De Verenigde Nederlanden, aldus Ward Kennes

[Tantist]

[SIZE=6]De Nederlanden morgen[/SIZE]

[FONT=&quot][SIZE=4]I. Positiebepaling[/SIZE] [/FONT]

“Voelt u zich Belg of Vlaming?” Deze evidente vraag voor een opiniepeiling is een valstrik. Niet omdat men zich zowel Vlaming als Belg kan voelen. Het is de vanzelfsprekendheid waarmee men de discussie tot deze twee begrippen verengt, die mij niet ligt. Als burger ben ik Belg en Vlaming. Punt. Maar als mens beleef ik een actieve verbondenheid met de Kastelse dorpsgemeenschap, de Kempen, het historische Brabant van ‘s Hertogenbosch tot Nivelles, de Nederlandse cultuur- en volksgemeenschap, de Europese beschaving en de wereldgemeenschap. Mijn ruimtelijke identiteit kent dus vele lagen.
Onze gefragmenteerde wereld heeft nood aan verbondenheid en gemeenschapsleven. De ontplooiing van de menselijke persoon verloopt immers in een voortdurende wisselwerking met de gemeenschappen om hem heen. Zij zijn dragers van waarden, bieden geborgenheid, vragen inzet en reiken een bevrijdend kader aan dat de individuele willekeur overstijgt. Ik schrijf mijn persoonlijke levensgeschiedenis graag in, in het rijke erfgoed van de genoemde lagen. Dit erfgoed met zijn materiële cultuur, zijn waarden en instituties, mythen en gebruiken, taal en symbolen, maak ik graag tot het mijne. Het is vanuit deze visie op mens en samenleving dat ik over de Nederlanden schrijf.
Een tweede verduidelijking is de invulling die ik geef aan de Nederlanden, de Lage Landen bij de zee, Dietsland, de Gouden Delta. Ik weet mij een erfgenaam van de Bourgondische Nederlanden, de XVII Provincies. Het zijn grosso modo de gewesten die deel uitmaakten van het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden. Het is een gebied dat thans verspreid ligt over verschillende soevereine staten: Nederland, België, Luxemburg, Frankrijk. Het is het gebied van de benedenloop van Schelde, Maas en Rijn, waar de Romaanse, Germaanse en Angel-Saksische culturen elkaar ontmoeten, maar dat niet tot een wingewest of een aanhangsel van een van zijn buren (Frankrijk, Duitsland, Engeland) kan worden herleid. Voor mij vallen de Nederlanden dus niet samen met het Nederlandse taalgebied, waartoe ik dan weer wel bepaalde overzeese gebieden reken.

[FONT=&quot][SIZE=4]II. Europese context[/SIZE] [/FONT]

Onze nationale staten staan onder druk. Enerzijds dragen zij een deel van hun soevereiniteit over aan het Europese niveau en anderzijds wint het regionale beleidsniveau aan gewicht. Door deze evolutie en met het wegvallen van de binnengrenzen neemt het belang van staten af. Of wij in een Vlaams, een Belgisch of een Nederlands staatsverband leven, maakt in de praktijk steeds minder verschil. Een landbouwbeleid bijvoorbeeld kan nog maar in beperkte mate Vlaams Belgisch of Nederlands zijn; het is overwegend Europees. Op monetair vlak is deze evolutie met de komst van de Euro en de Europese Centrale Bank nog verder gevorderd. De Benelux-legers zijn ingeschakeld in de Navo en de Weu. Eeuwenlang waren munt en weermacht hét kenmerk van nationale soevereiniteit. Maar pleiten voor een specifiek Vlaamse, Belgische of Nederlandse munt of defensie is vandaag achterhaald.
Tegelijk neemt het belang van de talen toe. Dit hangt samen met de verspreiding van de massamedia en de grote invloed die van hen uitgaat. De drempel ligt minder hoog om een buitenlandse televisiezender te bekijken die in de moedertaal uitzendt dan een binnenlandse krant open te slaan in een andere taal. Nu andere grenzen vervagen, blijken taalgrenzen stand te houden en zelfs nog versterkt te worden. Wanneer de taalkundige breuklijn dan ook nog samenvalt met een sociaal-economische, zet zij de cohesie van de eenheidsstaat onder druk. Op dit punt hebben de Groot-Nederlanders (die het taalcriterium hanteren) vandaag de dag een streepje voor.
De uitbreiding van de Europese Unie brengt mee dat niet langer één commissaris per lidstaat kan worden aangeduid. Het ligt voor de hand dat de Benelux-landen in de toekomst enkel nog als geheel aanspraak kunnen maken op een vaste commissaris. Vandaag moeten wij om Europeaan te worden geen Vlaming meer zijn, maar Nederlander.
[SIZE=4] [/SIZE]
[SIZE=4]III. België verdampt[/SIZE]

