De Triniteit

[lombas]

De Triniteit, beter bekend als de Heilige Drievuldigheid, is één van de belangrijkste kernslagen van het christendom. Talloze mensen hebben er mee gesukkeld ze proberen te begrijpen - wat voor sommigen neerkwam om te proberen er de grap niet van in te zien - op school, catechese, &c. Nu staan velen er sceptisch tegenover.

Ze duikt hier soms op in discussies, maar ik vraag me af wat het beeld onder christenen (en anderen zijn uiteraard ook welkom) over de Triniteit is. Sommigen zullen afkomen met dogma, anderen met wat hun kritische geest heeft overgebracht (mensen mogen hun eigen evaluatie maken van God's woord - Rom. 14:1-12).


Mijn eigen beeld is tweeledig: "symbolisch" en "realistisch". De symboliek van de Triniteit ligt volgens mij in het vasthouden aan het één-in-drie concept, dat voorschreven is, maar dan als interpretatie van de grondslag van het leven van de aardse mens: Waarheid (God), Weg (Jezus) en Geweten (Heilige Geest). Hoe ik dat in de realiteit invul, heb ik pas recent in mijn kamer ondervonden met de Westminster Larger Catechism in de hand en een grote kaart van Europa aan de muur. Ik las:

"Question 8: Are there more Gods than one?
Answer: There is but one only, the living and true God."

Hoe kan één iets zich in drie manifesteren? Hoe kan een mens omgaan met het concept 'Rusland'. Hij kan er naar op reis gaan en het zien, voor de hand liggend. Maar wat als zijn reisbestemming, of hetgeen hij wil doorgronden, zo enorm is, zo onbereikbaar, dat zoiets onmogelijk is (1: God)? Wel, uiteraard, dan kan hij er een foto van bekijken. Moskou, steppen in Siberië - foto's laten hem een glimp zien van 'wat', 'waar', 'hoe', &c. 'Rusland' is (2: Jezus). Uit het land, en uit de foto, komen zijn overpeinzingen voort (3: Heilige Geest). En zo lezen we ook:

"Question 10: What are the personal properties of the three persons in the Godhead?
Answer: It is proper to the Father to beget the Son, and to the Son to be begotten of the Father, and to the Holy Ghost to proceed from the Father and the Son from all eternity."

[guerin]

Alscollega libertair wil je graag laten kennis maken met het werk van Jan Borger en zijn boekje "het spiritueel anarchisme".Daarin is er ook zakkens te lezen over de triniteit.
Een link :http://www.ibizweb.nl/borger/

Het boek zelve vond ik op de anarchistische boekenbeurs te Gent,ik weet niet waar je die nog op andere plaatsen zou kunnen vinden.

[cor]

Zoals het meeste in de christelijke wereld is ook de drievuldigheid gepikt van vroegere godsdiensten/gewoonten. Bijvoorbeeld uit de Hindoe godsdienst:

