Ontbinding van België dringend bespreken !

Anna List · 20 juli 2006, 22:24

De Tijd, pagina 4, 1252 woorden
20-07-2006
alain verbeke;

RESOLUTIE ONTBINDING VAN BELGIE
Ophouden met het probleem te ontlopen en te negeren
-- De Kamer van Volksvertegenwoordigers besliste op 1 juni 2006 het voorstel van resolutie over de ontbinding van België in overweging te nemen. De tijd is gekomen om een constructieve dialoog aan te gaan over de toekomst van het land. Men moet ophouden het probleem te ontlopen en te negeren.
1 juni 2006, plenumvergadering van de Belgische Kamer van Volksvertegenwoordigers. Bart Laeremans en Gerolf Annemans van het Vlaams Belang dienen een voorstel van resolutie in, 'tot algehele ontbinding van de Belgische staat met het oog op de verlening van onafhankelijkheid aan het soevereine Vlaamse en Waalse Volk'. Het is een lijvig document van 38 pagina's met een analyse van de historische ontwikkeling van het land sinds de revolutie van 1830 tot vandaag. De Kamer moet beslissen of zij over dat voorstel wil discussiëren.
Met 77 stemmen voor, 51 stemmen tegen en 1 onthouding wordt het voorstel van resolutie door de Kamer in overweging genomen. Opmerkelijk is dat de stemming geheel volgens de taallijn verloopt. Alle Vlamingen, behalve Kamervoorzitter De Croo die zich onthoudt, stemmen voor. Alle FranstaligenFranstalige stemmen tegen.
De franstalige partijen verzetten zich, niet omdat het voorstel uitgaat van een extremistische partij, maar als behoeders van de democratie. In het voorstel van resolutie wordt immers betoogd dat België geen democratie is: de Waalse minderheid heeft evenveel rechten als de Vlaamse meerderheid. De Vlaamse partijen daarentegen menen dat de democratie net vereist dat alle voorstellen, ongeacht de mogelijk extreme inhoud, in overweging worden genomen. Beide komen tot een tegengestelde conclusie op grond van hetzelfde argument: democratie. De Vlamingen haasten zich wel te verklaren dat dit een groteske provocatie is van het Vlaams Belang en dat zij absoluut tegen de opdeling van het land zijn.
Historisch feit zonder voorgaande? De Belgische Kamer zal een voorstel bespreken dat aan de federale regering vraagt 'onverwijld voorbereidingen te treffen voor de algehele ontbinding van de Belgische staat, zodat de drie volksgemeenschappen - Vlamingen, Walen en Duitsers - hun eigen weg kunnen gaan.'
Geen nieuws
Voor de Belgische pers had deze gebeurtenis geen grote nieuwswaarde. Niet meer dan enkele kleine berichtjes. Hoe kan het dat dit geen belangrijk nieuws is? Is het een gewoon fait divers, een akkefietje in de marge, alweer een incident met de extremisten van het Vlaams Belang, niet de moeite waard om over te spreken? Zoals de Franstaligen, die het voorstel niet willen in overweging nemen omdat zij de democratie willen beschermen, wil blijkbaar ook de pers het voorstel niet echt in de berichtgeving opnemen of analyseren wat er aan de hand is. Vreest de pers dat zij het cordon sanitaire zal doorbreken door hierover te berichten? De krant Libre Belgique titelt inderdaad dat de stemming in de Kamer een anti-Belgische stem is die het cordon doorbreekt.
De houding van de Franstalige partijen verwondert niet, en is, vanuit hun perspectief, begrijpelijk. De reactie van de Vlaamse partijen verrast des te meer. Vanwaar de dubbelzinnige houding, het tegelijk voor stemmen en verklaren dat het voorstel een groteske provocatie is? Schuilt hier een pragmatische houding achter, de verkiezingen in zicht?
Men zou kunnen denken dat de gebeurtenis louter symbolisch is, en met enig cynisme vaststellen dat er uiteraard geen discussie over het voorstel zal volgen. Maar is de beslissing om het voorstel in overweging te nemen zo onbeduidend? Zou men een racistisch voorstel van resolutie ook, om princiepsredenen, in overweging nemen?
Zou het niet kunnen dat er onderliggend iets dieper en fundamenteler aan de gang is? Zijn er niet meer en meer Vlamingen die zich afvragen of België nog nodig is, of het land over tien of vijftien jaar nog zal (of kan) bestaan? Groeit niet het gevoel in Vlaanderen, in ruimere kringen, ver buiten de grenzen van het Vlaams Belang, dat het Belgische verhaal tot een einde is gekomen? Radio-verslaggever Mark Van de Looverbosch merkte op dat de splitsing van België nog niet voor morgen is, maar zich in de geesten al heeft voltrokken.
Velen denken het, niemand durft het zeggen. Zoals een gehuwd stel waarbij de liefde is uitgeblust, kijken Vlamingen en Franstaligen elk de andere kant op, zonder erover te durven praten. De angst voor het uit elkaar gaan is reëel, het stilzwijgen oorverdovend. De politici doen hun best, blussen brandjes, en proberen handig te bemiddelen om de echtscheiding tegen te houden. Hoe lang nog? Wij weten allen dat de volgende verkiezingen weer tal van discussies brengen over verdere defederalisering. Wordt het alweer een ad hoc fix it-oplossing?
Negeren?
Wij kunnen het probleem niet blijven negeren.
De Belgische samenleving is inderdaad verdeeld. Er zijn geen nationale politieke partijen, geen nationale vakbonden (de facto), geen nationaal onderwijssysteem, geen nationale pers. Er zijn vrijwel geen nationale fora waarop Belgische burgers, Vlamingen en Walen, elkaar intens kunnen ontmoeten. De sociale segregatie lijkt bijna compleet. Elk zit opgesloten in zijn eigen regio. Behalve voetbal, tennis of het vorstenhuis lijkt er zeer weinig ons te binden.
Pers en academici
Wij - de ene auteur als sympathiserende outsider, de andere auteur als betrokken insider - staan versteld van de steeds verdergaande maatschappelijke scheiding waarin het land vandaag is verzeild geraakt. De jarenlange houding van dat niet onder ogen te zien en te mijden, is niet gezond. Het enige antwoord dat in een democratie kan worden gegeven, is een open en constructieve dialoog. Het is ook de verantwoordelijkheid van de pers en van de academici om deze dialoog op gang te trekken.
Het is hoogtijd dat onze samenleving, zowel langs Vlaamse als Franstalige kant, het gesprek durft aan te gaan over de toekomst van het land en ons leven tezamen. Laten wij dit voorstel van resolutie aangrijpen als een kans om de dialoog te beginnen. Niet enkel in het parlement, maar in de eerste plaats in de maatschappij. Er is nood aan een nationaal en publiek gesprek tussen burgers. Dialoog is geen discussie vanuit en over het grote gelijk. Het is écht luisteren naar elkaar, met empathie. Tonen dat je de zaken ook kan begrijpen, accuraat en onbevooroordeeld, vanuit het perspecief van de andere kant, met begrip voor elkaars standpunten, belangen en bekommernissen. Het is open staan om je eigen visie en perspectief door de ander te laten verrijken.
Waarom zouden wij niet proberen in een echte maatschappelijke dialoog alle mogelijke opties voor de toekomst van het land te bekijken en te bespreken. Niet alleen het status quo, waarbij niets zou mogen veranderen. Niet alleen het separatisme, waar alleen de optie splitsing en opheffing van het land aan de orde is. Maar ook alle nuances en gradaties daartussen. En daarenboven ook opties in de andere richting, naar verzoening en meer eenheid. Waarom niet nadenken en samen zoeken naar mogelijkheden om meer bindmiddel en samenhorigheid te creëren tussen onze gemeenschappen? Waarom niet zien of wij weer dichter naar elkaar kunnen toegroeien?
VERLEIDING
In het kader van ons gezamenlijk onderzoek zijn wij begonnen met de analyse, aan de hand van de negotiatietheorie, van vele mogelijke opties die in een dialoog kunnen worden besproken. Wij kunnen en willen geen oplossingen of antwoorden bieden. Want antwoorden vormen de basis van het probleem. Ieder heeft in dit symbooldossier zijn antwoord klaar. De vraag stellen is dan al snel positie kiezen. Zo zou u als lezer ook in de verleiding kunnen komen om ons, bij het lezen van deze bijdrage, in een of ander kamp te duwen. Dat is niet gezond. In een solide relatie moeten partners zichzelf en elkaar in vraag kunnen stellen. Wij willen de vraag open houden. Wij willen vanuit de blijvende vraag mee bijdragen tot het broodnodige publieke debat over de toekomst van het land.
-- Robert H. Mnookin is hoogleraar aan Harvard (Samuel Williston Professor of Law), Director Harvard Program on Negotiation, en gastprofessor Leuven in het kader van de International Francqui Chair 2006. -- Alain Verbeke is gewoon hoogleraar, Rechtsfaculteiten KULeuven & Tilburg en promotor International Francqui Chair 2006.

