Verschil LSP - SPa

Kristof Deman · 9 februari 2004, 09:45

Bestje Anja,

wat is het verschil tussen de LSP en de spa: toch beiden linkse partijen volgens mij?
En waarom moeten de mensen de LSP verkiezen boven de spa?

solidarnosc · 9 februari 2004, 11:54

''Wat goed is voor de liberalen is goed voor de socialisten'' dixit Stevaert. Nu wij zijn het daar niet mee eens. Dat is één reden want moest dat waar zijn kunnen we evengoed voor de liberalen stemmen.

Nu we stellen vast en de artikels in de Standaard de afgelopen week bevestigen dat nog maar eens dat de SP-a steeds minder gezien wordt door brede lagen van de bevolking als een partij die opkomt voor de belangen van de arbeiders/sters en hun gezinnen. Vandaar dat we denken dat er nood is aan een nieuwe arbeiderspartij, een partij die opkomt voor de belangen van de gewone man. Nu, LSP is die partij niet.

We denken wel door deel te nemen aan de verkiezingen we de organisatie kunnen versterken wat nodig zal zijn om effectief tussen te komen in de strijd tegen het sociaal bloedbad die men wellicht na de verkiezingen zal aanrichten. Het is duidelijk dat de SP-a al signalen in die richting aan het sturen is. We zullen dus niet op hen moeten rekenen. Meer nog. Als er één ding duidelijk is geworden de laatste jaren volgens mij dan is het dat de sociaal-democratie het belangrijkste instrument is geworden (of één van de) van de Europese burgerijen om ons die asociale politiek door de strot te duwen. Kijk maar Duitsland, VK, Nederland....

Vandaar Stem Links. Stem LSP!

jeanblanquart · 9 februari 2004, 12:04

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Kristof Deman

Bestje Anja,

wat is het verschil tussen de LSP en de spa: toch beiden linkse partijen volgens mij?
En waarom moeten de mensen de LSP verkiezen boven de spa?

Als de SpA links is, ben ik de grooste facist die er is... lol!
de SpA is historisch gezien al niet links, en nu al helemaal niet: ze is gewoon een zoveelste vorm van gebetonneere macht (via mutualiteiten, vakbonden, partijapparaten, talrijke jobs en dergelijke) die meedraaien in het kapitalistisch systeem en het daarmee in stand houden.. Alleen de verpakking verschilt van die van pakweg CD&V en VLD; vor het overige komen die mensen goed overeen.. een echte linkse partij zou historische debatten houden, op leven en dood met de burgerlijke partijen...

Bovendien, als VLD'ers en SPA'ers ondergronds dezelfde loges bevolken en dus dezelfde waanzinnige 'spitrituele ideeën van broederschappen' er op nahouden, hoe kunnen ze dan ooit 'bovengronds' andere ideën verkondigen?

Nee, de brurgeerlijke politieke partijen zijn slechts een deel van de poppenkast.. de ware machthebbers zijn degenen die je NOOIT ziet: de poppenspelers..

En zelfs partijen als de Pvda en co zijn poppen omdat ze allang geïntegreerd zijn in het suysteem (en dus de ultralinksen ontevredenen groeperen).. Het Blok wordt eveneens sterk gerecupereerd hoewel ze m.i. vooral groot is geworden omdat ze in het begin aan de aandacht van de machthebbers ontsnapten. Anderzijds: indien de machthebbers vrij spel kregen zou onz emaatscvhappij inderdaad een facistische samenleving zijn van orde en recht, zonder tegenspraak. Gelukkig kan dit (voorlopig) niet omdat teveel ùmensen zich daartegen zouden verzetten!!!

Gentenaar · 9 februari 2004, 12:29

...En zelfs partijen als de Pvda en co zijn poppen omdat ze allang geïntegreerd zijn in het suysteem (en dus de ultralinksen ontevredenen groeperen)...

Beste Jean,

dit vraagt om verdere argumentatie.

En vertel er in 1 keer bij waarom LSP geen pop zou zijn, en PVDA wel.

Feiten, als het enigszins kan.

GC · 9 februari 2004, 23:26

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Gentenaar

...En zelfs partijen als de Pvda en co zijn poppen omdat ze allang geïntegreerd zijn in het suysteem (en dus de ultralinksen ontevredenen groeperen)...

Beste Jean,

dit vraagt om verdere argumentatie.

En vertel er in 1 keer bij waarom LSP geen pop zou zijn, en PVDA wel.

Feiten, als het enigszins kan.

De PVDA heeft lovenswaardige initiatieven als geneeskunde voor het volk en is in veel strijdbewegingen aanwezig wat een versterking van die bewegingen betekent in veel gevallen.

Maar de PVDA volstaat niet, die partij draagt nog steeds de erfenis van het stalinisme met zich mee wat zich uit in een zigzag tussen ultra-gauchisme en opportunisme. Een aantal jaren geleden verkondigde Peter Mertens nog de stelling dat de SP, maar ook de trotskisten, eigenlijk "sociaal-fascisten" waren. Eenheid met hen was uit den boze, want je gaat toch niet met die sociaal-fascisten samenwerken... Met Resist ging het compleet de andere kant uit: iedere verwijzing naar socialisme werd overboord gegooid om toch maar een vorm van eenheid te bekomen, maar zonder een klassenbenadering waardoor een deel van het traditionele publiek afhaakte.

Die fouten zijn geen toeval, maar gebaseerd op de stalinistische erfenis die de PVDA met zich meedraagt.

Ook leidt het stalinisme van de PVDA ertoe dat bvb kritiekloze steun wordt gegeven aan Kabila in Congo. Ik herinner me PVDA-militanten die speculoos verkochten als "steun voor Kabila". Ludo Martens was er persoonlijk raadgever van Kabila. Maar er is geen democratisch-revolutionaire tussenstap mogelijk met een ontwikkeling op kapitalistische basis in het huidige Congo. Hoe zou Congo in de imperialistische context van vandaag een ontwikkeling tot een niveau van West-Europa kunnen kennen? Er is nood aan een socialistisch alternatief dat zich onmiddellijk als dusdanig naar voor brengt om de arbeiders, arme boeren, jongeren,... aan de macht te brengen om zelf de touwtjes in handen te nemen.

En zo zijn er vele voorbeelden te geven over het verschil tussen PVDA en LSP. Daarmee wil ik de PVDA zeker niet als burgerlijk afdoen, het is een deel van de arbeidersbeweging waarmee we met LSP geregeld samenwerken als dit kan in concrete campagnes. Maar er zijn fundamentele meningsverschillen op vlak van analyses, perspectieven en werkmethodes die een fusie onmogelijk maken.

Anja Deschoemacker · 10 februari 2004, 12:51

Beste Kristof, Alvast bedankt voor je interesse. Vermoedelijk sta je niet alleen met je vraag.

Heel wat mensen zullen zich wellicht afvragen of LSP de linkse kiezers niet eerder verdeelt dan ze te versterken.

Velen zullen het met ons eens zijn betreffende een aantal kritieken op het door de SPa gevoerde beleid, maar tegelijk zullen ze zich afvragen of een "nuttige stem" voor het minste kwaad op 13 juni niet meer oplevert dan een stem voor LSP.

Voor alle duidelijkheid: LSP bestaat als onafhankelijke partij slechts sinds 1995, eerst als Militant Links (Militant in het Franstalig landsgedeelte) en vanaf 2001 als LSP, Linkse Socialistische Partij (Mouvement pour une Alternative Socialiste langs Franstalige kant).

