Noodzaak van de Wil voor zelfbehoud

çois s · 2 augustus 2004, 18:21

"Het Westen is in verval". Deze frase is veelgehoord in volksnationale kringen. Toch is het de moeite waard hier eens wat langer bij stil te staan en nader te beschouwen. Sinds men kan spreken van aparte volkeren op het Europese gebied zijn er uiteraard een aantal gigantische veranderingen opgetreden in de loop der eeuwen. Een heel belangrijke ontwikkeling is het ontstaan van min of meer gecentraliseerde staten die langzamerhand bestaande stamverbanden gingen vervangen (in de meest succesvolle staten kwamen deze verbanden in de praktijk toch vaak overeen met de nieuwe staat). We zien de verspreiding van een volksvreemde religie, en de daarbijkomende opkomst en ondergang van verschillende kerken. Er zijn ontelbaar veel oorlogen gevoerd (vrede was een uitzondering op de normale staat van oorlog). We zijn door de Renaissance, de Verlichting en de Romantiek gegaan. We hebben verschillende revoluties ondergaan: wetenschappelijke, wereldaanschouwelijke en economisch-sociale (Industriële Revolutie).

Maar bij al deze veranderingen zijn er ook enkele dingen hetzelfde gebleven, en ik wil nu even met u stilstaan bij wat misschien wel de allerbelangrijkste constante in onze geschiedenis is geweest, namelijk de altijd overheersende wil tot zelfbehoud. Ondanks alle veranderingen bestond er voor de Europese man altijd de wil en de mogelijkheid te vechten voor zijn eigen belangen. Elk volk had de mogelijkheid om voor hun eigen belangen op te komen (desnoods ten koste van andere volkeren) en maakte hier dankbaar gebruik van. De volkeren die niet deze mogelijkheid hadden (omdat ze onderdrukt werden) vochten voortdurend om deze alsnog te verwerven. Elk individu voelde zich werkelijk onderdeel van zijn volk en was bereid hiervoor te vechten. Algemeen kan men het doel van elke staatsideologie in het simpele motto samenvatten: Alles wat ons volk sterkt is 'goed' en wenselijk, alles wat ons volk verzwakt is 'slecht' en onwenselijk. Met al hun cultuurrelativisme waren zelfs de 18e -eeuwse Verlichtingsfilosofen niet vrij van deze denkwijze (zij stonden wel voor gelijkheid, maar alleen gelijkheid voor de Verlichte Mens; en niet elk mens kon verlicht worden).

Dit is ook logisch, het streven naar zelfbehoud is een natuurlijke drang en een gezond instinct dat we terugvinden in alle organismen. Zelfbehoud moet altijd op de eerste plaats komen, hierna komen pas morele overwegingen als 'goed en kwaad'! Dit is logisch want als een volk zijn wil tot zelfbehoud veronachtzaamd is er al snel geen volk meer over om zijn verheven morele waarden te verkondigen. Ook de grote wereldrijken die de wereld heeft gekend waren niets meer of minder dan een uitvloeisel van de wil tot zelfbehoud van het stichtende volk. Verovering komt voort uit een drang om de eigen superioriteit tentoon te spreiden en de inferieure volkeren op deze manier niet de kans te geven zichzelf te ontwikkelen tot sterkere staten die uiteindelijk het eigen volk kunnen bedreigen in zijn bestaan in de eeuwige machtsstrijd van de volkeren der wereld. Verovering en het streven naar grootsheid en macht ten koste van andere volkeren is bezien in de harde strijd der volkeren niets meer dan een gezonde, instinctieve drang naar zelfbehoud!

Deze drang heeft altijd het hart van de Europese politiek gevormd. Ook de bekende "balance of power" politiek (vanaf 1814 voortgezet in het "congressysteem" ,beginnend met het Congres van Wenen) was gericht op behoud van de soevereiniteit van elke afzonderlijke betrokken staat (door het voorkomen van te machtige allianties/tegenstanders) en niet op vrede!

