van stemrecht tot stemplicht

[delcom]

- wie beleefd momenteel nog plezier aan de stemplicht?

enkel mensen die overtuigd met politiek bezig zijn

- weg stemrecht, behoud stemplicht.

laat mensen die hun stem willen uitbrengen dat dan ook doen maar laat degene die dit niet willen dan ook ongestraft weg van de stemhokjes

- en onze voorouders dan?

ik weet dat onze voorouders hard hebben gevochten om stemrecht en vooral om anoniem stemrecht, ik vraag mij wel af of zij de plicht daar ook mee bedoelden.
onze dierbare voorouders werden vroeger als het ware bedreigd om te stemmen voor iemand waarmee de rijken beter uitkwamen en toen was de anonieme stemming de beste oplossing. op heden ligt dat net iets anders. we zijn veel meer vrijgevochten dan over pakweg vijftig jaar en zouden ons op heden niet meer laten manipuleren om op iemand te stemmen omdat ons dat word opgedragen

besluit en eigen mening:

schaf de stemplicht af en behoud het anoniem stemrecht en de uitslagen van de verkiezingen zou er helemaal anders uitzien. de mensen die dan naar de stembus gaan zijn mensen die het politieke landschap volgen en volgens eigen overtuigingen eventueel veranderingen trachten aan te brengen.
nu zitten we met het probleem dat, bij wijze van schatting en voorbeeld, een 60% aantal naar de stembus gaat zonder overtuiging. een antal procent hiervan stemt ongeldig, maar het grootste aantal stemt op jan met de pet omdat die zijn gezicht in de meeste weiden stond, of omdat die afgelopen weekend nog snel een handje geschud heeft op de markt enz.
trek al die stemmen af van de huidige uitsl&ag en we hebben direct een ander politiek landschap.

dit kan zowel in het voordeel of nadeel zijn van de huidige grootste partijen maar dat risico valt te nemen.

personen die iets willen veranderen gaan toch automatisch stemmen.

benieuwd naar jullie idee hieromtrent,

gr
delcom

[manta]

Oorspronkelijk geplaatst door delcom

- wie beleefd momenteel nog plezier aan de stemplicht?

Tja , moesten de mensen nu eens krijgen waar ze voor stemden ....
Maar waarom gaan mensen tegen hun zin stemmen ??? Waarschijnlijk omdat er voor wordt gezorgt dat de meeste stemmen in 1 grote natte pot verdwijnen ...
Geen kleur, geen partij en geen idealen meer , alles staat in het thema van "aan de macht blijven" en cordons ......

[lombas]

Inderdaad, schaf het stemmen af.

[Den Ardennees]

Politiek is een zaak van iedereen, dus ja aan de stemplicht!

[Juvenalis]

In België is er geen stemplicht of stemrecht maar één OPKOMSTPLICHT!

Wat je doet in het stemhokje...

[Den Ardennees]

Oorspronkelijk geplaatst door Juvenalis

In België is er geen stemplicht of stemrecht maar één OPKOMSTPLICHT!

Wat je doet in het stemhokje...

u verwart opkomstplicht met kiesplicht. Er is wel stemplicht, maar geen kiesplicht.

[Juvenalis]

Wie verplicht mij van te stemmen?
Wie verplicht mij van te kiezen?

Ik ben wel verplicht naar het kiesbureau te gaan!

Dat noem ik dan opkomstplicht!

[Den Ardennees]

Oorspronkelijk geplaatst door Juvenalis

Wie verplicht mij van te stemmen?
Wie verplicht mij van te kiezen?

Ik ben wel verplicht naar het kiesbureau te gaan!

Dat noem ik dan opkomstplicht!

zoals u wilt

[lombas]

Oorspronkelijk geplaatst door Juvenalis

Wie verplicht mij van te stemmen?
Wie verplicht mij van te kiezen?

Ik ben wel verplicht naar het kiesbureau te gaan!