Voordien waren we de marxistische linkervleugel binnen de SP onder de naam Vonk (nu werkt er nog een klein groepje onder die naam) en vanaf 1992 onder de naam "Militant". Wij waren toen immers van oordeel dat arbeiders (daarmee bedoelen we alle loontrekkenden, zij die van hen afhankelijk zijn en mensen die moeten leven van een vervangingsinkomen) en jongeren, zodra ze in actie komen tegen het besparingsbeleid, zich eerst zouden richten naar hun "traditionele" organisaties. Op syndicaal vlak zijn dat het ABVV en het ACV en op politiek vlak was dat in het verleden de SP, de voorloper van SPa. Dat verklaart bijvoorbeeld waarom LSP en haar voorlopers nooit hebben voorgesteld aan arbeiders om hun lidboekje van ABVV en/of ACV te verscheuren en een nieuwe "revolutionaire" vakbond te stichten, zoals AMADA (nu Partij van de Arbeid) destijds bepleitte.

Uiteraard is LSP niet blind voor het verraad van de vakbondsleidingen, maar in plaats van zich af te scheuren en te isoleren ten opzichte van de twee grote bonden en daarmee van de meerderheid van de syndicaal georganiseerde arbeiders, vinden wij het nuttiger dat strijdbare arbeiders zich verenigen in een linkervleugel die strijdt voor strijdbare en democratische vakbonden.

Destijds was de SP een arbeiderspartij met een leiding die liever aan tafel zat met het patronaat dan met de arbeiders. Hoe ver dat kon gaan, is gemakkelijk te illustreren met enkele historische voorbeelden. Laat ons beginnen met De Man, auteur van "de psychologie van het marxisme" waarin hij als academicus probeert het marxisme te weerleggen. Deze intellectueel, die net als Frank Vanden Broucke enkele jaren studeerde in het buitenland, ontbond op 28 juni 1940 de Belgische Werkliedenpartij en riep de arbeiders op met de nazi's te collaboreren.

Achiel Van Acker, de onbetwiste na-oorlogse BSP-leider, werd Achiel Charbon genoemd door de manier waarop hij de kolenslag had georganiseerd. De kolenslag bevatte de verplichte tewerkstelling van Duitse krijgsgevangenen, een loonstop en een feitelijk stakingsverbod met de dreiging om leger en rijkswacht in te zetten tegen "werkonwilligen".

Na de grote Algemene Staking tegen de Eenheidswet van '60-'61 boekten socialisten en vooral communisten een verkiezingsoverwinning. In ruil voor het behoud van een aantal hoofdstukken van de eenheidswet en verstrengde maatregelen van ordehandhaving verkregen de socialisten sleutelposten in de regering Lefèvre-Spaak o.a. Economische Zaken, Buitenlandse Zaken en Sociale Zaken. Op het zogenaamde "onverenigbaarheidscongres" van december '64 werden de radicalere Mouvement Populaire Wallon en La Gauche uit de partij gezet.

In december '79 ondertekende SP-minister Willy Claes het NAVO-dubbelbesluit dat onder meer de installatie van de Pershing II en de Cruise-misssile op Belgische bodem toestond. In de jaren '80 nam de SP nochtans massaal deel aan de anti-rakettenbetogingen.

Kortom: LSP en haar voorgangers hebben nooit illusies gekoesterd in de burgerlijke leiding van de SPa en haar voorlopers, de BWP, de BSP en de SP.

Toch werkten we lange tijd binnen de SP omdat die partij historisch en inzake sociale samenstelling nog steeds een arbeiderspartij was. De partij was niet ongevoelig voor druk van de basis. Ondanks het verraad van de leiding sloten arbeiders bij de partij aan zodra ze een politiek verlengstuk zochten voor hun sociale strijd. Wij wilden in dat proces aanwezig zijn met een programma dat breekt met de kapitalistische logica om de meest bewuste arbeiders te winnen.

Een dergelijke taktiek heeft vandaag echter geen enkele zin meer. Na 30 jaar besparingsbeleid blijft van de "arbeidersbasis" van de SPa nog weinig overeind. Niet dat er geen arbeiders stemmen op de SPa. Aangezien volgens de Nationale Bank 88% van de bevolking op actieve leeftijd bestaat uit loontrekkenden, werklozen inbegrepen, haalt zowat iedere partij in België en dus ook in Vlaanderen, haar stemmen hoofdzakelijk bij arbeiders.

In het verleden stemden arbeiders echter slechts op één partij met het specifieke argument dat ze arbeiders waren nl. voor de SP - "ik ben arbeider, dus ben ik socialist" - voor andere partijen stemden ze omdat ze christen, nationalist, vrijzinnig of wat dan ook waren. Vandaag is de laag arbeiders die SPa stemmen omdat ze arbeiders zijn, echter flinterdun geworden. Voooral de jongere generaties hebben nooit meer meegemaakt dat de SP of de PS reële verbeteringen voor de arbeiders "afdwongen".

De laatste hervorming in het voordeel van de arbeiders dateert al van 1964 met de wet Leburton (een speciaal statuut voor werklozen, invaliden, gehandicapten en wezen). Bovendien verlaten de weinige arbeiders en jongeren de SPa net op het moment dat ze in actie treden, net op het moment dus dat ze zich meer bewust worden van hun positie als arbeider.

De SPa leiding verbergt nu niet meer dat ze dikke vriendjes is met het patronaat. Oud-SP-minister Luc Vanden Bossche is de grote baas bij BIAC, de SP.a kandidaat-burgemeester van Antwerpen is de patroon van de grootste publiciteitsfirma van het land, SP.a voorzitter Stevaert is eigenaar van een caféketen.

Geen wonder dat Stevaert vindt dat wat goed is voor liberalen, dat ook is voor socialisten. De liefde van de SPa-top voor het patronaat blijft niet onbeantwoord. Bij de patroons staan Vande Lanotte en Vanden Broucke bovenaan in de populariteitspoll. De SP.a is steeds minder een arbeiderspartij en steeds meer de zogenaamde progressieve variant van de dominante burgerlijke partijen, naar het model van de Democratische Partij in de VS.

Zijn SPa en LSP beide "linkse partijen"? "Links" is een subjectief begrip. voor sommigen is zelfs Verhofstadt "links". Links is naar ons oordeel een populaire term om uit te drukken dat men op politiek vlak de kant van arbeid kiest tegen het kapitaal, terwijl rechts net op het tegendeel wijst. In die zin hebben wij het moeilijk om de SPa en ook Groen! vandaag nog "links" te noemen. "Links" in de naam van LSP moet erop wijzen dat we willen breken met de rechtse, pro-patronale politiek van de SPa. Die politiek is naar ons oordeel een rechtstreeks gevolg van de reformistische ideologie die de SPa leiding aannhangt.

In periodes van recessie of economische stagnatie leidt dit onvermijdelijk tot tegenhervormingen die ingaan tegen de belangen van de arbeiders. Vandaag voert de SPa getrouw de politiek uit van het patronaat: de verkoop van gemeenschapsbezit aan privé-kapitalisten, privatisering van overheidsdiensten, liberalisering of opengooien voor de markt van voormalige universele diensten als electriciteitsdistributie e.a. Inzake sociale zekerheid voert de SPa loyaal de door het patronaat gewenste ontmanteling door.

