De kracht van de kleine man ...

Boadicea · 15 oktober 2007, 21:56

Volgens mij een onderschat iets. De kleine man is de nietige meerderheid, die altijd, in elk systeem onderdrukt wordt, maar volgens mij is de macht van de machtshebbers niet zo absoluut als we denken.

De tekenfilm "A Bug's Life" laat duidelijk zien dat door "stength in numbers" de kleine, nietige mieren de grotere, sterkere spinkhanen, die hun onderdrukten, onderuit haalden.

Eigenlijk zijn het de mensen die het systeem gewoon onderuit kunnen halen. Alle regeringen zijn de grond machteloos en moeten daarom hun onderdanen onderdrukken. Hoeveel ministers we ook mogen hebben, als deze kleine mieren hier samenwerken, werpen we hen onderuit zonder geweld en zonder problemen. Dan kunnen ze allemaal afdruipen met de staart tussen de benen.

Het enige probleem is de mensen op één rij krijgen. Daar hebben ze iets op gevonden: verdeel en heers. Verscheur onder naam van democratie het politieke landschap in partijen, die elkaar met holle slogans en nutteloze wetten bekampen. Geef op die manier brood en spelen. Maak er een verkiezingsshow van. Maak van talkshows arena's.

Moeten we dat nog langer blijven pikken? Mogen we niet meer voor ons eigen denken? Is politieke correctheid het nieuwe imperium dat de wereld in zijn greep moet houden? Moeten we trouw blijven aan mensen die enkel om ons geven, als ze door onze stemmen, hun macht over ons kunnen gelden en ons als bedanking de slavenkettingen omleggen?

Ik weet dat de laatste keer dat ik hier Rudyard Kipling citeerde, ik de pek en veren over me kreeg, maar als anti-imperialist, moet ik eerlijk bekennen dat ik wel fan ben van deze man zijn gedichten en vooral van dit:

A Pict Song

Rudyard Kipling

Rome never looks where she treads.
Always her heavy hooves fall,
On our stomachs, our hearts or our heads;
And Rome never heeds when we bawl.
Her sentries pass on—that is all,
And we gather behind them in hordes,
And plot to reconquer the Wall,
With only our tongues for our swords.

We are the Little Folk—we!
Too little to love or to hate.
Leave us alone and you’ll see
How we can drag down the State!
We are the worm in the wood!
We are the rot at the root!
We are the taint in the blood!
We are the thorn in the foot!

Mistletoe killing an oak—
Rats gnawing cables in two—
Moths making holes in a cloak—
How they must love what they do!.
Yes—and we Little Folk too,
We are busy as they—
Working our works out of view—
Watch, and you’ll see it some day!

No indeed! We are not strong,
But we know Peoples that are.
Yes, and we’ll guide them along,
To smash and destroy you in War!
We shall be slaves just the same?
Yes, we have always been slaves,
But you—you will die of the shame,
And then we shall dance on your graves!

We are the Little Folk—we!
Too little to love or to hate.
Leave us alone and you’ll see
How we can drag down the State!
We are the worm in the wood!
We are the rot at the root!
We are the taint in the blood!
We are the thorn in the foot!

Rare tekst voor iemand die zogezegd enkel in "The white men' s burden" zou geloven.

eno2 · 20 februari 2010, 15:42

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Boadicea

Volgens mij een onderschat iets. De kleine man is de nietige meerderheid, die altijd, in elk systeem onderdrukt wordt, maar volgens mij is de macht van de machtshebbers niet zo absoluut als we denken.

De tekenfilm "A Bug's Life" laat duidelijk zien dat door "stength in numbers" de kleine, nietige mieren de grotere, sterkere spinkhanen, die hun onderdrukten, onderuit haalden.

Eigenlijk zijn het de mensen die het systeem gewoon onderuit kunnen halen. Alle regeringen zijn de grond machteloos en moeten daarom hun onderdanen onderdrukken. Hoeveel ministers we ook mogen hebben, als deze kleine mieren hier samenwerken, werpen we hen onderuit zonder geweld en zonder problemen. Dan kunnen ze allemaal afdruipen met de staart tussen de benen.

Het enige probleem is de mensen op één rij krijgen. Daar hebben ze iets op gevonden: verdeel en heers. Verscheur onder naam van democratie het politieke landschap in partijen, die elkaar met holle slogans en nutteloze wetten bekampen. Geef op die manier brood en spelen. Maak er een verkiezingsshow van. Maak van talkshows arena's.

Moeten we dat nog langer blijven pikken? Mogen we niet meer voor ons eigen denken? Is politieke correctheid het nieuwe imperium dat de wereld in zijn greep moet houden? Moeten we trouw blijven aan mensen die enkel om ons geven, als ze door onze stemmen, hun macht over ons kunnen gelden en ons als bedanking de slavenkettingen omleggen?

