Oostende en het stijgend zeeniveau

[C2C]

Beste Senator,
zoals kort geleden nog te zien op het programma 'Overleven' wordt uw thuisstad Oostende stevig bedreigd door de stormen van de toekomst. Nu de klimaatsverandering niet langer kan worden genegeerd, denken politieke partijen na over hoe wij ons hier in Vlaanderen concreet kunnen voorbereiden. Voor Oostende is de nood voor zo'n voorbereiding zeer hoog.

Wat doet Lijst Dedecker Gezond Verstand Afdeling Oostende concreet om de stad te behoeden voor grote, kostelijke overstromingen?

[maddox]

Als al dat gezeik over menselijke oorzaken van zeespiegelstijgen een feit is, dan is het nu al veel te laat om "de Koninging der belgische badsteden" te redden.

Met andere woorden, de burgers daar zullen ofwel op zijn Venetiaans gaan moeten leven of verhuizen.

U kan dat gerust dan op het conto schrijven van onwetende of onwillende politici uit het verleden. 100 jaar gelden had er maar een politicus zijn verantwoordelijkheid moeten opnemen, of 50 jaar gelden, of 10 jaar geleden.

Het enige wat een politicus met een gezond verstand nu nog kan doen is de schade beperken.

Als de hele zeespiegelstijging zich doorzet....

[Rob LMR]

Het is zeer eenvoudig om iets te doen tegen een verhoging van de zeespiegel. Zand en klei volstaat, en dat zijn zeer goedkope producten.

Nederland heeft daar bijvoorbeeld expertise in. De helft van Nederland is onder de zeespiegel.

Verder is de zeespiegel momenteel veel lager dan het gemiddelde (over alle geografische tijden heen). Het is dus redelijk logisch dat hij stijgt. De stijging in de laatste 50 jaren is trouwens lager dan die van de 50 jaren ervoor.

[rafale]

Even dat georcestreerd paniekvoetbal......... de kop indrukken !! En de heer Dedecker wat ontlasten............ Dit pluk je zo van internet!

Het IPCC verwacht dat in de huidige eeuw de zeespiegel een halve tot een hele meter zal stijgen. Nu is de zeespiegel sinds de laatste ijstijd al zesduizend jaar aan het stijgen, maar deze voorspelling betekent dat dat in deze Dat zou dan betekenen dat de zeespiegel zesmaal sneller zou moeten stijgen dan in vele tienduizenden jaren hiervoor. Sommige Nederlandse alarmisten verwachten zelfs een stijging van anderhalve meter. Geofysicus Adriaan Broere ziet het allemaal niet gebeuren. De metingen van de zeespiegel hebben tot dusverre nog geen spoor gevonden van een versnelde stijging van de zeespiegel. Broere legt uit:
Of de zeespiegel stijgt of daalt is met peilschalen moeilijk nauwkeurig vast te stellen: niet alleen de zeespiegel kan bewegen, de landmassa doet dat ook. Zo lijkt de zeespiegel bij Stockholm over een tijdsperiode van 110 jaar 40 cm. gezakt maar in feite is het land, dat tijdens de ijstijd omlaag was geperst door een zeven kilometer dikke ijslaag na de ijstijd ( in de zogeheten ‘Post Glacial Rebound’) weer omhoog gekomen (Figuur: 1). Dit proces gaat nog steeds door en zal ook in de toekomst nog voortduren.
Zeespiegeldaling bij Stockholm?
Ook inklinking en verschuivingen van continenten, de z.g. platentektoniek, kunnen een rol spelen. Door verschuivingen van platen kunnen grote continentale blokken omhoog komen, met soms klimaatveranderingen tot gevolg. Gedurende de laatste 15 miljoen jaar zijn de continenten ongeveer gemiddeld 600 meter gestegen. De opheffing van de Himalaya en het Tibetaanse Plateau hebben waarschijnlijk bijgedragen tot het begin van de huidige koele periode. Soortgelijke tektonische opheffingen blijken verband te hebben met de drie andere lange intervallen tussen de ijstijden. Het is duidelijk dat al deze gebeurtenissen een grote invloed hebben op het bepalen van het zeeniveau.

