Veronderstel dat onze export wegvalt.

[Don Quichote]

Stel dat we in ons land geen producten meer kunnen maken, of verkopen voor het buitenland.
Nauwelijks nog export dus.

Is niet zo denkbeeldig, de voormalige "achterlijken" zijn met reuzeschreden aan het bijbenen. (voornamelijk de Oosterlingen)
Tot hiertoe kunnen we nog concurreren (ondanks onze hoge loonkost) door een efficiente manier van werken met een hoog peil aan geschooldheid.
Maar hoe lang nog ?

Dus voor de economisten hier...

Wat zal er gebeuren zonder export?

[alpina]

Onze export zal hoe dan ook niet wegvallen. De werkkrachten in het Oosten zullen ook duurder en duurder worden en aangezien men in het Oosten welvarender zal worden zullen we ook meer naar ginder kunnen exporteren. Ge vertrekt dus, volgens mij alleszins, van een fout standpunt.

[Percalion]

Oorspronkelijk geplaatst door Don Quichote

Stel dat we in ons land geen producten meer kunnen maken, of verkopen voor het buitenland.
Nauwelijks nog export dus.

Is niet zo denkbeeldig, de voormalige "achterlijken" zijn met reuzeschreden aan het bijbenen. (voornamelijk de Oosterlingen)
Tot hiertoe kunnen we nog concurreren (ondanks onze hoge loonkost) door een efficiente manier van werken met een hoog peil aan geschooldheid.
Maar hoe lang nog ?

Dus voor de economisten hier...

Wat zal er gebeuren zonder export?

We zijn voor meer dan tachtig procent afhankelijk van export dus leuk zou dat niet zijn.

Maar niet gepanikeerd!

Het scenario dat je schetst is immers niet realistisch (of toch niet om de redenen die jij aanhaalt) denk ik.

Als andere landen ons "bijbenen" betekent dat juist méér mogelijkheden voor internationale handel. We kunnen ons verder specialiseren, en zij ook; we kunnen ingewikkelder producten afleveren en beiden voordeel halen uit de samenwerking.

Ik leg het even uit met een voorbeeldje uit CALLAHAN, G. "Economics for Real People" ( hier helemaal legaal online en volledig gratis )

Laat ons twee mensen vergelijken, namelijk:

1. Michael Jordan, basketbalgodheid


en

2. De heer Willemsen, aannemer in schilderwerken




Nu weet iedereen dat Michael Jordan een zeer lenige kerel is, met een ontzettende conditie en uithoudingsvermogen en bovendien inzicht in het spel.
Mocht Michael Jordan zich een beetje trainen, zou hij waarschijnlijk een zeer goeie schilder zijn.

De heer Willemsen, hoewel hij iedere dag ladders beklimt, is niet zo lenig. Een goeie schilder, maar een slechte basketballer.

Als Michael Jordan gaat basketten, krijgt hij 1.000.000 $ per uur.
Als de heer Willemsen gaat basketten, krijgt hij waarschijnljik maximaal 1 $ per uur (vrienden die hem een pint trakteren na de match).

Als Michael Jordan gaat schilderen, zou hij gemakkelijk dubbel zo rap kunnen schilderen als Willemsen. Hij zou dus bijvoorbeeld 40 $ per uur kunnen verdienen als schilder.
Meneer Willemsen daarentegen doet zijn best, maar is nu eenmaal niet zo groot, niet zo snel en niet zo lenig als Michael Jordan; hij verdient 20 $ per uur.

Ja, lap. Meneer Willemsen kan beginnen panikeren - Michael Jordan is beter in basket én beter in schilderen... betekent dat nu dat Willemsen werkloos wordt?

Neen. Want kijk... op zekere dag staat Michael Jordan op, en ziet hij dat zijn dakgoot geschilderd moet worden.
Maar hij moet ook een match gaan spelen.

Michael staat voor de keuze. Hij kan gerust in een uurtje die dakgoot schilderen... maar dan kan hij niet gaan spelen, en dus géén 1.000.000 $ verdienen.

Of, hij zou kunnen bellen naar de firma Willemsen, en meneer Willemsen die dakgoot laten schilderen... Meneer Willemsen zal er langer dan één uur over doen; laat ons zeggen twee uur. Dat zou Michael Jordan dus 40 $ kosten.

Als Michael Jordan nu goed kan hoofdrekenen, wat zal hij dan doen?

Hij gaat basketten, verdient 1.000.000 $ en betaalt 40 $ aan de firma Willemsen.

Dus: zelfs als Michael Jordan beter kan schilderen dan Willemsen, is het interessanter als Jordan gaat basketten en Willemsen inhuurt!

Dit heet in de economie de Wet van de Comparatieve Voordelen (Ricardo), ook wel "the universal law of association" genoemd (Mises).

Het komt erop neer dat we niet moeten panikeren. Dat een ander land beter wordt in de productie van A, betekent dat wij ons kunnen toeleggen op de productie van een ander product B.

We moeten met andere woorden produceren wat we het beste kunnen; en importeren wat anderen goedkoper kunnen maken dan wij.

Op die manier is globalisering geen drama. Akkoord, het zal wat aanpassing vergen - er zullen nog wel een paar bedrijven sluiten enz - maar het is niet het einde van de wereld.