Dat noem ik dan opkomstplicht!

Ik denk dat de Directie van de Verkiezingen het wel zal weten zeker?

[Juvenalis]

het kind moet een naam hebben?

[Bert Bubber]

Oorspronkelijk geplaatst door Juvenalis

In België is er geen stemplicht of stemrecht maar één OPKOMSTPLICHT!

Wat je doet in het stemhokje...

Je bent verplicht van je brief in de bus te stoppen...geldig, ongeldig, blanco of godweetwat maar gestemd heb je !

[lomeanor]

Verplichtingen zijn niet goed voor de vrijheid.

Is een gedwongen stem een democratische stem? Ik denk van niet.

Niet stemmen geeft volgens mij een veel groter signaal dan blanco stemmen.

[Spliff]

De stemplicht is een zinloze vrijheidsbeperking

Op 13 juni waren we opnieuw getuige van een even massale als spontane actie van burgerlijke ongehoorzaamheid. Naar schatting 650.000 Belgen sloegen wellicht de dringende boodschap op de oproepingsbrief - 'de stemming is verplicht' - vrolijk in de wind en bleven thuis. Als democraat kan men niet anders dan zeer gemengde gevoelens hebben tegenover dit fenomeen. Enerzijds moet men uiteraard betreuren dat zoveel burgers de verkiezingen aan zich laten voorbijgaan. Maar anderzijds wekt deze actie toch wel enige sympathie. Want hoe je het ook draait of keert: de stemplicht is een zinloze en dus onverantwoorde vrijheidsbeperking. In landen zonder kiesplicht ( en dit is de overgrote meerderheid) heeft de kiezer een dubbel recht: het recht om te stemmen en het recht om zich bij de verkiezingen afzijdig te houden. De kiesplicht berooft de burger van deze vrijheid om al dan niet te gaan stemmen. Je hoeft geen liberaal te zijn om ermee akkoord te gaan dat in een moderne rechtsstaat de vrije keuze de regel is en de vrijheidsbeperking de uitzondering. Als je de vrijheid beperkt, dan moet daarvoor een goede reden zijn.Volgens de voorstanders zorgt de kiesplicht ervoor dat ook de apolitieke burgers, en dit zijn meestal de lager geschoolden en de minder welgestelden, bij het politieke gebeuren betrokken worden. Daardoor is het electoraat representatief voor de hele bevolking. Als je de stemplicht afschaft, zo luidt het verder, dan zouden de politici veel minder aandacht hebben voor de zwakkeren in de samenleving. Die gaan toch niet stemmen en zijn daardoor van geen tel meer voor de politici.
Het klopt natuurlijk dat de kiesplicht de opkomst aanzienlijk doet stijgen en ertoe leidt dat het electoraat representatiever is. In werkelijkheid is dit echter niet veel meer dan een statistische en theoretische kwestie die nauwelijks een reële impact heeft op het politieke bedrijf. De verschillen tussen de kiezers en de niet-kiezers mogen dan wel statistisch significant zijn in landen zonder kiesplicht, ze blijken helemaal niet groot genoeg om een noemenswaardige impact te hebben op de electorale sterkte van de partijen en de zetelverdeling in het parlement.
Maar de belangrijkste denkfout die de voorstanders van stemplichtmaken, is dat de zwakkeren in de maatschappij, ook al zijn ze dan in iets mindere mate geneigd om te gaan stemmen, wel potentiële kiezers blijven. Het is niet correct om te doen alsof het afschaffen van de stemplicht eigenlijk op hetzelfde neer komt als het afschaffen van het stemrecht.

