franstalige dwingelandij

[Alvader]

Alle middelen goed tegen Vlaams Blok

Hilde Devriendt - 25-3-04

De verkiezingen naderen met rasse schreden. De winnaar is nu al bekend: het Vlaams Blok. Tegenstanders zetten alle zeilen bij om die partij uit te sluiten van de macht. Daarbij spelen zij soms in de kaart van anti-Vlaamse krachten in Brussel.

‘Extreem-rechts? Neen bedankt!’ Onder die vlag voert een amalgaam van (linkse) verenigingen straks opnieuw campagne. Tegen afbraakpolitiek en verzuring, maar vooral tegen het Vlaams Blok.

Over het nut ervan lopen de meningen uiteen. Enerzijds is het ieders goed recht om tegen een bepaald politiek gedachtegoed te zijn. En slechts een enkeling maakt een probleem van een waakzame democratie. Anderzijds is het Vlaams Blok veruit de grootste Nederlandstalige partij in Brussel. Ze vertegenwoordigt dus een belangrijke onderstroom in de samenleving. Mag men die zomaar monddood maken?


Artikel 60bis

Het Brusselse regeerakkoord koppelt staatshervorming aan de uitsluiting van extreem-rechts. De Nederlandstaligen kregen een gewaarborgde vertegenwoordiging in de schepencolleges en in de Brussels Hoofdstedelijke Raad. Tegelijk kwam er een regeling tegen het Vlaams Blok, die allerminst communautair neutraal is. Zo beschikken de Nederlandstaligen in een aantal gevoelige materies niet langer over een vetorecht. In naam van de democratie wordt een Vlaamse verworvenheid bij het grote huisvuil gezet.

De regeling tegen het Vlaams Blok ging gedeeltelijk zelf uit de democratische bocht. Volgens artikel 60bis van de bijzondere Brusselwet kon een parlementaire meerderheid aan Nederlandstalige kant worden bijgekleurd op Franstalige vraag. Aan de Nederlandse taalgroep zouden vijf leden worden toegevoegd op basis van de zetelverdeling in het Vlaams Parlement, waar het Vlaams Blok relatief zwakker staat. Het Arbitragehof vernietigde die cruciale bepaling, want strijdig met de grondwet.

De Franstaligen dringen aan op een reparatiewet. Voor hen mag de Nederlandse taalgroep niet langer uitsluitend zelf zijn ministers en staatssecretaris in de Brusselse regering aanduiden. Aan Nederlandstalige kant houdt men de boot af.



Superkartel

Niet vernietigd, maar wel actueel is de democratische lijstverbinding. Omdat het kiessysteem in het voordeel speelt van de grote kieslijsten, leggen partijen hun stemmen samen. Het gaat eigenlijk om een superkartel, zonder dat het grote publiek daar echt weet van heeft. Kunnen we dit een door de wet georganiseerde vorm van kiezersbedrog noemen?

De bijsturing van de zetelverdeling werkt goed om het Vlaams Blok van de macht te houden. Vorig jaar haalde die partij bijna 40 procent van de Nederlandstalige stemmen in Brussel voor de Kamer. In 1999 scoorde ze op haar Brusselse lijst beter dan op haar federale. Met een zelfde regionale bonus stevent het Vlaams Blok nu af op een absolute meerderheid van de Nederlandstalige zetels. Met lijstverbinding zijn dat er een of twee minder. Genoeg om het cordon sanitaire te handhaven.



Artisjok

In de Brussels Hoofdstedelijke Raad opereert sinds vier jaar een werkgroep democratische waarden. Alhoewel een open parlement en inspraak van de burger belangrijke uitgangspunten zijn, heeft de werkgroep meer weg van een geheime club. De leden worden niet door het voltallige parlement aangeduid, maar enkel door het bestuur. Het Vlaams Blok maakt geen deel uit van de werkgroep. Die vergadert achter gesloten deuren. Agenda’s en verslagen blijven binnenskamers.

De oogst op het einde van de parlementaire rit is mager. Een gedragscode ondertekend door alle partijen, behalve het Vlaams Blok. Burgerlezingen over interculturele dialoog met als titel ‘de parabel van de artisjok’ door Lucas Catherine (ooit actief in de extreem-linkse PVDA). En promotiemateriaal voor leerkrachten. De werkgroep heeft ook geprobeerd het Vlaams Blok uit het parlementsbestuur te weren en het geld af te nemen, maar dat is mislukt.



Vaartkapoen

Ook de Vlaamse Gemeenschapscommissie voert intussen haar strijd op tegen het Vlaams Blok. Zo krijgt het Vlaams Blok geen waarnemers in de besturen van de gemeenschapscentra, van TV-Brussel en van Brussel Deze Week’.

In de raad van de VGC zelf staat het Vlaams Blok op een zijspoor. Als grootste partij heeft het geen enkele commissievoorzitter en zit het ook niet in de commissie migrantenoverleg. Het Vlaams Blok maakt wel deel uit van de andere commissies, maar niet zonder incidenten. Zo weigerde gemeenschapscentrum De Vaartkapoen een werkbezoek van de raad met deel- nemers het Vlaams Blok. En een half jaar geleden werd het Vlaams Blok uitgesloten van een bezoek aan Wales en Schotland.

Ten slotte subsidieert de VGC de campagne Extreem rechts? Neen bedankt!. Het secretariaat daarvan zit bij vzw Contrasten, een culturele mantelorganisatie van de sp.a (webstek: contrasten.vgc.be).






DAT is dus democratie op z'n Belgisch.