Iedereen weet dat eb en vloed door de invloed van de maan tot stand komen, maar de maan en planeten doen meer. Zo blijkt de zeespiegel ook te fluctueren volgens een astronomische cyclus van 18.6 jaar, en om het werkelijke niveau van de zeespiegel te kunnen berekenen moet die uiteraard uit de berekeningen worden geëlimineerd. Verder zijn er veranderingen als gevolg van de af- en toename van het watervolume in de oceanen als gevolg van thermische invloeden, als water warmer wordt zet het uit en stijgt dus de zeespiegel. De tijdelijke invloed van het El Niňo effect wordt nog eens duidelijk aangetoond door deze grafiek:Tijdelijke zeespiegeldaling door El Nino

Vergeleken met de grote veranderingen in de zeespiegel tijdens de wisselingen van ijstijden en warmere perioden in de geologische geschiedenis van de aarde is er in de afgelopen eeuw maar zeer weinig gebeurd.

Gedurende een koude episode, een ‘glaciaal tijdperk’ of ijstijd, daalt de zeespiegel omdat vanwege een wijziging in de mondiale hydrologische cyclus water wordt opgeslagen op de continenten in de vorm van landijs aan de polen en gletsjers in de bergen. Naar schatting bevinden zich zo’n 160 000 gletsjers op onze planeet, niet inbegrepen die van Antarctica. (1*). Gedurende het laatste glaciale maximum ongeveer 20 000 jaren geleden (1A*) was de mondiale zeespiegel ongeveer 125 meter lager dan nu.

Toen het klimaat daarna opwarmde smolt het ijs in Noord Amerika, Eurazië, Zuid Amerika, Groenland, en Antarctica. Het smeltwater vloeide naar de oceaan en de zeespiegel steeg. Momenteel leven we in een warmte periode tussen twee ijstijden die ongeveer 10 700 jaar geleden begon en die geologisch als het ‘Holoceen’ bekend is. Tussen twee ijstijden kan de temperatuur ook fluctueren hetgeen blijkt uit het bestaan van de MWP (Middeleeuwse Warmte Periode) en de Kleine IJstijd (die we kennen van de ijspretschilderijtjes van Hendrik Avercamp uit de 17e eeuw).

Hoewel water uitzet als het warmer wordt heeft men geen verband gevonden tussen de fluctuaties van de zeespiegel en met gemiddelde mondiale temperaturen en zelfs nog minder met de gemiddelde tropische oppervlakte temperatuur van het zeewater. Dat komt omdat warmer water niet alleen uitzet, maar ook meer verdampt en die damp, die uiteindelijk neerslag wordt op bijvoorbeeld Antarctica en zo de ijskappen laat groeien heeft meer invloed op de zeespiegel dan het smelten van gletsjers en de thermische uitzetting van het zeewater. De suggestie is dat elke mogelijke toekomstige gematigde opwarming van het klimaat, ongeacht de oorzaak, de stijging van de zeespiegel eerder zal vertragen dan versnellen (2*,3*,4*,5*). Dat is al eerder gebeurd: van 1900-1940 steeg de temperatuur op aarde, maar daalde niettemin de zeespiegel gering.

In de periodes tussen de verschillende ijstijden was de zeespiegel 3 tot 20 meter hoger dan nu. Het bewijs daarvoor komt van twee verschillende onafhankelijke studies.
Een bewijs wordt verschaft door oude kustlijn karakteristieken; door golven gevormde terrassen en strandaanslibbingen in zelfs ver van elkaar gelegen regio’s zoals het Caraïbische gebied en het noorden van Alaska. Deze suggereren een hogere zeespiegel gedurende interglaciale perioden in het verleden. Het hoogste zeespiegel niveau ooit zou 350 meter boven het huidige liggen (tijdens de Krijt periode) en het laagste zeespiegel niveau zou 150 meter beneden het huidige niveau liggen (in het Oligoceen). In Australië is zelfs bewijs van een zeespiegel die – 400 meter beneden het huidige niveau lag !

