Individualizering: alternatief voor regionalizering?

[Doomy]

Voor alles en nog wat eist men in België een regionalizering. Maar zouden sommige zaken eigenlijk niet veel beter worden geïndividualizeerd? Laat mensen over grotere delen van hun leven zelf beslissen. Dat is veel verfijnder dan een regionalizering. Bovendien leidt het tot een minder omvangrijke staat, waardoor het er dan ook minder toe doet welke overheid we hebben (en regionalizering een stuk minder belangrijk wordt).

Het werd bijvoorbeeld overbodig om Sabena te regionalizeren omdat die via een faillisement feitelijk werd geprivatizeerd tot SN Airlines. Maar ook op het vlak van sociale zekerheid zou een regionalizering overbodig worden indien men ze zou individualizeren: geef ieder individu een basisinkomen (al dan niet voorwaardelijk), onafhankelijk van de plaats waar die woont. Eventueel kan dit basisinkomen worden aangepast aan de individuele situatie en de plaatselijke levensstandaard. Trouwens, zelfs socialistische ministers geven tegenwoordig toe dat we ons wettelijk pensioen waarschijnlijk met een privépensioen zullen moeten aanvullen. Als de overheid toch een deel van de sociale zekerheid uit handen zal geven, wat voor zin heeft een regionalizering ervan dan nog? Zou het dan zelfs niet beter zijn om een aparte overheid voor de sociale zekerheid in te stellen en die bij sociale verkiezingen te laten verkiezen? Die kan dan de regels voor de sociale zekerheid demokratisch bepalen, onafhankelijk van politieke partijen.

Waarom zelfs geen verschillende overheden voor verschillende diensten? Dit heeft als voordeel dat niet al het belastingsgeld bij dezelfde overheid zit, zodat die niet alles kan verbrassen om kadootjes uit te delen. De Zürichse ekonoom Bruno Frey heeft op dat domein interessante ideeën ontwikkeld. Frey heeft samen met Eichenberger een boek geschreven met als titel "The new democratic federalism for Europe. Functional, overlapping and competing juridictions" (http://www.iew.unizh.ch/wp/iewwp047.pdf). Hij stelt daarbij voor dat er voor verschillende overheidstaken verschillende demokratisch verkozen overheden zouden bestaan. Bijvoorbeeld een andere overheid voor een scholengemeenschap dan voor het beheer van nutsvoorzieningen, sociale zekerheid, enz. Dit lijkt een interessant idee om overheidsmonopolies tegen te gaan zonder alle overheidstaken aan de privésektor over te laten. Onmogelijk? In de praktijk bestaan zo'n niet-gebiedsgebonden autoriteiten al. Neem bijvoorbeeld de IATA, de internationale luchtvaartautoriteit die de regels van het luchtverkeer vastleggen. Die autoriteit wordt vrijwillig aanvaardt door de luchtvaartmaatschappijen. Het zou natuurlijk nog beter zijn als het internationale luchtvaartpersoneel een "parlement" en "regering" van die luchtvaartautoriteit zouden mogen kiezen.

Sommigen zullen opwerpen dat individualizering egoïstisch is. Maar waarom zou dat egoïstischer zijn dan regionalizering? Eisen voor meer zelfbeschikkingsrecht voor zichzelf klinken hol als men anderen geen zelfbeschikkingsrecht wil geven. Individueel zelfbeschikkingsrecht is in die zin een logisch gevolg van regionaal zelfbeschikkingsrecht. Als regio's uit een staat mogen stappen, dan mogen individuen dat in principe ook. Het zelfbeschikkingsrecht is er ofwel voor iedereen ofwel voor niemand. Er bestaat trouwens al zoiets als een soort wereldburgerschap voor individuen (http://www.worldservice.org/ en http://www.worldservice.org/wcwfaq.html en http://www.worldservice.org/wcd.html). Wat het praktische aspekt betreft: de meeste individuen zullen uit vrije wil het deel van hun zelfbeschikkingsrecht dat ze gemeen hebben met andere individuen uitbesteden aan of gemeenschappelijk beheren op een hoger nivo dat dit gemeenschappelijk gedeelte van het individueel zelfbeschikkingsrecht uitoefent. Een beetje zoals de lidstaten van de Europese Unie een deel van hun zelfbeschikkingsrecht gemeenschappelijk beheren of aan het Europese nivo uitbesteden om samen sterker te staan. Dit hogere nivo waaraan individuen een deel van hun zelfbeschikkingsrecht kunnen uitbesteden kan een gemeenschap, een territorium, publieke bedrijven voor nutsvoorzieningen, of wat dan ook zijn. Maar dan kunnen individuen er tenminste zelf voor kiezen. Net zoals ze kunnen kiezen bij welke bank, welke telefoonmaatschappij, welke internetprovider, welke vakbond, of welke ziekenbond ze aangesloten zijn. Als burger kunnen individuen nu niet zelf beslissen of ze wel of niet bij de staat aangesloten willen zijn.

