Wat als ... 2. Columbus met zijn schepen vergaan was?

[E. Migrant]

Geografische overwegingen

Het concept van een bolvormige Aarde was in de Renaissance onder geografen algemeen aanvaard. De oude Grieken hadden dit al vastgesteld. De grootste autoriteit onder hen was Claudius Ptolemaeus, wiens standaardwerk Geographia in de 15e eeuw was vertaald in het Latijn. Ptolemaeus stelde dat er tussen Europa en Azië een open oceaan was, waardoor men in principe westwaarts zeilend vanuit Europa Azië kon bereiken. Volgens Ptolemaeus strekte deze oceaan zich echter over de halve aardbol uit en was zo'n reis dus praktisch niet haalbaar. Verschillende geografen in de Renaissance dachten hier echter anders over. De discussie ging vooral over twee zaken: hoe ver Azië zich naar het oosten uitstrekte én hoe groot de omtrek van de aarde was.
Ptolemaeus had berekend dat de Eurazische landmassa zich over 177 van de 360 lengtegraden uitstrekte. Dat was al 50 lengtegraden meer dan de werkelijkheid, maar Ptolemaeus' tijdgenoot Marinus van Tyrus schatte de breedte van Eurazië zelfs op 225 lengtegraden. De Franse geestelijke Pierre d'Ailly nam Marinus' theorie over en Martin Behaim ging nog een stapje verder met 234 lengtegraden.[6]
Eratosthenes, hoofdbibliothecaris van de bibliotheek van Alexandrië, had de omtrek van de aarde al in de Oudheid op een theoretisch correcte manier berekend. Maar door het gemis aan betrouwbare meetpunten en vergelijkbare meeteenheden bleef dit omstreden. De werkelijke omtrek van de aarde op de evenaar is 40.075 kilometer, maar de meeste tijdgenoten van Columbus schatten deze afstand lager in.
De Florentijnse geograaf Paolo dal Pozzo Toscanelli (1397-1482) propageerde de theorie van een smalle, bevaarbare Atlantische Oceaan. In 1474 had hij over dit onderwerp een brief en een kaart aan de Portugese koning gestuurd. Columbus kende deze ideeën en had nog met Toscanelli gecorrespondeerd, vlak voor diens dood.[7] Columbus vestigde zich in de jaren 1480 als boekhandelaar in Lissabon en stortte zich op alle mogelijke literatuur in de hoop zijn stelling te onderbouwen dat het mogelijk was om de Atlantische Oceaan over te steken. Hij ging daarbij zeer opportunistisch te werk: alle argumenten vóór een smalle oceaan gebruikte hij en de rest negeerde hij. De werken die Columbus las zijn bewaard gebleven. Hij maakte minstens 2115 [6] kanttekeningen in de marges van zijn boeken, zodat er een goed beeld is van de zaken die hem aanspraken. De meeste aantekeningen maakte hij in de Geographia van Ptolemaeus, de Imago Mundi (1410) van Pierre d'Ailly, Marco Polo's boek Il Milione, de Historia Rerum ubique Gestarum (1477) van Paus Pius II en de Bijbel. Naast geografische zaken noteerde Columbus ook veel bij passages over de rijkdommen en exotische wezens in het oosten. Zo streepte hij elke passage over de Amazonen aan.
Columbus nam de te hoge schattingen van de breedte van Eurazië over en op grond van eigen waarnemingen in de Golf van Guinee stelde hij dat de aarde een omtrek van 32.000 kilometer had, acht procent kleiner dan de laagste schatting van zijn tijdgenoten. Zelfs met deze aannames bleven er langs de evenaar nog 12.000 kilometer oceaan te overbruggen. Columbus had echter nog een derde argument: in de 13e eeuw was de Venetiaan Marco Polo naar het Cathay (China) van Koeblai Khan gereisd. Marco Polo had, als eerste Europeaan, melding gemaakt van een groot en schatrijk eiland Cipangu (Japan), 2500 kilometer ten oosten van China. Bovendien vertelde Marco Polo dat er nog 1378 andere eilanden in die zee lagen. Columbus mocht dus hopen op diverse tussenstops op een tocht naar China.
Op zoek naar sponsors voor de tocht


