geen respect voor godsdiensten

[nubian]

dagelijks hoor ik het 'islam dit,moslims dat, en weet je ik ben het KOTSbeu dat mensen die niets over godsdiensten afweten en blindelings alles geloven wat er in de media beweerd word over de islam. Echte gelovigen weten dat geloof om liefde draait en niet om oorlog, ok er zijn er die er misbruik van maken maar dat wil niet zeggen dat de islam slecht is. Trouwens zijn er 2 soorten mensen diegene die het wel juist doen en diegene die het niet juist doen! Zo simpel zit het ineen!

[ElFlamencoLoco]

Ben zelf gelovig, katholiek, stevig geëngageerd in de parochie waar ik al jaren woon.

Mijn geloof in de Kerk is niet exclusief: dat houdt in dat ik andere wegen tot gelukkig worden ten volle erken en respecteer - anders- of niet-gelovig - maar dat ik toch wil getuigen dat mijn geloof in de Kerk mijn eigen weg is, hoe onvolmaakt die Kerk ook moge zijn en hoeveel (al dan niet terechte) kritiek zij ook te verduren krijgt.

Ik doe dat met evenveel recht als waarmee vrijzinnigen hier getuigen dat zij in geen god kunnen of willen geloven, maar desondanks best gelukkige mensen zijn. Ik geloof hen ook op hun woord en ik respecteer het.

De teneur in het discours zoals sommige niet-gelovigen het voeren bedroeft me: ze gaan ervan uit dat God een "verzinsel" is of dat geloof iets voor primitievelingen is die niet zélf hun verantwoordelijkheid kunnen nemen en die dan ook op God willen afschuiven. Ieder heeft natuurlijk recht op zijn mening, zelfs al houdt die mening gebrek aan respect en begrip in. Ik veroordeel dit gebrek aan respect niet, ik stel het alleen maar met spijt vast.

Het Eerste Gebod nodigt me uit te geloven in één enkele God, en rond Die - en Hem alléén - draait het; niet over de manier waarop Hij aanbeden en beleefd wordt. Hij verdraagt - dixit datzelfde Gebod - géén afgoden naast zich. De ergste afgod die wij vandaag met zijn allen (dus zelfs niet-gelovigen) ten tonele voeren is het "eigen grote gelijk": "Ik heb het bij het rechte eind, en jij zit er naast."

Dat Gebod verbiedt me dus te stellen dat mijn geloof het enige ware is. En dat doe ik dan ook niet. Ik ken de waarde ervan voor mezelf, en dat getuig ik aan ieder die het wil horen. (Diegenen die het niet willen horen komen het ook niet van me te weten.)

Zelfs wie in geen god gelooft kan nog een les trekken uit dat Eerste Gebod. Want al wie vasthoudt aan het "eigen grote gelijk" zet zichzelf in het middelpunt, en aanbidt eigenlijk zichzelf (al dan niet als afgod). Maar hij moet zich dan wel rekenschap geven van het risico zichzelf grenzeloos belachelijk te maken.

Of nog simpeler gesteld: het Eerste Gebod houdt een uitnodiging in tot relativeren!!! En daaruit kan iedereen - gelovig en niet-gelovig - lessen trekken.

[Dave Brocatus]

Oorspronkelijk geplaatst door ElFlamencoLoco

Het Eerste Gebod nodigt me uit te geloven in één enkele God, en rond Die - en Hem alléén - draait het; niet over de manier waarop Hij aanbeden en beleefd wordt. Hij verdraagt - dixit datzelfde Gebod - géén afgoden naast zich. De ergste afgod die wij vandaag met zijn allen (dus zelfs niet-gelovigen) ten tonele voeren is het "eigen grote gelijk": "Ik heb het bij het rechte eind, en jij zit er naast."

Dat Gebod verbiedt me dus te stellen dat mijn geloof het enige ware is. En dat doe ik dan ook niet. Ik ken de waarde ervan voor mezelf, en dat getuig ik aan ieder die het wil horen. (Diegenen die het niet willen horen komen het ook niet van me te weten.)

Zelfs wie in geen god gelooft kan nog een les trekken uit dat Eerste Gebod. Want al wie vasthoudt aan het "eigen grote gelijk" zet zichzelf in het middelpunt, en aanbidt eigenlijk zichzelf (al dan niet als afgod). Maar hij moet zich dan wel rekenschap geven van het risico zichzelf grenzeloos belachelijk te maken.

Of nog simpeler gesteld: het Eerste Gebod houdt een uitnodiging in tot relativeren!!! En daaruit kan iedereen - gelovig en niet-gelovig - lessen trekken.