Het schrikbeeld van de baby-boom generatie die binnenkort op pensioen gaat, wordt voortdurend opgeroepen. De sociale zekerheid zou daardoor onbetaalbaar worden. Om dat te vermijden moet volgens de SPa de "sociale fraude" bestreden worden en de activiteitsgraad worden opgedreven. Dat laatste is een mooie uitdrukking die moet verdoezelen dat men de pensioenleeftijd wil optrekken. Het Zilverfonds is eigenlijk niets anders dan een instrument om het wettelijke pensioen op termijn te ondermijnen en op de markt te gooien. Als die baby-boom generatie zo’n probleem is, waarom heeft men dan destijds, toen al die baby-boomers nog bijdragen betaalden, niet de nodige reserves aangelegd in plaats van de overschotten in de sociale zekerheid systematisch af te romen om er woekerinteresten op de overheidsschuld mee te betalen? De SPa wil de "sociale fraude" bestrijden. Kortom, in een periode van snelle toename van de werkloosheid, wanneer het land meer dan een half miljoen officiële werklozen telt en het aantal officiële armen volgens het kansarmoederapport snel is gestegen tot 14% van de bevolking, wil de SPa de werklozen eens flink aanpakken, alsof die daar allemaal vrijwillig voor kiezen.

Als de SPa de sociale fraude even doortastend aanpakt als de fiscale fraude kunnen de werklozen op beide oren slapen. Helaas, wij vrezen dat de werklozen er minder goedkoop zullen afkomen dan de grote fraudeurs.

Waarom LSP en niet SPa? Na de verkiezingsnederlaag van de SP in '95 lanceerde Louis Tobback de campagne "de SP is nodig". Heel wat linkse intellectuelen hebben die campagne toen onderschreven. Heel wat arbeiders en jongeren hebben daarna SP gestemd om de afbraak van de sociale zekerheid tegen te gaan. Twee jaar na datum namen een aantal van die linkse intellectuelen ontgoocheld afstand van die campagne in een open brief aan de pers.Op 13 juni zal opnieuw het blauw-zwarte doembeeld opgewekt worden om op te roepen voor een nuttige stem. Stevaert heeft nu al aangekondigd dat wie progressief is en niet op SPa stemt, de linkerzijde verdeelt en "wie links verdeelt, stemt conservatief". We weten dus waar we aan toe zijn.

Heel wat linkse intellectuelen en ook arbeiders zullen in de komende maanden toch maar het zekere voor het onzekere nemen. Deze keer zal het echter geen twee jaar duren vooraleer men ontgoocheld zal terugblikken op 13 juni. De plannen van de regering en die van de SPa-top zijn duidelijk: de massale overdracht van middelen van arm naar rijk zal niet enkel doorgezet, maar nog versneld worden.

Het is een illusie dat men de besparingen verzacht door vandaag SPa te stemmen. Integendeel: het patronaat weet heel goed dat met de SPa in de regering het ABVV en vooral het FGTB veel beter in de pas gedwongen kan worden. De SPa zal dezelfde politiek voeren als haar Duitse sociaal-democratische collega Schröder die probeert het zwaarste saneringsplan uit de Duitse geschiedenis door te voeren, onder meer door de pensioenleeftijd op te trekken tot 70 jaar.

De LSP wil hiertegen een tegenkracht opbouwen. Er is nood aan een echte, linkse oppositie, die zich verzet tegen de uitverkoop van gemeenschapsmiddelen, tegen ondermijning van de arbeidscontracten, tegen de verdere afbouw van de sociale huurmarkt etc... Is het programma van LSP betaalbaar? Met het enorme vermogen van België (1000 miljard euro), een fiscale fraude die door de senaat geschat wordt op 15 miljard euro, een woekerrente van 15 miljard euro op de overheidsschuld en een jaarlijkse gezamenlijke bedrijfswinst van 25 miljard euro is ieder programma betaalbaar. De vraag die we ons moeten stellen, luidt: bestaat de politieke wil daartoe? Het is duidelijk dat het patronaat de werkende bevolking de broeksriem zo strak mogelijk wil aanspannen. Daaraan toegeven in de hoop dat het later wel zal beteren, leidt tot bittere ontgoocheling. LSP wil proberen een krachtsverhouding op te bouwen die het mogelijk maakt te breken met de kapitalistische waanzin. Wij staan voor een democratisch socialistisch systeem waarin volkeren zich op vrijwillige basis aaneensluiten en iedere vorm van uitbuiting en onderdrukking bestreden wordt.

jeanblanquart · 10 februari 2004, 15:09

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door GC

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Gentenaar

...En zelfs partijen als de Pvda en co zijn poppen omdat ze allang geïntegreerd zijn in het suysteem (en dus de ultralinksen ontevredenen groeperen)...

Beste Jean,

dit vraagt om verdere argumentatie.

En vertel er in 1 keer bij waarom LSP geen pop zou zijn, en PVDA wel.

Feiten, als het enigszins kan.

De PVDA heeft lovenswaardige initiatieven als geneeskunde voor het volk en is in veel strijdbewegingen aanwezig wat een versterking van die bewegingen betekent in veel gevallen.

Maar de PVDA volstaat niet, die partij draagt nog steeds de erfenis van het stalinisme met zich mee wat zich uit in een zigzag tussen ultra-gauchisme en opportunisme. Een aantal jaren geleden verkondigde Peter Mertens nog de stelling dat de SP, maar ook de trotskisten, eigenlijk "sociaal-fascisten" waren. Eenheid met hen was uit den boze, want je gaat toch niet met die sociaal-fascisten samenwerken... Met Resist ging het compleet de andere kant uit: iedere verwijzing naar socialisme werd overboord gegooid om toch maar een vorm van eenheid te bekomen, maar zonder een klassenbenadering waardoor een deel van het traditionele publiek afhaakte.

Die fouten zijn geen toeval, maar gebaseerd op de stalinistische erfenis die de PVDA met zich meedraagt.

Ook leidt het stalinisme van de PVDA ertoe dat bvb kritiekloze steun wordt gegeven aan Kabila in Congo. Ik herinner me PVDA-militanten die speculoos verkochten als "steun voor Kabila". Ludo Martens was er persoonlijk raadgever van Kabila. Maar er is geen democratisch-revolutionaire tussenstap mogelijk met een ontwikkeling op kapitalistische basis in het huidige Congo. Hoe zou Congo in de imperialistische context van vandaag een ontwikkeling tot een niveau van West-Europa kunnen kennen? Er is nood aan een socialistisch alternatief dat zich onmiddellijk als dusdanig naar voor brengt om de arbeiders, arme boeren, jongeren,... aan de macht te brengen om zelf de touwtjes in handen te nemen.

En zo zijn er vele voorbeelden te geven over het verschil tussen PVDA en LSP. Daarmee wil ik de PVDA zeker niet als burgerlijk afdoen, het is een deel van de arbeidersbeweging waarmee we met LSP geregeld samenwerken als dit kan in concrete campagnes. Maar er zijn fundamentele meningsverschillen op vlak van analyses, perspectieven en werkmethodes die een fusie onmogelijk maken.

Niet echt akkoord: de PVDa en zijn jongeren en-studentenactiviteiten maken juist heel wat actiegroepen en comités kapot doordat ze de vicieuze strategie toepassen van 'infiltreren, protesteren, blijven zagen en hameren op details, afgesproken plannen en beslissingen steeds opnieuw ter discussie stellen - uiterst democratisch - en de partijbelangen altijd doen primeren op de belangen van het volk).

maoistische partijen zijn al even erg als het bmlok, alleen veel kleiner .. gelukkig maar...

LSP verdeelt links niet: de oeroude discussies over Trotski versus Stalin versus Lenin enzovoorts, die verdelen links.. (SPa noem ik trouwen sniet links, dus daar valt al niets te verelen !!!).. Terwijl de oplossing simpel is: ga terug tot bij Marx, smijt al dat Leninistisch enzovoorts gewauwel en socialitische verbastering uit je programma en bouw vandaar uit opnieuw aan een daadwerkelijk communisme..

