De geplande samenleving.

[Percalion]

Hoewel Marx vaak de vader van het communisme wordt genoemd, is zijn voornaamste wapenfeit een analyse van het kapitalisme. Marx besteedde niet veel aandacht aan de interessante vraag hoe de samenleving er zou uitzien na het kapitalisme.

Nochtans lijkt het evident dat men, alvorens een revolutie te starten, een concreet idee heeft van wat men zal doen als die revolutie slaagt in haar doelstelling. Doorgaans noemen revolutionairen als doel het overnemen van de staat (teneinde de staat te kunnen gebruiken om het kapitalisme te ontmantelen), en vervolgens het collectiviseren van de productiemiddelen.

Er rijzen onmiddellijk een groot aantal vragen over de organisatie van de samenleving. De claims van het marxisme zijn niet bepaald bescheiden te noemen; men eist geen 'sociale correctie' op het kapitalisme maar de volledige omverwerping van die maatschappij-orde. We kunnen gerust aannemen dat het niet de bedoeling van de marxisten is om de mensheid ten gronde te richten; men wil een betere maatschappij-ordening. De vraag is nu, welke kenmerken deze maatschappij-ordening moet hebben om beter te zijn dan het kapitalisme.

Zelfs vanuit marxistisch standpunt zelf zal men het belang van deze vraag moeten erkennen. Het is niet ondenkbaar dat een revolutie slaagt, maar geen werkbaar alternatief kan formuleren of implementeren, zodat de marxisten lijdzaam moeten toezien hoe de samenleving langzaam terug de kapitaalsaccumulatie, private eigendom van productiemiddelen enzoverder invoert, en de hele revolutie een maat voor niets blijkt. Een andere mogelijkheid is dat de nieuwe maatschappij-ordening ontaardt in een totalitaire, bureaucratische, almachtige staat; waar het leven een stuk minder rooskleurig is dan de revolutionairen gehoopt hadden.

Er moet niet alleen een geloofwaardig alternatief geformuleerd worden; er moet ook worden aangegeven hoe dit alternatief geïmplementeerd zal worden. Het is immers moeilijk om e nihilo een nieuwe maatschappijstructuur op te leggen, vanaf de eerste dag na de revolutie. Er zullen allicht overgangsmaatregelen moeten zijn. Ik stel voor dat we de overgangsmaatregelen echter laten voor wat ze zijn en ons eerst buigen over de hoofdzaak: de nieuwe maatschappijstructuur.

Het is niet de bedoeling hier de ene vage term na de andere te gebruiken. Met vage termen bouwt men geen samenleving. Er moeten concrete voorstellen geformuleerd worden, concrete instituties aangeduid; taakomschrijvingen gegeven e.d. Bovendien moet er worden toegelicht hoe deze instituties hun functies zullen uitoefenen, d.w.z. hoe men de beschikbare middelen zal verdelen over de verschillende instellingen; hoe de instellingen aan informatie komen, hoe ze deze verwerken en doorspelen; hoe beleidsbeslissingen genomen zullen worden; wie er inspraak krijgt en wie niet; hoe conflicterende belangen verzoend zullen worden etc.

We geven een simpel voorbeeld. Behouden we "het gezin" in zijn huidige vorm? Indien neen, hoe zullen de huidige functies van "het gezin" vervuld worden? Die functies zijn onder meer voortplanting, opvoeding, en socialisatie.
Een andere case-study kan bijvoorbeeld zijn: behouden we individuele ondernemingen of niet? Organiseren we de economie 'administratief', met een ministerie dat orders doorspeelt aan lagere departementen (zoals bv. het leger), of werken we met collectieve bedrijven? Indien het laatste, zijn dan bv. alle bakkerijen in het hele gebied eigendom van dezelfde onderneming, of zijn er eerder verschillende concurrerende coöperatieve ondernemingen (met werknemers als coöperanten uiteraard)? Ligt de beslissingsmacht in het bedrijf bij de werknemers van dat bedrijf, of bij alle werknemers van de gemeente / het land / ...?

Graag uw voorstellen en visies.