En toen kwam de 20e eeuw…
In deze periode zien we de opkomst van een nieuw grootschalig internationalisme, en de daarmee sterk verbonden ideologische stromingen: communisme/socialisme/egalitarisme en liberalisme/kapitalisme. Dit betekent een duidelijke breuk met onze eeuwenlange strijd tot zelfbehoud. De Europese politiek wordt niet meer primair geleid door zelfverzekerdheid en een vanzelfsprekend superioriteitsgevoel. Het is vervangen door een vaag internationalisme en gelijkheidsideaal voor alle volkeren op aarde wat natuurlijk meer neerkomt op het naar benedenhalen van alle hoogstaande culturen/volkeren dan op het omhoog helpen van de laagstaande culturen/volkeren (definities van hoog- en laagstaande culturen zijn hier natuurlijk gebruikt vanuit ons Europees standpunt; aangezien er uiteraard geen universele maatstaven bestaan voor de waardeschatting van culturen, is ons subjectieve standpunt voor ons de enige en daarmee ook de enige juiste maatstaf). Zelfs al mocht het de hogerstaande culturen/volkeren gelukken de standaard van de lagerstaande culturen/volkeren op een hoger peil te brengen, is dit volgens de Wil tot Zelfbehoud 'slecht' en onwenselijk, omdat daarmede enkel nieuwe concurrenten geschapen worden.

Wat al deze stromingen gemeen hebben is dat ze economische belangen voorop zetten en alle andere spirituele, emotionele, religieuze, traditionele en specifieke nationale kenmerken en structuren veronachtzamen en afwijzen. Ze kunnen ook niets anders omdat hun hele ideologie op deze drie pijlers is gebouwd (internationalisme, egalitarisme en 'economische belangen boven alle andere'). Wat nu het grote gevaar is van deze stromingen is dat ze met het afwijzen van nationale structuren indruisen tegen onze natuurlijke wil tot zelfbehoud, aangezien wij onze wil tot zelfbehoud verbonden hebben met deze nationale structuren. Dit betekent dat wij twee keuzes hebben: ofwel we wijzen bovenstaande stromingen af en zetten er een volksnationalistisch alternatief voor in de plaats, ofwel we keren terug naar de oorspronkelijke kleinere stamverbanden. Dit laatste wordt vaak voorgesteld (met name in asatru-kringen). Nu is dit misschien goedbedoeld maar natuurlijk totale nonsens. Ten eerste zijn de oorspronkelijke stamverbanden voor het overgrote deel verdwenen. Maar zelfs al zouden ze nog wel in tact zijn, stuit dit voorstel op het tweede en belangrijkere bezwaar, namelijk dat het onmogelijk is om in dergelijke kleine gemeenschappen effectief de Wil tot Zelfbehoud uit te oefenen. Hiervoor is een zo groot mogelijk verband nodig (natuurlijk wel binnen de grenzen van het volk; dwz binnen de grenzen van ons biologisch erfgoed), teneinde niet door het eerste de beste barbarenvolk onder de voet gelopen te worden. Of men het leuk vind of niet, we kunnen tegenwoordig niet zonder een sterk en machtig overkoepelend orgaan, oftewel de staat. Dus komen we op de eerste keuze terug: we zullen onze enige redding (lees:overleven) kunnen vinden in een sterke, machtige volksnationalistische staat. Onze taak is er nu in gelegen deze staat voor te bereiden en duidelijke ideeën te vormen over hoe deze eruit moet gaan zien en vervolgens hoe we deze tot stand willen brengen.

Er wordt tegenwoordig een gigantisch propaganda-offensief gevoerd in alle Europese en andere Westerse landen om deze egalitaristische idealen bij het volk ingang te doen vinden. We kennen allemaal de vele voorbeelden hiervan. Het egalitaristische ideaal is zelfs in vele wetten en grondwetten verankerd. Waarom? Omdat dit nodig is! De natuurlijke staat van elk Europees mens en elk Europees volk bestaat uit het tegenovergestelde! De geschiedenis leert ons waartoe de Europese mens in staat is als hij vrijgelaten word: hij veroverd landen en legt de zwakkeren zijn onverzettelijke Wil op! Waarom? Omdat dit zijn natuurlijke aanleg is; zijn Wil tot Zelfbehoud!

