Iraanse delegatie: teruggeven van de gemengd Belgisch-Iraanse kinderen aan Iran

[erikpoupaert]

Minister Michel heeft in het verleden niet beter gevonden dan tussen te komen in het geval van de Iraans-Belgische kinderen die eertijds vastzaten in de Belgische ambassade in Iran, en te eisen dat de kinderen zouden teruggevoerd worden naar Belgie.

De handeling was ongeldig en verkeerd en laat me uitleggen waarom.

Interraciale huwelijken zijn enkel mogelijk wanneer er een akkoord bestaat over de aanhorigheid van de kinderen. Ofwel behoren ze tot het ene volk, ofwel tot het andere. Zoniet levert een interraciaal huwelijk grote problemen op.

Iraniers, net zoals Marokkanen, blijken inclusief te zijn. Een persoon zelfs maar met 1/16 Marokkaans bloed, behoort volgens de Marokkanen toe aan de Marokkanen.

Belgen, net zoals Angelsaksen, zijn duidelijk exclusief. Een persoon met zelfs maar 1/8 vreemd bloed, behoort tot het vreemde ras.

Er bestaat zelfs een Amerikaans vonnis voor: Homer Plessy versus the State of Louisiana. Het mag wel zijn dat er wat racistische ondertonen waren in dit vonnis, maar in de grond gaan blank en zwart hier wel over akkoord: kinderen uit een gemengd huwelijk horen toe aan zwart.

Vandaar trouwens dat Belgen interraciaal compatibel zijn met Iraniers, en dat een Belgisch-Iraans huwelijk volledig mogelijk is. Er bestaat immers consensus aan beide kanten over het feit dat de kinderen moeten worden beschouwd als Iraniers.

Minister Michel heeft dus de grondregel geschonden die aan de basis ligt van het interraciale huwelijk tussen de Iraanse man en de Belgische vrouw, die stelt dat de resulterende kinderen Iraniers zijn en behoren aan het Iraanse volk.

Indien de Belgische vrouw bij haar kinderen wilde blijven, dan moest ze haar man maar volgen naar Iran, en zich voegen naar de Iraanse huwelijksregels, wat ze natuurlijk niet heeft willen doen, omdat het een zedenverloederde vrouw betreft. Indien ze daar echter niet toe bereid was, dan had ze maar niet moeten trouwen met een Iraanse man.

De Iraanse man heeft zich ook vergist: een zedenverloederde vrouw zal zich immers weigeren te schikken naar zowel haar eigen tradities, godsdienst en cultuur als naar de zijne. Hij had dus ook niet met haar mogen trouwen.

Achteraf daarop terugkomen, is wel degelijk een schending van zowel de islamitische als de kristelijke huwelijksregels, die stellen dat de vrouw zich schikt naar de regels uit de cultuur van de man.

Andersom zou dit ook gelden. Een Iraanse vrouw die akkoord gaat om te trouwen met een Belgische man, is volgens zowel volgens de Islamitische als de kristelijke regels verondersteld van haar man te volgen. De kinderen blijven ook in dit geval Iraans, wegens de interracialiteitsregel die stelt dat Iraans-Belgische kinderen in alle geval Iraans zijn.

Het is trouwens ook in het belang van de kinderen dat ze door de Iraanse gemeenschap worden opgevoed, waartoe ze behoren, en niet door de Belgische gemeenschap, waartoe ze niet behoren. Dit is duidelijk een veel betere oplossing voor hun psychologische en emotionele ontwikkeling.

Door in flagrante schending van zowel de Islamitische als kristelijke godsdienst, cultuur en de tradities te handelen, heeft minister Michel daar iets zeer lelijks uitgehaald, dat echt niet meer voor herhaling vatbaar is. De Iraans-Belgische kinderen moeten dus echt wel worden teruggegeven aan Iran.