Anja Deschoemacker · 11 februari 2004, 17:15

Beste, de verdeeldheid is er niet omwille van "oeroude discussies", die verdeeldheid is een reëel verschil in politiek perspectief, programma en actie. Of hoe dacht u dat LSP en PvdA samen konden opkomen voor enerzijds het behoud van de Servische overheersing van Kosovo (PvdA) en onze verdediging van het recht op zelfbeschikking (uitgewerkt door Lenin, reeds naar voor gebracht door Marx m.b.t. Ierland)? Over toen Kabila Sr. de macht nam in Congo en LSP opriep voor het opzetten van comités in de wijken, de bedrijven,... om de bevolking te mobiliseren voor de uitbouw van een socialistische arbeidersstaat en de PvdA genoegen nam met de tot mislukking gedoemde twee-stadia-theorie: eerst de opbouw van het kapitalisme (via buitenlands kapitaal, van imperialistische landen dus) om daarna, ooit, in een verre toekomst over te gaan tot de opbouw van socialisme. Ondertussen zijn in de burgeroorlogen honderdduizenden doden gevallen... Het stalinisme is niet "een idee", maar een stroming die ondanks de terechte verdediging van de geplande economie miljoenen doden op zijn geweten heeft (o.a. Trotsky - "discussiëren" alleen was niet voldoende voor de stalinisten) en vooral gedurende een hele historische periode de ontwikkeling van een democratisch socialisme heeft bemoeilijkt. Ook vandaag spelen die theoretische achtergronden mee, bij ons (LSP) en bij de PvdA, zoals Kabila, Kosovo,... aantonen. Verder wil ik toch nog aanwijzen dat wij ons omwille hiervan absoluut niet verzetten tegen samenwerking op concrete terreinen, zoals de strijd tegen het Blok, in de strijd van de arbeiders van Clabecq,... Toen wij enige jaren terug een oproep voor een linkse alliantie deden, was de PvdA uitgenodigd - ze zijn niet gekomen. Toen we na die oproep met andere linkse krachten en individuen opkwamen voor de gemeenteraadsverkiezingen in Gent, weigerde de PvdA deel te nemen. Nu ja, om samen te werken, moet je het natuurlijk ook wel allebei willen.

Thomas Hx · 11 februari 2004, 17:25

U schrijft dat vroeger een arbeider zowiezo socialistische stemde.

Ik ben arbeider, dus ik ben socialist.

De daenisten vergeten? Het ACW/CVP vergeten?

filippicus · 11 februari 2004, 21:14

Thomas, waarom zijn die opgericht? Juist, omdat er een te groot verloop was naar de 'socialisten'. De enige reden waarom de katholieken later die christelijke arbeidersbewegingen intergreerden was electoraal: weinig naastenliefde.

Thomas Hx · 11 februari 2004, 21:29

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door filippicus

Thomas, waarom zijn die opgericht? Juist, omdat er een te groot verloop was naar de 'socialisten'. De enige reden waarom de katholieken later die christelijke arbeidersbewegingen intergreerden was electoraal: weinig naastenliefde.

1) Waarom zijn die opgericht? Uit naastenliefde, Daens is daarom zelf uit zijn priesterambt gezet. Leer uw geschiedenis.

2) Waarom opgenomen? Om een christelijke volks partij te zijn, waar iedereen in vertegenwoordigt is: arbeiders, zelfstandigen en boeren.

Bent u ACW'er/CD&V'er?

filippicus · 11 februari 2004, 22:17

Kom kom kom... (en besef nu dat ik teruggegrepen heb naar de slepende laatste pagina's van Gaus' 'geschiedenisboekje')

Uit de paragrafen 'De strijd tegen de arbeidersbeweging' en 'De strijd tegen de burgerlijke democratische beweging' :

Katholieke arbeidersbeweging pas ontstaan in het interbellum (voorheen (onder de Federatie der kringen) enkel liefdadigheidsorganisaties �* la de Service clubs van vandaag, die zichzelf een plezier deden door hun weelde rond te delen.

Daens was noch door Woeste en de Fédération, noch door de Kerk erkend. Er is dus nooit een erkende katholieke arbeiderspartij geweest (waar je dus als arbeider, cijnsarm, kunt op stemmen). Als tussenweg richtten de christen-democraten (met Jong Rechts, toen 'Jeune Droite'

) de Belgische Volksbond op, waarvan de initiatiefnemers ook wel wisten dat het algemeen stemrecht er aan zat te komen en aalmoezen alleen het volk niet zoet hielden. Ze waren corporatistisch van aard (dan kan je als arbeider net zo goed liberaal stemmen), en sommigen ervan raakten op de lijsten van de katholieken.

Wie arbeider was, stemde socialist (al hebben ze nooit 90% gehaald)

Kelly · 11 februari 2004, 22:45

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Anja Deschoemacker

Toen we na die oproep met andere linkse krachten en individuen opkwamen voor de gemeenteraadsverkiezingen in Gent, weigerde de PvdA deel te nemen. Nu ja, om samen te werken, moet je het natuurlijk ook wel allebei willen.

Bizar ik dacht dat op de PVDA + lijst tijdens de gemeenteraadsverkiezingen van 2000. De LSP ook op de lijst stond? Ik dacht dat ik jullie stand toch zag staan op een bijeenkomst van de PVDA + Ik dacht toch dat een van jullie mensen met een t shirt van Trotsky mee aan tafel zat tijdens de persconferentie???
Uiteindelijk kwam jullie lid niet op omdat er een probleem was met domiciliëring... Wat iets was dat je toch kon voorzien...

Wie organiseert vandaag op haar eentje (let op ik vind goed dat er een betoging is) een tegen betoging tegen het NSV?? Zonder andere organisaties te raadplegen?
Ik heb me geïnformeerd en dacht dat 3 of 4 jaar geleden jullie dit samen hadden gedaan met de PVDA????

mmmmm ik stel me vragen wie er sectair is????

Bart V · 12 februari 2004, 00:36

Beste Kelly,

In Antwerpen hebben wij inderdaad de PVDA+ lijst gesteund in 2000. Omdat wij gezien de verhoudingen dan in Antwerpen ons best konden inschakelen in die campagne. In Gent was er een ander verhaal. Daar wou de PVDA wel met de mensen van LEEF samenwerken, maar dan mocht LSP niet meedoen. De PVDA wou ons in Antwerpen gebruiken om het open karakter van haar lijst te bewijzen. In Gent andere koek, daar wou men een bestaand links samenwerkingsverband kapot krijgen door de onafhankelijken te overtuigen niet met ons samen te werken. Mislukt, waardoor we meer stemmen haalden dan de PVDA. En dat zelfs voor een eerste deelname.
Wat betreft de anti-NSV betoging is het belangrijk naar de realiteit te kijken. De laatste jaren hebben we zo goed als telkens alleen deze betoging moeten organiseren. Geen probleem, wij vinden dit belangrijk, als anderen dit niet belangrijk vinden is dat hun zaak. Vorig jaar kregen we de steun van de SJW in Leuven. Waarom zouden we telkens opnieuw doorheen de ganse procedure moeten gaan van organisaties uitnodigen enz. , vergaderingen, ... om toch uiteindelijk alleen de moblisatie te moeten doen. Maar als de PVDA wil mee mobiliseren, niets houdt hen tegen om ook pamfletten te verspreiden. Ja, dat mogen zelfs eigen pamfletten zijn, als ze dan ook de eerlijkheid hebben om te zeggen dat het over een Blokbusterbetoging had zijn we allemaal tevree.

