Hoe kon de verstandhouding tussen CD&V en NV-A opgeblazen worden?

fcal · 22 juli 2011, 02:07

Sinds het begin van de onderhandelingen i.v.m. de regeringsvorming is door de Franstalige partijen gepoogd de CD&V los te weken van de schuilpositie in het zog van de NV-A, die zij innam na haar verpletterende verkiezingsnederlaag.
Dit is ettelijke keren geprobeerd met als eerste omvangrijke en ernstige poging de langdurige informatieronde door Johan Vande Lanotte die resulteerde in zijn bemiddelingsnota als basis van onderhandelingen. Daarop is echter gezien de onevenwichtigheid door Wouter Beke, de CD&V-voorzitter, afwijzend op gereageerd en dit nog zelfs voor de NV-A stelling had genomen. Uit de pers kon men opmaken dat het initiatief van Wouter Beke binnen zijn partij door de Belgisch gezinde vleugel op weinig bijval kon rekenen.

Vervolgens kwam er mede door de NV-A een informatie-opdracht voor Didier Reynders, die niets tastbaars opleverde buiten de entree van de liberalen in het onderhandelingsproces.
En dan kwam Wouter Beke zelf aan bod. Zo te zien heeft hij zich toen heel ernstig van zijn taak gekweten. Men mag aannemen, dat de uitvoerige gesprekken, die hij had met het kabinet van de koning en de bemiddelingsnota, die hij produceerde, deze laatste instantie een goed inzicht opleverde over de onderhandelingsgrenzen van zijn partij.

Kort daarop kreeg Elio Di Rupo ogenschijnlijk op basis van de Wouter Beke-nota met instemming van zowel de NV-A en CD&V een ‘formatie-opdracht’. Er kwam echter geen formatienota maar een zo eenzijdige onderhandelingsnota, dat die door de NV-A als basisdocument voor de vorming van een regering onmogelijk aanvaard kon worden. Hetgeen geargumenteerd gebeurde.
De CD&V-leiding in casu Wouter Beke betrok in eerste instantie de intussen klassiek geworden schuilpositie achter het NV-A. Dat leek logisch want de Elio Di Rupo-nota was nog negatiever voor Vlaanderen dan deze van Johan Vande Lanotte en daarop had men negatief gereageerd.

Maar toen leken er vanuit Belgische hogere kringen plots een hele reeks contacten te komen met het CD&V-leidende gremium en die blijken verkregen te hebben dat de CD&V zijn definitieve stellingname uitstelde en tenslotte in een ‘Nee, tenzij’ wijzigde.
Men mocht uit de pers (Le Soir) ook vernemen, dat de eenzijdige formateursnota zo opgesteld was om deze door de NV-A te laten weigeren.
Het gehele verloop duidt in de richting van een samenspel tussen het kabinet van de vorst en de PS, waarbij de nodige garanties geboden werden aan de CD&V, dat de formatie-nota i.v.m. de nieuwe ontwikkelingen niet op de letter diende verstaan te worden. Dat dit gepaard ging met de nodige wrijvingen, niet iedereen was geïnformeerd, gaf het geheel een waarachtigheidsgehalte.
De donderpreek van de koning per 20.07.2011 leek ook wonderwel te passen in deze gang van zaken. Zo te zien is Wouter Beke hier in dezelfde positie gemaneuvreerd geworden als die van Leterme in 2007 met dien verstande dat de Franstalige partijen nu de boodschap blijken gekregen te hebben het niet zo bont te maken als toen.

fransV · 22 juli 2011, 07:36

Toch simpel , iedere Vlaamse partij die er ook maar aan denkt samen te werken met een belgicitische wordt gerold . NVA had van in den beginne de hand moeten uitsteken naar VB en LDD. Nu zitten ze op de blaren en daarom stem ik ook nooit meer NVA wat ik voordien 1 keer (teveel) heb gedaan .

Glenneke · 22 juli 2011, 11:07

De donderpreek van de koning per 20.07.2011

Vooral dit is vreemd want de voorbije jaren werd die toch pas den 21ste gelost

Herr Oberst · 22 juli 2011, 11:23

Dat de N-VA tot voor enkele dagen geleden nog altijd dacht dat er een goede staatshervorming bereikt kon worden met de CD&V, getuigt van de naïviteit van die partij. Hopelijk is het nu eindelijk gedaan met dat vermaledijde participationisme, met die heilloze 'stap-voor-stap'-strategie en is het duidelijk dat enkel de VB-strategie (50%+1 van de zetels in het Vlaams Parlement in Vlaams-nationalistische handen zien te krijgen) de enige zaligmakende is.

fcal · 22 juli 2011, 12:03

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door fransV

Toch simpel , iedere Vlaamse partij die er ook maar aan denkt samen te werken met een belgicistische wordt gerold . NVA had van in den beginne de hand moeten uitsteken naar VB en LDD. Nu zitten ze op de blaren en daarom stem ik ook nooit meer NVA wat ik voordien 1 keer (teveel) heb gedaan .

