Een klein probleempje met de Kyoto-allocaties...

[eno2]

Er is een klein probleempje met de Kyoto-allocaties voor (het kopen van) uitstootrechten van CO2.

Van bij de start van het Kyoto-protocol om de uitstoot met vijf procent te verminderen, heb ik meteen al gedacht dat dit een (milde?) (goedbedoelde?) vorm van oplichterij of oogverblinding was.

Dit om de eenvoudige reden dat een vermindering van slechts vijf procent noch merkbaar noch meetbaar was.

Voor en paar grote institutionele en structurele vervuilers en aan de bron -bij de constructeurs en de energieproducenten bv- kan je misschien
wel een vrij juist idee krijgen van de hoeveelheden uitstoot. Dat stelt dan misschien één derde of een kwart van het geheel voor.

Het grote probleem is dan ook, de uitstoot in kaart te brengen, vooraleer je allocatie sgaat geven, die dan via een beurssysteem kunnen verhandeld worden.

Nu, voor de eerste keer zijn de allocaties bekend gemaakt, en dat geeft toch een soort referentiepunt.

Wat blijkt? De allocatie zouden bijna de helft te hoog ligge, waardoor
A De uitstoot niet vermindert, maar vermeerdert.
B De waarde van de van de aandelen kunstmatig gedrukt wordt, waardoor de interesse voor de hele handel op een laag pitje gezet wordt.

Wat nu?

In een tweede ronde zal snel een grondige aanpassing moeten gebeuren, of het hele Kyoto-gedoe zakt als een kaartenhuisje ineen.

Dat pleziertje gaan we de mondiale vervuilers toch niet gunnen zeker ?

België heeft er, tussen haakjes, de voorkeur aan gegeven propere lucht te gaan kopen in het buitenland ipv zelf iets aan zijn uitstoot te gaan doen. Een onverantwoorde politiek van een groot vervuiler. En dat gaat dan nog maar over een (onmeetbare) vijf procent...

[DearMrT]

Bron aub?

[eno2]

Oorspronkelijk geplaatst door DearMrT

Bron aub?

Dat van de onmeetbaarheid van die vijf procent reductie, komt alleen van mij.
Verder luister ik veel naar BBC-radio.
Ik niet alleen, Wereldwijd doen dat 200 miljoen luisteraars.

[Havana]

Bedrijven die hun allocaties bewust hoger inschatten kunnen er munt uit slaan.

http://www.nrc.nl/binnenland/article313665.ece

http://www.europeanclimateexchange.com/index_flash.php

[eno2]

Oorspronkelijk geplaatst door Havana

Bedrijven die hun allocaties bewust hoger inschatten kunnen er munt uit slaan.

http://www.nrc.nl/binnenland/article313665.ece

http://www.europeanclimateexchange.com/index_flash.php

Zoals gewoonlijk uitstekend, dat NRC-artikel.

Feit is,dat het weer de bedrijven zijn die de toestand verziekt hebben door
hun politieke invloed aan te wenden om veel te veel emissierechten te verkrijgen.
Gratis, voor 90 procent, zoals blijkt uit dat artikel.

En dat rekenen ze dan nog door aan de verbruiker...

Dubbele winst: ze mogen méér uitstoten, en ze rekenen de fictieve kosten door.

Ik heb er maar een slecht oog in, in het geheel...

Het is eigenlijk hallucinant:
mikken op een vijf procent reductie, terwijl ze de bedrijven nog niet kunnen controleren als ze hun uitstoot VIJFTIG PROCENT overdrijven, om meer gratis-uitstoot-certificaten te bemachtigen.

Een zwendel, als je 't mij vraagt...

[TomB]

Het systeem dat ze gebruiken is overgewaaid uit de VS. Ondernemingen krijgen verhandelbare vervuilingscertificaten, zolang ze certificaten hebben, kunnen ze vervuilen.

Het probleem is dat men dat in Europa de toekenning gepolitiseerd heeft, waardoor er teveel certificaten zijn uitgedeeld in de eerste phase.

