Pleidooi voor de verduurzaming van de arbeid

[ErikDeRode]

Pleidooi voor een verduurzaming van de arbeid

De enquête die de Vlaamse werkgeversorganisatie VOKA organiseerde over de werking van de Vlaamse arbeidsbemiddelingsdienst VDAB (De Standaard van 14-15 april 2007) is ontluisterend.

Wat opvalt is de nonchalance waarmee Vlaamse werkgevers omspringen met hun belangrijkste "grondstof", de werkenden en werkzoekenden.
"De VDAB is een goed bedrijf dat met slechte grondstoffen moet werken", noteren we uit de mond van Philippe Muyters, gedelegeerd bestuurder van VOKA. Voor alle duidelijkheid: die "grondstoffen", dat zijn dus alle mensen die in Vlaanderen een (andere) job zoeken. De bedrijven maken liever gebruik van uitzendkantoren om hun vacatures in te vullen. Eén derde van de bedrijven vindt het zelfs niet nodig om hun vacatures zelfs maar te melden bij de VDAB.
Alvast twee kanttekeningen hierbij. Wanneer één derde van de bedrijven het niet eens nodig vindt om haar vacature te melden bij een gratis en goed werkende (zegt Muyters zelf) arbeidsbemiddelingsdienst, dan kunnen we ons ernstige vragen stellen bij de klaagzang van de bedrijfswereld over de krapte op de arbeidsmarkt. Je zou denken dat in zo’n situatie de bedrijven maximaal gebruik zouden maken van alle mogelijke kanalen. Ten tweede zijn de werkzoekenden die ingeschreven staan bij een uitzendkantoor in vijfennegentig procent van de gevallen dezelfde mensen - of "grondstoffen" volgens de werkgeversterminologie – die ingeschreven staan bij de VDAB. Immers, om in afwachting van een job - of tussen twee interimjobs in - aanspraak te kunnen maken op een werkloosheidsvergoeding is een registratie bij de VDAB een verplichting.
Het enige verschil tussen de VDAB en een privaat uitzendkantoor is dat dit laatste werkt met een winstfinaliteit. Private kantoren kunnen het zich veroorloven om moeilijker plaatsbare werkzoekenden links te laten liggen en enkel het zogenaamde "kruim" van de arbeidsmarkt af te romen. Zij maken met andere woorden winst met werkloosheid. De finaliteit van de VDAB daarentegen is werkzoekenden aan een job helpen. Veertig procent van de bedrijven die wél een beroep doen op de VDAB vinden het niet eens nodig om aan deze overheidsdienst enige feedback te geven over het verloop van de sollicitatie. Ze vinden dat "tijdrovend". Gesprekken die we voerden met werknemers in zowel de private als in de openbare arbeidsbemiddeling legden echter nog een andere reden bloot: vaak vinden bedrijven wél de juiste kandidaat via de VDAB, maar werven ze hem/haar aan… met een tijdelijk contract van een privé uitzendkantoor. Zelfs al werd de vacature bij de VDAB gemeld als een "vaste betrekking". Het is natuurlijk nogal gênant om zoiets aan de VDAB te moeten terugmelden.
De reden van de lage kwaliteit van de werkzoekenden ligt volgens de werkgevers –voorspelbaar- bij de "werkloosheidsval": het té kleine verschil tussen de werkloosheidsuitkeringen en de laagste lonen. Als dat al zo is, dan is dit slecht nieuws voor het patronaat, want tenzij de werkgevers bereid zijn om in Vlaanderen massaal de armoede te organiseren door de sociale uitkeringen te verlagen, betekent dit dat de lonen zullen moeten stijgen. Het valt trouwens op dat het alles overheersende dogma van de vrije markt, waar de prijzen stijgen bij een krap aanbod en een grote vraag, plotseling niet meer zou gelden als het gaat over de arbeidsmarkt. Van werkgeverszijde mogen we hier toch enige ideologische consequentie verwachten.

