Geloofwaardigheid België staat op het spel

[Spinoza]

Geloofwaardigheid België staat op het spel

De Belgische koning zoekt steun bij oudgedienden uit de politiek om een uitweg te vinden uit de politieke crisis. Het laat vooral zien hoe „surrealistisch”de regeringsvorming is geworden.

Door onze redacteur Joop Meijnen

Brussel, 29 aug. Van alle wijze Belgen die koning Albert II dezer dagen persoonlijk mogen komen adviseren over de redding van zijn koninkrijk, was het bezoek van oud-premier Jean-Luc Dehaene met afstand het spectaculairst. Niet omwat hij zei – net als alle andere koninklijke raadgevers respecteerde hij keurig het Geheim van Laken –, maar om wat hij liet zien.

De door de wol geverfde ex-premier was zo onvoorzichtig een notitie open en bloot op schoot te houden toen zijn auto bij de poort van Alberts residentie, zoals gebruikelijk in spannende formaties, werd omspoeld door een kleine mediahorde. Twee fotografen legden Dehaene’s denksporen scherp vast. Stop de persen! En verwarring alom. Of was het soms opzet om de onwillige geesten rijp te maken voor een alternatief ?

Het slachtoffer zelf toonde zich „verbijsterd” en maakte gewag van schending van privacy. Maar de pijn moet ook gezeten hebben in de inhoud. Want daaruit blijkt zonneklaar dat Dehaene een totaal andere aanpak voorstaat dan zijn partijgenoot Yves Leterme, die vorige week flopte als formateur. Met andere woorden: wat willen de Vlaamse christen-democraten nu eigenlijk?

Leterme won de verkiezingen op een programma dat de Vlamingen méér regionale autonomie en m�*nder federale zeggenschap belooft. Daarvoor zou een ‘staatshervorming’ nodig zijn, een ingreep die alleen kan als er in het parlement ten minste een tweederde meerderheid is.

Als formateur koos Leterme voor behoedzame politisering. Hij mikte op een centrum-rechts kabinet van Vlaamse en Waalse christen-democraten en liberalen en probeerde een soort omsingelingstactiek in drie stappen: eerst onderlinge deelakkoorden op nevenzaken, dan een onderling akkoord over de hoofdzaak (staatshervorming), en tot slot waterdichte deals met sociaal-democraten en/of groenen om aan de tweederde meerderheid te komen. Maar hij faalde jammerlijk.

En sindsdien is het Paleis van Laken in rep en roer.

De reddingsboei die Dehaene de koning aanreikt bestaat uit depolitisering: „Staatshervorming wordt buiten de regeringsvorming gehouden”, aldus zijn schootnotitie. Een groep van zes ervaren politici zou dan onder leiding van de voorzitters van Kamer en Senaat een voorstel moeten uitwerken dat in 2009 na nieuwe vervroegde verkiezingen ingevoerd zou moeten worden. Uitstel dus.

Dehaene haastte zich na het ‘uitlekken’ van zijn bijdrage te verklaren dat deze louter zijn privémening bevatte en geen standpunt van zijn partij betrof. Maar dat kon de verwarring slechts gedeeltelijk wegnemen, zeker zolang CD&V-partijleider Leterme er het zwijgen toe doet.

Deelt Leterme de mening dat de staatshervorming wel ‘even’ op zich kan laten wachten? En zo ja, wat betekent dat dan voor de lijstverbinding van het CD&V met de nog veel ongeduldiger Vlaams-nationalistische NVA? Dit zogenoemde kartel blijft immers sowieso nodig om de roomsliberale coalitie, die door veel commentatoren op grond van de verkiezingsuitslag nog steeds als meest levensvatbaar wordt gezien, aan een (gewone) meerderheid te helpen.

Afgezien van Dehaene’s ‘loshandigheid’ blijft de hamvraag uiteraard of de koning met al zijn consultaties – een klein dozijn inmiddels – een stap verder komt.

De demissionair minister van Buitenlandse Zaken, de Vlaamse liberaal Karel De Gucht, zei een hard hoofd te hebben in de koninklijke aanpak. Hij sprak van een „surrealistische regeringsvorming” wa a r - in wijlen de Belgische meester René Magritte zich thuis zou hebben gevoeld.

Ook oud-premier Willy Claes van de Vlaamse sociaal-democraten (SP.A) en eveneens te gast bij de vorst, maakt zich zorgen. „Wat nu gebeurt, brengt het imago van ons land schade toe.”Hij refereerde aan de woorden van de Luxemburgse premier Jean-Claude Juncker, die had gezegd dat de Belgische „geloofwaardigheid op het spel staat als het land zich niet herpakt”.

Herpakken – koning Albert II zal niets liever willen. Als hij tijdwinst beoogt te boeken, dan vormen zijn koninklijke consultaties een geschikt intermezzo. Maar als hij ook de politieke turbulentie onder zijn troon wil bedwingen, dan kan hij niet lang meer volstaan met het inviteren van elder statesmen. Want hoe graag zij hem ook stutten met een federale regering, geen van allen staat (meer) aan het politieke roer.

Bron: NRC Handelsblad

[Bhairav]

"Het lijkt wel Kafka"

[Cunning linguist]

Oorspronkelijk geplaatst door Bhairav

"Het lijkt wel Kafka"

Zegt de one-linerkampioen.

[AdrianHealey]

Neen, dat was ik.

De titel zegt btw alles.