Macht aan de Arbeiders

[skye]

Mensen die zeggen op te komen voor de belangen van arbeiders doen dit vrijwel altijd door meer macht en controle aan de overheid te willen geven. De overheid zou de belangen van de arbeiders kunnen beschermen tegen de grillen en uitbuiting van de vrije markt. Maar is dit niet een grove onderschatting van de kracht en keuzevrijheid van arbeiders zelf? En een minstens even grove overschatting van de kwaliteit en sociale zekerheid van overheidsdiensten?


Voor libertariërs is het duidelijk dat de diensten die een staat levert noodzakelijkerwijs inefficiënt en onbetrouwbaar zijn. Als je kijkt naar bijvoorbeeld de piramidesystemen die onze pensioenen moeten waarborgen en die door de overheid bestierd worden, zie je dat de praktijk de theorie bevestigt: jongeren moeten de ruime pensioenen van ouderen betalen waardoor sociale spanningen ontstaan, door vergrijzing en inefficiëntie dreigen fondsen failliet te gaan, mensen moeten langer werken dan hen 'contractueel' is voorgehouden, de grillen van politici tasten de zekerheid aan, de opbrengsten zijn mager, er is nauwelijks flexibiliteit om zelf je levensloop te plannen, enzovoorts.

Het is dan ook interessant om het alternatief in actie te zien; privatisering van pensioensystemen, waarbij arbeiders zelf de macht hebben over hun pensioenen te beslissen.

Libertarian.nl vertaalde een artikel van het Cato Institute over het geprivatiseerde pensioensysteem van Chili. Niet alleen is dit systeem een groot economisch succes,...

'...maar nog veel belangrijker is, dat pensioenen geen overheidszaak meer zijn en daarmee werd een enorme sector van de economie gedepolitiseerd, waardoor de mensen veel meer greep kregen op hun eigen leven. De structurele zwakte van het pensioensysteem is verwijderd en de toekomst van de pensioenuitkering is afhankelijk van persoonlijk handelen en van het vrije marktsysteem.'

[...]

'Deze arbeiders besloten vrijwillig om het overheidssysteem te laten voor wat het was, zelfs ondanks dat vakbondsleiders en bepaalde politieke groeperingen het ten sterkste afraadden. De gewone werknemer geeft heel veel om zulke zaken, die directe invloed hebben op zijn leven, zoals pensioenen, opleiding en gezondheid(szorg) en neemt zijn beslissingen met zijn gezin in gedachten en niet volgens de heersende politieke normen.

Want inderdaad geeft het nieuwe pensioensysteem aan de Chilenen een persoonlijk belang bij de nationale economische situatie. De gemiddelde Chileense arbeider staat beslist niet onverschillig tegenover de bewegingen op de aandelenbeurs of van rentepercentages. Instinctief weet hij, dat een slechte Minister van Finaciën de waarde van zijn pensioenrekening kan verminderen. Zodra arbeiders voelen een deel van de natie te bezitten, niet middels vakbondsbonzen of middels een Politburo, zijn zij veel meer begaan met de vrije markt en een vrije samenleving.'

Lees verder op Libertarian.nl...

[Patrice]

Dit systeem zou in theorie goed zijn: de druk voor de bedrijven verminderd, de politiek heeft er minder vat op en iedereen heeft een verzekering op maat.
Maar dit kan enkel werken indien iedereen een eigen inkomen heeft, dus een ononderbroken tewerkstellingsgraad van 100% (als werknemer of als zelfstandige). Dit is onrealistisch.
Het systeem van sociale zekerheid is erop gebaseerd dat de leden van de samenleving samen een systeem opbouwen waarvan iedereen kan gebruik maken indien het eens slechter gaat en hij/zij niet onherroepelijk buiten de maatschappij valt.

[driewerf]

skye, je schreef:
Maar is dit niet een grove onderschatting van de kracht en keuzevrijheid van arbeiders zelf?

Dit is een typisch neoliberale kwakkel: arbeiders gaan toch vrijwillig een contract aan.

Dit is onzin omdat 95% van de bevolking gewoon geen keuze heeft dan zijn arbeid te verkopen aan wie het wil (en tegen de prijs dat de kapitalisten willen). Arbeiders hebben niet zo maar eventjes spaarcentjes om lang op te teren, en vaak ofwel geen kapitaal of geen opleiding om een eugen zaak te beginnen. Dus? 'tFabriek in, en dit tegen de voorwaarden dat de patron wilt. En bent u niet tevreden? Geen probleem werklozen genoeg die het willen overnemen.

Wat de staat betreft: marxisten stellen dat de staat uieindelijk een mechanisme is waarmee de heersende klassen de onderdrukte klassen er onder houden. Toch dit: in de loop van de tijd heeft de burgerlijke staat een aantal veranderingen ondergaan, onder druk van zeer zware strijd (waarbij vele doden zijn gevallen) hebben de arbeiders inderdaad een aantal maatregelen kunnen afdwingen (stemrecht, stakingsrecht, sociale zekerheid,...) Langzaam is het (foute!) beeld ontstaan dat de staat boven de klassen heen zweeft. Maar in tijden van crisis toont de staat zijn ware gelaat. Gewapende repressie tegen actievoerders, stakers etc, verscherpte regels voor werklozen...

[Percalion]

ik dacht dat in argentinië dit net één van de oorzaken van de crisis was?

Mensen die zeggen op te komen voor de belangen van arbeiders doen dit vrijwel altijd door meer macht en controle aan de overheid te willen geven. De overheid zou de belangen van de arbeiders kunnen beschermen tegen de grillen en uitbuiting van de vrije markt. Maar is dit niet een grove onderschatting van de kracht en keuzevrijheid van arbeiders zelf?

inderdaad, en net d�*�*rom zouden zo een partijen juist moeten ijveren voor het bindend referendum op volksinitiatief, zodat de arbeider op ieder ogenblik het beleid kan bijsturen

ik geloof echter wel in repartitie, alleen moet het anders gefinancierd worden. We mogen niet meer denken in termen van loonbelastingen, want dan krijg je inderdaad een piramide. Belasting op producten maar zonder prijsstijgingen zoals Vivant voorstelt, lossen het piramideprobleem op.

Door referendum keert de staat terug naar wie ze toekomt: iedereen.
De staat moet een samenwerkingsverband zijn tussen de inwoners van een bepaald gebied, om hen allen een voordeel te bieden: justitie (nog zo een probleem), onderwijs, ... en bescherming, sociale zekerheid.

Als we beperkingen invoeren, zoals vertegenwoordigingsdemocratie, ontstaat er na verloop van tijd particratie zoals bij ons. En dat is in feite het begin van een dictatuur door een kleine minderheid. Dan krijg je inderdaad maatregelen als looninlevering voor de lagere lonen, meer belastingen op arbeid dan op kapitaal, enzoverder.

Ik denk dus dat de combinatie tussen een sterke, absolute sociale zekerheid (basisinkomens) met een zeer grote vrijheid om te ondernemen én een verregaande mate van inspraak door de bevolking een hele verbetering zou zijn.