Voorbeeld VS
De tegenstanders van de stemplicht verwijzen vaak naar de VS als een afschrikwekkend voorbeeld, waar de politici (wegens de afwezigheid van stemplicht) enkel oog hebben voor de rijken en de middenklasse. In werkelijkheid toont het voorbeeld van de VS juist aan hoe belangrijk die minder gepolitiseerde, maar wel potentieel mobiliseerbare, kiezers zijn in de electorale competitie.
De groeiende groep Spaanstaligen in de VS behoort zeker tot de maatschappelijke onderlaag die relatief weinig betrokken is bij het politieke gebeuren. De opkomstcijfers bij de Spaanstaligen zijn zelfs kleiner dan bij de zwarte bevolking in de VS. Volgens de logica van het pro-stemplicht kamp zouden we dus mogen verwachten dat de politici de Spaanstaligen straal negeren. Maar niets is minder waar.
Juist omdat het hier om potentiële kiezers gaat die het verschil kunnen maken tussen winst en verlies doen alle politici aanzienlijke inspanningen om deze groep voor zich te winnen. President Bush ging onlangs nog zelfs zover om zijn eigen conservatieve achterban tegen de haren in te strijken met een aantal voorstellen om de immigratiewetgeving te versoepelen en een amnestieregeling uit te werken voor illegalen.
De competitieve dynamiek in een democratie zorgt ervoor dat de politici niet enkel rekening houden met wie zeker gaat stemmen maar ook (en misschien zelfs vooral) met de potentiële kiezers. Was dat trouwens niet de reden waarom bij ons onlangs het gemeentelijk stemrecht werd toegekend aan migranten ? Het is evident dat de politici pas echt met de belangen van de migranten rekening houden wanneer die stemrecht hebben. Maar deze redenering moet men dan ook durven doortrekken naar de Belgen: als het stemrecht voor de migranten een voldoende voorwaarde is om mee te tellen in de politiek, waarom zou dat dan niet het geval zijn voor de laaggeschoolde en minder gegoede Belgen ?

Illusie van betrokkenheid

De kiesplicht creëert enkel een illusie van veralgemeende politieke betrokkenheid, waardoor het probleem van de politieke apathie wordt verdoezeld. De astronomisch hoge opkomstcijfers die het gevolg zijn van de kiesplicht vormen voor de overheid en de partijen een ideaal alibi om de burgers niet voor de verkiezingen te hoeven te sensibiliseren. Waarom zouden ze daar moeite voor doen als ze zich via de kiesplicht gemakkelijk van een hoge opkomst kunnen verzekeren?
In plaats van de kiezer warm te maken, creëert de kiesplicht een negatieve sfeer rond verkiezingen. Zo lijkt de stemplicht een van de elementen die meespelen in het streven naar een koppeling van de federale en de regionale verkiezingen. De redenering is dan dat je, gegeven de stemplicht, 'de mensen' niet te veel lastig moet vallen met verkiezingen.

Vrees voor het onbekende

Hoe komt het dat de politieke elite zo koppig vasthouden aan die absurde en contraproductieve stemplicht ? Hoe komt het dat zelfs de tegenstanders van de stemplicht dit in het verleden nooit hard hebben willen maken? Voor een deel heeft het ongetwijfeld te maken met de vrees voor het onbekende.
Niemand weet welke impact de afschaffing van de kiesplicht zal hebben op het verkiezingsresultaat. Politici houden niet van onvoorspelbaarheid, en verkiezingsuitslagen zijn zo al onvoorspelbaar genoeg. Maar er speelt ongetwijfeld ook nog iets anders. Voor politici zijn verkiezingen een zaak van leven of dood, iets waarvoor alles moet wijken. Het is voor hen dan ook een haast ondraaglijke gedachte dat sommigen onder ons op 13 juni tot 15.00 uur hebben uitgeslapen na een nachtje stappen, of misschien wel in alle vroegte met het hele gezin zeewaarts vertrokken. Iets van die irritatie was ook merkbaar vorig jaar, toen er in politieke middens nogal lacherig en denigrerend gereageerd werd op de kritiek dat door een verkiezing op 18 mei heel wat communiefeesten in het water zouden vallen.
De vrees dat de opkomst wel eens spectaculair zou dalen bij een afschaffing van de kiesplicht is natuurlijk niet zonder grond. Kiezers zijn meer geneigd te gaan stemmen als ze de indruk hebben dat hun stem echt een verschil uitmaakt. In ons systeem is de directe band tussen de verkiezingsuitslag en de regeringsvorming over het algemeen niet zo groot. De verkiezingsuitslag is slechts een van de factoren, en vaak zeker niet de belangrijkste, die bepalend zijn voor deregeringsvorming. De kiezer is niet bij machte om alle regerende coalitiepartijen naar de oppositiebanken te sturen en een alternatieve regeringsploeg aan de macht te brengen. In zekere zin functioneert de stemplicht dan ook als een soort compensatiemechanisme voor het relatief kleine belang van verkiezingen. Om het even zeer cru te stellen: de burgers moeten gaan stemmen omdat ze weinig te zeggen hebben. Je zou voor minder thuis blijven.