Een tweede bewijs komt van boringen in afzettingsgesteenten in Groenland en Antarctica. Fossielen en chemische substanties in de boormonsters tonen aan dat grote ijsmassa’s één of meerdere malen grotendeels smolten in verhouding met hun huidige omvang. Het juiste tijdstip en details van de zeespiegel geschiedenis worden nog steeds betwist maar er is duidelijk bewijs dat zeespiegelniveaus in het verleden aanzienlijk hoger waren dan de huidige zeespiegel.

Ongeveer 18 000 jaar geleden, kort na de laatste ijstijd, was de wereld bedekt met gletsjers tot aan het Arabische schiereiland, Zuid Amerika, Australië, Noord Amerika, Afrika en Eurazië. Door oudheidsmetingen van (C14) in fossielen en studies van sedimentaire afzettingen bij Maine van zeer oude kustterrassen, kliffen en delta’s weten wij dat 14000 jaar geleden de zeespiegel 110 m onder het huidige niveau lag. (Zie figuur)
Zeespiegel 14000 jaar geleden: 110m lager dan nu
Recente boringen in de bodem van de oceaan hebben aanwijzingen opgeleverd van grote veranderingen ( plm 25 meter) in de zeespiegel over een periode van duizenden tot een miljoen jaren gedurende het Krijt tijdperk (99-65 miljoen jaren geleden). Dit is bijzonder omdat wordt aangenomen er toen geen ijstijden bestonden. (1AA*)

Op allerlei plaatsen op aarde bevinden zich ( soms 5 meter dikke goed bewaarde) turflagen van vroegere zoute moerassen die op het zeespiegel niveau ontstonden. Wie met behulp van bijvoorbeeld de Koolstof 14 methode daarvan de leeftijd vaststelt krijgt zicht op historische zeeniveaus. Het smelten van gigantische ijsmassa’s met dikten van soms 1000 meter gedurende de laatste 14 000 jaar verklaart de 110 m stijging van de zeespiegel.

De zeespiegel is sinds het hoogtepunt van de laatste ijstijd, 20 000 jaar geleden, meer dan 120 meter gestegen. Zo’n 16 000 - 10 000 jaar geleden ging dat met een gemiddelde van 1 cm/jaar, daarna bleef de zeespiegel wel stijgen, maar een stuk langzamer: volgens geologen steeg de zeespiegel in de afgelopen jaar gemiddeld met een halve millimeter per jaar.

De beste schatting van de gemiddelde mondiale zeespiegelstijging gedurende de tweede helft van de 20ste eeuw is 0.3 mm - 1.8 mm per jaar. Er is geen waarneembare versnelde toename van een zeespiegelstijging gedurende de gehele 20ste eeuw. Dit ondanks het feit dat de CO2 gehaltes in die periode stegen en klimaatalarmisten verwachten dat daardoor de zeespiegel tot gevaarlijke niveaus zal stijgen.

Deze waarnemingen suggereren dat ofwel de verhalen over de opwarming van de aarde niet kloppen ofwel de claim dat de zeespiegel gevaarlijk aan het stijgen is vals is of dat noch het een noch het ander gebeurt. Een zeespiegelstijging gedurende een interglaciaal is geen fenomeen van de 20ste eeuw maar een natuurlijk fenomeen en deze geringe stijging zal voortduren tot aan het begin van de volgende IJstijd. De mensheid kan deze stijging niet beïnvloeden, alleen Moeder Natuur bepaalt wanneer (de hemel behoede ons) er een nieuwe ijstijd aankomt.

Indien alle gletsjers en ijskappen in de wereld zouden smelten dan zou dit een stijging van de zeespiegel veroorzaken van 0.5 m. Wanneer ook Groenland en de ijsmassa’s van de Antarctica zouden smelten dan zou dit tot een drastische zeespiegel stijging leiden van 68 meters. Zo’n onwaarschijnlijk proces zou echter wel tienduizenden jaren in beslag nemen.

Heel belangrijk is dat een stijging van de zeespiegel met 3.5 mm een erosie van de kustlijn in horizontale richting als gevolg heeft van 5 meter. Aangezien 100 miljoen mensen binnen één meter leven van de huidige gemiddelde zeespiegel is dit bij smalle stranden een factor waar wel degelijk rekening mee moet worden gehouden. In het tempo waarin het tot nu toe is gegaan is er echter geen reden tot vrees, en van een versnelling is vooralsnog niets gebleken.

