De waarheid komt uit Nederland

[Online]

De waarheid komt uit Nederland of wat wij in Vlaanderen niet mogen weten.

De tekst is lang, zeer lang, maar wel de moeite waard.

Het Vlaams Belang, het vroegere Vlaams Blok, wordt in België nog steeds uitgesloten. Het cordon sanitaire werkt averechts, ervaren welzijnswerkers. Wie problemen met radicaliserende moslimjongeren signaleert, wordt al snel gerekend tot het kamp van het Vlaams Belang.

Door Janny Groen en Annieke Kranenberg

'Nu ben ik hier in de minderheid en ervaar ik een beetje hoe dat voelt.' De moeder van de tot de islam bekeerde Nawal, een 'cultuur-katholiek' uit het Belgische Sint Niklaas, grijpt de microfoon. Op een zondagmiddag in maart zit de tweede verdieping van de Imam Bukhari-moskee in Antwerpen volgepakt met moslima's. Met een mengeling van liefde en bezorgdheid vertelt Nawals moeder over haar dochter, die vroeger Neele heette. Ze was 16 toen ze de islam ontdekte. Ze ging geleidelijk aan een hoofddoek dragen, werd vegetarisch, studeerde in Egypte en trouwde met Mohammed. Nawal (26) woont met haar streng islamitische Egyptische man tijdelijk bij haar ouders en dat is, bekent de moeder, best lastig. 'Nawal mag niet in een omgeving zijn waar alcohol wordt geschonken. Kom daar maar eens om in Vlaanderen.' De moeder verzucht dat ze nooit meer met haar dochter op een terrasje kan zitten. Dat ze niet gezamenlijk kunnen eten als de andere gezinsleden, zoals normaal is in Vlaanderen, daar graag een pilsje of een glas wijn bij drinken. Op familiefeesten ontbreekt Nawal. 'Mijn familie zegt: wij gaan de alcohol voor haar niet laten staan.' Spijtig concludeert de moeder dat Nawal met haar strenge gedragsregels 'afstand schept'. 'We komen er niet uit en kunnen geen oplossing vinden. Soms vraag ik of Nawal en Mohammed later komen. Dan kunnen ze nog koffie met gebak krijgen.'

Moeilijk vindt ze ook dat familie-uitjes niet meer mogelijk zijn. 'In Nawals wereld zijn, net als hier vandaag, mannen en vrouwen strikt gescheiden. Wij deden vroeger veel samen.' Nawals moeder vertelt haar verhaal op de door de stichtingen De Koepel en Al Minara-zusters georganiseerde 'eerste bekeerlingendag' in België. Zo'n zeshonderd, merendeels jonge, vrouwen en 250jongemannen zijn op de bijeenkomst afgekomen. Onder hen bevinden zich ook veel (niet-bekeerde) islamieten. Vijf mannen en 22 vrouwen (onder wie een Nederlands meisje van 9 jaar) worden tot de islam bekeerd. Steeds wanneer een vrouw naar voren stapt om haar getuigenis af te leggen, begint de zaal enthousiast te applaudisseren. 'Zo mooi, zoveel nieuwe zusters erbij, ondanks de enorme aanhang van het Vlaams Belang en ondanks al dat negativisme over de islam', fluistert een Belgisch-Marokkaanse. Een groepje in ghimaar (halflange hoofddoeken) gehulde moslima's uit Nederland vindt dat klappen 'onverdraaglijk'. 'In het applaus schuilt shaitan (de duivel). Klappen mag niet van de islam. Dat is een soort aanbidding en je mag buiten Allah niemand aanbidden.'

Een van de organisatoren, de bekeerde Khadisja uit Gent, wordt streng toegesproken. Khadisja (41) pakt de microfoon en verzoekt aarzelend niet meer te applaudisseren. Ze vond het een moeilijk moment, vertelt Khadisja. 'In de islam moet je anderen aansporen het goede te doen, maar het is niet aan ons de ander iets op te leggen.' Toch ziet ze het voorval niet als een capitulatie voor het kleine groepje strenge moslima's. 'Ik respecteer de personen die het vroegen.'