"Met dank aan Bart Maddens voor het idee"

[Karel Hendrik]

Wij hebben op 10 juni onze stem uitgebracht over een verklaring van herziening van de Grondwet (Staatsblad 2 mei 2007).
Wij hebben met ons allen beslist dat de stemplicht voor de Kamer zeker behouden blijft,aangezien art.62 van de Grondwet niet voor wijziging vatbaar werd gesteld.
Wij hebben met ons allen het nieuwe parlement de mogelijkheid gegeven om de stemplcht voor de Senaat af te schaffen, aangezien artikel 68 van de Grondwet wel kan worden herzien.
Alleen heeft het orakel van Mechelen het Staatsblad blijkbaar niet gelezen en begint hij er maar op los te fantaseren.

[Lord Vader]

De stemplicht (of actieve kiesplicht) is de verplichting deel te nemen aan een verkiezing.
Gezien het stemgeheim is er geen mogelijkheid om te controleren of een stem werkelijk is uitgebracht wanneer een stembiljet in een stembus wordt gedeponeerd. In de praktijk is een stemplicht dus uitsluitend een opkomstplicht.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Stemplicht

In België geldt een opkomstplicht voor alle federale, regionale, provinciale en gemeentelijke verkiezingen. Het niet naleven van deze opkomstplicht is een strafrechtelijk misdrijf.
In België bestaat ondanks het geheim van de stemming geen stemplicht, aangezien men ook zijn stemformulier blanco kan laten. Men heeft aan zijn wettelijke verplichting voldaan wanneer men zich heeft aangemeld op het kiesbureau.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Opkomstplicht

Zie ook deze draad: http://forum.politics.be/showthread.php?t=58411

[abou Anis]

Oorspronkelijk geplaatst door lomeanor

Verplichtingen zijn niet goed voor de vrijheid.

Is een gedwongen stem een democratische stem? Ik denk van niet.

Niet stemmen geeft volgens mij een veel groter signaal dan blanco stemmen.

Het afschaffen van de stemplicht zou in het voordeel zijn van dezelfde "democraten" die de kieskringen vergroot en de kiesdrempel ingevoerd hebben.

[berre]