Het systeem voorziet echter een learning curve. Men moet immers de certificaten om de zoveel tijd vernieuwen, waardoor de overheid steeds opnieuw de kans krijgt om de uitstoot te beperken in daarop volgende phases.

Zonder te vervallen in een oeverloos gezwam over het Kyoto gezever zelf is het onderwerp van de certificaten niet echt boeiend, de oplossing ligt voor de hand: deel in 2008 minder certificaten uit.

[TomB]

Als je naar het hele interview op de BBC had geluisterd, had je ook die conclusie al gehoord. Kinda lame dat je ze niet vermeld in je post.

[eno2]

Oorspronkelijk geplaatst door TomB

Als je naar het hele interview op de BBC had geluisterd, had je ook die conclusie al gehoord. Kinda lame dat je ze niet vermeld in je post.

Eno2:
Citaat uit de beginpost:

In een tweede ronde zal snel een grondige aanpassing moeten gebeuren, of het hele Kyoto-gedoe zakt als een kaartenhuisje ineen.

Dat kwam ook uit het interview. Je bezwaar is dus ongegrond.
Mijn posting is trouwens geen copy paste, maar een persoonlijke bewerking van een in de vlucht beluisterd intervieuw..

En ondertussen: wat heerlijk nou voor de vervuilers. Ze kunnen zoveel emissierechten (hete lucht) opkopen als ze maar willen aan bodemprijzen, en heerlijk verder blijven vervuilen...

[eno2]

Omdat het artikel zo
duidelijk is, kopieer ik
het even -ENO2


dinsdag 16 mei 2006 - 10:16




[SIZE=1]Kooldioxide (CO2 ) is een van de broeikasgassen die verantwoordelijk wordt gehouden voor klimaatverandering. Foto's: Vincent Mentzel, montage Fotodienst NRC. [/SIZE]

[SIZE=1][/SIZE]
[SIZE=5]Wij wat meer, zij wat minder

[/SIZE][SIZE=3]Grootschalige handel in vieze lucht moet een beter milieu opleveren[/SIZE][SIZE=3]

[/SIZE]Maandag worden alle cijfers over CO2-uitstoot in 2005 bekend. Handelaren vrezen een ‘zwarte maandag’.