[StevenNr1]

Arbeiderds collectiviseren hun werkplaats en richten in hun woonwijken zelf basisdemocratische vertegenwoordigingsorganen op, verder zal het wel zijn gangetje gaan

[driewerf]

Oorspronkelijk geplaatst door Percalion

Nochtans lijkt het evident dat men, alvorens een revolutie te starten, een concreet idee heeft van wat men zal doen als die revolutie slaagt in haar doelstelling. Doorgaans noemen revolutionairen als doel het overnemen van de staat (teneinde de staat te kunnen gebruiken om het kapitalisme te ontmantelen), en vervolgens het collectiviseren van de productiemiddelen.

Er zijn aardig wat slordigheden in de inleidende tekst geslopen.
Men start niet zomaar een revolutie, enz eker revolutionairen doen dit niet. Een revolutie begint doordat de massa's zelf in opstand komen (en vaak zelfs tegen de 'wil' van de revolutionairen. Zowel ten tijde van de Parijse Commune als tijdens de juli-dagen van 1917 zagen resp. Marx en Lenin in dat het moment nog niet rijp was. Maar de massa's kwamen vanzelf in beweging. Zeker tijdens de juli-dagen hadden de bolsjevieken geen andere keuze dan de Petrogradse arbeiders te volgen, (aan de zijlijn blijven staan zou hen discrediteren) maar beseften ze dta het moment er niet was.

[Percalion]

Oorspronkelijk geplaatst door StevenNr1

Arbeiderds collectiviseren hun werkplaats en richten in hun woonwijken zelf basisdemocratische vertegenwoordigingsorganen op, verder zal het wel zijn gangetje gaan

Net zulke standpunten zullen een beweging de das omdoen. "Het zal wel zijn gangetje gaan" - ik vrees echter dat Trotsky, ijspriem in het hoofd, daar een beetje anders over denkt.

Je veronderstelt dat in een bepaald gebied
1) alle werknemers
2) alle bedrijven
3) collectiviseren.

Bij 1) is het duidelijk dat ten eerste niet iedereen arbeider is. Wat met bedienden en kaderleden? Mogen zij ook deelgenoot worden van de gecollectiviseerde firma of niet?

Bij 2) is het probleem dat niet iedereen in een bedrijf werkt (zelfstandigen? vrije beroepen?) en dat bedrijven op verschillende schalen georganiseerd zijn, en vaak meerdere vestigingen hebben. Als arbeiders enkel hùn vestiging collectiviseren kunnen ze opgezadeld raken met een productieafdeling waarmee niets aan te vangen is omdat de andere schakels in het buitenland liggen - een buitenland dat nog even kapitalistisch blijft als voorheen. Zelfsf als de andere schakels in het binnenland liggen: zal men samenwerken met de andere voormalige vestigingen van de vroegere eenheid, of zal men andere partners zoeken? Wat als dat niet lukt? Wat als het wél lukt? Wat als een toeleveringsbedrijf plots nieuwe afnemers vindt en niet meer levert aan bedrijf X, en we hebben nog geen structuren opgezet om dat op te lossen want "alles zal wel zijn gangetje gaan"?!

Bij 3) is de vraag wat collectiviseren is en wat de implicaties zijn. Iedere arbeider zijn werkplaats, goed en wel. Maar krijgt iedereen een gelijk aandeel, ongeacht anciënniteit of aantal uren dat men per week werkt? Wat met halftijdse werknemers, interims, stagairs, medewerkers op zelfstandige basis? Kunnen die aandelen vervreemd worden of blijft men vennoot zolang men werknemer is? Krijgt men een loon of alleen maar een dividend (dat eventueel maandelijks uitgekeerd wordt)? Krijgt men een gelijk loon (iedereen hetzelfde) of laat je verschillen toe a rato van aantal uren, anciënniteit, functie in de onderneming...?

Er zijn nog bijkomende problemen.

Wat doe je als één 'werkplaats' efficiënter is dan zijn tegenhanger in een ander dorp? Wat als bedrijf A zodanig efficiënt is dat mensen uit dorp b naar dorp a komen, zodat bedrijf B naar de rand van het faillissement gedreven wordt?