Oorspronkelijk geplaatst door Spliff

De stemplicht is een zinloze vrijheidsbeperking

Op 13 juni waren we opnieuw getuige van een even massale als spontane actie van burgerlijke ongehoorzaamheid. Naar schatting 650.000 Belgen sloegen wellicht de dringende boodschap op de oproepingsbrief - 'de stemming is verplicht' - vrolijk in de wind en bleven thuis. Als democraat kan men niet anders dan zeer gemengde gevoelens hebben tegenover dit fenomeen. Enerzijds moet men uiteraard betreuren dat zoveel burgers de verkiezingen aan zich laten voorbijgaan. Maar anderzijds wekt deze actie toch wel enige sympathie. Want hoe je het ook draait of keert: de stemplicht is een zinloze en dus onverantwoorde vrijheidsbeperking. In landen zonder kiesplicht ( en dit is de overgrote meerderheid) heeft de kiezer een dubbel recht: het recht om te stemmen en het recht om zich bij de verkiezingen afzijdig te houden. De kiesplicht berooft de burger van deze vrijheid om al dan niet te gaan stemmen. Je hoeft geen liberaal te zijn om ermee akkoord te gaan dat in een moderne rechtsstaat de vrije keuze de regel is en de vrijheidsbeperking de uitzondering. Als je de vrijheid beperkt, dan moet daarvoor een goede reden zijn.Volgens de voorstanders zorgt de kiesplicht ervoor dat ook de apolitieke burgers, en dit zijn meestal de lager geschoolden en de minder welgestelden, bij het politieke gebeuren betrokken worden. Daardoor is het electoraat representatief voor de hele bevolking. Als je de stemplicht afschaft, zo luidt het verder, dan zouden de politici veel minder aandacht hebben voor de zwakkeren in de samenleving. Die gaan toch niet stemmen en zijn daardoor van geen tel meer voor de politici.
Het klopt natuurlijk dat de kiesplicht de opkomst aanzienlijk doet stijgen en ertoe leidt dat het electoraat representatiever is. In werkelijkheid is dit echter niet veel meer dan een statistische en theoretische kwestie die nauwelijks een reële impact heeft op het politieke bedrijf. De verschillen tussen de kiezers en de niet-kiezers mogen dan wel statistisch significant zijn in landen zonder kiesplicht, ze blijken helemaal niet groot genoeg om een noemenswaardige impact te hebben op de electorale sterkte van de partijen en de zetelverdeling in het parlement.
Maar de belangrijkste denkfout die de voorstanders van stemplichtmaken, is dat de zwakkeren in de maatschappij, ook al zijn ze dan in iets mindere mate geneigd om te gaan stemmen, wel potentiële kiezers blijven. Het is niet correct om te doen alsof het afschaffen van de stemplicht eigenlijk op hetzelfde neer komt als het afschaffen van het stemrecht.

Voorbeeld VS
De tegenstanders van de stemplicht verwijzen vaak naar de VS als een afschrikwekkend voorbeeld, waar de politici (wegens de afwezigheid van stemplicht) enkel oog hebben voor de rijken en de middenklasse. In werkelijkheid toont het voorbeeld van de VS juist aan hoe belangrijk die minder gepolitiseerde, maar wel potentieel mobiliseerbare, kiezers zijn in de electorale competitie.
De groeiende groep Spaanstaligen in de VS behoort zeker tot de maatschappelijke onderlaag die relatief weinig betrokken is bij het politieke gebeuren. De opkomstcijfers bij de Spaanstaligen zijn zelfs kleiner dan bij de zwarte bevolking in de VS. Volgens de logica van het pro-stemplicht kamp zouden we dus mogen verwachten dat de politici de Spaanstaligen straal negeren. Maar niets is minder waar.
Juist omdat het hier om potentiële kiezers gaat die het verschil kunnen maken tussen winst en verlies doen alle politici aanzienlijke inspanningen om deze groep voor zich te winnen. President Bush ging onlangs nog zelfs zover om zijn eigen conservatieve achterban tegen de haren in te strijken met een aantal voorstellen om de immigratiewetgeving te versoepelen en een amnestieregeling uit te werken voor illegalen.
De competitieve dynamiek in een democratie zorgt ervoor dat de politici niet enkel rekening houden met wie zeker gaat stemmen maar ook (en misschien zelfs vooral) met de potentiële kiezers. Was dat trouwens niet de reden waarom bij ons onlangs het gemeentelijk stemrecht werd toegekend aan migranten ? Het is evident dat de politici pas echt met de belangen van de migranten rekening houden wanneer die stemrecht hebben. Maar deze redenering moet men dan ook durven doortrekken naar de Belgen: als het stemrecht voor de migranten een voldoende voorwaarde is om mee te tellen in de politiek, waarom zou dat dan niet het geval zijn voor de laaggeschoolde en minder gegoede Belgen ?