De toekomst van België is onzeker. Het misprijzen van francofiele heersers voor de Nederlandstaligen heeft diepe wonden geslagen. Ik zeg wel ‘francofiel’ omdat ook de regionale particularismen in het zuiden van het land eenzelfde lot was beschoren. Het Frans was immers hét bindmiddel voor de elites van het jonge koninkrijk. Maar ook de IJzertragedie en het uitblijven van een nationale verzoening na de Tweede Wereldoorlog vormen een tijdbom onder België. Precies omdat het separatisme van 1830 geen aansluiting heeft gevonden bij de pre-revolutionaire federale traditie van de Nederlanden, maar leentjebuur is gaan spelen bij het jacobijnse Frankrijk, draagt het de kiemen van een nieuw separatisme in zich.
Het vastleggen van de taalgrens en een uitgebreide taalwetgeving hebben de communautaire spanningen niet opgelost. De voorbije kwarteeuw heeft de verschillende sociaal-economische ontwikkeling in noord en zuid de kloof binnen België dieper gemaakt. Vooral de financiële transfers voeden het splitsingsscenario. Momenteel ontwikkelen zich in noord en zuid twee publieke opinies naast elkaar. De opeenvolgende staatshervormingen van 1970, 1980, 1988 en 1993 hebben de centrifugale krachten niet afgeremd. Deze stappen werden gedicteerd door een ad hoc aanpak. Van een masterplan was geen sprake. Maar die pragmatische aanpak had een prijskaartje. Om de groeiende spanningen in de hand te houden, werd geregeld de geldkraan opengedraaid zodat de overheidsfinanciën ontspoorden. Naarmate België verder wordt uitgehold, stort het Belgische establishment zich in een vlucht vooruit op Europa. Wat achterblijft is een schuldenberg zonder meerwaarde. Eerder dan gesplitst te worden door separatisten is België bezig om te verdampen.

[SIZE=4]IV. Nederlander zijn is kiezen voor verscheidenheid[/SIZE]

Mijn vaderland is niet Nederland, het zijn de Nederlanden. In het meervoud. Dit is cruciaal want het gaat om provincies en gewesten die onderling heel erg verschillend zijn. Nederlander zijn, is kiezen voor verscheidenheid.
De godsdienstoorlogen hebben in de 15 en 16e eeuw een diepe scheidslijn getrokken. Het noorden kreeg een protestantse stempel, ontwikkelde een natiebewustzijn, werd een handelsmacht op wereldniveau en beschikte over een nationale taal: het Nederlands. Het zuiden was katholiek, bleef een aanhangsel van buitenlandse mogendheden (Spanje, Oostenrijk, Frankrijk), was het slagveld van Europa maar was zelf geen speler op het internationale schaakbord en was meertalig. Deze verschillende ontwikkeling laat haar sporen na.
Binnen de zuidelijke Nederlanden (België) zijn de drie breuklijnen – de levensbeschouwelijke, de sociaal-economische en de taalkundige - elkaar gaan overlappen. In plaats van elkaar te kruisen hebben ze elkaar versterkt zodat ruw geschetst een katholiek, Nederlandstalig en ondernemend Vlaanderen is komen te staan tegenover een vrijzinnig, Franstalig en etatistisch Wallonië. Ik weet ook dat een dergelijke veralgemening de complexe werkelijkheid geen recht doet. Maar dat er fundamentele verschillen zijn valt niet te loochenen.
Het minste wat je kan zeggen is dat we op de kering van het millennium met zeer pluriforme Nederlanden te doen hebben. Mijn Nederlanderschap nodigt uit om deze verscheidenheid te benaderen in een geest van complementariteit.