"Ik wil niets weten van jullie hele systeem van ethiek. Kracht is de moraal van mannen die boven alle anderen staan, en het is ook de mijne"
(Ludwig von Beethoven)

"De natuur kan niet gecommandeerd worden behalve door te gehoorzamen"
(Sir Francis Bacon, 1603)

"De mens wenst harmonie: maar de natuur weet beter wat goed is voor zijn soort; en zij dwingt disharmonie, zodat de mens aangezet wordt tot een nieuwe aanwending van zijn krachten, en om de ontwikkeling van zijn natuurlijke mogelijkheden te bevorderen"
(Immanual Kant, 1784)

Phrea|K · 3 augustus 2004, 00:20

Citaat:

Of men het leuk vind of niet, we kunnen tegenwoordig niet zonder een sterk en machtig overkoepelend orgaan, oftewel de staat. Dus komen we op de eerste keuze terug: we zullen onze enige redding (lees:overleven) kunnen vinden in een sterke, machtige volksnationalistische staat. Onze taak is er nu in gelegen deze staat voor te bereiden en duidelijke ideeën te vormen over hoe deze eruit moet gaan zien en vervolgens hoe we deze tot stand willen brengen.

Citaat:

Het egalitaristische ideaal is zelfs in vele wetten en grondwetten verankerd. Waarom? Omdat dit nodig is! De natuurlijke staat van elk Europees mens en elk Europees volk bestaat uit het tegenovergestelde! De geschiedenis leert ons waartoe de Europese mens in staat is als hij vrijgelaten word: hij veroverd landen en legt de zwakkeren zijn onverzettelijke Wil op! Waarom? Omdat dit zijn natuurlijke aanleg is; zijn Wil tot Zelfbehoud!

Wel, er is maar 1 manier om te weten of dit inderdaad onze natuurlijke aanleg is: geef ons de vrijheid. Geen machtige volksnationalistische staat, want dat is het tegenovergestelde van vrijheid. Mijn gezonde, instinctieve drang tot zelfbehoud zegt mij dat wezens zoals u, die streven naar een machtige staat, moeten bekeken worden als een soort parasieten. Gelukkig bestaan er methodes om parasieten van mensen te onderscheiden: de parasiet spreekt altijd over 'onze taak', 'ons volk', 'onze redding',... Door veelvuldig gebruik te maken van 'ons' en 'wij' probeert de parasiet z'n menselijke prooi wijs te maken dat hij hetzelfde doel heeft als hen. Wanneer zij zich laten misleiden door deze collectivistische praatjes, grijpt de parasiet z'n kans en begint hij de gastheer uit te zuigen. Het is dus een kwestie van tijdig deze uitzuigers te detecteren en te verdelgen. 8)

Mitgard · 3 augustus 2004, 15:54

goede tekst, çois.

'wie zich zwak opstelt tegenover de zwakkeren zal door de zwakkeren veroverd worden'.

eno2 · 3 augustus 2004, 17:08

Voor de meer-dan-primitieve mens is het zelfbehoud niets prioritairs.
De mens is het enige dier dat het instinct tot zelfbehoud voortdurend overwint -
tenslotte rijdt ook iedereen auto tegenwoordig, je hoeft geen terrorist of fundamentalist te zijn om voortdurend je leven op het spel te zetten voor zaken die je noodzakelijk of zelfs maar gewenst vindt. Liefde, bijvoorbeeld, denkend aan Aids.

Eno2

Mitgard · 3 augustus 2004, 18:10

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door eno2

Voor de meer-dan-primitieve mens is het zelfbehoud niets prioritairs.
De mens is het enige dier dat het instinct tot zelfbehoud voortdurend overwint -
tenslotte rijdt ook iedereen auto tegenwoordig, je hoeft geen terrorist of fundamentalist te zijn om voortdurend je leven op het spel te zetten voor zaken die je noodzakelijk of zelfs maar gewenst vindt. Liefde, bijvoorbeeld, denkend aan Aids.

Eno2

er is niets 'hogers' of 'beters' dan het streven naar zelfbehoud.
dat is een illusie.
de mens is een dier, en gebonden aan de biologische plicht tot zelfbehoud.
hieraan verzaken leidt tot zelfvernietiging ipv 'overwinning'.
er is niets dan materie en de materie doet zich aan ons voor in de hoedanigheid en de wetmatigheden van de Natuur.
de natuur beloont het streven naar zelfbehoud, en niets anders.
de natuur beloont de nobele moraal niet.
zij heeft er geen boodschap aan.
het streven naar zelfbehoud vergt een aantal noodzakelijke activiteiten:

1.vreten
2.verdediging tegen belagers.

die twee activiteiten zijn als zodanig gewelddadig, in welke vorm dan ook (in onze 'beschaafde' tijd niet minder dan vroeger).
de natuur beloont de meest gewelddadige(n).
de natuur is vredeschuw.
en het leven is Strijd.

wie niet leven wil moet maar sterven, denkt de natuur.

