Net na verkiezingen wordt jacht op werklozen geopend

[Groen Valkje]

Jacht op langdurig werklozen

Wie nog geen 30 is en al minstens 15 maanden zonder werk zit, krijgt deze maand een brief van de RVA. Daarin staat dat de werkloze voor een gesprek wordt verwacht. Blijkt daaruit dat de werkloze onvoldoende inspanningen heeft gedaan om een job te vinden, dan wordt de procedure gestart om een deel van de werkloosheidsuitkering in te houden.

Om te vermijden dat werklozen te lang in het systeem van uitkeringen blijven hangen, wil de RVA tegen 2007 alle langdurig werklozen strikt begeleiden: zowat 90.000 werklozen jonger dan 30 krijgen van de RVA een uitnodiging voor een eerste controle in oktober. Als de RVA oordeelt dat de werkloze onvoldoende heeft gezocht, dan krijgt hij vier maanden om onder begeleiding een geschikte job te vinden. Wanneer een tweede evaluatie zonder resultaat blijkt, kan de werkloze een eerste deel van zijn werkloosheidsuitkering verliezen.

De actie die nu wordt ondernomen, richt zich uiteindelijk op de 171.288 langdurig werklozen. In eerste instantie worden alleen de jongere langdurig werklozen aangeschreven, nadien komen de ouderen aan de beurt.



allemaal schorsen , uit de statistieken of nog meer zelfmoorden
en dan zal Verafstoodt zeggen dat hij 200 000 jobs heeft geschapen.

[Silvester]

Dat is al een begin. Maar wat gaan we doen met alle illegalen die in Belgie verblijven en die van die steun leven? Mogen die dan wel genieten van een uitkering. Ow ja dat is juist zogezegd geeft de belgische staat geen steun meer. lol

Voor mij part mag de uitkering voor werklozen onmiddelijk ingetrokken worden. Als maatstaaf zouden ze moeten kijken hoe lang je gewerkt hebt om je recht te geven op respijt op die regel.

[Groen Valkje]

De uitkeringen van werklozen zijn miniem en voor sommigen het enige middel om te overleven en je laat de mensen toch niet kruipen naar de
armoede, wat met de welvaartstaat zweeds model

[Silvester]

Well in mijn beschijden zicht vind ik het spijtig dat die mensen hun "ego" niet kunnen doorslikken en werk nemen die aangebonden wordt. Het gaat em hier over mensen die gewoonweg niet willen werken. Je kan me moeilijk wijs maken dat 90.000 mensen invaliede zijn of niet bekwaam zijn om te werken. Waarom werken er komt tog geld op tafel. Is het niet door de staat zal het wel door zwartwerk in orde komen (boe-woord misdaad).

Maar ja meneer ik woon in Brussel en ik kan tog niet per spoor naar Gend gaan elke morgen dan ben ik 2u onderweg... . Dat is dan het excuus.

[Bobbie]

Wat is hier de smeerlapperij?
Dat hoog aantal werklozen is puur een gevolg van 30 jaar wanbeleid!
Zie http://forum.politics.be/viewtopic.php?t=17920
En dan pakken ze de gevolgen aan, de rotte egoïsten daar bij de overheid.

[Groen Valkje]

Werken mag niet verplicht worden, is een vrije keuze , geen verplichtingen, systeem als in Cuba , geen geld meer , iedereen happy,
huisje beu , huisje ruilen, gratis medische verzorging, iedereen fiets 8)

[zorroaster]

Oorspronkelijk geplaatst door Groen Valkje

Werken mag niet verplicht worden, is een vrije keuze , geen verplichtingen, systeem als in Cuba , geen geld meer , iedereen happy,
huisje beu , huisje ruilen, gratis medische verzorging, iedereen fiets 8)

Maak de kleuterschool af en probeer het dan nog eens. Denkt u dat in Cuba werken "geen verplichting" is en iedereen "happy"?

En een verzorgingsstaat naar Zweeds model vragen maar werken niet willen verplichten, getuigt van een wel verregaande wereldvreemdheid. Of noemen ze dat communisme?

[Herman Desmedt ©HD]

Er is al een paar maanden terug hiervoor gewaarschuwd, maar ik kan mijn eigen repliek niet meer terugvinden.
Vroeg of laat gaan we ons systeem moeten gelijkschakelen met de rest van de EU. Dat wil zeggen beperking van uitkeringen in de tijd. Amen !

Dat dit nu al een betere invulling gaat geven van de ambetantere jobs ligt voor de hand. Maar intussen zijn er hier wel al oostblokkers de plaatsjes aan het innemen. 5 jaar te laat ermee begonnen dus !

Ze hadden eigenlijk nog beter gemeenschapswerk ingevoerd. (Kan nu nog steeds!) maar ze gaan het ook pas snappen als het te laat is.

[AyneRand]

Werkloosheidssteun volledig afnemen voor iedereen is nog altijd de beste oplossing. Ik denk niet dat het Vlaams Blok met dat voorstel zal opduiken. Het is nochtans de enigste methode.

[Bobbie]

Oorspronkelijk geplaatst door Herman Desmedt ©HD

Ze hadden eigenlijk nog beter gemeenschapswerk ingevoerd.

Iedereen afval gaan oppikken in de parken. Leuk! Laat de overheid maar verder geld verkwisten en luizenbaantjes bijmaken door paperassenwinkel uit te breiden!

[Silvester]

Ge hebt gelijk. Ik vind ook niet dat werken verplicht moet worden en dat iedereen de keuze moet hebben. Maar niet werken = geen uitkeering en daar hebben ze tenslotte zelf voor gekozen. Beglische staat is nog zo vriendelijk om mensen te betalen die hen aan het werk helpen.

Dus het is een kwestie ven keuzes. Ik hou van dit onozel maar zinvol zinnetje

"Voor niets gaat de zon op."

