waarover het echt zal gaan: kan Europa overleven?

[grossfaz]

Kunnen de Europeanen overleven?
Door: Lars Hedegaard

Lars Hedegaard is een Deense historicus, journalist en publicist. Hij is voorzitter van de in 2005 opgerichte Deense vereniging voor een vrije pers. Sinds 2000 levert hij geregeld bijdragen aan het dagblad Berlingske Tidende en aan radio- en televisieprogramma’s in zijn land.

Kunnen de Europeanen overleven?

Hoe zou het komen dat 52 procent van de autochtone Duitsers tussen de 18 en 32 jaar weg wil uit Duitsland? Waarom financieren we de bevolkingsexplosie in de Palestijnse gebieden? Waarom hebben we de leeglopende landen Roemenië en Bulgarije toegelaten tot de EU? En waarom laten we het de heefthoofden in Afghanistan en Irak niet zelf uitvechten? De Duitse demograaf Gunnar Heinsohn constateert dat er in Europa, anders dan in de Angelsaksische wereld, zelfs geen begin van een antwoord is op dit soort vragen is geformuleerd.

Wat is de definitie van een jongerenoverschot?“Ik gebruik de volgende definitie: er is sprake van een jongerenoverschot als 30 procent van de mannelijke bevolking tussen de 15 en 29 jaar oud is. Dit betekent dat dertig van de honderd mannen in dat land tussen de 15 en 29 jaar oud zijn. Maar bedenk wel dat deze 30 procent geen gevaar oplevert als zij honger zouden lijden of geen opleiding zouden hebben. Om gevaarlijk te zijn, moeten ze in een goede fysieke en mentale conditie verkeren.

“Talloze conflicten in de wereldgeschiedenis zijn vanuit een jongerenoverschot ontstaan, maar er zijn er ook veel waarbij dat niet het geval was. De bewegingen rond Hitler en Mussolini in de jaren twintig kunnen vanuit het fenomeen van het jongerenoverschot worden verklaard: de eerste nazi’s en fascisten waren gemiddeld iets jonger dan 29 jaar. Maar de Tweede Wereldoorlog en de holocaust werden niet veroorzaakt door een overschot aan Duitse jongemannen die het gemunt hadden op de maatschappelijke posities van de joden.

Ook de slachtingen die door de latere marxistisch-leninistische regimes werden aangericht – waarbij misschien wel honderd miljoen mensen zijn omgekomen – hebben niets te maken met jongerenoverschotten. Maar de bolsjewistische revolutie van 1917 werd wel degelijk aangedreven door miljoenen en nog eens miljoenen boerenzonen die geen land bezaten – een duidelijk voorbeeld van een jongerenoverschot. De goelags van Stalin behoren evenwel weer niet tot deze categorie.”

De heersende ideologie in het Westen, namelijk dat we oorlog en geweld kunnen bestrijden door het verminderen van de honger en het scheppen van arbeidsplaatsen in de derde wereld, is dus verkeerd?

“Elk jaar publiceren de vijf Duitse vredesinstituten een rapport, en elk jaar luidt hun conclusie: als we de strijd tegen de honger winnen, hebben we ook de oorlog overwonnen. Uit het onderzoek naar jongerenoverschotten blijkt daarentegen dat wanneer men in een land met een jongerenoverschot de directe materiële armoede en honger weet te elimineren, het geweld begint te escaleren.
“In Europa hebben we zojuist de vijftigste verjaardag van het Verdrag van Rome gevierd, en in alle kranten konden we lezen dat dit verdrag de oorlog in Europa heeft uitgebannen. Dat is volstrekt onjuist. Als de Duitsers zich na 1945 hadden voortgeplant zoals ze dat tussen 1900 en 1914 hebben gedaan, dan hadden we nu een Duitse natie van een half miljard inwoners gehad, en ongeveer tachtig miljoen jongemannen van tussen de 15 en 29 jaar oud. In werkelijkheid hebben we er nu zeven miljoen. En we kunnen ons zeker afvragen of die tachtig miljoen net zo vreedzaam zouden zijn geweest als de huidige zeven miljoen en of ze misschien niet bommen in Breslau of Danzig zouden hebben geplaatst – de twee voormalige Duitse steden die na de nederlaag van de nazi’s in 1945 aan Polen werden afgestaan en die nu Wroclaw en Gdansk heten.

“Dit brengt me op iets wat ik ‘demografische capitulatie’ noem en wat we met een zeer eenvoudige definitie kunnen omschrijven: neem alle mannen tussen de 40 en 44 jaar en vergelijk hen met de jongetjes tussen de 0 en 4 jaar. Er is sprake van ‘demografische capitulatie’ als er op iedere honderd mannen tussen de 40 en 44 jaar nog maar tachtig of minder jongetjes tussen de 0 en 4 jaar oud zijn. In Duitsland is de verhouding 100/50, in de Gaza-strook is die 100/464. Ik heb wat cijfers voor u op een rijtje gezet, en ze illustreren allemaal dat Denemarken zich op het randje van demografische capitulatie bevindt; de verhouding daar is 100/80.”

Heinsohn’s statistieken laten zien dat als de Denen zich in hetzelfde tempo hadden voortgeplant als de bevolking van de Gaza-strook (van 240.000 tot 1,4 miljoen tussen 1950 en 2006), ze nu in een land met 25 miljoen in plaats van 5,5 miljoen inwoners zouden wonen – meer dan Australië en Nieuw-Zeeland samen. In dat geval zou de mediane leeftijd – een mediane leeftijd van bijvoorbeeld 18 jaar betekent dat er evenveel mensen boven als onder de 18 jaar oud zijn – van de mannelijke Denen op 15 jaar liggen (nu bedraagt die 39), en er zouden dan 3,6 miljoen mannen zijn die voor het leger opgeroepen zouden kunnen worden (tussen de 15 en 29 jaar oud), in plaats van de huidige 470.000 mannen.

“Terwijl landen als Duitsland en Japan in demografische zin hebben gecapituleerd, laten andere landen juist een ‘demografische bewapening’ zien. Afgezien van de Gaza-strook geldt dat bijvoorbeeld voor de drie moslimlanden Afghanistan (100/434), Irak (100/351) en Somalië (100/364). Het is geen toeval dat deze landen worden gekenmerkt door omvangrijke en extreme gewelddaden, en dat zal de komende jaren ook zo blijven. En dit geldt evenzeer voor de Gaza-strook en de Palestijnse gebieden in het algemeen.”

U gelooft dus niet dat het zogenaamde vredesproces tussen Israël en de Palestijnen realistisch is?“Nee, en de voornaamste reden daarvoor is de grote fout die in 1991 in Oslo is begaan, toen de geheime onderhandelingen tussen Yasser Arafat en Yitzak Rabin begonnen. De fout was dat niemand enige aandacht besteedde aan de Palestijnse bevolkingsexplosie. De Palestijnse bevolking is in de afgelopen vijftig jaar verzesvoudigd. We hadden dus twee dingen moeten doen: Israël had moeten stoppen met het bouwen van zijn nederzettingen, en de wereld had tegen de Palestijnen moeten zeggen: ieder kind in Palestina zal, zoals voorheen, door de internationale gemeenschap worden gevoed, omdat de wereld accepteert dat alle Palestijnen vluchtelingen zijn en dat de wereld dus verantwoordelijkheid draagt voor het aantal kinderen dat daar wordt geboren. Maar vanaf 1 januari 1992 moeten jullie wel betalen voor iedere pasgeborene, zoals dat ook gebeurt in Libanon, Tunesië en Algerije. Dat hadden ze tegen de Palestijnen moeten zeggen.