lap, dat is zo eens wat anders als de koninklijke 21 juli rede

het gaat hard de laatste maanden ! het lijkt wel of er een stroomversnelling op gang is gekomen.

Zeno! · 21 juli 2006, 09:40

Mooi tekstje voor een 21ste juli!

Vroeger was de Vlaamse onafhankelijkeid een taboe, vandaag is het een aanvaardbaar standpunt geworden. Een heuglijke evolutie.

bartje · 21 juli 2006, 09:50

Zoals een collega nog gisteren op het werk zei: Toen je 5 jaar geleden nog voor Vlaamse onafhankelijkheid pleitte werd je nog echt scheef bekeken en zat dit nog min of meer in de taboesfeer; nu is die taboe weg en kan er over gepraat worden en vooral wat me ook verheugde was dat hij zei: niet alle voorstanders van Vlaanderen zijn daarvoor persé VB'ers wat sommigen wel zouden willen uiteraard...

LeMmOnN · 21 juli 2006, 09:57

De ontbinding van België?!

Zulk nieuws kan enkel worden toegejuigd. Ik ben overigens blij dat de "andere" Vlaamse partijen eens niet belachelijk gedaan hebben omdat het voorstel van het VB kwam. Een applaus voor hen die PRO stemden.
Moesten de Vlaamse partijen ALTIJD samen aan de koord trekken, zou België een VEEL gezonder land zijn.

Hans1 · 21 juli 2006, 09:58

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Anna List

De Tijd, pagina 4, 1252 woorden
20-07-2006
alain verbeke;