Koningin Isabella van Castilië

Columbus had voor zijn expeditie de steun van een staat nodig, al was het alleen maar om eventuele ontdekkingen te beschermen. Hij had zelf ook geen financiële middelen van betekenis. In 1484 benaderde hij de Portugese koning Johan II voor een westwaartse tocht, maar zijn verzoek werd afgewezen. De door de koning benoemde adviescommissie twijfelde vooral aan de door Columbus ingeschatte afstand tot Cipangu. Wellicht waren ook Columbus' wensen ten aanzien van de beloning een probleem.[8] In 1487 steunde Johan II namelijk wel een vergelijkbaar project van de Vlaming Ferdinand van Olmen. Deze vertrok vanaf de Azoren in westelijke richting, maar er werd nooit meer iets van hem vernomen.
Nadat hij in Portugal bot had gevangen, zocht Columbus zijn heil in Spanje. Hij had geen gelukkige timing. Het katholieke koningspaar, Isabella van Castilië en Ferdinand van Aragon, had zijn handen vol met de oorlog tegen Granada. De uiteindelijke verovering van Granada in 1492 betekende de afronding van de Reconquista van het Iberisch schiereiland. Spanje richtte zich daarnaast ook op overzeese expansie: tussen 1478 en 1496 veroverden de Spanjaarden Gran Canaria, La Palma en Tenerife op de Canarische Eilanden. Voor Columbus vormden deze eilanden, vanwege hun ligging in het gebied van de noordoostpassaat, een ideaal vertrekpunt voor zijn tocht over de Atlantische Oceaan.
Kardinaal Mendoza had belangstelling voor de plannen van Columbus en introduceerde hem aan het Spaanse hof. Na een jaar wachten kreeg Columbus in mei 1486 een audiëntie bij Ferdinand en Isabella in Córdoba. Columbus maakte een goede indruk, maar ook zij verwezen zijn voorstel naar een adviescommissie onder leiding van Isabella's biechtvader Hernando de Talavera. Opvallend genoeg schroomde Columbus niet om direct forse persoonlijke eisen op tafel te leggen: bij een succesvolle expeditie wenste hij de titels Admiraal van de Oceaanzee en onderkoning. Hij wenste ook erfelijke gouverneur van de ontdekte gebieden te worden met aanspraak op een deel van de inkomsten.[8]
De onderhandelingen aan het Spaanse hof sleepten zich jarenlang voort. Columbus kreeg wel een toelage in afwachting van de uitspraak. Ondertussen knoopte Columbus een relatie aan met de boerendochter Beatriz Enriquez de Arana. Hij trouwde nooit met haar, omdat haar lage sociale status niet paste bij zijn persoonlijke ambities, maar in november 1488 kregen ze wel een zoon, Ferdinand. Deze zou later een biografie over zijn vader schrijven. Zijn oudste zoon Diego bracht hij onder in het klooster van La Rabida bij Palos.
In augustus 1487 kwam de adviescommissie van de Talavera tot een uitspraak. Columbus' voorstel werd verworpen, maar men hield de deur wel op een kier: na afloop van de oorlog tegen Granada kon het plan opnieuw overwogen worden. Columbus probeerde het in 1488 nogmaals bij de Portugese koning Johan II. In december 1488 was hij getuige van de terugkeer van Bartolomeu Dias na diens succesvolle ronding van Kaap de Goede Hoop. Dit bood de Portugezen nieuw perspectief om India via Afrika te bereiken. Voor de plannen van Columbus had men geen interesse meer. Columbus' broer Bartolomeo polste in 1489 en 1490 vergeefs het Franse en Engelse hof.
Nadat de graaf van Medina Celi had aangeboden om Columbus' expeditie te financieren, werd diens voorstel in de tweede helft van 1491 opnieuw behandeld aan het Spaanse hof. Dit gebeurde in het koninklijke kamp bij de belegering van Granada, waar Ferdinand en Isabella op 2 januari 1492 een triomfantelijke intocht hielden. Columbus was al teleurgesteld vertrokken nadat zijn voorstel weer was afgewezen. Isabella besloot een dag later de gok toch te nemen. Columbus werd door een koninklijke koerier teruggehaald. Volgens het op 17 april 1492 ondertekende akkoord, de Capitulaties van Santa Fé, zou Columbus, ingeval van welslagen, inderdaad de gevraagde titels en functies verwerven. Hij zou gouverneur worden van de ontdekte gebieden en een tiende van alle inkomsten mogen behouden. Opvallend genoeg bleef het reisdoel vaag: eilanden en vastelanden.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Christoffel_Columbus

