onze volksaard

[Thomas]

Let er eens op hoe je op je meest onbewaakte momenten lijkt op je pa of je ma.
En hoe sommige aspecten van die familiegewoonten en 'eigen streek - of volksaard' je eigen relatie met je vrouw of kinderen soms veel meer kwaad dan goed doen

Vooral als je kwaad over iets bent, komen de karikaturen die je overgeleverd werden via goedbedoelende ouders (die het zelf ook zo via de paplepel meekregen...) over 'hoe de wereld in mekaar steekt' het sterkst naar boven.

Bij ieder van ons doen de mythische denkbeelden van 'hoe men zich hoort te gedragen' op de meest onbeheerste momenten hun meest vernielende werk in de omgang met mensen die hen het meest nabij staan. We krijgen schrik voor onze sadismen tav vrijheden van anderen.

We zijn ontzettend loyaal aan deze via de paplepel meegekregen gedragingen en voelen nog meer dat we niet tot die groep mensen kunnen behoren die wel een 'gelijkwaardige' omgang tussen mensen kunnen opbrengen.

De voorkeur voor hoge sterke gevoelens als in een kwetsende dominerende omgang met de ander, ligt voor deze mensen van het volk makkelijker, dan liefde, genuanceerdheid, democratische, compromisvolle gevoelens. Die laatste komt hen extreem moeilijk en heel onvertrouwd voor.
Zo werd het hen van thuisuit geleerd. Ze voelen zich tot een ander soort mensen behoren.

Het willen vasthouden van die man-vrouw/sterk-zwakkarikaturen is daar een voorbeeld van in het gezin waarin ik ben opgegroeid waar de man de patriarch van het gezin is.
Omdat andere gedragingen onzekerheden in de omgangsvorm brengen.

Deze mensen, vaak 'gewoon' volk, wiens jeugdige ambitie van thuisuit continu werd beteugeld met de losse hand, lopen vandaag de dag met dezelfde repressiegedachten rond die ze anderen willen opleggen, uiteindelijk omdat ze bang zijn van die gezagsbeledigende en chockerende vrijheden.

Zij weten geen blijf met de vrijgevochten zielen op deze wereld.
De vijgevochtenen ontfatsoeneringen, chockeren en beledigen hen.


Toch voele we een sterke loyaliteit tav die onjuiste overgeleverde ideeen uit onze familie omdat het sterke vertrouwde gevoelens oproept. De Vlaamse Leeuw wil heersen en domineren, hoe schadelijk ook.

De schadelijkheid ervan voor zichzelf en anderen weegt dus niet op tav de loyaliteit tov deze 'veronderstelde onveranderbare volksaard'.

Dat zijn immers de rollen die we kennen die zekerheden of voorspelbaarheid bieden in de omgang. Iedereen gedraagt zich volgens vaste al dan niet uitgesproken voorschriften. Vrijheid in gedrag echter biedt onzekerheid en angst.

Daarom schrikt vrijheid hen af. Zij menen dat dit aan banden dient gelegd te worden via repressie en duidelijk afgebakende lijnen.

Aziaten, Turken, Marokanen ... hebben dezelfde kwetsende gedragingen in hun gezin van thuisuit meegekregen, met een godsdienst (bij ons domme spreuks en zegswijzen in het dialect of 'Antwaarps') als rechtvaardiging tot repressie. Ook zij hebben zoals Valmingen een beteugeling van vrijheden als antwoorden in de omgang ontdekt.

Heozeer zijn we ook hier weer niet aan hen gelijk.

Het spel van domineren en gedomineerd worden bv speelt tussen man en vrouw tot in bed in veel Vlaamse, Marokkaanse en Turkse huishoudens.
Voor zolang het een spel blijft ok. Jammer dat het vaak een werkelijkheidsvisie wordt met alle nefaste kwetsuren en gezinstrauma's van dien.

Zowel bij extreem links als bij extreem rechts vindt je dit terug. Een sterk verlangen naar een mythologische wereld waarin heel veel weer voorspelbaar wordt.

Een alternatief kan zijn: geen nieuwe volksaard te gaan schrijven, maar deze te gaan verfijnen. Repressie werkt immers elke poging tot natuurlijke groei en ontwikkeling tegen.

Begin bij jezelf en in je eigen relatie(s).
Experimenteer met je gedrag en laat andere onvertrouwde overtuigingen en gedragingen toe. zo leer je zelf uit je rol komen en soepel worden en je aanpassen aan verschillende soorten mensen. Dat verhoogt je survival value. Het verhoogt de kans om je relaties te beinvloeden in de richting die jij wenst zonder te hoeven domineren of de ander met een slecht gevoel op te zadelen.

het sanctiedenken dat je van thuis meekreeg is te gemakkelijk. Op de duur grijp je er in de omgang met je kinderen en vrouw continu naar omdat repressie inderdaad onmiddellijk beloning geeft.

Op lange termijn lijdt je relatie er intens onder en op nog langere termijn kan 'heel de verrekte samenleving den boom in'.

Maar daar heb je immers ook al een oplossing voor bedacht: echtscheidingen desnoods via repressie en sociale druk aan banden leggen... Een straatje zonder einde.

Neen, doe iets nieuws en train je er zodanig in dat je in de meest extreme aspecten van je gedrag verandert. Dan verandert ook het gedrag van de mensen in je omgeving. In het begin voelt dat onvertrouwd en heb je de neiging de oude 'jezelf' te willen blijven. Ook de druk tegen verandering uit je omgeving werkt op je. Het kan zelfs leiden tot een echtscheiding omdat de ander niet mee kan veranderen en te vast zit in haar aangeleerde vernietigende gedragspatrionen. Omdat je verandert bent, zal je automatisch andere 'soorten' mensen gaan tegenkomen, je maakt een andere selectie.

Het is als leren auto rijden: in het begin voelt het allemaal kunstmatig aan en moet je op heel wat zaken letten, op de duur wordt je een uitstekend chauffeur. Zo ook in plezierige spontane vrije omgangsvormen, die niet kwetsend zijn of dominerend en toch effect hebben... en je relatie verbeteren.
Of het nut van genuanceerd interpreteren. De in het begin onvertrouwd voelende visie op leren omgaan met de ander zonder over onze eigen grenzen te laten gaan en zonder over de grenzen van anderen te gaan.


Dit is een boeiend en verrijkend gedragsalternatief ipv gedrag te gaan afdwingen of verbieden.

[Calle]

En toch ....

Nu dat de kinderen steeds meer willen anders zijn als hun ouders, loopt alles fout.

Meer criminaliteit, kinderen willen niet meer luisteren , leerkrachten worden gepest , jeugbendes ....

Misschien waren die "familiegewoontes" nog zo slecht niet he ?