Schitterende toespraak van Annemans in de Kamer !

PAJOT · 19 oktober 2006, 17:36

Ik weet het, het is een brok lectuur maar lezenswaard !

Toespraak naar aanleiding van de beleidsverklaring van premier Verhofstadt.
woensdag, 18 oktober 2006

Voorzitter,

Collega’s,

Ergens had het wel iets Verhofstadt-iaans.

Doordrammen tegen de algemene sfeer in.

Proberen helemaal alleen de grondstroom van de feiten om te keren.
De verklaring hier, gisteren, over de begroting 2007, zou normaal een erg droog en technisch geval hebben kunnen zijn, met weinig politieke inhoud.

De tussenkomst had kunnen uitstralen wat de begroting 2007 in feite ook daadwerkelijk is, namelijk een verkiezingsbegroting. Iets a-politiek waar geen keuzes worden gemaakt. Waar verder wordt aangemodderd.
Maar Verhofstadt heeft er - niet wat zijn begroting betreft, maar wat zijn begrotingsverklaring betreft - voor gekozen om - minstens in de eindtremolo’s - zwaar uit te halen naar de Vlaamse oppositie in dit land en een fel aangedikte, bijna arrogante toon te verspreiden, daardoor de schijn wekkend dat hij een nieuwe politieke visie van een nieuwe regering op de rails wil zetten.

Bij nader inzien blijkt dat Verhofstadt vooral de magerte en de schraalheid van zijn budgettair concept heeft willen versluieren en dat hij daarom een politieke speech heeft willen houden, iets dat de aandacht moest afleiden.

Een goed voorbeeld daarvan is zijn bijna poëtische ode aan Al Gore, met een hele uitwijding over klimaatveranderingen en smeltende ijskappen, die in -cauda venenum- bleek uit te monden in de wel erg wereldse conclusie dat Verhofstadt een verpakkingstaks gaat heffen, een Al Gore-taks mag ik wel zeggen.

Wie in de toespraak van Verhofstadt de passage - ik zou bijna zeggen het incident - analyseert over Al Gore, die ziet zeer duidelijk hoe Verhofstadt verworden is tot een charlatan, een marchandeur in ontmantelde principes en in het beste geval een vaardige verbale hypnotiseur, maar géén staatsman.

Ik kan mij niet van de indruk ontdoen dat Verhofstadt de politieke aandacht heeft willen afleiden van zijn krakkemikkige begroting, met een politieke – sommigen hebben het hier gisteren genoemd een “electorale” – toespraak.

Hét politieke profiel dat Verhofstadt hier gisteren heeft getoond, is dat van een meer dan ooit erg linkse Verhofstadt.

Een erg linkse en door en door teruggetrokken Verhofstadt.

Een Verhofstadt die zeer goed wist wat hij deed, en helemaal niet aan het improviseren was, toen hij enkele weken geleden met Freya op het bankje ging zitten.

Een Verhofstadt die alles zet op paars, ook als de liberale component in elkaar schrompelt en nog slechts de ladder is waarop het progressieve socialisme naar de top klautert.

Wij hebben hier gisteren een Verhofstadt gezien die schaamteloos iedere vorm van oppositie tegen het status quo van zijn communautaire vergeetput gelijkstelt met het beschuldigen van andere groepen.

Wij hebben hier gisteren een Verhofstadt gezien die schaamteloos iedere vorm van oppositie tegen zijn immigratiepolitiek gelijkstelt met simplisme, bekrompenheid en polarisatie.

Wij hebben hier gisteren een Verhofstadt gezien die de stijgende agressie in onze samenleving illustreert met een selectief lijstje van geruchtmakende moorden waarin de dood van Guido De Moor ontbreekt.

Wij beluisterden een Verhofstadt die met een nooit gezien intellectuele alchemie mensen die niet onvoorwaardelijk de globalisering omarmen en die daarover willen nadenken, voorstelt als aanhangers van het verleden en tegenstanders van de informatica.

Wij hebben hier een Verhofstadt gehoord die de complexe fenomenen van culturele identiteit, van immigratie, van Europese eenwording, en van onveiligheid met één pennentrek allemaal in de schoenen schuift van de maatschappelijke boodschapper, van ons, Vlaams nationalisten.

Wij hebben hier een Verhofstadt gehoord die de complexe fenomenen van culturele identiteit en van immigratie oplost met simplistische antwoorden en met slogans zonder nuances �* la “niet waar je vandaan komt maar waar je naartoe gaat telt”.

Ons Vlaams-nationalisten verwijt hij dat ze Vlamingen tegen Franstaligen opzetten, autochtonen tegen allochtonen, en dat wij dat zouden doen met gemakkelijke en gevaarlijke beschuldigingen, terwijl ik nog nooit van op deze zelfde tribune, nog nooit een zo verbluffende reeks gemakkelijke beschuldigingen heb gehoord.

Verhofstadt vergeet één ding: niet de oppositie is de afgelopen acht jaar aan het bewind geweest en dus verantwoordelijk. Bewindslieden kunnen niet acht jaar lang, en aan het eind van die acht jaar, voor hun mislukkingen en hun puinhopen diegenen verantwoordelijk stellen die niks anders op hun geweten hebben dan dat ze acht jaar lang de scheefgang van dit land hebben aangeklaagd.

Bewindslieden kunnen niet met simplismen en al te gemakkelijke beschuldigingen ontsnappen aan hun eindverantwoordelijkheid.

Er zit iets totalitairs in het denken van een machthebber die de oppositie beschuldigt van de problemen waarvoor hij zelf verantwoordelijk is of die hij – in het geval van de immigratie en de communautaire onrechtvaardigheden - zelf heeft gecreëerd en nadien in de hand gewerkt.

Beschuldigingen zijn inderdaad gemakkelijk, meneer de eerste minister. En ik kan het weten want anno 2006 zat ik gisteren op het beschuldigdenbankje van de Raad Van State, - zetelend als uitzonderingsrechtbank - waar wij als oppositiepartij om onduidelijke redenen zijn heengesleept door een aantal politieke tegenstanders in een poging van dit regime om de boodschapper om te brengen.

Wij hebben daar in het Frans de procedure moeten ondergaan die u hier in dit parlement hebt ontworpen en die slechts voor één iets kan dienen en tot één iets kan leiden namelijk: de veroordeling van het Vlaams Belang. Kom bij mij dus niet moraliseren, meneer de eerste minister, over gemakkelijke beschuldigingen en over een samenleving die past bij dit land.

Dus, collega’s, meneer de voorzitter: ja Guy Verhofstadt heeft een politieke toespraak gehouden hier gisteren, een toespraak met een voor PS en SP.a bevallige en welluidende linkse oriëntatie.
Een paarse toespraak voor op het bankje bij Freya.

Het mundialisme, het internationalisme, letterlijk het globalisme spatte eraf en al wie voorstander is van een opendeurenpolitiek inzake immigratie en van een doorgedreven neo-belgicistisch negationisme inzake communautaire problemen zal met handen en voeten deze Verhofstadt hebben verwelkomd die weliswaar in niets nog doet denken aan de Verhofstadt van de jaren ’90, maar die een uitstekende leider is van deze steeds meer door het links-progressief socialisme in handen genomen staat.

De VLD heeft nu de volledige bocht gemaakt. Het links-liberalisme is – onder het letterwoord VLD – nu totaal afgesplitst, terwijl de liberale rechterzijde niet alleen gedecimeerd maar sinds eergisteren ook – met de politieke moord op Dedecker - onthoofd is en samen met de kiezers van weleer geofferd op het altaar van de paarse droom.

Wie had het ooit gedacht? Dedecker. Amper enkele maanden nadat hij met bijna de helft van de stemmen het leiderschap van de VLD had veroverd?
Wie had het gedacht? Officieel werd zijn hoofd op de tafel gezet omwille van de zaak Oostende, omdat hij in de weg liep van Tommelein, een acoliet van de partijtop die zichzelf de Kennedy van de Kust laat noemen. Maar in feite zitten de oorzaken veel en veel dieper.
Toen enige tijd geleden Coveliers werd vermoord, kruffelde die terug recht en verkondigde die droogweg: ik ben niet de laatste want de volgende zal Dedecker zijn.

Ik dacht dat hij overdreef, dat hij niet meer klaar zag, dat hij zijn eigen zaak veralgemeende om zichzelf belangrijker te maken, maar gebleken is dat hij veel wist, veel had gezien en gehoord en dat hij de nagel op de kop sloeg.