SchutzStaffel · 4 augustus 2004, 01:20

Volledig mee eens, voor de natuur bestaat er geen onderscheid tussen goed en kwaad.
Dit onderscheid heeft de mens zichzelf opgelegd, maar wordt door de natuur niet beloont. De natuur heeft enkel respect voor de sterksten want enkel zij zullen overleven, de zwakkeren zijn gefaald ten onder te gaan op het moment dat de sterken deze niet meer verdedigen willen.
Zelfbehoud mag niet verloochend worden en is dan ook geen misdaad. Het is dan ook gerechtvaardigd de vreemdelingeninvasie tegen te gaan daar ons zelfbehoud erdoor bedreigd wordt op verschillende vlakken. Ofwel verzetten we ons tegen de vreemdelingeninvasie ofwel gaan we eraan tenonder op lange duur en worden we volledig geässimileerd.
Dit opkomen voor zelfbehoud of juist de negatie ervan bepaalt ieder individu voor zich, doch het tegengaan van de vreemdelingeninvasie kan enkel wanneer een voldoende groot aantal individuen als één samenhorend volk optreed.

2 augustus 2004, 18:21	#1
çois s Banneling Geregistreerd: 29 maart 2004 Locatie: Brussel Berichten: 44	Noodzaak van de Wil voor zelfbehoud "Het Westen is in verval". Deze frase is veelgehoord in volksnationale kringen. Toch is het de moeite waard hier eens wat langer bij stil te staan en nader te beschouwen. Sinds men kan spreken van aparte volkeren op het Europese gebied zijn er uiteraard een aantal gigantische veranderingen opgetreden in de loop der eeuwen. Een heel belangrijke ontwikkeling is het ontstaan van min of meer gecentraliseerde staten die langzamerhand bestaande stamverbanden gingen vervangen (in de meest succesvolle staten kwamen deze verbanden in de praktijk toch vaak overeen met de nieuwe staat). We zien de verspreiding van een volksvreemde religie, en de daarbijkomende opkomst en ondergang van verschillende kerken. Er zijn ontelbaar veel oorlogen gevoerd (vrede was een uitzondering op de normale staat van oorlog). We zijn door de Renaissance, de Verlichting en de Romantiek gegaan. We hebben verschillende revoluties ondergaan: wetenschappelijke, wereldaanschouwelijke en economisch-sociale (Industriële Revolutie). Maar bij al deze veranderingen zijn er ook enkele dingen hetzelfde gebleven, en ik wil nu even met u stilstaan bij wat misschien wel de allerbelangrijkste constante in onze geschiedenis is geweest, namelijk de altijd overheersende wil tot zelfbehoud. Ondanks alle veranderingen bestond er voor de Europese man altijd de wil en de mogelijkheid te vechten voor zijn eigen belangen. Elk volk had de mogelijkheid om voor hun eigen belangen op te komen (desnoods ten koste van andere volkeren) en maakte hier dankbaar gebruik van. De volkeren die niet deze mogelijkheid hadden (omdat ze onderdrukt werden) vochten voortdurend om deze alsnog te verwerven. Elk individu voelde zich werkelijk onderdeel van zijn volk en was bereid hiervoor te vechten. Algemeen kan men het doel van elke staatsideologie in het simpele motto samenvatten: Alles wat ons volk sterkt is 'goed' en wenselijk, alles wat ons volk verzwakt is 'slecht' en onwenselijk. Met al hun cultuurrelativisme waren zelfs de 18e -eeuwse Verlichtingsfilosofen niet vrij van deze denkwijze (zij stonden wel voor gelijkheid, maar alleen gelijkheid voor de Verlichte Mens; en niet elk mens kon verlicht worden). Dit is ook logisch, het streven naar zelfbehoud is een natuurlijke drang en een gezond instinct dat we terugvinden in alle organismen. Zelfbehoud moet altijd op de eerste plaats komen, hierna komen pas morele overwegingen als 'goed en kwaad'! Dit is logisch want als een volk zijn wil tot zelfbehoud veronachtzaamd is er al snel geen volk meer over om zijn verheven morele waarden te verkondigen. Ook de grote wereldrijken die de wereld heeft gekend waren niets meer of minder dan een uitvloeisel van de wil tot zelfbehoud van het stichtende volk. Verovering komt voort uit een drang om de eigen superioriteit tentoon te spreiden en de inferieure volkeren op deze manier niet de kans te geven zichzelf te ontwikkelen tot sterkere staten die uiteindelijk het eigen volk kunnen bedreigen in zijn bestaan in de eeuwige machtsstrijd van de volkeren der wereld. Verovering en het streven naar grootsheid en macht ten koste van andere volkeren is bezien in de harde strijd der volkeren niets meer dan een gezonde, instinctieve drang naar zelfbehoud! Deze drang heeft altijd het hart van de Europese politiek gevormd. Ook de bekende "balance of power" politiek (vanaf 1814 voortgezet in het "congressysteem" ,beginnend met het Congres van Wenen) was gericht op behoud van de soevereiniteit van elke