[Jantje]

Oorspronkelijk geplaatst door E. Migrant

Geografische overwegingen

Het concept van een bolvormige Aarde was in de Renaissance onder geografen algemeen aanvaard. De oude Grieken hadden dit al vastgesteld. De grootste autoriteit onder hen was Claudius Ptolemaeus, wiens standaardwerk Geographia in de 15e eeuw was vertaald in het Latijn. Ptolemaeus stelde dat er tussen Europa en Azië een open oceaan was, waardoor men in principe westwaarts zeilend vanuit Europa Azië kon bereiken. Volgens Ptolemaeus strekte deze oceaan zich echter over de halve aardbol uit en was zo'n reis dus praktisch niet haalbaar. Verschillende geografen in de Renaissance dachten hier echter anders over. De discussie ging vooral over twee zaken: hoe ver Azië zich naar het oosten uitstrekte én hoe groot de omtrek van de aarde was.
Ptolemaeus had berekend dat de Eurazische landmassa zich over 177 van de 360 lengtegraden uitstrekte. Dat was al 50 lengtegraden meer dan de werkelijkheid, maar Ptolemaeus' tijdgenoot Marinus van Tyrus schatte de breedte van Eurazië zelfs op 225 lengtegraden. De Franse geestelijke Pierre d'Ailly nam Marinus' theorie over en Martin Behaim ging nog een stapje verder met 234 lengtegraden.[6]
Eratosthenes, hoofdbibliothecaris van de bibliotheek van Alexandrië, had de omtrek van de aarde al in de Oudheid op een theoretisch correcte manier berekend. Maar door het gemis aan betrouwbare meetpunten en vergelijkbare meeteenheden bleef dit omstreden. De werkelijke omtrek van de aarde op de evenaar is 40.075 kilometer, maar de meeste tijdgenoten van Columbus schatten deze afstand lager in.
De Florentijnse geograaf Paolo dal Pozzo Toscanelli (1397-1482) propageerde de theorie van een smalle, bevaarbare Atlantische Oceaan. In 1474 had hij over dit onderwerp een brief en een kaart aan de Portugese koning gestuurd. Columbus kende deze ideeën en had nog met Toscanelli gecorrespondeerd, vlak voor diens dood.[7] Columbus vestigde zich in de jaren 1480 als boekhandelaar in Lissabon en stortte zich op alle mogelijke literatuur in de hoop zijn stelling te onderbouwen dat het mogelijk was om de Atlantische Oceaan over te steken. Hij ging daarbij zeer opportunistisch te werk: alle argumenten vóór een smalle oceaan gebruikte hij en de rest negeerde hij. De werken die Columbus las zijn bewaard gebleven. Hij maakte minstens 2115 [6] kanttekeningen in de marges van zijn boeken, zodat er een goed beeld is van de zaken die hem aanspraken. De meeste aantekeningen maakte hij in de Geographia van Ptolemaeus, de Imago Mundi (1410) van Pierre d'Ailly, Marco Polo's boek Il Milione, de Historia Rerum ubique Gestarum (1477) van Paus Pius II en de Bijbel. Naast geografische zaken noteerde Columbus ook veel bij passages over de rijkdommen en exotische wezens in het oosten. Zo streepte hij elke passage over de Amazonen aan.
Columbus nam de te hoge schattingen van de breedte van Eurazië over en op grond van eigen waarnemingen in de Golf van Guinee stelde hij dat de aarde een omtrek van 32.000 kilometer had, acht procent kleiner dan de laagste schatting van zijn tijdgenoten. Zelfs met deze aannames bleven er langs de evenaar nog 12.000 kilometer oceaan te overbruggen. Columbus had echter nog een derde argument: in de 13e eeuw was de Venetiaan Marco Polo naar het Cathay (China) van Koeblai Khan gereisd. Marco Polo had, als eerste Europeaan, melding gemaakt van een groot en schatrijk eiland Cipangu (Japan), 2500 kilometer ten oosten van China. Bovendien vertelde Marco Polo dat er nog 1378 andere eilanden in die zee lagen. Columbus mocht dus hopen op diverse tussenstops op een tocht naar China.
Op zoek naar sponsors voor de tocht