[Groen Valkje]

Oorspronkelijk geplaatst door AyneRand

Werkloosheidssteun volledig afnemen voor iedereen is nog altijd de beste oplossing. Ik denk niet dat het Vlaams Blok met dat voorstel zal opduiken. Het is nochtans de enigste methode.

Wat met dat potentieel crimineel gespuis van het Vlaams Blok die heel de
dag strontzat op cafe zitten ( uitkeringstrekkers ! ) zoals te zien in vele
reportages , cafe pitta-stop, wat in de Robklopperstrasse en die vrouw,
uitkeringen weg is een bloedbad zei Tobaack ooit, meer msdaad, is dat
het echt waard... zou toch twee keer nadanken

[Herman Desmedt ©HD]

Oorspronkelijk geplaatst door AyneRand

Werkloosheidssteun volledig afnemen voor iedereen is nog altijd de beste oplossing. Ik denk niet dat het Vlaams Blok met dat voorstel zal opduiken. Het is nochtans de enigste methode.

Nèt iets te drastisch vind ik. Er zijn gevallen waar dat een sociale ramp zou betekenen.
Gemeenschapswerk darentegen wil zeggen:
- Iets presteren in ruil voor de uitkering & behoud van die uitkering. Dat zou ook kunnen (moeten? ) gelden voor asielzoekers, leefloners, een aantal gehandicapten, bruggepensioneerden, enz.
- Tegelijkertijd tonen dat je nog iets waard bent op de arbeidsmarkt
- Een platform om eigen vaardigheden en motvatie op peil te houden.
- Een platform om nieuwe vaardigheden aan te leren.

[AyneRand]

Oorspronkelijk geplaatst door Herman Desmedt ©HD

Nèt iets te drastisch vind ik. Er zijn gevallen waar dat een sociale ramp zou betekenen.
Gemeenschapswerk darentegen wil zeggen:
- Iets presteren in ruil voor de uitkering & behoud van die uitkering. Dat zou ook kunnen (moeten? ) gelden voor asielzoekers, leefloners, een aantal gehandicapten, bruggepensioneerden, enz.
- Tegelijkertijd tonen dat je nog iets waard bent op de arbeidsmarkt
- Een platform om eigen vaardigheden en motvatie op peil te houden.
- Een platform om nieuwe vaardigheden aan te leren.

Iets presteren? Of wel heb je een job of wel heb je er geen. Als je er geen hebt is dat je eigen schuld.

[Vlaanderen Boven]

GROEN VALKJE??? AARGH!

We hebben leren van je te houden als Rood Valke! Verander nu niet!

[Bobbie]

Oorspronkelijk geplaatst door Groen Valkje

Wat met dat potentieel crimineel gespuis van het Vlaams Blok die heel de
dag strontzat op cafe zitten ( uitkeringstrekkers ! ) zoals te zien in vele
reportages , cafe pitta-stop, wat in de Robklopperstrasse en die vrouw,
uitkeringen weg is een bloedbad zei Tobaack ooit, meer msdaad, is dat
het echt waard... zou toch twee keer nadanken

Die verdomde leugens over het Vlaams Blok
Heel de mikmak in één keer van http://vlaamsblok.be/standpunten_dossier_24.shtml

DOSSIER: WERKLOOSHEID

De 'actieve welvaartsstaat'

Het zou goed moeten gaan met de werkgelegenheid in dit land. Dat zouden we althans toch mogen verwachten met een regering waarin socialisten de belangrijkste sleutelposten bezetten die betrekking hebben op het sociaal-economische beleid. In de Vlaamse regering is het immers de SP.A'er Renaat Landuyt die als minister bevoegd is voor Werkgelegenheid. Op het Belgische niveau hebben we dan weer Laurette Onkelinx (PS) die als minister de werkloosheid in dit land mag bestrijden. Haar partijgenoot Charles Picqué is minister van Economie. Verder zijn de SP'ers Vande Lanotte en Frank Vandenbroucke, respectievelijk ministers van Begroting en Sociale Economie, en van Sociale Zaken en Pensioenen. Voldoende hefbomen in socialistische handen dus om een krachtig werkgelegenheidsbeleid te voeren.

Aan het regeerprogramma kan het ook niet gelegen hebben. Want paars-groen beloofde ons bij haar aantreden in 1999 de vestiging van de 'actieve welvaartsstaat'. "De uitbouw van de actieve welvaartsstaat wordt het centraal objectief van het economisch en sociaal beleid van de nieuwe regering" zo luidde het op 14 juli 1999 in de federale regeringsverklaring van eerste minister Verhofstadt. En verder: "In de actieve welvaartsstaat worden uitsluiting en werkloosheid niet op de eerste plaats passief en remediërend bestreden, maar actief en preventief."

Toch zullen paars-groen en de socialisten in het bijzonder vandaag de dag niet meer graag aan deze beloftes uit hun regeringsverklaring worden herinnerd. Want het minste wat na vier jaar paars-groen, met socialistische minister op sleutelposities, kan worden gezegd is dit: het gaat niet goed met de werkgelegenheid en met de 'actieve welvaartsstaat' in Vlaanderen en in België.

De feiten

Want wat zijn de feiten? We zetten ze even op een rijtje.

Dank zij een voorheen zelden geziene internationale hoogconjunctuur in de jaren 1999 en 2000 gingen de werkloosheidscijfers als het ware automatisch naar beneden. Midden 2001 ging de internationale economie echter stilaan sputteren. De gevolgen bleven niet uit.

Vanaf september 2001 begon de werkloosheid in Vlaanderen en België te stijgen, en dat voor het eerst sinds vele jaren. In januari 2001 waren er 467.037 werkzoekenden in dit land. Een jaar later was dit opgelopen tot 476.049 (+ 1,93%). Nog een jaar later ging de werkloosheid met een forse sprong van 9,06% vooruit. In januari 2003 zaten niet minder dan 519.164 mensen zonder werk.

