Gratis basisonderwijs.

[Paulus]

Welke kosten heeft u nog aan uw kind uit het gratis basisonderwijs?

Ik hang er alvast aan voor het kaftpapier voor de verplicht gekafte boeken. Niet dat het zo erg is, maar het zou wel eens fijn kunnen zijn om het gratis onderwijs te toetsen aan de realiteit.

Paulus.

[backfire!]

Om de 2 jaar een nieuwe boekentas, schoolreisjes, passer, rekenmachine, allerhande knutsel benodigdheden, sportschoenen, turnpakjes, ...

Een toekomst mag van mij geld kosten, want gratis gaat altijd gepaard met kwaliteitsverlies.

[1handclapping]

In 1951 toen ik 6 jaar was ging ik naar jongensschool 14 van de stad Anterpen en kreeg ik alle schriften, pennen, ink en leerboeken gratis en voor niks van de school. De ouderlijke bijdrage voor uitstapjes was minimaal,
alleen de "schoolmelk" kostte toen 2F voor een flesje van 25 cl.

In de grote vakantie konden wij ook voor een habbekrats met Kindervreugd naar de jeugdherbergen van Hofstade en/of Nijlen trekken voor periodes van 5 dagen.

Sindsidien is het onderwijs alsmaar duurder geworden & dat mag gerust eens teruggedraaid worden.

[AdrianHealey]

Onderwijs is gratis. Als je kosten hebt die je niet wilt dragen, kan je naar de desbetreffende school gaan en eisen dat ze het zelf betalen.

Zo doen wij het hier al tijden.

[lombas]

Dat is helemaal niet gratis, het is afgepakt van lieve mensen zonder kinderen.

[AdrianHealey]

Detail, detail.

[Juan]

Oorspronkelijk geplaatst door lombas

Dat is helemaal niet gratis, het is afgepakt van lieve mensen zonder kinderen.

Die vroeger ZELF van het onderwijs hebben genoten.

[AdrianHealey]

Niet zo beginnen tegen libertariërs. Dat haal je intellectueel gewoon niet.

[lombas]

Oorspronkelijk geplaatst door Juan

Die vroeger ZELF van het onderwijs hebben genoten.

En ook geen andere KEUZE hadden. Je argument is nonsens.

Dezelfde logica als een handelaar gelijk geven als hij eist dat iemand betaalt nadat de verkoper het goed zelf in diens handen heeft geduwd.

[Juan]

Oorspronkelijk geplaatst door lombas

En ook geen andere KEUZE hadden. Je argument is nonsens.

Dezelfde logica als een handelaar gelijk geven als hij eist dat iemand betaalt nadat de verkoper het goed zelf in diens handen heeft geduwd.

Ja, laten we onderwijs uitbesteden aan de vrije markt, dat gaat werken

[lombas]

Oorspronkelijk geplaatst door Juan

Ja, laten we onderwijs uitbesteden aan de vrije markt, dat gaat werken

Misschien niet schitterend, maar ja, dat gaat werken. Net zoals alles werkt.

Van de sloppenwijken van Lagos tot de charter-scholen in de VS.

[Figy]

De school heeft ook zijn positieve kant.

Depressieve leerkrachten kunnen zich nu terug dagelijks afreageren op hulpeloze jongeren en 's avonds met een triomfantelijk gevoel huiswaarts keren.

[ingenious]

Oorspronkelijk geplaatst door lombas

Misschien niet schitterend, maar ja, dat gaat werken. Net zoals alles werkt.

Van de sloppenwijken van Lagos tot de charter-scholen in de VS.

ja, ge ziet hé, zo'n discussie kan je intellectueel van liberatiërs niet winnen.

[born2bewild]

Oorspronkelijk geplaatst door Juan

Ja, laten we onderwijs uitbesteden aan de vrije markt, dat gaat werken

you bet
ben jij in alles zo'n angsthaas? is het dat wat ze je op school hebben geleerd?

[Jos Verhulst]

Oorspronkelijk geplaatst door AdrianHealey

Onderwijs is gratis. Als je kosten hebt die je niet wilt dragen, kan je naar de desbetreffende school gaan en eisen dat ze het zelf betalen.