[SIZE=4]V. De toekomst van de Nederlanden[/SIZE]

[SIZE=4]V. 1. Cultuur[/SIZE]

Taal is een expressie van cultuur, maar een cultuurgebied valt niet samen met een taalgebied. De Nederlanden vormen een veeltalig gebied. Zowel Nederlands, Frans, Duits, Letzeburgs, Fries als Waals en Picardisch zijn er thuis. De kennis en het actieve gebruik van deze talen op school, in de politiek, de handel en de media moet worden bevorderd.
Binnen de culturele sector en de wereld van de sport liggen de mogelijkheden voor het grijpen om de verbondenheid tussen de mensen van de Nederlanden te versterken. Waarom zouden de professionele sportcompetities niet op Benelux schaal worden georganiseerd?
Het komt erop aan het besef aan te scherpen dat de Nederlanden, meer dan een grondgebeid en een lotsgemeenschap, ook een cultuurgemeenschap zijn. Zij draagt de sporen van de joods-christelijke, Grieks-Romeinse, Keltische en Germaanse beschavingen, en vormt zo een synthese van de Europese beschaving. De Gouden Delta heeft de wereld een uitzonderlijk rijk erfgoed geschonken. Als Nederlanders is het onze plicht en verantwoordelijkheid om aan deze particuliere traditie binnen de éénwordende wereld een toekomst te geven.

[SIZE=4]V. 2. Economie[/SIZE]

Men zal wel nooit kunnen berekenen wat een welvaartsverlies de scheiding van 1830 heeft gekost. Met de combinatie van Waalse delfstoffen, Vlaamse arbeid en Hollandse koopmansgeest zouden wij in de 19e eeuw ongeëvenaarde successen hebben geboekt. In een meer recent verleden was het veto tegen een samengaan van KLM en Sabena maar één van de vele gemiste kansen om binnen een Benelux context onze complementariteit te laten spelen: de eerste heeft een sterke traditie van vluchten naar Azië, de tweede naar Afrika.
Voor belangrijke infrastructuurwerken zijn Vlaanderen/België en Nederland als een Siamese tweeling op elkaar aangewezen, denk maar aan de IJzeren Rijn, de HST of de uitdieping van de Westerschelde. De vervlechting van ons economisch weefsel krijgt alleszins kansen in de financiële sector waar BBL een plaats kreeg binnen ING, en Generale Bank, ASLK en NMKN onderdeel werden van de Benelux-groep Fortis. En in de Belgische winkelstraten vormen Nederlandse kledingketens een vertrouwd gezicht.
De gordel van onze havens aan de drukst bevaren zee ter wereld (Calais, Zeebrugge, Gent, Antwerpen, Vlissingen Rotterdam) vormen in feite één gigantische toegangspoort tot het Europese vasteland. Deze draaischijffunctie is een belangrijk element in de Europese roeping van de Nederlanden. Indien onze economieën samen in de weegschaal zouden liggen, zaten thans de Nederlanden en niet Italië of Canada aan tafel bij de G7.