afzonderlijke betrokken staat (door het voorkomen van te machtige allianties/tegenstanders) en niet op vrede! En toen kwam de 20e eeuw… In deze periode zien we de opkomst van een nieuw grootschalig internationalisme, en de daarmee sterk verbonden ideologische stromingen: communisme/socialisme/egalitarisme en liberalisme/kapitalisme. Dit betekent een duidelijke breuk met onze eeuwenlange strijd tot zelfbehoud. De Europese politiek wordt niet meer primair geleid door zelfverzekerdheid en een vanzelfsprekend superioriteitsgevoel. Het is vervangen door een vaag internationalisme en gelijkheidsideaal voor alle volkeren op aarde wat natuurlijk meer neerkomt op het naar benedenhalen van alle hoogstaande culturen/volkeren dan op het omhoog helpen van de laagstaande culturen/volkeren (definities van hoog- en laagstaande culturen zijn hier natuurlijk gebruikt vanuit ons Europees standpunt; aangezien er uiteraard geen universele maatstaven bestaan voor de waardeschatting van culturen, is ons subjectieve standpunt voor ons de enige en daarmee ook de enige juiste maatstaf). Zelfs al mocht het de hogerstaande culturen/volkeren gelukken de standaard van de lagerstaande culturen/volkeren op een hoger peil te brengen, is dit volgens de Wil tot Zelfbehoud 'slecht' en onwenselijk, omdat daarmede enkel nieuwe concurrenten geschapen worden. Wat al deze stromingen gemeen hebben is dat ze economische belangen voorop zetten en alle andere spirituele, emotionele, religieuze, traditionele en specifieke nationale kenmerken en structuren veronachtzamen en afwijzen. Ze kunnen ook niets anders omdat hun hele ideologie op deze drie pijlers is gebouwd (internationalisme, egalitarisme en 'economische belangen boven alle andere'). Wat nu het grote gevaar is van deze stromingen is dat ze met het afwijzen van nationale structuren indruisen tegen onze natuurlijke wil tot zelfbehoud, aangezien wij onze wil tot zelfbehoud verbonden hebben met deze nationale structuren. Dit betekent dat wij twee keuzes hebben: ofwel we wijzen bovenstaande stromingen af en zetten er een volksnationalistisch alternatief voor in de plaats, ofwel we keren terug naar de oorspronkelijke kleinere stamverbanden. Dit laatste wordt vaak voorgesteld (met name in asatru-kringen). Nu is dit misschien goedbedoeld maar natuurlijk totale nonsens. Ten eerste zijn de oorspronkelijke stamverbanden voor het overgrote deel verdwenen. Maar zelfs al zouden ze nog wel in tact zijn, stuit dit voorstel op het tweede en belangrijkere bezwaar, namelijk dat het onmogelijk is om in dergelijke kleine gemeenschappen effectief de Wil tot Zelfbehoud uit te oefenen. Hiervoor is een zo groot mogelijk verband nodig (natuurlijk wel binnen de grenzen van het volk; dwz binnen de grenzen van ons biologisch erfgoed), teneinde niet door het eerste de beste barbarenvolk onder de voet gelopen te worden. Of men het leuk vind of niet, we kunnen tegenwoordig niet zonder een sterk en machtig overkoepelend orgaan, oftewel de staat. Dus komen we op de eerste keuze terug: we zullen onze enige redding (lees:overleven) kunnen vinden in een sterke, machtige volksnationalistische staat. Onze taak is er nu in gelegen deze staat voor te bereiden en duidelijke ideeën te vormen over hoe deze eruit moet gaan zien en vervolgens hoe we deze tot stand willen brengen. Er wordt tegenwoordig een gigantisch propaganda-offensief gevoerd in alle Europese en andere Westerse landen om deze egalitaristische idealen bij het volk ingang te doen vinden. We kennen allemaal de vele voorbeelden hiervan. Het egalitaristische ideaal is zelfs in vele wetten en grondwetten verankerd. Waarom? Omdat dit nodig is! De natuurlijke staat van elk Europees mens en elk Europees volk bestaat uit het tegenovergestelde! De geschiedenis leert ons waartoe de Europese mens in staat is als hij vrijgelaten word: hij veroverd landen en legt de zwakkeren zijn onverzettelijke Wil op! Waarom? Omdat dit zijn natuurlijke aanleg is; zijn Wil tot Zelfbehoud! "Ik wil niets weten van jullie hele systeem van ethiek. Kracht is de moraal van mannen die boven alle anderen staan, en het is ook de mijne" (Ludwig von Beethoven) "De natuur kan niet gecommandeerd worden behalve door te gehoorzamen" (Sir Francis Bacon, 1603) "De mens wenst harmonie: maar de natuur weet beter wat goed is voor zijn soort; en zij dwingt disharmonie, zodat de mens aangezet wordt tot een nieuwe aanwending van zijn krachten, en om de ontwikkeling van zijn natuurlijke mogelijkheden te bevorderen" (Immanual Kant, 1784) Laatst gewijzigd door çois s : 2 augustus 2004 om 18:23.