Koningin Isabella van Castilië

Columbus had voor zijn expeditie de steun van een staat nodig, al was het alleen maar om eventuele ontdekkingen te beschermen. Hij had zelf ook geen financiële middelen van betekenis. In 1484 benaderde hij de Portugese koning Johan II voor een westwaartse tocht, maar zijn verzoek werd afgewezen. De door de koning benoemde adviescommissie twijfelde vooral aan de door Columbus ingeschatte afstand tot Cipangu. Wellicht waren ook Columbus' wensen ten aanzien van de beloning een probleem.[8] In 1487 steunde Johan II namelijk wel een vergelijkbaar project van de Vlaming Ferdinand van Olmen. Deze vertrok vanaf de Azoren in westelijke richting, maar er werd nooit meer iets van hem vernomen.
Nadat hij in Portugal bot had gevangen, zocht Columbus zijn heil in Spanje. Hij had geen gelukkige timing. Het katholieke koningspaar, Isabella van Castilië en Ferdinand van Aragon, had zijn handen vol met de oorlog tegen Granada. De uiteindelijke verovering van Granada in 1492 betekende de afronding van de Reconquista van het Iberisch schiereiland. Spanje richtte zich daarnaast ook op overzeese expansie: tussen 1478 en 1496 veroverden de Spanjaarden Gran Canaria, La Palma en Tenerife op de Canarische Eilanden. Voor Columbus vormden deze eilanden, vanwege hun ligging in het gebied van de noordoostpassaat, een ideaal vertrekpunt voor zijn tocht over de Atlantische Oceaan.
Kardinaal Mendoza had belangstelling voor de plannen van Columbus en introduceerde hem aan het Spaanse hof. Na een jaar wachten kreeg Columbus in mei 1486 een audiëntie bij Ferdinand en Isabella in Córdoba. Columbus maakte een goede indruk, maar ook zij verwezen zijn voorstel naar een adviescommissie onder leiding van Isabella's biechtvader Hernando de Talavera. Opvallend genoeg schroomde Columbus niet om direct forse persoonlijke eisen op tafel te leggen: bij een succesvolle expeditie wenste hij de titels Admiraal van de Oceaanzee en onderkoning. Hij wenste ook erfelijke gouverneur van de ontdekte gebieden te worden met aanspraak op een deel van de inkomsten.[8]
De onderhandelingen aan het Spaanse hof sleepten zich jarenlang voort. Columbus kreeg wel een toelage in afwachting van de uitspraak. Ondertussen knoopte Columbus een relatie aan met de boerendochter Beatriz Enriquez de Arana. Hij trouwde nooit met haar, omdat haar lage sociale status niet paste bij zijn persoonlijke ambities, maar in november 1488 kregen ze wel een zoon, Ferdinand. Deze zou later een biografie over zijn vader schrijven. Zijn oudste zoon Diego bracht hij onder in het klooster van La Rabida bij Palos.
In augustus 1487 kwam de adviescommissie van de Talavera tot een uitspraak. Columbus' voorstel werd verworpen, maar men hield de deur wel op een kier: na afloop van de oorlog tegen Granada kon het plan opnieuw overwogen worden. Columbus probeerde het in 1488 nogmaals bij de Portugese koning Johan II. In december 1488 was hij getuige van de terugkeer van Bartolomeu Dias na diens succesvolle ronding van Kaap de Goede Hoop. Dit bood de Portugezen nieuw perspectief om India via Afrika te bereiken. Voor de plannen van Columbus had men geen interesse meer. Columbus' broer Bartolomeo polste in 1489 en 1490 vergeefs het Franse en Engelse hof.
Nadat de graaf van Medina Celi had aangeboden om Columbus' expeditie te financieren, werd diens voorstel in de tweede helft van 1491 opnieuw behandeld aan het Spaanse hof. Dit gebeurde in het koninklijke kamp bij de belegering van Granada, waar Ferdinand en Isabella op 2 januari 1492 een triomfantelijke intocht hielden. Columbus was al teleurgesteld vertrokken nadat zijn voorstel weer was afgewezen. Isabella besloot een dag later de gok toch te nemen. Columbus werd door een koninklijke koerier teruggehaald. Volgens het op 17 april 1492 ondertekende akkoord, de Capitulaties van Santa Fé, zou Columbus, ingeval van welslagen, inderdaad de gevraagde titels en functies verwerven. Hij zou gouverneur worden van de ontdekte gebieden en een tiende van alle inkomsten mogen behouden. Opvallend genoeg bleef het reisdoel vaag: eilanden en vastelanden.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Christoffel_Columbus