“Waarom noem ik deze drie landen? Omdat een vrouw in die landen gemiddeld minder dan twee kinderen heeft. Als we dat vijftien jaar geleden in Oslo hadden gezegd, dan hadden we nu een generatie van Palestijnse jongemannen gezien die weinig reden zouden hebben om elkaar of de Israëliërs naar het leven te staan. Maar we hebben het niet gedaan, en daarom geloof ik niet in het vredesproces, zelfs niet wanneer Hamas overal mee akkoord zou gaan. Hun jongemannen zouden dergelijke akkoorden gewoon verscheuren.”

Heinsohn wijst erop dat het de Verenigde Staten en de Europese Unie zijn, en met name de Scandinavische landen, die betalen voor het enorme Palestijnse geboorteoverschot. We moeten die steun stopzetten, zodat de Palestijnen op een zeker moment zelf gaan betalen voor de kinderen die ze ter wereld brengen.

Uw boek wekt de indruk dat jongerenoverschotten armoede creëren, terwijl wij in het Westen die jongerenoverschotten juist beschouwden als het resultaat van armoede.

“Als een natie door een jongerenoverschot verandert in een ontspoorde staat, gaat dat gepaard met de ineenstorting van de marktwerking en de productie, wat armoede creëert. Als we kijken naar de huidige voorbeelden van landen met toenemend geweld – Pakistan en Bangladesh – zien we dat beide landen erin geslaagd zijn het inkomen per hoofd van de bevolking gestaag te laten toenemen en zelfs economische groei te bereiken. Daarmee zijn de belangrijkste voorwaarden voor een goed gevoede en goed opgeleide groep jongemannen geschapen, een situatie die tot onrust onder die groep leidt. Wanneer deze jongemannen erin slagen om de infrastructuur van hun land te vernietigen, zal dat tot armoede leiden.

“Ik heb dit proces nauwkeurig gevolgd in de West-Afrikaanse staat Ivoorkust. Daar hadden ze een systeem van zeven kinderen per vrouw, terwijl de inkomens in het land tegelijkertijd groeiden. Toen de moordpartijen begonnen, zakten de inkomens weer.”

Maar hoe verklaart u het feit dat het islamitische Midden-Oosten al onderontwikkeld was lang vóórdat er sprake was van een jongerenoverschot, zelfs lang voordat de Europeanen – die doorgaans voor alle ellende verantwoordelijk worden gehouden – er een voet hadden gezet? Is niet ook religie een deel van de verklaring?

“Laten we eens kijken naar de kleine landen in Europa die vanaf 1500 in staat zijn geweest grote delen van de wereld te veroveren en te koloniseren, om te beginnen met Portugal en Spanje. Onze verklaring luidt doorgaans dat de toegang tot natuurlijke hulpbronnen onder druk stond als gevolg van overbevolking. Maar het tegenovergestelde was het geval. Toen Spanje aan zijn veroveringen begon, met de tweede expeditie van Columbus in 1493, had dat land een inwonertal van zes miljoen. Maar in 1350 telde Spanje nog negen miljoen inwoners. Spanje wás niet overbevolkt. Er had zich echter wel een plotselinge toename in geboorten voorgedaan, omdat paus Innocentius VIII in 1484 per decreet had verkondigd dat geboortecontrole een doodzonde was, waarna er meteen een geboortegolf volgde. In de Middeleeuwen lag het gemiddelde aantal kinderen per gezin tussen de twee en drie; nu lag dat aantal plotseling op zes of zeven. Dat leidde ertoe dat de mediane leeftijd van de bevolking van zes miljoen nu op 15 jaar lag, terwijl de bevolking van negen miljoen in 1350 een mediane leeftijd van tussen de 28 en 30 had. Er was dus geen gebrek aan land of voedsel. Er deed zich een plotseling tekort aan posities voor. Voorheen telden gezinnen één of twee jongens: de ene kon de boerderij overnemen en de andere zou ergens anders pachter kunnen worden. Nu waren er drie zonen die wel genoeg voedsel hadden maar geen positie – het waren deze jongens die de veroveringen en de kolonisaties begonnen. Het is nogal veelzeggend dat de Spanjaarden hen secundones noemden, ‘tweede zonen’.

“Hoe religie in dit totaalbeeld past? Wel, deze jongemannen – 95 procent van hen – waren normale, goede jongens die het als een zonde beschouwden om de veroverde bevolkingen in de koloniën te doden of te mishandelen. Ze kenden het verschil tussen henzelf en psychopaten of ordinaire moordenaars. Dus toen zij de wereld in trokken, gebruikten zij hun religie om hen te zeggen dat ze geen moordenaars waren, maar mensen die met een zuiver geweten ongelovigen, zondaars en dwalenden konden doden. Mensen die handelden op gezag van een hogere macht, omdat ze niet als ongehoorzaam beschouwd wilden worden.
“Daarom noem ik deze veroveraars en kolonisators – Spanjaarden, Portugezen – ook niet ‘christenen’ maar ‘christianisten’. Hetzelfde onderscheid als tussen een moslim en een islamist. Deze jonge Spanjaarden waren geen christenen maar christianisten, die deze ideologie nodig hadden om hun vreselijke moordpartijen te rechtvaardigen.”

Heinsohn is terughoudend wanneer het erom gaat aan de islam een of andere kerngedachte toe te schrijven van waaruit men latere handelwijzen zou kunnen afleiden. Als voorbeeld noemt hij de beweging van ’68, waartoe hij zelf behoorde.

“Als de tijd rijp is, zullen er ter plekke en binnen de kortste keren nieuwe religieuze pamfletten en boeken worden geschreven. Je weet dat je geweld zult gebruiken, maar je zoekt ook een rechtvaardiging. Want je bent een rechtvaardig mens. Zolang de beweging actueel is, zijn deze jongemannen immuun voor argumenten. Die foute ideeën worden door de jongemannen zelf bedacht om hun daden te rechtvaardigen. En dus kun je ze ook niet tegenhouden door uit te leggen dat hun ideeën verkeerd zijn. Want de beweging is niet ontstaan door verkeerde ideeën. Integendeel, de verkeerde ideeën zijn gecreëerd door de beweging. De islam heeft het islamisme niet gecreëerd, dat hebben de jonge moslims zelf gedaan.”

Volgens Heinsohn’s schattingen zullen er in 2020 zo’n driehonderd miljoen jonge islamitische mannen zijn, maar dat zullen niet allemaal boze jongemannen zijn. Een groeiend aantal moslimlanden – Algerije, Libanon, Tunesië, Iran, Turkije en de rijke Golfstaatjes – is onder het demografische vervangingsniveau terechtgekomen. Iran heeft nu een geboortecijfer van 1,7 – hetzelfde als in Denemarken, maar lager dan in Frankrijk. Deze landen hebben nog wel een jongerenoverschot dat eerder is ontstaan, maar binnen enkele jaren zullen ze geen jongerenoverschotten meer hebben die enig gevaar opleveren.

Heinsohn gelooft dan ook niet dat Iraanse massa’s de hele regio in vuur en vlam zullen zetten. Dat scenario berustte op een voorspelling die uitging van de situatie vlak vóór de Islamitische Revolutie van 1979 en gedurende de Iraans-Iraakse Oorlog van 1980 tot 1988, toen Iran honderdduizenden jongens en jongemannen de mijnenvelden in kon sturen. Deze tieners zijn er niet meer.

Zou het geen oplossing zijn als die overtollige zonen naar Europa zouden komen?