[ancapa]

[size=7]wij zullen hen hiervoor bedanken op 13 juni 2004 ![/size]

['t Gezond Verstand]

Oorspronkelijk geplaatst door Alvader

Alle middelen goed tegen Vlaams Blok

Hilde Devriendt - 25-3-04

De verkiezingen naderen met rasse schreden. De winnaar is nu al bekend: het Vlaams Blok. Tegenstanders zetten alle zeilen bij om die partij uit te sluiten van de macht. Daarbij spelen zij soms in de kaart van anti-Vlaamse krachten in Brussel.

‘Extreem-rechts? Neen bedankt!’ Onder die vlag voert een amalgaam van (linkse) verenigingen straks opnieuw campagne. Tegen afbraakpolitiek en verzuring, maar vooral tegen het Vlaams Blok.

Over het nut ervan lopen de meningen uiteen. Enerzijds is het ieders goed recht om tegen een bepaald politiek gedachtegoed te zijn. En slechts een enkeling maakt een probleem van een waakzame democratie. Anderzijds is het Vlaams Blok veruit de grootste Nederlandstalige partij in Brussel. Ze vertegenwoordigt dus een belangrijke onderstroom in de samenleving. Mag men die zomaar monddood maken?


Artikel 60bis

Het Brusselse regeerakkoord koppelt staatshervorming aan de uitsluiting van extreem-rechts. De Nederlandstaligen kregen een gewaarborgde vertegenwoordiging in de schepencolleges en in de Brussels Hoofdstedelijke Raad. Tegelijk kwam er een regeling tegen het Vlaams Blok, die allerminst communautair neutraal is. Zo beschikken de Nederlandstaligen in een aantal gevoelige materies niet langer over een vetorecht. In naam van de democratie wordt een Vlaamse verworvenheid bij het grote huisvuil gezet.

De regeling tegen het Vlaams Blok ging gedeeltelijk zelf uit de democratische bocht. Volgens artikel 60bis van de bijzondere Brusselwet kon een parlementaire meerderheid aan Nederlandstalige kant worden bijgekleurd op Franstalige vraag. Aan de Nederlandse taalgroep zouden vijf leden worden toegevoegd op basis van de zetelverdeling in het Vlaams Parlement, waar het Vlaams Blok relatief zwakker staat. Het Arbitragehof vernietigde die cruciale bepaling, want strijdig met de grondwet.

De Franstaligen dringen aan op een reparatiewet. Voor hen mag de Nederlandse taalgroep niet langer uitsluitend zelf zijn ministers en staatssecretaris in de Brusselse regering aanduiden. Aan Nederlandstalige kant houdt men de boot af.



Superkartel

Niet vernietigd, maar wel actueel is de democratische lijstverbinding. Omdat het kiessysteem in het voordeel speelt van de grote kieslijsten, leggen partijen hun stemmen samen. Het gaat eigenlijk om een superkartel, zonder dat het grote publiek daar echt weet van heeft. Kunnen we dit een door de wet georganiseerde vorm van kiezersbedrog noemen?

De bijsturing van de zetelverdeling werkt goed om het Vlaams Blok van de macht te houden. Vorig jaar haalde die partij bijna 40 procent van de Nederlandstalige stemmen in Brussel voor de Kamer. In 1999 scoorde ze op haar Brusselse lijst beter dan op haar federale. Met een zelfde regionale bonus stevent het Vlaams Blok nu af op een absolute meerderheid van de Nederlandstalige zetels. Met lijstverbinding zijn dat er een of twee minder. Genoeg om het cordon sanitaire te handhaven.



Artisjok

In de Brussels Hoofdstedelijke Raad opereert sinds vier jaar een werkgroep democratische waarden. Alhoewel een open parlement en inspraak van de burger belangrijke uitgangspunten zijn, heeft de werkgroep meer weg van een geheime club. De leden worden niet door het voltallige parlement aangeduid, maar enkel door het bestuur. Het Vlaams Blok maakt geen deel uit van de werkgroep. Die vergadert achter gesloten deuren. Agenda’s en verslagen blijven binnenskamers.

De oogst op het einde van de parlementaire rit is mager. Een gedragscode ondertekend door alle partijen, behalve het Vlaams Blok. Burgerlezingen over interculturele dialoog met als titel ‘de parabel van de artisjok’ door Lucas Catherine (ooit actief in de extreem-linkse PVDA). En promotiemateriaal voor leerkrachten. De werkgroep heeft ook geprobeerd het Vlaams Blok uit het parlementsbestuur te weren en het geld af te nemen, maar dat is mislukt.



Vaartkapoen

Ook de Vlaamse Gemeenschapscommissie voert intussen haar strijd op tegen het Vlaams Blok. Zo krijgt het Vlaams Blok geen waarnemers in de besturen van de gemeenschapscentra, van TV-Brussel en van Brussel Deze Week’.

In de raad van de VGC zelf staat het Vlaams Blok op een zijspoor. Als grootste partij heeft het geen enkele commissievoorzitter en zit het ook niet in de commissie migrantenoverleg. Het Vlaams Blok maakt wel deel uit van de andere commissies, maar niet zonder incidenten. Zo weigerde gemeenschapscentrum De Vaartkapoen een werkbezoek van de raad met deel- nemers het Vlaams Blok. En een half jaar geleden werd het Vlaams Blok uitgesloten van een bezoek aan Wales en Schotland.

Ten slotte subsidieert de VGC de campagne Extreem rechts? Neen bedankt!. Het secretariaat daarvan zit bij vzw Contrasten, een culturele mantelorganisatie van de sp.a (webstek: contrasten.vgc.be).






DAT is dus democratie op z'n Belgisch.

Dit is echt het lezen waard en daar komt o zo weinig reactie op.