Daarbij moet overigens nog rekening worden gehouden met oudere werklozen die niet meer zijn ingeschreven als werkzoekenden, en dus niet in de officiële werkloosheidsstatistieken zijn opgenomen. Ook daar steeg de werkloosheid de afgelopen twee jaar met 6,57%. In januari 2003 ging het om niet minder dan 166.158 mensen in België.

Volgens het weekblad Trends van 3 maart 2003 moet men daar bovenop overigens nog twee categorieën werklozen bijtellen, waarover de officiële werkloosheidsstatistieken in alle talen zwijgen: de bruggepensioneerden, goed voor 107.000 mensen, en vrijgestelde werklozen, goed voor 17.000 mensen.

In totaal zijn er begin 2003 in dit land dus feitelijk ongeveer 809.000 mensen werkloos. Steeds volgens Trends bedraagt de werkloosheidsgraad in België begin 2003 dan ook niet 6,9%, zoals de officiële cijfers ons willen doen geloven, maar wel 18,5%!

Merkwaardig bij de recente stijging van de werkloosheid is dat deze zich vooral in Vlaanderen voordoet. Van januari 2001 op januari 2002 steeg de werkloosheid er, volgens de officiële cijfers, met 11,1%. Een jaar later was de werkloosheid bij ons opnieuw met 10,97% verhoogd, zodat officieel 198.770 Vlamingen zonder werk zaten.

Kenmerkend is ook dat bepaalde bevolkingsgroepen bijzonder sterk worden getroffen. Vooral de stijging van de jongerenwerkloosheid heeft de voorbije jaren dramatische vormen aangenomen. Van januari 2001 tot januari 2003 steeg de werkloosheid onder min 25-jarigen in Vlaanderen met niet minder dan 44,9%. Daarbij gaat het niet alleen om laaggeschoolde jongeren, maar vooral om hooggeschoolde min 25-jarigen. De werkloosheid steeg onder deze laatsten met niet minder dan 88%!

Het is dus duidelijk dat de werkloosheid in het algemeen en in Vlaanderen in het bijzonder steeds scherpere vormen aanneemt. In januari 2003 kwam Vlaams minister Landuyt dan ook niet ten onrechte verklaren dat de werkloosheid in Vlaanderen stilaan een structureel karakter aan het krijgen was.

Maar wat deden hij en zijn Vlaamse en Belgische collega's om de werkloosheid onder controle te krijgen?

Prutsen in de marge

Het antwoord hierop is: bijzonder weinig. Kijkt men immers naar de weinige maatregelen die getroffen werden door paars-groen op het vlak van werkgelegenheid, dan stelt men vast dat deze vooral bestonden in het prutsen in de marge van de werkloosheidsproblematiek. Het politiek-correcte denken stond en staat daarbij centraal, zowel bij Vlaams minister Landuyt als bij Belgisch minister Onkelinx.

Beide excellenties blonken uit in het door de strot van de werkgevers duwen van allerlei maatregelen die enkel tot doel hadden om allerlei randverschijnselen uit de werkloosheid aan te pakken.

Zo werden maatregelen genomen om de zogenaamde 'kwetsbare groepen in de samenleving' in te schakelen. Minister Onkelinx was er bvb. als de kippen bij om de toegang tot de arbeidsmarkt te vergemakkelijken voor de illegalen in ons land die zich hadden aangeboden om geregulariseerd te worden. Een andere maatregel had dan weer tot doel om elke vorm van 'discriminatie van allochtonen' in de kiem te smoren.

Daarnaast werden er enkele maatregelen genomen om te sleutelen aan de situatie van allerlei nepjobs en nepstatuten zoals bvb. PWA'ers. Vanzelfsprekend is er weinig op tegen om de werksituatie van deze mensen te verbeteren. Maar wellicht was het nog beter deze nepstatuten en -jobs gewoon af te schaffen, en in de plaats daarvan te zorgen voor volwaardige jobs op de arbeidsmarkt.

Al deze maatregelen in de marge van de werkloosheidsproblematiek hebben dus niet zo veel om het lijf. Zij hebben in feite maar één doel: de linkse en paars-groene onmacht verbergen om aan de échte problemen van de werkloosheid iets te doen.

De socialistische aanpak

Eén van de belangrijkste redenen voor het falen van het werkgelegenheidsbeleid van paars-groen, voor zover daar althans sprake van kan zijn, is te vinden in het Belgische gedwongen huwelijk met de Waalse PS-staat, waar cliëntelisme en vriendjespolitiek nog altijd hoogtij vieren.

Bovendien denkt men in Wallonië nog altijd dat het volstaat om de werkgevers een aantal verplichtingen op te leggen waarmee dan automatisch banen worden gecreëerd. Typisch voorbeeld daarvan is het Rosetta-banenplan. Het verplicht bedrijven met minstens 50 werknemers om minimum 3% jongeren in dienst te nemen. Het resultaat daarvan is natuurlijk niet dat er volwaardige jobs worden gecreëerd, maar enkel nepjobs, al dan niet deels betaald door de staat. Het spreekt voor zich dat, zodra de staatstussenkomst wegvalt, ook de meeste van deze jobs zullen sneuvelen.

Maar, zo werkt het scheppen van echte banen dus niet. Om écht en duurzaam banen te scheppen en de werkloosheid dus effectief terug te dringen, komt het erop aan een ondernemingsvriendelijk klimaat te creëren. In België moet dat hoofdzakelijk gebeuren door de lasten op arbeid drastisch naar omlaag te krijgen. Maar daar is paars-groen, ondanks een klare belofte en een heel bescheiden poging, duidelijk niet in geslaagd.

