het doel.

[Nom@d]

En als de mensen vragen,
"Waarheen gaat gij dan?"
Hij zal dan vriendelijk kijken.
Maar zwijgen als het kan.

Niemand zal hij zeggen,
waarheen de reis zal gaan.
Onwetendheid van de ander.
Hij pinkt weg, 'n traan.

Niemand zal het geloven.
Kijkt ver weg, hier vandaan.
Zijn blik richt zich naar boven.
En weer komt er een traan.

Als de mensen toch eens wisten,
waarom hij dat alles deed.
Maar zij willen niet geloven.
Daarom is er zoveel leed.

Maar reizen doen wij allen.
Min of meer bewust.
Heel veel met z'n tweeën.
Sommigen alleen, zonder rust.

Hij die weet.
Hij zegt 't niet.
Niet zo om te zwijgen.
Het is eer' een stil verdriet.

Zijn doel is zo verheven.
Zijn daden oh zo vreemd.
Dat niemand kan geloven,
dat God Zijn oor aan hem verleent.


ons hoofd, heel diep gebogen.
Zo gaan we langzaam voort.

[Nom@d]

De mens!... Zie hem in al zijn pracht en praal.
Waarom weet hij niet... wie de drager is van de Heilige Graal?

Door de eeuwen heen werd zij vaak gezocht.
Maar door weinig gevonden.
Velen zochten verkeerd.
En maakten vele doden en gewonden.

De mens!... Zie hem in al zijn kracht en macht.
Waarom weet hij niet... wie hem die heeft geschonken.
Het hem heeft verpacht?

Door de eeuwen heen is zij al vaak misbruikt.
De kracht en de macht.
Maar weinigen waren over,
die voor de gewonden de pijn hebben verzacht.

De mens!... Zie hem in al zijn rijkdom en in zijn ijdelheid.
Waarom weet hij niet... wie hem dat schonk, in alle vrijheid?

Door de eeuwen heen.
Zocht men uit ijdelheid naar rijkdom en geluk.
O, doch weinigen begrepen.
Deze weg is fout. Hierop loopt alles stuk.

De mens!... Wie ziet hem als hij zich voor God vertoont?
Als hij zich verantwoorden moet.... en niemand hem verschoont?

De mens...! Laat hem om zich zelf huilen.
Treuren om zijn daden hier op de aarde.
Laten wij dan hopen dat God zijn echte Zelf,
in eeuwigheid ... bewaarde!