Coveliers was slechts een deel van de algehele slachtpartij die de VLD-top aan haar rechterflank wilde uitvoeren en finaal nu ook uitgevoerd heeft.

De idyllische bijna poëtische sfeer van het Freya-bankje in het park zou bijna doen vergeten dat Verhofstadt erop zit met zijn voeten tot aan de enkels in het politieke bloed van Govaerts, Bouckaert, Beysen, Coveliers, Dedecker en vele vele andere rechtsliberalen die afgelopen zondag verkozen zijn op andere lijsten of niet meer verkozen op de lijsten van hun VLD.

D�*t is de echte boodschap van de begrotingstoespraak gisteren. De VLD is nu helemaal klaar voor de rol van dienstmeid van het Belgische socialisme en niets laat vermoeden dat de VLD-top zelfs nog maar de ambitie heeft om meer te zijn of opnieuw te worden dan een kleine kaste die haar eigen privileges beschermt en verlengt, ten koste van de idealen en het voortbestaan van de eigen partij.

Ik heb in politiek België in een aantal gevallen gezien hoe Vlaamse partijen en politici zichzelf - geketend aan het Waalse socialisme - tot aan de afgrond regeerden, maar nooit zag ik een partij zichzelf met zoveel overtuiging zingend en juichend in de afgrond rijden.

Wat de begroting zelf betreft kan ik kort zijn. Deze regering zet ook in dit laatste jaar tot aan haar ultieme einde de politiek voort van:

- het verkwanselen van conjunctuurmeevallers, de steeds verdergaande beoefening van het sinterklazen en potverteren waarvan de gevolgen met schijnoperaties worden gecamoufleerd,
- de verdere uitbouw – zoals het socialisten betaamt- van de rol van de staat en voor het overige
- het status quo inzake de manier waarop de socialistische economie in het Zuiden van het land haar sociale hangmatten installeert op kosten van de armen en de sociaal zwakkeren in Vlaanderen.

De regering loopt nu natuurlijk zoveel mogelijk te koop met de sterke economische groei die evident is, maar die in een globale context moet geplaatst worden.

Ten eerste: als die groei tegenvalt ligt het aan de internationale omstandigheden waarop de regering geen vat heeft. Als de groei meevalt, wordt de kwetterende Bart Somers uitgestuurd om te zeggen dat dat een schitterende prestatie van de regering is.

De economische groei moet bekeken worden tesamen met de concurrentiekracht die toch jaarlijks daalt en het buitenlands marktaandeel dat constant vermindert, en dan krijgen we al een veel minder optimistisch beeld over het belang van die economische groei.

Heel wat analyses geven een triest beeld van onze concurrentiekracht, die al te zeer beïnvloed blijft door de hoge energieprijzen en de hoge loonkosten die overigens de grootste veroorzakers zijn van de veel te hoge Belgische belastingdruk.

Bovendien zijn er ernstige gevaren die de sterkte van de economische groei onmiddellijk kunnen verminderen.

Zo wijzen analisten op de BTW-verhoging in Duitsland, namelijk de grootste naoorlogse verhoging. Er is een groeivertraging in de Verenigde Staten, vooral op de woningmarkt en er zijn natuurlijk nog altijd de olieprijzen die weliswaar een dalende trend kennen, maar een historische hoogte blijven behouden.

België lokt ook de helft minder investeringen. De directe buitenlandse investeringen in België zakten vorig jaar weg naar 23,7 miljard dollar, zijnde 19 miljard euro, wat 44 procent minder dan het jaar voordien was. De evolutie in België staat dwars op de investeringen wereldwijd. Die stegen immers globaal met eerst 27 procent in 2004 tot bijna 29 procent in 2005. België volgt die trend absoluut niet.

Er wordt dus ondanks een economische groei over 2006 toch algemeen verwacht dat deze en andere factoren zoals blijvende werkloosheid en fiscale druk de groei terug naar 2 procent zullen brengen.

De Europese commissie verlaagt immers ook de prognose voor de eurozone inzake economische groei tot een halve procent in het laatste kwartaal van 2006 en houdt zelfs rekening met een mogelijke nulgroei in het eerste kwartaal van 2007, zijnde het slechtste resultaat sinds het tweede kwartaal van 2003.

Het is dus best om nog maar met twee woorden te spreken, een beetje voorzichtigheid en bescheidenheid aan de dag te leggen in plaats van het als voluntarisme betitelde geëxalteerde en opgezweepte gedoe dat Verhofstadt hier gisteren kwam presenteren.

De werkloosheid blijft een ernstig probleem en het is indrukwekkend met welke een lichtzinnigheid dat fenomeen door Verhofstadt hier in zijn propagandamolen is behandeld. De werkloosheidsgraad blijft in België ruim boven het gemiddelde van de eurozone.

Verhofstadt zal zich optrekken aan de cijfers van Frankrijk die ons nog overstijgen, maar hij zou beter vergelijken met Nederland dat op een 3,8 procent zit op dit ogenblik. Bovendien is de globale trend in de Europese Unie dalende, terwijl hij hier in België stijgt en – excuseer mij voor dit taboe want we mogen niet meer polariseren, nietwaar, geen bevolkingsgroepen meer tegen elkaar opzetten, nietwaar, de waarheid moet verzwegen worden – de werkloosheidsgraad eigenlijk alleen in Vlaanderen daalt.

Volgens Jacques De Pover van de Dexiabank is de stijgende immigratie oorzaak van een slechts beperkte daling van de werkloosheid. De netto immigratie van 46.645 personen kan de 39.000 nieuwe jobs met gemak overstijgen.

Tot slot is het goed-nieuws-verhaal over tewerkstelling toch sterk te relativeren aan de hand van 2 vaststellingen, namelijk ten eerste er zijn 88.000 werkzoekende werklozen meer dan in 1999 en ten tweede een heel groot deel van de nieuwe jobs van Verhofstadt zijn geen gevolg van het structureel aantrekken van de economie maar zijn jobs in de sociale sector, in het kader van de dienstencheques, of gesubsidieerd door de overheid.
Er is ook een sterke stijging van het aantal ambtenaren, het zijn er 46.000 meer geworden tussen 1999 en 2004 en dat alles terwijl we vaststellen dat de overheidstewerkstelling in Vlaanderen 30 procent is, in Brussel 38 procent en in Wallonië zelfs 42 procent, wat in vergelijking met de rest van de eurozone met plusminus 20 procent toch zeer opmerkelijke cijfers blijven die meer geïnspireerd zijn door de état PS dan door de liberale visie die de VLD zou hebben moeten kunnen doordrukken indien ze een liberale partij zou zijn gebleven…

Absoluut negatief blijven bovendien ook de belastingcijfers. Er is geen daling van de globale fiscale druk die met zijn 45,4 procent in 2005 nog altijd hetzelfde niveau heeft als in 2000 terwijl in de rest van de eurozone de fiscale druk daalde in die periode.

De loonhandicap tegenover onze buurlanden bedraagt nu al meer dan 12 procent hoofdzakelijk door het overheidsbeslag dat tot 55 procent oploopt in dit land.

Zelfs voor particulieren stijgt die belastingsdruk van 26,9 in 2001 tot 27,5 in 2005.

De indirecte belastingen zijn permanent stijgende en dat een deel van de belastingverlagingen gewoon zijn doorgerekend via de gemeentelijke en indirecte belastingen hebben maar al te veel mensen de afgelopen jaren kunnen voelen. Voor Belgische bedrijven is de belastingdruk – aldus de wereldbank – opgelopen tot 70 procent van de winst tegen de gemiddelde 45 procent in de OESO.

De belastingdruk bekijken is de perfecte illustratie van het feit dat alle paarse dromen zijn ingehaald door de realiteit, een vaststelling die we ook konden doen toen we hier een voltallige VLD-fractie zagen applaudisseren voor de invoering van de nieuwe Al Gore-taks.

Dat er nu een weliswaar virtueel begrotingsoverschot is, was natuurlijk onvermijdelijk omdat dat verlangd werd door al wie wil proberen om het Zilverfonds toch enige geloofwaardigheid te geven, maar we stellen vast dat het begrotingsevenwicht – volgens de retoriek van de VLD - een pseudo-evenwicht is dat door trucs en camouflage, het uitstellen van betalingen, het vervroegd innen van inkomsten, een globale uitverkoop van bezittingen, eenmalige maatregelen dus door de vrijwel volledige afwezigheid van structurele maatregelen gekenmerkt wordt.