In Amsterdam bestaat sinds 1700 een peilschaal voor de vaststelling van het waterniveau, het is een van de oudsten in de wereld. Maar ons land heeft een speciaal probleem doordat de Zuiderzee is afgesloten. Ooit was dit bij hoogwater een enorm waterreservoir dat water kon onttrekken aan en doen afvloeien naar de Noordzee. Vanwege de afsluitdijk kan dat niet meer, en de deltawerken hebben een vergelijkbaar effect gehad. Dit heeft aanzienlijk bijgedragen tot het algemene probleem van een hogere zeespiegel langs de Nederlandse kust waar het water bij hoogtij wordt opgestuwd en niet meer weg kan. Dit is iets wat zelden wordt aangehaald wanneer men in Nederland over de stijging van de zeespiegel spreekt. Toch is het zeeniveau langs onze Noordzee kust slechts 10 cm gestegen gedurende de laatste 4000 jaar.En rekent die Belgische........euuuhhh ..... vloamshe kust er maar bij !!!


Het IPCC, het Intergovernmental Panel on Climate Change (het VN-orgaan dat zich met de klimaatverandering bezig houdt) voorziet een versnelde zeespiegelstijging van 50 cm tot 1 meter gedurende deze eeuw. Dit is echter gebaseerd op computermodellen die geen enkele wetenschappelijke ondergrond hebben. Als het waar zou zijn zou de zeespiegel met 10 mm per jaar moeten stijgen. In Australië wordt nu 6 maal zo weinig gemeten (0.16 mm ). Het is ook interessant te wijzen op een klein eiland ten zuiden van Tasmanië, “ Island of the Dead ”genaamd de Antarctica onderzoeker kapitein Sir James Ross in 1841 een zeespiegel peilmerk aangebracht door op het ‘gemiddelde zeeniveau’. Dit peilmerk bevindt zich nu 30 cm boven dit niveau.

Watermerk Island of the Dead in Tasmanië. Bewijs van zeespiegeldaling?

Deze daling van de zeespiegel kan niet verklaard worden door een verheffing van het land want die bedroeg slechts enkele centimeters sinds 1841. Het IPCC negeert dit belangrijke waterpeilmerk en ook in de wetenschappelijke literatuur wordt er niet over gepubliceerd. De enige andere getijdenmeters van dezelfde ouderdom zijn klein in aantal en bevinden zich in gebieden binnen het Noord Atlantische Bassin dat ernstig beïnvloed worden door de Post Glacial Rebound ( het weer terugveren van de landmassa na het smelten van het zware ijs). Zij kunnen dus niet beschouwd worden als een overtuigend bewijs voor een mogelijke zeespiegeldaling. Buiten het Noord Atlantische Bassin zijn de meeste getijdenmeters gesitueerd in tektonische actieve gebieden, in het bijzonder langs de westkust van Noord Amerika. Deze zijn dus ook niet bruikbaar voor het meten van wereldwijde trends. Vele anderen zijn beïnvloed door lokale, stedelijke verzakking of inklinking (zo ook het A.P = Amsterdams peil).

Een recent Zweeds onderzoek in de Malediven laat zien dat er geen sprake is van een zeespiegelstijging rondom deze eilandengroep zoals herhaaldelijk wordt aangehaald.