We stellen ons nog niet eens de vraag of het prijsmechanisme in voege blijft. Moet men nog steeds betalen voor het verwerven van consumptiegoederen, woongelegenheid...? Of worden al deze zaken gratis aangeboden? Als ze betaald moeten worden: vanwaar komt het inkomen? (zie ook 3).

Als de werknemers simpelweg de aandeelhouders van de firma worden, vervangt dit enkel de "kapitalist" door de "uitgebuite" - maar de andere vermeende kwalen van het kapitalisme blijven dan overeind. Er is geen a priori reden waarom werknemers als aandeelhouders ook niet zouden streven naar winstmaximalisatie (als we aannemen dat het prijsmechanisme in voege blijft) door te concurreren met andere firma's en aan kapitaalsaccumulatie te doen (uiteraard met behoud van het personeelsbestand; simpelweg met uitbreiding van de totale productie).

Wat als de ene coöperatieve de andere op de knieën dwingt? Wat als met andere woorden sommige werknemers als coöperanten zeer rijk worden, terwijl anderen zeer arm worden omdat hun coöperatieve failliet gaat en ze geen job meer hebben?

Of opteert men toch om ook het prijsmechanisme uit te schakelen zodat er geen winst meer gemaakt kan worden door de werknemers-als-aandeelhouders? Men moet beseffen dat men, door het prijsmechanisme buiten te gooien, het paard van Troje binnenhaalt.

(Lectuur voor bij de haard: Economic Calculation in the Socialist Commonwealth, L. Von Mises, 1920. )

--

Verder veronderstel je dat
4) alle mensen in een bepaald gebied
5) basisdemocratische instellingen oprichten
6) in hun wijk

Gebruik je het territorialiteitsbeginsel, of het nationaliteitsbeginsel? In mensentaal: heeft iemand stemrecht als hij ergens woont, of als hij als burger, als lid van de gemeenschap, aanvaard is, ongeacht zijn woonplaats? Wat ga je doen als sommige mensen niet willen meewerken met die basisdemocratie? Wat ga je doen als sommige mensen een Kapitalistisch-Libertarische Partij oprichten? Wat ga je doen als sommige mensen een Fascistisch-Revolutionaire Partij oprichten? Hoe ga je garanderen dat de vrijheid van meningsuiting niet beknot wordt door de basisdemocratische instellingen zélf? Hoe ga je voor "checks and balances" zorgen die de machthebbers controleren?
Hoe definieer je een wijk? Waarom een wijk? Wat in godsnaam kan er nu voor zinvols beslist worden op wijkniveau, het aanleggen van een speelplein uitgezonderd?

En hoe zie je dat, "basisdemocratische instellingen oprichten"? Iedereen komt op een mooie dag samen op het dorpsplein en iemand zegt: "Laat ons een arbeidersraad oprichten!" en iedereen juicht, iemand schrijft een grondwet en een kieswet en de hele massa arbeiders gaat dat één voor één ondertekenen waarna er verkiezingen worden gehouden enzoverder?

Het lijkt me allemaal een beetje vreselijk naïef, en dat uitgerekend bij degenen die lachen met de Onzichtbare Hand...

[driewerf]

Oorspronkelijk geplaatst door Percalion

Doorgaans noemen revolutionairen als doel het overnemen van de staat (teneinde de staat te kunnen gebruiken om het kapitalisme te ontmantelen), en vervolgens het collectiviseren van de productiemiddelen.

Fout! Totaal fout. (Sorry Percalion)
De staat is geen neutraal ding dat boven de maatschappij zweeft en kan worden overgenomen, zoals je het stuur van een auto overneemt. De staat is een repressie-apparaat in handen van de heersende klasse, en gemaakt op maat van die klasse. Dat maakt dat de staat er anders uitzag ten tijde van het Romeinse Rijk, de feodaliteit of nu, onder het kapitalisme. Om Marx' woorden aan het halen:

Oorspronkelijk geplaatst door Marx

De staat is geen apparaat dat van de ene hand in de andere overgaat, maar moet worden verbrijzeld en stukgeslagen.