Voor de federale overheid is het primair saldo ongunstig gebleven, heel de regeerperiode lang, wat betekent dat de overheid alle rentemeevallers heeft opgesoupeerd en er met vuur wordt gespeeld ten aanzien van de toekomst.

De schuldgraad is dalende, maar de percentages die via Zilverfondstruuken allerhande in feite een vals beeld geven, kunnen niet verhinderen dat de nominale grootte van de schuld nog altijd met 11.300 miljard Belgische frank de tunnel zonder licht van Wilfried Martens in absolute termen evenaart en zelfs overstijgt.

Deze begroting doet in hoge mate cynisch aan omdat momenteel moet vastgesteld worden dat grote miljardengaten op enkele dagen tijd werden gedicht dat het een lieve lust was.

Alle gebouwen zijn nu eerstdaags allemaal verkocht zodat de tijd voor de verkoop van justitiepaleizen, gevangenissen, scholen en wie weet misschien eerstdaags van de Noordzee is aangebroken.

De Vlaamse reserves worden verder aangevallen op een tempo dat heel goed de Belgische situatie illustreert, namelijk drie keer zo veel in Vlaanderen als in Wallonië terwijl er zo dringend Vlaamse investeringen nodig zijn. De begroting van 2006 die langs geen kanten bleek te kloppen, heeft voldoende aangetoond dat er geen structurele maatregelen worden genomen en dat allerlei knip- en plakwerk zelfs nog veruit beneden alle verwachtingen blijft.

De beste illustratie daarvan is natuurlijk de zogenaamde fiscale regularisatie die oorspronkelijk 400 miljoen, later 250 miljoen, nu vastgesteld 100 miljoen ging opbrengen en medio september met een teller van een povere 4,36 miljoen euro afklokte.

Hoe zwalpend het begrotingsbeleid van deze regering is, blijkt bovendien uit de Cofinimmo-schorsing door de Raad van State die samen met de rekenfout bij de belastingen goed was voor anderhalf miljard euro blunders.

Inzake de begrotingsaspecten van de toespraak van Guy Verhofstadt gisteren kunnen we dus het volgende besluiten.

Er moest na - o, credo van de paarse retoriek, en ik citeer - “zoveel begrotingen op rij in evenwicht”, nu een begroting komen met een overschot, omdat anders de mythe van het Zilverfonds finaal in mekaar zou storten. E

n het land zat zowaar in spanning. Want na de rekenfoutjes van de gemoderniseerde en aan de top overbetaalde en nu volledig gepolitiseerde belastingdiensten, na de Raad van State-streep door de rekening van de Cofinimmo-affaire, vroeg iedereen zich in ernst af waar gaan ze op enkele dagen tijd een groot en gapend gat van 5/6 miljard mee vullen? Wie zich daar in alle ernst vragen over stelde of zorgen over maakte is een naïef kuiken, want die kent de paarse gewoontes, die kent de paarse begrotingscultuur nog niet.

Paars is namelijk niet gehinderd door de noodwendigheden van de budgettaire geloofwaardigheid. De liberale economist Paul De Grauwe, ooit nog in deze Kamer in de tijd toen er in deze Kamer nog Vlaamse liberalen zetelden, drukte het gisteren als volgt uit: (ik citeer) “het doet mij denken aan de BBC-reeks “Keeping up appearances” waarin Hyancinth Bucket een ongelooflijke creativiteit tentoon spreidt om de schone schijn te bewaren.

Hoewel haar echte naam Bucket is, dringt Hyancinth erop aan dat haar naam wordt uitgesproken als Bouquet. Zo ook met de Belgische overheid. Hoewel de begroting een tekort vertoont, benadrukt de Belgische regering dat de begroting in evenwicht is. Het verschil tussen Hyancinth en de Belgische regering is dat de schone schijn van deze laatste een bom geld kost die schaamteloos aan de belastingbetaler in de toekomst zal worden doorgespeeld.”

Als u het mij vraagt is die Paul De Grauwe ook wel een geval voor de statutaire commissie van de VLD.

Bij de vaststelling dat de VLD zich volledig in de rol van dienstmaagd inschrijft, de rol van de Van Rouveroys, de rol van de Verhoftstadts, de Tommeleins of nog erger de rol van de Van Campenhouts, bij die vaststelling hoort een waarschuwing. Een waarschuwing aan het adres van de CD&V.

De CD&V heeft nu weer opnieuw, dociel en zonder veel morren, de budgettaire problemen van Verhofstadt en zijn paarse puinhopen mee dicht gereden door op verzoek van haar paarse partners in de Vlaamse regering toe te staan dat Vlaamse middelen zouden worden geblokkeerd, overigens drie keer zoveel als Wallonië er wou blokkeren. Het dichtmetselen van Belgische budgettaire gaten is immers, net als het afbetalen van de Belgische staatsschuld een voornamelijk Vlaamse aangelegenheid.

Aan de collega’s van de CD&V die de Vlaamse regering leiden, en die het ter hulp snellen van de paarse Belgische regering proberen te combineren met de ambitie om volgend jaar ook die Belgische regering te gaan leiden, in alle vriendschap en gratis het volgende advies.

Aan Yves Leterme in alle vriendschap en gratis het volgende advies.

U hebt in Gent gezien en in alle debatten van de afgelopen dagen, u hebt hier op deze tribune gisteren gezien: paars is meer dan ooit aaneen geklonken. Wij kunnen alleen maar raden wat daar achter zit. Het is niet de versteviging van paars die daartoe inspireert. Het moet iets anders zijn.

En als ik politieke krachten aan het werk zie en voel in België, dan besef ik als Vlaams-nationalist dat daar altijd in de eerste plaats een blik moet geworpen worden naar Franstalig België. Wie dat verzuimt wil zich blijkbaar opsluiten in een Vlaamse politieke wereld die niet bestaat want de Vlaamse politieke wereld is met handen en voeten gebonden aan de touwtjes waaraan in Franstalig België getrokken wordt.

Ik verneem dat Leterme in het kielzog van de Franse vertaling van zijn eigen boek, nu begonnen is aan een tour de la Wallonie. Het Vlaams Belang kijkt met een vergrootglas naar de eerste kinderstapjes die Leterme daar gaat zetten op het erg kronkelige pad van de Belgische staatsman die hij wil worden.

Leterme staat bij het regime onder nul genoteerd. Hij en zijn CD&V is veel te Vlaams. Op het menu van 2007 heeft de CD&V voorlopig veel te veel schoteltjes aangekruist.
En dat wordt niet gewaardeerd. De helden van het koninklijk paleis zijn geen christen-democraat. Daar wordt iemand als Patrick Janssens, de burgemeester van Spallochtonië ontvangen en op het schild getild. Zo iemand is daar een held, omdat hij – overigens buitengewoon voorbarig en op drijfzand gebaseerd – het imago heeft van degene die het Vlaams Belang en dus het Vlaams-radicalisme zogenaamd kan terugdringen. “Een ramp: één derde van de Antwerpenaars is racist” is daar nu geworden: “Bravo, één derde van de Antwerpenaars is racist”.

Nee, goede collega’s van de CD&V, de helden van het koninklijk paleis zijn geen christen-democraat. Op het Paleis van het Belgisch regime viert het socialisme hoogtij. Want het Vlaamse socialisme is de garant en de bron van de daar gewenste communautaire stilstand. En dus voordat ge eerste minister kunt worden, Yves Leterme, zult ge nog een heel deel van uw communautaire pluimen moeten laten.

Ik kijk met veel aandacht naar de glijvlucht die gij daar in Wallonië gaat maken. Weet dat ge daar in een land terechtkomt waar ze u niet alleen niet verstaan, tenzij ge uw behoorlijk Frans gaat bovenhalen, maar dat ge ook in een land terechtkomt waar ze u niet begrijpen.

Franstalig België staat klaar om de machtshonger van de CD&V maximaal uit te buiten en te versmachten in de kracht van een superieur afwijzingsfront.

Ik waarschuw u: ieder van uw woorden zullen wij wikken en wegen, en iedere bocht zullen wij in de komende maanden aanklagen, want wij van het Vlaams Belang weten zeer goed wat er op het spel staat. Wij weten zeer goed welke kanonnen er aan de overkant op ons gericht staan. Want terwijl het morele wrak van een politieke Verhofstadt hier gisteren stond te verkondigen dat er moet gestopt worden met de polarisaties, stak zijn eigen vice-premier Didier Reynders, deze wereldkampioen van de rekenfouten, een ééntalig pamflet in de bussen van de periferie-inwoners, dat rechtstreeks de franstaligen opzet tegen de Vlamingen in het algemeen en tegen u, CD&V in het bijzonder.