Daar ben ik het absuluut niet mee eens.

Het eerste gebod verbiedt mij niet om te zeggen dat het christendom de enige ware godsdienst is, integendeel zelfs! Als christen geloof ik immers dat christenen die zeggen dat het christendom de enige ware godsdienst is, niet hun eigen grote gelijk aanbidden, maar een universeel geldende waarheid die door God aan de mens is geopenbaard.

Het geloof relativeren is volgens mij een zeer gevaarlijke zaak. Christenen die het eigen geloof op dezelfde hoogte plaatst als het geloof van anderen, verloochenen de essentie van het christendom.
Bovendien leidt relativisme tot normvervaging. Want wie pleit voor de gelijkwaardigheid van iedereens persoonlijke waarheid, pleit in feite tegen het moreel recht om anderen terecht te wijzen.

Dit alles neemt natuurlijk niet weg dat niet-christenen uiteraard het recht hebben om hun eigen godsdienst te beleven, en dat er waardevolle zaken te ontdekken zijn in de geloofsbeleving van anderen.

Een interessant document over dit onderwerp is de concilietekst Dignitatis humanae, die hier te lezen is.

[ElFlamencoLoco]

Oorspronkelijk geplaatst door Dave Brocatus

Daar ben ik het absuluut niet mee eens.

Het eerste gebod verbiedt mij niet om te zeggen dat het christendom de enige ware godsdienst is, integendeel zelfs! Als christen geloof ik immers dat christenen die zeggen dat het christendom de enige ware godsdienst is, niet hun eigen grote gelijk aanbidden, maar een universeel geldende waarheid die door God aan de mens is geopenbaard.

Ja en neen, mijn waarde. Een waardevol en geloofwaardig getuigenis is en blijft een lastige evenwichtsoefening. Ik kom er later op terug.

Ja, omdat ik tegen al wie het wil horen wil getuigen van de waarde van de Blijde Boodschap en van de God-met-ons (en niet de god-boven-ons).

Neen, omdat een te grote nadruk hierop niet alleen aversie kan oproepen bij de anders- of niet-gelovige (waardoor je getuigenis in onvruchtbare grond valt), maar de gelovige zelf op sluipende wijze, zonder dat hij zich daarvan bewust is, naar het centrum plaatst, zodat hij op den duur ervan uitgaat dat "ik het ware geloof bezit". En dan wordt hij zélf zijn eigen afgod.

Oorspronkelijk geplaatst door DaveBrocatus

Het geloof relativeren is volgens mij een zeer gevaarlijke zaak. Christenen die het eigen geloof op dezelfde hoogte plaatst als het geloof van anderen, verloochenen de essentie van het christendom.

Relativeren brengt niet noodzakelijk het verloochenen van de essentie mee. Relativeren betekent in de eerste plaats "in relatie (of verband) brengen". In dit kader breng ik mijn geloof "in verband" met de realiteit, die me op onweerlegbare wijze toont dat er - naast het christendom - ook andere religies zijn, waarvan verscheidene de waarheid claimen, en sommigen zelfs de exclusieve waarheid.

De ogen sluiten voor deze realiteit zou m.i. erg dom zijn. Als gelovige weet ik me met deze realiteit geconfronteerd en tracht ik er dus ook een antwoord op te zoeken waarbij ik niet in conflict kom met mijn geloof en ook niet met de Kerk. En ook tracht ik een antwoord te vinden op de vraag waarmee andersgelovigen me vaak confronteren, eveneens een reële, concrete vraag: "Als jij gelooft dat jouw geloof het enige ware is, en ik geloof dat mijn geloof het enige juiste is, wie van ons beiden heeft dan gelijk?"

Daarmee weet ik me perfect in overeenstemming met zowel de Kerk als het evangelie. Er wordt van me verwacht dat ik van zowel de kerkelijke traditie als van het evangelie een getuigenis afleg. En de realiteit leert me dat niet te pas en te onpas te doen (zoals bvb. de Getuigen van Jehovah dat wél doen) op het gevaar af totaal ongeloofwaardig of zelfs hovaardig over te komen.

Oorspronkelijk geplaatst door DaveBrocatus

Bovendien leidt relativisme tot normvervaging. Want wie pleit voor de gelijkwaardigheid van iedereens persoonlijke waarheid, pleit in feite tegen het moreel recht om anderen terecht te wijzen.

