Clichés over de Waalse werknemer

[gm10]

Clichés over de Waalse werknemer

ARBEID
Zoek de Vlaamse vooroordelen over de luie Waal.



Dossier

• Werk

Bekijk de pagina uit de krant




Walen werken minder hard dan Vlamingen. Dat vooroordeel leeft sterk in Vlaanderen. Maar de waarheid is minder zwart-wit.

De clichés en vooroordelen die bij de Vlamingen leven over de werkmentaliteit in Wallonië, of het gebrek eraan, zijn talrijk: Walen zijn vaker met ziekteverlof, Franstalige Brusselaars willen geen Nederlands leren,...

U kent ze ongetwijfeld. Maar kloppen ze ook? Die vraag was voor de Franstalige krant Le Soir en het rekruteringsmedium Références het uitgangspunt voor een enquête naar de werkattitudes van de werknemers in de drie regio's.

Om de artikelenreeks aan te kondigen, adverteerde Le Soir doelbewust met cartoons die het Vlaamse clichébeeld weergeven van een luierende Waalse bediende, voeten languit op het bureau.

,,Met dat beeld wilden we onze lezers duidelijk maken hoe er over hen in Vlaanderen wordt gedacht'', aldus hoofdredactrice Beatrice Delvaux. ,,Na die provocerende cartoon kwamen dan resultaten van onze enquête. Die leert dat de waarheid over het leven op de werkvloer in Wallonië of Brussel veel genuanceerder is dan veel Vlamingen denken.''

De enquête werd uitsluitend bij actieve volwassenen afgenomen, bij werknemers in de privésector en bij ambtenaren. ,,Dus niet bij studenten, gepensioneerden of werklozen'', legt journalist Jean-François Lanckmans van Le Soir uit. ,,Uiteraard gaat het zowel om Vlamingen als om Franstaligen uit Brussel en Wallonië.''

De resultaten zijn gekleurd doordat de ondervraagden minimaal een diploma hoger middelbaar onderwijs hebben. Lagergeschoolden, arbeiders vaak, komen dus veel minder of niet aan het woord.

Dat verklaart volgens Lanckmans allicht ,,gedeeltelijk waarom de antwoorden van Walen en Vlamingen nauwelijks verschillen wanneer gevraagd wordt naar hun mening over langer werken, overuren maken, of werk mee naar huis nemen''.

Iets meer Walen dan Vlamingen zeggen bereid te zijn om 's avonds wat door te werken: 38 tegen 30 procent. Daarentegen vindt een kwart van de Vlamingen het ondenkbaar om de middagpauze te laten vallen om door te werken, tegen slechts 15 procent bij de Franstaligen. Nog een cliché om te vergeten: het gebrek aan mobiliteit onder de taalgrens.

,,Franstalige werknemers zijn meer bereid om extra kilometers te rijden voor een nieuwe baan, of na promotie in het bedrijf. Misschien omdat er in Vlaanderen meer jobs te vinden zijn dichtbij huis, of omdat nu al veel Vlamingen naar Brussel pendelen.''

De Franstaligen erkennen dan weer dat Vlamingen meer inspanningen doen om de tweede landstaal te leren en te spreken op het werk.

De Vlamingen vinden trouwens van zichzelf dat ze beter bezig zijn dan hun Franstalige collega's.

Op een ranglijst van twintig werkattitudes geven ze zichzelf bijna constant betere punten. De Franstaligen geven toe dat hun Vlaamse collega's beter georganiseerd werken, maar vinden zichzelf dan weer socialer. Cliché?

[eno2]

Ik dacht ook al dat iedereen onveranderlijk een groot gedacht heeft over zichzelf.
Toch één iets waar iedereen zich gelijkelijk kan in terugvinden.