Colombus was niet de enige die bezig was de reis voor te bereiden.
Colombus heeft trouwens enkel één van de eilanden van de Bahama's voor de Amerikaanse kust aangedaan, het is Amerigo Vespucci die Amerika echt als continent deed herkennen.

[E. Migrant]

Oorspronkelijk geplaatst door Jantje

Colombus was niet de enige die bezig was de reis voor te bereiden.
Colombus heeft trouwens enkel één van de eilanden van de Bahama's voor de Amerikaanse kust aangedaan, het is Amerigo Vespucci die Amerika echt als continent deed herkennen.

Wie was er nog bezig? Met de planning om naar India via het westen te varen?

En wat als Columbus niet was teruggekeerd? Zou hij dan snel door andere avonturiers zijn nagevolgd? Zouden die de nodige middelen bijeen gekregen hebben? Kostte toen waarschijnlijk een fortuin zo'n expeditie.

[lombas]

Oorspronkelijk geplaatst door Jantje

Colombus was niet de enige die bezig was de reis voor te bereiden.
Colombus heeft trouwens enkel één van de eilanden van de Bahama's voor de Amerikaanse kust aangedaan, het is Amerigo Vespucci die Amerika echt als continent deed herkennen.

De eerste Europeanen die voet aan Amerikaans vasteland zetten, blijven de Noormannen.

Columbus heeft overigens wel wat meer aangedaan dan "een eilandje voor de Bahamas". Hij heeft de grootste eilanden ontdekt in de Caraïbische zee: Cuba, Hispaniola, Jamaica, de Antillen ... En hij heeft ook voet aan wal gezet in Venezuela.

Vespucci had veel te danken aan Cabral, waaronder hij in dienst van de Portugezen de fijne kneepjes van het vak leerde. Spanje kocht hem voor een enorme som over. Het is dan ook niet Vespucci die "Amerika deed kennen", maar Waldseemueller die het zo op zijn kaarten tekende - en die daar nadien overigens op terugkwam.

Los daarvan bekt Amerika lekker, dus de naamkeuze is niet slecht. "Colombia" heeft zijn hedendaagse verdienste nog steeds.

Cabot en Lavrador zijn ook twee namen die op best wat respect mogen rekenen.

[lombas]

Oorspronkelijk geplaatst door E. Migrant

Wie was er nog bezig? Met de planning om naar India via het westen te varen?

En wat als Columbus niet was teruggekeerd? Zou hij dan snel door andere avonturiers zijn nagevolgd? Zouden die de nodige middelen bijeen gekregen hebben? Kostte toen waarschijnlijk een fortuin zo'n expeditie.

Natuurlijk zou hij snel zijn opgevolgd. Hij werd ook voorafgegaan door talloze ontdekkingsreizigers.

[Jantje]

Oorspronkelijk geplaatst door E. Migrant

Wie was er nog bezig? Met de planning om naar India via het westen te varen?

En wat als Columbus niet was teruggekeerd? Zou hij dan snel door andere avonturiers zijn nagevolgd? Zouden die de nodige middelen bijeen gekregen hebben? Kostte toen waarschijnlijk een fortuin zo'n expeditie.

Ach, het idee bestond reeds lang voor de geboorte van Colombus.
Hij heeft zelfs de bewijsvoering om het nodige kapitaal te kunnen bekomen van zijn vader gekregen.
Als Colombus niet was geslaagd in zijn opzet, dan zouden er wel andere pogingen hebben gedaan.
Het was immers de periode van macht en landuitbreiding door ontdekkingen van nieuwe gebieden.

[Jantje]

Oorspronkelijk geplaatst door lombas

De eerste Europeanen die voet aan Amerikaans vasteland zetten, blijven de Noormannen.