“Het punt is dat álle westerse landen – zonder uitzondering – vergrijzende naties zijn die zich demografisch niet helemaal meer vervangen. Daarom zijn ze begonnen aan een proces waarin ze elkaars talenten opeten. Waarom zoeken ze niet in Afrika naar talenten, waar de bevolking van 100 miljoen in 1900 tot naar schatting twee miljard in 2050 zal groeien? Waarom zoeken de VS talenten in Duitsland, waarom zoekt Denemarken naar Pools talent? Omdat de derdewereldlanden het onderwijsniveau missen dat de ontwikkelde landen nodig hebben. Die kunnen hun positie alleen maar handhaven door innovatie, en daarvoor hebben ze jonge mensen nodig die in een technologisch hoogwaardige samenleving zijn opgegroeid. Het is niet dat Afrikanen of moslims minder intelligent zouden zijn dan anderen, ze hebben gewoon niet de socialisatie doorlopen die hen voor onze samenlevingen geschikt maakt.”

In westerse landen leeft nu een groep hoogopgeleide moslimimmigranten en hun nakomelingen – artsen, advocaten et cetera. Maar velen van hen zijn net zo slecht geïntegreerd als veel laagopgeleide immigranten?

“In het Verenigd Koninkrijk zien we dit probleem: een bevolking binnen een bevolking, namelijk de Pakistanen, met het hoogste geboortecijfer van het hele land en met een grote afhankelijkheid van sociale voorzieningen. In de westerse landen hebben we een zorgsysteem dat door de lokale bevolking nauwelijks wordt gebruikt. Aan de andere kant is er een bevolking van immigranten van wie de vrouwen niet op de plaatselijke arbeidsmarkt kunnen meedoen. Voor Deense en Duitse vrouwen zijn de uitkeringen te laag om aantrekkelijk te zijn, maar dat geldt niet voor immigranten. Dus zien we in het Verenigd Koninkrijk, Frankrijk, Duitsland en Nederland dat immigrantenvrouwen laagbetaalde baantjes nemen en die laten aanvullen door een uitkering. Het houdt niet over, maar voor hen is het voldoende. Dit schept een specifiek op vrouwen gerichte loopbaan, die op de dochters wordt overgedragen.

“Maar de zonen hebben deze optie niet. Ze groeien op aan de onderkant van de samenleving, zonder de intellectuele vaardigheden waarmee ze hun sociale positie kunnen verbeteren. Het zijn deze jongens die delen van Parijs of Bremen in brand steken. Sommigen van hen slagen erin te gaan studeren en worden de leiders van de anderen: jongeren die niet arm zijn maar een lage sociale status hebben en die menen dat ze vanwege hun islamitische geloof worden onderdrukt; maar in werkelijkheid is het de welvaartsstaat die deze klasse van verliezers heeft gecreëerd.

“Maar als je bijvoorbeeld naar Canada gaat, waar ik de afgelopen twintig jaar een deel van het jaar heb gewoond, zie je een volstrekt ander beleid; daar hebben ze een heel eenvoudige immigratiepolitiek: iedere pasgeboren Canadees en iedere nieuwkomende Canadees uit het buitenland moet intelligenter zijn dan degenen die er daarvóór woonden. Want alleen door innovatie kunnen we onze positie op de wereldmarkt handhaven. En geloof het of niet: van de honderd volwassen Canadese immigranten hebben er 98 betere beroepskwalificaties dan het Canadese gemiddelde. In Duitsland en Frankrijk is het desbetreffende cijfer 10 procent. Wij hebben hier dus gekozen voor kwantiteit, zij voor kwaliteit. En waarom? Omdat de mensen in Duitsland bang waren om voor racist te worden uitgemaakt; het lijkt erop dat alle Europese landen diezelfde angst voor het maken van keuzes hebben.”

Kunnen bepaalde aspecten hiervan niet ook verklaard worden vanuit het feit dat linkse partijen hun eigen kiezers importeren?

“In Frankrijk zagen we dat de Afrikanen en Algerijnen voor Ségolène Royal hebben gestemd. Daarbij komt een ander fenomeen, dat onder meer in Duitsland optreedt: hier begint een deel van de ‘etno-Duitsers’, zoals wij ze inmiddels noemen, die 85 procent van de Duitse bevolking vormen, te emigreren. Jaarlijks verlaten zo’n 150.000 Duitsers hun land, de meesten naar de Angelsaksische wereld. Canada, Australië en Nieuw-Zeeland zijn bereid om jaarlijks anderhalf miljoen hoogopgeleide West-Europeanen op te nemen, en ze doen er alles aan om die stap voor hen gemakkelijk te maken.

“Het is niet verwonderlijk dat jonge, hardwerkende mensen in Frankrijk en Duitsland voor emigratie kiezen. Want ze moeten niet alleen hun eigen vergrijzende bevolking onderhouden. Als we uitgaan van honderd jongeren van 20, moeten zeventig Fransen en Duitsers ook nog dertig immigranten van hun eigen leeftijd én hun nakomelingen onderhouden. Onder de autochtone bevolking schept dit afkeer, met name in Frankrijk, Duitsland en Nederland. Dus gaan ze weg.

“Europa heeft in januari 2007 zijn immigratieprincipes vastgesteld. En die verschillen nogal van de Canadese regels. Ons eerste criterium om mensen tot de EU toe te laten, is de vraag of ze slachtoffer van discriminatie zijn geweest. Het tweede principe: als iemand al familie in de EU heeft, krijgt hij of zij voorrang. Derde principe: mensen die al in de EU wonen maar nog altijd illegaal zijn, moeten worden gelegaliseerd. En ten slotte, pas op de vierde plaats, hanteren we het Angelsaksische principe dat de immigrant ook in onze arbeidsmarkt moet passen.

“Het doel is om Europa als ‘zachte macht’ sterker te doen lijken dan de Angelsaksen. Ik zie de toekomst erg somber in. De situatie van Europa doet me denken aan een principe dat in Brandenburg en Mecklenburg – die te kampen hebben met een terugval van hun bevolking – ‘het vijfde dorp’ wordt genoemd: vier dorpen worden verlaten, en de overgebleven bewoners worden naar een vijfde dorp overgeheveld. Maar dat betekent niet per se een verhoging van het geboortecijfer in dat vijfde dorp. Na verloop van tijd zal ook het vijfde dorp door ouderen worden bewoond en zullen er geen jonge mensen meer in de buurt zijn om voor de pensioenen van die ouderen te werken.

“Hetzelfde zal met ongeveer veertig landen tussen Bretagne en Vladivostok gebeuren. Sommige zullen ‘vijfde dorpen’ worden en voorlopig aan een nieuw leven beginnen, andere zullen gewoon ineenstorten. Ik voorspel dat al de Slavische landen zullen imploderen. Hetzelfde zal gebeuren met de drie Baltische staten en alle Balkan-staten. De vraag is of Duitsland en Frankrijk ‘vijfde dorpen’ zullen worden. Ik zie Scandinavië als een vijfde dorp. Hetzelfde geldt voor het Iberisch schiereiland en voor Ierland en het Verenigd Koninkrijk. Maar ik ben er niet zeker van of de overige Europese landen het zullen redden.”

Zullen we in de toekomst nog kunnen spreken van ‘staten’? Als Europa een moslimmeerderheid krijgt, is het niet gezegd dat de Denen, Duitsers, Fransen et cetera voor een sharia-wetgeving zullen buigen. Het resultaat kan zijn dat de autochtone bevolkingen zich in hun eigen enclaves zullen terugtrekken, van waaruit zij zichzelf zullen proberen te verdedigen, zoals we in Bosnië hebben gezien.

