Mia Doornaert doorprikt

Philips Inc. · 2 april 2004, 21:54

In haar rubriek “Doorgeprikt staat netjes” in DS blijkt Mia Doornaert zich blijkbaar maar selectief de lessen “vaderlandse” geschiedenis te herinneren. Bij het lezen van het bewuste opinieartikel “Vlaanderen Boven [DS vrijdag 2 april] vond ik een nogal vreemde interpretatie terug van de historische feiten. Ligt het nu aan haar langdurig buitenlands verblijf of is het de prijs die men betaalt voor een baronestitel, ik zou het niet weten. Wat ik wel weet, is dat zij er niet in slaagt een samenhangend en beargumenteerd versie van de feiten weer te geven. Integendeel, haar schrijven leek eerder op een ordinair scheldproza, dat een (verondersteld) ongebonden journalist(e) onwaardig is.

Zo maakte Mvr. Doornaert de nogal bizarre verbinding tussen het stijgende succes van het Vlaams Blok en de steeds verdere federalisering van België. En daar hield het niet mee op. Nee, de steeds meer uitgebreidere autonomie van Vlaanderen lag ook nog eens aan de basis van de (vermeende) opmars van het “verkavelingsbargoens” en de (vermeende) neergang van het Algemeen Nederlands, met alle gevolgen voor het Vlaams cultureel peil.

Als kritische lezer verwachtte ik voor deze nogal “revolutionaire” of “baanbrekende” stellingen argumenten te vinden in de daar opvolgende paragrafen. Ik kwam van een kale reis terug. Jammerlijk voor de Belgische en Vlaamse politici die het “cordon sanitaire” omhelzen, en al jaren vruchteloos naar een vaccin zoeken ter bestrijding van het Vlaams Blok, was dit een uitgelezen kans om meer te weten te komen. Vreemd was het ook voor menig Vlaams kunstenaar en Vlaams kunstliefhebber waarvoor de middelen en het aanbod van Vlaamse hoogstaande culturele manifestaties nog nooit zo hoog waren.

Mia Doornaert stelde zich in het bewuste artikel ook de vraag in hoeverre waarden van gelijkheid en broederlijkheid door de leden van de N-VA wordt belichaamd. Het is inmiddels een klassieker in het Belgiscistisch discours, om het collaboratieverleden steeds weer op te rakelen. Haar bewering als zou de VU, en haar opvolger de N-VA, en de Vlaamse beweging het collaboratieverleden van de Vlamingen, niet of nooit hebben afgekeurd is een totaal ongenuanceerde en (al dan niet bewuste) verkeerde voorstelling van de zaken. Ik verwijs Mvr. Doornaert graag door naar de Nieuwe Encyclopedie van de Vlaamse Beweging (hét standaardwerk over de Vlaamse Beweging), waar ze kan kijken onder de termen “collaboratie”, “repressie” en “amnestie”, en zo haar kennis van haar historisch inzicht in deze problematiek verder kan bijschaven. Ik verwijs Mvr. Doornaert ook graag door naar de partijstandpunten van de VU en de van de N-VA hierin, en tevens naar het partijstandpunt van de N-VA in verband met “het gemeentelijk stemrecht voor niet-europese vreemdelingen” (electronisch te bereiken op www.n-va.be of [email protected]).

Het is eigelijk grappig, en triestig tegelijk, hoe een notoir unitarist en Belgisch staatsnationalist als Mvr. Doornaert aan Vlaams-nationalisten steeds placht een les te moeten geven in democratische waarden. Maar ja, zo zijn we in België. We spellen de wereld de les over democratie en mensenrechten, maar owee als er een partij opkomt die pleit voor een zelfstandige Vlaamse staat in Europa. We maken ze achtereenvolgens uit voor extreemrechts, racistisch, nazaten van collaborateurs en van medewerkers van een “genocidair” (verkavelingbargoens?) regime, conservatief, egoïstisch, provincialistisch, navelstaarders, zolang ze maar niet over de grond van de zaak moeten discussiëren.

Zo zijn we in België. We spellen de wereld de les over democratie en mensenrechten, maar owee als er een partij opkomt met republikeinse gedachten die protesteert tegen een ondemocratische instelling zoals het koningshuis. We hervormen een beetje de kieswetgeving zodanig dat we die kritische stem op de “nazaten van een genocidair” regime kunnen smoren.
Zo zijn we in België. We spellen de wereld de les over democratie en mensenrechten, maar owee als we het moeten hebben over amnestie voor de collaborateurs van de WOII. Neen, in dit “verdraagzaam” land blijkt amnestie voor diegene die, zich al dan niet bewust van wat er zich achter de fascistische façade schuilging, hebben gecollaboreerd met de Nazi’s na 60 jaar nog steeds niet mogelijk. Weinig of geen verkrachters, moordenaars en criminele recidivisten zitten nog maar 1/3 uit van wat de “zwarten” werd toebedeeld. Over de economische collaboratie van de rijke en machtige Belgischgezinde families wordt in unitaire kringen echter helemaal geen woord gerept.