GC · 12 februari 2004, 08:51

De vorige anti-NSV betoging in Antwerpen was zowat een pure Blokbuster-aangelegenheid. Er waren wel een reeks onafhankelijken van het 8-Mei Collectief, een paar SJW'ers en dat was het. PVDA was zelfs niet eens gewoon aanwezig op de betoging. Het jaar nadien in Gent en dan in Leuven was het opnieuw vooral LSP dat mobiliseerde en campagne voerde. We vroegen ons dit jaar af indien het nuttig zou zijn om andere organisaties aan te schrijven om samen te werken. We dachten, gelet op de ervaringen van de vorige jaren, dat dit niet nuttig zou zijn. Indien een andere organisatie wil mobiliseren naar de betoging, dan is dat uiteraard hun goed recht. Indien een andere organisatie eens met ons wil spreken over de aanpak van de betoging, zullen we daar zeker op ingaan. Dat zou immers de betoging op zich versterken.

Uit je reactie meen ik te kunnen opmaken dat er binnen de PVDA bereidheid is om iets te doen voor de anti-NSV betoging. Ik hoop alvast dat jullie niet aarzelen om te mobiliseren, een pamfletje te maken,... Het is alleszins een positieve stap in vergelijking met de vorige anti-NSV betoging in Antwerpen!

FallenByTheHand · 12 februari 2004, 12:29

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Kelly

Wie organiseert vandaag op haar eentje (let op ik vind goed dat er een betoging is) een tegen betoging tegen het NSV?? Zonder andere organisaties te raadplegen?
Ik heb me geïnformeerd en dacht dat 3 of 4 jaar geleden jullie dit samen hadden gedaan met de PVDA????

mmmmm ik stel me vragen wie er sectair is????

vorig jaar in leuven had de SAP/SJW het iniatief genomen voor een samenwerking... op de eerste vergadering waren ALS/LSP, SAP/SJW en PvdA aanwezig... de anarchisten, die volgens de SAP ook uitgenodigd waren, waren afwezig. Wegens meningsverschillen tussen LSP en SAP enerzijds en PvdA anderzijds heeft PvdA besloten zich terug te trekken en niets te doen, behalve dan om op onze betoging aanwezig te zijn.

Als het neerkwam op campagne voeren en mobiliseren dan heeft ALS/LSP duizend keer meer campagne gevoerd dan SJW. De volledige betoging werd dus in praktijk wel degelijk door LSP gedragen.

Thomas Hx · 13 februari 2004, 09:49

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door filippicus

Kom kom kom... (en besef nu dat ik teruggegrepen heb naar de slepende laatste pagina's van Gaus' 'geschiedenisboekje')

Uit de paragrafen 'De strijd tegen de arbeidersbeweging' en 'De strijd tegen de burgerlijke democratische beweging' :

Katholieke arbeidersbeweging pas ontstaan in het interbellum (voorheen (onder de Federatie der kringen) enkel liefdadigheidsorganisaties �* la de Service clubs van vandaag, die zichzelf een plezier deden door hun weelde rond te delen.

Daens was noch door Woeste en de Fédération, noch door de Kerk erkend. Er is dus nooit een erkende katholieke arbeiderspartij geweest (waar je dus als arbeider, cijnsarm, kunt op stemmen). Als tussenweg richtten de christen-democraten (met Jong Rechts, toen 'Jeune Droite'

) de Belgische Volksbond op, waarvan de initiatiefnemers ook wel wisten dat het algemeen stemrecht er aan zat te komen en aalmoezen alleen het volk niet zoet hielden. Ze waren corporatistisch van aard (dan kan je als arbeider net zo goed liberaal stemmen), en sommigen ervan raakten op de lijsten van de katholieken.

Wie arbeider was, stemde socialist (al hebben ze nooit 90% gehaald)

Het was dan ook CVP:

christelijke volkspartij.
Ziet u daar katholiek in staan?

Thomas

Anja Deschoemacker · 13 februari 2004, 17:02

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Thomas Heynderickx

U schrijft dat vroeger een arbeider zowiezo socialistische stemde.

Ik ben arbeider, dus ik ben socialist.

De daenisten vergeten? Het ACW/CVP vergeten?

Beste, als je de tekst herleest, zul je zien dat ik schrijf over de naoorlogse periode. Het Daensisme is een fenomeen dat zich hiervoor afspeelde. Dat maakt het natuurlijk niet onbelangrijk, uit de ontwikkeling ervan kunnen belangrijke lessen getrokken worden. Het is in de eerste plaats een enorme gemiste kans voor de arbeidersbeweging in België, in die zin dat indien de socialisten er in die tijd een andere houding op na hadden gehouden de verdeeldheid binnen de arbeidersklasse in België tussen twee grote vakbonden niet onvermijdelijk was geweest. Louis Paul Boon heeft ernstig onderzoek verricht naar het Daensisme en ettelijke documenten uit die tijd verslonden. Hij beweert dat Daens zijn partij heeft aangeboden aan de BWP om er als christelijke vleugel in op te gaan. De verbondenheid met de liberalen o.b.v. het antiklerikalisme verblindde de sociaal democratie voor deze unieke kans om eenheid te creëren binnen de Belgische arbeidersklasse. Op geen enkele manier werd begrip opgebracht voor de religieus voelende arbeiders, ze werden met vaak nodeloze provocaties afgestoten. Deze fout, samen met het opzetten van een officiële christelijke arbeidersbeweging (onder de knoet van de heersende klasse), heeft geleid tot de marginalisering van de Daensisten, wat op zijn beurt opnieuw heeft geleid tot de verglijding van de overblijvende daensistische krachten in de Vlaamse beweging en later de collaboratie. En tot een tweedeling binnen de arbeidersklasse waar we vandaag nog mee worstelen. Want waar Daens en zijn partij gedurende enige tijd de terechte eisen van de arbeidersklasse naar voor bracht, kan het ACW niet op dezelfde manier worden bekeken. De christelijke arbeidersbeweging heeft haar strijd voor onafhankelijkheid van de burgerij nooit doorgevoerd. En heeft dus consequent het zachtste reformisme verdedigd, heeft zich nooit geschaard achter een visie dat de arbeiders de macht moeten overnemen en een eigen systeem vestigen dat komaf maakt met de uitbuiting en de onderdrukking die eigen zijn aan het kapitalisme. Vandaag voeren we eindelijk opnieuw dezelfde discussie binnen de twee grote vakbonden, in die zin dat ook de arbeiders van de socialistische vakbond nu hun politiek verlengstuk verloren zijn door de verburgerlijking van de sociaal-democratie. In een nieuwe arbeiderspartij zouden belangrijke lagen van zowel ACV- als ABVV-militanten moeten vertegenwoordigd zijn, evenals Vlamingen, Brusselaars en Walen, evenals mannen en vrouwen,... Met andere woorden: een nieuwe arbeiderspartij zal moeten breken met de verdeel-en-heerspolitiek van de burgerij en daar op alle vlakken strijd tegen voeren. En kan niet tegenover religieuze arbeiders zoals bijvoorbeeld islamitische migranten dezelfde fout maken als de sociaal-democratie in het verleden tegenover de christelijke arbeiders: godsdienstvrijheid moet, net als alle democratische verworvenheden, hoog in haar vaandel staan geschreven.

Thomas Hx · 13 februari 2004, 17:23

Beste,

het ACW is op het moment de enige vereniging die het Daensisme verdedigt. Aangezien het Daensisme in feite geen aansluitint met het socialisme wenst.

Toch zou ik als Daensist en ACW'er wel een hervereniging zien zitten. Maar ik denk dat we op bepaalde ethische punten ( euthanasie... ) niet overeenkomen. Op andere economisch-ethische punten zeker en vast wel.