Door Paul Luttikhuis[SIZE=1]
[/SIZE]Rotterdam, 12 mei. Via de European Climate Exchange is in een jaar tijd zo’n 200 miljoen ton kooldioxide van eigenaar gewisseld. Bedrijven die veel CO2 uitstoten hebben op deze in Amsterdam gevestigde ‘klimaatbeurs’ emissierechten gekocht van bedrijven die heel zuinig zijn. Soms zitten daar handelaren tussen, speculanten in ‘hete lucht’ – of broeikasgassen. Zij proberen emissierechten goedkoop in te kopen, om ze duurder te kunnen verkopen. Handel in milieu.
De afgelopen maanden liep de prijs van één ton kooldioxide op van ongeveer 6 euro in januari, tot bijna 30 euro in de laatste week van april. De Deutsche Bank verwachtte dat de prijs verder zou stijgen.
Dat had alles te maken met de energiemarkt. De vraag naar energie is de laatste tijd sterk gestegen. En omdat kooldioxide een ongewenst bijproduct is van het stoken van fossiele brandstoffen, is daardoor ook de CO2-uitstoot toegenomen. Bovendien is de prijs van olie en gas fors gestegen, waardoor het voor energiecentrales aantrekkelijker wordt over te stappen naar goedkope ‘vuile’ steenkool.
Op 26 april kwam een aantal Europese landen met emissie-cijfers over 2005. Nederland, Frankrijk, een deel van België en een paar andere landen bleken minder CO2 te hebben uitgestoten dan verwacht. Een paar dagen later meldde Zweden dat zij 10 procent van haar emissierechten had overgehouden. Er dreigde een overschot aan emissierechten te ontstaan.
De handel op de klimaatbeurs reageerde onmiddellijk. Binnen 48 uur daalde de prijs van een CO2-certificaat van 30 euro naar onder de 12 euro en werd de klimaatmarkt veertig miljard euro minder waard.
Voor de betrokkenen pijnlijk. Maar is het ook gevaarlijk voor de emissiehandel? Deskundigen wijten de enorme schommelingen voorlopig aan de groeistuipen van een nog onvolwassen markt. Pas sinds 1 januari 2005 zijn de certificaten verhandelbaar. De Europese Commissie heeft de periode tot 2008 bestempeld als ontwikkelingsfase, waarin de kinderziekten genezen moeten worden.
De Europese Commissie verdeelde de emissierechten onder de lidstaten, die ze op hun beurt in de vorm van allocaties (toewijzingen) gaven aan energie-intensieve bedrijven. „De vraag is, waarop de overheid haar toewijzingen heeft gebaseerd”, zegt Peter Koster, directeur van de European Climate Exchange (ECX). „Is dat wel de juiste informatie geweest? De Europese Commissie zal zich moeten buigen over de hoogte van de allocatie die is afgesproken.”
Analisten vermoeden dat bedrijven hun CO2-uitstoot bewust hoog hebben ingeschat, in de hoop extra ‘allocaties’ te bemachtigen. Die kunnen ze vervolgens te gelde maken. Veel deskundigen beschouwen om die reden het instorten van de markt niet per definitie als schadelijk.
Dit jaar moeten de partijen voor het eerst met échte cijfers komen. En daarop kan de Europese Commissie de allocaties voor de komende jaren baseren.
De heftige reactie van de markt had volgens sommige deskundigen voorkomen of verzacht kunnen worden. Volgens Koster heeft de branche een code of conduct nodig, regels om met prijsgevoelige informatie om te gaan. „De Europese Commissie zou dit soort informatie net zo moeten behandelen als bedrijven hun jaarcijfers”, aldus Koster. „Nu is alleen afgesproken dat de EU-landen op 15 mei de cijfers op een rijtje hebben. Maar hoe ze die naar buiten brengen, moeten ze zelf weten. Het zou verstandig zijn centraal te regelen wanneer de informatie wordt gepubliceerd.”
De vraag is wat er komende maandag gebeurt wanneer álle cijfers over 2005 bekend worden. Handelaren vrezen een ‘zwarte maandag’ als Duitsland, Polen, Spanje en Italië niet ten minste 40 miljoen ton aan emissierechten tekort komen. Als ook die landen een overschot hebben „dan zijn emissiecertificaten waardeloos geworden”, zei een handelaar deze week tegen persbureau Reuters.
Je zou denken dat een overschot aan emissierechten een positieve ontwikkeling is, een teken dat het meevalt met de kooldioxide-uitstoot. Maar zo simpel is het niet. Voor bedrijven is er dan ineens minder aanleiding om zuiniger met fossiele brandstoffen om te gaan – een paar certificaten bijkopen is voordeliger. En energiecentrales kunnen dankzij het overschot makkelijker overschakelen van dure olie of gas naar goedkope ‘vuilere’ steenkool.
Ook voor ontwikkelingslanden bestaat een risico. Tot voor kort was een ton CO2 via een ontwikkelingsproject zo’n 10 euro goedkoper dan via emissiehandel. Na het instorten van de handel is het omgekeerde het geval.
Toch is niet iedereen pessimistisch. Volgens een woordvoerder van de eurocommissaris voor Milieu bieden deze gegevens prima informatie over de uitstoot-limieten die nodig zijn voor de periode tussen 2008 en 2012, als het er echt op aankomt om de Kyoto-doelstellingen te halen. „We gaan ervan uit dat de Europese Commissie [...] een tekort zal creëren”, zei Laurent Segalen vorige week tegen Reuters. Hij investeert in klimaatprojecten in ontwikkelingslanden.
Ook Peter Koster van ECX is optimistisch. „Vooral de prijs van certificaten voor de korte termijn is ingestort. De certificaten voor 2008 en later kosten nog steeds rond de 20 euro.” Volgens Koster een teken van vertrouwen in de markt.
Nog belangrijker vindt hij hoe bedrijven zichzelf presenteren. „Kijk naar advertenties in de Financial Times. Oliemaatschappijen en autobedrijven laten graag zien hoe ‘groen’ ze zijn; een teken dat klimaatbeleid een wezenlijk onderdeel is in de strategie van bedrijven.”
Een ingenieuze manier om de lucht schoner te maken