Columbus heeft overigens wel wat meer aangedaan dan "een eilandje voor de Bahamas". Hij heeft de grootste eilanden ontdekt in de Caraïbische zee: Cuba, Hispaniola, Jamaica, de Antillen ... En hij heeft ook voet aan wal gezet in Venezuela.

Vespucci had veel te danken aan Cabral, waaronder hij in dienst van de Portugezen de fijne kneepjes van het vak leerde. Spanje kocht hem voor een enorme som over. Het is dan ook niet Vespucci die "Amerika deed kennen", maar Waldseemueller die het zo op zijn kaarten tekende - en die daar nadien overigens op terugkwam.

Los daarvan bekt Amerika lekker, dus de naamkeuze is niet slecht. "Colombia" heeft zijn hedendaagse verdienste nog steeds.

Cabot en Lavrador zijn ook twee namen die op best wat respect mogen rekenen.

100% akkoord.

[E. Migrant]

Oorspronkelijk geplaatst door lombas

De eerste Europeanen die voet aan Amerikaans vasteland zetten, blijven de Noormannen.

Columbus heeft overigens wel wat meer aangedaan dan "een eilandje voor de Bahamas". Hij heeft de grootste eilanden ontdekt in de Caraïbische zee: Cuba, Hispaniola, Jamaica, de Antillen ... En hij heeft ook voet aan wal gezet in Venezuela.

Vespucci had veel te danken aan Cabral, waaronder hij in dienst van de Portugezen de fijne kneepjes van het vak leerde. Spanje kocht hem voor een enorme som over. Het is dan ook niet Vespucci die "Amerika deed kennen", maar Waldseemueller die het zo op zijn kaarten tekende - en die daar nadien overigens op terugkwam.

Los daarvan bekt Amerika lekker, dus de naamkeuze is niet slecht. "Colombia" heeft zijn hedendaagse verdienste nog steeds.

Cabot en Lavrador zijn ook twee namen die op best wat respect mogen rekenen.

Cabral maakte in 1500 op weg naar Zuidelijk Afrika een grote bocht naar het westen. Maar zou hij dat ook gedaan hebben als Columbus 8 jaar eerder niet was teruggekeerd?

De armada da Índia van 1500

Vasco da Gama was in 1499 teruggekeerd in Lissabon na zijn succesvolle tocht naar Calicut in India. De weg naar de rijkdommen van Azië lag open voor de Portugezen. Koning Manuel I liet er geen gras over groeien en begon meteen met de voorbereiding van een grote vervolgexpeditie. Hij benoemde Cabral tot kapitein-generaal van de nieuwe vloot. Weliswaar had Cabral nauwelijks maritieme ervaring, maar het was gebruikelijk dat alle belangrijke tochten werden geleid door adellijke personen. Hij werd wel ondersteund door ervaren kapiteins als Bartolomeu Dias, de ontdekker van Kaap de Goede Hoop, diens broer Diogo Dias en Nicolau Coelho. De twee laatsten hadden deelgenomen aan de tocht van Vasco da Gama. De vloot telde 13 schepen en 1500 manschappen, waarvan de helft soldaten.
De vloot vertrok op 9 maart 1500. Na het passeren van de Kaapverdische eilanden koos Cabral een zuidwestelijke koers. De bedoeling was om met een grote boog over de zuidelijke Atlantische Oceaan Kaap de Goede Hoop te bereiken. Langs de Afrikaanse kust zouden de schepen voortdurend de zuidoostpassaat tegen hebben gehad. Vasco da Gama had deze volta do mar als eerste uitgevoerd op de route naar de Kaap. Cabral koos echter een nog wijdere boog en stuitte daarbij op 22 april op een onbekend land, het latere Brazilië. Hij doopte zijn ontdekking Ilha de Vera Cruz (Eiland van het Ware Kruis).

http://nl.wikipedia.org/wiki/Pedro_%C3%81lvares_Cabral

[Jantje]

Oorspronkelijk geplaatst door E. Migrant

Cabral maakte in 1500 op weg naar Zuidelijk Afrika een grote bocht naar het westen. Maar zou hij dat ook gedaan hebben als Columbus 8 jaar eerder niet was teruggekeerd?