Ook niet akkoord. Het morele recht om anderen terecht te wijzen is ten eerste recht evenredig met de morele plicht om terechtwijzingen vanwege anderen te accepteren - d.w.z. het onder ogen zien van de eigen beperkingen. Opnieuw omdat de realiteit ons nu eenmaal leert dat lui die zich nooit laten "betrappen" op hun eigen beperkingen, zelf ook bijzonder weinig krediet krijgen.

Ten tweede: om effect te ressorteren moet een terechtwijzing best geuit worden op een niet mis te verstane manier. Daarom geef ik er meestal de voorkeur aan niet te snel Gods naam in de mond te nemen, en hanteer ik een neutraler toon om het ijs te breken. Pas naderhand zal ik mijn motivatie achter de terechtwijzing duiden vanuit het evangelie of de kerktraditie; pas wanneer ik merk dat de terechtgewezene écht naar me luistert.

Het zal duidelijk zijn, waarde DaveBrocatus, dat - ik zei het al - dit een moeilijke evenwichtsoefening is: enerzijds relativeren (d.w.z. in relatie brengen, en in dit geval met de realiteit) en anderzijds toch stevig in je schoenen blijven staan. Ik ben de laatste om van elke gelovige te verwachten dat hij dergelijke evenwichtsoefening tot een goed einde brengt, en dat niet iedereen perfect het gevaar ervan inziet - het gevaar waartegen terecht wordt gewaarschuwd. Zelf probeer ik het al jaren. Zonder zelfgenoegzaam te willen overkomen durf ik niettemin stellen dat ik het al die jaren er niet zo slecht vanaf heb gebracht.

Oorspronkelijk geplaatst door DaveBrocatus

Dit alles neemt natuurlijk niet weg dat niet-christenen uiteraard het recht hebben om hun eigen godsdienst te beleven, en dat er waardevolle zaken te ontdekken zijn in de geloofsbeleving van anderen.

Uiteindelijk blijken we het méér met mekaar eens dan op het eerste gezicht lijkt. Ook al leg ik een accent anders dan jij.

Oorspronkelijk geplaatst door DaveBrocatus

Een interessant document over dit onderwerp is de concilietekst Dignitatis humanae, die hier te lezen is.

Ik ken de tekst in grote lijnen. Maar evengoed bedankt, eerstdaags verdiep ik me er wat beter in.

[_Yahya_]

Oorspronkelijk geplaatst door nubian

dagelijks hoor ik het 'islam dit,moslims dat, en weet je ik ben het KOTSbeu dat mensen die niets over godsdiensten afweten en blindelings alles geloven wat er in de media beweerd word over de islam. Echte gelovigen weten dat geloof om liefde draait en niet om oorlog, ok er zijn er die er misbruik van maken maar dat wil niet zeggen dat de islam slecht is. Trouwens zijn er 2 soorten mensen diegene die het wel juist doen en diegene die het niet juist doen! Zo simpel zit het ineen!

- Islam is een volledige manier van leven en denken .. en het is een arabische woord en betekent : overgave aan de enige Schepper, de absolute Rechter in de dag des oordeels ..
- Het is geloof van alle boodschappers en profeten die naar mensheid zijn togestuurd ..
- En een moslim (dus iemand die zich overgeeft aan de Ontwerper van het universum) zal de mensheid nooit kwaad doen ..
- De vijanden van dit geloof hebben altyd geprobeerd om islam een slechte naam te geven .. zijn hebben alle middelen geprobeerd .. maar het is niet gelukt .. en daarom hebben zij eigen burgers gedood om moslims te beschuldigen : 9 september .. etc
{En zij zullen niet ophouden, u te bevechten, totdat zij u van uw geloof hebben afgebracht, als zij kunnen. Maar wie onder u zich van zijn geloof afkeert en sterft als een ongelovige - diens werken zullen tevergeefs zijn in deze wereld en in de toekomende. Dezulken zijn de bewoners van het Vuur en zij zullen daarin verblijven."}
(Koran- de Koe: 217)

- Indien een moslim iets slecht doet omdat hij/zij de islam niet goed praktiseerd wil niet ineens zeggen dat islam slecht is of dat het niet de waarheid is.

groetjes

[Dave Brocatus]

Oorspronkelijk geplaatst door ElFlamencoLoco

Ja en neen, mijn waarde. Een waardevol en geloofwaardig getuigenis is en blijft een lastige evenwichtsoefening. Ik kom er later op terug.

Ja, omdat ik tegen al wie het wil horen wil getuigen van de waarde van de Blijde Boodschap en van de God-met-ons (en niet de god-boven-ons).

