Europa en israël

[Bluelagune]

Europa eist al jarenlang een hoofdrol voor zich op in de onderhandelingen die moeten leiden tot een definitieve vredesregeling tussen Israël en de Palestijnen. Europa presenteert zich als vredesmakelaar in het Midden-Oosten en zegt dat er een goed uitgebalanceerd beleid wordt gevoerd maar dat is een ernstige misleiding. Men wil helemaal geen einde aan het conflict anders zou men de steun aan Arafat’s terreurbewind wel staken. Er bestaat een duidelijke samenwerking. Christelijk Europa speeld een belangrijke rol in het witwassen van Arafat’s moorddadige bewind. De waarheid is dat de jodenhaat nog altijd brandt in de Europese aderen. De Europeanen doen volop mee aan het ontkennen van Israël’s recht op het oude Bijbelse land. Men spreekt over ‘bezette gebieden’ terwijl het juist de Arabieren die zich Palestijnen noemen zijn, die grote delen van Israël’s thuisland bezet houden. Israël wordt gebrandmerkt als een apartheidsland. Iedere stap die het doet, wordt bekritiseerd.Opnieuw rent Europa de demonische krachten achterna door Israëls vijanden met wapens te bevoorraden en hen te voorzien van financiële middelen zodat ze hun gruwelijke bedoelingen ook daadwerkelijk kunnen uitvoeren. Europa vindt dat de erkenning van een Palestijnse staat het vertrekpunt moet zijn van een allesomvattende vredesregeling. Maar Europa speeld een eenzijdig spel want er heerst al geruime tijd een anti-Israël stemming onder de Europese gedelegeerden.Het gebeurt zelden dat Europa de Palestijnse zelfmoordaanslagen veroordeelt. Ook toont men geen enkel medeleven met de joodse slachtoffers. Dat was trouwens ook al zo tijdens de opkomst van nazisme en tijdens de gruwelen in de vernietigingskampen. De vrouw van de Britse premier Tony Blair zei enige tijd geleden begrip te hebben voor de terreuraanslagen omdat de Palestijnen iedere vorm van hoop is ontnomen. De Palestijnse terreurbaas Arafat mag zich al jarenlang verheugen op een grote schare supporters in Europa. Dat blijkt o.m uit de grote sommen geld die in de loop der jaren aan het Palestijnse ‘vredesduifje’ zijn overgemaakt. Tussen 1994 en 2001, was dat een bedrag van maar liefst 1446 miljoen Euro. Daarnaast hebben een aantal Europese landen ook nog eens individueel een bedrag van 1 miljard Euro bijgedragen.

In mei 2002 heeft Israël een 103 pagina’s tellend rapport uitgegeven waaruit blijkt dat de Palestijnse Autoriteit geld uit o.m. Europa gebruikt voor terroristische doeleinden. Israël heeft deze beschuldiging al vaker geuit maar Europa heeft nooit de moeite genomen dit uit te zoeken. Het rapport is verschenen op 5 mei onder de naam ‘Arafat file’. Het toont bewijzen dat een belangrijk deel van de 9 miljoen Euro welke Europa maandelijks aan de PA doneert, word gebruikt voor terrorisme en het vullen van de zakken van corrupte ambtenaren in de top van de PA. Het rapport is gebasseerd op documenten die afkomstig zijn uit Arafat’s hoofdkwartier in Ramallah. Israël kan bewijzen dat de Palestijnse terreurbaas persoonlijk betrokken is geweest bij 16 aanslagen waarbij 27 Israëli’s werden gedood en ruim 150 gewond. Israël heeft het rapport op 7 mei 2002 overhandigd aan de toenmalige Europese Midden-Oosten afgezant Miguel Angel Moratinos. Deze wees de beschuldigingen direct al van de hand en zei dat het geld ‘netjes’ was gebruikt, en zeker niet voor terrorisme. Een woordvoerder van buitenland-commisaris Chris Patten zei dat het niet om een overtuigend bewijsstuk gaat. Patten zelf hield Arafats dievenbende de hand boven het hoofd door te zeggen dat de Israëlische bewijzen op niets zijn gebaseerd. Maar diverse Europese diplomaten bevestigen daarentegen dat de EU misbruik van Europees geld door het Palestijns gezag de afgelopen jaren bewust niet heeft willen controleren om men het zogenaamde ‘vredesproces’ niet wilde frustreren. In een reactie zei de Israëlische minister Naveh het bedroevend te vinden dat Europa de aan haar gepresenteerde feiten niet wenst te erkennen. Het blijkt voor velen in Europa maar moeilijk te geloven dat Arafat een doortrapte schurk is.

De terreurbaas Arafat, die de Camp David akkoorden saboteerde mag nog steeds alles van Europa. Men noemt hem President Arafat, maar er is geen Palestijnse staat, dus ook geen ‘president’. Europa dat een rol heeft gespeeld bij het opleiden, uitrusten en financieren van Arafat’s ‘politieapparaat’. Een apparaat dat zich niet met misdaadbestrijding bezig houdt, maar die terroristen beschermt en zelf aanslagen pleegt op onschuldige Israëlische burgers. Het Israëlisch Economisch blad Globes onthulde dat de Europese Unie een deel van de salarissen betaalt van de Palestijnse politieagenten. De Europese burgers betalen dus mee aan de salarissen van mensen die joden van de weg schieten en die zich bezig houden met een groot aantal andere misdrijven. Er is een duidelijke Europese lobby bezig Arafat in het zadel te houden en dat maakt nog eens schrijnend duidelijk welke positie Europa inneemt.

Europese diplomaten voeren anti-Israël hetze.

Het is ronduit beschamend dat Europa de Egyptische vliegtuigkaper blijft steunen en probeert de Palestijnse terreur wit te wassen. Europa vertrouwt deze schurk maar hij is niet te vertrouwen, deze eeuwige leugenaar die zichzelf met regelmaat tegenspreekt. Die altijd een dubbel spel speelt en iedereen weet te verraden. Deze eeuwige terrorist die alleen maar terrorist kan zijn bij de gratie van Europa en geldschieters uit Saoedi-Arabië. De terreurbaas die in de jaren zestig de terreurgroep van Baader-Meinhof opleidde. Vandaag leidt hij kamikazen op. Kinderkamikazen wel te verstaan. Kinderen die willen blijven leven, maar die hij de dood injaagt. Maar dat mag allemaal van Europa! Niemand legt hem iets in de weg. Integendeel, hij heeft vele supporters in Europa waaronder de Duitse minister van Buitenlandse Zaken, Yoska Fischer. Deze figuur sympathiseerde in zijn jonge jaren met de Baader-Meinhof bende. Hij lanceerde enige tijd geleden een nogal eenzijdige oplossing voor het conflict tussen Israël en de Palestijnen. ,, Israël moet zo spoedig mogelijk Judea, Samaria en Gaza verlaten, de dorpen en steden die joods zijn ontmantelen en Jeruzalem opdelen en onder internationaal toezicht plaatsen".