Integendeel, paars-groen heeft door eigen schuld gefaald. De eerste twee jaar van haar aantreden bestond er een economische hoogconjunctuur. Een ideale gelegenheid dus om de lasten op arbeid drastisch te verlagen. Maar paars-groen bleef talmen en deelde liever eerst gul cadeautjes uit. Tot het te laat was. Met echt concrete maatregelen kwam men pas later af, op een moment dat de economie al zwaar aan het sputteren was. Gevolg: de regering had nog weinig ruimte over om de lasten op arbeid te verminderen. Resultaat: de lastendaling bleef beperkt tot enkele symbolische ingrepen. Wat daarbij met de ene hand werd gegeven, werd met de andere hand teruggenomen. De getroffen maatregelen volstonden dus in geen enkel opzicht om een ondernemingsvriendelijk klimaat te scheppen waardoor jobs konden worden gecreëerd. Het was allemaal dan ook "too little and too late", of met andere woorden: (veel) te laat en (veel) te weinig.

Versnippering van bevoegdheden

Een ander zeer waaraan het tewerkstellingsbeleid in dit land lijdt, is de hopeloze versnippering van bevoegdheden. Zoals met zoveel materies in België, is ook de bevoegdheid over werkgelegenheid en tewerkstelling een gemengde bevoegdheid. In Vlaanderen hebben zowel het Vlaamse gewest als België zeggenschap over bepaalde aspecten van deze materie. Het spreekt voor zich dat een dergelijke versnippering van bevoegdheden een duidelijk beleid in de weg staat.

Dat konden we ook merken onder paars-groen. Met de regelmaat van een klok ging de federale minister van Werkgelegenheid, de Waalse Laurette Onkelinx (PS), in de clinch met haar Vlaamse collega Renaat Landuyt (SP) over een aantal van diens voorstellen:

* Minister Landuyt wil vreemde werklozen verplicht een cursus Nederlands laten volgen, op straffe van het verlies van hun uitkering? Minister Onkelinx, bevoegd voor het schorsen van werklozen, weigert hieraan mee te werken!
* Minister Landuyt wil de zogezegde discriminatie van vreemdelingen bij aanwervingen door de arbeidsrechtbanken laten bestraffen? Minister Onkelinx zegt dat arbeidsrechtbanken een federale bevoegdheid zijn, en stapt naar het Arbitragehof om dit teniet te doen!
* Minister Landuyt wil Vlaamse jongeren een 'jobkaart' geven, met andere woorden de mogelijkheid om één tot zes maanden in een bedrijf opgeleid te worden met behoud van hun werkloosheidsuitkeringen? Minister Onkelinx probeert het initiatief van Landuyt onderuit te halen omdat ze niet overtuigd zou zijn van het nut ervan!
* Minister Landuyt wil Vlaamse CAO's algemeen bindend verklaren? Minister Onkelinx meent dat CAO's een exclusieve federale bevoegdheid zijn en probeert deze plannen te kelderen.
* Enzovoort

Los van de wenselijkheid van sommige van deze voorstellen, mag duidelijk zijn dat een samenhangend werkgelegenheidsbeleid voeren in dit land geen sinecure is. Ook niet als er twee socialistische excellenties op Vlaams en federaal niveau het voor deze materies te zeggen hebben!

Slachtoffer van Belgisch beleid

Daarbij mag duidelijk zijn dat de sleutels voor het bestrijden van de werkloosheid zich nog steeds voor het grootste deel op het Belgische beleidsniveau bevinden. En dat zal Vlaanderen tijdens paars-groen ook geweten hebben, zoals de werkloosheidscijfers intussen aantonen.

Het Belgische beleid is immers in handen van een Waalse PS'ster, en deze heeft gedurende vier jaar een typisch Waals-Belgisch beleid gevoerd.

Tijdens de eerste twee jaar van paars-groen ging het in Vlaanderen nog goed met de jongerenwerkloosheid. Daarentegen had Vlaanderen vooral nood aan een tewerkstellingsbeleid voor oudere werklozen. In Wallonië lagen de kaarten net andersom. En welk was de voornaamste maatregel waarmee minister Onkelinx uitpakte tijdens deze periode? Het Rosetta-banenplan, uitgerekend een plan om te verhelpen aan de jongerenwerkloosheid, in Wallonië dus. De Vlaamse aspecten van de werkloosheidsproblematiek bleven volledig in de kou staan.

Het federale tewerkstellingsbeleid heeft voor Vlaanderen dus geen meerwaarde, zoveel is duidelijk. Integendeel. Het federale niveau zet een manifeste rem op alle mogelijke initiatieven om de werkloosheid in Vlaanderen terug te dringen.

Standpunten van het Vlaams Blok

Het Vlaams Blok neemt de werkloosheid van honderdduizenden Vlamingen op als een zeer ernstig maatschappelijk probleem. Het is de plicht van de politieke verantwoordelijken om hierop een krachtig en fundamenteel antwoord te geven.

Basisvoorwaarde is komaf te maken met de versnippering van bevoegdheden, en met het tegenwerking op de verschillende beleidsniveaus die actief zijn inzake tewerkstelling. Het tewerkstellingsbeleid moet dus in handen van één ministerie en van één minister komen. Daarom pleit het Vlaams Blok voor een volledige toewijzing van het tewerkstellingsbeleid en aanverwante sectoren aan de deelstaten Vlaanderen en Wallonië.