Thomas

9 februari 2004, 09:45	#1
Kristof Deman Vreemdeling Geregistreerd: 26 maart 2002 Locatie: Brugge Berichten: 25	Bestje Anja, wat is het verschil tussen de LSP en de spa: toch beiden linkse partijen volgens mij? En waarom moeten de mensen de LSP verkiezen boven de spa? __________________ Groeten, Kristof Deman Spirit Brugge

9 februari 2004, 11:54	#2
solidarnosc Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 9 november 2002 Berichten: 20.910	''Wat goed is voor de liberalen is goed voor de socialisten'' dixit Stevaert. Nu wij zijn het daar niet mee eens. Dat is één reden want moest dat waar zijn kunnen we evengoed voor de liberalen stemmen. Nu we stellen vast en de artikels in de Standaard de afgelopen week bevestigen dat nog maar eens dat de SP-a steeds minder gezien wordt door brede lagen van de bevolking als een partij die opkomt voor de belangen van de arbeiders/sters en hun gezinnen. Vandaar dat we denken dat er nood is aan een nieuwe arbeiderspartij, een partij die opkomt voor de belangen van de gewone man. Nu, LSP is die partij niet. We denken wel door deel te nemen aan de verkiezingen we de organisatie kunnen versterken wat nodig zal zijn om effectief tussen te komen in de strijd tegen het sociaal bloedbad die men wellicht na de verkiezingen zal aanrichten. Het is duidelijk dat de SP-a al signalen in die richting aan het sturen is. We zullen dus niet op hen moeten rekenen. Meer nog. Als er één ding duidelijk is geworden de laatste jaren volgens mij dan is het dat de sociaal-democratie het belangrijkste instrument is geworden (of één van de) van de Europese burgerijen om ons die asociale politiek door de strot te duwen. Kijk maar Duitsland, VK, Nederland.... Vandaar Stem Links. Stem LSP! __________________ http://www.reddesolidariteit.be/ http://www.socialisme.be/

11 februari 2004, 17:25	#9
Thomas Hx Minister-President Geregistreerd: 1 juli 2002 Locatie: Waregem Berichten: 4.701	U schrijft dat vroeger een arbeider zowiezo socialistische stemde. Ik ben arbeider, dus ik ben socialist. De daenisten vergeten? Het ACW/CVP vergeten? __________________ christelijke humanist en centrum-democraat

12 februari 2004, 08:51	#15
GC Minister-President Geregistreerd: 16 juni 2002 Berichten: 4.609	De vorige anti-NSV betoging in Antwerpen was zowat een pure Blokbuster-aangelegenheid. Er waren wel een reeks onafhankelijken van het 8-Mei Collectief, een paar SJW'ers en dat was het. PVDA was zelfs niet eens gewoon aanwezig op de betoging. Het jaar nadien in Gent en dan in Leuven was het opnieuw vooral LSP dat mobiliseerde en campagne voerde. We vroegen ons dit jaar af indien het nuttig zou zijn om andere organisaties aan te schrijven om samen te werken. We dachten, gelet op de ervaringen van de vorige jaren, dat dit niet nuttig zou zijn. Indien een andere organisatie wil mobiliseren naar de betoging, dan is dat uiteraard hun goed recht. Indien een andere organisatie eens met ons wil spreken over de aanpak van de betoging, zullen we daar zeker op ingaan. Dat zou immers de betoging op zich versterken. Uit je reactie meen ik te kunnen opmaken dat er binnen de PVDA bereidheid is om iets te doen voor de anti-NSV betoging. Ik hoop alvast dat jullie niet aarzelen om te mobiliseren, een pamfletje te maken,... Het is alleszins een positieve stap in vergelijking met de vorige anti-NSV betoging in Antwerpen! __________________ Linkse Socialistische Partij

13 februari 2004, 17:23	#19
Thomas Hx Minister-President Geregistreerd: 1 juli 2002 Locatie: Waregem Berichten: 4.701	Beste, het ACW is op het moment de enige vereniging die het Daensisme verdedigt. Aangezien het Daensisme in feite geen aansluitint met het socialisme wenst. Toch zou ik als Daensist en ACW'er wel een hervereniging zien zitten. Maar ik denk dat we op bepaalde ethische punten ( euthanasie... ) niet overeenkomen. Op andere economisch-ethische punten zeker en vast wel. Thomas __________________ christelijke humanist en centrum-democraat

9 februari 2004, 12:29	#4
Gentenaar Parlementsvoorzitter Geregistreerd: 9 februari 2004 Berichten: 2.141	...En zelfs partijen als de Pvda en co zijn poppen omdat ze allang geïntegreerd zijn in het suysteem (en dus de ultralinksen ontevredenen groeperen)... Beste Jean, dit vraagt om verdere argumentatie. En vertel er in 1 keer bij waarom LSP geen pop zou zijn, en PVDA wel. Feiten, als het enigszins kan.