En dit soort figuren vertegenwoordigen Europa. Europa waar de joden de meest verschrikkelijke herinneringen aan bewaren. Europa waar door de geschiedenis heen miljoenen joden zijn vermoord. Europa dat 60 jaar geleden niets deed om het afslachten van 6 miljoen joden te voorkomen. Dit Europa is vandaag supporter van een bende moordenaars dat er op uit is God’s volk uit te roeien.De Palestijnse terreurbendes zijn blij met Europa. Dat bleek ook nog eens uit een uitspraak van de Hamas-beweging begin augustus 2002 ,, Wij worden tenminste wel door Europa erkend en niet, zoals door Amerika, verguisd. Dat geeft rechtvaardiging aan onze acties en sterkt ons daarmee door te gaan." Hamas deed zijn uitspraak n.a.v. een bezoek van vertegenwoordigers van de EU w.o. Javier Solana, aan de Palestijnse gebieden. Dit Europa verlangt van Israël dat het de bijbelse gebieden Samaria en Judea opgeeft zodat in dat gebied de Palestijnen hun eigen staat kunnen vestigen. Men ziet de terugkeer van Israël ’naar de grenzen van 1967’ als de oplossing van het probleem. Maar de situatie van voor 1967 was nauwelijks anders. Israël was al veel langer het doelwit van aanslagen. Volgens de EU zijn de ‘nederzettingen’ in deze gebieden het obstakel voor de vrede’ . Wegversperringen noemt men inhumaan. Maar de wegversperringen hebben de Palestijnen aan zichzelf te danken want ze bestonden niet vóór de intifada, evenmin als de zogenaamde ‘nederzettingen vóór 1967. Ook toen was Israël al het doelwit van terreur en agressie.

Dit Europa voert al jaren een falend beleid ten aanzien van de situatie in het Midden Oosten. Al lang zijn er tekenen dat Europa in de kwestie Israël-Palestijnen de kant van de Palestijnen kiest. Europa denkt zich o.m. te kunnen beroepen op een VN resolutie uit 1947 (!), waarin Jeruzalem een corpus separatum, een "afzonderlijk voorwerp" wordt genoemd, dus los gezien moet worden van de Joodse staat. Deze resolutie kan door de realiteit van de geschiedenis, vooral op grond van de door de Arabieren telkens begonnen of uitgelokte oorlogen tegen Israël al lang niet meer worden toegepast, want Jeruzalem is sinds de herovering in 1967 wederom dat geworden, wat het sinds Koning David altijd al geweest is, de hoofdstad van Israël.

Jeruzalem is niet van Israël, schreef de Europese Unie een paar jaar geleden in een brief aan het Israëlische Ministerie van Buitenlandse Zaken. Europa erkent geen enkele aanspraak van Israël op Jeruzalem als de hoofdstad van Israël.Deze uitspraak was een reactie op een schrijven van de Israëlische regering aan de ambassadeurs van de Europese Unie, waarin Israël aan de Europese landen vroeg, geen vertegenwoordigers meer naar het illegale "Oriënt House " in Jeruzalem te sturen. Volgens de in 1993 gesloten Oslo-akkoorden mocht de PA helemaal geen vertegenwoordiging in Jeruzalem hebben maar desondanks gingen vele Europese diplomatieke vertegenwoordigers er bij hun Palestijnse vriend Faisal al-Hoesseini op bezoek. In het voorjaar van 2001 heeft Israël het Oriënt House gesloten.

Er heerst al geruime tijd een anti-Israël stemming in Europa. De vroegere Britse minister van BZ Robin Cook was een paar jaar geleden zelfs zo grof een bezoek aan het Holocaustmuseum in Jeruzalem te weigeren. Wel legde hij op provocerende wijze een krans in Deïr Yassin, de plaats waar Israëlische militairen in 1948, 250 weerloze Arabische burgers zouden hebben vermoord. De waarheid is dat het verhaal over Deïr Yassin door voormalige Britse ambtenaren en de Arabische wereld is aangekleed met verzonnen feiten. Het hele verhaal is een schoolvoorbeeld van geslaagde anti-Israël propaganda en politieke manipulatie. De huidige Britse minister van BZ, Jack Straw, is al niet veel beter want die haalde zich in het najaar van 2001 de woede van Israël op de hals door tijdens zijn bezoek aan Iran een staaltje van Brits antisemitisme te etaleren door in een Iraanse krant te verklaren dat Israël mede verantwoordelijk is voor de terreuraanslagen op 11 september in Amerika. Straw noemde Israël’s premier Ariël Sjaron, het ‘kankergezwel’ van het Midden Oosten. In april 2003 trok hij een vergelijking tussen Irak en Israël. Tijdens een radio-interview op BBC World Service zei Straw dat het westen zich schuldig maakt aan meten met twee maten, omdat op Irak meer druk wordt uitgeoefend om de VN-resoluties te gehoorzamen dan op Israël. "Er bestaat ongerustheid over het feit dat het Westen een dubbele standaard hanteert. "zei Straw. Israël noemde de uitlatingen ‘zorgelijk en schandalig’. In november 2003 verklaarde Straw dat als Israël haar houdung t.a.v. (het door Israël niet ontvangen van politici, die Arafat bezoeken) niet wijzigt, hij Israël zal boycotten.De Britse ambassadeur in Israël, Sherard Cowper-Coles zei er trots op te zijn dat hij de ‘Westbank’ en Gaza had beschreven als het grootste detentiekamp in de wereld. Hij zei erg geschokt te zijn over wat hij in de Palestijnse gebieden had gezien. Zijn baas Tony Blair vergeleek Israël met Irak onder het bewind van Saddam Hoessein. Hij zei dat de VN-resoluties door Israël moeten worden gerespecteerd. " Er moet nu eindelijk een basis worden gelegd voor een Palestijnse staat gebasseerd op de grenzen van voor de juni-oorlog van 1967 " zo zei hij.

Tijdens een persconferentie op 19 juni 2002 in Tel Aviv betitelde Miquel Moratinos, de Joodse dorpen in Judea en Samaria als ’kankergezwellen’ die operatief verwijderd dienen te worden.Moratinos sprak bij deze gelegenheid tevens nog eens zijn steun uit voor Arafat bij wie hij regelmatig te gast is. En dit soort figuren eisen een hoofdrol op in het conflict in het Midden-Oosten maar reppen met geen woord over het vermoorden van onschuldige joodse burgers door Arafat’s moordmachines. Door steun aan dit terreurbewind maakt Europa zich mede schuldig aan de explosieve situatie waar het Midden Oosten zich in bevindt.

In een gepubliceerd interview liet de Deense minister van BZ Lykketoft ook zijn anti-Israël gevoelens blijken. Hij eiste economische sancties van Europa tegen Israël vanwege wat hij noemde, de Israëlische nederzettingpolitiek. Dit beleid vormt volgens hem een van de grootste hindernissen voor de vrede in het Midden-Oosten.Na de moord op de Israëlische minister van Toerisme Rehavam Se’evi verklaarde Lykketoft voor de televisie dat er tussen de moord op Se’evi en een moord van Israëliërs op Palestijnen, geen enkel verschil bestaat. Dat het bij de omgebrachte Palestijnen om langgezochte terroristen gaat die vele mensenlevens op hun geweten hebben, wil de Deen niets weten. Lykketoft staat al langer bekend voor zijn antisemitische uitspraken.

De in september 2003 vermoordde Zweedse minister van BZ Anna Lindh gaf op 16 mei 2001 ook de Israëlische ‘nederzettingenpolitiek’ de schuld van alle geweld. Volgens haar was de inzet van geweld door de Palestijnen, in de vorm van autobommen, zelfmoordaanslagen en snelvuurwapens, een gepast antwoord op het gedrag van Israël. De schuld van het Midden-Oosten conflict lag volgens haar niet bij Arafat maar bij Sjaron. Lindh repte met geen woord over de constante stroom van propagandistische opruiende anti-Israël uitzendingen door de Palestijnse televisie en radiostations.

