het taboe rond zelfdoding doorbreken

Welvaart&Veiligheid · 30 augustus 2003, 15:19

Vroeg of laat gaan we allemaal dood. Dat is zowat de enige zekerheid in het leven. Wie terminaal is en ondraaglijk en uitzichtloos lijdt, kan sinds enige tijd om euthanasie vragen. In de loop der jaren zal het taboe rond euthanasie waarschijnlijk wel geleidelijk aan verdwijnen en zou het allicht als de normaalste zaak beschouwd worden dat mensen wiens einde nadert en wiens levenskwaliteit laag geworden is, massaal gebruik zouden maken van de mogelijkheid om zich te laten verlossen uit hun lijden. Het heeft immers geen zin het leven nodeloos met enkele weken of maanden te verlengen. Dat jaagt alleen maar de kosten van onze gezondheidszorg nodeloos de hoogte in.

Jaarlijks plegen er ons land enkele duizenden mensen zelfmoord, en is er een veelvoud aan zelfmoordpogingen. Op zelfdoding rust nog steeds een groot taboe. Wat er ook van zij, er mogen zoveel campagnes ter preventie van zelfmoord worden gevoerd, steeds zullen er mensen zijn die kost wat kost zelfmoord willen én zullen plegen. Voor sommigen kan het leven zodanig ondraaglijk geworden zijn dat ze er liever uitstappen.

De vraag stelt zich met welk recht de maatschappij deze mensen a.h.w. "dwingt" om tegen hun zin te blijven overleven.

Mensen die uit het leven willen stappen, moeten noodgedongen vaak hun toevlucht zoeken tot gruwelijke en/of pijnlijke methodes. Mensen die een mislukte zelfmoordpoging achter de rug hebben, moeten als gevolg daarvan soms zwaar gehandicapt verder overleven, wat hun leven nog ondraaglijker maakt.

Wordt het niet hoog tijd dat het taboe rond zelfdoding doorbroken wordt? Zouden we niet aan mensen die, om welke persoonlijke reden dan ook, uit het leven willen stappen (zoals bv. gevangenen), de kans moeten geven om dat op een menswaardige, milde manier te doen? Het zou misschien te overwegen zijn dat mensen die niet terminaal zijn, de mogelijkheid zouden krijgen om een euthanaticum te bestellen waarbij alvorens ze dat euthanaticum (in het bijzijn van een geneesheer) effectief mogen innemen een bezinningsperiode in acht moeten nemen van bv. 3 maanden waarbij ze een aantal sessies moeten volgen waarin wordt nagegaan of ze er wel echt willen uitstappen en waarbij hen alle mogelijkheden van hulpverlening (als alternatief voor zelfdoding) worden uitgelegd en aangeboden.

Mensen die na het volgen van die sessies er dan echt willen uitstappen, moeten daartoe dan op een menswaardige wijze de mogelijkheid krijgen. Er zijn immers toch mensen genoeg (of teveel). Op die manier zouden we een soort natuurlijke selectie krijgen. In de natuur zijn het immers ook alleen maar de sterkeren die overleven.

Aangebrande Phönix · 30 augustus 2003, 16:01

Ik heb een déj�*-vu.

Antoon · 31 augustus 2003, 21:25

Ik dacht ook dat de topic reeds bestond.

30 augustus 2003, 16:01	#2
Aangebrande Phönix Minister Geregistreerd: 24 juni 2003 Locatie: Hoofd Berichten: 3.818	Ik heb een déj�*-vu. __________________ Ik sta in den avond Op den rand van een afgrond En schouw in het Heelal Niets was, niets is, niets zal

30 augustus 2003, 15:19	#1
Welvaart&Veiligheid Banneling Geregistreerd: 20 oktober 2002 Berichten: 679	Vroeg of laat gaan we allemaal dood. Dat is zowat de enige zekerheid in het leven. Wie terminaal is en ondraaglijk en uitzichtloos lijdt, kan sinds enige tijd om euthanasie vragen. In de loop der jaren zal het taboe rond euthanasie waarschijnlijk wel geleidelijk aan verdwijnen en zou het allicht als de normaalste zaak beschouwd worden dat mensen wiens einde nadert en wiens levenskwaliteit laag geworden is, massaal gebruik zouden maken van de mogelijkheid om zich te laten verlossen uit hun lijden. Het heeft immers geen zin het leven nodeloos met enkele weken of maanden te verlengen. Dat jaagt alleen maar de kosten van onze gezondheidszorg nodeloos de hoogte in. Jaarlijks plegen er ons land enkele duizenden mensen zelfmoord, en is er een veelvoud aan zelfmoordpogingen. Op zelfdoding rust nog steeds een groot taboe. Wat er ook van zij, er mogen zoveel campagnes ter preventie van zelfmoord worden gevoerd, steeds zullen er mensen zijn die kost wat kost zelfmoord willen én zullen plegen. Voor sommigen kan het leven zodanig ondraaglijk geworden zijn dat ze er liever uitstappen. De vraag stelt zich met welk recht de maatschappij deze mensen a.h.w. "dwingt" om tegen hun zin te blijven overleven. Mensen die uit het leven willen stappen, moeten noodgedongen vaak hun toevlucht zoeken tot gruwelijke en/of pijnlijke methodes. Mensen die een mislukte zelfmoordpoging achter de rug hebben, moeten als gevolg daarvan soms zwaar gehandicapt verder overleven, wat hun leven nog ondraaglijker maakt. Wordt het niet hoog tijd dat het taboe rond zelfdoding doorbroken wordt? Zouden we niet aan mensen die, om welke persoonlijke reden dan ook, uit het leven willen stappen (zoals bv. gevangenen), de kans moeten geven om dat op een menswaardige, milde manier te doen? Het zou misschien te overwegen zijn dat mensen die niet terminaal zijn, de mogelijkheid zouden krijgen om een euthanaticum te bestellen waarbij alvorens ze dat euthanaticum (in het bijzijn van een geneesheer) effectief mogen innemen een bezinningsperiode in acht moeten nemen van bv. 3 maanden waarbij ze een aantal sessies moeten volgen waarin wordt nagegaan of ze er wel echt willen uitstappen en waarbij hen alle mogelijkheden van hulpverlening (als alternatief voor zelfdoding) worden uitgelegd en aangeboden. Mensen die na het volgen van die sessies er dan echt willen uitstappen, moeten daartoe dan op een menswaardige wijze de mogelijkheid krijgen. Er zijn immers toch mensen genoeg (of teveel). Op die manier zouden we een soort natuurlijke selectie krijgen. In de natuur zijn het immers ook alleen maar de sterkeren die overleven.

31 augustus 2003, 21:25	#3
Antoon Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 2 september 2002 Berichten: 33.982	Ik dacht ook dat de topic reeds bestond.