Ten tweede moet het gedaan zijn met het prutsen in de marge van de werkloosheidsproblematiek op basis van een dirigistisch beleid. Geen zoveelste artificieel banenplan meer, met het scheppen van een zoveelste nepstatuut, of het treffen van een zoveelste maatregelen ten voordele van alweer een 'achtergestelde groep'. Vanzelfsprekend heeft elke werkzoekende voor het Vlaams Blok recht om onmiddellijk bij de aanvang van werkloosheid een aanpak op maat te krijgen, waarin begeleiding, opleiding en eventueel werkervaring vervat zitten. Maar dat is nog iets heel anders dan de positieve discriminatie van allerlei randgroepen, wat meestal overigens ten nadele van de Vlamingen gebeurt.

In de plaats daarvan moet de klemtoon worden verlegd naar een echt werkgelegenheidsbeleid dat erop gericht is volwaardige banen te scheppen voor alle Vlaamse werkzoekenden. Het Vlaams Blok is ervan overtuigd dat dit kan, maar dan enkel als de lasten op arbeid in dit land drastisch dalen. Enkel die maatregel maakt ondernemen in Vlaanderen terug aantrekkelijk, maakt aanwerven van werknemers voor bedrijven terug mogelijk en zal de werkloosheid in Vlaanderen in belangrijke mate kunnen terugdringen. Enkel deze maatregel kan de delokalisatie (het uitvlaggen of de verhuis) van bedrijven stoppen.

Zo'n maatregel is niet onmogelijk. Basisvoorwaarde is wel dat Vlaanderen zich bevrijdt van het loodzware Waalse blok aan zijn been. Door het stopzetten van de miljardentransfers van Vlaanderen naar Wallonië (jaarlijks 11 miljard euro), komt er immers een massa Vlaams geld vrij om onder meer de lasten op arbeid drastisch te doen dalen en zo onze Vlaamse economie terug aan te zwengelen.

Daarom: Vlaamse welvaart in Vlaamse handen!

Straf paars-groen af!

Paars-groen heeft de kiezer veel beloofd. Het is echter duidelijk dat het in geen enkel opzicht in zijn opdracht geslaagd is. Paars-groen heeft om te beginnen nagelaten een sociaal-economisch en fiscaal beleid te voeren dat de economie kon aanzwengelen. Het slaagde er evenmin in een echt werkgelegenheidsbeleid te voeren, maar bleef wat aanmodderen in de marge. De resultaten van dit wanbeleid krijgt de bevolking vandaag gepresenteerd: een slabakkende economie, recordcijfers inzake faillissementen, en een dramatisch wordende werkloosheid. Vlaanderen verdient werkelijk beter dan de socialistische en paars-groene raddraaiers die hiervoor in essentie verantwoordelijk moeten worden gesteld!

IS ER HIER WERKELIJK NIEMAND DIE DE MOEITE DOET OM TE VERIFIEREN WAT GEZEGD WORDT?

[Herman Desmedt ©HD]

Oorspronkelijk geplaatst door Bobbie

Iedereen afval gaan oppikken in de parken. Leuk! Laat de overheid maar verder geld verkwisten en luizenbaantjes bijmaken door paperassenwinkel uit te breiden!

Zie wat ik aankloeg in de forumsessies: Ons overheidsapparaat moet eveneens afgeslankt worden !
En van dat gemeenschapswerk heb je niets gesnapt. Het gaat lang niet alleen over dom werk. Het moet vooral gaan om andere soorten jobs, met het doel van met die prestaties als criterium dan de best geschikten eruit te pikken voor bepaalde gerichte opleidingen.
(Zie voor een iets vollediger uitleg over wat ik versta onder gemeenschapswerk onder http://www.fora.be/viewtopic.php?t=12018 )

[Peace]

De huidge jacht op werklozen is en direct gevolg van een totaal gefaald immigratie beleid.

Door de ongebreidelde immigratie naar ons land zijn het aantal mensen die van een of andere sociale uitkering zoals werkloosheids geld moeten leven enorm toegenomen.

Ons hele sociale opvangnet heeft een punt bereikt dat het dreigt financieel in elkaar te klappen.

Het is daarom vijf na twaalf om niet enkel de werklozen aan te pakken maar vooral de oorzaak hoe het zover is kunnen komen.

Onze eis moet dan ook een onmiddelijke immigratie stop zijn van burgers van buiten de EU.
De verblijfsvergunning van vreemdelingen die hier geen kans hebben en puur teren op de sociale zekerheid moet herzien kunnen worden.

Het gaat niet op dat door het mislukte vreemdelingenbeleid afbreuk aan onze sociale zekerheid gaat gedaan worden.
Het gaat ook niet op dat de mensen die werken een steeds groter gedeelte van hun loon moeten afstaan om mensen die van overal naar hier komen om op onze sociale zekerheid te teren te onderhouden.

Pak eerst de mensen aan die deze huidige wantoestand veroorzaakt hebben en dan pas het eigen volk.

[AyneRand]

Oorspronkelijk geplaatst door Bobbie

Die verdomde leugens over het Vlaams Blok
Heel de mikmak in één keer van http://vlaamsblok.be/standpunten_dossier_24.shtml

DOSSIER: WERKLOOSHEID

De 'actieve welvaartsstaat'

Het zou goed moeten gaan met de werkgelegenheid in dit land. Dat zouden we althans toch mogen verwachten met een regering waarin socialisten de belangrijkste sleutelposten bezetten die betrekking hebben op het sociaal-economische beleid. In de Vlaamse regering is het immers de SP.A'er Renaat Landuyt die als minister bevoegd is voor Werkgelegenheid. Op het Belgische niveau hebben we dan weer Laurette Onkelinx (PS) die als minister de werkloosheid in dit land mag bestrijden. Haar partijgenoot Charles Picqué is minister van Economie. Verder zijn de SP'ers Vande Lanotte en Frank Vandenbroucke, respectievelijk ministers van Begroting en Sociale Economie, en van Sociale Zaken en Pensioenen. Voldoende hefbomen in socialistische handen dus om een krachtig werkgelegenheidsbeleid te voeren.