Heeft de overheid zowiezo wel zaken met sommige aspekten van ons privéleven? Bijvoorbeeld met onze identiteit. In vroegere tijden vond de overheid dat ze moest uitmaken welke godsdienstige identiteit haar onderdanen moesten hebben. Andersgelovigen moesten zich maar "aanpassen" aan het geloof van de plaatselijke heersers. Tegenwoordig is het principe van individuele godsdienstvrijheid algemeen aanvaard. Waarom dit principe niet doortrekken naar alle aspekten van onze identiteit, en elke overheidsbemoeienis met onze identiteit afschaffen? Leve de vrije identiteit! Laat mensen zelf beslissen tot welk volk, tot welke taalgroep, tot welke gemeenschap ze willen behoren. Laat individuen toe zelf gemeenschappen op te richten waaraan ze een deel van hun belastingsgeld kunnen geven.

*) Op territoriaal vlak kan ieder individu dan zelf uitmaken of hij wil behoren tot een Europese, Belgische, "Vlaamse", "Waalse", West-Vlaamse, Limburgse,... gemeenschap.
*) Op taalkundig vlak kan het individu dan beslissen of hij deel wil uitmaken van een Esperantotalige, Nederlandstalige, Franstalige, Duitstalige, Engelstalige, Westvlaamstalige, Limburgstalige, Arabischtalige, Turkstalige, Berberstalige,... gemeenschap.
*) Op godsdienstig vlak kan het individu zich eventueel aansluiten bij een vrijzinnige, kristelijke, islamitische, joodse,... gemeenschap.
*) Op sociokultureel vlak kunnen individuen die deel uitmaken van een "sub"kultuur dan eventueel kiezen om deel uit te maken van een gemeenschap van bijvoorbeeld motorrijders, metalfans, vegetariërs/veganisten, enz.

Waarom zouden "sub"kulturen eigenlijk minder recht hebben om zichzelf als een "volk" of "etnie" te beschouwen dan gemeenschappen op basis van gebied, taal, godsdienst? Ze vertonen immers alle kenmerken van een "volk" of "etnie": gebruiken, erekodes, klederdracht, muziek, tatoeages, piercings, taal ("slang" genaamd), enz. Sociologisch gezien kan je ze beschouwen als een soort modern tribes, new tribes of urban tribes (http://www.gis.net/~cht/tribeessay.html). De wereldreizigers onder hen kun je zelfs modern nomads, new nomads of urban nomads noemen. Met andere woorden: de akademische en traditionele opvattingen over het begrip "volk" zijn allang door de praktijk achterhaald. De wereld is veel mobieler geworden, waardoor grenzen automatisch vervagen. "Coupled with the easy access to world culture via cable TV, video and music, ethnicity is no longer a Big Deal. Who you ARE is the thing, not where your great grandparents came from or went to."

Men kan in zo'n systeem van zoveel gemeenschappen deel uitmaken als men wil, zolang men er ook maar voor wil betalen en er de andere plichten van wil dragen. Ieder individu van een gemeenschap heeft dan stemrecht in die gemeenschap. Een soort identiteitsgerichte verenigingen dus, met dat verschil dat de staat zich niet meer bemoeit met de individuele identiteit van haar onderdanen en individuen een deel van hun belastingsgeld aan die zelfgekozen gemeenschappen mogen geven. Doordat de overheid er zich niet meer mee bemoeit leidt die individualizering van de identiteit ook tot een kleinere staat.