“Dat is natuurlijk een mogelijkheid. Maar we moeten onszelf afvragen wie er eigenlijk nog over zijn om daarvoor te vechten. Ikzelf misschien, want ik ben min of meer gedwongen om hier te blijven. Maar als ik een achttienjarige Duitse autochtoon zou zijn die zijn school heeft afgemaakt, dan zou ik hetzelfde doen als wat de meesten nu al doen: ik zou in een Angelsaksisch land gaan studeren en daarna willen emigreren. Ik zou niet willen achterblijven en moeten vechten. De Angelsaksische wereld heeft de komende dertig, veertig jaar zo’n vijftig miljoen hooggekwalificeerde immigranten nodig, dus hoogopgeleide jongeren uit West-Europa zullen alle reden hebben om daar naartoe te gaan, in plaats van achter te blijven en te moeten vechten.

“Een andere mogelijkheid is het streven naar Chinese immigratie. Als wij in Duitsland hetzelfde percentage Chinese immigranten zouden hebben als in Canada, zouden we er drie miljoen hebben. Maar immigratie vanuit China wordt in Europa niet eens overwogen. China is na Duitsland, Japan en Zuid-Korea de snelst vergrijzende natie ter wereld. We beschouwen China doorgaans als een slapende reus. Maar ik zie China als een bron van de allerbeste talenten voor de westerse wereld. En die zal het Westen ook krijgen: op dit moment zijn rijke Chinezen erg bezig met het overhevelen van hun fortuin naar Zwitserland. Want voorbij hun veertigste mogen ze niet hopen op een pensioen omdat er in China zo weinig kinderen worden geboren. China heeft nu een vruchtbaarheidscijfer van 1,6 kinderen per vrouw. Het land verliest nu al een half miljoen van zijn allerbeste talenten per jaar. De jongeren hebben geen hoop dat ze in eigen land ooit een pensioenplan kunnen opbouwen. Daarom emigreren ze naar Taiwan, Hongkong, Singapore, Canada et cetera.

“In het voormalige Oost-Duitsland is zojuist besloten om 400.000 appartementen af te breken: er zijn geen mensen voor, en de lege appartementen ruïneren de banken doordat ze de huren en de huizenprijzen drukken. In het westen van Duitsland neemt de bevolking ook af. We moeten ophouden de minst geschikte immigranten op te nemen. Om jonge competente mensen aan te trekken zullen we hen misschien wel woningen moeten aanbieden. Op die manier wist Brandenburg in de zeventiende eeuw de Franse hugenoten aan te trekken. Maar ik betwijfel of dat tegenwoordig ook zou werken.”

Is het voorstelbaar dat de Europeanen zich plotseling weer zouden gaan vermeerderen, als een morele verplichting om hun eigen bevolking en cultuur veilig te stellen? Dat gebeurde tenslotte ook nadat de Britten het Franstalige Quebec hadden veroverd: de katholieke priesters oefenden druk uit op de Franse families om tot wel vijftien kinderen ter wereld te brengen, en die demografische actie slaagde.

“Ik denk niet dat zo’n strategie veel kans van slagen heeft. Dat zou namelijk draconische maatregelen vereisen die de Europeanen niet zouden accepteren. Financiële prikkels zouden alleen maar effect hebben op laagopgeleide mensen met weinig status – wat de situatie er alleen maar erger op zou maken.

“Neem Polen. De Polen zijn een volk met grote tradities. Polen behoedde Europa voor de Mongolen, de Turken en de bolsjewieken, en het land droeg bij aan de val van het communisme. En toch hebben de Polen een nog lager geboortecijfer dan de Duitsers: 1,2 kinderen per vrouw. Bovendien zijn ze de afgelopen vijftien jaar al twee miljoen van hun beste mensen kwijtgeraakt. Misschien zeggen die emigranten tegen hun ouders dat ze terug zullen keren, maar dat doen ze niet. Daarom zeg ik dat landen als Polen, Letland en Litouwen gedoemd zijn. Ze trekken geen immigranten aan. Hetzelfde gebeurt met Rusland – wie wil er nu naar Rusland emigreren? En kijk eens naar de nieuwste EU-lidstaten: Bulgarije en Roemenië. Roemenië is het eerste land in de wereld dat meer gepensioneerden heeft dan actief werkenden, en dat land hebben we toegelaten. Hetzelfde zien we in Bulgarije, dat de snelst afnemende bevolking ter wereld heeft.

“Maar in mijn boek haal ik ook het voorbeeld van Californië aan, dat rond 1990 een kentering doormaakte waarbij zelfs het geboortecijfer van de blanke bevolking steeg van 1,3 tot 1,8 kinderen per vrouw. Het betekent weliswaar nog niet dat het vervangingsniveau is bereikt, maar het was toch een opmerkelijke verandering. Het was een enorme verrassing omdat Californië een van de meest geavanceerde regio’s ter wereld is. Tegen het einde van de jaren tachtig luidde de prognose dat het geboortecijfer zou afnemen, maar aan het begin van de jaren negentig bleek uit nieuw onderzoek dat Californische vrouwen niet langer tevreden waren met alleen maar een carrière, en kort daarna steeg het geboortecijfer. In Europa werd dit afgedaan met de redenering dat Amerikanen zo conservatief zijn, maar dat geldt niet voor Californië, dat in veel opzichten een pionier voor het hele Westen is geweest.

“Maar zo’n verandering zie ik in Europa niet optreden. Natuurlijk heeft Frankrijk twee kinderen per vrouw, maar van iedere vijf pasgeborenen hebben er al twee een Arabische of Afrikaanse achtergrond. In Duitsland heeft nu al 35 procent van alle nieuwgeboren baby’s een niet-Duitse achtergrond, en niet-Duitsers plegen 90 procent van alle geweldsdelicten. Zoals ik eerder heb gezegd: moeders en dochters worden betaald om kinderen ter wereld te brengen, en de mannen nemen hun toevlucht tot de criminaliteit.

“We kunnen ook het Tunesische voorbeeld onder de loep nemen. In Tunesië krijgt een vrouw gemiddeld 1,7 kinderen. In Frankijk zou ze er misschien zes krijgen, omdat de Franse overheid haar betaalt om kinderen te krijgen. Uiteraard was dat geld nooit specifiek voor Tunesische vrouwen bedoeld, maar Franse vrouwen zullen dat geld nooit aanraken, terwijl Tunesische vrouwen er heel blij mee zijn.”

Moeten we dan gaan discrimineren?
“Dat zal niet werken. Op het moment dat je begint te discrimineren zul je voor elk denkbaar internationaal gerechtshof worden gedaagd. De Angelsaksische wereld heeft dat weten te voorkomen door al aan de grens te discrimineren – niet op grond van ras of bevolkingsgroep, maar op grond van kwalificaties. De Angelsaksen discrimineren de laaggeschoolden. Maar ze wijzen hen wel af met enkele vriendelijke woorden van advies: als iemands immigratieverzoek in Ottawa of Canberra is afgewezen, raden aardige immigratiebeambten zo iemand aan om naar Duitsland te gaan, want daar hebben ze een heel ander systeem.”

Hoe ziet u de politieke situatie in Europa over twintig jaar?