Aan het regeerprogramma kan het ook niet gelegen hebben. Want paars-groen beloofde ons bij haar aantreden in 1999 de vestiging van de 'actieve welvaartsstaat'. "De uitbouw van de actieve welvaartsstaat wordt het centraal objectief van het economisch en sociaal beleid van de nieuwe regering" zo luidde het op 14 juli 1999 in de federale regeringsverklaring van eerste minister Verhofstadt. En verder: "In de actieve welvaartsstaat worden uitsluiting en werkloosheid niet op de eerste plaats passief en remediërend bestreden, maar actief en preventief."

Toch zullen paars-groen en de socialisten in het bijzonder vandaag de dag niet meer graag aan deze beloftes uit hun regeringsverklaring worden herinnerd. Want het minste wat na vier jaar paars-groen, met socialistische minister op sleutelposities, kan worden gezegd is dit: het gaat niet goed met de werkgelegenheid en met de 'actieve welvaartsstaat' in Vlaanderen en in België.

De feiten

Want wat zijn de feiten? We zetten ze even op een rijtje.

Dank zij een voorheen zelden geziene internationale hoogconjunctuur in de jaren 1999 en 2000 gingen de werkloosheidscijfers als het ware automatisch naar beneden. Midden 2001 ging de internationale economie echter stilaan sputteren. De gevolgen bleven niet uit.

Vanaf september 2001 begon de werkloosheid in Vlaanderen en België te stijgen, en dat voor het eerst sinds vele jaren. In januari 2001 waren er 467.037 werkzoekenden in dit land. Een jaar later was dit opgelopen tot 476.049 (+ 1,93%). Nog een jaar later ging de werkloosheid met een forse sprong van 9,06% vooruit. In januari 2003 zaten niet minder dan 519.164 mensen zonder werk.

Daarbij moet overigens nog rekening worden gehouden met oudere werklozen die niet meer zijn ingeschreven als werkzoekenden, en dus niet in de officiële werkloosheidsstatistieken zijn opgenomen. Ook daar steeg de werkloosheid de afgelopen twee jaar met 6,57%. In januari 2003 ging het om niet minder dan 166.158 mensen in België.

Volgens het weekblad Trends van 3 maart 2003 moet men daar bovenop overigens nog twee categorieën werklozen bijtellen, waarover de officiële werkloosheidsstatistieken in alle talen zwijgen: de bruggepensioneerden, goed voor 107.000 mensen, en vrijgestelde werklozen, goed voor 17.000 mensen.

In totaal zijn er begin 2003 in dit land dus feitelijk ongeveer 809.000 mensen werkloos. Steeds volgens Trends bedraagt de werkloosheidsgraad in België begin 2003 dan ook niet 6,9%, zoals de officiële cijfers ons willen doen geloven, maar wel 18,5%!

Merkwaardig bij de recente stijging van de werkloosheid is dat deze zich vooral in Vlaanderen voordoet. Van januari 2001 op januari 2002 steeg de werkloosheid er, volgens de officiële cijfers, met 11,1%. Een jaar later was de werkloosheid bij ons opnieuw met 10,97% verhoogd, zodat officieel 198.770 Vlamingen zonder werk zaten.

Kenmerkend is ook dat bepaalde bevolkingsgroepen bijzonder sterk worden getroffen. Vooral de stijging van de jongerenwerkloosheid heeft de voorbije jaren dramatische vormen aangenomen. Van januari 2001 tot januari 2003 steeg de werkloosheid onder min 25-jarigen in Vlaanderen met niet minder dan 44,9%. Daarbij gaat het niet alleen om laaggeschoolde jongeren, maar vooral om hooggeschoolde min 25-jarigen. De werkloosheid steeg onder deze laatsten met niet minder dan 88%!

Het is dus duidelijk dat de werkloosheid in het algemeen en in Vlaanderen in het bijzonder steeds scherpere vormen aanneemt. In januari 2003 kwam Vlaams minister Landuyt dan ook niet ten onrechte verklaren dat de werkloosheid in Vlaanderen stilaan een structureel karakter aan het krijgen was.

Maar wat deden hij en zijn Vlaamse en Belgische collega's om de werkloosheid onder controle te krijgen?

Prutsen in de marge

Het antwoord hierop is: bijzonder weinig. Kijkt men immers naar de weinige maatregelen die getroffen werden door paars-groen op het vlak van werkgelegenheid, dan stelt men vast dat deze vooral bestonden in het prutsen in de marge van de werkloosheidsproblematiek. Het politiek-correcte denken stond en staat daarbij centraal, zowel bij Vlaams minister Landuyt als bij Belgisch minister Onkelinx.

Beide excellenties blonken uit in het door de strot van de werkgevers duwen van allerlei maatregelen die enkel tot doel hadden om allerlei randverschijnselen uit de werkloosheid aan te pakken.

Zo werden maatregelen genomen om de zogenaamde 'kwetsbare groepen in de samenleving' in te schakelen. Minister Onkelinx was er bvb. als de kippen bij om de toegang tot de arbeidsmarkt te vergemakkelijken voor de illegalen in ons land die zich hadden aangeboden om geregulariseerd te worden. Een andere maatregel had dan weer tot doel om elke vorm van 'discriminatie van allochtonen' in de kiem te smoren.

Daarnaast werden er enkele maatregelen genomen om te sleutelen aan de situatie van allerlei nepjobs en nepstatuten zoals bvb. PWA'ers. Vanzelfsprekend is er weinig op tegen om de werksituatie van deze mensen te verbeteren. Maar wellicht was het nog beter deze nepstatuten en -jobs gewoon af te schaffen, en in de plaats daarvan te zorgen voor volwaardige jobs op de arbeidsmarkt.