Neen, omdat een te grote nadruk hierop niet alleen aversie kan oproepen bij de anders- of niet-gelovige (waardoor je getuigenis in onvruchtbare grond valt), maar de gelovige zelf op sluipende wijze, zonder dat hij zich daarvan bewust is, naar het centrum plaatst, zodat hij op den duur ervan uitgaat dat "ik het ware geloof bezit". En dan wordt hij zélf zijn eigen afgod.

Hierin geef ik u grotendeels gelijk. Het enige waarin ik met u van mening verschil, is dat ik niet geloof dat de bewering “Het christendom is het enige ware geloof.” automatisch leidt tot het zichzelf in het centrum plaatsen. Het gevaar dat dat gebeurt bestaat, maar er zijn talloze voorbeelden van mensen die het christendom als de ware godsdienst verkondigen en toch geen afgod van zichzelf werden.

Oorspronkelijk geplaatst door ElFlamencoLoco

Relativeren brengt niet noodzakelijk het verloochenen van de essentie mee. Relativeren betekent in de eerste plaats "in relatie (of verband) brengen". In dit kader breng ik mijn geloof "in verband" met de realiteit, die me op onweerlegbare wijze toont dat er - naast het christendom - ook andere religies zijn, waarvan verscheidene de waarheid claimen, en sommigen zelfs de exclusieve waarheid.

De ogen sluiten voor deze realiteit zou m.i. erg dom zijn. Als gelovige weet ik me met deze realiteit geconfronteerd en tracht ik er dus ook een antwoord op te zoeken waarbij ik niet in conflict kom met mijn geloof en ook niet met de Kerk. En ook tracht ik een antwoord te vinden op de vraag waarmee andersgelovigen me vaak confronteren, eveneens een reële, concrete vraag: "Als jij gelooft dat jouw geloof het enige ware is, en ik geloof dat mijn geloof het enige juiste is, wie van ons beiden heeft dan gelijk?"

Ik ben het met u eens dat we de ogen niet mogen sluiten voor de realiteit rondom ons. Dat er verschillende godsdiensten bestaan, is voor mij echter geen oorzaak tot conflict. Het is voor mij juist de bevestiging dat God iedere mens de vrijheid heeft gegeven om volgens zijn/haar geweten op zoek te gaan naar de waarheid/het ware geloof.

Mag ik zo nieuwsgierig zijn om te vragen hoe u uw laatste reële concrete vraag zou beantwoorden?

Oorspronkelijk geplaatst door ElFlamencoLoco

Daarmee weet ik me perfect in overeenstemming met zowel de Kerk als het evangelie. Er wordt van me verwacht dat ik van zowel de kerkelijke traditie als van het evangelie een getuigenis afleg. En de realiteit leert me dat niet te pas en te onpas te doen (zoals bvb. de Getuigen van Jehovah dat wél doen) op het gevaar af totaal ongeloofwaardig of zelfs hovaardig over te komen.Ook niet akkoord. Het morele recht om anderen terecht te wijzen is ten eerste recht evenredig met de morele plicht om terechtwijzingen vanwege anderen te accepteren - d.w.z. het onder ogen zien van de eigen beperkingen. Opnieuw omdat de realiteit ons nu eenmaal leert dat lui die zich nooit laten "betrappen" op hun eigen beperkingen, zelf ook bijzonder weinig krediet krijgen.

Daarin heeft u volkomen gelijk. Ik wilde ook niet beweren dat een christen tegen zomaar iedereen moet zeggen dat het christendom het enige ware geloof is. Maar indien men een christen op de man af zou vragen of zijn/haar geloof het ware geloof is, is “ja” in mijn ogen geen fout antwoord.

Oorspronkelijk geplaatst door ElFlamencoLoco

Ten tweede: om effect te ressorteren moet een terechtwijzing best geuit worden op een niet mis te verstane manier. Daarom geef ik er meestal de voorkeur aan niet te snel Gods naam in de mond te nemen, en hanteer ik een neutraler toon om het ijs te breken. Pas naderhand zal ik mijn motivatie achter de terechtwijzing duiden vanuit het evangelie of de kerktraditie; pas wanneer ik merk dat de terechtgewezene écht naar me luistert.

Daar ben ik het helemaal mee eens.