Hoewel geen marxisten (verre van) had de burgerij dit ten tijde van de Franse Revolutie zeer goed begrepen, en pastte dit zeer letterlijk toe. De duizenden en duizenden die onder de guillotine kwamen waren het letterlijk fysiek vernietigen van het staatsapparaat. Het Ancien Regime had zich een staatsapparaat ontworpen dat het best haar belangen kon behartigen, maar toen de burgerij aan de macht kwam kon het dit niet "van de ene hand in de andere laten overgaan, maar moest het verbrijzelen". Idem, zal na de proletarische revolutie het proletariaat niet onverkort de burgerlijke staat kunnen overnemen.

[Percalion]

Oorspronkelijk geplaatst door driewerf

Er zijn aardig wat slordigheden in de inleidende tekst geslopen.
Men start niet zomaar een revolutie, enz eker revolutionairen doen dit niet. Een revolutie begint doordat de massa's zelf in opstand komen (en vaak zelfs tegen de 'wil' van de revolutionairen. Zowel ten tijde van de Parijse Commune als tijdens de juli-dagen van 1917 zagen resp. Marx en Lenin in dat het moment nog niet rijp was. Maar de massa's kwamen vanzelf in beweging. Zeker tijdens de juli-dagen hadden de bolsjevieken geen andere keuze dan de Petrogradse arbeiders te volgen, (aan de zijlijn blijven staan zou hen discrediteren) maar beseften ze dta het moment er niet was.

Dat lijkt me allemaal een reden te meer om concrete voorstellen te bedenken, niet? "We modderen maar wat aan" kan toch niet het devies zijn van een ideologie die de wereld zo ingrijpend wil veranderen - tenzij men wérkelijk gelooft dat alles wel vanzelf goedkomt eens het Boze Kapitalisme op de schroothoop van de geschiedenis rust. Het marxisme kan zich maar beter intellectueel voorbereiden op wat komen zal, of beter, op wat men hoopt dat komen zal.

[driewerf]

Oorspronkelijk geplaatst door Percalion

Er moet niet alleen een geloofwaardig alternatief geformuleerd worden; er moet ook worden aangegeven hoe dit alternatief geïmplementeerd zal worden. Het is immers moeilijk om e nihilo een nieuwe maatschappijstructuur op te leggen, vanaf de eerste dag na de revolutie. Er zullen allicht overgangsmaatregelen moeten zijn. Ik stel voor dat we de overgangsmaatregelen echter laten voor wat ze zijn en ons eerst buigen over de hoofdzaak: de nieuwe maatschappijstructuur.

Ook hier ga je sterk in de fout. De 'overgangsperioden' zijn net van cruciaal belang.
Denk je dat een revolutie 'ploef' uit het niets komt gevallen? Hopelijk niet. Aan elke revolutie gaat er een lange periode van spanningsopbouw aan vooraf. (Indien je erop staat zoek ik de curve van stakingsdagen tussen 1905 en 1917 een echt schoolvoorbeeld). Maar ook de revolutiedagen zelf zijn cruciaal. Daarin ontstaat er een periode van 'dubbele macht' waarin net de arbeidersklasse leert en ondervindt dat zij de echte macht heeft, leert welke taken cruciaal zijn en moeten blijven doorgaan, die effectief organiseert en de 'officiele staat' terzijde schuift. Vaak gebeurt dit door het opzetten van stakingscomités; die uitgroeien tot arbeidersraden (zie wat dat betreft de aanloopfase van de Hongaarse opstand, 1956). Dit is niet zomaar een 'overgangsperiode', maar eerder een verpoppingsperiode waarna de arbeidersklasse haar ware functies aanneemt.

[driewerf]

ja lap, ben ik nog jniet klaar met tekst 1, komt 'em op de proppen met tekst twee.

