De uitdaging ...

[Pat]

Enkele eeuwen geleden nam de Paus het besluit dat alle Joden Rome moesten verlaten.

Uiteraard bracht dit besluit heel wat paniek en commotie teweeg bij de Joodse gemeenschap.

Om de zaak te regelen zonder bloedvergieten had de Paus een uitdaging bedacht voor de gemeenschap van Mozes: Ze zouden een levendige discussie houden over de verschillen en gelijkenissen tussen beide religies: als de Paus won, dan moesten de Joden Rome verlaten, in het andere geval mochten ze in hun getto blijven.

De uitdaging werd aanvaard en de gemeenschap duidde de oude Rabijn Moishe aan als vertegenwoordiger. Hij was een wijs man, maar er was een probleem: hij sprak enkel Hebreeuws.

De Paus had dus geen enkele keuze en aanvaarde om de discussie aan te gaan in gebarentaal.

De kerkleider en de oude Rabijn namen hun posities in, net tegenover elkaar, met de Kardinalen langs de ene kant en de Hebreeuwse wijzen aan de andere kant.

Nadat hij zijn tegenstander lang en intens bestudeerd had, strekte de Paus zijn arm uit en met een groots gebaar toonde hij drie vingers. Zijn hoofd schuddend, antwoordde de Rabijn met één vinger in de lucht.

Dan maakte de Paus cirkelbewegingen met de wijsvinger boven zijn hoofd, waarop de Rabijn resoluut naar de grond wees.

Opgewonden nam de Paus een kelk gevuld met miswijn en een hostie waarop de Rabijn een appel uit zijn vestzak nam.

Op dat moment stak de Paus zijn handen omhoog en sprak de woorden: “U heeft me verslagen oude man, uw volk mag blijven”.

De kardinalen troepten onmiddellijk samen rond de Paus en vroegen een verklaring, deze laatste verklaarde: “Er was niets anders wat ik kon antwoorden: Ik zei dat God de drievuldigheid was en hij antwoordde: maar Hij is slechts één en dezelfde. Dan zei ik dat God overal rondom ons was en hij antwoordde: als dat waar zou zijn dan zou Hij zeker hier op aarde naast ons staan. Dan herinnerde ik hem aan het offer van Christus, maar hij herinnerde me aan de erfzonde die ons allen verbindt. Dat is het dus, er was niets wat ik kon toevoegen, die ouwe Jood had een antwoord op alles!”

Rabijn Moishe keerde terug naar zijn mensen en ook zij wilden weten wat er juist gebeurd was. “Vertel ons, Rabijn, hoe is het gegaan?”
Moishe antwoordde: “Ik heb er geen gedacht van: eerst zei hij me dat we drie dagen hadden om te vertrekken en ik zei: neen, niet één van ons zal de stad verlaten. Dan drong hij erop aan dat we moesten vertrekken, het deed er niet toe naar waar, maar we moesten absoluut vertrekken. Ik antwoordde terug dat we hier blijven.”

“En dan Rabijn? Wat gebeurde er dan?”

“Dat weet ik niet … we gingen lunchen…”

[Paulus de Boskabouter]

Zo zie je maar hé
Kunnen velen nog iets van leren

[Vlaamse Leeuw]

Dit is wel een goeie!