En ik citeer één van de noodzakelijke partners van de door Leterme geplande staatshervorming, ik citeer Didier Reynders: “Les propos injurieux de sociaux-chrétiens flamands �* l’égard des francophones de la périphérie, des institutions belges et du roi démontrent que plus que jamais, les francophones doivent préparer une réponse forte et cohérente au projet confédéraliste flamand.
…
Les candidates et les candidats MR s’engagent �* vous défendre, �* refuser toute scission des arrondissements judiciaire et électoral de Bruxelles-Hal-Vilvorde, �* exiger l’application de la Convention-cadre sur la protection des minorités nationales, �* revendiquer l’élargissement de la Région bruxelloise aux communes où vit une communauté significative de francophones, �* combattre les plans flamands visant �* l’assimilation linguistique et culturelle des francophones de la périphérie.”

Voil�*. Verhofstadt als ge uw moraliserende boodschappen over polarisatie verder wilt verspreiden, gelieve u dan vooral te wenden tot de leden niet alleen van uw eigen statutaire commissie maar ook en vooral tot de leden van uw eigen regeringsclubje.

En Yves Leterme: gij zijt een gewaarschuwd man. Gij vertrekt vanuit de juiste analyse, die ook de analyse van Verhofstadt was in de jaren ‘90, dat dit land niet langer bestuurbaar is zonder doortastende vormen van vreedzame scheiding. In uw eigen rangen zijn daar verregaande voorstellen. Marc Van Peel zegt zelfs dat veiligheid van de burgers in Vlaanderen niet meer realiseerbaar is zonder splitsing van Justitie en dat die zelfs dringender en belangrijker is dan de splitsing van Brussel Halle Vilvoorde. Ik zeg u Yves Leterme, als gij van nu tot aan de verkiezingen, of zoals in het geval van Brussel-Halle-Vilvoorde n�* de verkiezingen de door u geschapen verwachtingen bijstelt of uw beloftes simpelweg inruilt voor uw regeerambities, dan zal ik hier opnieuw staan om de regeringsleider aan te klagen.

Ik zal dan zoals vandaag het gevoel tot uitdrukking brengen dat mij gisteren bekroop bij het aanhoren van de laatste politieke overblijfselen van Guy Verhofstadt en dat zo prachtig werd verwoord door Theodore Dalrymple in The Times van 26 februari jongstleden, schrijvende over de actieve welvaartstaat van Tony Blair: (en ik citeer)

“We also live in a propaganda state. No one believes what a government official says any longer because he is assumed to be a liar, ex officio as it were, even when he is telling the truth. We assume that all official information is self-exculpating, self-congratulating or self-glorifying in intent, that all official speech is therefore spin or political advertising.”

Wij zullen in volle overtuiging tegen deze begroting stemmen.

Gerolf Annemans

In één enkele toespraak heeft Annemans Vrhstdt en zijn paarse dievenbende met de grond gelijk gemaakt.

Paars, dat geen 35 % van de Vlamingen nog achter zich heeft, gaat maar door met het opstapelen van leugens en bedrog.

Dat het nu maar snel 2007 wordt voor de afrekening.
12 jaar paars was van het goede teveel.

Bhairav · 19 oktober 2006, 17:37

Wie leest dat nu allemaal?

Hans1 · 19 oktober 2006, 17:49

Ik vind de repliek van Verhofstadt zalig:

De fractieleider van het Vlaams Belang wilde weten of het klopt dat de koning de Antwerpse burgervader zou ontvangen uit politieke redenen, omdat hij een baken zou zijn in de strijd tegen het Vlaams Belang. Verhofstadt noemde Annemans' vraag "kinderlijk", dat een even kinderlijk antwoord verdient. "Als het over Antwerpen gaat, ziet u overal complotten, een beetje zoals Stalin indertijd", aldus de premier. Het gaat gewoon om een audiëntie, zoals dat ook gebeurde met andere burgemeesters zoals Freddy Thielemans. Volgens de premier is het een normale zaak dat gezagsdragers worden uitgenodigd. "Ik begrijp uw ontgoocheling. U zal nooit worden uitgenodigd", ging Verhofstadt voort. "En dat is normaal, want u bent tegen de koning, alleen weten uw kiezers dat nog niet", besloot de premier.

Max van Dietschland · 19 oktober 2006, 17:58

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Hans1

Ik vind de repliek van Verhofstadt zalig:

De fractieleider van het Vlaams Belang wilde weten of het klopt dat de koning de Antwerpse burgervader zou ontvangen uit politieke redenen, omdat hij een baken zou zijn in de strijd tegen het Vlaams Belang. Verhofstadt noemde Annemans' vraag "kinderlijk", dat een even kinderlijk antwoord verdient. "Als het over Antwerpen gaat, ziet u overal complotten, een beetje zoals Stalin indertijd", aldus de premier. Het gaat gewoon om een audiëntie, zoals dat ook gebeurde met andere burgemeesters zoals Freddy Thielemans. Volgens de premier is het een normale zaak dat gezagsdragers worden uitgenodigd. "Ik begrijp uw ontgoocheling. U zal nooit worden uitgenodigd", ging Verhofstadt voort. "En dat is normaal, want u bent tegen de koning, alleen weten uw kiezers dat nog niet", besloot de premier.

De dag dat het Vlaams Belang aan de macht komt is zijn de laatste dagen van het bewind van deze koninklijke familie geteld. Uiteraard is een nieuw soort monarchie niet uitgesloten. Maar met deze gaan we toch niet verder hoor.

Dave Brocatus · 19 oktober 2006, 17:58

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Hans1

...

"En dat is normaal, want u bent tegen de koning, alleen weten uw kiezers dat nog niet", besloot de premier.

Vlaams Belang maakt er helemaal geen geheim van dat ze tegen de monarchie zijn. Verhofstadt beledigt dus weer een groot deel van de Vlaamse bevolking door de mensen uit te maken voor dommeriken.

Starkan · 19 oktober 2006, 18:12

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door PAJOT

Gerolf Annemans

In één enkele toespraak heeft Annemans Vrhstdt en zijn paarse dievenbende met de grond gelijk gemaakt.

Paars, dat geen 35 % van de Vlamingen nog achter zich heeft, gaat maar door met het opstapelen van leugens en bedrog.

Dat het nu maar snel 2007 wordt voor de afrekening.
12 jaar paars was van het goede teveel.

Dus VB beweert (verwijt) Verhofstadt dat ie links is. Geen enkele linkse die dat beaamt.

Persoonlijk vind ik het een eerder slaapwekkende en herkauwde toespraak.

Precies of hij is wat op z'n teen getrapt.

Of zeg anders eens welk deel jij zo goed vindt.

Zwartengeel · 19 oktober 2006, 18:15

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Hans1

Ik vind de repliek van Verhofstadt zalig:

De fractieleider van het Vlaams Belang wilde weten of het klopt dat de koning de Antwerpse burgervader zou ontvangen uit politieke redenen, omdat hij een baken zou zijn in de strijd tegen het Vlaams Belang. Verhofstadt noemde Annemans' vraag "kinderlijk", dat een even kinderlijk antwoord verdient. "Als het over Antwerpen gaat, ziet u overal complotten, een beetje zoals Stalin indertijd", aldus de premier. Het gaat gewoon om een audiëntie, zoals dat ook gebeurde met andere burgemeesters zoals Freddy Thielemans. Volgens de premier is het een normale zaak dat gezagsdragers worden uitgenodigd. "Ik begrijp uw ontgoocheling. U zal nooit worden uitgenodigd", ging Verhofstadt voort. "En dat is normaal, want u bent tegen de koning, alleen weten uw kiezers dat nog niet", besloot de premier.

Zoals uw kiezers nog niet doorhebben dat u in feite anti-Vlaams bent?

Kim · 19 oktober 2006, 18:37

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Dave Brocatus

Vlaams Belang maakt er helemaal geen geheim van dat ze tegen de monarchie zijn. Verhofstadt beledigt dus weer een groot deel van de Vlaamse bevolking door de mensen uit te maken voor dommeriken.