Emissiehandel is een manier om grote bedrijven te stimuleren zo min mogelijk kooldioxide uit te stoten. Kooldioxide (CO2) is een van de broeikasgassen die verantwoordelijk worden gehouden voor klimaatverandering. Emissiehandel houdt in dat bedrijven het recht krijgen op een bepaalde CO2- uitstoot. Wie overhoudt, mag zijn resterende rechten verkopen.
Europese overheden hebben certificaten verstrekt aan energie-intensieve bedrijven. Een certificaat geeft recht op de uitstoot van één ton CO2. Energie-intensieve bedrijven zijn energiebedrijven, chemieconcerns, raffinaderijen, beton- en staalindustrie en papierindustrie. Sinds januari van dit jaar zijn de certificaten die zij hebben gekregen verhandelbaar. Toen kostten ze ongeveer 6 euro per certificaat.
De 12.000 Europese bedrijven die betrokken bij de emissiehandel, zijn gezamenlijk verantwoordelijk voor zo’n 40 procent van de uitstoot van broeikasgassen. De rest komt onder meer van transport (vooral autoverkeer en luchtvaart), kleinere bedrijfjes en particuliere huishoudens.
De emissiehandel komt voort uit het zogeheten Kyoto- protocol. Het is afgesloten in 1997 en werd van kracht in 2005. In het akkoord hebben de geïndustrialiseerde landen afgesproken hun uitstoot van broeikasgassen met 5,2 procent te verminderen ten opzichte van het ijkjaar 1990.
In Kyoto zijn verschillende mogelijkheden afgesproken voor landen om hun uitstoot terug te dringen. Emissiehandel is daar één van. Geïndustrialiseerde landen mogen ook andere besparingen op hun conto schrijven. Bijvoorbeeld als ze milieuprojecten in ontwikkelingslanden financieren. Of als ze Oost-Europese landen helpen hun vervuilende industrie schoner te maken.
Het Kyoto-protocol is niet geratificeerd door de Verenigde Staten. De regering-Bush heeft dat geweigerd met als argument dat de VS, verantwoordelijk voor een kwart van de broeikasgassen, economisch onevenredig zwaar zouden worden getroffen. De VS zouden volgens het protocol de uitstoot met 7 procent moeten terugdringen.
Europese landen hebben grote problemen om aan de Kyoto-doelstellingen te voldoen. Tegelijk noemen deskundigen Kyoto nu al een druppel op een gloeiende plaat. Het protocol loopt in 2012 af. Voor de tijd daarna zijn volgens velen nog veel verdergaande maatregelen nodig om te voorkomen dat het klimaat in de wereld ernstig ontwricht wordt.
Onderhandelingen zijn nu gaande over nieuwe afspraken voor de periode na 2012. Belangrijk is dat daarbij ook opkomende industriële grootmachten als China, India en Brazilië een rol spelen. In het Kyoto-protocol blijven ontwikkelingslanden, waartoe die drie landen behoren, nog buiten schot.
Emissierechten worden doorberekend
In april 2005 besliste de Raad van State dat veertig Nederlandse bedrijven, waaronder Heineken, Gasunie en elektriciteitsbedrijven als Nuon en Essent te weinig emissierechten voor kooldioxide hadden gekregen.
Daarom is het opmerkelijk dat minister van Economische Zaken Brinkhorst elektriciteitsmaatschappijen op de vingers heeft getikt omdat ze de emissierechten doorberekenen aan hun klanten. Dat laatste bleek dit najaar uit een studie van Energie Centrum Nederland (ECN).
Logisch, zeiden de bedrijven. Emissierechten vormen op de begroting een onkostenpost. Het gaat om de prijs die moet worden betaald voor het recht om broeikasgassen uit te stoten. Onzin, zegt Brinkhorst (en met hem een meerderheid van de Tweede Kamer). Elektriciteitsmaatschappijen hebben meer dan 90 procent van de emissierechten gratis gekregen in de vorm van certificaten. Die kun je dus niet als kosten doorberekenen.
Deskundigen hebben er herhaaldelijk voor gepleit (een deel van) de certificaten te veilen en niet gratis weg te geven. Zo zou de marktwerking beter gegarandeerd zijn. De Europese Commissie wilde dat niet, om de concurrentiepositie van de Europese bedrijven niet in gevaar te brengen.
Het Wereldnatuurfonds heeft becijferd dat alleen al Duitse energiebedrijven tot 2012 tussen de 31 en 64 miljard euro verdienen aan gratis verstrekte emissiecertificaten. Onduidelijk is of dit geld ten goede komt aan de klanten, aan het klimaatbeleid of aan de aandeelhouders.
Goede voornemens niet gehaald
Hoewel Europa de grootste pleitbezorger is van het Kyoto- protocol, zijn veel landen niet in staat om aan hun verplichtingen te voldoen. De uitstoot van kooldioxide is bijna overal toegenomen, terwijl Kyoto een forse daling vereist.
De Europese Unie moet de uitstoot in totaal in 2012 met 8 procent terugdringen, ten opzichte van 1990. De EU heeft dat percentage verdeeld over de lidstaten. Sommige landen doen meer dan andere, afhankelijk van hun economische ontwikkeling. Zo had Groot-Brittannië een reductie van 12 procent op zich genomen, maar die doelstelling wordt tot nu toe niet gehaald. Spanje mocht 15 procent meer de lucht inblazen, maar stoot in werkelijkheid ruim 40 procent meer uit.
De Canadese regering zei vorige maand openlijk te betwijfelen of het de Kyoto-doelstellingen zal halen. Het land moet zijn uitstoot tot 2012 met 6 procent verminderen ten opzichte van ijkjaar 1990. Maar in werkelijkheid is de uitstoot op dit moment 30 procent méér.
Ook Japan heeft grote problemen aan ‘Kyoto’ te voldoen. Sinds het akkoord in 1997 in eigen land werd ondertekend, is de uitstoot vcan CO2 met 8 procent toegenomen. De bedoeling is een vermindering van 6 procent.
De Verenigde Staten is nog steeds de grootste ‘vervuiler’. Het land heeft Kyoto afgewezen, maar zou een groot probleem hebben als het nog zou meedoen. De CO2 van de Amerikanen is gestegen tot 23 procent boven het niveau dat in Kyoto voor de VS is afgesproken.