Men stelt in dit geval alweer en opnieuw vast dat de aan de gang zijnde zedenverloedering in Belgie voor zeer grote problemen zorgt, niet alleen in het binnenland, maar ook in de internationale relaties. Het wordt dus hoog tijd dat de zedenverloederden, zelfs als ze erin slagen van minister te worden, toch maar eens respect beginnen opbrengen voor de godsdienst, de cultuur en de tradities van de bevolking, hier en elders.[edit]
[size=1]Edit:[/size]

[size=1]After edit by erikpoupaert on 11-07-2005 at 10:14
Reason:
--------------------------------

Minister Michel heeft in het verleden niet beter gevonden dan tussen te komen in het geval van de Iraans-Belgische kinderen die eertijds vastzaten in de Belgische ambassade in Iran, en te eisen dat de kinderen zouden teruggevoerd worden naar Belgie.

De handeling was ongeldig en verkeerd en laat me uitleggen waarom.

Interraciale huwelijken zijn enkel mogelijk wanneer er een akkoord bestaat over de aanhorigheid van de kinderen. Ofwel behoren ze tot het ene volk, ofwel tot het andere. Zoniet levert een interraciaal huwelijk grote problemen op.

Iraniers, net zoals Marokkanen, blijken inclusief te zijn. Een persoon zelfs maar met 1/16 Marokkaans bloed, behoort volgens de Marokkanen toe aan de Marokkanen.

Belgen, net zoals Angelsaksen, zijn duidelijk exclusief. Een persoon met zelfs maar 1/8 vreemd bloed, behoort tot het vreemde ras.

Er bestaat zelfs een Amerikaans vonnis voor: Homer Plessy versus the State of Louisiana. Het mag wel zijn dat er wat racistische ondertonen waren in dit vonnis, maar in de grond gaan blank en zwart hier wel over akkoord: kinderen uit een gemengd huwelijk horen toe aan zwart.

Vandaar trouwens dat Belgen interraciaal compatibel zijn met Iraniers, en dat een Belgisch-Iraans huwelijk volledig mogelijk is. Er bestaat immers consensus aan beide kanten over het feit dat de kinderen moeten worden beschouwd als Iraniers.

Minister Michel heeft dus de grondregel geschonden die aan de basis ligt van het interraciale huwelijk tussen de Iraanse man en de Belgische vrouw, die stelt dat de resulterende kinderen Iraniers zijn en behoren aan het Iraanse volk.

Indien de Belgische vrouw bij haar kinderen wilde blijven, dan moest ze haar man maar volgen naar Iran, en zich voegen naar de Iraanse huwelijksregels, wat ze natuurlijk niet heeft willen doen, omdat het een zedenverloederde vrouw betreft. Indien ze daar echter niet toe bereid was, dan had ze maar niet moeten trouwen met een Iraanse man.

De Iraanse man heeft zich ook vergist: een zedenverloederde vrouw zal zich immers weigeren te schikken naar zowel haar eigen tradities, godsdienst en cultuur als naar de zijne. Hij had dus ook niet met haar mogen trouwen.

Achteraf daarop terugkomen, is wel degelijk een schending van zowel de islamitische als de kristelijke huwelijksregels, die stellen dat de vrouw zich schikt naar de regels uit de cultuur van de man.

Andersom zou dit ook gelden. Een Iraanse vrouw die akkoord gaat om te trouwen met een Belgische man, is volgens zowel volgens de Islamitische als de kristelijke regels verondersteld van haar man te volgen. De kinderen blijven ook in dit geval Iraans, wegens de interracialiteitsregel die stelt dat Iraans-Belgische kinderen in alle geval Iraans zijn.

Het is trouwens ook in het belang van de kinderen dat ze door de Iraanse gemeenschap worden opgevoed, waartoe ze behoren, en niet door de Belgische gemeenschap, waartoe ze niet behoren. Dit is duidelijk een veel betere oplossing voor hun psychologische en emotionele ontwikkeling.

Door in flagrante schending van zowel de Islamitische als kristelijke godsdienst, cultuur en de tradities te handelen, heeft minister Michel daar iets zeer lelijks uitgehaald, dat echt niet meer voor herhaling vatbaar is. De Iraans-Belgische kinderen moeten dus echt wel worden teruggegeven aan Iran.