Op microniveau voltrekt zich in de Imam Bukhari-moskee wat zich, stilletjes, op grotere schaal afspeelt in de Vlaamse samenleving. Ongemakkelijke confrontaties doen zich voor tussen enerzijds de Vlaamse autochtonen en gematigde moslims en anderzijds een groeiende groep onwrikbare fundamentalistische jongeren. Zoals de felle moslima's in de moskee hun gematigde zusters van het applaudisseren probeerden af te houden, zo trachtten fundamentalistische jongeren in december 2006 moslims de voet dwars te zetten die een Marokkaans concert in het Antwerpse theatercomplex Roma wilden bezoeken. Tickets werden verscheurd en muziekliefhebbers werd toegebeten dat muziek 'onrein' is, in strijd met de regels van de islam.

Af en toe komen dergelijke botsingen aan de oppervlakte. Als islamitische jongeren tijdens een multicultureel uitje - tot frustratie van autochtone deelnemers - een bus dwingen om te rijden en te stoppen bij een moskee, omdat het tijd is voor gebed. Of als geëist wordt dat moslima's tijdens hun van mannen gescheiden zwemuurtje met hoofddoek en legging gekleed te water kunnen. Als dat, niet wordt toegestaan, wordt heibel gemaakt door de fundamentalistische moslims: 'Dit is discriminatie, onze vrijheid van godsdienst wordt aangetast.' Dergelijke confrontaties spelen zich veelal in stilte af in de multiculturele wijken van Brussel en van de Vlaamse grote steden.

Stevige debatten over de groeiende radicalisering van moslimjongeren worden nauwelijks gevoerd, uit angst het Vlaams Belang in de kaart te spelen. In dat opzicht werkt het cordon sanitaire verstikkend, vinden sommigen. Een taboe-onderwerp is islamitische radicalisering niet, maar het probleem wordt met fluwelen handschoenen aangepakt.

'Ik ben mijn baan, mijn reputatie en mijn inkomen kwijt. Alleen omdat ik niet wens te zwijgen over de radicalisering', zegt Marij Uijt den Bogaard, een welzijnswerkster uit de Antwerpse wijk Berchem. In haar rapportages waarschuwde ze geregeld voor de acties van fundamentalistische jongeren. Ze werd ervan beschuldigd 'Vlaams Belang-teksten' te verspreiden, bleef koppig waarschuwen voor de fundamentalisten - met name voor de organisatie Jongeren voor Islam (JvI) - en werd uiteindelijk, in juli 2006, op staande voet ontslagen. Uit haar dossier blijkt dat ze van januari 2003 tot juni 2006 in Berchem heeft gewerkt aan de opdracht 'het samenleven van mensen van verschillende origine te bevorderen'. Ze was lid van de (linkse) politieke partij SP.a en bezocht buurthuizen, politiebureaus, moskeeën en theehuizen. Ze was ook buiten kantooruren in het veld te vinden, want, schrijft ze in een van haar verslagen: 'Ik vond dat je, om te weten wat die multiculturele samenleving nu echt betekent, ook gewoon naar al die plaatsen moest gaan waar Turkse en Marokkaanse Antwerpenaren zitten die vaak gespreksonderwerp zijn van beleidstafel tot de toog op de hoek.' Academici en beleidsvoerders komen nooit in de wijken, ze weten absoluut niet wat daar leeft, benadrukt ze. Met een bus vol moslims trok Uijt den Bogaard naar de Amsterdamse Bijlmermeer om de diversiteit in Nederland te bekijken. Ze organiseerde een 'drugsbus', die de wijk introk en de drugsproblematiek bespreekbaar trachtte te maken en immigrantenouders te laten zien wat hulpverlening kon betekenen voor hun verslaafde of dealende kinderen. Met veel organisaties kon ze goed samenwerken, zegt ze. Ook met de conservatieve Milli Görüs. Voorzitter Mustafa Akbas van de Turkse vereniging MEVA geeft in de brief, die hij aan haar bazen stuurt na haar ontslag, hoog op over Uijt den Bogaard. Ze organiseerde menig 'debat- en infoavond over onderwerpen als spijbelen, straatoverlast, werkgelegenheid, media in Turkse moskeeverenigingen'. Akbas in zijn brief: 'Dit soort activiteiten zijn ten zeerste bevorderend voor de dialoog en verstandhouding onder de gemeenschappen in Berchem en zijn, naar mijn bescheiden mening, onontbeerlijk voor onze samenleving.' In haar woning in Berchem verzucht Uijt den Bogaard dat ze absoluut niet xenofobisch of islamofobisch is. Wel maakt ze zich grote zorgen over de groeiende radicalisering en de collectieve neiging daarover te zwijgen uit vrees te worden gestopt in het kamp van de 'mestkevers', zoals aanhangers van het Vlaams Belang worden genoemd. Wat haar betreft werkt het cordon sanitaire niet, omdat het daardoor vrijwel onmogelijk is om problemen in de multiculturele samenleving op een nuchtere wijze te bespreken. Zij werd in haar werk steeds weer geconfronteerd met 'apathie vanuit het allochtone, traditionele verenigingsleven, sombere en verontrustende berichten over veel voorkomend huiselijk geweld bij Turkse en Marokkaanse gezinnen en de toenemende macht van de door mecenassen gesponsorde verenigingen die de zuivere islam uitdragen'. En, zegt ze, met 'provocerend gedrag van Jongeren voor Islam.'

