Katholieke ziekenhuizen volgen Rome niet meer- gelukkig maar.

[drosophila]

Euthanasie ook in katholiek ziekenhuis

(DS online)


De Vlaamse katholieke ziekenhuizen volgen Rome niet meer inzake euthanasie.

Het Magisterium over euthanasie van de Romeinse Congregatie voor de Geloofsleer van 1980 is niet langer het uitgangspunt voor het ethisch beleid van de katholieke ziekenhuizen in Vlaanderen. Met die zin besluiten Chris Gastmans en de andere onderzoekers van het Centrum voor Biomedische ethiek en recht van de Katholieke Universiteit Leuven het eerste onderzoek over euthanasie in katholieke ziekenhuizen en rusthuizen. Dat Magisterium verbiedt euthanasie, maar laat andere vormen van levensverkortend medisch handelen wel toe, ook levensverkortende pijnbestrijding en de stopzetting van vocht- en voedseltoediening.

Het Leuvens onderzoek verscheen in het internationale tijdschrift Health Policy . Het artikel moest lang wachten op publicatie, zodat het recht op snelle informatie van het publiek weer in het gedrang kwam. Het geeft de toestand weer van het najaar van 2003, een jaar na het van kracht worden van de euthanasiewet.

De gegevens over de ziekenhuizen zijn betrouwbaarder dan die over de rusthuizen omdat van die laatsten maar weinigen meegewerkt hebben.

Maar één ziekenhuis en zes rusthuizen wezen euthanasie nog helemaal af in die tijd. De meeste ziekenhuizen (80 procent) hadden toen al een geschreven ethische code waarin in euthanasie voorzien was. In de rusthuizen was dit veel minder het geval (30 procent).

Van de ziekenhuizen die nog geen code hadden, was driekwart op dat moment een code aan het uitwerken, bij de rusthuizen de helft. Verondersteld mag worden dat nu alle ziekenhuizen zo'n code hebben.

Acht van de tien codes bestreken een breder domein dan de euthanasie: ook de andere vormen van levensbeëindigend of -verkortend medisch handelen; dat bleek ook al uit een VUB-onderzoek (DS 5 december 2005) .

Voor wilsbekwame en terminale patiënten voorzien haast alle ziekenhuizen in de euthanasiemogelijkheid. Voor niet-terminale patiënten wezen 40 procent van de ziekenhuizen en 60 procent van de rusthuizen (de door de wet toegestane) euthanasie af in 2003. Voor wilsonbekwame patiënten - voor wie de wet dit ook niet toelaat - was dat een kwart van de ziekenhuizen en zestig procent van de rusthuizen.

De overgrote meerderheid van de katholieke ziekenhuizen heeft de wettelijke voorwaarden voor euthanasie in die code opgenomen, maar daarnaast ook de zogenaamde palliatieve filter. Dat betekent dat, vooraleer een euthanasievraag in overweging wordt genomen, verplicht een expert van de palliatieve zorg geraadpleegd moet worden. De (pluralistische) Federatie Palliatieve Zorg Vlaanderen had destijds gevraagd dat in de wet op te nemen, maar de meerderheid in het parlement wees dit af. De katholieke ziekenhuizen hebben die voorwaarde zelf toegevoegd. Aangezien de palliatieve zorg breed aanwezig is, is die geen verdoken middel om euthanasie af te wijzen, zeggen de auteurs.

Zowat alle codes (93 procent) erkennen het recht van de arts op gewetensbezwaren die verhinderen mee te werken aan euthanasie, maar voorzien dan wel in verplichte doorverwijzing naar een andere arts.

[eno2]

Het is triest dat (over)georganiseerde godsdiensten, wiens 'diensten' er in theorie bestaan het lijden van hun cliënten te verhelpen, om puur ideologische redenen in de praktijk dat lijden trachten zo lang mogelijk op te rekken.

Zeer goed punt voor Vlaanderen dat de meeste confessionele ziekenhuizen
aan de euthanasie-wet hun medewerking verlenen.