Europa’s ‘superminister’ Solana bewijst ook bij herhaling geen vriend van Israël te zijn.Tijdens zijn bezoek aan de Jordaanse hoofdstad Amman op 25-11-2001 veroordeelde hij het optreden van Israël tegen de Palestijnen scherp en zei vooral het lijden van onschuldige burgers te betreuren. Zoals gewoonlijk repte hij met geen woord over de terreur van Palestijnse zijde.Hij loopt de deur plat bij de Palestijnse terreurbaas Arafat en komt regelmatig met voorstellen die alleen maar goed zijn voor de Palestijnen.Hij heeft er nooit een geheim van gemaakt een groot voorstander te zijn van een Palestijnse staat. Op zondag 31 augustus 2003 zei hij tijdens zijn bezoek aan Israël dat Europa de bezoeken aan Arafat onveranderd in stand wil houden omdat hij de legitieme gekozen leider is. Op 27 juni 2003 ontkende deze Europese dwaalgeest glashard tegenover de Buitenlandcommissie van het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden dat er in Europa antisemitisme zou bestaan. Eén van de verbijsterde toehoorders, Eliana Ros uit Florida voegde Solana toe: "Oh, er is dus nog een Europa?". Solana vindt dat Arafat geen obstakel is in het ‘vredesproces maar juist een belangrijk onderdeel van het proces! Europa blaast al jaren haar deuntje mee maar het geluid dat het produceert is vals.

Een half oktober 2003 gehouden "Gallup-poll" in opdracht van de Europese Commissie, gaf een zeer schokkende uitkomst te zien. De enquête, gehouden onder 7515 Europeanen in 15 verschillende landen heeft duidelijk gemaakt dat 59% van de ondervraagden Israël ziet als de grootste bedreiging van de wereldvrede. Deze uitslag is het resultaat van een jarenlange lastercampagne tegen Israël en laat zien hoe diep het anti-zionisme geworteld is in de Europese samenleving. De enquête weerspiegelt precies de houding van de Europese Unie zoals die altijd is geweest. Net als in het verleden de Joden de schuld kregen van alle ellende in de wereld, moet nu ook de staat Israël het ontgelden. De Europse Unie heeft nooit een neutrale positie ingenomen als het om Israël gaat.

‘Frankrijk, het meest anti-joodse land van het westen’

De verwaande Franse president Chirac waarschuwde in mei 2002 Israël’s premier Sharon voor de gevolgen als Israël Frankrijk blijft afschilderen als een antisemitische natie. Maar in Frankrijk is juist een verontrustende toename te zien van antisemitisme. Op 16-10-2003 zei de Maleisische premier Mahatir Mahamad op een conferentie waarbij 57 leiders van islamitische landen aanwezig waren "de 1.3 miljard moslims moeten zich verenigen om de staat Israël te vernietigen." De Italiaanse leider Silvio Berlusconi was van plan om namens de Europese Unie een scherpe veroordeling te laten horen aan het adres van Mahamad. Zover kwam het echter niet want Jacques Chirac torpedeerde dit plan. Maleisische kranten melden dat Mahamad zijn dank aan Chirac had overgebracht voor diens ‘begrip’ voor zijn toespraak. In de afgelopen drie jaar is Frankrijk overspoeld door een golf van antisemitische wandaden. De agressie tegen joden rijst de pan uit. Er vinden aan de lopende band aanslagen plaats op synagogen, joodse scholen, joodse begraafplaatsen en joodse burgers worden gewoon op straat lastig gevallen door jongeren van islamitische afkomst. Het Simon Wiesenthal Center heeft sinds 2001 al meer dan 1300 voorvallen geregistreerd. Frankrijk telt 650.000 joden en 5 miljoen moslims. Duizenden Franse joden willen aliyah maken naar Israël vanwege de toenemende agressie van de moslims, dat meldt het joodse Agentschap in Parijs. In 2002 zijn 2500 joden naar Israël vertrokken, het dubbele van het jaar daarvoor.Chirac begint na lang aarzelen in te zien dat er iets aan het toenemende geweld tegen de joodse bevolking gedaan moet worden. In het voorjaar van 2002 beweerde hij echter nog in een interview met Olivier Guland, hoofdredacteur van Frankrijks belangrijkste Joodse krant "Tribune Juif" dat er helemaal geen antisemitisme in Frankrijk is. Inmiddels heeft hij deze bewering moeten intrekken want het Franse antisemitisme is uitgegroeid tot het ergste in Europa. Vooral na het begin van de "Tweede Palestijnse opstand" in september 2000, wordt er een anti-joodse hetze gevoerd die niet zonder gevolgen is gebleven voor de Frankrijk wonende joden. Frankrijk is een van de landen dat er alles aan doet om zich op het Midden-Oosten-toneel te profileren.

Van beste vriend van het Israël in de beginjaren van haar bestaan, tot persoonlijke vriend van aartsterrorist Arafat. Een van de dieptepunten in de Frans-Israëlische relaties werd bereikt toen Chirac in oktober 1996 ( drie weken voor zijn bezoek aan Israël) Arafat belde en hem zijn steun aanbood nadat bekend was geworden dat de Palestijnse politie het vuur had geopend op Israëlische burgers en soldaten. Tijdens zijn bezoek aan Israël sprak Chirac wel het marionetten parlement van de Palestijnse Autoriteit in Ram-allah, terwijl hij weigerde de Knesset te woord te staan. "Frankrijk gebruikt de Europese politiek als verlengstuk van de Franse ambities" schreef het Franse blad Libération naar aanleiding van Cirac’s bezoek aan Israël. Het land presenteert zich als onderdeel van Europa maar voert een volledig eigen arrogante en hoogmoedige koers. De Franse politiek is er altijd op gericht geweest haar oliebelangen en wapenmarkt veilig te stellen en te schitteren op het weredltoneel. Om die idealen te bewerkstellingen voert Frankrijk al meer dan dertig jaar een pro-Palestijnse, pro Arabische buitenlandse politiek. Een vriendelijke houding tegenover Arafat’s terreurorganisatie is immers een uitstekend visitekaartje bij de Arabische landen? Arafat was ook al een persoonlijke vriend van voormalig president Mitterrand. Al in 1981 genoot het PLO-kantoor in Parijs officiële erkenning die grensde aan het niveau van een ambassade.

