LADIES & gentlemen: andere zeden!

[circe]

And now for something completely different:


Toen aan het einde van de 15e eeuw Vasco de Gama de kusten van Malabar (Oost-Indië) bereikte, landden de Portugezen bij een volk, dat uitmuntte door zijn hoge trap van beschaving, de ontwikkeling van zijn marine, de sterkte en organisatie van zijn leger, de rijkdom van zijn steden, de prachtige weelde en de beschaafde zeden van zijn bewoners: maar de maatschappelijke positie van de vrouw en de familievorm, die zij er vonden, waren in lijnrechte tegenspraak met al hun uit Europa overgebrachte beschouwingen.

Bachofen geeft in zijn Antiquarischen Briefen een uitvoerige beschrijving van de familie van de Naïren van Malabar, welke hij putte uit talrijke bronnen, namelijk de berichten van Arabische, Portugese, Hollandse, Italiaanse, Franse, Engelse en Duitse schrijvers van de middeleeuwen tot de tegenwoordige tijd.

De Naïrenfamilie heeft een ongewone levenskracht aan de dag gelegd: zij hield zich staande tegen de onderdrukking door de aristocratie van de brahmanen, tegen de islam en tegen het christendom.

De Naïren, de krijgshaftige aristocratie van Malabar, vormen grote families, welke ieder wel enige honderden leden omvat, die allen een gemeenschappelijke naam voeren, zoals dit ook het geval is bij de Keltische Clan, de Romeinse Gens en de Griekse Genos. Het onroerend vermogen is gemeen-eigendom van het geslacht; de grootst mogelijke gelijkheid heerst binnen de grenzen van het geslacht.

De man leeft niet met zijn vrouw en kinderen, maar blijft met zijn broeders en zusters in het huis van zijn moeder. Scheidt hij zich van deze af, dan wordt hij steeds door zijn meest geliefde zuster vergezeld; na zijn dood komt zijn roerend vermogen niet aan zijn eigen kinderen, maar aan de kinderen van zijn zuster.

De moeder, of na haar dood de oudste dochter, vormt het hoofd van de familie en de bestuurster van de huishouding; het beheer van grond en bodem valt echter haar broer toe, die de naam voert van: ‘man, die te eten geeft’. De echtgenoot is een gast in het huis van zijn vrouw; hij betreedt het slechts op zekere, bepaalde uren, en zit aan tafel niet aan de zijde van vrouw en kind. 'De Naïren', zegt de Portugees Barbosa, 'hebben een buitengewone eerbied voor hun moeder... op gelijke wijze vereren zij hun oudere zusters, die de plaats van een moeder innemen'.

De Naïrenvrouw bezit meerdere mannen, tien, twaalf en nog wel meer, wanneer het haar bevalt en die zij naar goeddunken wisselen kan; zij volgen elkaar langs de rij af op; ieder heeft zijn bepaalde echtelijke dag, gedurende welke hij in de kosten voor de huishouding bijdragen moet. Om aan te duiden dat zijn plaats bezet is, hangt hij zijn zwaard en zijn schild boven de huisdeur op. De vrouw wordt des te meer geacht en bewonderd, hoe meer echtgenoten zich tot haar onderhoud verenigen.

Om niet te moeten hongeren op de dagen, dat hij geen toegang tot zijn dame heeft, mag hij zich aansluiten bij andere huwelijksgezelschappen; hij kan ook naar believen het ene huwelijksgezelschap uittreden, om in een ander te gaan, en zijn dame heeft het recht hem af te wijzen, wanneer hij haar niet bevalt of zijn plichten niet voldoende nakomt. De Naïrenvrouw leeft in de veelmannerij (polyandrie) en de Naïr in de veelwijverij (polygamie of polygynie).

Lees vooral het VOLLEDIGE ARTIKEL VERDER

__________________________________________

Vergeet niet de laatste commentaar met de wiki-informatie over de Nairs (Naïren?) die het ontmaagden van hun vrouwen als een vervelend karweitje beschouwden (hoezo ontmaagden van "hun" vrouwen??? Waarschijnlijk vonden die vrouwen het gewoon zelf beter dat hun eerste keer door een vreemd volkje werd gepleegd: christenen, blanken of wonder boven wonder zelfs islamieten werden ervoor gebruikt!)

Lezen dus!

[sn00py]

Zeer leerrijk en VERRIJKEND (in de ware zin van het woord)