3 augustus 2004, 17:08	#4
eno2 Banneling Geregistreerd: 4 juni 2004 Locatie: onder mijn wijnstok en vijgenboom Berichten: 78.216	de meer-dan-primitieve mens Voor de meer-dan-primitieve mens is het zelfbehoud niets prioritairs. De mens is het enige dier dat het instinct tot zelfbehoud voortdurend overwint - tenslotte rijdt ook iedereen auto tegenwoordig, je hoeft geen terrorist of fundamentalist te zijn om voortdurend je leven op het spel te zetten voor zaken die je noodzakelijk of zelfs maar gewenst vindt. Liefde, bijvoorbeeld, denkend aan Aids. Eno2

3 augustus 2004, 15:54	#3
Mitgard Banneling Geregistreerd: 16 februari 2004 Berichten: 23.890	goede tekst, çois. 'wie zich zwak opstelt tegenover de zwakkeren zal door de zwakkeren veroverd worden'.

4 augustus 2004, 01:20	#6
SchutzStaffel Banneling Geregistreerd: 28 juli 2004 Berichten: 99	Volledig mee eens, voor de natuur bestaat er geen onderscheid tussen goed en kwaad. Dit onderscheid heeft de mens zichzelf opgelegd, maar wordt door de natuur niet beloont. De natuur heeft enkel respect voor de sterksten want enkel zij zullen overleven, de zwakkeren zijn gefaald ten onder te gaan op het moment dat de sterken deze niet meer verdedigen willen. Zelfbehoud mag niet verloochend worden en is dan ook geen misdaad. Het is dan ook gerechtvaardigd de vreemdelingeninvasie tegen te gaan daar ons zelfbehoud erdoor bedreigd wordt op verschillende vlakken. Ofwel verzetten we ons tegen de vreemdelingeninvasie ofwel gaan we eraan tenonder op lange duur en worden we volledig geässimileerd. Dit opkomen voor zelfbehoud of juist de negatie ervan bepaalt ieder individu voor zich, doch het tegengaan van de vreemdelingeninvasie kan enkel wanneer een voldoende groot aantal individuen als één samenhorend volk optreed.