Illusie van betrokkenheid

De kiesplicht creëert enkel een illusie van veralgemeende politieke betrokkenheid, waardoor het probleem van de politieke apathie wordt verdoezeld. De astronomisch hoge opkomstcijfers die het gevolg zijn van de kiesplicht vormen voor de overheid en de partijen een ideaal alibi om de burgers niet voor de verkiezingen te hoeven te sensibiliseren. Waarom zouden ze daar moeite voor doen als ze zich via de kiesplicht gemakkelijk van een hoge opkomst kunnen verzekeren?
In plaats van de kiezer warm te maken, creëert de kiesplicht een negatieve sfeer rond verkiezingen. Zo lijkt de stemplicht een van de elementen die meespelen in het streven naar een koppeling van de federale en de regionale verkiezingen. De redenering is dan dat je, gegeven de stemplicht, 'de mensen' niet te veel lastig moet vallen met verkiezingen.

Vrees voor het onbekende

Hoe komt het dat de politieke elite zo koppig vasthouden aan die absurde en contraproductieve stemplicht ? Hoe komt het dat zelfs de tegenstanders van de stemplicht dit in het verleden nooit hard hebben willen maken? Voor een deel heeft het ongetwijfeld te maken met de vrees voor het onbekende.
Niemand weet welke impact de afschaffing van de kiesplicht zal hebben op het verkiezingsresultaat. Politici houden niet van onvoorspelbaarheid, en verkiezingsuitslagen zijn zo al onvoorspelbaar genoeg. Maar er speelt ongetwijfeld ook nog iets anders. Voor politici zijn verkiezingen een zaak van leven of dood, iets waarvoor alles moet wijken. Het is voor hen dan ook een haast ondraaglijke gedachte dat sommigen onder ons op 13 juni tot 15.00 uur hebben uitgeslapen na een nachtje stappen, of misschien wel in alle vroegte met het hele gezin zeewaarts vertrokken. Iets van die irritatie was ook merkbaar vorig jaar, toen er in politieke middens nogal lacherig en denigrerend gereageerd werd op de kritiek dat door een verkiezing op 18 mei heel wat communiefeesten in het water zouden vallen.
De vrees dat de opkomst wel eens spectaculair zou dalen bij een afschaffing van de kiesplicht is natuurlijk niet zonder grond. Kiezers zijn meer geneigd te gaan stemmen als ze de indruk hebben dat hun stem echt een verschil uitmaakt. In ons systeem is de directe band tussen de verkiezingsuitslag en de regeringsvorming over het algemeen niet zo groot. De verkiezingsuitslag is slechts een van de factoren, en vaak zeker niet de belangrijkste, die bepalend zijn voor deregeringsvorming. De kiezer is niet bij machte om alle regerende coalitiepartijen naar de oppositiebanken te sturen en een alternatieve regeringsploeg aan de macht te brengen. In zekere zin functioneert de stemplicht dan ook als een soort compensatiemechanisme voor het relatief kleine belang van verkiezingen. Om het even zeer cru te stellen: de burgers moeten gaan stemmen omdat ze weinig te zeggen hebben. Je zou voor minder thuis blijven.

"Met dank aan Bart Maddens voor het idee"

wat zou je ervan vinden als ik een kaka naar vera dua zou gooien?