[SIZE=4]V. 3. Politiek[/SIZE]

De geschiedenis van de Nederlanden is er een van verdeeldheid en bezetting door vreemde mogendheden. Het is des te opmerkelijker dat onderhuids steeds een besef van Nederlandse eenheid is blijven leven. Een bekende uiting hiervan is de populaire afbeelding van de Leo Belgicus.
De grote politieke projecten lijken achter ons te liggen. Maar toch wil ik vandaag een pleidooi houden om de integratie van de Nederlanden binnen een Europees perspectief op de politieke agenda te plaatsen. Het zou kunnen dat de nationale staten ooit verdwijnen. Maar in afwachting zijn er goede redenen om tussen internationalisering en regionalisering te kiezen voor een nationaal beleidsniveau op maat van de Nederlanden. Zij vormen de geschikte tussenstructuur tussen een pluriforme volksgemeenschap en internationale organisaties wiens politieke legitimiteit nog lang niet is verworven.
Oh, ik weet dat het bestaan van aanzienlijke socio-economische, taalkundige en politieke verschillen tussen de verschillende componenten van de Nederlanden worden aangehaald om ze verdeeld te houden of verder te verdelen. Ik geloof echter niet in de homogeniteit van staten. Regionale verschillen mogen geen bezwaar zijn om samen te leven in één staatsverband. Anders wordt die prachtige leuze “eenheid in verscheidenheid” een holle doos. De bestaansreden van een federale structuur is precies dat zij de aanwezige verscheidenheid zo wil ordenen dat ze een stuwende kracht wordt waar alle betrokkenen beter van worden.
Met de intrede in de economische en monetaire unie is een belangrijk bindmiddel tussen Vlamingen en Walen weggevallen. Een splitsing van het land kan de waarde van de Belgische frank niet langer kelderen. Ook de monarchie krijgt het zonder het gezag van een gerespecteerd vorst als koning Boudewijn moeilijker om haar bundelende rol te vervullen. De afwezigheid van ‘federale’ partijen en van nationale (lees: tweetalige) media laten Vlaanderen en Franstalig België verder uit elkaar drijven. Wie de eenheid van de Belgische ruimte wil behouden, moet niet meer proberen België te redden. Maar het aanreiken van een ruimer perspectief - het thuiskomen van de Belgae, Vlamingen en Walen - in hun Nederlandse huis, biedt wel een oplossing.
Natuurlijk moeten de Franstaligen waterdichte waarborgen krijgen dat zij niet overheerst gaan worden door 20 miljoen Nederlandstaligen. Voor wie de Belgische geschiedenis kent, is zo’n vrees volkomen begrijpelijk. Wanneer het taalgebruik in private aangelegenheden uiteraard vrij is, moeten voor officiële en publieke aangelegenheden duidelijke afspraken worden gemaakt en nageleefd. Dit is een essentiële voorwaarde om in harmonie samen te leven.
Sommige Vlamingen willen het verdampen van België versnellen. Dit is een gevaarlijk spel omdat Wallonië op zich onleefbaar is en recht in de armen wordt gedreven van Frankrijk waar het nooit toe heeft behoord. Eeuwenlang reeds knaagt Frankrijk aan de zuidergrens van de Nederlanden, en nu zou men de République zomaar laten uitbreiden tot aan de grenzen van Voeren, Leuven, Ronse en… Brussel. Als Brussel in een dergelijk scenario al geen vooruitgeschoven voorstad van Parijs wordt, dan waarschijnlijk een Europees district, maar in geen geval de hoofdstad van de republiek Vlaanderen. De Nederlandstaligen hebben in België reeds hun democratische beslissingsmeerderheid opgegeven. Gaan ze bij gebrek aan staatsmanschap nu ook hun hoofdstad verspelen? Het gewicht van Frankrijk op de Vlaamse economie vraagt om een antwoord dat enkel de Nederlanden kan zijn. Als de Vlaamse Beweging verstandig is, keert ze terug naar haar Nederlandse wortels.
Binnen het ‘Huis Europa’ hebben de Nederlanden een bundelende en ordenende rol te spelen. Deze kan niet gebaseerd zijn op dominantie, zoals dit bij de grote staten wel eens het geval is, maar op vrede en verstandhouding. Zij zijn de toetssteen waaraan we kunnen meten of gewesten met verschillende talen, godsdiensten en sociale en economische mogelijkheden kunnen samenleven. Als dit niet kan, ziet de toekomst van een federaal Europa er uiterst somber uit.