Twee bronnen uit het Antwerpse ambtelijke circuit bevestigen Uit den Bogaards relaas. Uit vrees eveneens hun baan te verliezen of op een hoop te worden gegooid met het Vlaams Belang, willen ze niet met naam in de krant. Ook zij richten hun pijlen op de stroming die de 'zuivere' islam zegt uit te dragen en gematigde moslims onder druk zet. De roep om meer activiteiten voor migrantenjongeren steunen ze. Maar, zeggen ze, een buurthuis moet multicultureel zijn, toegankelijk voor iedereen. Als een 'islamitisch buurthuis' wordt geëist, waar geen alcohol mag worden geschonken en de activiteiten van meisjes en jongens moeten worden gescheiden, kan geen sprake zijn van subsidie. Frustrerend is dat de overheid vervolgens wordt neergezet als 'discriminerend', 'geen respect tonend voor de islam'. De conclusie van Uijt den Bogaard en de anonieme critici: 'Bij aanhangers van de zuivere islam gaat hun moslimidentiteit altijd boven deelname aan een gemengde samenleving. Ze isoleren zichzelf, maar roepen luidkeels dat ze gediscrimineerd worden.' Wanhopig stelt Uijt den Bogaard dat haar zaak alleen wordt opgepakt door Filip Dewinter. Ze stuurde een stroom brieven naar allerlei respectabele politici. Achter de schermen gaven sommigen haar op punten gelijk, maar publiekelijk is ze een paria geworden. De laatste maanden draagt ze haar boodschap uit op websites die anti-islam zijn, of tegen extreem-rechts aanleunen. Uijt den Boogaard: 'Ik word verder doodgezwegen. Ik kan niet kieskeurig zijn.' Dat de islamitische radicalisering ook in België de kop op steekt, zoals Uijt den Bogaard waarschuwt, zal Brice de Ruyver, criminoloog en veiligheidsadviseur van premier Guy Verhofstadt, niet ontkennen. 'Ik zie zaken voorbijkomen waarvan ik moet slikken. Ik hoop dat onze diensten alle keren op tijd kunnen ingrijpen.' Maar dergelijke zaken worden in België bewust 'low profile' gehouden, zegt De Ruyver. In België is, evenals in Nederland en in de rest van de westerse wereld, sinds 11 september 2001 het debat over de islam heftig gepolariseerd. De Ruyver: 'Het is heel goedkoop om onrust te zaaien en overdreven te focussen op dergelijke fenomenen, de kwantiteit en de impact te overschatten. Ik denk dat je over die zaken beter geen grote verhalen kunt ophangen.' Behoedzaamheid is geboden, omdat, benadrukt De Ruyver, de democratische rechtsstaat uiterst kwetsbaar is voor radicaliseringsprocessen. 'De vrijheid van meningsuiting is een groot recht. Ongebreidelde vrijheid van meningsuiting raakt de achilleshiel van onze samenleving. Les extrêmes se touchent Het gedachtengoed van het Vlaams Belang is op onderdelen even radicaal als het moslimextremisme. Beide bewegingen zijn eendimensionaal en erop uit andersdenkenden te elimineren. Omgaan met die processen is een heel moeilijke oefening, de grootste uitdaging van onze democratie.' Die analyse legitimeert volgens hem de instelling van het cordon sanitaire en de officiële lauwe reactie op de islamitische radicalisering. Het beeld dat Uijt den Bogaard schetst van een verkrampte samenleving, waarin kritiek op de uitwassen van de islam niet meer mogelijk is uit vrees het Vlaams Belang de wind in de zeilen te blazen, vindt De Ruyver 'veel te scherp gesteld'. Volgens hem is in België alles bespreekbaar, maar komt het bij de islam vooral aan op het hanteren van nuances. 