Sinds 1992 wordt het zeeniveau gemeten met vanuit Topex/Poseidon Satellieten die een nauwkeurigheid hebben van 5 cm. Hoewel dat te onnauwkeurig lijkt als de zeespiegel die immers maar fracties van millimeters per jaar verandert, maakt de enorme hoeveelheid gegevens die zo inmiddels is vergaard het via statistische methoden toch mogelijk veranderingen in zeeniveau vast te stellen. Een belangrijk voordeel is dat we met de satellieten het zeeniveau kunnen meten van de gehele oceaan, terwijl getijdenmeters beperkt zijn tot kustgebieden en eilanden. Er is een aantal getijdenmeters met GPS apparatuur geplaatst op eilanden in de Stille Oceaan om de satellieten te kalibreren. Op termijn zullen de satellieten deze getijdenmeters overbodig maken.
Satellietmetingen van de zeespiegel
Het IPCC voorspelt dat haar schatting van een zeespiegelstijging van + 1.8 mm/jaar gedurende de 21ste eeuw zal toenemen tot 5 tot 10 mm/jaar. De huidige toename van de zeespiegelstijging is, na cyclus 276 (10 jaar metingen per satelliet), 0.9 mm per jaar, de helft van de toename die beweerd werd voor de afgelopen honderd jaar en minder dan één vijfde van de beweerde toename voor de 21e eeuw. Net zoals de satellieten (van de NOAA) een crisis hebben veroorzaakt binnen het IPCC over veranderingen in de mondiale temperatuur, zo hebben ook de Topex/Poseidon satellieten bewezen dat ze bij de zeespiegelvoorspellingen een probleem vormen voor de paniekzaaiers. Alhoewel het IPCC beweert dat de jaren ’90 gekarakteriseerd worden door een door de mensheid veroorzaakte opwarming, is de toename van de zeespiegelstijging door die beweerde opwarming eenvoudig geen werkelijkheid geworden.

Nu probeert het IPCC de stijging van de zeespiegel te bewijzen met een zogenaamd ijsmodel (ICE 3-G), in feite een computerprogramma. Op basis daarvan stelt het IPCC dat de zeespiegel gedurende de vorige eeuw 18 cm is gestegen en dat deze stijging buiten kijf is. Niets is minder waar, het publiek beseft niet dat de omvang van de stijging grotendeels het product is van computerdata en niet van waarnemingen. Met andere woorden: volgens de computers van het IPCC had het moeten gebeuren, maar het is niet gebeurd.

Er wordt (in ICE 3-G) ten onrechte van uit gegaan dat toen na de laatste ijstijd de grote ijsmassa’s smolten er wel meer water in de oceaan stroomde, maar dat alleen het peil daarvan steeg, het oppervlakte zou hetzelfde zijn gebleven. Dit is fout, omdat grote gebieden van de continenten overstroomden als gevolg van een stijging van de zeespiegel. De ontwerpers van het ijsmodel beseffen dit maar gaan ervan uit dat het effect klein was, iets dat wel in twijfel kan worden getrokken omdat dit een verminderde zeespiegelstijging kan betekenen van 10 cm. Verder was het model gekalibreerd tegen 192 RSL (Regional Sea Level) locaties in de wereld. Echter 169 hiervan zijn gelegen in het Noord Atlantische Bassin met inbegrip van het Noordpool gebied. Er zijn slechts 18 RSL locaties gebruikt in de Stille Oceaan, de meeste langs de Noord Amerikaanse kust. Zoals we weten is dit een tektonisch actief gebied. Slechts 5 RSL locaties waren in de Zuidelijke Atlantische Oceaan, India, en het Zuidelijke Oceaan gebied, nota bene 2/3 deel van de wereld’s oceaan oppervlak

Ice-3G gebruikt ‘fudge’(verdoezeling) factoren wanneer er een gebrek aan overeenstemming is tussen de waargenomen data (van de RSL locaties) en de modelresultaten waarbij de dikte van de gemodelleerde ijsmassa wordt vergroot of het smelten van de ijsmassa wordt vertraagd. Dit is een typische IPCC procedure die ook werd toegepast in zogeheten Klimaat Circulatie Modellen om klimaatveranderingen te ‘bestuderen’ waarbij men probeert te voorspellen wat er gebeurt als de hoeveelheid CO2 100 % zou toenemen (tot nu toe is de toename slechts 21 %). Ook wordt het nuttig effect van zonne-energie lager of hoger geprogrammeerd om het model te stabiliseren’ (lees: ‘manipuleren’) met als doel een vooraf bepaalde temperatuur te produceren.

Het is duidelijk dat het ICE-3G ‘mondiale’ model in werkelijkheid een Noord Atlantisch model is met een nauwkeurigheid die vermindert naarmate de afstand toeneemt naar de locaties buiten het Noord Atlantisch Bassin. Wat de rest van de oceanen en de aardkorst betreft is het duidelijk dat er weinig relevantie bestaat gezien het ontbreken van voldoende data van RSL locaties in de Stille Oceaan en de oceanen in de zuidelijke hemisfeer.