“Wat betreft het Europese continent, dus afgezien van Scandinavië, Ierland en het Verenigd Koninkrijk, denk ik dat zelfs de pessimistische bevolkingsprognoses nog té optimistisch zullen blijken te zijn. Men gaat ervan uit dat jonge mensen in Europa zullen blijven en zelf kinderen zullen krijgen, maar dat zal niet gebeuren. Een onderzoek uit 2005 toont aan dat 52 procent van de Duitsers tussen de 18 en 32 jaar wil vertrekken. Dat menen ze misschien niet echt, maar ze spelen wel met die gedachte. De werkelijk hoogopgeleiden emigreren. De enigen die Frankrijk of Duitsland werkelijk trouw blijven, zijn degenen die van het systeem van sociale voorzieningen afhankelijk zijn. Want er is geen enkele andere plek in de wereld waar men bereid is daarvoor te betalen. De Verenigde Staten, Canada en Australië rekenen op onze best opgeleide jongeren, en ze zullen er velen van aantrekken. Dat zal een einde maken aan de innovatie en een demper op de economische groei in Europa zetten. In Duitsland lopen we nu al miljarden euro’s mis omdat we gekwalificeerde mensen voor allerlei banen missen. In Duitsland hebben we twee miljoen vacatures die niet kunnen worden ingevuld, én een bevolking van zes miljoen die afhankelijk is van sociale voorzieningen – maar die twee gegevens kunnen we niet op elkaar aan laten sluiten. De groep met een uitkering groeit elk jaar vanwege nieuwgeborenen, maar de vacatures worden niet opgevuld.

“Het is een situatie van twee volken die van elkaar zijn afgesneden. De welvaartsstaat kan zo niet doorgaan. En we kunnen ook niet hopen dat onze demografische gaten zullen worden opgevuld door Chinese immigranten, want de Chinezen willen niet emigreren naar een systeem van sociale voorzieningen waarin zij én de pensioenen voor een vergrijzende bevolking én het geld voor een bevolking van miljoenen uitkeringsgerechtigden zullen moeten opbrengen.

Wel wil ik hier zeggen dat er slechts één categorie mensen is die recht moet hebben op steun van de overheid, namelijk de geestelijk of lichamelijk gehandicapten. Niemand anders zou op steun moeten rekenen. Dat klinkt kil en cynisch, maar onze welvaartsstaten stammen uit de negentiende eeuw, toen gezinnen wel tien kinderen hadden. Als de vader van zo’n gezin van de steiger viel, moest er iemand zijn die voor het gezin zou zorgen. Maar dat is tegenwoordig niet meer het geval.

“Als je naar Australië emigreert, word je daar niet betaald voor het krijgen van kinderen. Misschien krijg je een beetje belastingvoordeel. Maar aan de andere kant mag een Australische burger wel tachtig dollar houden van elke honderd dollar die hij verdient.”

Hoe heeft het zo mis kunnen gaan met Europa, met zijn grandioze visie van vrede, samenwerking en vooruitgang en zijn onbeperkte vertrouwen in zijn eigen dynamiek?

“Het is rond 1980 verkeerd gegaan. Maar in Duitsland deed het grote keerpunt zich pas rond 1990 voor: toen hebben wij de poorten opengezet voor de massale immigratie van – doorgaans – laagopgeleide mensen. Tussen 1990 en 2002 heeft Duitsland dertien miljoen mensen toegelaten. In diezelfde tijd begon het ook in Frankrijk mis te gaan. We kunnen deze druk op de welvaartsstaat alleen maar vermijden via de wetgeving. We moeten wetten aannemen waarbij kinderen die ná een bepaalde datum worden geboren, door hun ouders zullen worden gefinancierd. Dat zal een revolutie zijn. Maar hier in Europa wordt er niet eens over gepraat.

“Maar laat me wijzen op iets wat in de Verenigde Staten is gebeurd. Tijdens zijn verkiezingscampagne in 1992 beloofde Bill Clinton in een beroemde zinsnede ‘een einde te maken aan de sociale voorzieningen zoals wij die nu kennen’. In 1935 hadden de VS de Aid to Dependent Children Act (sinds 1960 de Aid to Families with Dependent Children Act) aangenomen, die garandeerde dat iedere moeder met kleine kinderen overheidssteun zou ontvangen. Opnieuw ging het om de vader die van de steiger viel, en er waren maar weinigen die een beroep deden op deze wet. Maar in 1965 waren de normen en waarden veranderd: vóór die tijd was het ondenkbaar dat een moeder – blank of zwart – zwanger zou raken, de identiteit van de vader zou verzwijgen en de belastingbetaler voor haar kinderen zou laten betalen. Nu hoefde ze de vader niet eens meer uit een raam van een hoog gebouw te duwen. Dit veroorzaakte een explosie van uitkeringsgerechtigde gezinnen in de VS. Van 1965 tot 1995 is hun aandeel toegenomen tot 10 procent van alle Amerikaanse gezinnen en 15 procent van alle kinderen. Dat was de realiteit waarmee Clinton werd geconfronteerd.

“De meeste van deze uitkeringsgerechtigden waren zwarten, en dat leidde ertoe dat racisten zeiden dat het probleem in de zwarte genen was gelegen. Maar de Republikeinen en Democraten werkten samen aan een nieuwe wet, de Temporary Assistance for Needy Families Act, wat een slimme wet was. Amerikaanse vrouwen kregen nu te horen: jullie ontvangen vijf jaar lang een uitkering, en jullie beslissen zelf of je het geld vijf jaar lang achtereen wilt ontvangen, of dat je die vijf jaar in kortere perioden wilt verdelen. De nieuwe wet werd in 1996 aangenomen en trad op 1 januari 1997 in werking. Verschillende topfunctionarissen van de regering-Clinton hadden uit protest ontslag genomen, omdat ze meenden dat de wet een racistische aanval op de zwaksten was – op alleenstaande moeders en hun kinderen. Ze hadden voorspeld dat het aantal armoedegevallen zou stijgen van twaalf naar veertien miljoen mensen. Maar deze zo bezorgde mensen bleken de ware racisten te zijn. De zwarte meisjes waren slim genoeg om aan de pil te gaan, met het resultaat dat de uitkeringsafhankelijke bevolking afnam van twaalf miljoen naar vier miljoen mensen. Het was de meest succesvolle sociale hervorming in de Amerikaanse geschiedenis. In Europa zijn we nog niet eens begonnen aan het debat over een dergelijke hervorming.”

Er wordt sinds enige tijd gediscussieerd over de vraag of het Westen wel iets kan bereiken in landen als Irak en Afghanistan. Waarom laten we ze het zelf niet uitvechten?

“Sommige Amerikaanse analisten beginnen zich af te vragen of de Verenigde Staten, met hun één-zoon-gezinnen, wel troepen zouden moeten uitzenden naar bevolkingen die vele zonen voortbrengen. Dat is een vergissing die we in Irak en Afghanistan hebben begaan. Als je moet ingrijpen omdat je wordt aangevallen, dan moet dat gebeuren. Maar zodra het gevaar is geweken, moet je je weer terugtrekken. Het is aan de Irakezen en Afghanen zelf om een balans te bereiken tussen de omvang van hun bevolkingen en het aantal maatschappelijke posities dat zij kunnen aanbieden. En hoe ver we ook in de geschiedenis terugkijken, we zien altijd dat die balans is gehandhaafd door het feit dat jongemannen elkaar doodden. Dat hebben wij in Europa gedaan, en het is ook overal elders in de wereld gebeurd. We kunnen niet toestaan dat hun jongemannen de grenzen oversteken en andere jongemannen doden. Ik denk persoonlijk dat als wij worden geconfronteerd met een jongerenoverschot, wij dat gegeven op zijn beloop moeten laten, met de consequenties die we kennen. We zouden ons er verre van moeten houden.”

[1handclapping]

Een antwoord op deze schitterende analyse van halve waarheden en flagrante leugens is eigenlijk een oud voorstel van mij aan bv; de Algerijnen, die als voornaamste ambitie hebben om naar Europa te emigreren :

"kom allemaal gerust, wij zullen allemaal naar jullie land emigreren : maar jullie zullen moeten beloven om nooit weer te keren".