RESOLUTIE ONTBINDING VAN BELGIE
Ophouden met het probleem te ontlopen en te negeren
-- De Kamer van Volksvertegenwoordigers besliste op 1 juni 2006 het voorstel van resolutie over de ontbinding van België in overweging te nemen. De tijd is gekomen om een constructieve dialoog aan te gaan over de toekomst van het land. Men moet ophouden het probleem te ontlopen en te negeren.
1 juni 2006, plenumvergadering van de Belgische Kamer van Volksvertegenwoordigers. Bart Laeremans en Gerolf Annemans van het Vlaams Belang dienen een voorstel van resolutie in, 'tot algehele ontbinding van de Belgische staat met het oog op de verlening van onafhankelijkheid aan het soevereine Vlaamse en Waalse Volk'. Het is een lijvig document van 38 pagina's met een analyse van de historische ontwikkeling van het land sinds de revolutie van 1830 tot vandaag. De Kamer moet beslissen of zij over dat voorstel wil discussiëren.
Met 77 stemmen voor, 51 stemmen tegen en 1 onthouding wordt het voorstel van resolutie door de Kamer in overweging genomen. Opmerkelijk is dat de stemming geheel volgens de taallijn verloopt. Alle Vlamingen, behalve Kamervoorzitter De Croo die zich onthoudt, stemmen voor. Alle FranstaligenFranstalige stemmen tegen.
De franstalige partijen verzetten zich, niet omdat het voorstel uitgaat van een extremistische partij, maar als behoeders van de democratie. In het voorstel van resolutie wordt immers betoogd dat België geen democratie is: de Waalse minderheid heeft evenveel rechten als de Vlaamse meerderheid. De Vlaamse partijen daarentegen menen dat de democratie net vereist dat alle voorstellen, ongeacht de mogelijk extreme inhoud, in overweging worden genomen. Beide komen tot een tegengestelde conclusie op grond van hetzelfde argument: democratie. De Vlamingen haasten zich wel te verklaren dat dit een groteske provocatie is van het Vlaams Belang en dat zij absoluut tegen de opdeling van het land zijn.
Historisch feit zonder voorgaande? De Belgische Kamer zal een voorstel bespreken dat aan de federale regering vraagt 'onverwijld voorbereidingen te treffen voor de algehele ontbinding van de Belgische staat, zodat de drie volksgemeenschappen - Vlamingen, Walen en Duitsers - hun eigen weg kunnen gaan.'
Geen nieuws
Voor de Belgische pers had deze gebeurtenis geen grote nieuwswaarde. Niet meer dan enkele kleine berichtjes. Hoe kan het dat dit geen belangrijk nieuws is? Is het een gewoon fait divers, een akkefietje in de marge, alweer een incident met de extremisten van het Vlaams Belang, niet de moeite waard om over te spreken? Zoals de Franstaligen, die het voorstel niet willen in overweging nemen omdat zij de democratie willen beschermen, wil blijkbaar ook de pers het voorstel niet echt in de berichtgeving opnemen of analyseren wat er aan de hand is. Vreest de pers dat zij het cordon sanitaire zal doorbreken door hierover te berichten? De krant Libre Belgique titelt inderdaad dat de stemming in de Kamer een anti-Belgische stem is die het cordon doorbreekt.
De houding van de Franstalige partijen verwondert niet, en is, vanuit hun perspectief, begrijpelijk. De reactie van de Vlaamse partijen verrast des te meer. Vanwaar de dubbelzinnige houding, het tegelijk voor stemmen en verklaren dat het voorstel een groteske provocatie is? Schuilt hier een pragmatische houding achter, de verkiezingen in zicht?
Men zou kunnen denken dat de gebeurtenis louter symbolisch is, en met enig cynisme vaststellen dat er uiteraard geen discussie over het voorstel zal volgen. Maar is de beslissing om het voorstel in overweging te nemen zo onbeduidend? Zou men een racistisch voorstel van resolutie ook, om princiepsredenen, in overweging nemen?
Zou het niet kunnen dat er onderliggend iets dieper en fundamenteler aan de gang is? Zijn er niet meer en meer Vlamingen die zich afvragen of België nog nodig is, of het land over tien of vijftien jaar nog zal (of kan) bestaan? Groeit niet het gevoel in Vlaanderen, in ruimere kringen, ver buiten de grenzen van het Vlaams Belang, dat het Belgische verhaal tot een einde is gekomen? Radio-verslaggever Mark Van de Looverbosch merkte op dat de splitsing van België nog niet voor morgen is, maar zich in de geesten al heeft voltrokken.
Velen denken het, niemand durft het zeggen. Zoals een gehuwd stel waarbij de liefde is uitgeblust, kijken Vlamingen en Franstaligen elk de andere kant op, zonder erover te durven praten. De angst voor het uit elkaar gaan is reëel, het stilzwijgen oorverdovend. De politici doen hun best, blussen brandjes, en proberen handig te bemiddelen om de echtscheiding tegen te houden. Hoe lang nog? Wij weten allen dat de volgende verkiezingen weer tal van discussies brengen over verdere defederalisering. Wordt het alweer een ad hoc fix it-oplossing?
Negeren?
Wij kunnen het probleem niet blijven negeren.
De Belgische samenleving is inderdaad verdeeld. Er zijn geen nationale politieke partijen, geen nationale vakbonden (de facto), geen nationaal onderwijssysteem, geen nationale pers. Er zijn vrijwel geen nationale fora waarop Belgische burgers, Vlamingen en Walen, elkaar intens kunnen ontmoeten. De sociale segregatie lijkt bijna compleet. Elk zit opgesloten in zijn eigen regio. Behalve voetbal, tennis of het vorstenhuis lijkt er zeer weinig ons te binden.
Pers en academici
Wij - de ene auteur als sympathiserende outsider, de andere auteur als betrokken insider - staan versteld van de steeds verdergaande maatschappelijke scheiding waarin het land vandaag is verzeild geraakt. De jarenlange houding van dat niet onder ogen te zien en te mijden, is niet gezond. Het enige antwoord dat in een democratie kan worden gegeven, is een open en constructieve dialoog. Het is ook de verantwoordelijkheid van de pers en van de academici om deze dialoog op gang te trekken.
Het is hoogtijd dat onze samenleving, zowel langs Vlaamse als Franstalige kant, het gesprek durft aan te gaan over de toekomst van het land en ons leven tezamen. Laten wij dit voorstel van resolutie aangrijpen als een kans om de dialoog te beginnen. Niet enkel in het parlement, maar in de eerste plaats in de maatschappij. Er is nood aan een nationaal en publiek gesprek tussen burgers. Dialoog is geen discussie vanuit en over het grote gelijk. Het is écht luisteren naar elkaar, met empathie. Tonen dat je de zaken ook kan begrijpen, accuraat en onbevooroordeeld, vanuit het perspecief van de andere kant, met begrip voor elkaars standpunten, belangen en bekommernissen. Het is open staan om je eigen visie en perspectief door de ander te laten verrijken.
Waarom zouden wij niet proberen in een echte maatschappelijke dialoog alle mogelijke opties voor de toekomst van het land te bekijken en te bespreken. Niet alleen het status quo, waarbij niets zou mogen veranderen. Niet alleen het separatisme, waar alleen de optie splitsing en opheffing van het land aan de orde is. Maar ook alle nuances en gradaties daartussen. En daarenboven ook opties in de andere richting, naar verzoening en meer eenheid. Waarom niet nadenken en samen zoeken naar mogelijkheden om meer bindmiddel en samenhorigheid te creëren tussen onze gemeenschappen? Waarom niet zien of wij weer dichter naar elkaar kunnen toegroeien?
VERLEIDING
In het kader van ons gezamenlijk onderzoek zijn wij begonnen met de analyse, aan de hand van de negotiatietheorie, van vele mogelijke opties die in een dialoog kunnen worden besproken. Wij kunnen en willen geen oplossingen of antwoorden bieden. Want antwoorden vormen de basis van het probleem. Ieder heeft in dit symbooldossier zijn antwoord klaar. De vraag stellen is dan al snel positie kiezen. Zo zou u als lezer ook in de verleiding kunnen komen om ons, bij het lezen van deze bijdrage, in een of ander kamp te duwen. Dat is niet gezond. In een solide relatie moeten partners zichzelf en elkaar in vraag kunnen stellen. Wij willen de vraag open houden. Wij willen vanuit de blijvende vraag mee bijdragen tot het broodnodige publieke debat over de toekomst van het land.
-- Robert H. Mnookin is hoogleraar aan Harvard (Samuel Williston Professor of Law), Director Harvard Program on Negotiation, en gastprofessor Leuven in het kader van de International Francqui Chair 2006. -- Alain Verbeke is gewoon hoogleraar, Rechtsfaculteiten KULeuven & Tilburg en promotor International Francqui Chair 2006.