[Ambiorix]

Oorspronkelijk geplaatst door Spliff

De stemplicht is een zinloze vrijheidsbeperking

Op 13 juni waren we opnieuw getuige van een even massale als spontane actie van burgerlijke ongehoorzaamheid. Naar schatting 650.000 Belgen sloegen wellicht de dringende boodschap op de oproepingsbrief - 'de stemming is verplicht' - vrolijk in de wind en bleven thuis. Als democraat kan men niet anders dan zeer gemengde gevoelens hebben tegenover dit fenomeen. Enerzijds moet men uiteraard betreuren dat zoveel burgers de verkiezingen aan zich laten voorbijgaan. Maar anderzijds wekt deze actie toch wel enige sympathie. Want hoe je het ook draait of keert: de stemplicht is een zinloze en dus onverantwoorde vrijheidsbeperking. In landen zonder kiesplicht ( en dit is de overgrote meerderheid) heeft de kiezer een dubbel recht: het recht om te stemmen en het recht om zich bij de verkiezingen afzijdig te houden. De kiesplicht berooft de burger van deze vrijheid om al dan niet te gaan stemmen. Je hoeft geen liberaal te zijn om ermee akkoord te gaan dat in een moderne rechtsstaat de vrije keuze de regel is en de vrijheidsbeperking de uitzondering. Als je de vrijheid beperkt, dan moet daarvoor een goede reden zijn.Volgens de voorstanders zorgt de kiesplicht ervoor dat ook de apolitieke burgers, en dit zijn meestal de lager geschoolden en de minder welgestelden, bij het politieke gebeuren betrokken worden. Daardoor is het electoraat representatief voor de hele bevolking. Als je de stemplicht afschaft, zo luidt het verder, dan zouden de politici veel minder aandacht hebben voor de zwakkeren in de samenleving. Die gaan toch niet stemmen en zijn daardoor van geen tel meer voor de politici.
Het klopt natuurlijk dat de kiesplicht de opkomst aanzienlijk doet stijgen en ertoe leidt dat het electoraat representatiever is. In werkelijkheid is dit echter niet veel meer dan een statistische en theoretische kwestie die nauwelijks een reële impact heeft op het politieke bedrijf. De verschillen tussen de kiezers en de niet-kiezers mogen dan wel statistisch significant zijn in landen zonder kiesplicht, ze blijken helemaal niet groot genoeg om een noemenswaardige impact te hebben op de electorale sterkte van de partijen en de zetelverdeling in het parlement.
Maar de belangrijkste denkfout die de voorstanders van stemplichtmaken, is dat de zwakkeren in de maatschappij, ook al zijn ze dan in iets mindere mate geneigd om te gaan stemmen, wel potentiële kiezers blijven. Het is niet correct om te doen alsof het afschaffen van de stemplicht eigenlijk op hetzelfde neer komt als het afschaffen van het stemrecht.

Voorbeeld VS
De tegenstanders van de stemplicht verwijzen vaak naar de VS als een afschrikwekkend voorbeeld, waar de politici (wegens de afwezigheid van stemplicht) enkel oog hebben voor de rijken en de middenklasse. In werkelijkheid toont het voorbeeld van de VS juist aan hoe belangrijk die minder gepolitiseerde, maar wel potentieel mobiliseerbare, kiezers zijn in de electorale competitie.
De groeiende groep Spaanstaligen in de VS behoort zeker tot de maatschappelijke onderlaag die relatief weinig betrokken is bij het politieke gebeuren. De opkomstcijfers bij de Spaanstaligen zijn zelfs kleiner dan bij de zwarte bevolking in de VS. Volgens de logica van het pro-stemplicht kamp zouden we dus mogen verwachten dat de politici de Spaanstaligen straal negeren. Maar niets is minder waar.
Juist omdat het hier om potentiële kiezers gaat die het verschil kunnen maken tussen winst en verlies doen alle politici aanzienlijke inspanningen om deze groep voor zich te winnen. President Bush ging onlangs nog zelfs zover om zijn eigen conservatieve achterban tegen de haren in te strijken met een aantal voorstellen om de immigratiewetgeving te versoepelen en een amnestieregeling uit te werken voor illegalen.
De competitieve dynamiek in een democratie zorgt ervoor dat de politici niet enkel rekening houden met wie zeker gaat stemmen maar ook (en misschien zelfs vooral) met de potentiële kiezers. Was dat trouwens niet de reden waarom bij ons onlangs het gemeentelijk stemrecht werd toegekend aan migranten ? Het is evident dat de politici pas echt met de belangen van de migranten rekening houden wanneer die stemrecht hebben. Maar deze redenering moet men dan ook durven doortrekken naar de Belgen: als het stemrecht voor de migranten een voldoende voorwaarde is om mee te tellen in de politiek, waarom zou dat dan niet het geval zijn voor de laaggeschoolde en minder gegoede Belgen ?