Een bezoek aan de website van de VDAB op 16 april leerde ons het volgende. Op 56648 openstaande betrekkingen waren er 28940 met de optie "vast" (althans op papier, zie boven) en liefst 24450 jobs op uitzendbasis. Is het niet bedenkelijk dat zelfs in een als "krap" omschreven arbeidsmarkt de duurzaamheid van de aangeboden betrekkingen nog altijd ver te zoeken is? Dat sociale onveiligheid in opmars is op de arbeidsmarkt?

De resultaten van deze enquête zouden ook de leiding van onze eigen SP.a eens aan het denken mogen zetten over de opportuniteit van het regionaliseren van de Belgische arbeidsmarkt. De VDAB is een Vlaamse dienst. Daarmee wordt meteen duidelijk dat het voornaamste obstakel voor een soepel werkende arbeidsmarkt niet het verschil is tussen Vlaanderen en Wallonië, maar het totale gebrek aan soepelheid en creativiteit aan werkgeverszijde. De Vlaamse werkgevers etaleren in deze enquête vooral hun eigen falen: in een land dat niet enkel over uitmuntend onderwijs beschikt, maar ook over een uitstekend presterende arbeidsbemiddelingsdienst met een uitmuntende beroepsopleiding, en waar mensen van heinde en verre aankomen om er werk te zoeken en een bestaan op te bouwen blijven zij steen en been klagen over het gebrek aan geschikte arbeidskrachten. Het is duidelijk dat bij een verdere regionalisering van het arbeidsmarktbeleid de Vlaamse werkgevers hun overwicht in de Vlaamse politieke vertegenwoordiging (via VLD, CD&V en last but not least Vlaams Belang) zullen misbruiken om de arbeidsbemiddeling verder te privatiseren. Voor de gemiddelde Vlaamse werkgever moet de mens als radertje meedraaien in een steeds snellere en winstgevender economie. Wie dat niet kan is een "slechte grondstof".

Ondergetekenden spreken zich daarom uit tegen een regionalisering van het arbeidsmarktbeleid, en willen andere voorstellen doen om de arbeid duurzaam en sociaal te maken:
-Tegenover de sollicitatieplicht van de werkzoekenden moet een rapporteringsplicht staan voor de werkgevers. Werkgevers moeten verplicht worden om een vacature te melden aan de VDAB. Bovendien moet de werkgever aan de VDAB melden waarom een bepaalde kandidaat niet geschikt wordt bevonden. Dat stelt deze overheidsdienst in staat om de echte problemen op de arbeidsmarkt beter in kaart te brengen en te corrigeren. Bovendien kan de VDAB er op die manier mee over waken dat de procedure objectief verloopt en zonder discriminatie van vrouwen, migranten of mindervaliden.
-Vakbonden moeten een vertegenwoordiging krijgen in de KMO’s, en moeten er zowel in grote als in kleine bedrijven over waken dat uitzendarbeid niet misbruikt wordt om de arbeid te vertijdelijken. Uitzendarbeid moet zich voornamelijk toespitsen op het vervangen van zieke of langdurige afwezige werknemers, plotse of seizoensgebonden toename van het arbeidsvolume of uitzonderlijk werk. De wetgeving op de omzetting van tijdelijke in vaste contracten moet strikt worden nageleefd. Dit kan alleen door een versterkt controlerecht van de vakbonden in alle geledingen van de economie.
Karen Milants, 21 jaar, 18e plaats op de Antwerpse kamerlijst van de SP.a
Issam Benali, 22 jaar, 9e opvolgersplaats op de Oostvlaamse kamerlijst van de SP.a
Antoon Stessels, 29 jaar, 15e plaats op de Antwerpse kamerlijst van de SP.a
Karen, Issam en Antoon zijn kandidaten van SP.a Rood, de linkse tendensbeweging in de SP.a

[duncan]

Leuk om te zien dat sp ook wa doet mor of we ze kunnen vertrouwen ...hmmm .