Meer over emissierechten op: www.europeanclimateexchange.com; www.emissierechten.nl; www.vrom.nl

[Chipie]

Dat is zeer duidelijk...

[eno2]

[quote=TomB;1707331]

Het probleem is dat men dat in Europa de toekenning gepolitiseerd heeft, waardoor er teveel certificaten zijn uitgedeeld in de eerste phase.

Dat valt mee - in de USA is het probleem zeker niet gepolitiseerd?

Het is gewoon politiek geblokkeerd...

Het zijn de burgemeesters van de steden, die de handen hebben moeten ineenslaan om de plaag van de hete lucht aan te pakken...

[eno2]

Tomb:
Zonder te vervallen in een oeverloos gezwam over het Kyoto gezever zelf is het onderwerp van de certificaten niet echt boeiend, de oplossing ligt voor de hand: deel in 2008 minder certificaten uit.

De huidige beurshandel in CO2-aandelen is niet meer dan een goedkope licensie geworden om de uitstoot te verhogen en/of om erop te gaan verdienen.

Als dat hele handeltje niet snel en efficient bijgestuurd wordt zullen er dan maar rechtstreeks taksen moeten geheven worden op uitstoot.

Dat laatste zou ook het inversteringsklimaat voor renewables erg stimuleren, wat hoognodig is.