De PVDA onderschrijft ten volle de petitie Red De Solidariteit

[Politics.be]

De PVDA onderschrijft de petitie Red de Solidariteit met volle overtuiging. Het initiatief van kunstenaars, academici en vakbonders om een grote petitie op te zetten voor het behoud van de federale solidariteit komt net op tijd. Als PVDA onderschrijven we graag de drie eisen van de petitie. Het is in het belang van alle werkende mensen in dit land dat zowel sociale zekerheid, arbeidsrecht als collectieve arbeidsovereenkomsten federaal worden behouden.

Lees verder...

[Kortaf]

Oorspronkelijk geplaatst door Politics.be

De PVDA is – de enige overblijvende – nationale partij.

LOL

Misschien kan Kris Merckx proberen een federale regering op de been te brengen?

[straatrue]

Logisch dat ze tegen de splitsing zijn, want door de werknemers te verdelen; krijgen de bazen minder tegenstand.
Verdeel en heers.

[Metternich]

Oorspronkelijk geplaatst door straatrue

Logisch dat ze tegen de splitsing zijn, want door de werknemers te verdelen; krijgen de bazen minder tegenstand.
Verdeel en heers.

Daarom: de Nederlanden één! Dat de bazen maar eens een Diets arbeidersoffensief proberen tegen te houden!

[lombas]

Ik zou eigenlijk liever solidair zijn met Noord-Brabant dan met die West-Vlamingen van ons.

[solidarnosc]

Oorspronkelijk geplaatst door lombas

Ik zou eigenlijk liever solidair zijn met Noord-Brabant dan met die West-Vlamingen van ons.

Brabanders. Is dat het volkje dat aan de overkant van de Schelde leeft die in 1302 aan de verkeerde kant stond?

[Pelgrim]

De PVDA is – de enige overblijvende – nationale partij.

en haalt de kiesdrempel niet.

[Pelgrim]

Wel grappig dat de zelfverklaard marxistisch-leninistische PVDA zo hard vastklampt aan een bourgeoisstaat.

[solidarnosc]

Oorspronkelijk geplaatst door Pelgrim

Wel grappig dat de zelfverklaard marxistisch-leninistische PVDA zo hard vastklampt aan een bourgeoisstaat.

Het is even grappig als pleiten om die bourgeoisstaat op te splitsen in twee nieuwe bourgeoisstaten.

[De Garde]

Oorspronkelijk geplaatst door Politics.be

De PVDA onderschrijft de petitie Red de Solidariteit met volle overtuiging. Het initiatief van kunstenaars, academici en vakbonders om een grote petitie op te zetten voor het behoud van de federale solidariteit komt net op tijd. Als PVDA onderschrijven we graag de drie eisen van de petitie. Het is in het belang van alle werkende mensen in dit land dat zowel sociale zekerheid, arbeidsrecht als collectieve arbeidsovereenkomsten federaal worden behouden.

Lees verder...

Als ik de onzin, die Herwig Lerouge op de webstek van de PVDA schrijft, lees hoeft dat niet te verbazen. Maar van wat gefoefel met de geschiedenis zijn die mannen ook nooit vies.

[Starkan]

Oorspronkelijk geplaatst door De Garde

Als ik de onzin, die Herwig Lerouge op de webstek van de PVDA schrijft, lees hoeft dat niet te verbazen. Maar van wat gefoefel met de geschiedenis zijn die mannen ook nooit vies.

Waar schrijft Herwig Lerouge onzin?

[Pelgrim]

Oorspronkelijk geplaatst door solidarnosc

Het is even grappig als pleiten om die bourgeoisstaat op te splitsen in twee nieuwe bourgeoisstaten.

dat is nderdaad even grappig.

PVDA is dan ook even idioot als pakweg VB, N-VA en LDD.

Gelukkis is er nu de V-SB, die van de imperialistische bourgeoisstaat Belgiek twee socialistische volksrepublieken in een confederatie wil maken.

[De Garde]

Oorspronkelijk geplaatst door Starkan

Waar schrijft Herwig Lerouge onzin?

tekst over de taalkwestie.

Vooreerst is de Vlaamse strijd geen zuivere taalstrijd. Wie zegt dat in 1938 alle problemen verholpen waren is de geschiedenis aan het herschrijven. Hier heb je 't.

Geschiedenis :: Naar de oorsprong van de taalkwestie

De Vlaamse beweging ontstond in de tweede helft van de 19e eeuw als reactie op de taaldiscriminatie waar de Vlamingen het slachtoffer van waren.