Zelfs binnen het Noord Atlantische Bassin waar men zou verwachten dat het ICE-3G model voldoende nauwkeurigheid heeft, toont een studie in 1999 (Davis and Mitrovica) aan dat het model de zeespiegelstijging overschat als een gevolg van onjuiste berekeningen van de viscositeit van de mantel van de aarde. Dit resulteerde in een verminderde schatting van de zeespiegelstijging van 2.28 – 1.45 mm per jaar.

Wat de vier andere grote oceanen betreft: het Model kan niet worden gecorrigeerd voor tektonische invloeden zoals die bestaan langs de kustlijn van de Stille Oceaan, evenmin voor lokale stedelijke verzinkingen zoals in Adelaïde, Venetië, en Bangkok. Met of zonder het Model, maken al deze tekortkomingen en een hoge marge van fouten, mondiale zeespiegel veranderingen heel moeilijk te valideren of te gebruiken voor de bepaling van een mondiale zeespiegel stijging .

Milieuactivisten verwijzen vaak naar west-Antarctica als een bron van een mogelijke catastrofale zeespiegelstijging. Het smelten van ijsmassa’s zou zeespiegelniveaus 5 meter kunnen doen stijgen. Maar zelfs het IPCC heeft deze optie van de agenda afgevoerd, in ieder geval voor de komende 1000 jaar en waarschijnlijk zo lang als 7000 jaar. Zelfs bij een mondiale opwarming van enkele graden wordt de kans dat dit gebied door natuurlijke invloeden smelt door IPCC geschat op 1 : 100 000.

Het zeeniveau kan van plaats tot plaats verschillen. Er is soms een verschil in het werkelijke zeeniveau van wel 1.5 meter tussen het westelijke gedeelte van de Stille Oceaan en de Zuidelijke Oceaan. Zelfs op dezelfde breedtegraad is de westelijke Stille Oceaan een meter hoger dan de oostelijke Stille Oceaan. Het verschil in zeeniveau tussen de tropen en de noordelijke breedtes wordt veroorzaakt door de centrifugale krachten, voortkomend uit de rotatie van de aarde, die hun grootste effect hebben rond de evenaar.

Een gedeelte van de zeespiegelstijging is toe te schrijven aan de intense El Ñino van 1997-1998, weliswaar tijdelijk, maar wereldwijd. Het is interessant dat dezelfde El Ñino ook een locale daling veroorzaakte van het peil in de westelijke Stille Oceaan .Als er eenmaal een langere periode van satellietgegevens gaat ontstaan zal het El Ñino effect uitgesloten kunnen worden van de resultaten wordt het werkelijke zeespiegelpeil nog duidelijker.

Conclusie:

Door het IPCC wordt de indruk gewekt dat ze zeespiegel 18 cm is gestegen in de 20e eeuw en dat dit gebaseerd is op waarnemingen (8*). De 18 cm is echter een combinatie van gegevens van getijdenmeters tezamen met de ‘resultaten’ van het ICE-3G model. De beweerde zeespiegelstijging is een in het model samengestelde waarde en niet een waargenomen waarde. Nog sterker, het model is primair gericht op het Noord Atlantische Bassin, dat relatieve zeeniveaugegevens oplevert welke nogal veel afwijken van de waarnemingen buiten de Noord Atlantische Oceaan. Dus mogen wereldwijde taxaties niet gekoppeld worden aan gemodelleerde trends die hoofdzakelijk betrekking hebben op deze regio.

Bij de overgebleven oceanen van de wereld is er weinig bewijs van een zeespiegelstijging gedurende de 20e eeuw. Dit geldt in het bijzonder rond de kust van Australië, dat omringd is door drie oceanen en waar men beschikt over een bestand van gegevens van getijdenmeters. Zoals boven vermeld bedraagt hier de stijging slechts 1.6 cm voor de gehele 20e eeuw en de resultaten elders lijken daar niet veel van af te wijken ( zie de grafieken).