Oorspronkelijk geplaatst door ElFlamencoLoco

Het zal duidelijk zijn, waarde DaveBrocatus, dat - ik zei het al - dit een moeilijke evenwichtsoefening is: enerzijds relativeren (d.w.z. in relatie brengen, en in dit geval met de realiteit) en anderzijds toch stevig in je schoenen blijven staan. Ik ben de laatste om van elke gelovige te verwachten dat hij dergelijke evenwichtsoefening tot een goed einde brengt, en dat niet iedereen perfect het gevaar ervan inziet - het gevaar waartegen terecht wordt gewaarschuwd. Zelf probeer ik het al jaren. Zonder zelfgenoegzaam te willen overkomen durf ik niettemin stellen dat ik het al die jaren er niet zo slecht vanaf heb gebracht.

Geloofsverkondiging is inderdaad een moeilijke evenwichtsoefening. Daar ben ik me terdege van bewust. Het was zeker niet mijn bedoeling om het tegendeel te beweren.

Oorspronkelijk geplaatst door ElFlamencoLoco

Uiteindelijk blijken we het méér met mekaar eens dan op het eerste gezicht lijkt. Ook al leg ik een accent anders dan jij.

Inderdaad

Oorspronkelijk geplaatst door ElFlamencoLoco

...

[TheBlackadder]

Oorspronkelijk geplaatst door ElFlamencoLoco

Ben zelf gelovig, katholiek, stevig geëngageerd in de parochie waar ik al jaren woon.

Mijn geloof in de Kerk is niet exclusief: dat houdt in dat ik andere wegen tot gelukkig worden ten volle erken en respecteer - anders- of niet-gelovig - maar dat ik toch wil getuigen dat mijn geloof in de Kerk mijn eigen weg is, hoe onvolmaakt die Kerk ook moge zijn en hoeveel (al dan niet terechte) kritiek zij ook te verduren krijgt.

Ik doe dat met evenveel recht als waarmee vrijzinnigen hier getuigen dat zij in geen god kunnen of willen geloven, maar desondanks best gelukkige mensen zijn. Ik geloof hen ook op hun woord en ik respecteer het.

De teneur in het discours zoals sommige niet-gelovigen het voeren bedroeft me: ze gaan ervan uit dat God een "verzinsel" is of dat geloof iets voor primitievelingen is die niet zélf hun verantwoordelijkheid kunnen nemen en die dan ook op God willen afschuiven. Ieder heeft natuurlijk recht op zijn mening, zelfs al houdt die mening gebrek aan respect en begrip in. Ik veroordeel dit gebrek aan respect niet, ik stel het alleen maar met spijt vast.

Ik neem aan dat deze reactie gedeeltelijk gericht is op wat ik in een ander topic zeg. Even voor de duidelijkheid: ik heb het nergens gehad over gelovigen als "primitievelingen", wel over het feit dat godsdienst vaak gebruikt is als lapmiddel waar kennis ontbrak, zoals goden van bliksem en dergelijke. Het afschuiven van verantwoordelijkheid blijft in mijn mening correct, hoewel deze mensen dat grotendeels onbewust doen. Dit soort onbewuste feiten kan je dan ook niet veroordelen, en hebben weinig met het al dan niet hebben van respect te maken. Dit is gewoon een observatie.
Godsdienst kan trouwens nuttig zijn voor bepaalde mensen, voor een soort van morele regelgeving, troost of gemeenschapsvorming. Een religie die zich hiertoe beperkt verdient dan ook niets dan respect.

Waar ik me wél aan erger in deze post is dat god beschouwen als een verzinsel blijkbaar voor u een teken is van gebrek aan respect. Als ik dezelfde redenering zou gebruiken is uw overtuiging van het bestaan van god evenzeer een gebrek aan respect voor mijn mening. Dit doe ik gelukkig niet, want anders zou ik alle kruisbeelden, kerken,... ook als een gebrek aan respect kunnen beschouwen, en dan lopen we helemaal vast. Uitspraken over het al dan niet bestaan hebben niets met respect te maken, maar zijn de basis van onze verschillen.

Uw geloof in een god kan dan ook mijn respect krijgen, maar uiteraard onder bepaalde voorwaarden. Deze voorwaarden zijn mijnsinsziens ook niet overdreven: het niet opleggen van het geloof of de daaruitvolgende regels aan anderen (wat gezien uw post niet meteen een probleem lijkt ), mensen er niet mee lastig vallen tenzij gevraagd (dus niet aan elke deur bellen, wel op discussiefora, zelf georganiseerde bijeenkomsten zodat mensen zelf kiezen of ze komen,...), het niet letterlijk nemen van de bijbel, het niet veroordelen/discimineren van mensen die niet helemaal aansluiten bij uw geloof (mensen die euthanasie of abortus willen, holebi's,...) maar het respecteren van hun mening/persoon/..., en dit soort dingen. Eigenlijk komt alles gewoon neer: respecteer de anderen en laat ze doen wat zij zelf willen, wat volgens mij zeer redelijk en niet meer dan normaal is.