Hetzelfde geldt eigenlijk voor de problemen mbt gewenste en ongewenste immigratie, politieke vluchtelingen enz.. binnen de EU zien we inderdaad dat sommige streken "leeglopen" - de echte politieke vluchtelingen zouden een
dergelijke kans om de handen aan de figuurlijke ploeg te slaan en een neiuw leven op te bouwen niet mogen laten liggen en de desbetreffende staten zouden een dergelijke toevloed van nieuwe burgers niet ongenegen mogen zijn.

Wat de kritiek op de "verzorgingsstaat" betreft : veel te goed is inderdaad half gek - wie halstarrig nee zegt tegen een aangepaste jobaanbieding verdient geen ondersteuning. Maar het vinden van de gepaste plaats voor iedereen kan nogal wat voeten in de aarde hebben.

Overigens is de veronderstelling dat grote getallen jongeren per definitie
tot oorlogen of revoluties moeten leiden te gek voor woorden.

[grossfaz]

Oorspronkelijk geplaatst door 1handclapping

Een antwoord op deze schitterende analyse van halve waarheden en flagrante leugens is eigenlijk een oud voorstel van mij aan bv; de Algerijnen, die als voornaamste ambitie hebben om naar Europa te emigreren :

"kom allemaal gerust, wij zullen allemaal naar jullie land emigreren : maar jullie zullen moeten beloven om nooit weer te keren".

Hetzelfde geldt eigenlijk voor de problemen mbt gewenste en ongewenste immigratie, politieke vluchtelingen enz.. binnen de EU zien we inderdaad dat sommige streken "leeglopen" - de echte politieke vluchtelingen zouden een
dergelijke kans om de handen aan de figuurlijke ploeg te slaan en een neiuw leven op te bouwen niet mogen laten liggen en de desbetreffende staten zouden een dergelijke toevloed van nieuwe burgers niet ongenegen mogen zijn.

Wat de kritiek op de "verzorgingsstaat" betreft : veel te goed is inderdaad half gek - wie halstarrig nee zegt tegen een aangepaste jobaanbieding verdient geen ondersteuning. Maar het vinden van de gepaste plaats voor iedereen kan nogal wat voeten in de aarde hebben.

Overigens is de veronderstelling dat grote getallen jongeren per definitie
tot oorlogen of revoluties moeten leiden te gek voor woorden.

er is aan u alleszins geen groot politicoloog verloren gegaan, zoveel is duidelijk.

[1handclapping]

Oorspronkelijk geplaatst door grossfaz

er is aan u alleszins geen groot politicoloog verloren gegaan, zoveel is duidelijk.

Als U onder politicologie de kunst verstaat mensen tegen elkaar op te zetten en oorlogen, revoluties ed; te veroorzaken inderdaad niet..

[grossfaz]

Oorspronkelijk geplaatst door 1handclapping

Als U onder politicologie de kunst verstaat mensen tegen elkaar op te zetten en oorlogen, revoluties ed; te veroorzaken inderdaad niet..

"Overigens is de veronderstelling dat grote getallen jongeren per definitie
tot oorlogen of revoluties moeten leiden te gek voor woorden"

dat is helemaal geen stelling die te gek voor woorden is, maar precies een bijzonder interessante stelling die onderzoek vergt omdat ze demografische, sociaal-psychologische, psychologische, sociologische, economische en andere kaders verenigt in één these. Vandaar. Elke deftige sociale wetenschapper zal zoiets erkennen.

Het enige wat jij onthoudt is: ik wil zoveel mogelijk vreemdelingen naar Europa en die man heeft er iets op tegen. Het is verzekerst een racist! Proficiat.

[1handclapping]

Kijk : dat is het gevaar van de "halve waarheden" - er is vanzelfsprekend iets van aan dat een groot aantal testeroneuze jongelingen in een maatschappij
die geen andere bezigheid heeft dan zich af te vragen of het geen goed idee zou zijn om zich met geweld wat welvaart toe te eigenen een explosieve toestand is. Er is zeker iets van aan dat een bevolkingsexplosie in een gebied tot economische ontwrichting in dat gebied leidt...

Maar wat zijn de conclusies ? Dat het bv. onzinnig is om de wereld in 200
"onafhankelijke" naties op te delen die zich van hun bevolkingen kunnen
ontdoen, etnisce zuiveringen kunnen uitvoeren, godsdienstoorlogen binnen hun grenzen kunnen voeren enz.. Hetzelfde systeem leidt tot een aan de hysterie grenzende jacht op grondstoffen, exploitatie & het aan het werk zetten van slaven. Indien we binnenlands een systeem van "sociale zekerheid" instellen is het dat systeem dat we moten uitvoeren en niet
het systeem van een "wild kapitalisme" dat we in ons binnenland aan banden wisten te leggen.

Overigens : een "vreemdeling" is in wezen iemand die we niet kennen ; door een nadere kennismaking wordt iedere "vreemdeling" een "bekende".

[andev]

Oorspronkelijk geplaatst door 1handclapping

Een antwoord op deze schitterende analyse van halve waarheden en flagrante leugens is eigenlijk een oud voorstel van mij aan bv; de Algerijnen, die als voornaamste ambitie hebben om naar Europa te emigreren :

"kom allemaal gerust, wij zullen allemaal naar jullie land emigreren : maar jullie zullen moeten beloven om nooit weer te keren".

Hetzelfde geldt eigenlijk voor de problemen mbt gewenste en ongewenste immigratie, politieke vluchtelingen enz.. binnen de EU zien we inderdaad dat sommige streken "leeglopen" - de echte politieke vluchtelingen zouden een
dergelijke kans om de handen aan de figuurlijke ploeg te slaan en een neiuw leven op te bouwen niet mogen laten liggen en de desbetreffende staten zouden een dergelijke toevloed van nieuwe burgers niet ongenegen mogen zijn.

Wat de kritiek op de "verzorgingsstaat" betreft : veel te goed is inderdaad half gek - wie halstarrig nee zegt tegen een aangepaste jobaanbieding verdient geen ondersteuning. Maar het vinden van de gepaste plaats voor iedereen kan nogal wat voeten in de aarde hebben.

Overigens is de veronderstelling dat grote getallen jongeren per definitie
tot oorlogen of revoluties moeten leiden te gek voor woorden.

Een lektuur die een paar keer zou moeten gelezen worden door onze - meestal linkse - multiculpromotors. Het is echter te verwachten dat er van de meesten geen kik zal gehoord worden en dat anderen gewoon niet zullen willen begrijpen wat er te lezen staat...

[andev]

Oorspronkelijk geplaatst door 1handclapping

Als U onder politicologie de kunst verstaat mensen tegen elkaar op te zetten en oorlogen, revoluties ed; te veroorzaken inderdaad niet..

Je bent mooi de zaak aan het omkeren: het gaat niet over mensen tegen elkaar opzetten maar over het vermijden van toestanden die tot niets anders dan oorlogen en miserie kunnen leiden! Het is bijna onmogelijk om nergens in de wereld problemen en oorlogen te hebben. We moeten er de geschiendenis maar nog eens op doornemen! Indien men ze dan "plaatselijk" kan houden is dat al iets, ze uitsmeren over de ganse wereld, ook daar waar geen problemen waren is iets anders en lost helemaal niets op, integendeel...