Verhofstadt beledigt helemaal niemand! Mensen toch, dat eeuwige slachtofferrolletje toch...

Pietje · 19 oktober 2006, 18:39

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door max4westland

De dag dat het Vlaams Belang aan de macht komt ........

Nooit dus

Kim · 19 oktober 2006, 18:44

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door max4westland

De dag dat het Vlaams Belang aan de macht komt

Zullen Pasen en Kerstmis op dezelfde dag vallen...

another brick · 19 oktober 2006, 18:47

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Kim

Verhofstadt beledigt helemaal niemand! Mensen toch, dat eeuwige slachtofferrolletje toch...

Neen, hij zegt het niet met zoveel woorden maar het is toch overduidelijk dat wie VB stemt ook tegen het koningshuis stemt. Anders gezegd: met proteststemmen alleen is het VB niet groot geworden. Deze mensen stemmen bewust voor VB omwille van hun programma.
Dus doet Verhofstadt toch een beetje denigrerend tegenover deze kiezers?
En akkoord: ook ik ben het niet met alles eens wat VB verkondigt. Toch kan ik mij in de meeste standpunten terugvinden en dat heeft voor mij de doorslag gegeven om (weliswaar voor de eerste keer) voor hen te stemmen.

Hans1 · 19 oktober 2006, 19:14

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door another brick

Neen, hij zegt het niet met zoveel woorden maar het is toch overduidelijk dat wie VB stemt ook tegen het koningshuis stemt. Anders gezegd: met proteststemmen alleen is het VB niet groot geworden. Deze mensen stemmen bewust voor VB omwille van hun programma.
Dus doet Verhofstadt toch een beetje denigrerend tegenover deze kiezers?
En akkoord: ook ik ben het niet met alles eens wat VB verkondigt. Toch kan ik mij in de meeste standpunten terugvinden en dat heeft voor mij de doorslag gegeven om (weliswaar voor de eerste keer) voor hen te stemmen.

Vandaar misschien juist dat het VB aan z'n plafond zit. De meeste Belgen zijn immers NIET tegen de Koning of tegen België.

another brick · 19 oktober 2006, 19:31

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Hans1

Vandaar misschien juist dat het VB aan z'n plafond zit. De meeste Belgen zijn immers NIET tegen de Koning of tegen België.

Misschien niet tegen Albert, maar zelfs de meest trouwe royalist houdt zijn hart vast wanneer Filip de troon zal bestijgen.

Tina · 19 oktober 2006, 19:35

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Bhairav

Wie leest dat nu allemaal?

écht dan hé.

Starkan · 19 oktober 2006, 19:47

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Bhairav

Wie leest dat nu allemaal?

Volgens mij heeft degenen die het gepost heeft zelf niet de moeite gedaan

Max van Dietschland · 19 oktober 2006, 19:56

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Hans1

De meeste Belgen zijn immers NIET tegen de Koning of tegen België.

Dat klopt, maar die meerderheid wordt wel jaar na jaar kleiner ...

Tina · 19 oktober 2006, 19:58

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door max4westland

Dat klopt, maar die meerderheid wordt wel jaar na jaar kleiner ...

Iéts kleiner. oeeeew

Diego Raga · 19 oktober 2006, 20:31

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door PAJOT

Ik weet het, het is een brok lectuur maar lezenswaard !

De nagel op de kop !!

Diego Raga · 19 oktober 2006, 20:34

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Naturtrane

Iéts kleiner. oeeeew

Niet zolang de allochtone aanvoer en de aanverwante weggeefpolitiek verzekerd blijft, oeeeew...

Tina · 19 oktober 2006, 20:44

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Diego Raga

Niet zolang de allochtone aanvoer en de aanverwante weggeefpolitiek verzekerd blijft, oeeeew...

Och 't is nu niet of ik wakker lig van België ofzo hoor.