'We geven wel duiding, maar we waken voor overreactie. Daarmee bereik je alleen maar dat je mensen angstig maakt, dan zit je zo op het discours van het Vlaams Belang.' De Ruyver vindt wel dat kordaat moet worden opgetreden tegen opdringerige salafisten, zoals bij het Roma-muziektheater. 'De totalitairen weten heel goed hoe ze die groep gematigden moeten attaqueren. Het is onze plicht de gematigde moslims af te schermen.' Duiding en nuance zijn geboden, maar ontbreken in het Vlaamse debat. Daar zijn onderzoeker Sami Zemni van de Universiteit Gent en mediawatcher Ico Maly van de interculturele organisatie Kif kif het over eens. Maly (antropoloog) zocht zes maanden naar empirische gegevens over de islamitische radicalisering in België, maar vond 'bijna niets'. Maly: 'Dat is zeer problematisch. In een gepolariseerde samenleving is het noodzakelijk te weten waarover we spreken als we het hebben over radicalisering. Wie googelt op internet komt vooral de koppeling radicalisering en islam tegen. Maar welke definitie hanteren we en hoe groot is het probleem? Hebben we het over een orthodoxe levensstijl, die mij persoonlijk niet ligt, maar die ik niet gevaarlijk acht, of over een destabiliserende vorm van politieke islam?' De nuancerende kennis blijft steken in het academische circuit. Zemni, auteur van het in november verschenen onderzoek 'Politieke islam, 11/9 en jihad' ziet een bijna geïnstitutionaliseerd wantrouwen bij Berberse Marokkanen (de meerderheid van de Marokkaanse migranten in België en Nederland), het zoeken van migrantenjongeren naar een eigen levensstijl, de koppeling van islamitische orthodoxie en anti-imperialisme in sommige groepen en het ontbreken van de gematigde moslimstem in het gepolariseerde debat. Irritant vindt Zemni, die Tunesische wortels heeft, dat sinds 11/9 in het politieke debat iedereen een mening heeft over de islam. Hij heeft vijftien jaar van zijn leven geïnvesteerd in studie, en is met zijn rugzakje naar Egypte getrokken om de Moslimbroeders te bezoeken. 'Maar mijn mening weegt niet op tegen degenen die een half boek hebben gelezen.' Dolgraag wil hij de islamitische radicalisering in België onderzoeken om het meningencircus meer houvast te bieden, maar het onderzoeksvoorstel dat hij met zijn collega Rik Coolsaet indiende, is afgewezen. Ico Maly heeft wel een vermoeden waarom. 'De resultaten van een dergelijk onderzoek liggen politiek zeer gevoelig.' Dat het islamdebat met kennis van zaken moet worden gevoerd, daar zijn de meesten het over eens. De vraag is hoe? In dat licht wordt ook met interesse naar Nederland gekeken, waar taboes minder worden geschuwd in de discussie. De Ruyver vindt dat de Nederlandse politiek na de moord op Theo van Gogh 'op drift is'. Politicoloog Zemni vindt Geert Wilders gevaarlijk, omdat die de islamofobie in Europa, net als het Vlaams Belang, versterkt. Zoals de uitspraak dat moslims, willen zij in Nederland leven, de helft uit de koran moeten scheuren. 'Dat maakt moslims bang. Zeker als je de machtsverhoudingen in Europa bekijkt: de moslims worden de nieuwe joden.' Ex-welzijnswerkster Uijt den Bogaard ziet een ander gevaar: 'De wijze waarop wordt gereageerd op Wilders begint Vlaamse trekken te vertonen.' De Nederlandse partijen zeggen dat ze geen cordon sanitaire hanteren, dat ze het debat met Wilders volop aangaan. 'Maar de reacties zijn zo emotioneel en zitten zo vol walging, dat ook in Nederland wordt verzuimd nuchter te debatteren over de problemen die Wilders aankaart en die veel Nederlanders wel ervaren.'-----------------
24-03-2007 - Janny Groen en Annieke Kranenberg - De Volkskrant