De kans, dat je gerold wordt door meer of minder Belgicistische partijen als deze de meerderheid uitmaken, ligt voor de hand. Vanuit zwakheid valt niet veel te bekomen. In het huidige geval had het door u voorgestelde samengaan onmiddellijk geresulteerd in de situatie, die nu na een jaar bereikt is. Tijdens dit jaar is het echter zonneklaar geworden hoe loyaal onze Zuidelijke landgenoten t.a.v. het 'federale' België wel zijn en wie aan de Vlaamse kant hun slippendragers zijn. In de tijd van open informatie (internet) kan dit voor de betrokkenen op politiek vlak dodelijk blijken te zijn.

fcal · 22 juli 2011, 12:39

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Herr Oberst

Dat de N-VA tot voor enkele dagen geleden nog altijd dacht dat er een goede staatshervorming bereikt kon worden met de CD&V, getuigt van de naïviteit van die partij. Hopelijk is het nu eindelijk gedaan met dat vermaledijde participationisme, met die heilloze 'stap-voor-stap'-strategie en is het duidelijk dat enkel de VB-strategie (50%+1 van de zetels in het Vlaams Parlement in Vlaams-nationalistische handen zien te krijgen) de enige zaligmakende is.

Uit het verloop van de onderhandelingen valt m.i. niet op te maken, dat de NV-A zeker was dat een 'goede' staatshervorming te bereiken viel met de losse flodder opstelling van de Vlaamse partijen, die deelnamen aan de onderhandelingen. Van in het begin was het verraad van de SPA en de onnozelheid van GROEN duidelijk. De O-VLD kwam in de aanvangsfase niet voor en later bleek dan ook, dat die eerder lauw reageerde op de frontvormingspogingen door de NV-A. Ook met de CD&V was geen volledige instemming te bereiken. Zo'n situatie is niet eenvoudig en had moeten aanzetten tot grote argwaan. Met name t.a.v. het zogezegde formatievoorstel van Di Rupo had men beter de nodige tijd genomen om te antwoorden (Gwylan) hierbij bewust de ultimata negerend en zich geïnformeerd over de achtergronden van deze onevenwichtige nota.

Ik ben het met u eens, dat zeker met onze Zuidelijke landgenoten een stap voor stap benadering steeds onmogelijk is gebleken. De 'Latijnse' politieke kultuur verzet zich tegen de eerder rationele pragmatische bijsturing, die zo typisch is voor de Noord-Europese politieke omgeving.

Daarom was het wellicht verkeerd van de NV-A om niet als uitgangspunt van de onderhandelingen het 'confederalisme', eigenlijk waarachtig federalisme, te hebben genomen. Het had meteen de andere partijen verplicht kleur te bekennen zonder de chantage verhullende Belgische 'financieringswet'. Principieel sterk staand had men ook tijdens de 'verduidelijkingsronde' van BDW de normale splitsing van BHV op de agenda moeten plaatsen.
Uiteindelijk zou dit de huidige situatie vroeger hebben doen ontstaan en het even duidelijk gemaakt wie tegen de democratische verantwoordelijkheid gekant was.

Maar zoals steeds staan de beste stuurlui aan de wal.

drosophila · 22 juli 2011, 13:21

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Herr Oberst

Dat de N-VA tot voor enkele dagen geleden nog altijd dacht dat er een goede staatshervorming bereikt kon worden met de CD&V, getuigt van de naïviteit van die partij. Hopelijk is het nu eindelijk gedaan met dat vermaledijde participationisme, met die heilloze 'stap-voor-stap'-strategie en is het duidelijk dat enkel de VB-strategie (50%+1 van de zetels in het Vlaams Parlement in Vlaams-nationalistische handen zien te krijgen) de enige zaligmakende is.

In uw dromen.