10 februari 2004, 12:51	#6
Anja Deschoemacker Vreemdeling Geregistreerd: 8 februari 2004 Berichten: 26	Beste Kristof, Alvast bedankt voor je interesse. Vermoedelijk sta je niet alleen met je vraag. Heel wat mensen zullen zich wellicht afvragen of LSP de linkse kiezers niet eerder verdeelt dan ze te versterken. Velen zullen het met ons eens zijn betreffende een aantal kritieken op het door de SPa gevoerde beleid, maar tegelijk zullen ze zich afvragen of een "nuttige stem" voor het minste kwaad op 13 juni niet meer oplevert dan een stem voor LSP. Voor alle duidelijkheid: LSP bestaat als onafhankelijke partij slechts sinds 1995, eerst als Militant Links (Militant in het Franstalig landsgedeelte) en vanaf 2001 als LSP, Linkse Socialistische Partij (Mouvement pour une Alternative Socialiste langs Franstalige kant). Voordien waren we de marxistische linkervleugel binnen de SP onder de naam Vonk (nu werkt er nog een klein groepje onder die naam) en vanaf 1992 onder de naam "Militant". Wij waren toen immers van oordeel dat arbeiders (daarmee bedoelen we alle loontrekkenden, zij die van hen afhankelijk zijn en mensen die moeten leven van een vervangingsinkomen) en jongeren, zodra ze in actie komen tegen het besparingsbeleid, zich eerst zouden richten naar hun "traditionele" organisaties. Op syndicaal vlak zijn dat het ABVV en het ACV en op politiek vlak was dat in het verleden de SP, de voorloper van SPa. Dat verklaart bijvoorbeeld waarom LSP en haar voorlopers nooit hebben voorgesteld aan arbeiders om hun lidboekje van ABVV en/of ACV te verscheuren en een nieuwe "revolutionaire" vakbond te stichten, zoals AMADA (nu Partij van de Arbeid) destijds bepleitte. Uiteraard is LSP niet blind voor het verraad van de vakbondsleidingen, maar in plaats van zich af te scheuren en te isoleren ten opzichte van de twee grote bonden en daarmee van de meerderheid van de syndicaal georganiseerde arbeiders, vinden wij het nuttiger dat strijdbare arbeiders zich verenigen in een linkervleugel die strijdt voor strijdbare en democratische vakbonden. Destijds was de SP een arbeiderspartij met een leiding die liever aan tafel zat met het patronaat dan met de arbeiders. Hoe ver dat kon gaan, is gemakkelijk te illustreren met enkele historische voorbeelden. Laat ons beginnen met De Man, auteur van "de psychologie van het marxisme" waarin hij als academicus probeert het marxisme te weerleggen. Deze intellectueel, die net als Frank Vanden Broucke enkele jaren studeerde in het buitenland, ontbond op 28 juni 1940 de Belgische Werkliedenpartij en riep de arbeiders op met de nazi's te collaboreren. Achiel Van Acker, de onbetwiste na-oorlogse BSP-leider, werd Achiel Charbon genoemd door de manier waarop hij de kolenslag had georganiseerd. De kolenslag bevatte de verplichte tewerkstelling van Duitse krijgsgevangenen, een loonstop en een feitelijk stakingsverbod met de dreiging om leger en rijkswacht in te zetten tegen "werkonwilligen". Na de grote Algemene Staking tegen de Eenheidswet van '60-'61 boekten socialisten en vooral communisten een verkiezingsoverwinning. In ruil voor het behoud van een aantal hoofdstukken van de eenheidswet en verstrengde maatregelen van ordehandhaving verkregen de socialisten sleutelposten in de regering Lefèvre-Spaak o.a. Economische Zaken, Buitenlandse Zaken en Sociale Zaken. Op het zogenaamde "onverenigbaarheidscongres" van december '64 werden de radicalere Mouvement Populaire Wallon en La Gauche uit de partij gezet. In december '79 ondertekende SP-minister Willy Claes het NAVO-dubbelbesluit dat onder meer de installatie van de Pershing II en de Cruise-misssile op Belgische bodem toestond. In de jaren '80 nam de SP nochtans massaal deel aan de anti-rakettenbetogingen. Kortom: LSP en haar voorgangers hebben nooit illusies gekoesterd in de burgerlijke leiding van de SPa en haar voorlopers, de BWP, de BSP en de SP. Toch werkten we lange tijd binnen de SP omdat die partij historisch en inzake sociale samenstelling nog steeds een arbeiderspartij was. De partij was niet ongevoelig voor druk van de basis. Ondanks het verraad van de leiding sloten arbeiders bij de partij aan zodra ze een politiek verlengstuk zochten voor hun sociale strijd. Wij wilden in dat proces aanwezig zijn met een programma dat breekt met de kapitalistische logica om de meest bewuste arbeiders te winnen. Een dergelijke taktiek heeft vandaag echter geen enkele zin meer. Na 30 jaar besparingsbeleid blijft van de "arbeidersbasis" van de SPa nog weinig overeind. Niet dat er geen arbeiders stemmen op de SPa. Aangezien volgens de Nationale Bank 88% van de bevolking op actieve leeftijd bestaat uit loontrekkenden, werklozen inbegrepen, haalt zowat iedere partij in België en dus ook in Vlaanderen, haar stemmen hoofdzakelijk bij arbeiders. In het verleden stemden arbeiders echter slechts op één partij met het specifieke argument dat ze arbeiders waren nl. voor de SP - "ik ben arbeider, dus ben ik socialist" - voor andere partijen stemden ze omdat ze christen, nationalist, vrijzinnig of wat dan ook waren. Vandaag is de laag arbeiders die SPa stemmen omdat ze arbeiders zijn, echter flinterdun geworden. Voooral de jongere generaties hebben nooit meer meegemaakt dat de SP of de PS reële verbeteringen voor de arbeiders "afdwongen". De laatste hervorming in het voordeel van de arbeiders dateert al van 1964 met de wet Leburton (een speciaal statuut voor werklozen, invaliden, gehandicapten en wezen). Bovendien verlaten de weinige arbeiders en jongeren de SPa net op het moment dat ze in actie treden, net op het moment dus dat ze zich meer bewust worden van hun positie als arbeider. De SPa leiding verbergt nu niet meer dat ze dikke vriendjes is met het patronaat. Oud-SP-minister Luc Vanden Bossche is de grote baas bij BIAC, de SP.a kandidaat-burgemeester van Antwerpen is de patroon van de grootste publiciteitsfirma van het land, SP.a voorzitter Stevaert is eigenaar van een caféketen. Geen wonder dat Stevaert vindt dat wat goed is voor liberalen, dat ook is voor socialisten. De liefde van de SPa-top voor het patronaat blijft niet onbeantwoord. Bij de patroons staan Vande Lanotte en Vanden Broucke bovenaan in de populariteitspoll. De SP.a is steeds minder een arbeiderspartij en steeds meer de zogenaamde progressieve variant van de dominante burgerlijke partijen, naar het model van de Democratische Partij in de VS. Zijn SPa en LSP beide "linkse partijen"? "Links" is een subjectief begrip. voor sommigen is zelfs Verhofstadt "links". Links is naar ons oordeel een populaire term om uit te drukken dat men op politiek vlak de kant van arbeid kiest tegen het kapitaal, terwijl rechts net op het tegendeel wijst. In die zin hebben wij het moeilijk om de SPa en ook Groen! vandaag nog "links" te noemen. "Links" in de naam van LSP moet erop wijzen dat we willen breken met de rechtse, pro-patronale politiek van de SPa. Die politiek is naar ons oordeel een rechtstreeks gevolg van de reformistische ideologie die de SPa leiding aannhangt. In periodes van recessie of economische stagnatie leidt dit onvermijdelijk tot tegenhervormingen die ingaan tegen de belangen van de arbeiders. Vandaag voert de SPa getrouw de politiek uit van het patronaat: de verkoop van gemeenschapsbezit aan privé-kapitalisten, privatisering van overheidsdiensten, liberalisering of opengooien voor de markt van voormalige universele diensten als electriciteitsdistributie e.a. Inzake sociale zekerheid voert de SPa loyaal de door het patronaat gewenste ontmanteling door. Het schrikbeeld van de baby-boom generatie die binnenkort op pensioen gaat, wordt voortdurend opgeroepen. De sociale zekerheid zou daardoor onbetaalbaar worden. Om dat te vermijden moet volgens de SPa de "sociale fraude" bestreden worden en de activiteitsgraad worden opgedreven. Dat laatste is een mooie uitdrukking die moet verdoezelen dat men de pensioenleeftijd wil optrekken. Het Zilverfonds is eigenlijk niets anders dan een instrument om het wettelijke pensioen op termijn te ondermijnen en op de markt te gooien. Als die baby-boom generatie zo’n probleem is, waarom heeft men dan destijds, toen al die baby-boomers nog bijdragen betaalden, niet de nodige reserves aangelegd in plaats van de overschotten in de sociale zekerheid systematisch af te romen om er woekerinteresten op de overheidsschuld mee te betalen? De SPa wil de "sociale fraude" bestrijden. Kortom, in een periode van snelle toename van de werkloosheid, wanneer het land meer dan een half miljoen officiële werklozen telt en het aantal officiële armen volgens het kansarmoederapport snel is gestegen tot 14% van de bevolking, wil de SPa de werklozen eens flink aanpakken, alsof die daar allemaal vrijwillig voor kiezen. Als de SPa de sociale fraude even doortastend aanpakt als de fiscale fraude kunnen de werklozen op beide oren slapen. Helaas, wij vrezen dat de werklozen er minder goedkoop zullen afkomen dan de grote fraudeurs. Waarom LSP en niet SPa? Na de verkiezingsnederlaag van de SP in '95 lanceerde Louis Tobback de campagne "de SP is nodig". Heel wat linkse intellectuelen hebben die campagne toen onderschreven. Heel wat arbeiders en jongeren hebben daarna SP gestemd om de afbraak van de sociale zekerheid tegen te gaan. Twee jaar na datum namen een aantal van die linkse intellectuelen ontgoocheld afstand van die campagne in een open brief aan de pers.Op 13 juni zal opnieuw het blauw-zwarte doembeeld opgewekt worden om op te roepen voor een nuttige stem. Stevaert heeft nu al aangekondigd dat wie progressief is en niet op SPa stemt, de linkerzijde verdeelt en "wie links verdeelt, stemt conservatief". We weten dus waar we aan toe zijn. Heel wat linkse intellectuelen en ook arbeiders zullen in de komende maanden toch maar het zekere voor het onzekere nemen. Deze keer zal het echter geen twee jaar duren vooraleer men ontgoocheld zal terugblikken op 13 juni. De plannen van de regering en die van de SPa-top zijn duidelijk: de massale overdracht van middelen van arm naar rijk zal niet enkel doorgezet, maar nog versneld worden. Het is een illusie dat men de besparingen verzacht door vandaag SPa te stemmen. Integendeel: het patronaat weet heel goed dat met de SPa in de regering het ABVV en vooral het FGTB veel beter in de pas gedwongen kan worden. De SPa zal dezelfde politiek voeren als haar Duitse sociaal-democratische collega Schröder die probeert het zwaarste saneringsplan uit de Duitse geschiedenis door te voeren, onder meer door de pensioenleeftijd op te trekken tot 70 jaar. De LSP wil hiertegen een tegenkracht opbouwen. Er is nood aan een echte, linkse oppositie, die zich verzet tegen de uitverkoop van gemeenschapsmiddelen, tegen ondermijning van de arbeidscontracten, tegen de verdere afbouw van de sociale huurmarkt etc... Is het programma van LSP betaalbaar? Met het enorme vermogen van België (1000 miljard euro), een fiscale fraude die door de senaat geschat wordt op 15 miljard euro, een woekerrente van 15 miljard euro op de overheidsschuld en een jaarlijkse gezamenlijke bedrijfswinst van 25 miljard euro is ieder programma betaalbaar. De vraag die we ons moeten stellen, luidt: bestaat de politieke wil daartoe? Het is duidelijk dat het patronaat de werkende bevolking de broeksriem zo strak mogelijk wil aanspannen. Daaraan toegeven in de hoop dat het later wel zal beteren, leidt tot bittere ontgoocheling. LSP wil proberen een krachtsverhouding op te bouwen die het mogelijk maakt te breken met de kapitalistische waanzin. Wij staan voor een democratisch socialistisch systeem waarin volkeren zich op vrijwillige basis aaneensluiten en iedere vorm van uitbuiting en onderdrukking bestreden wordt.