NOTES: De JvI wilde telefonisch noch per e-mail commentaar geven. Bij het kantoor van de vereniging in Antwerpen deed niemand open.; 'Er is geen enkele Vlaamse partij die niet Vlaams-nationalistisch is. Maar het Vlaams Belang (VB) is anders, anti-democratisch, fascistisch zelfs, en dus sluiten andere partijen terecht samenwerking uit.' Ico Maly, mediawatcher bij de interculturele organisatie Kif kif wijst op het failliet van de officiële term 'cordon sanitaire'. 'Gedurende de jaren negentig heeft het Vlaams Blok de betekenis van het cordon geherdefinieerd als een anti-democratische maatregel. Zo kon het Vlaams Blok zijn geliefkoosde slachtofferrol spelen', zegt hij 'Het cordon is dan het bewijs dat iedereen tegen hen is. Terwijl het niet meer is dan dat politici terecht stellen dat zij niet samen kunnen regeren met een ondemocratische partij.'; Het liberale raadslid Sami Souguir (VLD) uit Gent, die een Tunesische achtergrond hee ft, steunt het cordon sanitaire 'volmondig'. 'Als liberaal omarm ik humanistische waarden en ben ik voor de gelijkwaardigheid van ieder mens.' Met een partij die uitgaat van de gedachte 'eigen volk eerst' kan Souguir onmogelijk samenwerken.; Ook politicoloog Sami Zemni van de universiteit Gent noemt het Vlaams Belang 'puur fascistisch' en steunt het cordon. 'De partij heeft 25 procent van de stemmen, vijf procent daarvan is Vlaams-nationalistisch, 20 procent is anti-islam.' De partij bezondigt zich volgens hem aan 'cultureel en religieus racisme'. Met racisten, zegt hij, sluit je geen enkele deal.; In 1989 werd door alle andere Vlaamse partijen voor het eerst een cordon sanitaire ingesteld tegen het Vlaams Blok, de voorloper van het Vlaams Belang. Dit gebeurde nadat het Vlaams Blok bij de gemeenteraadsverkiezingen in Antwerpen 17 procent van de stemmen had gehaald. Deze maatregel hield slechts enkele weken stand. Pa s nadat het Vlaams Blok bij de parlementsverkiezingen van november 1991 nationaal was doorgebroken, werd opnieuw gelobbyd voor een cordon. Op 19 november 1992 keurden alle Vlaamse partijen in de Vlaamse Raad een resolutie goed waarin het zogenaamde 70-puntenplan over immigratie van het Vlaams Blok scherp werd veroordeeld. Het plan was strijdig met de Europese Verklaring van de Rechten van de Mens, oordeelden de partijen.; De officiële resolutie houdt in dat Vlaamse partijen in geen geval bestuursakkoorden afsluiten of politieke afspraken maken met het Vlaams Blok. Het cordon werd herbevestigd in het Charter voor de Democratie na de gemeenteraadsverkiezingen in 2000.; Onomstreden is het cordon niet. Regelmatig laaien discussies op over het ondemocratische gehalte van het 'uitsluitingsakkoord'. Sommige politieke analisten, onder wie Derk Jan Eppink (medewerker van voormalig Eurocommissaris Frits Bolkestein), menen dat juist vanwege het cordon het Vlaams Blok eno rm kon groeien.; In november 2004 werd het Vlaams Blok veroordeeld wegens racisme. De partij hief zich op en vormde zich om tot het Vlaams Belang (VB). De andere Vlaamse partijen hebben het cordon sanitaire daarna niet opnieuw schriftelijk bevestigd. Maar in de praktijk houdt die afspraak nog altijd stand.; Wilders; Van een cordon sanitaire tegen de Partij voor Vrijheid kan geen sprake zijn, vinden de politieke partijen in Nederland. Maar zij worstelen zichtbaar met de vraag hoe om te gaan Geert Wilders. In België hebben politieke partijen sinds 1992 een pact gesloten, het cordon sanitaire, tegen het Vlaams Belang (voormalig het Vlaams Blok).; De politiek, beleidsmakers en academici zijn over het algemeen tevreden over de werking van het cordon. Met racisten kunnen democratische partijen nooit samenwerken, stellen zij. Anderen vinden dat te verkrampt wordt omgegaan met het Vlaams Belang. Dat problemen waarmee burgers worstelen in de multiculturele wijken, nauwelijks mee r besproken worden. Zoals de groei van de radicale islam. Degenen die het cordon sanitaire omarmen komen zelf niet in die wijken. 'Ze weten niet wat daar leeft', zegt een welzijnswerkster.; Wilders wil niet met het Vlaams Belang worden vergeleken. Maar Filip Dewinter lijkt zich door de PVV te laten inspireren. Hij vroeg alle betrokken Belgische politici afstand te doen van hun tweede paspoort.
dinsdag 27 maart 2007
Lezersbrief uit de Standaard online