Zo doen wij het hier al tijden.

De school betaalt dat niet, de belastingbetaler betaalt dat. De school is maar de eerste schakel in een roofketen lopende over de fiscus. U gebruikt gewoon de staat om anderen te beroven. Gedwongen gratis = roof.

[lombas]

Oorspronkelijk geplaatst door ingenious

ja, ge ziet hé, zo'n discussie kan je intellectueel van liberatiërs niet winnen.

Dit was een artikel dat mijn ogen een beetje opende, vorig jaar.

(PS, Inge, kan het zijn dat Kim en ik je zijn voorbijgewandeld, zondag, rond kwart na elf, aan de Opera? )


But the UN’s “Quick Wins” are backing the wrong horse. For the past two and a half years I’ve been directing and conducting research in sub-Saharan Africa (Kenya, Nigeria, and Ghana) and Asia (India and China). And what I’ve found is a remarkable and apparently hitherto unnoticed revolution in education, led by the poor themselves. Across the developing world the poor are eschewing free disturbed by its lowquality and lack of accountability. Meanwhile, educational entrepreneurs from the poor communities themselves set up affordable private schools to cater to the unfulfilled demand.

Take Kibera, in Nairobi, Kenya, reportedly the largest slum in Africa, where half a million people live in mud-walled, corrugated iron-roofed huts that huddle along the old Uganda Railway. Kenya is one of the UN’s showcase examples of the virtues of introducing free basic education. Free Primary Education (FPE) was introduced in Kenya in January 2003, with a $55 million donation from the World Bank—apparently the largest straight grant that it has given to any area of social services. The world has been impressed by the outcomes: Former President Bill Clinton told an American prime-time television audience that the person he most want*ed to meet was President Kibaki of Kenya, “because he has abolished school fees,” which “would affect more lives than any president had done or would ever do.” The British chancellor of the exchequer, Gordon Brown, visiting Olympic Primary School, one of the five government schools located on the outskirts of Kibera, told the gathered crowds that British parents gave their full sup*port to their tax money being used to support FPE. Everyone—including Sir Bob Geldof and Bono—raves on about how an additional 1.3 million children are now enrolled in primary school in Kenya. All these children, the accepted wisdom goes, have been saved from ignorance by the benevolence of the international community—which must give $7 billion to $8 billion per year more so that other countries can emulate Kenya’s success.

The accepted wisdom, however, is entirely wrong. It ignores the remarkable reality that the poor in Africa have not been waiting helplessly for the munificence of pop stars and Western politicians to ensure that their children get a decent education. The reality is that private schools for the poor have emerged in huge numbers in some of the most impoverished slums in Africa and southern Asia. They are catering to a majority of poor children, and outperforming their government counterparts, for a fraction of the cost.

I went to Kibera to see for myself, with a hunch that the headline success story might be concealing some*thing. In India I had seen that the poor were not at all happy with the government schools—a recent study had shown that when researchers called unannounced on government schools for the poor, only in half was there any teaching going on at all—and so were leaving in huge numbers to go to private schools set up by local entrepreneurs charging very low fees. Would Kenya be any different? Although the education minister told me that in his country private schools were for the rich, not the poor, and so I was misguided in my quest, I perse*vered and went to the slums. It was one of Nairobi’s two rainy seasons. The mud tracks of Kibera were mud baths. I picked my way with care.

Within a few minutes, I found what I was looking for. A signboard proclaimed “Makina Primary School” outside a two-story rickety tin building. Inside a cramped office Jane Yavetsi, the school proprietor, was keen to tell her story: “Free education is a big problem,” she said. Since its introduction, her enroll*ment had declined from 500 to 300, and now she doesn’t know how she will pay the rent on her buildings. Many parents have opted to stay, but it is the wealthier of her poor parents who have taken their children away, and they were the ones who paid their fees on time. Her school fees are about 200 Kenyan shillings (about $2.80) per month. But for the poorest children, including 50 orphans, she offers free education. She founded the school ten years ago and has been through many difficulties. But now she feels crestfallen: “With free education, I am being hit very hard.”