11 februari 2004, 17:15	#8
Anja Deschoemacker Vreemdeling Geregistreerd: 8 februari 2004 Berichten: 26	Beste, de verdeeldheid is er niet omwille van "oeroude discussies", die verdeeldheid is een reëel verschil in politiek perspectief, programma en actie. Of hoe dacht u dat LSP en PvdA samen konden opkomen voor enerzijds het behoud van de Servische overheersing van Kosovo (PvdA) en onze verdediging van het recht op zelfbeschikking (uitgewerkt door Lenin, reeds naar voor gebracht door Marx m.b.t. Ierland)? Over toen Kabila Sr. de macht nam in Congo en LSP opriep voor het opzetten van comités in de wijken, de bedrijven,... om de bevolking te mobiliseren voor de uitbouw van een socialistische arbeidersstaat en de PvdA genoegen nam met de tot mislukking gedoemde twee-stadia-theorie: eerst de opbouw van het kapitalisme (via buitenlands kapitaal, van imperialistische landen dus) om daarna, ooit, in een verre toekomst over te gaan tot de opbouw van socialisme. Ondertussen zijn in de burgeroorlogen honderdduizenden doden gevallen... Het stalinisme is niet "een idee", maar een stroming die ondanks de terechte verdediging van de geplande economie miljoenen doden op zijn geweten heeft (o.a. Trotsky - "discussiëren" alleen was niet voldoende voor de stalinisten) en vooral gedurende een hele historische periode de ontwikkeling van een democratisch socialisme heeft bemoeilijkt. Ook vandaag spelen die theoretische achtergronden mee, bij ons (LSP) en bij de PvdA, zoals Kabila, Kosovo,... aantonen. Verder wil ik toch nog aanwijzen dat wij ons omwille hiervan absoluut niet verzetten tegen samenwerking op concrete terreinen, zoals de strijd tegen het Blok, in de strijd van de arbeiders van Clabecq,... Toen wij enige jaren terug een oproep voor een linkse alliantie deden, was de PvdA uitgenodigd - ze zijn niet gekomen. Toen we na die oproep met andere linkse krachten en individuen opkwamen voor de gemeenteraadsverkiezingen in Gent, weigerde de PvdA deel te nemen. Nu ja, om samen te werken, moet je het natuurlijk ook wel allebei willen.

11 februari 2004, 21:14	#10
filippicus Burger Geregistreerd: 14 juni 2002 Berichten: 137	Thomas, waarom zijn die opgericht? Juist, omdat er een te groot verloop was naar de 'socialisten'. De enige reden waarom de katholieken later die christelijke arbeidersbewegingen intergreerden was electoraal: weinig naastenliefde.

11 februari 2004, 22:17	#12
filippicus Burger Geregistreerd: 14 juni 2002 Berichten: 137	Kom kom kom... (en besef nu dat ik teruggegrepen heb naar de slepende laatste pagina's van Gaus' 'geschiedenisboekje') Uit de paragrafen 'De strijd tegen de arbeidersbeweging' en 'De strijd tegen de burgerlijke democratische beweging' : Katholieke arbeidersbeweging pas ontstaan in het interbellum (voorheen (onder de Federatie der kringen) enkel liefdadigheidsorganisaties �* la de Service clubs van vandaag, die zichzelf een plezier deden door hun weelde rond te delen. Daens was noch door Woeste en de Fédération, noch door de Kerk erkend. Er is dus nooit een erkende katholieke arbeiderspartij geweest (waar je dus als arbeider, cijnsarm, kunt op stemmen). Als tussenweg richtten de christen-democraten (met Jong Rechts, toen 'Jeune Droite' ) de Belgische Volksbond op, waarvan de initiatiefnemers ook wel wisten dat het algemeen stemrecht er aan zat te komen en aalmoezen alleen het volk niet zoet hielden. Ze waren corporatistisch van aard (dan kan je als arbeider net zo goed liberaal stemmen), en sommigen ervan raakten op de lijsten van de katholieken. Wie arbeider was, stemde socialist (al hebben ze nooit 90% gehaald)

12 februari 2004, 00:36	#14
Bart V Vreemdeling Geregistreerd: 9 februari 2004 Locatie: Gent Berichten: 4	Beste Kelly, In Antwerpen hebben wij inderdaad de PVDA+ lijst gesteund in 2000. Omdat wij gezien de verhoudingen dan in Antwerpen ons best konden inschakelen in die campagne. In Gent was er een ander verhaal. Daar wou de PVDA wel met de mensen van LEEF samenwerken, maar dan mocht LSP niet meedoen. De PVDA wou ons in Antwerpen gebruiken om het open karakter van haar lijst te bewijzen. In Gent andere koek, daar wou men een bestaand links samenwerkingsverband kapot krijgen door de onafhankelijken te overtuigen niet met ons samen te werken. Mislukt, waardoor we meer stemmen haalden dan de PVDA. En dat zelfs voor een eerste deelname. Wat betreft de anti-NSV betoging is het belangrijk naar de realiteit te kijken. De laatste jaren hebben we zo goed als telkens alleen deze betoging moeten organiseren. Geen probleem, wij vinden dit belangrijk, als anderen dit niet belangrijk vinden is dat hun zaak. Vorig jaar kregen we de steun van de SJW in Leuven. Waarom zouden we telkens opnieuw doorheen de ganse procedure moeten gaan van organisaties uitnodigen enz. , vergaderingen, ... om toch uiteindelijk alleen de moblisatie te moeten doen. Maar als de PVDA wil mee mobiliseren, niets houdt hen tegen om ook pamfletten te verspreiden. Ja, dat mogen zelfs eigen pamfletten zijn, als ze dan ook de eerlijkheid hebben om te zeggen dat het over een Blokbusterbetoging had zijn we allemaal tevree.