lap, dat is zo eens wat anders als de koninklijke 21 juli rede

het gaat hard de laatste maanden ! het lijkt wel of er een stroomversnelling op gang is gekomen.

Waarom zo zenuwachtig worden, Anna?

Ik denk eerder dat de tijd gekomen is om het Vlaams-nationalisme te ontbinden.

Hans1 · 21 juli 2006, 09:59

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Zeno!

Mooi tekstje voor een 21ste juli!

Vroeger was de Vlaamse onafhankelijkeid een taboe, vandaag is het een aanvaardbaar standpunt geworden. Een heuglijke evolutie.

Ja, VB'ertje, onder de uitstervende flaminganten is het geen taboe meer.

Dat komt omdat jullie radeloos zijn.

Kom vandaag eens kijken in Brussel. Elk jaar meer volk en de Belgen beginnen los te komen. Maar niet in de zin die u wenst !

Rudy Van Nespen · 21 juli 2006, 10:06

Schoon, maar onjuist tekstje.

De Belgische samenleving is niet verdeeld, maar wel de Belgische politici.
Dat is ook normaal omdat de Belgische samenleving en de politiek mijlenver uit elkaar staan en dat de politici al heel lang niet meer weten wat er in de samenleving leeft!

Zeno! · 21 juli 2006, 10:10

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Hans1

Ja, VB'ertje, onder de uitstervende flaminganten is het geen taboe meer.

Dat komt omdat jullie radeloos zijn.

Kom vandaag eens kijken in Brussel. Elk jaar meer volk en de Belgen beginnen los te komen. Maar niet in de zin die u wenst !

Ik ben geen VB'ertje, onnozelaar.

Ik stel enkel vast dat steeds meer stemmen (o.a. in de pers) het openlijk durven opnemen voor Vlaamse zelfstandigheid. Als jij de Vlaamse ideeën dan "uitstervend" noemt, dan weet ik niet of ik dat nu grappig of zielig moet vinden.

Geniet nog van deze 21 juli, feest van de nepstaat, nu het nog kan.

bartje · 21 juli 2006, 10:13

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Hans1

Ja, VB'ertje, onder de uitstervende flaminganten is het geen taboe meer.

Dat komt omdat jullie radeloos zijn.

Kom vandaag eens kijken in Brussel. Elk jaar meer volk en de Belgen beginnen los te komen. Maar niet in de zin die u wenst !

Voil�* al wie het niet opneemt voor België is al direct een VB'er.... waarom denk je dat toch zo allemaal??? Er zijn nog héél wat meer Vlamingen die geen VB'er zijn hoor!

Tavek · 21 juli 2006, 10:16

Als ge met deftige belgicisten wilt discussieren moet ge ook niet met hans beginnen he....

Zeno! · 21 juli 2006, 10:17

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door bartje

Voil�* al wie het niet opneemt voor België is al direct een VB'er.... waarom denk je dat toch zo allemaal??? Er zijn nog héél wat meer Vlamingen die geen VB'er zijn hoor!

Ach, dat is de laatste strohalm van de belgicisten: iedereen die voor Vlaanderen is op één VB-hoopje smijten. Verloren moeite natuurlijk, daar komen ze nog wel achter 8)

jOOSt · 21 juli 2006, 10:27

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Tavek

Als ge met deftige belgicisten wilt discussieren moet ge ook niet met hans beginnen he....

Bestaat dat dan...deftige Belgicisten?

Distel · 21 juli 2006, 10:31

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Hans1

Ja, VB'ertje, onder de uitstervende flaminganten is het geen taboe meer.

Dat komt omdat jullie radeloos zijn.

De eerste zin van uw bijdrage toont aan dat de tweede zin eerder op u van toepassing is.

Tavek · 21 juli 2006, 10:31

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door jOOSt

Bestaat dat dan...deftige Belgicisten?

Kim, Superstaaf, Rudy ?

