NV België : Sociaal bloedbad op komst of niet ?

[Marlientje]

Waarom nv België dringend nood heeft aan een nieuwe regering


Een nieuwe accijnsverlaging voor diesel, vers geld voor het spoor, de omzetting van een cruciale EU-richtlijn voor de verzekeringssector, de uitvoering van een nieuw bonussysteem: het zijn maar enkele voorbeelden van sociaaleconomische dossiers die niet thuishoren in de categorie van lopende zaken en bijgevolg dringend door een nieuwe federale regering moeten worden aangepakt. Maar er is meer. Veel meer. Tien dringende redenen waarom er maar beter snel een nieuwe regering wordt gevormd.

Aan de politieke crisis hangt wel degelijk een economisch prijskaartje. Gouverneur Guy Quaden waarschuwde midden september voor de schadelijke gevolgen van de politieke crisis. Toen was de regeringscrisis honderd dagen oud. Vandaag is de formatie meer dan honderdvijftig dagen ver en is de crisis uitzichtlozer dan ooit. De gouverneur doet er dezer dagen liever het zwijgen toe. Wees echter maar zeker dat de crisis ons land schade berokkent. Want in het buitenland wordt stilaan een kruis gemaakt over België.

In Frankrijk en in Nederland wordt bij de bevolking zelfs gepeild naar de wenselijkheid van een eventuele aansluiting van een stuk Franstalig of Nederlandstalig België. De Luxemburgse premier Jean-Claude Juncker maakt zich vrolijk dat met de invoering van de euro er een einde is gekomen aan de Belgisch-Luxemburgse Monetaire Unie. "Voor mij is het elke dag een grotere opluchting en een intense bron van vreugde dat de Luxemburgse frank niet langer aan de Belgische frank is gekoppeld, anders stond de Luxemburgse frank nu zwaar onder druk." Reken maar, een aanslepende politieke crisis in ons land zou zware aanvallen op de Belgische frank hebben uitgelokt en een pak monetaire turbulentie en onvermijdelijke renteverhogingen hebben veroorzaakt. Consument en bedrijfsleven zouden de crisis cash hebben betaald. Dankzij de euro gebeurt dat niet. Politiek België leeft in een beschermende cocon. De crisis in België lijkt zo nog weken te kunnen aanslepen. Maar schijn bedriegt. Ook zonder frank, zonder monetaire turbulentie en zonder drastische renteverhogingen zijn er belangrijke sociaaleconomische redenen waarom de nv België nood heeft aan een nieuwe regering.

Levensduurte stijgt

Wellicht het prangendste probleem zijn de stijgende prijzen voor energie, brandstof en voeding. Mensen met uitkeringen, lage en zelfs middeninkomens komen in de problemen. Het ACV waarschuwde dat een gewone indexaanpassing niet zal volstaan om sociale drama's te voorkomen. Het ABVV eist de invoering van maximumprijzen om koopkrachtverlies te voorkomen. En ook de autolobby staat aan de klaagmuur. De regering-Verhofstadt kende vorige week schoorvoetend een accijnsverlaging toe. Maar met een vat olie dicht in de buurt van de 100 dollar zal die maatregel niet volstaan om de klaagzang te stoppen. En er is de stijging van de voedselprijzen waarmee de consument af te rekenen krijgt. De gestegen prijzen van grondstoffen jagen de prijzen voor basisproducten met tientallen procenten de hoogte in. Levensonderhoud wordt duur.

Begroting in het rood

De begroting blijft het grote zorgenkind van de NV België. Door de aanslepende politieke crisis is de kans groot dat de begroting dit jaar in het rood duikt. Ook voor de volgende jaren ziet het er somber uit. De economische groei kalft af. De paarse regering, die met kunst- en vliegwerk haar begrotingen aan elkaar geplakt heeft, schoof een pak facturen door naar de volgende regering. Diverse instellingen schatten de besparingsoefening de komende legislatuur op een slordige 10 miljard euro. Besparingen zijn nodig om een overschot te realiseren. Over vier jaar moet ons land meer dan 4 miljard euro surplus hebben. Als ons land de factuur van de vergrijzing betaalbaar wil houden, kan België zich geen tekorten veroorloven. En er wordt een antwoord verwacht op de vraag hoe de financieringswet moet worden aangepast. Zonder bijsturing dreigt de federale overheid te bezwijken onder de stijgende kosten voor pensioenen en gezondheidszorg.

Staatsschuld stijgt

Wie begroting zegt, zegt staatsschuld. Voor de NV België blijft dat een torenhoog probleem. De voorbije jaren is de schuldgraad gedaald tot onder de 90 procent, maar in euro's uitgedrukt gaat de staatsschuld niet naar beneden. Meer zelfs, de staatsschuld stijgt. Eind vorig jaar bedroeg de staatsschuld het recordbedrag van 278,6 miljard euro, een stijging met 670 miljoen. Per Belg komt dat neer op een bedrag van 26.533 euro. Met een begroting die in het rood dreigt te gaan zal de staatsschuld enkel verder stijgen. En nu de periode van lage rente voorbij is, zal ook de rente die op de staatsschuld moet worden betaald opnieuw de hoogte ingaan. Overigens moet België vandaag reeds vijf basispunten extra rente betalen op zijn staatsleningen. Dat is de risicopremie die buitenlandse investeerders eisen omwille van de politieke crisis in ons land.