Gezien uw post verwacht ik geen problemen (in tegenstelling tot bij bepaalde anderen hier) en kan uw geloof op mijn respect rekenen, ook al zal ik steeds in discussies aan de andere kant staan, en blijven zeggen dat god een verzinsel is.

[Vorenus]

Van mij is iedereen vrij om te geloven wat ie wilt. Waar ik wel een probleem mee heb is dat men bepaalde aspecten van een religie als norm wil laten gelden. En vooral de islam is hier de grootste boosdoener in.

[Boadicea]

De verdraagzaamheid van vele godsdiensten tegenover vrouwen en homo's in in mijn ogen genoeg om te zeggen dat ze de onverdraagzaamheid zelf uitlokken.
Zelf ben ik gelovig, maar ik beperk me niet tot een dogmatisch monotheïsme. Wie wel in God, Allah of Jaweh wil geloven, doet dit. Bedenk echter dat je niet alle wijsheid in pacht hebt en dat je je religie niet mag gebruiken om tegen andere te keren, zoals momenteel met een bepaalde groep islamieten gebeurd. De katholieken waren in de Middeleeuwen ook geen haar beter.
Eigenlijk kleeft er bloed aan zowat elke religie, als je het goed bekijkt.

[nubian]

Oorspronkelijk geplaatst door Hellfigger

Van mij is iedereen vrij om te geloven wat ie wilt. Waar ik wel een probleem mee heb is dat men bepaalde aspecten van een religie als norm wil laten gelden. En vooral de islam is hier de grootste boosdoener in.

Met alle respekt maar islam niet de grootste boosdoener, het gaat erom dat bepaalde mensen godsdienst misbruiken om zo macht te verkrijgen, echte gelovige weten wat er kan en niet kan.

[Jozef Ostyn]

Oorspronkelijk geplaatst door Dave Brocatus

Daar ben ik het absuluut niet mee eens.

Het eerste gebod verbiedt mij niet om te zeggen dat het christendom de enige ware godsdienst is, integendeel zelfs! Als christen geloof ik immers dat christenen die zeggen dat het christendom de enige ware godsdienst is, niet hun eigen grote gelijk aanbidden, maar een universeel geldende waarheid die door God aan de mens is geopenbaard.

Het geloof relativeren is volgens mij een zeer gevaarlijke zaak. Christenen die het eigen geloof op dezelfde hoogte plaatst als het geloof van anderen, verloochenen de essentie van het christendom.
Bovendien leidt relativisme tot normvervaging. Want wie pleit voor de gelijkwaardigheid van iedereens persoonlijke waarheid, pleit in feite tegen het moreel recht om anderen terecht te wijzen.

Dit alles neemt natuurlijk niet weg dat niet-christenen uiteraard het recht hebben om hun eigen godsdienst te beleven, en dat er waardevolle zaken te ontdekken zijn in de geloofsbeleving van anderen.

Een interessant document over dit onderwerp is de concilietekst Dignitatis humanae, die hier te lezen is.

Hier ben ik het volkomen mee eens.

[ElFlamencoLoco]

Oorspronkelijk geplaatst door Dave Brocatus

Mag ik zo nieuwsgierig zijn om te vragen hoe u uw laatste reële concrete vraag zou beantwoorden?

Waarde Dave Brocatus,

Het is redelijk duidelijk dat onze standpunten inderdaad niet zover uit mekaar liggen. Daarom ga ik hier alleen in op je vraag hierboven gesteld. Het is geen makkelijke vraag, en daarom is mijn antwoord er ook naar.

Als een andersgelovige me met zijn stelling confronteert dat hij het enige ware geloof bezit, dan heb ik meerdere mogelijkheden.

Ten eerste kan ik tegenwerpen dat ik het enige ware geloof bezit. Maar dan leg ik, wellicht zonder het te willen, zo sterk de nadruk op het "bezitten" van geloof, dat ik in de val trap die ik al eerder ter sprake bracht: mezelf verheffen tot afgod. Allesbehalve verstandig dus, deze strategie.

Meestal reageer ik liever dat niemand een geloof kan "bezitten", en zeker het ware geloof niet. Geloof is méér dan een overtuiging nopens de realiteit; geloof houdt ook een gedragscode in. Of anders gesteld: naast "in woorden" incarneert het geloof zich ook "in daden".