Zeespiegelniveau Tasmani 1992-1998Zeespiegelniveau India 1937-93Zeespiegelniveau Montevideo 1938-1995Zeespiegelniveau Trieste 1905-1999

IPCC voorspelt dat de in het model gemeten zeespiegelstijging van 1.8 mm/jaar zal toenemen tot 5 mm/jaar tijdens de 21ste eeuw. (8*). Dit is gebaseerd op de veronderstelling dat broeikasgassen zullen toenemen met 1 % per jaar. Eén van deze broeikasgassen is methaan waarvan de toename inmiddels geheel is gestopt; blijft over CO2, waarvan de versnelde toename ook is gestabiliseerd.

TOPEX-Poseidon satellieten tonen een zeespiegelstijging aan van slechts 0.9 mm/jaar (zie: addendum; “satellietmetingen van de zeespiegel”; cyclus 276), dat is de helft van de beweerde stijging door IPCC en 1/5 van de voorspelde stijging voor de rest van de 21ste eeuw. Het is interessant te vermelden dat een studie door Prof. Peter Flood, Dr. Robert Baker, Dr. Bob Haworth, van de Universiteit van New England in New South Wales, Australië, een netto daling van de zeespiegel van 2 meter gedurende de laatste 4000 jaar rondom de kust van Zuid- en Oost-Australië hebben geconstateerd.

Het mondiale zeespiegel onderwerp is pas actueel geworden sinds de door het IPCC beweerde opwarming door menselijke handelingen van het mondiale klimaat gedurende de laatste tientallen jaren met als gevolg desastreuze gevolgen van een versnelde zeespiegel stijging. Uit deze verhandeling blijkt dat veel meer onderzoek nodig is om een nauwkeurig beeld te krijgen van het gemiddelde zeeniveau op aarde. Wat wij wel weten is dat er geen reden voor paniek is voor een versnelde zeespiegelstijging. Wij hebben hooguit te maken met één of enkele millimeters per jaar en geen centimeters of meters zoals vaak wordt beweerd. Dagelijkse metingen in veelvoud met satellieten over al de oceanen in de wereld, en niet alleen doormiddel van peilschalen langs de kust die gemakkelijk kunnen worden beïnvloed door verzinking of andere tektonische gebeurtenissen, geven de meest betrouwbare data.

Wij moeten mijn inziens wel waakzaam blijven in Nederland waar bij een stormvloed opstuwing van het zeeniveau kan optreden vanwege het ontbreken van voldoende afvloeiingsmogelijkheden. Dit als gevolg van de afsluiting van de Zuiderzee, de dammen van de Deltawerken bij de grote rivieren en de trechtervorming van de Noordzee richting Het Kanaal.

Veelal is het moeilijk voor ons om ons voor te stellen dat de zeespiegel zulke drastische hoogteverschillen heeft doorgemaakt. Maar als wij door een heuvelgebied zoals in de Ardennen rijden waar vele wegen zijn uitgegraven in het talud dan zien wij vaak gelaagde afzettingsgesteenten, soms tientallen meters hoog, en dikwijls op honderd of meer meters boven het huidige zeespiegelniveau gelegen. Het zeespiegel verhaal wordt duidelijker als wij ons realiseren dat deze formaties in het verleden zijn gevormd door afzetting en bezinking toen dit gebied zich geheel onder water (het zeespiegelniveau) bevond., m. a. w. het zeeniveau was tientallen meters (of meer) hoger dan de weg waar wij ons op bevinden.

Adriaan Broere, B.Sc
Geofysicus

[lamenielachen]

<P>De kriminaliteit stijgt vlugger dan de zeespiegel. </P>
<P>Ik denk dus niet dat we ons over de zeespiegel zorgen hoeven te maken!</P>
<P>Ik denk zelfs al helemaal niet dat wij bij machte zijn er wat aan te veranderen. </P>
<P>China, Rusland en Indië komen uit de startstijgers.</P>
<P>Of die jongens zich veel gaan aantrekken van wat er met het waterpeil in Oostende gebeurt geloof ik zo nog niet.</P>
<P>Of je geeft Dedecker een kans of geen kans, al dat gelul er rond is opvulling.</P>
<P>Van mij krijgt hij een kans als hij het ondemocratische cordon doorbreekt.</P>
<P>Dit zou pas democratisch zijn.</P>
<P>Anders blijft het maar zoals het was, allen tegen één en ik bij de underdog uit protest.</P>