Zo zijn we in België. We spellen de wereld de les over democratie en mensenrechten, maar owee als we aan ons koloniaal “genocidair” regime in Congo worden herinnerd door die stoute flaminganten. Britse kwaliteitsreportages blijken volgens de bevoegde minister plots een complot te zijn van Vlaams-nationalistische historici die op die manier het koningshuis en de Belgische staat willen omverwerpen.

Voor mij is het duidelijk: het hypocriete ballonnetje van Barones Mia Doornaert is bij deze helemaal doorprikt.

Philip Roose
Lid NR Ronduit N-VA!

Xenon · 3 april 2004, 13:14

Je hebt dit toch opgestuurd naar De Standaard, hoop ik?

C uit W · 3 april 2004, 14:25

Sterke brief.
Mooi zo !

Knipp · 4 april 2004, 08:40

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Philips

Haar bewering als zou de VU, en haar opvolger de N-VA, en de Vlaamse beweging het collaboratieverleden van de Vlamingen, niet of nooit hebben afgekeurd is een totaal ongenuanceerde en (al dan niet bewuste) verkeerde voorstelling van de zaken.

Er staat : decennialang

Het loont de moeite het artikel van Mia Doornaert te lezen,
het is op veel plaatsen genuanceerder dan hierboven voorgesteld.
En niet eens zo slecht gedocumenteerd.

Het achterliggend artikel ' Het verraad der Nieuw-Vlamingen '
van Benno Barnard op 22/3 in DS was wel andere koek

zorroaster · 4 april 2004, 13:58

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Knipp

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Philips

Haar bewering als zou de VU, en haar opvolger de N-VA, en de Vlaamse beweging het collaboratieverleden van de Vlamingen, niet of nooit hebben afgekeurd is een totaal ongenuanceerde en (al dan niet bewuste) verkeerde voorstelling van de zaken.

Er staat : decennialang

Het loont de moeite het artikel van Mia Doornaert te lezen,
het is op veel plaatsen genuanceerder dan hierboven voorgesteld.
En niet eens zo slecht gedocumenteerd.

Het achterliggend artikel ' Het verraad der Nieuw-Vlamingen '
van Benno Barnard op 22/3 in DS was wel andere koek

Het artikel richt zijn eigen geloofwaardigheid ten gronde door te stellen dat men in het weerbericht spreekt over "Vlaanderen" als ware het onderdeel van een groot Vlaams complot om België te vernietigen.

Ik heb overigens een gelijkaardige brief als Filip opgestuurd...