Uiteraard moet iedereen een minimum aantal regels respekteren die het samenleven mogelijk maken, en die moeten zoveel mogelijk ruimte voor individuele vrijheid laten en ook de rechten van anderen respekteren. De eigen vrijheid stopt dan waar de vrijheid van anderen begint. Meer vrijheid gaat immers met meer eigen verantwoordelijkheden gepaard. De overheid mag bijvoorbeeld gelovigen verbieden dat ze ketters levend verbrandt (want dat gaat in tegen het recht op leven en het individueel zelfbeschikkingsrecht van ketters), maar ze mag niet bepalen waarin gelovigen moeten geloven (want dat behoort tot hun privéleven en individueel zelfbeschikkingsrecht). De overheid is een soort verkeersagent die het maatschappelijke verkeer regelt. De verkeersagent moet het verkeer regelen en brokkenrijders van de weg afhalen, maar ze moet niet bepalen welk kleur de auto van de automobilist moet hebben, in welk merk van auto hij moet rijden, en waar hij naartoe moet rijden.

[Dies]

Prachtige tekst Doomy, zelf geschreven? Ik ben het volledig eens met al wat je hier hebt geschreven, net als al je vorige teksten een zeer interessante bijdrage.

[C uit W]

geef ieder individu een basisinkomen (al dan niet voorwaardelijk), onafhankelijk van de plaats waar die woont. Eventueel kan dit basisinkomen worden aangepast aan de individuele situatie en de plaatselijke levensstandaard.

Heb jij een ezel of zo, die geld sch... ?
Of een oliebron gevonden in Vlaanderen? Ik dacht dat je geld moest verdienen.
En wie bepaald wat een plaatselijke levensstandaard is?

... demokratisch bepalen, onafhankelijk van politieke partijen.

Ah, kon men dat maar voor alles doen.

Sommigen zullen opwerpen dat individualizering egoïstisch is. Maar waarom zou dat egoïstischer zijn dan regionalizering? Eisen voor meer zelfbeschikkingsrecht voor zichzelf klinken hol als men anderen geen zelfbeschikkingsrecht wil geven.

Misschien omdat je samen verder kan raken? (indien beiden dat zouden willen natuurlijk; geen profitariaten en zo )

Voor de rest vind ik dat je de kracht van het individualisme overschat; en de kracht en de positieve kanten van ... groepen/volkeren onderschat.
Maar ik denk niet dat ik je daarvan zou kunnen overtuigen.

[Doomy]

Oorspronkelijk geplaatst door C uit W

Heb jij een ezel of zo, die geld sch... ?
Of een oliebron gevonden in Vlaanderen? Ik dacht dat je geld moest verdienen.

Vandaar dat ik erbij zette "al dan niet voorwaardelijk". Iemand die gepensioneerd of gehandikapt is kan het onvoorwaardelijk krijgen. Van wie in staat is om te werken kan men daarentegen eisen dat ze betaald werk hebben of anders vrijwilligerswerk doen voor gemeenschaps- en andere nonprofitdoeleinden.

Oorspronkelijk geplaatst door C uit W

En wie bepaald wat een plaatselijke levensstandaard is?

Daar bestaan objektieve ekonomische kriteria voor (plaatselijke prijs van brood, energie, enz.).

Oorspronkelijk geplaatst door C uit W

Ah, kon men dat maar voor alles doen.

Uiteraard. Op hoe meer terreinen men dit doet, hoe liever.

Oorspronkelijk geplaatst door C uit W

Misschien omdat je samen verder kan raken? (indien beiden dat zouden willen natuurlijk; geen profitariaten en zo )

Voor de rest vind ik dat je de kracht van het individualisme overschat; en de kracht en de positieve kanten van ... groepen/volkeren onderschat.
Maar ik denk niet dat ik je daarvan zou kunnen overtuigen.

Ik ben daarentegen overtuigd van de kracht van groepen van VRIJE individuen die samenwerken. Vrije associaties van vrije individuen zijn meer waard dan de som van de afzonderlijke individuen samen. Je zal je namelijk meer inzetten voor en meer betrokken voelen bij een groep/gemeenschap die je zelf gekozen hebt. Zowiezo zullen vrije individuen altijd een of andere vorm van samenwerking zoeken met andere individuen. Als dat niet zo was, dan hadden mensen nooit uit vrije wil samenlevingen kunnen opbouwen. Vandaar dat er in mijn tekst ook een paar praktische voorstellen staan voor individuen die willen samenwerken zonder dat dit ten koste gaat van hun individueel zelfbeschikkingsrecht. Individualiteit (wat toch nog iets anders is dan individualisme) sluit samenwerken in groepsverband niet uit. Integendeel zelfs, individueel zelfbeschikkingsrecht is een stimulans voor samenwerking met andere individuen.