En hier int dorp hangen er ook een paar tricolores uit, ook allemaal aangename personen. Ja ze bestaan.

jOOSt · 21 juli 2006, 10:34

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Hans1

Ja, VB'ertje, onder de uitstervende flaminganten is het geen taboe meer.

Dat komt omdat jullie radeloos zijn.

Kom vandaag eens kijken in Brussel. Elk jaar meer volk en de Belgen beginnen los te komen. Maar niet in de zin die u wenst !

Los van het Belgische juk?

jOOSt · 21 juli 2006, 10:39

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Tavek

Kim, Superstaaf, Rudy ?

En hier int dorp hangen er ook een paar tricolores uit, ook allemaal aangename personen. Ja ze bestaan.

En Tavek?

jOOSt · 21 juli 2006, 10:44

Kim komt vast nog wel op het rechte pad. Een jaar geleden zat ze nog bij de BUB-maloten en nu is ze al te spreken over federalizeren. Superstaaf denk ik dan weer niet, want die loopt verloren in zijn eigen gekke idëeen (lees prinsjes en koninkjesadorering). Rudy ken ik niet zo goed.

Zwartengeel · 21 juli 2006, 10:45

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Tavek

Kim, Superstaaf, Rudy ?

En hier int dorp hangen er ook een paar tricolores uit, ook allemaal aangename personen. Ja ze bestaan.

In mijn straat ook één. Van een krasse oudstrijder uit 40-45 dan nog.

Tavek · 21 juli 2006, 10:45

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door jOOSt

En Tavek?

Ik ben niet zo geliefd onder de Belgicisten omdat ik nogal pro reunificatie NL en BE Limburg ben......

jOOSt · 21 juli 2006, 10:47

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Zwartengeel

In mijn straat ook één. Van een krasse oudstrijder uit 40-45 dan nog.

Wat gaat er eerst verdwijnen? Het land of de krasse oudstrijder?