2 april 2004, 21:54	#1
Philips Inc. Minister-President Geregistreerd: 10 november 2003 Locatie: Op deze doorgedraaide wereldbol Berichten: 4.314	In haar rubriek “Doorgeprikt staat netjes” in DS blijkt Mia Doornaert zich blijkbaar maar selectief de lessen “vaderlandse” geschiedenis te herinneren. Bij het lezen van het bewuste opinieartikel “Vlaanderen Boven [DS vrijdag 2 april] vond ik een nogal vreemde interpretatie terug van de historische feiten. Ligt het nu aan haar langdurig buitenlands verblijf of is het de prijs die men betaalt voor een baronestitel, ik zou het niet weten. Wat ik wel weet, is dat zij er niet in slaagt een samenhangend en beargumenteerd versie van de feiten weer te geven. Integendeel, haar schrijven leek eerder op een ordinair scheldproza, dat een (verondersteld) ongebonden journalist(e) onwaardig is. Zo maakte Mvr. Doornaert de nogal bizarre verbinding tussen het stijgende succes van het Vlaams Blok en de steeds verdere federalisering van België. En daar hield het niet mee op. Nee, de steeds meer uitgebreidere autonomie van Vlaanderen lag ook nog eens aan de basis van de (vermeende) opmars van het “verkavelingsbargoens” en de (vermeende) neergang van het Algemeen Nederlands, met alle gevolgen voor het Vlaams cultureel peil. Als kritische lezer verwachtte ik voor deze nogal “revolutionaire” of “baanbrekende” stellingen argumenten te vinden in de daar opvolgende paragrafen. Ik kwam van een kale reis terug. Jammerlijk voor de Belgische en Vlaamse politici die het “cordon sanitaire” omhelzen, en al jaren vruchteloos naar een vaccin zoeken ter bestrijding van het Vlaams Blok, was dit een uitgelezen kans om meer te weten te komen. Vreemd was het ook voor menig Vlaams kunstenaar en Vlaams kunstliefhebber waarvoor de middelen en het aanbod van Vlaamse hoogstaande culturele manifestaties nog nooit zo hoog waren. Mia Doornaert stelde zich in het bewuste artikel ook de vraag in hoeverre waarden van gelijkheid en broederlijkheid door de leden van de N-VA wordt belichaamd. Het is inmiddels een klassieker in het Belgiscistisch discours, om het collaboratieverleden steeds weer op te rakelen. Haar bewering als zou de VU, en haar opvolger de N-VA, en de Vlaamse beweging het collaboratieverleden van de Vlamingen, niet of nooit hebben afgekeurd is een totaal ongenuanceerde en (al dan niet bewuste) verkeerde voorstelling van de zaken. Ik verwijs Mvr. Doornaert graag door naar de Nieuwe Encyclopedie van de Vlaamse Beweging (hét standaardwerk over de Vlaamse Beweging), waar ze kan kijken onder de termen “collaboratie”, “repressie” en “amnestie”, en zo haar kennis van haar historisch inzicht in deze problematiek verder kan bijschaven. Ik verwijs Mvr. Doornaert ook graag door naar de partijstandpunten van de VU en de van de N-VA hierin, en tevens naar het partijstandpunt van de N-VA in verband met “het gemeentelijk stemrecht voor niet-europese vreemdelingen” (electronisch te bereiken op www.n-va.be of [email protected]). Het is eigelijk grappig, en triestig tegelijk, hoe een notoir unitarist en Belgisch staatsnationalist als Mvr. Doornaert aan Vlaams-nationalisten steeds placht een les te moeten geven in democratische waarden. Maar ja, zo zijn we in België. We spellen de wereld de les over democratie en mensenrechten, maar owee als er een partij opkomt die pleit voor een zelfstandige Vlaamse staat in Europa. We maken ze achtereenvolgens uit voor extreemrechts, racistisch, nazaten van collaborateurs en van medewerkers van een “genocidair” (verkavelingbargoens?) regime, conservatief, egoïstisch, provincialistisch, navelstaarders, zolang ze maar niet over de grond van de zaak moeten discussiëren. Zo zijn we in België. We spellen de wereld de les over democratie en mensenrechten, maar owee als er een partij opkomt met republikeinse gedachten die protesteert tegen een ondemocratische instelling zoals het koningshuis. We hervormen een beetje de kieswetgeving zodanig dat we die kritische stem op de “nazaten van een genocidair” regime kunnen smoren. Zo zijn we in België. We spellen de wereld de les over democratie en mensenrechten, maar owee als we het moeten hebben over amnestie voor de collaborateurs van de WOII. Neen, in dit “verdraagzaam” land blijkt amnestie voor diegene die, zich al dan niet bewust van wat er zich achter de fascistische façade schuilging, hebben gecollaboreerd met de Nazi’s na 60 jaar nog steeds niet mogelijk. Weinig of geen verkrachters, moordenaars en criminele recidivisten zitten nog maar 1/3 uit van wat de “zwarten” werd toebedeeld. Over de economische collaboratie van de rijke en machtige Belgischgezinde families wordt in unitaire kringen echter helemaal geen woord gerept. Zo zijn we in België. We spellen de wereld de les over democratie en mensenrechten, maar owee als we aan ons koloniaal “genocidair” regime in Congo worden herinnerd door die stoute flaminganten. Britse kwaliteitsreportages blijken volgens de bevoegde minister plots een complot te zijn van Vlaams-nationalistische historici die op die manier het koningshuis en de Belgische staat willen omverwerpen. Voor mij is het duidelijk: het hypocriete ballonnetje van Barones Mia Doornaert is bij deze helemaal doorprikt. Philip Roose Lid NR Ronduit N-VA! __________________ « Ciò che ci divide non è il fatto che noi non troviamo nessun Dio, né nella storia, né nella natura, né dietro la natura, - ma che quello che è stato adorato come Dio noi non lo troviamo affatto "divino", ma al contrario pietoso, assurdo, dannoso, non solo perché è un errore, ma perché è un crimine contro la vita... » (Friedrich Nietzsche)

3 april 2004, 13:14	#2
Xenon Parlementsvoorzitter Geregistreerd: 18 augustus 2002 Berichten: 2.112	Je hebt dit toch opgestuurd naar De Standaard, hoop ik? __________________ ,Ik eis dat u eerbied betuigt voor mijn functie en ontzag en respect toont voor dit huis. U moet ontzag en respect voor mij hebben, want ik ben de volgende koning'

3 april 2004, 14:25	#3
C uit W Perm. Vertegenwoordiger VN Geregistreerd: 11 januari 2003 Locatie: Vlaanderen Berichten: 12.249	Sterke brief. Mooi zo ! __________________ "Denken ist schwer, darum urteilen die meisten."