Men stelt in dit geval alweer en opnieuw vast dat de aan de gang zijnde zedenverloedering in Belgie voor zeer grote problemen zorgt, niet alleen in het binnenland, maar ook in de internationale relaties. Het wordt dus hoog tijd dat de zedenverloederden, zelfs als ze erin slagen van minister te worden, toch maar eens respect beginnen opbrengen voor de godsdienst, de cultuur en de tradities van de bevolking, hier en elders.[/size]

[size=1]Edit:[/size]

[size=1]After edit by erikpoupaert on 11-07-2005 at 10:13
Reason:
--------------------------------

Minister Michel heeft in het verleden niet beter gevonden dan tussen te komen in het geval van de Iraans-Belgische kinderen die eertijds vastzaten in de Belgische ambassade in Iran, en te eisen dat de kinderen zouden teruggevoerd worden naar Belgie.

De handeling was ongeldig en verkeerd en laat me uitleggen waarom.

Interraciale huwelijken zijn enkel mogelijk wanneer er een akkoord bestaat over de aanhorigheid van de kinderen. Ofwel behoren ze tot het ene volk, ofwel tot het andere. Zoniet levert een interraciaal huwelijk grote problemen op.

Iraniers, net zoals Marokkanen, blijken inclusief te zijn. Een persoon zelfs maar met 1/16 Marokkaans bloed, behoort volgens de Marokkanen toe aan de Marokkanen.

Belgen, net zoals Angelsaksen, zijn duidelijk exclusief. Een persoon met zelfs maar 1/8 vreemd bloed, behoort tot het vreemde ras.

Er bestaat zelfs een Amerikaans vonnis voor: Homer Plessy versus the State of Louisiana. Het mag wel zijn dat er wat racistische ondertonen waren in dit vonnis, maar in de grond gaan blank en zwart hier wel over akkoord: kinderen uit een gemengd huwelijk horen toe aan zwart.

Vandaar trouwens dat Belgen interraciaal compatibel zijn met Iraniers, en dat een Belgisch-Iraans huwelijk volledig mogelijk is. Er bestaat immers consensus aan beide kanten over het feit dat de kinderen moeten worden beschouwd als Iraniers.

Minister Michel heeft dus de grondregel geschonden die aan de basis ligt van het interraciale huwelijk tussen de Iraanse man en de Belgische vrouw, die stelt dat de resulterende kinderen Iraniers zijn en behoren aan het Iraanse volk. Indien de Belgische vrouw bij haar kinderen wilde blijven, dan moest ze haar man maar volgen naar Iran, en zich voegen naar de Iraanse huwelijksregels, wat ze natuurlijk niet heeft willen doen, omdat het een zedenverloederde vrouw betreft.

Indien ze daar echter niet toe bereid was, dan had ze maar niet moeten trouwen met een Iraanse man. De Iraanse man heeft zich ook vergist: een zedenverloederde vrouw zal zich immers weigeren te schikken naar zowel haar tradities, godsdienst en cultuur als naar de zijne. Hij had dus ook niet met haar mogen trouwen.

Achteraf daarop terugkomen, is wel degelijk een schending van zowel de islamitische als de kristelijke huwelijksregels, die stellen dat de vrouw zich schikt naar de regels uit de cultuur van de man.

Andersom zou dit ook gelden. Een Iraanse vrouw die akkoord gaat om te trouwen met een Belgische man, is volgens zowel volgens de Islamitische als de kristelijke regels verondersteld van haar man te volgen. De kinderen blijven ook in dit geval Iraans, wegens de interracialiteitsregel die stelt dat Iraans-Belgische kinderen in alle geval Iraans zijn.

Het is trouwens ook in het belang van de kinderen dat ze door de Iraanse gemeenschap worden opgevoed, waartoe ze behoren, en niet door de Belgische gemeenschap, waartoe ze niet behoren. Dit is duidelijk een veel betere oplossing voor hun psychologische en emotionele ontwikkeling.

Door in flagrante schending van zowel de Islamitische als kristelijke godsdienst, cultuur en de tradities te handelen, heeft minister Michel daar iets zeer lelijks uitgehaald, dat echt niet meer voor herhaling vatbaar is. De Iraans-Belgische kinderen moeten dus echt wel worden teruggegeven aan Iran.