19 oktober 2006, 17:36	#1
PAJOT Banneling Geregistreerd: 13 juni 2003 Berichten: 6.792	Schitterende toespraak van Annemans in de Kamer ! Ik weet het, het is een brok lectuur maar lezenswaard ! Toespraak naar aanleiding van de beleidsverklaring van premier Verhofstadt. woensdag, 18 oktober 2006 Voorzitter, Collega’s, Ergens had het wel iets Verhofstadt-iaans. Doordrammen tegen de algemene sfeer in. Proberen helemaal alleen de grondstroom van de feiten om te keren. De verklaring hier, gisteren, over de begroting 2007, zou normaal een erg droog en technisch geval hebben kunnen zijn, met weinig politieke inhoud. De tussenkomst had kunnen uitstralen wat de begroting 2007 in feite ook daadwerkelijk is, namelijk een verkiezingsbegroting. Iets a-politiek waar geen keuzes worden gemaakt. Waar verder wordt aangemodderd. Maar Verhofstadt heeft er - niet wat zijn begroting betreft, maar wat zijn begrotingsverklaring betreft - voor gekozen om - minstens in de eindtremolo’s - zwaar uit te halen naar de Vlaamse oppositie in dit land en een fel aangedikte, bijna arrogante toon te verspreiden, daardoor de schijn wekkend dat hij een nieuwe politieke visie van een nieuwe regering op de rails wil zetten. Bij nader inzien blijkt dat Verhofstadt vooral de magerte en de schraalheid van zijn budgettair concept heeft willen versluieren en dat hij daarom een politieke speech heeft willen houden, iets dat de aandacht moest afleiden. Een goed voorbeeld daarvan is zijn bijna poëtische ode aan Al Gore, met een hele uitwijding over klimaatveranderingen en smeltende ijskappen, die in -cauda venenum- bleek uit te monden in de wel erg wereldse conclusie dat Verhofstadt een verpakkingstaks gaat heffen, een Al Gore-taks mag ik wel zeggen. Wie in de toespraak van Verhofstadt de passage - ik zou bijna zeggen het incident - analyseert over Al Gore, die ziet zeer duidelijk hoe Verhofstadt verworden is tot een charlatan, een marchandeur in ontmantelde principes en in het beste geval een vaardige verbale hypnotiseur, maar géén staatsman. Ik kan mij niet van de indruk ontdoen dat Verhofstadt de politieke aandacht heeft willen afleiden van zijn krakkemikkige begroting, met een politieke – sommigen hebben het hier gisteren genoemd een “electorale” – toespraak. Hét politieke profiel dat Verhofstadt hier gisteren heeft getoond, is dat van een meer dan ooit erg linkse Verhofstadt. Een erg linkse en door en door teruggetrokken Verhofstadt. Een Verhofstadt die zeer goed wist wat hij deed, en helemaal niet aan het improviseren was, toen hij enkele weken geleden met Freya op het bankje ging zitten. Een Verhofstadt die alles zet op paars, ook als de liberale component in elkaar schrompelt en nog slechts de ladder is waarop het progressieve socialisme naar de top klautert. Wij hebben hier gisteren een Verhofstadt gezien die schaamteloos iedere vorm van oppositie tegen het status quo van zijn communautaire vergeetput gelijkstelt met het beschuldigen van andere groepen. Wij hebben hier gisteren een Verhofstadt gezien die schaamteloos iedere vorm van oppositie tegen zijn immigratiepolitiek gelijkstelt met simplisme, bekrompenheid en polarisatie. Wij hebben hier gisteren een Verhofstadt gezien die de stijgende agressie in onze samenleving illustreert met een selectief lijstje van geruchtmakende moorden waarin de dood van Guido De Moor ontbreekt. Wij beluisterden een Verhofstadt die met een nooit gezien intellectuele alchemie mensen die niet onvoorwaardelijk de globalisering omarmen en die daarover willen nadenken, voorstelt als aanhangers van het verleden en tegenstanders van de informatica. Wij hebben hier een Verhofstadt gehoord die de complexe fenomenen van culturele identiteit, van immigratie, van Europese eenwording, en van onveiligheid met één pennentrek allemaal in de schoenen schuift van de maatschappelijke boodschapper, van ons, Vlaams nationalisten. Wij hebben hier een Verhofstadt gehoord die de complexe fenomenen van culturele identiteit en van immigratie oplost met simplistische antwoorden en met slogans zonder nuances �* la “niet waar je vandaan komt maar waar je naartoe gaat telt”. Ons Vlaams-nationalisten verwijt hij dat ze Vlamingen tegen Franstaligen opzetten, autochtonen tegen allochtonen, en dat wij dat zouden doen met gemakkelijke en gevaarlijke beschuldigingen, terwijl ik nog nooit van op deze zelfde tribune, nog nooit een zo verbluffende reeks gemakkelijke beschuldigingen heb gehoord. Verhofstadt vergeet één ding: niet de oppositie is de afgelopen acht jaar aan het bewind geweest en dus verantwoordelijk. Bewindslieden kunnen niet acht jaar lang, en aan het eind van die acht jaar, voor hun mislukkingen en hun puinhopen diegenen verantwoordelijk stellen die niks anders op hun geweten hebben dan dat ze acht jaar lang de scheefgang van dit land hebben aangeklaagd. Bewindslieden kunnen niet met simplismen en al te gemakkelijke beschuldigingen ontsnappen aan hun eindverantwoordelijkheid. Er zit iets totalitairs in het denken van een machthebber die de oppositie beschuldigt van de problemen waarvoor hij zelf verantwoordelijk is of die hij – in het geval van de immigratie en de communautaire onrechtvaardigheden - zelf heeft gecreëerd en nadien in de hand gewerkt. Beschuldigingen zijn inderdaad gemakkelijk, meneer de eerste minister. En ik kan het weten want anno 2006 zat ik gisteren op het beschuldigdenbankje van de Raad Van State, - zetelend als uitzonderingsrechtbank - waar wij als oppositiepartij om onduidelijke redenen zijn heengesleept door een aantal politieke tegenstanders in een poging van dit regime om de boodschapper om te brengen. Wij hebben daar in het Frans de procedure moeten ondergaan die u hier in dit parlement hebt ontworpen en die slechts voor één iets kan dienen en tot één iets kan leiden namelijk: de veroordeling van het Vlaams Belang. Kom bij mij dus niet moraliseren, meneer de eerste minister, over gemakkelijke beschuldigingen en over een samenleving die past bij dit land. Dus, collega’s, meneer de voorzitter: ja Guy Verhofstadt heeft een politieke toespraak gehouden hier gisteren, een toespraak met een voor PS en SP.a bevallige en welluidende linkse oriëntatie. Een paarse toespraak voor op het bankje bij Freya. Het mundialisme, het internationalisme, letterlijk het globalisme spatte eraf en al wie voorstander is van een opendeurenpolitiek inzake immigratie en van een doorgedreven neo-belgicistisch negationisme inzake communautaire problemen zal met handen en voeten deze Verhofstadt hebben verwelkomd die weliswaar in niets nog doet denken aan de Verhofstadt van de jaren ’90, maar die een uitstekende leider is van deze steeds meer door het links-progressief socialisme in handen genomen staat. De VLD heeft nu de volledige bocht gemaakt. Het links-liberalisme is – onder het letterwoord VLD – nu totaal afgesplitst, terwijl de liberale rechterzijde niet alleen gedecimeerd maar sinds eergisteren ook – met de politieke moord op Dedecker - onthoofd is en samen met de kiezers van weleer geofferd op het altaar van de paarse droom. Wie had het ooit gedacht? Dedecker. Amper enkele maanden nadat hij met bijna de helft van de stemmen het leiderschap van de VLD had veroverd? Wie had het gedacht? Officieel werd zijn hoofd op de tafel gezet omwille van de zaak Oostende, omdat hij in de weg liep van Tommelein, een acoliet van de partijtop die zichzelf de Kennedy van de Kust laat noemen. Maar in feite zitten de oorzaken veel en veel dieper. Toen enige tijd geleden Coveliers werd vermoord, kruffelde die terug recht en verkondigde die droogweg: ik ben niet de laatste want de volgende zal Dedecker zijn. Ik dacht dat hij overdreef, dat hij niet meer klaar zag, dat hij zijn eigen zaak veralgemeende om zichzelf belangrijker te maken, maar gebleken is dat hij veel wist, veel had gezien en gehoord en dat hij de nagel op de kop sloeg. Coveliers was slechts een deel van de algehele slachtpartij die de VLD-top aan haar rechterflank wilde uitvoeren en finaal nu ook uitgevoerd heeft. De idyllische bijna poëtische sfeer van het Freya-bankje in het park zou bijna doen vergeten dat Verhofstadt erop zit met zijn voeten tot aan de enkels in het politieke bloed van Govaerts, Bouckaert, Beysen, Coveliers, Dedecker en vele vele andere rechtsliberalen die afgelopen zondag verkozen zijn op andere lijsten of niet meer verkozen op de lijsten van hun VLD. D�t is de echte boodschap van de begrotingstoespraak gisteren. De VLD is nu helemaal klaar voor de rol van dienstmeid van het Belgische socialisme en niets laat vermoeden dat de VLD-top zelfs nog maar de ambitie heeft om meer te zijn of opnieuw te worden dan een kleine kaste die haar eigen privileges beschermt en verlengt, ten koste van de idealen en het voortbestaan van de eigen partij. Ik heb in politiek België in een aantal gevallen gezien hoe Vlaamse partijen en politici zichzelf - geketend aan het Waalse socialisme - tot aan de afgrond regeerden, maar nooit zag ik een partij zichzelf met zoveel overtuiging zingend en juichend in de afgrond rijden. Wat de begroting zelf betreft kan ik kort zijn. Deze regering zet ook in dit laatste jaar tot aan haar ultieme einde de politiek voort van: - het verkwanselen van conjunctuurmeevallers, de steeds verdergaande beoefening van het sinterklazen en potverteren waarvan de gevolgen met schijnoperaties worden gecamoufleerd, - de verdere uitbouw – zoals het socialisten betaamt- van de rol van de staat en voor het overige - het status quo inzake de manier waarop de socialistische economie in het Zuiden van het land haar sociale hangmatten installeert op kosten van de armen en de sociaal zwakkeren in Vlaanderen. De regering loopt nu natuurlijk zoveel mogelijk te koop met de sterke economische groei die evident is, maar die in een globale context moet geplaatst worden. Ten eerste: als die groei tegenvalt ligt het aan de internationale omstandigheden waarop de regering geen vat heeft. Als de groei meevalt, wordt de kwetterende Bart Somers uitgestuurd om te zeggen dat dat een schitterende prestatie van de regering is. De economische groei moet bekeken worden tesamen met de concurrentiekracht die toch jaarlijks daalt en het buitenlands marktaandeel dat constant vermindert, en dan krijgen we al een veel minder optimistisch beeld over het belang van die economische groei. Heel wat analyses geven een triest beeld van onze concurrentiekracht, die al te zeer beïnvloed blijft door de hoge energieprijzen en de hoge loonkosten die overigens de grootste veroorzakers zijn van de veel te hoge Belgische belastingdruk. Bovendien zijn er ernstige gevaren die de sterkte van de economische groei onmiddellijk kunnen verminderen. Zo wijzen analisten op de BTW-verhoging in Duitsland, namelijk de grootste naoorlogse verhoging. Er is een groeivertraging in de Verenigde Staten, vooral op de woningmarkt en er zijn natuurlijk nog altijd de olieprijzen die weliswaar een dalende trend kennen, maar een historische hoogte blijven behouden. België lokt ook de helft minder investeringen. De directe buitenlandse investeringen in België zakten vorig jaar weg naar 23,7 miljard dollar, zijnde 19 miljard euro, wat 44 procent minder dan het jaar voordien was. De evolutie in België staat dwars op de investeringen wereldwijd. Die stegen immers globaal met eerst 27 procent in 2004 tot bijna 29 procent in 2005. België volgt die trend absoluut niet. Er wordt dus ondanks een economische groei over 2006 toch algemeen verwacht dat deze en andere factoren zoals blijvende werkloosheid en fiscale druk de groei terug naar 2 procent zullen brengen. De Europese commissie verlaagt immers ook de prognose voor de eurozone inzake economische groei tot een halve procent in het laatste kwartaal van 2006 en houdt zelfs rekening met een mogelijke nulgroei in het eerste kwartaal van 2007, zijnde het slechtste resultaat sinds het tweede kwartaal van 2003. Het is dus best om nog maar met twee woorden te spreken, een beetje voorzichtigheid en bescheidenheid aan de dag te leggen in plaats van het als voluntarisme betitelde geëxalteerde en opgezweepte gedoe dat Verhofstadt hier gisteren kwam presenteren. De werkloosheid blijft een ernstig probleem en het is indrukwekkend met welke een lichtzinnigheid dat fenomeen door Verhofstadt hier in zijn propagandamolen is behandeld. De werkloosheidsgraad blijft in België ruim boven het gemiddelde van de eurozone. Verhofstadt zal zich optrekken aan de cijfers van Frankrijk die ons nog overstijgen, maar hij zou beter vergelijken met Nederland dat op een 3,8 procent zit op dit ogenblik. Bovendien is de globale trend in de Europese Unie dalende, terwijl hij hier in België stijgt en – excuseer mij voor dit taboe want we mogen niet meer polariseren, nietwaar, geen bevolkingsgroepen meer tegen elkaar opzetten, nietwaar, de waarheid moet verzwegen worden – de werkloosheidsgraad eigenlijk alleen in Vlaanderen daalt. Volgens Jacques De Pover van de Dexiabank is de stijgende immigratie oorzaak van een slechts beperkte daling van de werkloosheid. De netto immigratie van 46.645 personen kan de 39.000 nieuwe jobs met gemak overstijgen. Tot slot is het goed-nieuws-verhaal over tewerkstelling toch sterk te relativeren aan de hand van 2 vaststellingen, namelijk ten eerste er zijn 88.000 werkzoekende werklozen meer dan in 1999 en ten tweede een heel groot deel van de nieuwe jobs van Verhofstadt zijn geen gevolg van het structureel