Al deze maatregelen in de marge van de werkloosheidsproblematiek hebben dus niet zo veel om het lijf. Zij hebben in feite maar één doel: de linkse en paars-groene onmacht verbergen om aan de échte problemen van de werkloosheid iets te doen.

De socialistische aanpak

Eén van de belangrijkste redenen voor het falen van het werkgelegenheidsbeleid van paars-groen, voor zover daar althans sprake van kan zijn, is te vinden in het Belgische gedwongen huwelijk met de Waalse PS-staat, waar cliëntelisme en vriendjespolitiek nog altijd hoogtij vieren.

Bovendien denkt men in Wallonië nog altijd dat het volstaat om de werkgevers een aantal verplichtingen op te leggen waarmee dan automatisch banen worden gecreëerd. Typisch voorbeeld daarvan is het Rosetta-banenplan. Het verplicht bedrijven met minstens 50 werknemers om minimum 3% jongeren in dienst te nemen. Het resultaat daarvan is natuurlijk niet dat er volwaardige jobs worden gecreëerd, maar enkel nepjobs, al dan niet deels betaald door de staat. Het spreekt voor zich dat, zodra de staatstussenkomst wegvalt, ook de meeste van deze jobs zullen sneuvelen.

Maar, zo werkt het scheppen van echte banen dus niet. Om écht en duurzaam banen te scheppen en de werkloosheid dus effectief terug te dringen, komt het erop aan een ondernemingsvriendelijk klimaat te creëren. In België moet dat hoofdzakelijk gebeuren door de lasten op arbeid drastisch naar omlaag te krijgen. Maar daar is paars-groen, ondanks een klare belofte en een heel bescheiden poging, duidelijk niet in geslaagd.

Integendeel, paars-groen heeft door eigen schuld gefaald. De eerste twee jaar van haar aantreden bestond er een economische hoogconjunctuur. Een ideale gelegenheid dus om de lasten op arbeid drastisch te verlagen. Maar paars-groen bleef talmen en deelde liever eerst gul cadeautjes uit. Tot het te laat was. Met echt concrete maatregelen kwam men pas later af, op een moment dat de economie al zwaar aan het sputteren was. Gevolg: de regering had nog weinig ruimte over om de lasten op arbeid te verminderen. Resultaat: de lastendaling bleef beperkt tot enkele symbolische ingrepen. Wat daarbij met de ene hand werd gegeven, werd met de andere hand teruggenomen. De getroffen maatregelen volstonden dus in geen enkel opzicht om een ondernemingsvriendelijk klimaat te scheppen waardoor jobs konden worden gecreëerd. Het was allemaal dan ook "too little and too late", of met andere woorden: (veel) te laat en (veel) te weinig.

Versnippering van bevoegdheden

Een ander zeer waaraan het tewerkstellingsbeleid in dit land lijdt, is de hopeloze versnippering van bevoegdheden. Zoals met zoveel materies in België, is ook de bevoegdheid over werkgelegenheid en tewerkstelling een gemengde bevoegdheid. In Vlaanderen hebben zowel het Vlaamse gewest als België zeggenschap over bepaalde aspecten van deze materie. Het spreekt voor zich dat een dergelijke versnippering van bevoegdheden een duidelijk beleid in de weg staat.

Dat konden we ook merken onder paars-groen. Met de regelmaat van een klok ging de federale minister van Werkgelegenheid, de Waalse Laurette Onkelinx (PS), in de clinch met haar Vlaamse collega Renaat Landuyt (SP) over een aantal van diens voorstellen:

* Minister Landuyt wil vreemde werklozen verplicht een cursus Nederlands laten volgen, op straffe van het verlies van hun uitkering? Minister Onkelinx, bevoegd voor het schorsen van werklozen, weigert hieraan mee te werken!
* Minister Landuyt wil de zogezegde discriminatie van vreemdelingen bij aanwervingen door de arbeidsrechtbanken laten bestraffen? Minister Onkelinx zegt dat arbeidsrechtbanken een federale bevoegdheid zijn, en stapt naar het Arbitragehof om dit teniet te doen!
* Minister Landuyt wil Vlaamse jongeren een 'jobkaart' geven, met andere woorden de mogelijkheid om één tot zes maanden in een bedrijf opgeleid te worden met behoud van hun werkloosheidsuitkeringen? Minister Onkelinx probeert het initiatief van Landuyt onderuit te halen omdat ze niet overtuigd zou zijn van het nut ervan!
* Minister Landuyt wil Vlaamse CAO's algemeen bindend verklaren? Minister Onkelinx meent dat CAO's een exclusieve federale bevoegdheid zijn en probeert deze plannen te kelderen.
* Enzovoort

Los van de wenselijkheid van sommige van deze voorstellen, mag duidelijk zijn dat een samenhangend werkgelegenheidsbeleid voeren in dit land geen sinecure is. Ook niet als er twee socialistische excellenties op Vlaams en federaal niveau het voor deze materies te zeggen hebben!

Slachtoffer van Belgisch beleid

Daarbij mag duidelijk zijn dat de sleutels voor het bestrijden van de werkloosheid zich nog steeds voor het grootste deel op het Belgische beleidsniveau bevinden. En dat zal Vlaanderen tijdens paars-groen ook geweten hebben, zoals de werkloosheidscijfers intussen aantonen.

Het Belgische beleid is immers in handen van een Waalse PS'ster, en deze heeft gedurende vier jaar een typisch Waals-Belgisch beleid gevoerd.

Tijdens de eerste twee jaar van paars-groen ging het in Vlaanderen nog goed met de jongerenwerkloosheid. Daarentegen had Vlaanderen vooral nood aan een tewerkstellingsbeleid voor oudere werklozen. In Wallonië lagen de kaarten net andersom. En welk was de voornaamste maatregel waarmee minister Onkelinx uitpakte tijdens deze periode? Het Rosetta-banenplan, uitgerekend een plan om te verhelpen aan de jongerenwerkloosheid, in Wallonië dus. De Vlaamse aspecten van de werkloosheidsproblematiek bleven volledig in de kou staan.