Volgens de Israëlische minister Michael Melchior is Frankrijk het meest anti-joodse land van het westen. De Franse media is over het algemeen anti-Israël en duidelijk pro-Arabisch. Volgens de Israëlische krant Ha’aretz ligt de oorzaak bij het Franse persbureau AFP, eigendom van de regering. Dit persbureau werkt ook voor de Arabische persorganen. Veel geruchten worden klakkeloos overgenomen en daar komen er dagelijks heel wat van binnen, afkomstig uit de anti-Israëlische propagandamachines van landen uit het Midden Oosten.Leugens en pure verzinsels zijn aan de orde van de dag en worden door het AFP ongecontroleerd overgenomen. Maar in Frankrijk is het niet alleen de media die blijkt geeft van anti-Israël gevoelens. Ook zijn er steeds vaker hoogwaardigheidsbekleders die antisemitische uitspraken doen. Zo is Premier Sharon door de Franse ambassadeur in Tel Aviv in de zomer van 2003, voor schoft uitgemaakt. Israël kwam weg met de kwalificatie "paranoïde". Gérard Araud deed zijn uitspraken op een receptie van het ministerie van BZ in Parijs. Ze werden opgevangen door de correspondent van het Israëlische dagblad Yedioth Ahronot. Toen de correspondent de ambassadeur op de cocktailparty met diens uitlatingen confronteerde, vroeg deze hem de uitlatingen niet te publiceren. "Als ik had ingestemd met een interview dan zou ik dergelijke uitspraken nooit hebben gedaan. Ik deed ze in een privé-onderhoud met twee Franse oud-ambassadeurs." De kwalificering "paranoïde" voor Israël zegt Araud in klinische zin te hebben gebruikt. "Dit land is paranoïde" door wat het heeft meegemaakt." Araud werkte al vijf jaar op de ambassade voordat hij ambassadeur werd. De Franse ambassadeur in Londen, Daniël Bernard, noemde Israël al eens "een lullig klein schijtlandje dat de wereld naar het gevaar van een Derde Wereldoorlog voert." (*)De Bijbel zegt duidelijk, en de geschiedenis heeft deze waarheid ontelbare keren bewezen: wanneer een volk zich tegen de Joden verheft, heeft dat ernstige gevolgen. Hoe goddelozer de Fransen schijnen te worden, des te sterker wordt de haat tegen de Joden en de staat Israël. Dat is niet verwonderlijk, want de Jood en de staat Israël, zijn het levende bewijs van God en daarmee het geweten van de mensheid. In dit verband is het leerzaam dat Chirac zich duidelijk tegen het noemen van het christendom in de EU-grondwet uitsprak. (*) uit: Nieuws uit Israël, oktober 2003)

Enorme toename anti-semitsch geweld in Europa.

(*)Mikis Theodorakis, de componist die bekend is geworden met de film Zorba the Griek, heeft internationaal furore gemaakt door begin november 2003 in een pers conferentie te zeggen dat "Joden de wortel van het kwaad zijn". Hij maakte deze opmerking tijdens een promotietoer voor zijn nieuw boek ‘Where can I find my soul?’ Volgens de Deutsche Presse-Agentur, de Atheense krant Kathimerini en andere uitgaven, maakte de componist een vergelijking tussen Grieken en joden, twee volken uit de klassieke oudheid. "Wij zijn twee naties zonder broeders in deze wereld, wij en de joden, alleen kennen zij ‘fanatisme’. "De Grieken hebben het voorrecht grote mensen te eren als Pericles. De joden hebben volgens hem alleen maar Abraham en Jakob, dat zijn slechts schaduwen, " bovendien zegt de componist: "Vandaag kan men zeggen dat dit volk de wortel is van het kwade, niet van het goede want te veel eigenbelang en koppigheid, wat kenmerkend is voor het joodse volk, is slecht." De beschuldigingen van antisemitisme aan zijn adres deed hij af met ‘lastertaal’.(*) Bron: www.andante.com

Het is ronduit beschamend, dat juist in Europa, waar de holocaust plaatsvond, de anti-Israël stemming weer bijzonder sterk is. Wat is het nog geleden dat in Europa volgepakte veewagons met joden richting de vernietigingskampen vertrokken. Een massaslachting waar Europa niets van heeft geleerd want opnieuw worden de vlammen van het antisemitisme aangewakkerd. In 1988 maakte de Bisschop van Canteburry ter gelegenheid van "Kristalnacht" een korte opmerking: "als er geen antisemitisme van de kerken had bestaan, was er geen holocaust geweest. Men hoeft dus niet echt verbaasd te zijn over de golven van antisemitisme die Europa vandaag overspoelen. Terwijl de oude generatie antisemieten iedere gelegenheid aangrijpen om Gods volk te vervloeken, is er alweer een nieuwe generatie haters bezig hun rol op het wereldtoneel over te nemen, gevoed door overheden en journalisten die dag en nacht geciteerd worden door de vijanden van Israël.Volgens het Simon Wiesenthal Centrum is er nu meer antisemitisme dan voor de Tweede Wereldoorlog. De wereld wordt overspoeld met bronnen waarin leugens voor waarheid worden verkocht en waarin een gloeiende haat jegens de joden wordt gepredikt. Het antisemitisme is in feite een opstand tegen God.

De Bijbel zegt dat "God een dwaling stuurt" naar mensen die de waarheid van de schrift ontkennen en Israël en het Joodse volk bestrijden. Blind voor de waarheid, blind voor Israël als volk van de Here God en ook blind voor het Heil in en door de Here Jezus. Een ieder die zich schuldig maakt aan het vervloeken van Gods volk kan er verzekerd van zijn dat er een tijd zal komen waarin de Here rekenschap zal vragen voor hun optreden. In het boek "The war of Western Europe against Israël" gaan de schrijvers Joseph en Arie Carmi ervan uit dat God een oordeel zal uitspreken over het hoogmoedige en arrogante Europa voor de schandelijke houding t.o.v. Gods volk. Het boek geeft een goed beeld van de toename van antisemitisch geweld in Europa en schetst een griezelig beeld van de betrokkenheid van Europese leiders en de media in het verspreiden van het antisemitisme.Er zijn geestelijke machten aan het werk die Paulus de ‘wereldbeheersers van de duisternis’ noemt. Europa maakt zich schuldig aan een maffia-achtige politiek t.o.v. Israël. Er heerst zwijgplicht over alles wat het daglicht niet kan verdragen en hoongelach t.a.v. de kritiekloze massa die zonder morren de perfide leugens van de antisemitische Europese doodgravers accepteert. Zetbazen van Lucifer zijn het! Zij maken dat Israël alleen komt te staan, verworpen door de naties van de wereld.

Europa’s demonisering van Israël is niet spontaan.

Onderstaande tekst (cursief) is afkomstig uit de Jeruzalem Post gescheven door Abigail Radoszkowicz en vertaald door Zwi Goldberg.

Het antisemetisme dat momenteel Europa treft, is een geconcentreerde poging, geleid door de politieke en intellectuele elite van Europa, gedreven door een pact, gesloten tussen de Europese Gemeenschap en de Arabische Liga, vertelde de geleerde in de Islamitische wetenschappen Bat Ye’or aan de Hebreeuwse Universiteit op woensdag 26-11-2003. Na de Yom Kippoer oorlog in 1973 en de daaropvolgende oliecrisis, gelanceerd door de Arabische landen, leidde Frankrijk, de EG in de "Euro-Arabische Dialoog"(EAD). In ruil voor garanties aan Europa dat zij het recht zouden krijgen de economische mogelijkheden en de olie van de Arabische landen te ontwikkelen, stemde de EG (later de EU) erin toe zich in de strijd tegen Israël op te stellen aan de kant van de Arabische wereld.Dit betekent steun aan een Palestijnse staat en Arabische soevereiniteit over Jeruzalem. Hoewel sommige EG-landen terughoudend waren om de politieke eisen te verbinden aan de economische overeenkomsten, kwamen de Arabische belangen overeen met die van Frankrijk: een scheiding van Europa van de Amerikaanse invloed. De EAD structuur wordt geleid door een gemeenschappelijk presidentschap van het hoofd van de EU en de Arabische Liga, waarvan de beslissingen worden uitgevoerd door wetenschapsmensen en technocraten ( er zijn geen geschreven verslagen van vergaderingen, welke plaasvinden achter gesloten deuren).

