Letermes gebakken lucht

[jan hyoens]

Letermes gebakken lucht

31.10.2006 11.20u - Hoe groot is de geloofwaardigheid van Yves Leterme nog? In zijn zogenaamd Vlaams Kartel vind je aan de ene kant de pseudoseparatisten van N-VA en aan de andere kant ACV-voorzitter Luc Cortebeeck die elke nieuwe staatshervorming afdoet als het ‘ondergraven van de noodzakelijke solidariteit tussen Vlaanderen en Wallonië”.
Dit zogenaamde Vlaams Kartel bulkt van de tegenstrijdigheden, die nu reeds, in de aanloop naar de federale verkiezingen, door de pers worden opgemerkt. De CD&V-leiding moet voortdurend brandjes blussen.

Deed Leterme eventjes de decennialange mosselpolitiek van de CVP vergeten door zijn ferme stellingname om niet tot een federale regering toe te treden zonder ernstige en fundamentele stappen in de staatsvorming van Vlaanderen, dan weten we nu wel beter.

Er komt géén Vlaams front, dat zijn de woorden van CD&V-voorzitter Jo Vandeurzen in De Standaard (30.10.2006): “We gaan – als CD&/N-VA – aan de kiezer een duidelijk mandaat vragen. Willen jullie een efficiënter en beter aangepast beleid op het vlak van werkgelegenheid, ondernemen en andere beleidsdomeinen door een nieuwe staatshervorming?” Klinkt goed, ware het niet dat Leterme zeer recent “het separatisme van de N-VA (in een optreden voor de Waalse televisiezender RTL-TVi) afdeed als onbelangrijk”, schrijft Jan Segers in Het Laatste Nieuws (29.10.2006). Onduidelijkheid troef dus.

Tezelfdertijd staat de voorzitter van de vakbondsvleugel op de rem, en dit niet voor de eerste keer. Reeds in 2003, toen De Clerck en De Gucht pleitten voor regionale loonverschillen, was Cortebeeck tegen. Het leverde hem toen applaus op van PS-voorman Di Rupo, “in naam van alle Franstalige partijen” (De Standaard, 16.04.2003). Toen Frank Vandenbroucke het werkloosheidsbudget in 2004 wou regionaliseren, vond Cortebeeck dat “een brug te ver”, “het begin van het einde van de solidariteit” (De Tijd, 29.06.2004). En eind 2005 keerde dezelfde Cortebeeck zich tegen alle Vlaamse partijen en tegen de Vlaamse werkgevers die meer bevoegdheden voor Vlaanderen eisten, want: “Wij hebben er allemaal belang bij dat het goed gaat met Wallonië” (Le Soir).

Hoe groot is de geloofwaardigheid van een CD&V die zowel koud als warm blaast? Hoe groot is de geloofwaardigheid van N-VA die als Vlaamse schaamlap wat stemmen moet aantrekken voor dit Kartel, en die met Cortebeeck op de rem geen enkele garantie aan zijn Vlaamse kiezers kan bieden? Jan Van de Casteele omschrijft Cortebeeck correct als het symbool van “het oubollige, unitaire syndicalisme” (Doorbraak, 10/2006). Hopelijk doorziet de Vlaamse kiezer het politiek spelletje. CD&V stelt zich ‘zo Vlaams mogelijk’ op, hoopt daarmee zoveel stemmen binnen te halen dat ze tot de federale regering kan toetreden. En dan? Niets meer? “Leterme wil met een Vlaams profiel vooruit, maar het ACV-apparaat wil niet mee”, meldt Doorbraak.

Wat zegt Vandeurzen letterlijk: “Wij gaan (de idee van een sterk Vlaanderen) niet extreem of plat demagogisch vertalen, zo zitten we niet in elkaar. Maar dat er een sense of urgency is om uit het immobilisme van België te ontsnappen, dat beseffen we zeer goed.” Vandeurzen laat er onmiddellijk op volgen dat “het beeld dat we daarin opgejaagd worden door N-VA, gewoon niet correct is.” Het wordt straks een pijnlijk ontwaken voor de goedgelovige N-VA-kiezer. bron vb