20 juli 2006, 22:24	#1
Anna List Banneling Geregistreerd: 28 september 2004 Berichten: 106.558	Ontbinding van België dringend bespreken ! De Tijd, pagina 4, 1252 woorden 20-07-2006 alain verbeke; RESOLUTIE ONTBINDING VAN BELGIE Ophouden met het probleem te ontlopen en te negeren -- De Kamer van Volksvertegenwoordigers besliste op 1 juni 2006 het voorstel van resolutie over de ontbinding van België in overweging te nemen. De tijd is gekomen om een constructieve dialoog aan te gaan over de toekomst van het land. Men moet ophouden het probleem te ontlopen en te negeren. 1 juni 2006, plenumvergadering van de Belgische Kamer van Volksvertegenwoordigers. Bart Laeremans en Gerolf Annemans van het Vlaams Belang dienen een voorstel van resolutie in, 'tot algehele ontbinding van de Belgische staat met het oog op de verlening van onafhankelijkheid aan het soevereine Vlaamse en Waalse Volk'. Het is een lijvig document van 38 pagina's met een analyse van de historische ontwikkeling van het land sinds de revolutie van 1830 tot vandaag. De Kamer moet beslissen of zij over dat voorstel wil discussiëren. Met 77 stemmen voor, 51 stemmen tegen en 1 onthouding wordt het voorstel van resolutie door de Kamer in overweging genomen. Opmerkelijk is dat de stemming geheel volgens de taallijn verloopt. Alle Vlamingen, behalve Kamervoorzitter De Croo die zich onthoudt, stemmen voor. Alle FranstaligenFranstalige stemmen tegen. De franstalige partijen verzetten zich, niet omdat het voorstel uitgaat van een extremistische partij, maar als behoeders van de democratie. In het voorstel van resolutie wordt immers betoogd dat België geen democratie is: de Waalse minderheid heeft evenveel rechten als de Vlaamse meerderheid. De Vlaamse partijen daarentegen menen dat de democratie net vereist dat alle voorstellen, ongeacht de mogelijk extreme inhoud, in overweging worden genomen. Beide komen tot een tegengestelde conclusie op grond van hetzelfde argument: democratie. De Vlamingen haasten zich wel te verklaren dat dit een groteske provocatie is van het Vlaams Belang en dat zij absoluut tegen de opdeling van het land zijn. Historisch feit zonder voorgaande? De Belgische Kamer zal een voorstel bespreken dat aan de federale regering vraagt 'onverwijld voorbereidingen te treffen voor de algehele ontbinding van de Belgische staat, zodat de drie volksgemeenschappen - Vlamingen, Walen en Duitsers - hun eigen weg kunnen gaan.' Geen nieuws Voor de Belgische pers had deze gebeurtenis geen grote nieuwswaarde. Niet meer dan enkele kleine berichtjes. Hoe kan het dat dit geen belangrijk nieuws is? Is het een gewoon fait divers, een akkefietje in de marge, alweer een incident met de extremisten van het Vlaams Belang, niet de moeite waard om over te spreken? Zoals de Franstaligen, die het voorstel niet willen in overweging nemen omdat zij de democratie willen beschermen, wil blijkbaar ook de pers het voorstel niet echt in de berichtgeving opnemen of analyseren wat er aan de hand is. Vreest de pers dat zij het cordon sanitaire zal doorbreken door hierover te berichten? De krant Libre Belgique titelt inderdaad dat de stemming in de Kamer een anti-Belgische stem is die het cordon doorbreekt. De houding van de Franstalige partijen verwondert niet, en is, vanuit hun perspectief, begrijpelijk. De reactie van de Vlaamse partijen verrast des te meer. Vanwaar de dubbelzinnige houding, het tegelijk voor stemmen en verklaren dat het voorstel een groteske provocatie is? Schuilt hier een pragmatische houding achter, de verkiezingen in zicht? Men zou kunnen denken dat de gebeurtenis louter symbolisch is, en met enig cynisme vaststellen dat er uiteraard geen discussie over het voorstel zal volgen. Maar is de beslissing om het voorstel in overweging te nemen zo onbeduidend? Zou men een racistisch voorstel van resolutie ook, om princiepsredenen, in overweging nemen? Zou het niet kunnen dat er onderliggend iets dieper en fundamenteler aan de gang is? Zijn er niet meer en meer Vlamingen die zich afvragen of België nog nodig is, of het land over tien of vijftien jaar nog zal (of kan) bestaan? Groeit niet het gevoel in Vlaanderen, in ruimere kringen, ver buiten de grenzen van het Vlaams Belang, dat het Belgische verhaal tot een einde is gekomen? Radio-verslaggever Mark Van de Looverbosch merkte op dat de splitsing van België nog niet voor morgen