In de loop van de jaren heeft het een complexe serie overeenkomsten geproduceerd, waaronder de massa-immigratie van Arabieren naar Europa, school-boeken die geschreven worden onder Islamitische supervisie, het onderwijs van de Arabische taal en de Islamitische cultuur in heel Europa en de Europese erkenning van de Arabische civilisatie.( De Europese Unie heeft tot eind november 2003 circa 25 miljoen Moslims opgevangen. 25% daarvan hiervan heeft officiële papieren, 40% is illegaal. F.t.H) Ye’or, die in Egypte is geboren en in Zwitserland woont, is een wereld-autoriteit op het gebied van dhimma, dat letterlijk ,, bescherming"betekent, de status van inferieuriteit die de Islamitische beschaving de Joden en Christenen oplegt. In haar baanbrekend werk, zoals The Decline of Eastern Christianity under Islam: From Jihad to Dhimmitude (De neergang van het Oosterse christendom onder de islam:van Djihad tot Djimmitude), heeft zij de term "Djimmitude"uitgevonden- een idee dat ,, zo diep geïnternationaliseerd is dat het de kritische evaluatie ontsnapt is en de wereld van de zelf-verbeelding is binnengedrongen."Vaak wordt de Arabische zijde van de dialoog, die geleid heeft tot de tranformatie van Europa in wat Ya’or ,,Eurabia"noemt, geleid door Arabische Christenen, zo merkt hij op, daaraan toevoegend dat ,, de wens van Frankrijk om altijd ten dienste te staan van de Islamitische doeleinden in Europa, typisch een djimmi-mentaliteit vertegenwoordigt."

In het na-Christelijk Europa is een nieuwe cultus van ,, Palestinisatie"gecreëerd, zegt Ye’or. Vanaf het moment dat de gemiddelde Europeaan ’s morgens opstaat en zijn radio of televisie aanzet, wordt hij gebombardeerd met de boodschap dat de wereld draait rondom Palestina- niet om de door moslims uitgevoerde genocide in de Soedan, met zijn twee miljoen Christelijke en antisemitische slachtoffers, of enige andere voortdurende gruweldaad van vergelijkbare omvang. Parallel aan de uitgebreide TV en kranten reportages maken boeken door Palestijnen samengesteld een groot deel uit van de publicatie-industrie. Op het theologische front is het Christendom losgekoppeld van zijn Joodse wortels, de Joodse Jezus is vervangen door een Arabisch-Palestijnse,en men legt de nadruk op het traditionale Moslim standpunt dat Jezus een Islamitische profeet was. Toch verbergt de dialoog van deze Christelijk-Islamitische symbiose zorgvuldig het Islamitische geloof dat Jezus terug zal komen om het Christelijk geloof te vernietigen, aldus Ye’or. Het recente opinieonderzoek dat een meerderheid van de Europeanen Israël en Amerika als de grootste bedreiging ziet voor de wereldvrede, weerspiegelt de door de Franse President Jacques Chiran herhaalde verklaring dat de Israëlische en Amerikaanse politiek het grootste gevaar vormen voor de vrede in de wereld. Ye’or legde uit dat Europeanen het gevoel hebben dat door de oorlog te verklaren aan het terrorisme na 11 september, Bush de Europese politiek in gevaar brengt, die bestaat uit het afkopen van Moslim-terrorisme door toe te geven aan de Arabische eisen. Door Israël en Amerika aan te vallen hebben zij het gevoel dat zij de Moslim-terreur kunnen afwenden van hun eigen thuisgrond.

Niemand wenst er rekening mee te houden dat de wedergeboorte van de Joodse soevereiniteit op de oude grond een vervulling is van de Bijbelse profetieën en het begin is van de verlossing van de mensheid. Ondanks al meer dan tweeduizend jaar het doelwit te zijn geweest van wereldmachten die haar volledige uitroeiing nastreefden bestaat het nog steeds, is het oude thuisland weer opgebouwd en keren duizenden vanuit de wereld terug naar huis.Vandaag vecht het volk van Israël voor haar voortbestaan en leeft het in angst voor totale vernietiging maar dat is niet iets waar Europa zich druk over maakt. Europa lijkt heel bewust bezig met het in stand houden van het geweld van Palestijnse zijde en is slechts uit op veroordeling van Gods volk. Door Arafat te blijven steunen is Europa medeplichtig aan de Palestijnse terreur. Europa is trouwens sowieso al niet bepaald kieskeurig als het gaat om betrekkingen met dictaturen en zeker niet als er wat te verdienen valt. De Europese leiders spreken met een leugentong en de meest scherpe bewoordingen over Israël. De Bijbel zegt dat "God een dwaling stuurt" naar mensen die de waarheid van de schrift ontkennen en Israël en het joodse volk bestrijden. Blind voor de Waarheid, blind voor Israël als volk van de Here God en ook blind voor het heil in en door Here Jezus. Zij zullen straks als rijpe vruchten in de klauwen van de antichrist en zijn helper vallen.

Israël heeft terecht grote reserves wat betreft de zogenaamde ‘goede bedoelingen’ van Europa dat zich gedraagt als een "Bende Pontius Pilatussen". Men moet er niet aan denken wat er nog zou kunnen gebeuren als de Europese bendeleiders het nog helemaal voor het zeggen krijgen. De toekomst zal echter leren dat het Woord van de Almachtige meer kracht heeft dan welke mening van politieke leiders uit Europa dan ook. Europa is bezig de "steen Jeruzalem" te heffen maar ook de Europese leiders zullen zich daaraan vertillen.

Zacharia 12:3 allen die hem heffen, zullen zich deerlijk verwonden.

Dat is de boodschap die de Here aan de naties geeft. God zegt niet, dat Hij de naties die zich tegen Israël keren zal straffen! Nee, Hij zegt, Ik zal hen zoeken te verdelgen, dat is uitroeien. Hij zal zoeken te verdelgen wie zich verzet tegen de volvoering van Zijn plan met Israël. En dit plan is de oprichting van Zijn Koningsheerschappij op aarde, vanuit Jeruzalem.

Bronnen:

Middel East Digest juli 1997. De staat van Oslo september 1997. Israël Magazine mei 1998. Brief uit Hebron van Gary M. Cooperberg. Nipac, Netherlands-Israel Public Affairs Committee. NAI Newsletter Jeruzalem 6 mei 2002. Simon Wiesenthal Center, 26-4-2003 en 9-8-2003.http://www.wiesenthal.com Citaten uit ‘Beschamend Europa’door Oriana Fallaci. Internationale Christelijke Ambassade Jeruzalem, 9 en 21 mei 2002. Arutz-7, 22 januari, 5 en 20 mei 2002.CIDI Israel Nieuws brief. Nummer 10. 5 juni 2002. Al-Ayyam, 24-9-1999.

[Flippend Rund]

Oorspronkelijk geplaatst door Bluelagune

Europa eist ...

Vind je het het eigenlijk uberhaupt toegelaten om kritiek te hebben op Israel?

[Bluelagune]

Oorspronkelijk geplaatst door Flippend Rund

Vind je het het eigenlijk uberhaupt toegelaten om kritiek te hebben op Israel?

Als die kritiek terecht is en niet resulteert in een opgevrij van een stukske terrorist. Ik heb ook men kritiek op Sharon maar dat is nog iets anders dan het antisemietisme van de Paarse junta de dag van vandaag.