Illusie van betrokkenheid

De kiesplicht creëert enkel een illusie van veralgemeende politieke betrokkenheid, waardoor het probleem van de politieke apathie wordt verdoezeld. De astronomisch hoge opkomstcijfers die het gevolg zijn van de kiesplicht vormen voor de overheid en de partijen een ideaal alibi om de burgers niet voor de verkiezingen te hoeven te sensibiliseren. Waarom zouden ze daar moeite voor doen als ze zich via de kiesplicht gemakkelijk van een hoge opkomst kunnen verzekeren?
In plaats van de kiezer warm te maken, creëert de kiesplicht een negatieve sfeer rond verkiezingen. Zo lijkt de stemplicht een van de elementen die meespelen in het streven naar een koppeling van de federale en de regionale verkiezingen. De redenering is dan dat je, gegeven de stemplicht, 'de mensen' niet te veel lastig moet vallen met verkiezingen.

Vrees voor het onbekende

Hoe komt het dat de politieke elite zo koppig vasthouden aan die absurde en contraproductieve stemplicht ? Hoe komt het dat zelfs de tegenstanders van de stemplicht dit in het verleden nooit hard hebben willen maken? Voor een deel heeft het ongetwijfeld te maken met de vrees voor het onbekende.
Niemand weet welke impact de afschaffing van de kiesplicht zal hebben op het verkiezingsresultaat. Politici houden niet van onvoorspelbaarheid, en verkiezingsuitslagen zijn zo al onvoorspelbaar genoeg. Maar er speelt ongetwijfeld ook nog iets anders. Voor politici zijn verkiezingen een zaak van leven of dood, iets waarvoor alles moet wijken. Het is voor hen dan ook een haast ondraaglijke gedachte dat sommigen onder ons op 13 juni tot 15.00 uur hebben uitgeslapen na een nachtje stappen, of misschien wel in alle vroegte met het hele gezin zeewaarts vertrokken. Iets van die irritatie was ook merkbaar vorig jaar, toen er in politieke middens nogal lacherig en denigrerend gereageerd werd op de kritiek dat door een verkiezing op 18 mei heel wat communiefeesten in het water zouden vallen.
De vrees dat de opkomst wel eens spectaculair zou dalen bij een afschaffing van de kiesplicht is natuurlijk niet zonder grond. Kiezers zijn meer geneigd te gaan stemmen als ze de indruk hebben dat hun stem echt een verschil uitmaakt. In ons systeem is de directe band tussen de verkiezingsuitslag en de regeringsvorming over het algemeen niet zo groot. De verkiezingsuitslag is slechts een van de factoren, en vaak zeker niet de belangrijkste, die bepalend zijn voor deregeringsvorming. De kiezer is niet bij machte om alle regerende coalitiepartijen naar de oppositiebanken te sturen en een alternatieve regeringsploeg aan de macht te brengen. In zekere zin functioneert de stemplicht dan ook als een soort compensatiemechanisme voor het relatief kleine belang van verkiezingen. Om het even zeer cru te stellen: de burgers moeten gaan stemmen omdat ze weinig te zeggen hebben. Je zou voor minder thuis blijven.

"Met dank aan Bart Maddens voor het idee"

[berre]

Oorspronkelijk geplaatst door Ambiorix

oooow shit!

[Ambiorix]

Oorspronkelijk geplaatst door berre

oooow shit!

ooooooooooooooooow kak