[1handclapping]

Beste Andev,

Er zijn inderdaad verschillen tussen grote groepen mensen en die zijn niet uitsluitend territoriumgebonden. Over de ganse wereld leven er grote groepen verschillende mensen vreedzaam met en/of naast elkaar, vrede is niet een uitzonderingstoestand maar de regel. Van zodra er problemen zijn
bv. door de schaarste aan voedsel of door een zeer discriminerend gedrag van de ene tob de andere groep ontstaan er conflicten e oorlogen. De europeanen zijn een dominerende rol gaan spelen of hebben een bevolkingsoverwicht gevonden in zowat de ganse wereld - hun cultuur veroorzaakte aanpassingen in de culturen van ongeveer alle volkeren die met hen (ons) in aanraking kamen. De gedachte dat daarmee de geschiedenis ten einde is en dat de culturele ontwikkeling en de migratiegolven van de mensheid nu maar vanzelf zou moeten ophouden is redelijk onlogisch.

Inderdaad : die volkeren en naties die een "hoge beschavingsgraad" hebben schijnen qua bevolkingsaanwas regressief te zijn. Ik ben nog altijd op zoek naar redenen voor de ontvolking van het Romeinse Rijk dat mee de oorzaak was van de stormachtige volksverhuizing ca; 400 NC ... Dat er momenteel
een steeds aanzwellende immigratiegolf naar West Europa, het westelijke deel van de EU aan de gang is zal ook niemand ontkennen... De nieuwkomers zijn echter vlijtig bezig onze normen en waarden, onze culturele gewoonten over te nemen (soms vermengen ze die met de hunne). Het idee dat er geen toekomst meer zou zijn voor "Europese Cultuur" getuigt haast van een minderwaardigheidscomplex - de meest hoogstaande niet-europese culturen
de Hindoese, chinese en japanse hebben vlijtig van ons geleerd (en wij van hen - soms via een arabisch doorgeefluik).

De weg naar een duurzame en vredevolle aardse beschaving is de weg naar
het samenleven in diversiteit : de moderne techniek heeft als neveneffect dat de wereld een dorp geworden is. Indien wij op een pragmatische wijze onze cultuur in stand willen houden zullen wij de weg van het aanvaarden van diversiteit moeten leren (ook de "anderen" zullen dit moeten leren inzien,
niet-aanvaarding is een zekere weg naar zelfvernietiging).

Ik heb geen schrik van moslima's met een hoofdoekje om, maar die zich in nauwe jeansbroeken en sexy bloesjes hullen : zij doen niet aan religie, maar aan mode nl. westerse consumptiemode...

[Bruno]

Ik vind dit al bij al een interessante tekst.
Storend element in deze analyse en bijhorende conclusies is het wel het feit dat er in Europa als zodanig geen echte regering of grondwet is, en dat we toch steeds worden vergeleken met de VS. Als een Amerikaanse president een wet goedkeurt is die in de hele VS van toepassing.
In Europa is er altijd wel één of ander land dat zich verzet tegen initiatief omdat het vind dat zijn belangen worden geschaadt : er wordt niet gedacht in termen van algemeen (Europees) belang. Wat ik denk is dat elke lidstaat zoveel mogelijk wil 'krijgen' van Europa aan een zo laag mogelijke 'prijs'. Marchanderen heet dat...

Ik zie ik geen echte ongerijmdheden in de tekst , maar ik ben dan ook geen specialist terzake dus dat is maar een mening.Het is onkies om op zo'n mooie post met bronvermelding enzo te reageren met wat flauwe duimzuigerij : dit haalt het niveau van de thread naar beneden!
Laat er een politieke debat over voeren (niet dat de beroepspolitiekers persé zulke specialisten zijn op dit vlak maar soit).

[born2bewild]

Oorspronkelijk geplaatst door 1handclapping

Overigens : een "vreemdeling" is in wezen iemand die we niet kennen ; door een nadere kennismaking wordt iedere "vreemdeling" een "bekende".

Bond zonder naam?

[Eddy B]

Oorspronkelijk geplaatst door Bruno

Ik vind dit al bij al een interessante tekst.
Storend element in deze analyse en bijhorende conclusies is het wel het feit dat er in Europa als zodanig geen echte regering of grondwet is, en dat we toch steeds worden vergeleken met de VS. Als een Amerikaanse president een wet goedkeurt is die in de hele VS van toepassing.
In Europa is er altijd wel één of ander land dat zich verzet tegen initiatief omdat het vind dat zijn belangen worden geschaadt : er wordt niet gedacht in termen van algemeen (Europees) belang. Wat ik denk is dat elke lidstaat zoveel mogelijk wil 'krijgen' van Europa aan een zo laag mogelijke 'prijs'. Marchanderen heet dat...

Ik zie ik geen echte ongerijmdheden in de tekst , maar ik ben dan ook geen specialist terzake dus dat is maar een mening.Het is onkies om op zo'n mooie post met bronvermelding enzo te reageren met wat flauwe duimzuigerij : dit haalt het niveau van de thread naar beneden!
Laat er een politieke debat over voeren (niet dat de beroepspolitiekers persé zulke specialisten zijn op dit vlak maar soit).

Dé grote fout van europa, is het financiele plaatje. Akkord om een genootschap op te richten dat grenzen doet vervagen als het om goederen en diensten gaat, is wel makkelijk zonder douane documenten enzo, niet stoppen aan de grenzen voor controle en zo, éénzelfde munt is ook handig. Maar een wetgevende kamer, die aan eenieder dezelfde wetten oplegt, dat gaat mee echt een stap te ver. Waarom zouden wij dezelfde ideeën moeten hebben als de roemenen of de polen? Waarom kunnen wij op ons grondgebied niet doen wat we willen? Waarom mag Polen geen autostrade trekken waar het hoognodig is? Allemaal belachelijke wetten, die niet helpen aan een samen,werking, maar eerder de tegenzin van de burgers in diverse landen opwekt...
Samenwerken is goed, elkaar vanalles gaan verplichten wat niet in de plaatselijke cultuur, levensopvatting of noodzakelijkheid valt, is gewoonweg dom.

[AyneRand]

Oorspronkelijk geplaatst door Eddy B

Dé grote fout van europa, is het financiele plaatje. Akkord om een genootschap op te richten dat grenzen doet vervagen als het om goederen en diensten gaat, is wel makkelijk zonder douane documenten enzo, niet stoppen aan de grenzen voor controle en zo, éénzelfde munt is ook handig. Maar een wetgevende kamer, die aan eenieder dezelfde wetten oplegt, dat gaat mee echt een stap te ver. Waarom zouden wij dezelfde ideeën moeten hebben als de roemenen of de polen? Waarom kunnen wij op ons grondgebied niet doen wat we willen? Waarom mag Polen geen autostrade trekken waar het hoognodig is? Allemaal belachelijke wetten, die niet helpen aan een samen,werking, maar eerder de tegenzin van de burgers in diverse landen opwekt...
Samenwerken is goed, elkaar vanalles gaan verplichten wat niet in de plaatselijke cultuur, levensopvatting of noodzakelijkheid valt, is gewoonweg dom.

Laat de individuen beslissen en niet de staat en dan kan je dit bereiken.

[Bruno]

Oorspronkelijk geplaatst door Eddy B

Samenwerken is goed, elkaar vanalles gaan verplichten wat niet in de plaatselijke cultuur, levensopvatting of noodzakelijkheid valt, is gewoonweg dom.

Bedoeling is dat je een soort basisgrondwet zou krijgen waar iedereen in Europa zich achter zou kunnen zetten. Regionaal verschillende accenten leggen zou mogelijk moeten zijn, maar er zou minstens een basis moeten zijn die voor iedere Europeaan geldt. Moreel gezien zijn er (hopelijk) toch niet zulke grote verschillen tussen een Ier en een Noor of tussen een Belg en een Italiaan. Ik zou het logisch vinden dat de oude Europese landen een grondwet formuleren en dan kandidaat-lidstaten de keus geven : tekenen , toepassen en erbij horen ofwel niet tekenen en er dus niet bijkomen! Nu laat men eerst allerlei landen toe waar we minder voeling mee hebben en gaat men zich dan verbergen achter zulke excuses als zou dat de reden zijn waarom men er niet toe komt één grondwet te creëren.
Zoals het nu is heeft een land er alle baat bij zo laks mogelijk te zijn qua wetgeving en op die manier oneerlijk te concurreren met landen die wel degelijk de wetten invoeren en toepassen.