[Jozef Ostyn]

Ik ben begonnen met deze tekst te lezen, maar ik ben eerlijk gezegd niet tot het einde geraakt. Dit is volledig "over the top".
Dat de Europese houding t.o.v. Israël en de Palestijnen bekritiseerbaar is, volledig akkoord. Maar waar u eigenlijk voor pleit is om zelfs niet te erkennen dat er Palestijnen bestaan. Ik ken dat liedje wel, en ik weiger daar aan mee te doen.
En overogens zijn veel van de verwijten die u maakt gewoon niet juist. Europa heeft wel degelijk terroristische aanslagen afgekeurd.
Persoonlijk meen ik dat Europa teveel de ogen dichtdoet voor de corruptie van Arafat en co en voor het fundamenteel anti-Westers en zelfs anti-menselijk karakter van bv. Hamas. En men is vaak te snel met het bekritiseren van Israel. Maar dat wil niet zeggen dat de oplossing erin bestaat om zomaar in te stemmen met alles wat Israel wil. Dat doet zelfs de VS niet, en goed maar.

[Shizie]

de nieuwe leider van hamas werd net afgemaakt.
mooi werk!
zo moeten ze bestreden worden en niet anders

[Kitten]

Oorspronkelijk geplaatst door Shizie

de nieuwe leider van hamas werd net afgemaakt.
mooi werk!
zo moeten ze bestreden worden en niet anders

[maddox]

Kitten

Je moet toch toegeven dat de gerichte moorden op de leiders van het Palastijns terrorisme vriendelijker zijn dan het opblazen van een pizzatent.

[Kitten]

Oorspronkelijk geplaatst door maddox

Kitten

Je moet toch toegeven dat de gerichte moorden op de leiders van het Palastijns terrorisme vriendelijker zijn dan het opblazen van een pizzatent.

Ik zie er niets vriendelijks in, in geen enkel van de twee.
Besides, onzen vriend daarboven, hoe die dat formuleert, walgelijk.

Israel speelt gewoon machtig legertje. Heeft altijd al gedaan en zal het blijven doen. Palestijnen pesten en vernederen is het leukste tijdverdrijf van Fat Sharon die, laten we niet vergeten, OOK een moordenaar is, zoals degenen die hij probeert uit te schakelen.

[maddox]

Awel, laat de Palestijnen hetzelfde spelletje spelen, en de Israëlische leiders op te blazen.
In plaats van de Jannekes en Miekes op straat, in de bus, in een pizzatent ,in een discotheek etc...

[de Vexille]

...en moeite dat ze doen om zich onsympatiek voor te doen, die Zionisten...

Waarheid is dat hun chantagespelletjes onderhand steeds minder en minder lukken; dat de holocaust als afpersingsmiddel steeds minder oplevert; dat er hoe langer hoe meer Europeanen zijn die zich geen schuldgevoel meer laten aanpraten...

Goochelen met verwijten zoals antisemitisme en "neo-dit en dat" snijdt hier geen hout meer; en brengt de Israëlische zaak alleen maar verder schade toe.

Alsof we zelf niet zouden kunnen beginnen met het vekopen van simplistische praat he... iets in de zin van : "de moordenaars van Christus bewijzen nog alle dagen hoe menslievend ze werkelijk zijn... "etc. etc. Zie maar hoe graag ze dat soort van redeneringen horen. Tot en met het soort emo-chantage rond de film "the Passion of the Christ".

De holocaust ligt achter ons... learn to live with it!

[Seba]

Oorspronkelijk geplaatst door maddox

Kitten

Je moet toch toegeven dat de gerichte moorden op de leiders van het Palastijns terrorisme vriendelijker zijn dan het opblazen van een pizzatent.

vriendelijker, akkoord, slimmer, bijlange niet me dunkt...

[Guderian]

Oorspronkelijk geplaatst door de Vexille

...en moeite dat ze doen om zich onsympatiek voor te doen, die Zionisten...

Waarheid is dat hun chantagespelletjes onderhand steeds minder en minder lukken; dat de holocaust als afpersingsmiddel steeds minder oplevert; dat er hoe langer hoe meer Europeanen zijn die zich geen schuldgevoel meer laten aanpraten...

Goochelen met verwijten zoals antisemitisme en "neo-dit en dat" snijdt hier geen hout meer; en brengt de Israëlische zaak alleen maar verder schade toe.

Alsof we zelf niet zouden kunnen beginnen met het vekopen van simplistische praat he... iets in de zin van : "de moordenaars van Christus bewijzen nog alle dagen hoe menslievend ze werkelijk zijn... "etc. etc. Zie maar hoe graag ze dat soort van redeneringen horen. Tot en met het soort emo-chantage rond de film "the Passion of the Christ".

De holocaust ligt achter ons... learn to live with it!

U stelt de zaken wel zéér positief voor, iets té positief denk ik...

[Bluelagune]

Oorspronkelijk geplaatst door de Vexille

...en moeite dat ze doen om zich onsympatiek voor te doen, die Zionisten...

Waarheid is dat hun chantagespelletjes onderhand steeds minder en minder lukken; dat de holocaust als afpersingsmiddel steeds minder oplevert; dat er hoe langer hoe meer Europeanen zijn die zich geen schuldgevoel meer laten aanpraten...

Nochtans als de criminaliteit aan de orde wordt gebracht vanwege sommige moslim-vreemdelingen wordt er klaarblijkelijk direct met de termen "racisme" en "xenofobie" gezwaaid.

Goochelen met verwijten zoals antisemitisme en "neo-dit en dat" snijdt hier geen hout meer; en brengt de Israëlische zaak alleen maar verder schade toe.

Israël goochelt helemaal niet. De laatste 10 jaar trekken Europese leiders steeds de Palestijnse kaart. De aanslagen in Madrid zijn blijkbaar ook vlug vergeten...

Alsof we zelf niet zouden kunnen beginnen met het vekopen van simplistische praat he... iets in de zin van : "de moordenaars van Christus bewijzen nog alle dagen hoe menslievend ze werkelijk zijn... "etc. etc. Zie maar hoe graag ze dat soort van redeneringen horen. Tot en met het soort emo-chantage rond de film "the Passion of the Christ".

De holocaust ligt achter ons... learn to live with it!

Maar daarom moet je hem nog niet vergeten. Misschien vindt er ooit wel een holocaust onder de Europeanen plaats maar dan zullen de kampbeulen geen Waffen-Ss'ers zijn maar bebaarde mannen in Taliban-kledij...

[de Vexille]

Oorspronkelijk geplaatst door Bluelagune

Maar daarom moet je hem nog niet vergeten. Misschien vindt er ooit wel een holocaust onder de Europeanen plaats maar dan zullen de kampbeulen geen Waffen-Ss'ers zijn maar bebaarde mannen in Taliban-kledij...[/b]

Wij vergeten ons verleden niet... Leggen dat zelfs vast in wetten. Maar we gaan wel niet zover om e.e.a. als een erfzonde te zien.

Wat die behaarde Talibans betreft... Die hebben we in vroeger tijden ook al eens terug de woestijn in gedreven op meer dan overtuigende wijze en wees gerust, democratie of niet, we zullen dat opnieuw doen als we daartoe gedwongen worden.

[Ke Nan]

Oorspronkelijk geplaatst door Bluelagune

Maar daarom moet je hem nog niet vergeten. Misschien vindt er ooit wel een holocaust onder de Europeanen plaats maar dan zullen de kampbeulen geen Waffen-Ss'ers zijn maar bebaarde mannen in Taliban-kledij...[/b]

Misschien een holocaust zonder bebaarde mannen in Taliban-kledij maar eerder autochtone mannen/vrouwen(moeten politiek correct blijven, he ) in bruine uniformen volgens de laatste snit die allochtonen en linkiewinkies(die niet meer heropvoedbaar zijn) in kampen de laatste eer bewijzen...