Of over hoe gemakshalve het debat over moslimradicalisering wordt afgeleid naar een rondje 'trendy' VB-bashen om toch maar de stinkende islamitische potjes toe te houden.

[dewanand]

Ik geloof in karma, dus in de natuurwet van actie en reactie in ecosystemen.

als de vissen groter worden dan ontwikkelen de krokodillen automatisch een grotere bek met scherpere tanden.

Hierom is radicalisering een tweerichtingenverkeer en beetje doodlopend op lange termijn.

Het volk wil een uitlaatklep voor de frustraties en onvrede. Internet is hiervoor ideaal en moet niet gecensureerd worden. Men moet ook geen IP logs doen op internet en ook geen emailverkeer opslaan, want dat werkt censurerend.

islam is niet hetzelfde als ISLAM. Nee, er zijn volgens mijn PV theorie bijna 2003 soorten moslims. Zie het moslim classificatiemodel in mijn boek op het Kritisch Podium Dewanand in rubriek islam:

WEBpublication BOOK WART0213 / EPAGE 8 of 125
Koran: verbieden of Herschrijven?
De gids voor geweldloze deïslamisering
1. Classificatiemodel soorten moslims

Offeraar Dewanand
Offercode WART0213
Offerdatum 16 juni 2006

Dit boek is totaal genegeerd en doodgezwegen in media nl en ik ga hun voor de rechter slepen hiervoor. Ik publiceerde maar liefst tien boeken op 16 juni 2006, en vestigde een historisch internetrecord in blank achterlijk nederland, en werd helemaal doodgezwegen, omdat ik niet-blank ben en openlijk Hindoeschrijver ben. Hiertegen volgen nog harde acties. Blanken discrimineren nu alles wat anders is en tekenen nu misschien hun doodvonnis voor de toekomst.

Hele hindoegemeenschap in Nederland is nu ook geradicaliseerd. Heel Nederland is nu een bittere kastenmaatschappij. Inzicht in dit wreed vernietigingsproces krijg je door onderstaand hoofdstuk te printen en grondig uit te pluizen.

WEBpublication EBOOK wart0201 / EPAGE 85 of 87
Uitstervende Nederlanders
Mein Kampf, deel 2
0.13 Appendix C
De koude HOLOCAUST !!

Offeraar Dewanand
Offercode wart0201
Offerdatum 6 april 2005

tot zover

Hindus will rule the world.

Dewanand
Hindoe fundamentalist