Lezersbrief uit D.S. : "De Turken worden de slachtoffer

[circe]

De Turken worden de slachtoffers

Dirk Jacobs van de KU Brussel is als politicoloog bijzonder goed geïnformeerd over de stand van het stemrecht-voor-migranten-debat wereldwijd (DS Opinie 3/2). Men vraagt zich af waarom zijn gegevens niet zoveel eerder in de pers zijn verschenen en in de bevoegde parlementaire commissies nooit ter sprake zijn gekomen. Waarom houden onze politicologen en sociologen zo lang hun mond, als ze het allemaal zo goed weten? Toch ontvouwt ook Dirk Jacobs enkele drogredeneringen. Ik overloop ze even.

1° Jacobs vindt het logisch dat wie duurzaam in een gemeente woont daar mee kan wegen op het beleid. Ik kan daar inkomen, maar waarom slechts op gemeentelijk vlak? Ik heb nooit begrepen waarom migranten wel gemeentelijk, maar niet regionaal of federaal zouden mogen stemmen. Het hele debat baadt dus in hypocrisie: nu halen we dit erdoor, de volgende keer dat. Dit is in een zo delicate materie niet kosjer en wekt dus - terecht - weerstand op. Dat de VLD die weerstand op een oliedomme manier belichaamt doet niet ter zake, net zo min als het argument dat dit in de kaart speelt van de perfide partij. Principes zijn principes en de voorstanders van het gemeentelijke stemrecht zijn in mijn ogen hypocrieten die ofwel slechts gedeeltelijke democratie nastreven, ofwel bedrieglijke democratie.

2° Jacobs vraagt zich af waarom een Noor hier wel, en een Fin hier niet mag stemmen. Het antwoord is eenvoudig: Finland is wel en Noorwegen niet lid van de Europese Unie. In Finland bestaat dus een wederkerigheid, terwijl de toekenning ten opzichte van een onderdaan van Noorwegen unilateraal is. België geeft dus vrijwillig een instrument uit handen in discussie met vreemde staten. Dit dient duidelijk gezegd te worden, want kan consequenties hebben voor Belgen in het buitenland. Dit wordt niet duidelijk gezegd, er wordt een amalgaam gecreëerd. Dat is hypocriet en speelt op termijn als vanzelf in de kaart van wie in troebel water vist.

3° Jacobs stelt het voor alsof een Marokkaan die hier al jaren woont in een situatie kan belanden waarbij hij de nationaliteit niet kan verwerven. De waarheid is omgekeerd, en dat weet hij ook: elke vreemdeling die hier drie jaar verblijft krijgt de nationaliteit moeiteloos cadeau. Specifiek Marokkanen (en Turken) - de overgrote meerderheid - behouden daarbij hun vroegere nationaliteit. Daarvan werd tot nu toe vaak misbruik gemaakt bij parentale ontvoeringen, vooral door Marokkanen. Beweren dat zij aan de kant moeten blijven is dus demagogie, het omgekeerde is het geval: in strijd met artikel tien van onze grondwet verwerven zij als Belgen meer rechten dan andere Belgen (of dan andere buitenlanders, Nederlanders bijvoorbeeld). Als Marokkanen (of Turken) vandaag de Belgische nationaliteit niet bezitten, dan is dat omdat zij die niet willen. Wat hun goed recht is maar hen tegelijkertijd het recht ontzegt om het stemrecht op te eisen van een land dat zij zo bewust afwijzen. Dit dient gezegd te worden in plaats van hen een slachtofferrol op te dringen, waar hun officiële organen zich graag in verlustigen en met veel verbale kracht in wentelen.

4° Jacobs stelt het voor alsof het stemrecht de gemeentebesturen ertoe zal dwingen meer aandacht te schenken aan verwaarloosde buurten. Ik denk niet dat er in die buurten echt veel Noren wonen, dus het was naast de kwestie om hen als voorbeeld te gebruiken. Dat ligt natuurlijk anders bij Marokkanen en Turken, die onder andere zouden gediscrimineerd worden op de arbeidsmarkt. De waarheid is - en dat weet Jacobs ook - dat Marokkaanse jongens (niet meisjes) proportioneel zeer slecht presteren in ons onderwijs ondanks zeer veel inspanningen van idealistische leerkrachten en goedbedoelende CLB’s. Zij behalen daardoor amper diploma’s maar - en dit is het ergste - gedragen zich bij het solliciteren vaak zeer arrogant en geven in het arbeidsleven nogal eens de indruk dat zij het bijzonder moeilijk hebben om in teamverband te werken. Wat moeilijk anders kan als je zowel vanuit de moskee als vanuit de ambassade continu te horen krijgt dat je tot een superieur, ja, tot een heersersras behoort.

De vraag is daarom of de zo vaak aangeklaagde discriminatie niet vooral een gevolg is van de cultureel aangeleerde attitude binnen die ene specifieke nationaliteit. Mij valt alleszins op dat extreemrechts vooral daar sterk staat waar de vreemdelingenpopulatie overwegend Maghrebijns getint is - Frankrijk en Vlaanderen. Maar niet echt doorbreekt waar de migratie ouder is (Wallonië), of voornamelijk Turks van karakter (Duitsland). Mij valt ook op dat zelfs daar waar de Marokkaanse populatie niet overheersend is - in Nederland bijvoorbeeld - de klachten steeds weer die bevolkingsgroep betreffen. Denken we aan de beroemde discussie over de zogeheten ‘kutmarokkaantjes’, aangezwengeld door PvdA-wethouder van Amsterdam, Rob Oudkerk. Of aan de klacht van VVD-parlementslid Ayan Hirsi, die het Rapport Blok verwijt dat het “de Marokkaanse criminaliteit” niet in kaart brengt (De Standaard citeerde dit als “de allochtone criminaliteit”).