Al zou ik met alle welsprekendheid ter wereld een andersgelovige kunnen bekeren - quod non - dan nog zou zulks totaal zinloos zijn als mijn daden niet in het verlengde van mijn woorden liggen.

Naarmate een andersgelovige streeft naar overeenstemming tussen het "woorden-lijke" en het "daden-lijke" in zijn geloof komt hij geloofwaardiger over.

Ik ken uiteraard het best het geloof waarin mijn ouders me lieten opgroeien, overigens zonder (veel) dwang - mijn drie zussen en mijn broer pratikeren niet meer. Niettemin poog ik me ook in andere religies te verdiepen. Zeker de islam, omdat hij bij voortduring in de hete actualiteit staat.

Ter verdieping baseer ik me uiteraard niet alleen op het beeld dat de media ophangt, doch ook op mijn contacten met moslims (of adepten van nog andere overtuigingen). En dan durf ik toch al eens peilen naar hoe bvb. een moslim het begrip "vrede" invult, en in hoeverre hij die vrede ook gunt aan niet-moslims. De meeste moslims die ik ken (dat zijn er niet zo heel veel, maar toch...) zijn over het algemeen prima lui, die - voor zover ik kan inschatten - geen discriminatoire notie van het begrip "vrede" voorstaan.

De vraag is maar in hoeverre hun - acceptabele - gedrag (het "daden-lijke") overeenstemt met het "woorden-lijke" (de koran). Fanatieke moslims verwijten hun liberale(re) geloofsgenoten nogal eens dat die geen "echte" moslims zouden zijn, precies omdat ze de koran veel te "lauw" lezen.

Los daarvan de bedenking dat, hoewel de islam historisch een kind is van het judeo-christendom, de koran m.i. toch op teveel punten breekt met de bijbel. Teveel punten die allemaal niet te verklaren zijn vanuit de stelling van de moslims, als zou er met de bijbel veel vervalsing in het spel zijn geweest. Teveel punten waardoor ik me nooit "thuis" zou voelen in de islam, en waardoor ik niet anders kan dan stellen dat Mohammed misschien wel Allahs profeet is, maar niet die van de bijbelse God-met-ons-allen.

Ook wat de verhouding mens-god betreft, breekt de islam te ingrijpend met zowel het jodendom als het christendom, om nog te kunnen gewagen van een verlengstuk of een "vervolmaking". Terwijl de joodse Jahweh een God was voor Zijn uitverkoren volk (God-met-ons), en Jezus die notie zekfs opentrok (=vervolmaakte) naar de hele mensheid (God-met-ons-allen), waarbij Hij zich openbaarde als een God die niet hoog verheven boven ons staat, maar Zich elke dag opnieuw heel concreet met elk van ons afzonderlijk inlaat, onderwerpt de moslim zich aan Allah die over het algemeen tot een abstractie wordt gereduceerd die wij niet kunnen (mogen?) kennen, en met Wie we geen intieme ouder-kindrelatie kunnen opbouwen. Dit gaat lijnrecht in tegen het belangrijkste gebed dat Jezus de mensheid leerde: het Onzevader. Een te grote breuk om mij in verleiding te kunnen brengen om me te bekeren tot de islam.

Als ik een moslim iets in die strekking antwoord, dan zal ik nooit nalaten de dualiteit "woorden-lijk versus daden-lijk" zwaar in de verf te zetten, waarbij ik zeker mijn respect voor het "daden-lijke" zal uiten (op voorwaarde natuurlijk dat het geen fundamentalisten betreft, natuurlijk).

En besluiten doe ik gegarandeerd met de stelling dat beide partijen in deze de werking aan God Zelf moeten overlaten. Of simpeler gezegd: als het zo is dat die moslim mij kan overtuigen, dan is de islam het ware geloof. En als het zo is dat ik hem kan overtuigen, dan is het christendom het. En als geen van beide de ander kan overtuigen, dan gaan beiden best in vrede uit elkaar en respecteren zij beide Gods (voorlopige?) afzijdigheid of onpartijdigheid, en bidden zij dat Hij betere tijden mag afwachten.

[ElFlamencoLoco]

Oorspronkelijk geplaatst door TheBlackadder

Waar ik me wél aan erger in deze post is dat god beschouwen als een verzinsel blijkbaar voor u een teken is van gebrek aan respect. Als ik dezelfde redenering zou gebruiken enz...