Het federale tewerkstellingsbeleid heeft voor Vlaanderen dus geen meerwaarde, zoveel is duidelijk. Integendeel. Het federale niveau zet een manifeste rem op alle mogelijke initiatieven om de werkloosheid in Vlaanderen terug te dringen.

Standpunten van het Vlaams Blok

Het Vlaams Blok neemt de werkloosheid van honderdduizenden Vlamingen op als een zeer ernstig maatschappelijk probleem. Het is de plicht van de politieke verantwoordelijken om hierop een krachtig en fundamenteel antwoord te geven.

Basisvoorwaarde is komaf te maken met de versnippering van bevoegdheden, en met het tegenwerking op de verschillende beleidsniveaus die actief zijn inzake tewerkstelling. Het tewerkstellingsbeleid moet dus in handen van één ministerie en van één minister komen. Daarom pleit het Vlaams Blok voor een volledige toewijzing van het tewerkstellingsbeleid en aanverwante sectoren aan de deelstaten Vlaanderen en Wallonië.

Ten tweede moet het gedaan zijn met het prutsen in de marge van de werkloosheidsproblematiek op basis van een dirigistisch beleid. Geen zoveelste artificieel banenplan meer, met het scheppen van een zoveelste nepstatuut, of het treffen van een zoveelste maatregelen ten voordele van alweer een 'achtergestelde groep'. Vanzelfsprekend heeft elke werkzoekende voor het Vlaams Blok recht om onmiddellijk bij de aanvang van werkloosheid een aanpak op maat te krijgen, waarin begeleiding, opleiding en eventueel werkervaring vervat zitten. Maar dat is nog iets heel anders dan de positieve discriminatie van allerlei randgroepen, wat meestal overigens ten nadele van de Vlamingen gebeurt.

In de plaats daarvan moet de klemtoon worden verlegd naar een echt werkgelegenheidsbeleid dat erop gericht is volwaardige banen te scheppen voor alle Vlaamse werkzoekenden. Het Vlaams Blok is ervan overtuigd dat dit kan, maar dan enkel als de lasten op arbeid in dit land drastisch dalen. Enkel die maatregel maakt ondernemen in Vlaanderen terug aantrekkelijk, maakt aanwerven van werknemers voor bedrijven terug mogelijk en zal de werkloosheid in Vlaanderen in belangrijke mate kunnen terugdringen. Enkel deze maatregel kan de delokalisatie (het uitvlaggen of de verhuis) van bedrijven stoppen.

Zo'n maatregel is niet onmogelijk. Basisvoorwaarde is wel dat Vlaanderen zich bevrijdt van het loodzware Waalse blok aan zijn been. Door het stopzetten van de miljardentransfers van Vlaanderen naar Wallonië (jaarlijks 11 miljard euro), komt er immers een massa Vlaams geld vrij om onder meer de lasten op arbeid drastisch te doen dalen en zo onze Vlaamse economie terug aan te zwengelen.

Daarom: Vlaamse welvaart in Vlaamse handen!

Straf paars-groen af!

Paars-groen heeft de kiezer veel beloofd. Het is echter duidelijk dat het in geen enkel opzicht in zijn opdracht geslaagd is. Paars-groen heeft om te beginnen nagelaten een sociaal-economisch en fiscaal beleid te voeren dat de economie kon aanzwengelen. Het slaagde er evenmin in een echt werkgelegenheidsbeleid te voeren, maar bleef wat aanmodderen in de marge. De resultaten van dit wanbeleid krijgt de bevolking vandaag gepresenteerd: een slabakkende economie, recordcijfers inzake faillissementen, en een dramatisch wordende werkloosheid. Vlaanderen verdient werkelijk beter dan de socialistische en paars-groene raddraaiers die hiervoor in essentie verantwoordelijk moeten worden gesteld!

IS ER HIER WERKELIJK NIEMAND DIE DE MOEITE DOET OM TE VERIFIEREN WAT GEZEGD WORDT?

Als het Vlaams Blok het werkloosheidsprobleem echt wil aanpakken dan schaffen ze de uitkeringen gewoon af, dan zullen al die openstaande plaatsen wel weer ingevuld worden. Maar DAT heb ik ze nog nooit horen zeggen.

[Silvester]

Oorspronkelijk geplaatst door Groen Valkje

Wat met dat potentieel crimineel gespuis van het Vlaams Blok die heel de
dag strontzat op cafe zitten ( uitkeringstrekkers ! ) zoals te zien in vele
reportages , cafe pitta-stop, wat in de Robklopperstrasse en die vrouw,
uitkeringen weg is een bloedbad zei Tobaack ooit, meer msdaad, is dat
het echt waard... zou toch twee keer nadanken

Raar wie zegt dat die niet werken? Ben je het hen gaan vragen? Ik vraag tog ook niet in het tea huisje in Brussel, Gend en Antwerpen of ze werken?

Maar ja dan zou ik wel veel werk hebben want het zijn er meer dan 3... .

Over dat robklopperstrasse kan ik enkel zeggen dat ge weer dingen off toppic aan het aanhalen zijd. Dus als jullie mogen zeggen dat alle kiezes van het VB vrouwenmishandelaars zijn mogen wij zeggen dat alle blauwen leugenaars zijn. Alle rode, shoemelaars zijn en de groenen wel dat zijn bangerikken want die hebben schrik om te regeren.

Eigenlijk doet dit niets ter zaken. Werk gewoon samen aan een sterk vlaanderen. Want welke partij je ook aanhangd je blijft vlaaming