[Percalion]

Oorspronkelijk geplaatst door driewerf

Fout! Totaal fout. (Sorry Percalion)
De staat is geen neutraal ding dat boven de maatschappij zweeft en kan worden overgenomen, zoals je het stuur van een auto overneemt. De staat is een repressie-apparaat in handen van de heersende klasse, en gemaakt op maat van die klasse. Dat maakt dat de staat er anders uitzag ten tijde van het Romeinse Rijk, de feodaliteit of nu, onder het kapitalisme. Om Marx' woorden aan het halen:

Hoewel geen marxisten (verre van) had de burgerij dit ten tijde van de Franse Revolutie zeer goed begrepen, en pastte dit zeer letterlijk toe. De duizenden en duizenden die onder de guillotine kwamen waren het letterlijk fysiek vernietigen van het staatsapparaat. Het Ancien Regime had zich een staatsapparaat ontworpen dat het best haar belangen kon behartigen, maar toen de burgerij aan de macht kwam kon het dit niet "van de ene hand in de andere laten overgaan, maar moest het verbrijzelen". Idem, zal na de proletarische revolutie het proletariaat niet onverkort de burgerlijke staat kunnen overnemen.

Als we er even Weber bijsleuren: een centrale planning van de economie - Russia-style - vereist een moderne staat, d.i. volgens Weber een staat die niet enkel beschikt over het monopolie over geweld maar die tevens over een bureaucratie beschikt: medewerkers die een positie aannemen die niet erfelijk is, en niet vervreemdbaar; en die medewerkers kunnen beschikken over middelen die niet hun eigendom zijn (m.a.w. de ambtenaar als werknemer).

Nu kan men de bureaucratie uitspuwen enzoverder, maar een centrale planning zonder centrale administratie lijkt me een beetje een contradictio in terminis te zijn.

Het is in die optiek dat ik bedoelde dat de staat zou overgenomen worden - en getransformeerd, dat lijkt me evident - met behoud of lichte aanpassing van de structuren.

Het zou niet strategisch zijn om een hele bestaande administratie buiten te gooien en een nieuwe op te zetten die in wezen ook slechts administratieve taken uitvoert, zij het met een andere inhoud - dan kan men beter de bestaande administratie wat aanpassen, me dunkt. Deze aanpassing kan gerust drastisch zijn.

[StevenNr1]

Boh, ik weet niet goed hoe het met onze complexe (post-)industriële samenleving zou kunnen/moeten maar heb bijv. veel sympathie voor 'spontane' volksbewegingen als de EZLN e.d. Ik denk dat het aan de derde wereld is om te tonen dat natuur en een bepaalde welvaart samen kunnen gaan in een democratische omgeving. Hoe we in het Westen het tij kunnen en moeten keren, 'k zou 't niet precies weten, stel me hier gewoon kritisch op, noem me soms anarcho-primitivist of georgist.

[guerin]

Denken in termen van planning heeft niks te maken met een volksrevolutie,dat is juist reactionnair maar ook commis maken die fout door een paranoïde ingesteldheid te hebben als:"wat zullen we eten" om zo de produktiemiddels naar zich toe te trekken.agh

[tony p]

Oorspronkelijk geplaatst door driewerf

Hoewel geen marxisten (verre van) had de burgerij dit ten tijde van de Franse Revolutie zeer goed begrepen, en pastte dit zeer letterlijk toe. De duizenden en duizenden die onder de guillotine kwamen waren het letterlijk fysiek vernietigen van het staatsapparaat. Het Ancien Regime had zich een staatsapparaat ontworpen dat het best haar belangen kon behartigen, maar toen de burgerij aan de macht kwam kon het dit niet "van de ene hand in de andere laten overgaan, maar moest het verbrijzelen". Idem, zal na de proletarische revolutie het proletariaat niet onverkort de burgerlijke staat kunnen overnemen.

Bij de Franse Revolutie werd het staatsapparaat niet vernietigd, maar ging het, gesimplifieerd voorgesteld, van de ene groep (de adel) naar de andere (de bourgeoisie). Een socialistische revolutie moet de oude staat vernietigen en een proletarische staat in de plaats brengen (waar ze naar mijn mening in Cuba vrij goed in geslaagd zijn).

"We need a state, but not the kind the bourgeoisie needs, with organs of government in the shape of a police force, an army and a bureaucracy (officialdom) separate from and opposed to the people. All bourgeois revolutions merely perfected this state machine, merely transferred it from the hands of one party to those of another.