[k9]

Oorspronkelijk geplaatst door Bluelagune

Europa eist al 2002.CIDI Israel Nieuws brief. Nummer 10. 5 juni 2002. Al-Ayyam, 24-9-1999.

Weer een tekst vol halve waarheden verdraaiingen en leugens.

[straddle]

Mensen, lees deze analyse maar eens, als u tenminste de moeite wil doen, slechts 1/2 blz lang, dus niet te erg....
Ik heb ze ook gepost onder the thread "israelisch staatsterrorisme"...
Zal je zien hoe europa en diegenen die met internationaal recht zwaaien dubbele standaard hanteren.

Justified and productive

"They had the opportunity to hand themselves to justice and answer for their crimes. They refused to do this. It goes without saying that we would have much preferred this, but the news that Saddam's sons are no longer a threat to the security of Iraq will be a reassurance to the Iraqi people."– Jack Straw, July 22, 2003, on the killing, by US troops, of Uday and Qusay Hussein

"One has to treat such claims and proposals by al-Qaida with the contempt they deserve. This is a murderous organization which seeks impossible objectives by the most violent of means."

– Jack Straw, April 16, 2004, on the proposal, by Osama bin Laden, to arrange a truce with Europe

"Unjustified and counterproductive."– Jack Straw, April 18, 2004, on the killing, by Israeli forces, of Abdel Aziz Rantisi

Will the British foreign minister explain why the killing of Uday and Qusay Hussein was justified and "productive," but the killing of Abdel Aziz Rantisi was not? All three are, or were, leaders of what the British government defines as terrorist organizations.

Will the minister also explain why it is unthinkable for European countries, including Britain, to negotiate with al-Qaida, while it is not only thinkable, but necessary, for Israel to negotiate with a Palestinian regime implicated in Hamas's terrorism? All bin Laden asks of Europe is what Europe asks of Israel, which is to get out of Arab lands. If that demand is reasonably made of Israel, why is it any less reasonably made of Europe?

And will the minister tell us why, in June 2002, after describing suicide bombers as "misguided and depressed," he went on to say that "behind those people are some very evil terrorist leaders who do not put their own lives on the line when they are making sure that others' lives are ended." Was this not a description of people like Rantisi and Sheikh Ahmed Yassin, whose killing last month Straw also condemned in the strongest possible terms?

At least former French foreign minister Dominique de Villepin was consistent when he warned that the killing of Uday and Qusay would contribute to the cycle of violence in Iraq. That's a foolish view, but it is not a hypocritical one. Straw's view, however, is hypocritical. It is also foolish and at variance with his previous statements.

The minister says Israel may act against the likes of Rantisi, but only within the parameters of international law. That suggests that Rantisi ought to have been arrested and tried, not killed.

Well then: Arrested how, and by whom? Maybe we have missed the minister's calls for the Palestinian Authority to meet its responsibilities under the road map to "undertake visible efforts... to arrest, disrupt, and restrain individuals and groups conducting and planning attacks on Israelis." But if the minister has in fact issued such calls, he hasn't made them with the force and indignation of his denunciations of Israeli action.

Maybe the minister will allow that Rantisi may lawfully be arrested by Israel. But wouldn't that require an unlawful entry by Israeli troops into Gaza City? And would it not also have entailed a much larger loss of life? And possibly the use of military components supplied by Britain? This last the minister is on record as strongly opposing.

To follow the minister's pronouncements to their logical conclusion, Israel may take no measure in its self-defense except to arrest suicide bombers when they reach Israeli soil, which is as good as no defense at all. Alternatively, he believes Israel must resume negotiations with the Palestinian Authority, notwithstanding the failure of the PA to take steps against terrorist organizations and the evidence that it is deeply implicated in terrorist activity.

This is foolishness. Either the minister accepts Israel's right to take what efforts it thinks necessary against terrorism, or he must demand the PA do the same and make it pay a price if it doesn't. So far, the minister's government does neither.

It is noteworthy that after Saturday's killing of Rantisi, Hamas would not name its new leader. The bravado is gone. They are afraid. This will not prevent future attacks on Israel. But it puts paid to the lie that attacks on Hamas only embolden it. In that sense, Saturday's strike has served a purpose.

[Philips Inc.]

1917: De Britten beloven de joden een nationaal tehuis in Palestina (Balfour-verklaring).

1919: Bijeenkomst van het eerste Palestijnse Nationaal Congres dat streeft naar een onafhankelijk Palestina.

1920: Groot-Brittannië heerst over Palestina (vanaf 1922 via een mandaat van de Volkenbond).

1 mei 1921: Begin van het Palestijns verzet, eerste revolte o.a. te Jaffa.

1929: Stichting van het Joods Agentschap, het eerste informele joodse bestuur in Palestina (met de steun van de Britten).

Augustus 1929: Opstand: het Churchill-memorandum herbevestigt de politiek van het ‘nationaal tehuis’, en de verbittering van de Palestijnen uit zich in een nieuwe explosie van geweld met 220 doden en 520 gewonden tot gevolg.

1936: Begin van een gewapende opstand tegen Britten en zionisten die zal duren tot 1939 en waarbij op een bepaald moment het grootste deel van Palestina onder controle valt van de Palestijnse Nationalisten. De zionisten vechten aan de kant van de Britten en bouwen massaal hun eigen leger uit.

29 november 1947: Verdelingsplan (= voorstel) voor Palestina van de Algemene Vergadering van de V.N.: een Joodse staat, en een Arabische staat, mét een economische unie. En Jeruzalem als internationaal gebied.

1948: Groot-Brittannië verlaat Palestina. Zionisten roepen eenzijdig de staat Israël uit met ingang van 15 mei 1948. De oorlog breekt in alle hevigheid los: duizenden Palestijnse burgers vluchtten voor de terreuracties van de zionistische milities; duizenden burgers worden met geweld verdreven. De vluchtelingen komen terecht in de overgebleven delen van Palestina, nl. de Westelijke Jordaanoever en de Gaza-strook, en in de buurlanden van Palestina. 418 Palestijnse dorpen worden vernield en ontvolkt. De verlaten gronden worden door de Israëli’s ingenomen. De nieuwe staat Israël beslaat 3/4 van Palestina (zonder precieze aanduiding van de staatsgrenzen).

11 december 1948: V.N.-resolutie 194 van de Algemene Vergadering: Recht op terugkeer van de Palestijnen naar hun land van oorsprong, Palestina (wat nu Israël wordt genoemd).

1950: Israëlische Wet op Terugkeer voor alle joden.

1964: Ontstaan van de PLO na het Palestine National Congress dat in mei in Jeruzalem plaatsvond. Doel: de Palestijnse bevolking mobiliseren voor de bevrijding van Palestina.

1965: Al Fatah (Harakat lil Tahrir al Filastin, Beweging voor de Bevrijding van Palestina) wordt opgericht.

1967: Israël bezet de rest van Palestina: de Gaza-strook, de Westelijke Jordaanoever met de historische stad Jeruzalem), en de Golan (Syrië) en de Sinaï (Egypte).
Die gebieden worden de Bezette Gebieden genoemd. De gronden die door het oorspronkelijke verdelingsplan aan de Palestijnen toegewezen waren en in 1948 door Israël veroverd werden, worden niet bij de Bezette Gebieden gerekend.