is, maar zich in de geesten al heeft voltrokken. Velen denken het, niemand durft het zeggen. Zoals een gehuwd stel waarbij de liefde is uitgeblust, kijken Vlamingen en Franstaligen elk de andere kant op, zonder erover te durven praten. De angst voor het uit elkaar gaan is reëel, het stilzwijgen oorverdovend. De politici doen hun best, blussen brandjes, en proberen handig te bemiddelen om de echtscheiding tegen te houden. Hoe lang nog? Wij weten allen dat de volgende verkiezingen weer tal van discussies brengen over verdere defederalisering. Wordt het alweer een ad hoc fix it-oplossing? Negeren? Wij kunnen het probleem niet blijven negeren. De Belgische samenleving is inderdaad verdeeld. Er zijn geen nationale politieke partijen, geen nationale vakbonden (de facto), geen nationaal onderwijssysteem, geen nationale pers. Er zijn vrijwel geen nationale fora waarop Belgische burgers, Vlamingen en Walen, elkaar intens kunnen ontmoeten. De sociale segregatie lijkt bijna compleet. Elk zit opgesloten in zijn eigen regio. Behalve voetbal, tennis of het vorstenhuis lijkt er zeer weinig ons te binden. Pers en academici Wij - de ene auteur als sympathiserende outsider, de andere auteur als betrokken insider - staan versteld van de steeds verdergaande maatschappelijke scheiding waarin het land vandaag is verzeild geraakt. De jarenlange houding van dat niet onder ogen te zien en te mijden, is niet gezond. Het enige antwoord dat in een democratie kan worden gegeven, is een open en constructieve dialoog. Het is ook de verantwoordelijkheid van de pers en van de academici om deze dialoog op gang te trekken. Het is hoogtijd dat onze samenleving, zowel langs Vlaamse als Franstalige kant, het gesprek durft aan te gaan over de toekomst van het land en ons leven tezamen. Laten wij dit voorstel van resolutie aangrijpen als een kans om de dialoog te beginnen. Niet enkel in het parlement, maar in de eerste plaats in de maatschappij. Er is nood aan een nationaal en publiek gesprek tussen burgers. Dialoog is geen discussie vanuit en over het grote gelijk. Het is écht luisteren naar elkaar, met empathie. Tonen dat je de zaken ook kan begrijpen, accuraat en onbevooroordeeld, vanuit het perspecief van de andere kant, met begrip voor elkaars standpunten, belangen en bekommernissen. Het is open staan om je eigen visie en perspectief door de ander te laten verrijken. Waarom zouden wij niet proberen in een echte maatschappelijke dialoog alle mogelijke opties voor de toekomst van het land te bekijken en te bespreken. Niet alleen het status quo, waarbij niets zou mogen veranderen. Niet alleen het separatisme, waar alleen de optie splitsing en opheffing van het land aan de orde is. Maar ook alle nuances en gradaties daartussen. En daarenboven ook opties in de andere richting, naar verzoening en meer eenheid. Waarom niet nadenken en samen zoeken naar mogelijkheden om meer bindmiddel en samenhorigheid te creëren tussen onze gemeenschappen? Waarom niet zien of wij weer dichter naar elkaar kunnen toegroeien? VERLEIDING In het kader van ons gezamenlijk onderzoek zijn wij begonnen met de analyse, aan de hand van de negotiatietheorie, van vele mogelijke opties die in een dialoog kunnen worden besproken. Wij kunnen en willen geen oplossingen of antwoorden bieden. Want antwoorden vormen de basis van het probleem. Ieder heeft in dit symbooldossier zijn antwoord klaar. De vraag stellen is dan al snel positie kiezen. Zo zou u als lezer ook in de verleiding kunnen komen om ons, bij het lezen van deze bijdrage, in een of ander kamp te duwen. Dat is niet gezond. In een solide relatie moeten partners zichzelf en elkaar in vraag kunnen stellen. Wij willen de vraag open houden. Wij willen vanuit de blijvende vraag mee bijdragen tot het broodnodige publieke debat over de toekomst van het land. -- Robert H. Mnookin is hoogleraar aan Harvard (Samuel Williston Professor of Law), Director Harvard Program on Negotiation, en gastprofessor Leuven in het kader van de International Francqui Chair 2006. -- Alain Verbeke is gewoon hoogleraar, Rechtsfaculteiten KULeuven & Tilburg en promotor International Francqui Chair 2006. lap, dat is zo eens wat anders als de koninklijke 21 juli rede het gaat hard de laatste maanden ! het lijkt wel of er een stroomversnelling op gang is gekomen. Laatst gewijzigd door Diatonos : 20 juli 2006 om 22:30.