Even terzijde : terwijl de globalisering op gebied van bedrijven volop bezig is en zij HUN wetten (en bedrijfscultuur) overal ongevraagd gaan opdringen is het politiek gezien net het omgekeerde : meer regionalisering en opsplitsing! Dat dit leidt tot een verhoogde concurrentiestrijd en lagere lonen voor iedere arbeider in heel Europa is duidelijk. De Romeinen wisten dit al : verdeel en heers! Laat iedere stad dan een staat worden zoals in de middeleeuwen! Dan kan men volgens jouw visie overal kan leven volgens locale gebruiken...

[andev]

Oorspronkelijk geplaatst door 1handclapping

Beste Andev,

Er zijn inderdaad verschillen tussen grote groepen mensen en die zijn niet uitsluitend territoriumgebonden. Over de ganse wereld leven er grote groepen verschillende mensen vreedzaam met en/of naast elkaar, vrede is niet een uitzonderingstoestand maar de regel. Van zodra er problemen zijn
bv. door de schaarste aan voedsel of door een zeer discriminerend gedrag van de ene tob de andere groep ontstaan er conflicten e oorlogen. De europeanen zijn een dominerende rol gaan spelen of hebben een bevolkingsoverwicht gevonden in zowat de ganse wereld - hun cultuur veroorzaakte aanpassingen in de culturen van ongeveer alle volkeren die met hen (ons) in aanraking kamen. De gedachte dat daarmee de geschiedenis ten einde is en dat de culturele ontwikkeling en de migratiegolven van de mensheid nu maar vanzelf zou moeten ophouden is redelijk onlogisch.

Inderdaad : die volkeren en naties die een "hoge beschavingsgraad" hebben schijnen qua bevolkingsaanwas regressief te zijn. Ik ben nog altijd op zoek naar redenen voor de ontvolking van het Romeinse Rijk dat mee de oorzaak was van de stormachtige volksverhuizing ca; 400 NC ... Dat er momenteel
een steeds aanzwellende immigratiegolf naar West Europa, het westelijke deel van de EU aan de gang is zal ook niemand ontkennen... De nieuwkomers zijn echter vlijtig bezig onze normen en waarden, onze culturele gewoonten over te nemen (soms vermengen ze die met de hunne). Het idee dat er geen toekomst meer zou zijn voor "Europese Cultuur" getuigt haast van een minderwaardigheidscomplex - de meest hoogstaande niet-europese culturen
de Hindoese, chinese en japanse hebben vlijtig van ons geleerd (en wij van hen - soms via een arabisch doorgeefluik).

De weg naar een duurzame en vredevolle aardse beschaving is de weg naar
het samenleven in diversiteit : de moderne techniek heeft als neveneffect dat de wereld een dorp geworden is. Indien wij op een pragmatische wijze onze cultuur in stand willen houden zullen wij de weg van het aanvaarden van diversiteit moeten leren (ook de "anderen" zullen dit moeten leren inzien,
niet-aanvaarding is een zekere weg naar zelfvernietiging).

Ik heb geen schrik van moslima's met een hoofdoekje om, maar die zich in nauwe jeansbroeken en sexy bloesjes hullen : zij doen niet aan religie, maar aan mode nl. westerse consumptiemode...

De migratiestromen uit de voorbije eeuwen en de redenen daartoe kunnen niet meer zomaar overgedaan worden in het tijdperk waar we nu in leven, gewoon omdat de ganse wereld nu ongeveer weet of kan weten wat er op elke plaats van de aarbol aan het gebeuren is terwijl het vroeger meer op zoek gaan was naar “onbekende” regionen waarvan men niet steeds wist wat men er zou aantreffen zoals de eerste groepen mensen die van streek naar streek trokken van zodra het plaatselijke voedsel en wild opgebruikt was, of wat later bvb zoals “kolonisten” in het Amerikaanse wilde westen erop uit trokken om zich te vestigen op het eerste stukje grond dat ze tegenkwamen dat er hen goed uitzag om op te leven…
De schaarste aan voedsel zal inderdaad een rol gespeeld hebben toen, nu moet de oplossing meer liggen in het bezorgen van voedsel ter plaatse door diegenen die er genoeg hebben en door hen de middelen te verschaffen om zelf aan een betere voedselproductie te doen. Het systeem van “leer ze vissen” ipv hier een vis te komen halen.Hier en daar spendeert men liever het gekregen of beschikbare geld aan jeeps en geweren enz liever dan aan tractoren echter…

Wie nu vertrekt naar een andere plaats op onze aardbodem kan weten wat hij/zij daar zal aantreffen. De moderne communicatiemiddelen waardoor je meteen in contact kunt komen met de mensen ter plaatse spelen ook een rol in het weten waar je naartoe gaat en wat er daar te beleven valt. Dus, zomaar migratiestromen van mensen die als grote kuddes erop uit trekken horen niet meer thuis in ons huidig wereldbeeld dacht ik…

Voor wat de “val van het Romeinse rijk” betreft, daar moeten nu toch al studies genoeg over gedaan zijn waarschijnlijk? Enkele van de redenen waren toch dat het rijk uiteindelijk te groot werd om, met de nodige controle vanuit Rome, nog fatsoenlijk bestuurd te worden. Aan de buitengrenzen zeg maar deden de plaatselijke Romeinse machthebbers waar ze zin in hadden en lieten de inkomsten grotendeels in eigen zakken verdwijnen. Een beetje zoals het “grote” Europa van tegenwoordig waar armere bijkomende landen vooral uitkijken naar wat er te rapen valt en niet naar wat goed is voor Europa… Dat de Romeinen wat lui geworden waren en al het te doene werk zoveel mogelijk aan slaven overlieten was ook een element dat negatief heeft geholpen. Ze wisten wel waarom ze het christendom bestreden die een einde wilde stellen aan die slaventoestanden! Misschien te vergelijken met onze eigen arbeiders die hier te duur aan het worden zijn en vervangen worden door Polen enz en waar het kan door zwartwerk allerhande. Vandaar zoveel “doppers” en toch geen mensen meer om de vacatures in te vullen, men doet onvoldoende om beide, verplicht, op elkaar af te stellen.
Maar bon, we kunnen hier een half of een gans geschiedenisboek opnieuw doornemen, uiteindelijk was er ook de Pax Romana die toch ook wat de bedoeling had om iedereen, Romeinen en anderen in vrede en voldoende voorspoed te laten leven… en op wat is het toch maar uitgelopen…
Ik denk niet dat we het er nu beter zullen vanaf brengen door de “volkeren” door elkaar te laten lopen, elk met zijn eigen wensen en gewoontes en behoeften en klaar om ervoor te vechten en de boel letterlijk en figuurlijk te laten ontploffen als het niet naar de zin van één of andere groep is.
We zijn niet goed bezig en het is maar binnen een paar volgende geschiedenisboekjes dat men de (waarschijnlijk negatieve) balans en samenvatting zal kunnen op tafel leggen.
En akkoord, we moeten geen schrik hebben van het stukje stof dat moslima's op hun hoofd zetten, maar misschien wel met een paar ideetjes en bedoelingen die erachter zitten, maar die discussie is ook al zoveel keer gevoerd...