[SIZE=4]VI. Besluit[/SIZE]

Er zijn goede redenen om te kiezen voor een staat der Nederlanden, gebouwd op complementariteit en federalisme om de rijke interne verscheidenheid ervan vruchtbaar te maken. Voor de Nederlanden pleiten geo-politieke, economische, politieke en historische argumenten. Zij bieden een concreet perspectief voor zowel degenen die de eenheid van de Belgische ruimte verdedigen áls voor de Vlaamse Beweging.
Maar ik besef dat de geesten nog moeten rijpen. In afwachting wil ik alvast zelf mijn Nederlanderschap beleven, ontwikkelen en uitdragen, de woorden indachtig van Willem van Oranje, “Point n’est besoin d’espérer pour entreprendre, ni de réussir pour persévérer”.

[SIZE=3]Ward Kennes [/SIZE]
19 juli 2000

http://wardkennes.cdenv.be/04mening/...en_morgen.html



---------------------




Hier nogmaals een orangistische burgemeester (nietwaar, Patriot?). Uit deze tekst blijkt nogmaals de grootheid van de Verenigde Nederlanden als ultiem antwoord op de nationaliteitenkwestie van de Nederlanden.

En blijken de Walen niet gelukkig met de Verenigde Nederlanden, dat zij zich dan afscheuren zoals in 1830. Dan zijn zij nogmaals de separatisten.

[1handclapping]

In deze periode waar de denktanks die een afzonderlijk soeverein Vlaanderen wensen, los van de EU, liggen deze ideeën slecht in de markt. De interparlementaire Beneluxraad ziet zelfs 2010 met lede ogen er aan komen
(einddatum van het BNL verdrag) mede door de nieuwe twistappel Schengen en "Soft" drugs. De vereniging van de laaglandse volkeren in een Laaglandrepubliek zou nochtans een ferm signaal zijn in de richting van de EU
en de rest van de wereld..
Een goede geest van samenwerking tussen de "zusterpartijen" van de diverse landen zou waarschijnlijk kunnen helpen ?

[Patriot!]

Oorspronkelijk geplaatst door Tantist

Sommige Vlamingen willen het verdampen van België versnellen. Dit is een gevaarlijk spel omdat Wallonië op zich onleefbaar is en recht in de armen wordt gedreven van Frankrijk waar het nooit toe heeft behoord. Eeuwenlang reeds knaagt Frankrijk aan de zuidergrens van de Nederlanden, en nu zou men de République zomaar laten uitbreiden tot aan de grenzen van Voeren, Leuven, Ronse en… Brussel. Als Brussel in een dergelijk scenario al geen vooruitgeschoven voorstad van Parijs wordt, dan waarschijnlijk een Europees district, maar in geen geval de hoofdstad van de republiek Vlaanderen. De Nederlandstaligen hebben in België reeds hun democratische beslissingsmeerderheid opgegeven. Gaan ze bij gebrek aan staatsmanschap nu ook hun hoofdstad verspelen?

Tantist, ge hebt dit stukje al tientallen keren gepost, maar dit stukje kon regelrecht van de BUB site komen. Of België onderdeel moet worden van een Benelux-(con)federatie, daar heb ik het even niet over. Wat wel een feit is, is dat onze burgemeester rake argumenten geeft tegen een splitsing van België: namelijk de ongebreidelde uitbreiding van la République francaise. Is dat wat jullie willen?

[C uit W]

Oorspronkelijk geplaatst door Patriot!