Ik weet dat de laatste keer dat ik hier Rudyard Kipling citeerde, ik de pek en veren over me kreeg, maar als anti-imperialist, moet ik eerlijk bekennen dat ik wel fan ben van deze man zijn gedichten en vooral van dit:

A Pict Song

Rudyard Kipling

Rome never looks where she treads.
Always her heavy hooves fall,
On our stomachs, our hearts or our heads;
And Rome never heeds when we bawl.
Her sentries pass on—that is all,
And we gather behind them in hordes,
And plot to reconquer the Wall,
With only our tongues for our swords.

We are the Little Folk—we!
Too little to love or to hate.
Leave us alone and you’ll see
How we can drag down the State!
We are the worm in the wood!
We are the rot at the root!
We are the taint in the blood!
We are the thorn in the foot!

Mistletoe killing an oak—
Rats gnawing cables in two—
Moths making holes in a cloak—
How they must love what they do!.
Yes—and we Little Folk too,
We are busy as they—
Working our works out of view—
Watch, and you’ll see it some day!

No indeed! We are not strong,
But we know Peoples that are.
Yes, and we’ll guide them along,
To smash and destroy you in War!
We shall be slaves just the same?
Yes, we have always been slaves,
But you—you will die of the shame,
And then we shall dance on your graves!

We are the Little Folk—we!
Too little to love or to hate.
Leave us alone and you’ll see
How we can drag down the State!
We are the worm in the wood!
We are the rot at the root!
We are the taint in the blood!
We are the thorn in the foot!

Rare tekst voor iemand die zogezegd enkel in "The white men' s burden" zou geloven.

Etienne de la Boétie was eerst, in 1576 (na zijn dood)
met:

Discours de la servitude volontaire

15 oktober 2007, 21:56	#1
Boadicea Perm. Vertegenwoordiger VN Geregistreerd: 29 maart 2006 Locatie: Antwerpen Berichten: 10.422	De kracht van de kleine man ... Volgens mij een onderschat iets. De kleine man is de nietige meerderheid, die altijd, in elk systeem onderdrukt wordt, maar volgens mij is de macht van de machtshebbers niet zo absoluut als we denken. De tekenfilm "A Bug's Life" laat duidelijk zien dat door "stength in numbers" de kleine, nietige mieren de grotere, sterkere spinkhanen, die hun onderdrukten, onderuit haalden. Eigenlijk zijn het de mensen die het systeem gewoon onderuit kunnen halen. Alle regeringen zijn de grond machteloos en moeten daarom hun onderdanen onderdrukken. Hoeveel ministers we ook mogen hebben, als deze kleine mieren hier samenwerken, werpen we hen onderuit zonder geweld en zonder problemen. Dan kunnen ze allemaal afdruipen met de staart tussen de benen. Het enige probleem is de mensen op één rij krijgen. Daar hebben ze iets op gevonden: verdeel en heers. Verscheur onder naam van democratie het politieke landschap in partijen, die elkaar met holle slogans en nutteloze wetten bekampen. Geef op die manier brood en spelen. Maak er een verkiezingsshow van. Maak van talkshows arena's. Moeten we dat nog langer blijven pikken? Mogen we niet meer voor ons eigen denken? Is politieke correctheid het nieuwe imperium dat de wereld in zijn greep moet houden? Moeten we trouw blijven aan mensen die enkel om ons geven, als ze door onze stemmen, hun macht over ons kunnen gelden en ons als bedanking de slavenkettingen omleggen? Ik weet dat de laatste keer dat ik hier Rudyard Kipling citeerde, ik de pek en veren over me kreeg, maar als anti-imperialist, moet ik eerlijk bekennen dat ik wel fan ben van deze man zijn gedichten en vooral van dit: A Pict Song Rudyard Kipling Rome never looks where she treads. Always her heavy hooves fall, On our stomachs, our hearts or our heads; And Rome never heeds when we bawl. Her sentries pass on—that is all, And we gather behind them in hordes, And plot to reconquer the Wall, With only our tongues for our swords. We are the Little Folk—we! Too little to love or to hate. Leave us alone and you’ll see How we can drag down the State! We are the worm in the wood! We are the rot at the root! We are the taint in the blood! We are the thorn in the foot! Mistletoe killing an oak— Rats gnawing cables in two— Moths making holes in a cloak— How they must love what they do!. Yes—and we Little Folk too, We are busy as they— Working our works out of view— Watch, and you’ll see it some day! No indeed! We are not strong, But we know Peoples that are. Yes, and we’ll guide them along, To smash and destroy you in War! We shall be slaves just the same? Yes, we have always been slaves, But you—you will die of the shame, And then we shall dance on your graves! We are the Little Folk—we! Too little to love or to hate. Leave us alone and you’ll see How we can drag down the State! We are the worm in the wood! We are the rot at the root! We are the taint in the blood! We are the thorn in the foot! Rare tekst voor iemand die zogezegd enkel in "The white men' s burden" zou geloven. __________________ Opgepast voor geiteneukende honden: http://www.youtube.com/watch?v=ZLyyrLC3cQc Laatst gewijzigd door Boadicea : 15 oktober 2007 om 21:58.