aantrekken van de economie maar zijn jobs in de sociale sector, in het kader van de dienstencheques, of gesubsidieerd door de overheid. Er is ook een sterke stijging van het aantal ambtenaren, het zijn er 46.000 meer geworden tussen 1999 en 2004 en dat alles terwijl we vaststellen dat de overheidstewerkstelling in Vlaanderen 30 procent is, in Brussel 38 procent en in Wallonië zelfs 42 procent, wat in vergelijking met de rest van de eurozone met plusminus 20 procent toch zeer opmerkelijke cijfers blijven die meer geïnspireerd zijn door de état PS dan door de liberale visie die de VLD zou hebben moeten kunnen doordrukken indien ze een liberale partij zou zijn gebleven… Absoluut negatief blijven bovendien ook de belastingcijfers. Er is geen daling van de globale fiscale druk die met zijn 45,4 procent in 2005 nog altijd hetzelfde niveau heeft als in 2000 terwijl in de rest van de eurozone de fiscale druk daalde in die periode. De loonhandicap tegenover onze buurlanden bedraagt nu al meer dan 12 procent hoofdzakelijk door het overheidsbeslag dat tot 55 procent oploopt in dit land. Zelfs voor particulieren stijgt die belastingsdruk van 26,9 in 2001 tot 27,5 in 2005. De indirecte belastingen zijn permanent stijgende en dat een deel van de belastingverlagingen gewoon zijn doorgerekend via de gemeentelijke en indirecte belastingen hebben maar al te veel mensen de afgelopen jaren kunnen voelen. Voor Belgische bedrijven is de belastingdruk – aldus de wereldbank – opgelopen tot 70 procent van de winst tegen de gemiddelde 45 procent in de OESO. De belastingdruk bekijken is de perfecte illustratie van het feit dat alle paarse dromen zijn ingehaald door de realiteit, een vaststelling die we ook konden doen toen we hier een voltallige VLD-fractie zagen applaudisseren voor de invoering van de nieuwe Al Gore-taks. Dat er nu een weliswaar virtueel begrotingsoverschot is, was natuurlijk onvermijdelijk omdat dat verlangd werd door al wie wil proberen om het Zilverfonds toch enige geloofwaardigheid te geven, maar we stellen vast dat het begrotingsevenwicht – volgens de retoriek van de VLD - een pseudo-evenwicht is dat door trucs en camouflage, het uitstellen van betalingen, het vervroegd innen van inkomsten, een globale uitverkoop van bezittingen, eenmalige maatregelen dus door de vrijwel volledige afwezigheid van structurele maatregelen gekenmerkt wordt. Voor de federale overheid is het primair saldo ongunstig gebleven, heel de regeerperiode lang, wat betekent dat de overheid alle rentemeevallers heeft opgesoupeerd en er met vuur wordt gespeeld ten aanzien van de toekomst. De schuldgraad is dalende, maar de percentages die via Zilverfondstruuken allerhande in feite een vals beeld geven, kunnen niet verhinderen dat de nominale grootte van de schuld nog altijd met 11.300 miljard Belgische frank de tunnel zonder licht van Wilfried Martens in absolute termen evenaart en zelfs overstijgt. Deze begroting doet in hoge mate cynisch aan omdat momenteel moet vastgesteld worden dat grote miljardengaten op enkele dagen tijd werden gedicht dat het een lieve lust was. Alle gebouwen zijn nu eerstdaags allemaal verkocht zodat de tijd voor de verkoop van justitiepaleizen, gevangenissen, scholen en wie weet misschien eerstdaags van de Noordzee is aangebroken. De Vlaamse reserves worden verder aangevallen op een tempo dat heel goed de Belgische situatie illustreert, namelijk drie keer zo veel in Vlaanderen als in Wallonië terwijl er zo dringend Vlaamse investeringen nodig zijn. De begroting van 2006 die langs geen kanten bleek te kloppen, heeft voldoende aangetoond dat er geen structurele maatregelen worden genomen en dat allerlei knip- en plakwerk zelfs nog veruit beneden alle verwachtingen blijft. De beste illustratie daarvan is natuurlijk de zogenaamde fiscale regularisatie die oorspronkelijk 400 miljoen, later 250 miljoen, nu vastgesteld 100 miljoen ging opbrengen en medio september met een teller van een povere 4,36 miljoen euro afklokte. Hoe zwalpend het begrotingsbeleid van deze regering is, blijkt bovendien uit de Cofinimmo-schorsing door de Raad van State die samen met de rekenfout bij de belastingen goed was voor anderhalf miljard euro blunders. Inzake de begrotingsaspecten van de toespraak van Guy Verhofstadt gisteren kunnen we dus het volgende besluiten. Er moest na - o, credo van de paarse retoriek, en ik citeer - “zoveel begrotingen op rij in evenwicht”, nu een begroting komen met een overschot, omdat anders de mythe van het Zilverfonds finaal in mekaar zou storten. E n het land zat zowaar in spanning. Want na de rekenfoutjes van de gemoderniseerde en aan de top overbetaalde en nu volledig gepolitiseerde belastingdiensten, na de Raad van State-streep door de rekening van de Cofinimmo-affaire, vroeg iedereen zich in ernst af waar gaan ze op enkele dagen tijd een groot en gapend gat van 5/6 miljard mee vullen? Wie zich daar in alle ernst vragen over stelde of zorgen over maakte is een naïef kuiken, want die kent de paarse gewoontes, die kent de paarse begrotingscultuur nog niet. Paars is namelijk niet gehinderd door de noodwendigheden van de budgettaire geloofwaardigheid. De liberale economist Paul De Grauwe, ooit nog in deze Kamer in de tijd toen er in deze Kamer nog Vlaamse liberalen zetelden, drukte het gisteren als volgt uit: (ik citeer) “het doet mij denken aan de BBC-reeks “Keeping up appearances” waarin Hyancinth Bucket een ongelooflijke creativiteit tentoon spreidt om de schone schijn te bewaren. Hoewel haar echte naam Bucket is, dringt Hyancinth erop aan dat haar naam wordt uitgesproken als Bouquet. Zo ook met de Belgische overheid. Hoewel de begroting een tekort vertoont, benadrukt de Belgische regering dat de begroting in evenwicht is. Het verschil tussen Hyancinth en de Belgische regering is dat de schone schijn van deze laatste een bom geld kost die schaamteloos aan de belastingbetaler in de toekomst zal worden doorgespeeld.” Als u het mij vraagt is die Paul De Grauwe ook wel een geval voor de statutaire commissie van de VLD. Bij de vaststelling dat de VLD zich volledig in de rol van dienstmaagd inschrijft, de rol van de Van Rouveroys, de rol van de Verhoftstadts, de Tommeleins of nog erger de rol van de Van Campenhouts, bij die vaststelling hoort een waarschuwing. Een waarschuwing aan het adres van de CD&V. De CD&V heeft nu weer opnieuw, dociel en zonder veel morren, de budgettaire problemen van Verhofstadt en zijn paarse puinhopen mee dicht gereden door op verzoek van haar paarse partners in de Vlaamse regering toe te staan dat Vlaamse middelen zouden worden geblokkeerd, overigens drie keer zoveel als Wallonië er wou blokkeren. Het dichtmetselen van Belgische budgettaire gaten is immers, net als het afbetalen van de Belgische staatsschuld een voornamelijk Vlaamse aangelegenheid. Aan de collega’s van de CD&V die de Vlaamse regering leiden, en die het ter hulp snellen van de paarse Belgische regering proberen te combineren met de ambitie om volgend jaar ook die Belgische regering te gaan leiden, in alle vriendschap en gratis het volgende advies. Aan Yves Leterme in alle vriendschap en gratis het volgende advies. U hebt in Gent gezien en in alle debatten van de afgelopen dagen, u hebt hier op deze tribune gisteren gezien: paars is meer dan ooit aaneen geklonken. Wij kunnen alleen maar raden wat daar achter zit. Het is niet de versteviging van paars die daartoe inspireert. Het moet iets anders zijn. En als ik politieke krachten aan het werk zie en voel in België, dan besef ik als Vlaams-nationalist dat daar altijd in de eerste plaats een blik moet geworpen worden naar Franstalig België. Wie dat verzuimt wil zich blijkbaar opsluiten in een Vlaamse politieke wereld die niet bestaat want de Vlaamse politieke wereld is met handen en voeten gebonden aan de touwtjes waaraan in Franstalig België getrokken wordt. Ik verneem dat Leterme in het kielzog van de Franse vertaling van zijn eigen boek, nu begonnen is aan een tour de la Wallonie. Het Vlaams Belang kijkt met een vergrootglas naar de eerste kinderstapjes die Leterme daar gaat zetten op het erg kronkelige pad van de Belgische staatsman die hij wil worden. Leterme staat bij het regime onder nul genoteerd. Hij en zijn CD&V is veel te Vlaams. Op het menu van 2007 heeft de CD&V voorlopig veel te veel schoteltjes aangekruist. En dat wordt niet gewaardeerd. De helden van het koninklijk paleis zijn geen christen-democraat. Daar wordt iemand als Patrick Janssens, de burgemeester van Spallochtonië ontvangen en op het schild getild. Zo iemand is daar een held, omdat hij – overigens buitengewoon voorbarig en op drijfzand gebaseerd – het imago heeft van degene die het Vlaams Belang en dus het Vlaams-radicalisme zogenaamd kan terugdringen. “Een ramp: één derde van de Antwerpenaars is racist” is daar nu geworden: “Bravo, één derde van de Antwerpenaars is racist”. Nee, goede collega’s van de CD&V, de helden van het koninklijk paleis zijn geen christen-democraat. Op het Paleis van het Belgisch regime viert het socialisme hoogtij. Want het Vlaamse socialisme is de garant en de bron van de daar gewenste communautaire stilstand. En dus voordat ge eerste minister kunt worden, Yves Leterme, zult ge nog een heel deel van uw communautaire pluimen moeten laten. Ik kijk met veel aandacht naar de glijvlucht die gij daar in Wallonië gaat maken. Weet dat ge daar in een land terechtkomt waar ze u niet alleen niet verstaan, tenzij ge uw behoorlijk Frans gaat bovenhalen, maar dat ge ook in een land terechtkomt waar ze u niet begrijpen. Franstalig België staat klaar om de machtshonger van de CD&V maximaal uit te buiten en te versmachten in de kracht van een superieur afwijzingsfront. Ik waarschuw u: ieder van uw woorden zullen wij wikken en wegen, en iedere bocht zullen wij in de komende maanden aanklagen, want wij van het Vlaams Belang weten zeer goed wat er op het spel staat. Wij weten zeer goed welke kanonnen er aan de overkant op ons gericht staan. Want terwijl het morele wrak van een politieke Verhofstadt hier gisteren stond te verkondigen dat er moet gestopt worden met de polarisaties, stak zijn eigen vice-premier Didier Reynders, deze wereldkampioen van de rekenfouten, een ééntalig pamflet in de bussen van de periferie-inwoners, dat rechtstreeks de franstaligen opzet tegen de Vlamingen in het algemeen en tegen u, CD&V in het bijzonder. En ik citeer één van de noodzakelijke partners van de door Leterme geplande staatshervorming, ik citeer Didier Reynders: “Les propos injurieux de sociaux-chrétiens flamands � l’égard des francophones de la périphérie, des institutions belges et du roi démontrent que plus que jamais, les francophones doivent préparer une réponse forte et cohérente au projet confédéraliste flamand. … Les candidates et les candidats MR s’engagent �* vous défendre, �* refuser toute scission des arrondissements judiciaire et électoral de Bruxelles-Hal-Vilvorde, �* exiger l’application de la Convention-cadre sur la protection des minorités nationales, �* revendiquer l’élargissement de la Région bruxelloise aux communes où vit une communauté significative de francophones, �* combattre les plans flamands visant �* l’assimilation linguistique et culturelle des francophones de la périphérie.” Voil�. Verhofstadt als ge uw moraliserende boodschappen over polarisatie verder wilt verspreiden, gelieve u dan vooral te wenden tot de leden niet alleen van uw eigen statutaire commissie maar ook en vooral tot de leden van uw eigen regeringsclubje. En Yves Leterme: gij zijt een gewaarschuwd man. Gij vertrekt vanuit de juiste analyse, die ook de analyse van Verhofstadt was in de jaren ‘90, dat dit land niet langer bestuurbaar is zonder doortastende vormen van vreedzame scheiding. In uw eigen rangen zijn daar verregaande voorstellen. Marc Van Peel zegt zelfs dat veiligheid van de burgers in Vlaanderen niet meer realiseerbaar is zonder splitsing van Justitie en dat die zelfs dringender en belangrijker is dan de splitsing van Brussel Halle Vilvoorde. Ik zeg u Yves Leterme, als gij van nu tot aan de verkiezingen, of zoals in het geval van Brussel-Halle-Vilvoorde n� de verkiezingen de door u geschapen verwachtingen bijstelt of uw beloftes simpelweg inruilt voor uw regeerambities, dan zal ik hier opnieuw staan om de regeringsleider aan te klagen. Ik zal dan zoals vandaag het gevoel tot uitdrukking brengen dat mij gisteren bekroop bij het aanhoren van de laatste politieke overblijfselen van Guy Verhofstadt en dat zo prachtig werd verwoord door Theodore Dalrymple in The Times van 26 februari jongstleden, schrijvende over de actieve welvaartstaat van Tony Blair: (en ik citeer) “We also live in a propaganda state. No one believes what a government official says any longer because he is assumed to be a liar, ex officio as it were, even when he is telling the truth. We assume that all official information is self-exculpating, self-congratulating or self-glorifying in intent, that all official speech is therefore spin or political advertising.” Wij zullen in volle overtuiging tegen deze begroting stemmen. Gerolf Annemans In één enkele toespraak heeft Annemans Vrhstdt en zijn paarse dievenbende met de grond gelijk gemaakt. Paars, dat geen 35 % van de Vlamingen nog achter zich heeft, gaat maar door met het opstapelen van leugens en bedrog. Dat het nu maar snel 2007 wordt voor de afrekening. 12 jaar paars was van het goede teveel.