Jane’s wasn’t the only private school in Kibera. Right next door was another, and then just down from her, opposite each other on the railway tracks, were two more. Inspired by what I had found, I recruited a local research team, led by James Shikwati of the Inter-Region Economic Network (IREN), and searched every muddy street and alleyway looking for schools. In total we found 76 private schools, enrolling over 12,000 students. In the five government schools serving Kibera, there were a total of about 8,000 children—but half were from the middle-class suburbs. The private schools, it turned out, even after free public education, were still serving a large majority of the poor slum children.

I discussed these findings with senior government, World Bank, and other aid officials. They were sur*prised by the number of private schools I had found. But, they said, if children had transferred from private to state schools, then this was good: “No one believes that the private schools offer quality education,” I was told. British Prime Minister Tony Blair’s Commission for Africa agrees: conceding that mushrooming private schools exist in some unspecified parts of sub-Saharan Africa, it reports that they “are without adequate state regulation and are of a low quality.”
But why would parents be as foolhardy to pay to send their children to schools of such low quality? One school owner in a similar situation in Ghana, where we later conducted the research, challenged me when I observed that her school building was little more than a corrugated iron roof on rickety poles and that the government school, just a few hundred yards away, was a smart, proper brick building. “Education is not about buildings,” she scolded. “What matters is what is in the teacher’s heart. In our hearts, we love the children and do our best for them.” She left it open, when probed, what the teachers in the government school felt in their hearts toward the poor children.

Exploring further in Kenya, my team and I spoke to parents, some of whom had taken their children to the “free” government schools, but had been disillusioned by what they found and returned to the private schools. Their reasons were straightforward: in the government schools class sizes had increased dramatically and teachers couldn’t cope with 100 or more pupils, five times the number in the private-school classes. Parents compared notes when their children came home from school and saw that in the state schools pupil notebooks remained unmarked for weeks; they contrasted this with the detailed attention given to all children’s work in the private schools. They heard tales from their children of how teachers came to the state school and did their knitting or fell asleep. One summed up the situation succinctly: “If you go to a market and are offered free fruit and vegetables, they will be rotten. If you want fresh fruit and veg, you have to pay for them.”

(…)

And of course, Ken Ade Private School is not alone in Makoko. In fact, it is one of 30 private primary schools in the shantytown. I know, because I sent in a research team, graduate students from Nigeria’s premier university, the University of Ibadan, to find as many of the schools as they could. In the 30 private schools found, enrollment was reported to be 3,611, all from the slum itself, while the enrollment in the three public schools was reported to be 1,709, but some of these chil*dren came from outside Makoko. That is, the great majority, at least 68 percent, of all schoolchildren in Makoko attends private school.

Whether it’s in Nigeria or Ghana, which started its own free primary education process in 1996, or India, where free primary education dates back to 1986, in poor areas my researchers found exactly the same story: the majority of poor schoolchildren attend private schools that outperform the state schools for a fraction of the teacher-salary cost.

Not only is the UN backing the wrong horse, it is also missing a trick: for the existence of private schools for the poor provides a grassroots solution to the problem of achieving universal basic education by 2015—without the huge dollops of aid supposedly required. If so many chil*dren are in private unregistered schools, then education for all is much easier to achieve than currently believed. Dramatically, in Lagos State, Nigeria, the experts tell us that 50 percent of school-aged children are out of school. My research suggests that it is only 26 percent—the remainder in private unregistered schools, off the state’s radar.

But all of this is a success story that’s not being celebrated. And perhaps the reasons why are obvious. National governments are threatened by the existence of this counterrevolution in private education, for if they can’t get basic education right, then people might wonder: what can they do? Aid agencies might wonder whether they have been backing the wrong horse for decades. And development experts feel ideologically snubbed: they believe that the poor need aid channeled through government schools; they’re offended that instead, the poor seem to have their own ideas about how educational needs can best be provided. But poor parents know what they are doing. They want the best for their children and know that private schools are the way forward. The question is: will anyone with power and influence listen to them?

TOOLEY, James, "Backing the wrong horse", in: The Freeman, vol. 56 nr. 4, mei 2006.

