Homoseksualiteit en islam

[marjan]

Oesters of merguez - Omar B.

Er heerst een enorme kloof tussen de islamitische gemeenschap en homoseksuele moslims. Tot 2005 was Carim Bouzian voorzitter van Jong-Groen in Antwerpen, maar uiteindelijk besloot hij over te stappen naar de Vlaamse Liberalen en Democraten. Blijkbaar vormt zijn seksuele geaardheid een probleem binnen zijn gemeenschap en binnen de groene partij. Over zijn overstap verklaarde hij het volgende: “De VLD stelt het individu centraal en niet de gemeenschap waartoe iemand behoort. De liberalen willen alle individuen gelijk behandelen en niet meer sommige groepen voortrekken. Ik ben allochtoon, moslim en homo en meen dat in een westerse democratie die dingen moeten kunnen samengaan. Bij Groen! was ik allochtoon en moslim, maar mijn homoseksualiteit moest ik door het politiek correcte denken van Groen! wat wegcijferen. In feite behandelt deze partij minderheidsgroepen niet gelijk. Dat is bij de VLD anders. Volgens mij mag de islam vrouwen en homo's niet langer onderdrukken. Daarvoor wil ik actie voeren.”


Als jonge homo van Marokkaanse afkomst komt Carim Bouzian al jaren op voor de aanvaarding van homoseksualiteit onder moslims. Daartoe wou hij een affichecampagne starten waarbij twee homojongens en twee lesbische meisjes getoond worden. Niets aan de hand zou je denken, maar de link met de islam schoot veel mensen in het verkeerde keelgat. Extreme moslims uitten zelfs doodsbedreigingen aan zijn adres. Hij wilde doorgaan en vooral een open gesprek rond dit thema in de eigen gemeenschap op gang brengen. Dat is niet echt gelukt, integendeel. Het thema raakte wat in de vergeethoek en op allerlei websites over de islam kan men teksten vinden dat er eigenlijk weinig of geen problemen bestaan voor homo’s binnen de moslimgemeenschap. De realiteit is minder rooskleurig. Op 19 juli 2005 werden in Iran twee jongeren opgehangen omdat ze homoseksuele daden zouden gesteld hebben. Ook in Egypte en Marokko staan strenge straffen op homoseks. Onlangs verscheen de roman Oesters of merguez van Omar B., met een homoseksueel als hoofdrolspeler. De auteur woont in Borgerhout en vertelt zijn verhaal onder een schuilnaam omdat hij vreest het slachtoffer te worden van intolerante fanatici voor wie het thema van het boek taboe is.


Omar B. groeide op in Casablanca. Hij viel wel op bij de meisjes maar slaagde er niet in contact te maken. Zoals veel andere Marokkaanse jongens reisde hij naar Tunesië om er een westers liefje op te doen maar zijn eerste vrijpartij werd een ramp. Hij voelt zich meer aangetrokken door jongens zoals Mourad, zijn neef. ‘Sommige mannen houden nu eenmaal niet van oesters. Die hebben liever een sappige merguez’, zo zegt Mourad, en hij wijdt Omar in, in de mannenliefde. Enige tijd later wordt Mourad bij heterdaad betrapt op seks met een Duitse man en veroordeeld tot twee jaar opsluiting. Zijn moeder probeert Omar te overtuigen dat alles goed zal komen als hij maar ‘het juiste meisje’ ontmoet. Die ontmoet hij tijdens de vakantiedagen als een oom die in Antwerpen woont naar zijn thuisland komt samen met zijn kinderen. Zijn dochter Latifa wordt dolverliefd op Omar. Ze besluiten in Marokko te trouwen voor de papieren zodat Omar naar België kan komen. Hun echte huwelijk plannen ze dan voor twee jaar later. Wat volgt is een wrange maar vaak ook grappige beschrijving van zijn aankomst en verblijf in Antwerpen. Zo probeert een geëngageerde leraar Nederlands vruchteloos de taalachterstand op te halen en vindt Omar een baantje in een slachterij voor varkens waarna hij niet langer mag mee eten uit de gemeenschappelijke pan. Hij vindt een appartement rechtover een katholieke kerk en een café waar posters met bokshandschoenen op de ramen zijn geplakt. Omar begint een relatie met Serge, een Belg. Vanaf dan zit Omar in een wurggreep tussen de liefde voor zijn vriend en de leugens die hij opdist bij zijn verloofde. Hij vreest dat ze de waarheid zullen vernemen en hem dan aangeven op basis van ‘schijnhuwelijk’. Op een dag vernemen de broer en vader van Latifa wat er aan de hand is en slaan Omar in elkaar.

Het boek bevat ongetwijfeld heel wat autobiografische trekjes en demonstreert hoezeer jonge moslims vast zitten in traditionele religieuze en culturele waarden. Op elke bladzijde van dit openhartige boek voel je de onaanvaardbare schande die homoseksualiteit betekent binnen de Marokkaanse gemeenschap in België en voor zijn familie in het thuisland. Het gevolg is een dubbel bestaan waarin leugens en schijn belangrijker worden geacht dan liefde en waarheid. Naast de groeiende emancipatiebeweging van moslimmeisjes voor hun vrijheid en recht op zelfbeschikking zal ook de strijd voor homorechten steeds belangrijker worden. Waarbij het weer zal komen tot een botsing tussen het individualisme en het groepsdenken. Het is de verdienste van Omar B. dat hij dit delicate thema voor het voetlicht houdt. Maar de strijd zal pas gewonnen zijn als hij zich niet langer van een schuilnaam hoeft te bedienen en onbezorgd op straat kan lopen, hand in hand met de persoon die hij liefheeft.
Omar B., Oesters of merguez, Houtekiet, 2006

Recensie door Dirk Verhofstadt

[Twanne]

Erg, maar homosexuelen hebben over de hele wereld last van mensen die hen niet willen accepteren of hen willen genezen.
Is die recensent trouwens niet de broer van Guy Verhofdstadt?

[liberalist_NL]

Ik vind dat als religies menen dat je voor kwetsbare groepen op moet komen, dat homoseksualiteit daarop geen uitzondering moet vormen

[Lof der Zotheid]

Dat de heaumeau's hier dan niet te zeer over discriminatie klagen, het kan altijd erger...

[hydra]

Stel dat islam der tegen is..

Onder de moslims zijn der ook homosexuelen dus dont worry