Door Herwig Lerouge
Het nationale stakingscomité in Gent, net voor de Eerste Wereldoorlog. Amper twee volksvertegenwoordigers spraken toen Nederlands in het parlement. (Foto Amsab Gent)

De Belgische Grondwet decreteert in 1831 dat alle burgers ‘gelijk zijn voor de wet’, ze voert de fundamentele democratische vrijheden in (van mening, onderwijs, godsdienst, vergadering) en de scheiding van kerk en staat. België is daarmee ‘een grondwettelijke modelstaat’, aldus Karl Marx. De grondwet is een enorme vooruitgang ten opzichte van de Middeleeuwen waar de lijfeigenen (boeren die compleet afhingen van de adel) geen enkel recht hadden en een edelman meer waard was dan een ambachtsman of handelaar. Natuurlijk was de nieuwe gelijkheid louter formeel.
Neem bijvoorbeeld het stemrecht. Alleen de rijken, zij de een forse belasting konden betalen, mochten stemmen. In 1831 waren er zo 55.000.
Om de eenheid rond de nieuwe staat te promoten, heeft de burgerij een nationale cultuur gecreëerd: ‘een vlag en een volkslied en een nationale geschiedenis die in de scholen onderwezen werd, en een ideologie: het nationalisme. Het nationalisme gaat ervan uit dat alle leden van de natie eenzelfde belang hebben. Het zet superrijke kapitaaleigenaars op dezelfde voet als arme werklozen. Het maskeert de opsplitsing van de maatschappij in sociale klassen.
Werkende mensen spraken dialecten, de burgerij legde het Frans op
Bij zijn oprichting in 1831 profiteert België van de opkomende industriële revolutie en wordt het snel een van de meest geïndustrialiseerde landen van die tijd. Vooral in het zuiden van het land ontwikkelt zich een zware industrie rond de koolmijnen. Vlaanderen blijft in essentie een landbouwstreek en telt maar enkele industriële centra in de textielsector en de havens. De Franstalige burgerij is dominant.
Taal speelt dikwijls een cruciale rol in de creatie van een staat. Ook in België verschilt de taalpolitiek van de burgerij niet van die van Groot-Brittannië of Frankrijk en probeert ze het hele land rond één taal te verenigen: het Frans, de taal van de burgerij. De werkende mensen spreken verschillende dialecten, ook in Wallonië. Een regeringsbesluit van 16 november 1830 legt het taalgebruik in het land vast: 1. Iedereen mag de taal van zijn keuze spreken; 2. zolang Vlaams en Duits van plaats tot plaats verschillen is het onmogelijk een tekst in die talen te publiceren; 3. De officiële taal in de staat wordt het Frans; 4. Een vertaling naar het Vlaams wordt gepland. Het Frans wordt in de scholen op alle niveaus onderwezen. Het is de officiële taal in gerechtszaken, het leger, de administratie en het onderwijs.
Gedurende de hele 19de eeuw voert een oppositiebeweging verzet tegen deze taaldiscriminatie. Ze bestaat uit Vlaamse kleinburgerij van intellectuelen en vrije beroepen. De burgerij van het noorden van het land die in Antwerpen, Gent, Kortrijk ... woont (en die in 1866 maar 4,1% van de bevolking in Vlaanderen uitmaakt), doet daar niet aan mee. Om toegang te krijgen tot de hoogste kringen van het land, kiest zij ervoor om Frans te spreken. Zo kan ze in Vlaanderen de rol spelen van administratieve burgerij: ze bezet de sleutelposities in politiek, administratie, gerecht, enzovoorts. Dankzij haar kennis van de twee talen (en van verschillende Vlaamse dialecten), was zij de enige die contact met de bevolking kon onderhouden.
Om die positie te behouden heeft ze zich altijd tegen elke democratisering verzet: zowel tegen de erkenning van het Nederlands als administratie- en onderwijstaal als tegen het algemeen stemrecht. Het stemrecht heeft overigens nog het meest de gelijkheid in taalzaken bewerkstelligd. Tot 1914 spraken de eerste ministers die uit de Vlaamse burgerij voortkwamen, Frans. Zoals de Aalstenaar Woeste of de Oostendenaar Frère Orban. Amper twee volksvertegenwoordigers spraken in het parlement Nederlands. Toen alle mannen uiteindelijk stemrecht hadden verkregen, waren dat er 50.
Een probleem van democratie
De reële discriminatie waar de Vlamingen in de 19de eeuw slachtoffer van waren, is niet een onderdrukking van Vlaanderen door een vreemde burgerij.
Wallonië ontwikkelde zich sneller dan Vlaanderen. Een gelijkaardig fenomeen zie je in alle kapitalistische landen. Honderd jaar later is de situatie compleet veranderd.
In België bestaat er anno 1900 ongetwijfeld een taalongelijkheid, maar de overheersende klasse, zij die de echte macht heeft, is geen vreemde macht. Ze spreekt dan wel Frans, maar ze is vooral Vlaams en Belgisch. We leven niet in een situatie van een onderdrukt volk dat niet over zijn eigen instellingen beschikt. De Vlaamse burgerij zetelt in het parlement, ze levert zelfs eerste ministers. Alleen de werkende mensen en de boeren, zowel Vlaamse als Waalse, zijn echt rechteloos. Ze hebben geen stemrecht en zijn ‘uiteraard’ ook niet verkiesbaar.
De wettelijke taaldiscriminatie is al 70 jaar opgelost
De Vlaamse kwestie vormde dus vooral een probleem van democratie, namelijk het recht om zijn eigen taal te spreken, onderwijs te kunnen volgen in de eigen taal, enzovoorts.
De verzetsbeweging tegen de taaldiscriminatie vond haar wortels in de Vlaamse kleinburgerij die wel Frans sprak, maar geen werk vond, zelfs niet in de administratie.
Het recht om zijn eigen taal te kunnen spreken is een fundamentele kwestie. Als iedereen in België de kans had gekregen om de twee landstalen te leren, dan was dat voor iedereen beter geweest, ook voor de werkende mensen.
Het ging om een probleem van democratie dat net als alle andere van deze soort, perfect een oplossing had kunnen vinden in een Belgische context. Uiteindelijk is dat ook zo gebeurd, maar met een onaanvaardbare vertraging. Omdat de Belgische grote burgerij, vooral die uit Vlaanderen, dwars lag. Alvast de wettelijke taaldiscriminatie werd 70 jaar geleden al opgelost.
Voor de verkiezingen van 1919 schoof de Vlaamse katholieke voorman Van Cauwelaert drie eisen naar voor: de vernederlandsing van het onderwijs, inclusief de universiteit van Gent, van het gerecht en van de administratie in Vlaanderen; de opsplitsing van het leger in Vlaamse en Waalse eenheden; de reorganisatie van de centrale administratie zodat dossiers over het Vlaamse gewest onmiddellijk in het Nederlands zouden worden opgemaakt. In 1938 wordt dat programma integraal gerealiseerd.
1. De strijd voor het Nederlands bestond al van in de 18e eeuw. De 'Vlaamse Beweging' is zo genoemd omdat Conscience met de Guldensporenslag begon.