Tantist, ge hebt dit stukje al tientallen keren gepost, maar dit stukje kon regelrecht van de BUB site komen. Of België onderdeel moet worden van een Benelux-(con)federatie, daar heb ik het even niet over. Wat wel een feit is, is dat onze burgemeester rake argumenten geeft tegen een splitsing van België: namelijk de ongebreidelde uitbreiding van la République francaise. Is dat wat jullie willen?

Wat heb jij tegen de Fransen dat ze niet zouden mogen samenleven met de Walen?

[Patriot!]

U zou het als Vlaming op prijs stellen dat Frankrijk in hartje Vlaanderen komt te liggen?

[Cunning linguist]

Oorspronkelijk geplaatst door Patriot!

U zou het als Vlaming op prijs stellen dat Frankrijk in hartje Vlaanderen komt te liggen?

Heb je het over Brussel? Nogal onwaarschijnlijk.

[restons courtois]

Oorspronkelijk geplaatst door Cunning linguist

Heb je het over Brussel? Nogal onwaarschijnlijk.

Neen, die Tantistje heeft het over Bruxelles, word namelig de toekomstihe hoofstad van het heel hollandes rijk. Dat is dan ook niet "onwaarschijnlijk"...

[stab]

Laat de Walen naar hun vaderland toegaan: Frankrijk.

[restons courtois]

Oorspronkelijk geplaatst door stab

Laat de Walen naar hun vaderland toegaan: Frankrijk.

Laat die Flamingos naar hun vaderland toegaan: die 2 (Oost en West)provincies.

[Cunning linguist]

Oorspronkelijk geplaatst door restons courtois

Neen, die Tantistje heeft het over Bruxelles, word namelig de toekomstihe hoofstad van het heel hollandes rijk. Dat is dan ook niet "onwaarschijnlijk"...

Bruxelles als hoofdstad van Holland is dan ook onwaarschijnlijk. Broekzele (Brussel) als de hoofdstad van de Nederlanden, daarentegen, wel.

[restons courtois]

Oorspronkelijk geplaatst door Cunning linguist

Bruxelles als hoofdstad van Holland is dan ook onwaarschijnlijk. Broekzele (Brussel) als de hoofdstad van de Nederlanden, daarentegen, wel.

Jaja....
Waar gaa je dan dit 'Broekzele' zoeken? In Friesland?

[Cunning linguist]

Oorspronkelijk geplaatst door restons courtois

Laat die Flamingos naar hun vaderland toegaan: die 2 (Oost en West)provincies.

Dat is in de Groot-Nederlandse constructie makkelijk te verwezenlijken.

[1handclapping]

Ik schreef het reeds deze idee (van een Lage landen Republiek) heeft in alle waarschijnlijkheid niet de steun van de bevolking - zeker niet als men de recente Nederlands Nationalistische oprispingen ziet & het diepe geschil over "soft drugs" en diverse andere materies.. Het is derhalve zuiver intellectuele Spielerei. De enige weg om op termijn hier verandering in te brengen zou het verspreiden van deze idee in rangen van diverse "zusterpartijen" zijn....

maar : dan is er nog de kwestie van de Monarchieën en de ongelofelijke minorisatieangst van de franstalige Belgen (alsof de oprukkende franse economische invloed in zoel Nederland als België onbestaand zou zijn).

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door 1handclapping

In deze periode waar de denktanks die een afzonderlijk soeverein Vlaanderen wensen, los van de EU, liggen deze ideeën slecht in de markt. De interparlementaire Beneluxraad ziet zelfs 2010 met lede ogen er aan komen
(einddatum van het BNL verdrag) mede door de nieuwe twistappel Schengen en "Soft" drugs. De vereniging van de laaglandse volkeren in een Laaglandrepubliek zou nochtans een ferm signaal zijn in de richting van de EU
en de rest van de wereld..
Een goede geest van samenwerking tussen de "zusterpartijen" van de diverse landen zou waarschijnlijk kunnen helpen ?