[Jos Verhulst]

Oorspronkelijk geplaatst door Paulus

Welke kosten heeft u nog aan uw kind uit het gratis basisonderwijs?

Ik hang er alvast aan voor het kaftpapier voor de verplicht gekafte boeken. Niet dat het zo erg is, maar het zou wel eens fijn kunnen zijn om het gratis onderwijs te toetsen aan de realiteit.

Paulus.

De echte vraag is: wat zijn de kosten voor uw kind, omdat het naar school moet gaan? Ik heb twee kinderen die hun ASO diploma behaalden op 15 jaar, en nog een die zijn diploma haalde op 16 jaar. De kosten van het schoollopen kunnen dus gemakkelijk oplopen tot twee jaar, want schoolkinderen ronden hun middelbaar doorgaans af op 17-19 jaar. Al liggen de kaarten natuurlijk voor ieder kind weer anders; men dient dit voor iedere jongere apart zo goed mogelijk in te schatten. Kaftpapier is in vergelijking daarmee peanuts.

[Jos Verhulst]

Oorspronkelijk geplaatst door lombas

Dit was een artikel dat mijn ogen een beetje opende, vorig jaar.
.

Ja, het ideaal is natuurlijk dat gezinnen zelf instaan voor de opvoeding van hun kinderen, en beroep doen op particuliere onderwijsinitiatieven waar nodig. Dat zou een gigantische besparing vertegenwoordigen tegenover de ongelooflijke hoop geld die het onderwijs tegenwoordig aan de belastingsgebrandschatte kost (in het middelbaar zesduizend tot zevendduizend euro per scholier en per jaar). Wijzelf hebben dat indertijd zo gedaan en onze kosten bedroegen nog geen tien procent van wat een staatsgesubsidieerde school opslokt. En dan spreek ik nog niet eens over het tijdverlies voor de leerlingen zelf. Indien het staatsonderwijs eerlijke concurrentie zou moeten aangaan met vrije initiatieven, en niet zoals nu met staatsgeweld massief zou bevoordeligd worden, dan zou het op tien jaar tijd worden weggeveegd.

[Duupje]

Oorspronkelijk geplaatst door backfire!

Om de 2 jaar een nieuwe boekentas, schoolreisjes, passer, rekenmachine, allerhande knutsel benodigdheden, sportschoenen, turnpakjes, ...

Een toekomst mag van mij geld kosten, want gratis gaat altijd gepaard met kwaliteitsverlies.

Ja, daar zeg je zoiets, ik ben daar ook volledig mee akkoord.

Tijdens de maand augustus kwam de leerkracht kennis maken aan huis (doen ze hier altijd).
Hij had een lijstje bij van spullen die de school vanaf dit jaar zou voorzien : vulpen, 5 potjes verf, stiften, kleurpotloden, schaar, lijm, passer, geodriehoek/gradenboog, en nog zo'n paar spullen. Ze mogen die enkel op school gebruiken en niet mee naar huis nemen. Hoe gaan die kinderen, thuis hun huiswerk dan moeten maken ?
Maw, ik ben blij dat ik zowiezo alles reeds in augustus toch zelf aangeschaft heb. Dus school zelf is gratis (bijna) maar als je wil dat je kind zijn/haar huiswerk kan maken, dien je toch alles zelf aan te schaffen voor thuis.

Ze geven bij mijn oudste (6de lj) alles gratis mee van schriften en boeken.
Zo ook de Prisma woordenboek... Ben ik blij dat ik er vorige maand een nieuwe aangeschaft heb... Die uit de school meekwam is volgens mij ondertussen een antiek geval. (ben net ff gaan kijken : 1975 dus zelfs nog voor de nieuwe spelling )
Verder zijn we nu de 2de dag en ben ik al geld kwijt aan :
* Turn Tshirt met logo van de school
* Fruitweek Tuttifrutti

[largo_w]

Ik moet altijd lachen als ik het woord "gratis" lees...
het eerste wat men u leert is dat nen free lunch NIET bestaat...
En een beetje verder zal men u zelf uitleggen dat niks zo duur is als het gratise...
Nuja het blijft werken als trucje. De mensen denken niet verder dan hun neus lang is...