Dit fenomeen zou door sociologen kwalitatief en kwantitatief moeten onderzocht worden. Dat gebeurt nergens, waarschijnlijk uit vrees voor de resultaten. De sociologen laten ons dus een tweede keer in de steek: nadat zij niet bijtijds meldden wat zij wisten, weigeren zij hun weten te verruimen in een richting die niet met hun vooroordelen overeenstemt. De enige die degelijk onderzoek heeft uitgevoerd - Marion van San - kwam nochtans tot de conclusie dat het storende gedrag van Marokkaanse jongens 2,5 keer zo hoog ligt als dat van Turkse jongens, die dan weer op hetzelfde niveau scoorden als autochtone jongeren. Van San werd vervolgens op een schandelijke wijze door haar collega’s verketterd en haar onderzoek werd doodgezwegen. Ik moet echter nog altijd de eerste serieuze kritiek erop lezen, behalve dan dat het niet alles heeft in kaart gebracht (wat per definitie niet kon).

Edoch. Deze voortdurende inspanningen van sociologen en politicologen om hun rapportering- en onderzoeksplicht niet te vervullen zijn wezenlijk racistisch van karakter en zouden eigenlijk moeten aangeklaagd worden door het Centrum voor Gelijke Kansen (CGKR). Want gesteld dat het inderdaad zo is, dat Turken zich wél en Marokkanen zich niet aanpassen, dan discrimineren al degenen die dit willen verdoezelen de Turken. Die worden immers - vermits zij uit dezelfde migratiegolf stammen, hetzelfde geloof aanhangen, dezelfde wijken bewonen, dezelfde aanpassingsproblemen kennen - vaak gemakshalve in dezelfde zak gestopt als de Marokkanen.

Het zou dus kunnen dat Turken het moeilijker hebben om werk te vinden, niet omdat “een deel van Vlaanderen” - in de taal van Dirk Jacobs - “het moeilijk heeft met diversiteit” (lees: een racistische inborst bezit als een soort genetische erfenis). Maar omdat de Marokkaanse leiders en officiële instanties het hun landgenoten cultureel moeilijk tot onmogelijk maken om zich aan te passen aan de bij ons heersende diversiteit. Zodat zij precies de achterstelling veroorzaken waar zij zich achteraf over beklagen. Zeker weten doe ik dit natuurlijk niet. Maar hoe wil je dat ik zekerheid kan verwerven als geen enkele socioloog of politicoloog het lef heeft om dit aspect van de kwestie eindelijk eens te onderzoeken?


Eddy Daniëls

[Jos Verhulst]

Oorspronkelijk geplaatst door circe

(...) Dat ligt natuurlijk anders bij Marokkanen en Turken, die onder andere zouden gediscrimineerd worden op de arbeidsmarkt. De waarheid is - en dat weet Jacobs ook - dat Marokkaanse jongens (niet meisjes) proportioneel zeer slecht presteren in ons onderwijs ondanks zeer veel inspanningen van idealistische leerkrachten en goedbedoelende CLB’s. Zij behalen daardoor amper diploma’s maar - en dit is het ergste - gedragen zich bij het solliciteren vaak zeer arrogant en geven in het arbeidsleven nogal eens de indruk dat zij het bijzonder moeilijk hebben om in teamverband te werken. Wat moeilijk anders kan als je zowel vanuit de moskee als vanuit de ambassade continu te horen krijgt dat je tot een superieur, ja, tot een heersersras behoort.

Enkele dagen geleden verscheen in de Volkskrant een artikel 'Migrantenkinderen krijgen minder liefde'. Daarin komt de Turkse leraar Mustafa Okçuoglu aan het woord, die in verband met de leerachterstand van migrantenkinderen stelt: "Gemiddeld heeft een kind na de basisschool een taalschat van 25 duizend woorden. Migrantenkinderen in de Schilderswijk hebben zesduizend woorden. Dat is een enorme achterstand, die je niet meer inhaalt, die tot grote frustraties leidt. Ze hebben thuis niks om te lezen, geen boek, geen blad, helemaal niks (...) De kinderen hebben ook achterstand in liefde. Je kind liefhebben, liefde geven, het met je meenemen naar een muziekvoorstelling of het toneel, iets doen met je kinderen als deel van de opvoeding, dat is veel migranten vreemd".

http://www.volkskrant.nl/binnenland/...622559548.html

Uit onderzoek blijkt dat migrantenkinderen (vooral van Marokkaanse en Turkse afkomst) een algemene IQ-achterstand vertonen van ongeveer 1 sd (voor wat verbaal IQ betreft zelfs 2 sd) tov autochtone kinderen (LOSO-onderzoek, KUL). Wat Mustafa Okçuoglu hierboven schetst, zou wel eens een flink deel van de verklaring kunnen zijn. Het PC-establishment, zoals bv het ministeriële blad 'Klasse', vindt het intussen natuurlijk veel interessanter om de scholen en de autochtone leraren van racisme te betichten.