De vraag is of men binnen het bestaande Benelux-verband wel verder kan werken. Ervaring leert immers dat de Waalse politici in het verleden het nodige deden om de uitbouw van de Benelux tegen te gaan (ik denk maar aan het symbooldossier van de autonummerplaten). Hierdoor lijkt het dat België tegenstribbelt, daar waar het eigenlijk om Wallonië gaat. Misschien is een Vlaams-Nederlandse samenwerking te verkiezen boven de Belgisch-Nederlandse.

[restons courtois]

Oorspronkelijk geplaatst door Cunning linguist

Dat is in de Groot-Nederlandse constructie makkelijk te verwezenlijken.

Kan ik mij denken. De groot Nederlandse constructie denk ik is het ook.

[restons courtois]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

De vraag is of men binnen het bestaande Benelux-verband wel verder kan werken. Ervaring leert immers dat de Waalse politici in het verleden het nodige deden om de uitbouw van de Benelux tegen te gaan (ik denk maar aan het symbooldossier van de autonummerplaten). Hierdoor lijkt het dat België tegenstribbelt, daar waar het eigenlijk om Wallonië gaat. Misschien is een Vlaams-Nederlandse samenwerking te verkiezen boven de Belgisch-Nederlandse.

Ja ik ben er ook niet met de Flamingos eens maar daarom ander man land splitsen....?
Waarom gaan jullie niet naar Nedrland als het daar zo top is.
De Luxemburger zallen trouwens NOOIT een Beleluxe nep staat steunen, maar soit.

[Patriot!]

Oorspronkelijk geplaatst door Cunning linguist

Heb je het over Brussel? Nogal onwaarschijnlijk.

Volgens Tantist zijne god hier nie.

[C uit W]

Oorspronkelijk geplaatst door Patriot!

U zou het als Vlaming op prijs stellen dat Frankrijk in hartje Vlaanderen komt te liggen?

Hartje Vlaanderen blijft Vlaanderen.
Wat er met de rest van België/Wallonië gebeurt is misschien wel interessant, maar m'n zorg niet; dus je kan er me niet bang mee maken.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door restons courtois

De Luxemburger zallen trouwens NOOIT een Beleluxe nep staat steunen, maar soit.

U weet weer eens niet waarover het gaat. De Luxemburgers waren juist de grootste voorstanders van de Benelux, omdat dit hun in staat stelde van België goedkope producten en grondstoffen te verkrijgen in ruil voor door hen geleverde diensten. Nederland was daar minder enthousiast over, Luxemburg daarentegen sprong volop op de kar. Ook de douane-unie met Luxemburg kwam heel gauw tot stand alsook de loonafspraken. In 1957 stelde Luxemburg zelfs voor om een soort gemeenschappelijke regering uit te werken voor de drie landen, een regering die zich voornamelijk zou bezig houden met de economische politiek.

Kortom, stopt eens met lullen. Doe eens een boek open en leer eens iets bij in plaats van hier onzin te verkopen.

[restons courtois]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

U weet weer eens niet waarover het gaat. De Luxemburgers waren juist de grootste voorstanders van de Benelux, omdat dit hun in staat stelde van België goedkope producten en grondstoffen te verkrijgen in ruil voor door hen geleverde diensten. Nederland was daar minder enthousiast over, Luxemburg daarentegen sprong volop op de kar. Ook de douane-unie met Luxemburg kwam heel gauw tot stand alsook de loonafspraken. In 1957 stelde Luxemburg zelfs voor om een soort gemeenschappelijke regering uit te werken voor de drie landen, een regering die zich voornamelijk zou bezig houden met de economische politiek.

Kortom, stopt eens met lullen. Doe eens een boek open en leer eens iets bij in plaats van hier onzin te verkopen.

En je ken niks van de Luxemburgers, die zijn er namelijk trots op hun klein land.
Ik trouwens ook.
En "die" "willen" "geen" heel hollanes NEP staat.
Er was dan eens een britse politicus die gezegd heeft: maak het GHL een deel van de belgische provincie Lux... de reacties uit Lux-stad waren dan "not amused"...