2. De onderdrukking van de Vlamingen was een ideologische invulling van de Franse Revolutie. Het Nederlands was voor die mensen een 'patois' dat moest uigeroeid worden. Om die reden is het ook een onderdrukking van Vlaanderen. Trouwens, heel wat socialisten (onder meer Anseele) interesseerden zich niet voor die Vlaamse strijd.

3. Het is onder meer door de enorme kapitaalsinjecties van Willem I dat Wallonië ontwikkelt. Dat wordt vrolijk genegeerd in deze tekst. Vlaanderen wordt ook niet ontwikkeld en bewust: het fiscaal stelsel promoot drijfkracht en kleine woningen en niet landbezit en gezonde huizen. België heeft Vlaanderen braak laten liggen tussen 1830 en 1960. 't Is niet anders.

4. De Vlaamse kleinburgerij vond dus wel werk in de administratie maar werd daar gediscrimineerd omwille van hun eisen om het Nederlands op gelijke voet te krijgen met het Frans.

5. Van Cauwelaert was wel een voorman van de Vlaamse Beweging maar niet de enige.

Lerouge harkt hier wat dingen bij elkaar en haalt ze door zijn marxistische vleesmolen.

En dat de eisen van de Vlaamse Beweging binnen België hadden opgelost kunnen worden? Misschien wel. Maar hij geeft toe dat het te laat is geweest. Welnu, dat zal België zijn vel kosten.

[Jaani_Dushman]

Oorspronkelijk geplaatst door Politics.be

De PVDA onderschrijft de petitie Red de Solidariteit met volle overtuiging.

"Kris Baron Merckx" of "Ludo Burggraaf Martens".

Het bekt wel goed.

[Jaani_Dushman]

Oorspronkelijk geplaatst door De Garde

Wie zegt dat in 1938 alle problemen verholpen waren is de geschiedenis aan het herschrijven.

Waarom schrijven ze niets over Leuven Vlaams? Het was toch toen dat de AMADA zich afscheurde van het KVHV?

[Starkan]

Oorspronkelijk geplaatst door Jaani_Dushman

"Kris Baron Merckx" of "Ludo Burggraaf Martens".

Het bekt wel goed.

Laag.. zeer laag..