The proletariat, on the other hand, if it wants to uphold the gains of the present revolution and proceed further, to win peace, bread and freedom, must “smash”, to use Marx’s expression, this “ready-made” state machine and substitute a new one for it by merging the police force, the army and the bureaucracy with the entire armed people. Following the path indicated by the experience of the Paris Commune of 1871 and the Russian Revolution of 1905, the proletariat, must organise and arm all the poor, exploited sections of the population in order that they themselves should take the organs of state power directly into their own hands, in order that they themselves should constitute these organs of state power."
(http://www.marxists.org/archive/leni...afar/third.htm)

[Percalion]

Ik betrapte er mezelf net op dat ik al een antwoord op een vraag vooronderstelde in mijn bericht aan driewerf.

Want uiteindelijk is ook d�*t een vraag waar over gediscussieerd kan worden: moet de staat hic et nunc ontbonden worden en moet er anarchie komen? Of moet de staat drastisch omgevormd worden? Behouden we de staat als overgangsmaatregel?

Dat zijn echter niet mijn voornaamste vragen. De discussie over de Franse Revolutie e.d. is boeiend en er kan gerust een topic gewijd worden aan de vraag "hoe organiseren we de revolutie?", maar mijn vraag is eerder: wat n�* de revolutie?

Concreet wil ik horen hoe bijvoorbeeld de productie en allocatie van goederen zal verlopen; wie mij kent weet dat de economie mij zeer interesseert.

Boh, ik weet niet goed hoe het met onze complexe (post-)industriële samenleving zou kunnen/moeten maar heb bijv. veel sympathie voor 'spontane' volksbewegingen als de EZLN e.d. Ik denk dat het aan de derde wereld is om te tonen dat natuur en een bepaalde welvaart samen kunnen gaan in een democratische omgeving. Hoe we in het Westen het tij kunnen en moeten keren, 'k zou 't niet precies weten, stel me hier gewoon kritisch op, noem me soms anarcho-primitivist of georgist.

Dat is overigens ook de visie van Von Mises: een systeem van collectivisering leidt tot een terugkeer naar onbeschaafde toestand.

Kindersterfte, here we come.

[StevenNr1]

Beschaving is relatief hé, de kindersterfte is in sommige welvarende landen hoger dan in sommige derdewereldlanden. En wat heeft die vermeende beschaving ons naast materiële welvaart gebracht en gekost? Vervreemding ('verrobotisering'), ongeveer meeste zelfmoorden ter wereld, 'moeder aarde' lijdt, heelder continenten onderworpen aan 'Westerse' groei, vreselijke wapens, staten en multinationals die vergeten zijn dat mensen bestaan, ...
Medische verzorging is handig, maar aandacht voor het sociale, de natuur, mensen als individuen ipv objecten (zie ook ziekenhuizen als 'fabrieken'), ...
En ja, ik doe er mooi aan mee, ik profiteer er ook van maar ik vraag me af of buiten een bepaalde industriële ontwikkeling ten voordele van de mensen (medische verzorging e.d.) de derde wereld volledig mee moet stappen op onze allesvernietigende trein...
Wat wij hier moeten, ... volgens mij de volledige sociale en ecologische kost van onze welvaart eindelijk eens gaan doorrekenen, open grenzen en de toestanden van migranten in hun thuisland aanhoren, consequente milieuheffingen (bovenop ecologische voetafdruk bijv.), de macht van kapitaal fel inperken, meer intitiatief aan mensen ipv autoritaire politiek, ... Uiteraard moet dat afgedwongen worden, sterke bewustmaking is dus nodig.

En verder, ik ga niet zeggen dat er meer kinders moeten sterven maar als we heelder prachtige landschappen, leefgemeenschappen, mensenlevens, ... kapot maken om enkele kinders te redden...

[Proletariër]

Percy, lees eerst eens wat boeken en kom dan met uw vragen naar hier.
Je hebt zelfs de basics van marxisme nog niet beet.

En ik dacht dat je hier niet meer ging komen?

[FallenByTheHand]

Zowel de 'anarchistische' en 'socialistische, proletarische' revolutie schaffen de burgerlijke staat af. De anarchisten weigeren deze te vervangen: geen staat en daar mee af. In de praktijk leidt dit tot desorganisatie waardoor milities en andere krachten van de burgerij het spel weer erg snel kunnen overnemen.