Pensioenen in gevaar

Nergens in West-Europa zijn de wettelijke pensioenen zo mager als in België. Desondanks is het niet zeker dat de Belgische overheid die pensioenen in de toekomst ook kan blijven uitbetalen. Om de vergrijzing betaalbaar te houden moet de staatsschuld dalen tot onder de 30 procent van het bruto binnenlands product. Er is dus nog een lange weg te gaan, want de voorbije jaren heeft de overheid verzuimd om de staatsschuld fors naar beneden te drukken. De bonus die de lage rente opleverde, heeft de regering-Verhofstadt opgesoupeerd. De druk komt daarmee op de schouders van de jongere generaties. De vraag is of zij bereid zullen zijn om het geld voor de pensioenen op te hoesten.

Te weinig jobs

Dé sociaaleconomische uitdaging. Meer jobs betekent meer belastinginkomsten, meer middelen voor de sociale zekerheid en minder uitgaven voor uitkeringen. Meer jobs is de sleutel om overschotten te realiseren op de begroting, de staatsschuld te verminderen en de pensioenen te betalen. De Vergrijzingscommissie berekende dat er de komende jaren meer dan 500.000 extra jobs nodig zijn om de vergrijzingskosten te dragen. Gezien de vele knelpuntberoepen waarmee de bedrijven al zitten, lijkt dat haast uitzichtloos. Willen we onze welvaart behouden, dan moet de werkgelegenheidsgraad hoger. Te weinig mensen zijn aan het werk. Vandaag heeft 62 procent van de beroepsbevolking een baan. Dat moet omhoog naar 70 procent. Dat veronderstelt een strenger activeringsbeleid, maar ook meer opleidingen op de werkvloer. En langer werken is de boodschap. Het generatiepact was een heel bescheiden eerste aanzet.

Concurrentiekracht slabakt

De Belgische economie heeft de voorbije jaren aan concurrentievermogen ingeboet. In internationale klassementen zakt ons land weg naar de grijze middenmoot. Het verlies van plaatsen in de rangschikking is nog niet zo dramatisch als dat van de Rode Duivels, 54ste in de FIFA-rangschikking. Ons land staat in de concurrentiekrachtindex van het World Economic Forum op een twintigste plaats. Zeven jaar geleden prijkte België nog op een twaalfde plaats. Dat is onder meer een gevolg van een verlies aan productiviteit. De huidige politieke crisis is zeker geen goede zaak voor onze concurrentiekracht. Ze dreigt potentiële investeerders af te schrikken. "De schade voor het imago van België in het buitenland loopt verder op. De kans op uitstel of afstel van investeringen neemt met de dag toe", waarschuwt het Verbond van Belgische Ondernemingen.

Fiscaliteit breekt zuur op

De strijd om buitenlandse investeerders zorgt voor almaar meer fiscale concurrentie in Europa. Ierland en een aantal Oost-Europese landen spannen de kroon met tarieven van 10 �* 15 procent. België verlaagde de vennootschapsbelasting tot 34 procent en heeft met de notionele intrest een nieuw instrument in stelling gebracht om meer investeringen en jobs aan te trekken. Maar dat fiscale gunstregime kost bakken geld en schiet zijn doel voorbij. De notionele intrest leidt niet tot meer investeringen, maar is veeleer een instrument van fiscale optimalisatie, zeg maar een manier om zo min mogelijk vennootschapsbelasting te betalen. De maatregel sloeg dit jaar al een gat van anderhalf miljard euro in de begroting en vergt dringend een bijsturing.

Export kalft af

De Belgische industrie verliest marktaandeel in het buitenland. Er zit nog wel groei in de export. Maar de uitvoer groeit trager dan de groei van onze exportmarkten. Het Planbureau becijferde dat de Belgische export 28 procent marktaandeel heeft verloren tussen 1980 en 2005. De trend lijkt moeilijk om te buigen. Zelfs in recente jaren verloor de Belgische export terrein. Tussen 2000 en 2005 ging er 11 procent verloren. Het exportverlies wordt onder meer toegeschreven aan het gebrek aan innovatie in het Belgische bedrijfsleven. Onze bedrijven slagen er onvoldoende in om met innoverende producten op de markt te komen. En er gaan te weinig centen naar innovatie. Niet alleen de bedrijven treft schuld, ook de overheid slaat ter zake een belabberd figuur.

Infrastructuur in gevaar

De jongste berichten over de slechte staat van een aantal bruggen in ons land zijn geen toeval. Om de eindjes aan elkaar te knopen wordt er al jaren bespaard op infrastructuur. Met als gevolg dat wegen en sporen er in slechte staat bijliggen. In een ver verleden waren de Belgische wegen bij de beste van Europa. Vandaag liggen ze er slecht bij. Onze noorderburen hebben er een woord voor: "klotewegen".

Te weinig en te dure energie

In België dreigt een tekort aan gas en elektriciteit. De kans bestaat dat het licht uitgaat omdat er een gebrek is aan investeringen in nieuwe centrales. Buitenlandse producenten aarzelen om zich op de Belgische markt te begeven. Dat heeft alles te maken met de dominante positie van Electrabel en de onzekerheid over de kernuitstap in België. Om de markt te openen voor de concurrentie is er een krachtdadige regering vereist die het aandurft in Parijs hard op tafel te slaan. Want na de geplande fusie met Gaz de France worden Electrabel en moederhuis Suez een speeltje in de handen van de Franse president Sarkozy. Ondertussen realiseert Suez op de kap van de consument woekerwinsten met de productie van kernenergie. (Johan Corthouts)


Fintje Graaimientje


Het ziet er weer goed uit !
Geraken we hier nog uit ?
Te danken aan paars....
waar zijn die pensioenen naartoe, geld dat jarenlang werd afgehouden en
die er niet meer is... gepikt door de VLD ?