Men stelt in dit geval alweer en opnieuw vast dat de aan de gang zijnde zedenverloedering in Belgie voor zeer grote problemen zorgt, niet alleen in het binnenland, maar ook in de internationale relaties. Het wordt dus hoog tijd dat de zedenverloederden, zelfs als ze erin slagen van minister te worden, toch maar eens respect beginnen opbrengen voor de godsdienst, de cultuur en de tradities van de bevolking, hier en elders.[/size]

[size=1]Before any edits, post was:
--------------------------------

Minister Michel heeft in het verleden niet beter gevonden dan tussen te komen in het geval van de Iraans-Belgische kinderen die eertijds vastzaten in de Belgische ambassade in Iran, en te eisen dat de kinderen zouden teruggevoerd worden naar Belgie.

De handeling was ongeldig en verkeerd en laat me uitleggen waarom.

Interraciale huwelijken zijn enkel mogelijk wanneer er een akkoord bestaat over de aanhorigheid van de kinderen. Ofwel behoren ze tot het ene volk, ofwel tot het andere. Zoniet levert een interraciaal huwelijk grote problemen op.

Iraniers, net zoals Marokkanen, blijken inclusief te zijn. Een persoon zelfs maar met 1/16 Marokkaans bloed, behoort volgens de Marokkanen toe aan de Marokkanen.

Belgen, net zoals Angelsaksen, zijn duidelijk exclusief. Een persoon met zelfs maar 1/8 vreemd bloed, behoort tot het vreemde ras.

Er bestaat zelfs een Amerikaans vonnis voor: Homer Plessy versus the State of Louisiana. Het mag wel zijn dat er wat racistische ondertonen waren in dit vonnis, maar in de grond gaan blank en zwart hier wel over akkoord: kinderen uit een gemengd huwelijk horen toe aan zwart.

Vandaar trouwens dat Belgen interraciaal compatibel zijn met Iraniers, en dat een Belgisch-Iraans huwelijk volledig mogelijk is. Er bestaat immers consensus aan beide kanten over het feit dat de kinderen moeten worden beschouwd als Iraniers.

Minister Michel heeft dus de grondregel geschonden die aan de basis ligt van het interraciale huwelijk tussen de Iraanse man en de Belgische vrouw, die stelt dat de resulterende kinderen Iraniers zijn en behoren aan het Iraanse volk. Indien de Belgische vrouw bij haar kinderen wilde blijven, dan moest ze haar man maar volgen naar Iran, en zich voegen naar de Iraanse huwelijksregels. Indien ze niet daartoe bereid was, dan had ze maar niet moeten trouwen met een Iraanse man.

Achteraf daarop terugkomen, is wel degelijk een schending van zowel de islamitische als de kristelijke huwelijksregels, die stellen dat de vrouw zich schikt naar de regels uit de cultuur van de man.

Andersom zou dit ook gelden. Een Iraanse vrouw die akkoord gaat om te trouwen met een Belgische man, is volgens zowel volgens de Islamitische als de kristelijke regels verondersteld van haar man te volgen. De kinderen blijven ook in dit geval Iraans, wegens de interracialiteitsregel die stelt dat Iraans-Belgische kinderen in alle geval Iraans zijn.

Het is trouwens ook in het belang van de kinderen dat ze door de Iraanse gemeenschap worden opgevoed, waartoe ze behoren, en niet door de Belgische gemeenschap, waartoe ze niet behoren. Dit is duidelijk een veel betere oplossing voor hun psychologische en emotionele ontwikkeling.

Door in flagrante schending van zowel de Islamitische als kristelijke godsdienst, cultuur en de tradities te handelen, heeft minister Michel daar iets zeer lelijks uitgehaald, dat echt niet meer voor herhaling vatbaar is. De Iraans-Belgische kinderen moeten dus echt wel worden teruggegeven aan Iran.

Men stelt in dit geval alweer en opnieuw vast dat de aan de gang zijnde zedenverloedering in Belgie voor zeer grote problemen zorgt, niet alleen in het binnenland, maar ook in de internationale relaties. Het wordt dus hoog tijd dat de zedenverloederden, zelfs als ze erin slagen van minister te worden, toch maar eens respect beginnen opbrengen voor de godsdienst, de cultuur en de tradities van de bevolking, hier en elders.[/size]

[/edit]