21 juli 2006, 10:06	#7
Rudy Van Nespen Minister-President Geregistreerd: 5 september 2003 Locatie: Hoboken Berichten: 5.411	Schoon, maar onjuist tekstje. De Belgische samenleving is niet verdeeld, maar wel de Belgische politici. Dat is ook normaal omdat de Belgische samenleving en de politiek mijlenver uit elkaar staan en dat de politici al heel lang niet meer weten wat er in de samenleving leeft! __________________ "J'en ai marre!" De enige constante is verandering...

21 juli 2006, 09:40	#2
Zeno! Eur. Commissievoorzitter Geregistreerd: 23 november 2002 Locatie: Antwerpen Berichten: 9.781	Mooi tekstje voor een 21ste juli! Vroeger was de Vlaamse onafhankelijkeid een taboe, vandaag is het een aanvaardbaar standpunt geworden. Een heuglijke evolutie.

21 juli 2006, 09:50	#3
bartje Minister-President Geregistreerd: 1 augustus 2002 Locatie: West-Vlaanderen Berichten: 5.765	Zoals een collega nog gisteren op het werk zei: Toen je 5 jaar geleden nog voor Vlaamse onafhankelijkheid pleitte werd je nog echt scheef bekeken en zat dit nog min of meer in de taboesfeer; nu is die taboe weg en kan er over gepraat worden en vooral wat me ook verheugde was dat hij zei: niet alle voorstanders van Vlaanderen zijn daarvoor persé VB'ers wat sommigen wel zouden willen uiteraard...

21 juli 2006, 09:57	#4
LeMmOnN Gouverneur Geregistreerd: 1 maart 2005 Locatie: Barcelona Berichten: 1.246	De ontbinding van België?! Zulk nieuws kan enkel worden toegejuigd. Ik ben overigens blij dat de "andere" Vlaamse partijen eens niet belachelijk gedaan hebben omdat het voorstel van het VB kwam. Een applaus voor hen die PRO stemden. Moesten de Vlaamse partijen ALTIJD samen aan de koord trekken, zou België een VEEL gezonder land zijn.

21 juli 2006, 10:16	#10
Tavek Banneling Geregistreerd: 11 januari 2004 Berichten: 66.569	Als ge met deftige belgicisten wilt discussieren moet ge ook niet met hans beginnen he....

21 juli 2006, 10:44	#17
jOOSt Minister-President Geregistreerd: 21 mei 2004 Berichten: 5.047	Kim komt vast nog wel op het rechte pad. Een jaar geleden zat ze nog bij de BUB-maloten en nu is ze al te spreken over federalizeren. Superstaaf denk ik dan weer niet, want die loopt verloren in zijn eigen gekke idëeen (lees prinsjes en koninkjesadorering). Rudy ken ik niet zo goed.