Misschien wel, misschien niet, maar hij was niet de enige die zijn kost verdiende door onbekende gebieden te onderzoeken.
Amerika zou dus misschien enkele jaren later ontdekt zijn, maar het zou zeker geen 100 jaar later geweest zijn.
Immers ook de Britten waren zeer actief in het onderzoeken van onbekende gebieden.

[E. Migrant]

Volta do mar (terugkeer van de zee) of volta pelo largo was een navigatietechniek die de Portugezen ontwikkelden in de vijftiende eeuw om terug te kunnen keren van reizen langs de kust van Afrika. Hierbij maakten zij gebruik van de circulaire zeestromen en winden van de Atlantische Oceaan.
Langs de noordwestelijke kust van Afrika heerst een bestendige noordoostpassaat. Dat betekende voor de Portugese ontdekkingsreizigers, dat de uitreis met wind in de rug weliswaar gemakkelijk verliep, maar dat een terugreis langs de kust een voortdurend laveren inhield. Naarmate de Portugezen vertrouwder werden met de zeilvaart, kozen ze steeds vaker bij de terugreis een noordwestelijke koers richting Madeira en de Azoren. Ze hadden dan halve wind van de passaat. Verder naar het noorden kwamen ze dan in de Westenwindgordels terecht, die ze konden benutten om Portugal te bereiken. Deze wijze van driehoekzeilen in een cirkel legde de basis voor de grote Europese ontdekkingsreizen.
Christoffel Columbus had het inzicht en de moed om de volta do mar over de volle breedte van de Atlantische Oceaan toe te passen. Hij zeilde vanaf de Canarische Eilanden zes weken lang pal westwaarts tot hij na 6000 kilometer de Bahama's tegenkwam. Bij zijn terugkeer koos hij een noordelijke koers tot hij de westenwinden vond. Behalve Amerika ontdekte hij dus ook de beste route heen en terug.
Bartolomeu Dias had bij zijn reis naar Kaap de Goede Hoop langs de zuidwestkust van Afrika hetzelfde probleem als zijn voorgangers in het noorden, maar nu omgekeerd. Hij moest opboksen tegen de zuidoostpassaat. Maar eenmaal bij de Kaap merkte hij dat hier de wind veelal uit het westen kwam. Hij adviseerde zijn navolger Vasco da Gama om vanaf de Kaapverdische Eilanden een zuidwestelijke koers richting open zee aan te houden. Dit had het gewenste effect en da Gama landde via een grote bocht keurig bij de Kaap en kon zijn reis naar India vervolgen. Zijn directe opvolger Pedro Álvares Cabral maakte een nog grotere volta do mar en stuitte daardoor op Brazilië.

Ook Vasco Da Gama maakte zo'n bocht, 4 jaar na Columbus' terugkeer, maar minder groot dan die van zijn opvolger Cabral.

[E. Migrant]

Oorspronkelijk geplaatst door lombas

Natuurlijk zou hij snel zijn opgevolgd. Hij werd ook voorafgegaan door talloze ontdekkingsreizigers.

Dat waren bijna uitsluitend de Portugezen die sinds 1415 beetje bij beetje de Afrikaanse kust en stromingen verkenden. Het duurde meer dan 70 jaar voordat ze de zuidelijke punt van Afrika bereikt hadden, in 1987.

Van expedities naar het westen weet ik echter niet veel, behalve die van Columbus.

[NOBSPC1]

Wat zou de wereld zonder de USA zijn?
Dinesh D'Souza heeft daar veel over geschreven. Echte aanrader.

[atlantis]

Oorspronkelijk geplaatst door lombas

De eerste Europeanen die voet aan Amerikaans vasteland zetten, blijven de Noormannen.

Ehhh...Nee, dat is echter niet juist.

http://en.wikipedia.org/wiki/Solutrean_hypothesis
http://en.wikipedia.org/wiki/Abu_Bakr_II
http://en.wikipedia.org/wiki/Pokotia_Monolith

[lombas]

Oorspronkelijk geplaatst door atlantis

Ehhh...Nee, dat is echter niet juist.

http://en.wikipedia.org/wiki/Solutrean_hypothesis
http://en.wikipedia.org/wiki/Abu_Bakr_II
http://en.wikipedia.org/wiki/Pokotia_Monolith

Dat is wel juist, tot jouw hypotheses bewerkelijkheid worden.