De socialisten/marxisten willen een nieuwe staatsvorm introduceren, een proletarische staat maken; die dan van die aard is dat ze geleidelijk aan afsterft.

Hiervoor effe de definitie van een staat geven: Een staat is het geheel-instrument waarmee één klasse (de uitbuitendende minderheid) en de andere (de uitgebuite meerderheid) in toom houdt. Onder het kapitalisme vallen politie, rechtssysteem, leger, burgerlijke democratie (burgerlijk parlement), etc. allemaal onder de burgerlijke staat.

In et socialisme zou dit zijn: arbeidersdemocratie (met raden, verkozenen evenveel loon als gemiddelde arbeider, permantente afzetbaarheid, algemeen enkelvoudig stemrecht (dit laatste was niet altijd aanwezig in de burgelijke democratie)), 'het gewapende volk' (geen staand beroepsleger, wel wapenopslagplaatsen onder collectief bezit die heel de bevolking bewapenen mocht deze aangevallen worden), loon naar werk (nu spelen er ook andere factoren een rol: 'rang' of 'graad', man-vrouw, Belg/illegaal), ...


De arbeidersstaat is echter niet meer om een meerderheid te onderdrukken, maar een minderheid. Dit betekent dat geleidelijk aan de nood aan een staatsstructuur gaat verdwijnen; dat de staat dus zal verdwijnen, maw afsterft.

[GaRnaaLBeeR]

Oorspronkelijk geplaatst door driewerf

Maar ook de revolutiedagen zelf zijn cruciaal. Daarin ontstaat er een periode van 'dubbele macht' waarin net de arbeidersklasse leert en ondervindt dat zij de echte macht heeft, leert welke taken cruciaal zijn en moeten blijven doorgaan, die effectief organiseert en de 'officiele staat' terzijde schuift. Vaak gebeurt dit door het opzetten van stakingscomités; die uitgroeien tot arbeidersraden (zie wat dat betreft de aanloopfase van de Hongaarse opstand, 1956). Dit is niet zomaar een 'overgangsperiode', maar eerder een verpoppingsperiode waarna de arbeidersklasse haar ware functies aanneemt.

een beetje actualiteit:
http://indymedia.nl/nl/2006/11/40589.shtml
http://blogs.zmag.org/node/2839

questie van wat meer kleur te geven.

[tony p]

Oorspronkelijk geplaatst door Percalion

Hoewel Marx vaak de vader van het communisme wordt genoemd

In zekere zin zou je Thomas More de vader van het communisme kunnen noemen. Alleen ging die, in tegenstelling tot Marx, niet wetenschappelijk te werk.

[sancho]

Oorspronkelijk geplaatst door StevenNr1

Beschaving is relatief hé, de kindersterfte is in sommige welvarende landen hoger dan in sommige derdewereldlanden....

Dat is natuurlijk een voorzet die ik alleen nog maar hoef binnen te koppen... Graag uw voorbeeldjes met cijfermatige ondersteuning en bronvermelding aub... Ik geloof er namelijk niets van.

[GaRnaaLBeeR]

Oorspronkelijk geplaatst door sancho

Dat is natuurlijk een voorzet die ik alleen nog maar hoef binnen te koppen... Graag uw voorbeeldjes met cijfermatige ondersteuning en bronvermelding aub... Ik geloof er namelijk niets van.

ik weet niet wat steven nr1 zou antwoorden, maar ik denk dat dit het voorbeeld is dat bij de meeste hier in hun hoofd rond draaid.



Cuba
Cuba behoort tot de armere landen van de wereld. Maar op het gebied van kindersterfte hoort het tot de beste 25. Als een van de weinige derdewereldlanden heeft Cuba een kindersterfte die onder de 10 per duizend geborenen ligt: 6,4 (tegenover 5 in Nederland; de kindersterfte in Cuba is lager dan in de meeste steden in Amerika!).
http://images.google.be/imgres?imgur...lr%3D%26sa%3DN
mischien kun je hier voor een tijdje verder op blijven teren. tot dat de man zelf is terug gekomen.