22 juli 2011, 02:07	#1
fcal Eur. Commissievoorzitter Geregistreerd: 4 april 2002 Berichten: 8.069	Hoe kon de verstandhouding tussen CD&V en NV-A opgeblazen worden? Sinds het begin van de onderhandelingen i.v.m. de regeringsvorming is door de Franstalige partijen gepoogd de CD&V los te weken van de schuilpositie in het zog van de NV-A, die zij innam na haar verpletterende verkiezingsnederlaag. Dit is ettelijke keren geprobeerd met als eerste omvangrijke en ernstige poging de langdurige informatieronde door Johan Vande Lanotte die resulteerde in zijn bemiddelingsnota als basis van onderhandelingen. Daarop is echter gezien de onevenwichtigheid door Wouter Beke, de CD&V-voorzitter, afwijzend op gereageerd en dit nog zelfs voor de NV-A stelling had genomen. Uit de pers kon men opmaken dat het initiatief van Wouter Beke binnen zijn partij door de Belgisch gezinde vleugel op weinig bijval kon rekenen. Vervolgens kwam er mede door de NV-A een informatie-opdracht voor Didier Reynders, die niets tastbaars opleverde buiten de entree van de liberalen in het onderhandelingsproces. En dan kwam Wouter Beke zelf aan bod. Zo te zien heeft hij zich toen heel ernstig van zijn taak gekweten. Men mag aannemen, dat de uitvoerige gesprekken, die hij had met het kabinet van de koning en de bemiddelingsnota, die hij produceerde, deze laatste instantie een goed inzicht opleverde over de onderhandelingsgrenzen van zijn partij. Kort daarop kreeg Elio Di Rupo ogenschijnlijk op basis van de Wouter Beke-nota met instemming van zowel de NV-A en CD&V een ‘formatie-opdracht’. Er kwam echter geen formatienota maar een zo eenzijdige onderhandelingsnota, dat die door de NV-A als basisdocument voor de vorming van een regering onmogelijk aanvaard kon worden. Hetgeen geargumenteerd gebeurde. De CD&V-leiding in casu Wouter Beke betrok in eerste instantie de intussen klassiek geworden schuilpositie achter het NV-A. Dat leek logisch want de Elio Di Rupo-nota was nog negatiever voor Vlaanderen dan deze van Johan Vande Lanotte en daarop had men negatief gereageerd. Maar toen leken er vanuit Belgische hogere kringen plots een hele reeks contacten te komen met het CD&V-leidende gremium en die blijken verkregen te hebben dat de CD&V zijn definitieve stellingname uitstelde en tenslotte in een ‘Nee, tenzij’ wijzigde. Men mocht uit de pers (Le Soir) ook vernemen, dat de eenzijdige formateursnota zo opgesteld was om deze door de NV-A te laten weigeren. Het gehele verloop duidt in de richting van een samenspel tussen het kabinet van de vorst en de PS, waarbij de nodige garanties geboden werden aan de CD&V, dat de formatie-nota i.v.m. de nieuwe ontwikkelingen niet op de letter diende verstaan te worden. Dat dit gepaard ging met de nodige wrijvingen, niet iedereen was geïnformeerd, gaf het geheel een waarachtigheidsgehalte. De donderpreek van de koning per 20.07.2011 leek ook wonderwel te passen in deze gang van zaken. Zo te zien is Wouter Beke hier in dezelfde positie gemaneuvreerd geworden als die van Leterme in 2007 met dien verstande dat de Franstalige partijen nu de boodschap blijken gekregen te hebben het niet zo bont te maken als toen. __________________ Het woord 'hond' heeft nooit iemand gebeten - Aristoteles

22 juli 2011, 11:07	#3
Glenneke Provinciaal Statenlid Geregistreerd: 4 juni 2010 Berichten: 716	De donderpreek van de koning per 20.07.2011 Vooral dit is vreemd want de voorbije jaren werd die toch pas den 21ste gelost __________________ Ter preventie van boze reacties: Ik wens me te verontschuldigen voor eventuele DT fouten en schrijffouten in het algemeen.

22 juli 2011, 07:36	#2
fransV Gouverneur Geregistreerd: 16 juni 2007 Berichten: 1.025	Toch simpel , iedere Vlaamse partij die er ook maar aan denkt samen te werken met een belgicitische wordt gerold . NVA had van in den beginne de hand moeten uitsteken naar VB en LDD. Nu zitten ze op de blaren en daarom stem ik ook nooit meer NVA wat ik voordien 1 keer (teveel) heb gedaan .

22 juli 2011, 11:23	#4
Herr Oberst Eur. Commissievoorzitter Geregistreerd: 17 januari 2007 Locatie: De Vlaamse Natie Berichten: 8.023	Dat de N-VA tot voor enkele dagen geleden nog altijd dacht dat er een goede staatshervorming bereikt kon worden met de CD&V, getuigt van de naïviteit van die partij. Hopelijk is het nu eindelijk gedaan met dat vermaledijde participationisme, met die heilloze 'stap-voor-stap'-strategie en is het duidelijk dat enkel de VB-strategie (50%+1 van de zetels in het Vlaams Parlement in Vlaams-nationalistische handen zien te krijgen) de enige zaligmakende is.