Beste TheBlackadder,

Mijn excuses, ik drukte me iets te sterk uit. Daarom wil ik de zin in mijn vorige posting eventjes herschrijven, waarbij ik één klein woordje verander (het roodgekleurde):
De teneur in het discours zoals sommige niet-gelovigen het voeren bedroeft me: ze gaan ervan uit dat God een "verzinsel" is en dat geloof iets voor primitievelingen is die niet zélf hun verantwoordelijkheid kunnen nemen en die dan ook op God willen afschuiven.

Uiteraard heb ik geen probleem met iemand die zegt dat God een verzinsel is, zolang hij dat verzinsel niet correleert aan primitiviteit o.i.d.

[Jantje]

Ik vindt datieder mens het recht heeft om zijn Goddienst te belijden en ieder mens volgens zijn levensovertuiging moet leven.
En ik vindt dat ieder mens het recht heeft iedere ander mens met woorden te overtuigen van zijn gelijk.
Maar van zodra er geweld, onderdrukking of wat dan ook aan te pas komt vindt ik dat die mens enkel bewijst dat hij/zij zelf niet geloofd in zijn eigen Goddienst en levensovertuiging.

[Scarabaeida]

Wèl gesproken. Persoonlijk vind ik deze sectie van P.be ook het meest besmeurd/bevuild dat het mensen dwingt naar religie-fora te surfen voor dit soort zaken.
Echter, ondanks het gebrek aan respect voor de Islam en het tot het ergelijke toe puntloze moslimgebash blijft dit een politiek discussieplatform. Het is daarom ook meer dan logisch dat ook een politieke connotatie een rol speelt in de religieuze discussie en we kunnen moeilijk mensen voor "islamofobie" de mond snoeren. Ik ga echter wèl akkoord dat het mij eveneens ergert.

Laten we wachten tot lincoln terug is, discussies met hem draaien gewoonlijk uit op een deftige discussie over de Islam.

[alberto]

Ik geloof niet in een godsdienst, ik kan er moeilijk respect voor tonen, aan godsdienst hangt er voor mij teveel bloed, in de naam van een godsdienst kan alles zolang het uitkomt. Godsdienst is voor mij gewoon massa indoctrinatie.

[nubian]

ik heb respekt voor godsdienst maar niet voor diegene die het misbruiken en opdringen

[Geertje]

Oorspronkelijk geplaatst door nubian

dagelijks hoor ik het 'islam dit,moslims dat, en weet je ik ben het KOTSbeu dat mensen die niets over godsdiensten afweten en blindelings alles geloven wat er in de media beweerd word over de islam. Echte gelovigen weten dat geloof om liefde draait en niet om oorlog, ok er zijn er die er misbruik van maken maar dat wil niet zeggen dat de islam slecht is. Trouwens zijn er 2 soorten mensen diegene die het wel juist doen en diegene die het niet juist doen! Zo simpel zit het ineen!

Alle godsdiensten zijn misleidend. Ze dienen enkel ter glorie van enkele machtswellustelingen en brengen heel veel leed onder de gewone mensen.

Maar ja, als mensen zo dom zijn om in het waanbeeld van een god te geloven moeten we niet echt rekenen op een betere wereld.

[lenco]

Oorspronkelijk geplaatst door nubian

dagelijks hoor ik het 'islam dit,moslims dat, en weet je ik ben het KOTSbeu dat mensen die niets over godsdiensten afweten en blindelings alles geloven wat er in de media beweerd word over de islam. Echte gelovigen weten dat geloof om liefde draait en niet om oorlog, ok er zijn er die er misbruik van maken maar dat wil niet zeggen dat de islam slecht is. Trouwens zijn er 2 soorten mensen diegene die het wel juist doen en diegene die het niet juist doen! Zo simpel zit het ineen!

Islam is inderdaad een geloof dat tegen geweld en zelfs zelfmoord acties zijn!
Wat moeten wij dan afleiden? Het is een geloof van vrede maar de aanhangers zijn een volk van oorlog!

[Gorefest]

Oorspronkelijk geplaatst door Boadicea

De katholieken waren in de Middeleeuwen ook geen haar beter.
Eigenlijk kleeft er bloed aan zowat elke religie, als je het goed bekijkt.

Boadicea: de islam maakt per jaar méér doden dan de inquisitie ooit in 350 jaar heeft kunnen 'presteren'. Daarmee minimaliseer ik de katholieke brutaliteiten niet van vroeger maar als men toch de vergelijking wilt maken tussen de godsdiensten is het handig om wat extra info te hebben.
Meer vind je HIER <- deze website bevat ook een zeer gedetailleerde lijst van 'islamic terror attacks' en wordt dagelijks ge-updated. Verplichte leesvoer dus voor personen die een 'lichte argwaan' hebben tegenover de islam