22 november 1967: Veiligheidsraad-resolutie 242 bepaalt de terugtrekking uit (de) bezette gebieden door Israël en het recht op terugkeer van de Palestijnse bevolking.

juni 1968: Al Fatah formuleert het project van een democratische lekenstaat waarin joden, moslims en christenen kunnen samenleven.

juli 1968: De Verzetsorganisaties o.l.v. Yasser Arafat nemen de PLO over die vanaf dan niet langer een organisme is dat gecontroleerd wordt door de Arabische regimes, maar een koepelorganisatie waarin alle segmenten van het Palestijnse volk zijn vertegenwoordigd.

1968-1973:
Nieuwe strijdvorm van de PLO: het internationaal terrorisme.
Grootscheepse Israëlische terreuracties, o.m. invasies in Zuid-Libanon.

september 1970: ‘Zwarte September’: militaire confrontatie met koning Hoessein. De PLO wordt uit Jordanië verdreven. Het aantal Palestijnse vluchtelingen in Libanon groeit aan tot 300.000.

1972: Een Palestijns commando onder de naam Zwarte September, valt de Israëlische afvaardiging op de Olympische Spelen in München aan.

1973: Yom Kippoer-/Ramadan-oorlog. Als gevolg hiervan ontruimt Israël de Sinaï en geeft die aan Egypte terug.
Arabische olieboycot door de OAPEC: (organisatie van Arabische olie-producerende landen).

22 oktober 1973: Veiligheidsraad-resolutie 338 wordt goedgekeurd. Ze eist een onmiddellijk staakt-het-vuren en de toepassing van resolutie 242. (zie boven bij het jaar 1967)

1974: De Palestijnse Nationale Raad (het Parlement van de PLO) stelt een ‘mini-staat’ voor, een Palestijnse staat naast Israël binnen de grenzen van het verdeelplan van de V.N.

november 1974: Arafat spreekt de Algemene Vergadering van de V.N. toe.

21 november 1974: V.N.-resolutie 3236 waarin de V.N. de onvervreemdbare rechten herbevestigen van het Palestijnse volk in Palestina.

10 november 1975: V.N.-resolutie 3379: besluit dat zionisme een vorm van racisme is en van discriminatie op grond van ras.

1975: De EG-landen sluiten een vrijhandelsakkoord af met Israël.

maart 1976: Massaal protest door de Palestijnse staatsburgers van Israël tegen de grootschalige grondonteigeningen (inbeslagnemingen van Palestijnse gronden) in Galilea. Dit gebeuren wordt nu elk jaar op 30 maart herdacht als ‘Dag van de Aarde’.

25 november 1976: De PLO krijgt de toestemming om in Brussel een Informatie- en Verbindingskantoor te openen. Het kantoor krijgt evenwel niet het statuut van diplomatieke missie.

1977: De Egyptische president Sadat reist naar Jeruzalem en erkent Israël.

1979: De Amerikaanse steun wordt enorm verhoogd: in 1979 ging ongeveer 50 % van de totale Amerikaanse hulp aan het buitenland naar Israël.

22 maart 1979: Veiligheidsraad-resolutie 446: Veroordeling bouw Israëlische nederzettingen in bezet gebied.

1 maart 1980: Veiligheidsraad-resolutie 465: bescherming van burgers in oorlogstijd in bezette gebieden.

1980: De ‘EG-Verklaring van Venetië’ stelt o.m. dat de Palestijnen hun recht op zelfbeschikking volledig moeten kunnen uitoefenen en dat de PLO betrokken moet worden bij de vredesbesprekingen.

1981: Israël annexeert de Golan-hoogte.

26 april 1982: Restitutie van de Sinaï aan Egypte.

6 juni 1982: Israëlische invasie in Libanon (‘Vrede voor Galilea’) om de PLO zowel politiek als militair uit te schakelen. Tienduizenden doden en gewonden. Israël belegert Beiroet gedurende 88 dagen.
De PLO moet Beiroet verlaten en vestigt haar hoofdkwartier in Tunis.

9 december 1987: Begin van de Intifada.

1988: Verklaring van Algiers door de Palestijnse Raad: De PLO aanvaardt Veiligheidsraad-resolutie 242 en zodoende het principieel bestaansrecht van Israël; de Palestijnse Staat wordt uitgeroepen. (zie boven bij het jaar 1967; 1973)

1991: Begin van het Vredesproces in Madrid.

20 januari 1993: Israël legaliseert zijn contacten met de PLO.

5 maart 1993: Statuut van de PLO in België wordt verhoogd van Informatie- en Verbindingskantoor van de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie tot Palestijnse Algemene Afvaardiging.

1993: Ondertekening van een Principeverklaring: de Oslo-akkoorden. De PLO erkent het bestaansrecht van Israël. Israël erkent een Palestijnse Autoriteit

13 mei 1994: Israël hergroepeert zijn troepen rond de joodse kolonies. Een beperkte Palestijnse autonomie, uitgeoefend door de PLO, wordt van kracht.

januari 1996: Eerste Palestijnse verkiezingen.

1995 : Oslo II akkoord

1998 : Wye I akkoord

1999: Wye II akkoord

28 september 2000: Ariël Sharon bezoekt onder zwaar protest het Haram al Sharif waarop de Al Aksa-moskee staat. Begin van de tweede intifada.

April 2002: Israël begint de systematische vernietiging van de Palestijnse infrastructuur, de facto het einde van het Oslo ‘vredesproces’.

April 2003: De VS (en het Quartet) lanceren de Road Map ( kaart met route die naar een oplossing moet leiden), als nieuw ‘vredesproces’.
Arafat moet de macht grotendeels afstaan aan de nieuwe premier, Mohammad Abbas (Abu Mazen), de man van de VS, en aan Mohammad Dahlan, minister van Binnenlandse Zaken en de man van Israël. Bedoeling is alle gewapend verzet, niet alleen van Hamas en Jihad, maar ook van de Al Aksa-brigades en het Volksfront te verbieden.

[Michroscoop]

Oorspronkelijk geplaatst door Bluelagune

Maar daarom moet je hem nog niet vergeten. Misschien vindt er ooit wel een holocaust onder de Europeanen plaats maar dan zullen de kampbeulen geen Waffen-Ss'ers zijn maar bebaarde mannen in Taliban-kledij...[/b]

Het is schandelijk hoe de Israëli's van nu de Holocaust misbruiken om zich alles te permitteren, met Amerikaanse steun. Arafat en Sharon...ze zijn aan elkaar gewaagd, Europa zou zich van heel die zaak NIKS moeten aantrekken, geen muur tussen de Joden en de Palestijnen, maar rond allebei als het ware. Laat ze het zelf maar oplossen, ofwel moorden ze elkaar uit ofwel moeten ze wel tot een vergelijk komen. Nu beroept elk van de partijen zich op buitenlandse steun en zo blijft dat conflict maar voortduren.

[k9]

Oorspronkelijk geplaatst door Philips

1917: De Britten beloven de joden een nationaal tehuis in Palestina (Balfour-verklaring).
...
April 2003: De VS (en het Quartet) lanceren de Road Map ( kaart met route die naar een oplossing moet leiden), als nieuw ‘vredesproces’.
Arafat moet de macht grotendeels afstaan aan de nieuwe premier, Mohammad Abbas (Abu Mazen), de man van de VS, en aan Mohammad Dahlan, minister van Binnenlandse Zaken en de man van Israël. Bedoeling is alle gewapend verzet, niet alleen van Hamas en Jihad, maar ook van de Al Aksa-brigades en het Volksfront te verbieden.

Een tekst die nogal anti-israelisch pro-arabische geschreven is.
Perfecte voorbeelden: de VN die zionisme als racisme omschrijft staat erin, maar de VN die dat jaren later terugtrekt niet