19 oktober 2006, 17:49	#3
Hans1 Banneling Geregistreerd: 10 maart 2003 Locatie: BELGIE - BELGIQUE - BELGIEN - BELGIUM Berichten: 15.869	Ik vind de repliek van Verhofstadt zalig: De fractieleider van het Vlaams Belang wilde weten of het klopt dat de koning de Antwerpse burgervader zou ontvangen uit politieke redenen, omdat hij een baken zou zijn in de strijd tegen het Vlaams Belang. Verhofstadt noemde Annemans' vraag "kinderlijk", dat een even kinderlijk antwoord verdient. "Als het over Antwerpen gaat, ziet u overal complotten, een beetje zoals Stalin indertijd", aldus de premier. Het gaat gewoon om een audiëntie, zoals dat ook gebeurde met andere burgemeesters zoals Freddy Thielemans. Volgens de premier is het een normale zaak dat gezagsdragers worden uitgenodigd. "Ik begrijp uw ontgoocheling. U zal nooit worden uitgenodigd", ging Verhofstadt voort. "En dat is normaal, want u bent tegen de koning, alleen weten uw kiezers dat nog niet", besloot de premier. Laatst gewijzigd door Hans1 : 19 oktober 2006 om 17:49.

19 oktober 2006, 17:37	#2
Bhairav Perm. Vertegenwoordiger VN Geregistreerd: 11 juli 2004 Berichten: 18.955	Wie leest dat nu allemaal?