[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]Brahma, de schepper van het universum, Vishnu die al het bestaande instandhoudt en Maheshvara (Shiva), de vernietiger, vormen de Hindoe goddelijke drievuldigheid. Wanneer men Heer Shiva op zichzelf beschouwt (dus als uitdrukking van de ultieme Godheid), is Hij het volmaakte ideaal van meditatie en gevestigd zijn in het innerlijke Zelf. Hij wordt afgebeeld als zittende in de lotushouding, met half gesloten ogen, in contemplatie verzonken en volledig opgaand in de volmaakte innerlijke vreugde en eeuwigdurende gelukzaligheid. Hij is het spirituele ideaal dat vereerd en nagevolgd wordt door vele yogi’s.[/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]Het woord ‘Shiva’ betekent voorspoed. Shiva staat altijd klaar om het goede te doen voor alle zielen die vastzitten in wereldse gebondenheid. Spirituele aspiranten worden sterk aangemoedigd om alle schepselen te beschouwen als manifestaties van Shiva. Om die reden stelt men dat dienstbaarheid aan Mahesh (Shiva, de Grote Heer) hetzelfde is als dienstbaarheid aan de medemens - en vice versa. Heer Shiva woont in Kailasa in de Himalaya's, men zegt echter dat Hij werkelijk graag leeft in de harten van zijn toegewijden.[/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]De Lingam is het symbool van Heer Shiva. Zijn eenvoudige, ovale vorm vertegenwoordigt de schepping zonder begin en zonder einde. Heer Shiva heeft ontelbare eigenschappen en het is onmogelijk om hem ooit volledig te beschrijven. In de vorm van de Lingam, bezit Hij geen kenmerken. Om de mensheid bij te staan, nam Hij echter een prachtig menselijke vorm aan.[/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]Als Nataraja is Hij de Heer van de kosmische dans. In de klassieke Indiase dans, waarvan men zegt dat die kunstvorm je van je ego kan bevrijden als je je volledig hierin onderdompelt, is Hij de Godheid bij uitstek.[/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]Shiva vertegenwoordigt eveneens het verzaken aan het wereldlijke. Hij is wit omdat Hij absolute zuiverheid is en ook omdat Hij met asse van de plek waar lijken worden gecremeerd, bedekt is. Zijn drie ogen staan voor de zon, de maan en het vuur. Het derde oog in het centrum van zijn voorhoofd is het oog van goddelijke kennis en kracht. Hij berijdt Nandi, de stier van dharma wiens voeten waarheid, zuiverheid, vriendelijkheid en liefdadigheid voorstellen. Hij draagt een tijgervel en
toont hiermee dat Hij volledige beheersing heeft over de verlangens. De Ganges, symbool van wijsheid en zuiverheid, stroomt uit zijn samengeklit haar. Hij is met slangen versierd waardoor Hij aantoont dat Hij de dood overwonnen heeft. Om het universum van vernietiging te vrijwaren, dronk Hij een dodelijk gif. Dit gif raakte niet verder dan zijn keel waardoor deze blauw kleurde. Daarom wordt Hij Nilakantha genoemd, Hij die een blauwe keel heeft. Hij draagt de trishula of drietand (om te laten zien dat Hij de allerhoogste Heerser van het universum is) evenals de damaru trommel waarop Hij slaat wanneer Hij danst.[/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]Heer Shiva is ook het ideaal voor mensen met een gezinsleven. Hij en zijn gemalin, de Godin Parvati, zijn de eerste Moeder en Vader van deze wereld. Hun goddelijke zonen zijn Heer Ganesha en Heer Muruga.
Shiva kan gemakkelijk door eenvoudige eredienst voldaan worden. Hij maakt het voor gewone mensen mogelijk om hem te bereiken. Hij is genade en Hij helpt steeds de noodlijdenden en zij die eenzaam zijn. [/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif][SIZE=2]Shivaratri wordt gevierd op de veertiende nacht van de donkere helft van elke maand. Het is een welbekend feit van Yogische discipline, dat het gemakkelijker is de geest te beheersen tijdens de donkere helft van de maand, bij afnemende maan. In de maand Maagh (feb/maart), is de veertiende nacht bekend als Maha-Shivaratri. Maha betekent groot, Shiva betekent voorspoedig, voordelig en Ratri betekent nacht: de Grote-Voordelige-Nacht. Deze nacht is niet alleen voordelig om volledige beheersing van de geest te krijgen, maar Shiva, de vormloze God wordt op die nacht geboren in de Lingam. Shiva wordt vereerd en aanbeden in de vorm van de Lingam, voor het bereiken van goddelijke Wijsheid.[/SIZE][/FONT][FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif][SIZE=2][/SIZE][/FONT][FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]Indien men tijdens deze nacht wakker blijft en Shiva vereert, kan men zijn genade en zegeningen verkrijgen. Op deze gunstige nacht manifesteert Swami Premananda Lingams uit zijn lichaam. Hij geeft deze aan uitverkoren toegewijden uit heel de wereld voor verering en zegening. Zo verspreidt Swamiji de grote liefde die Heer Shiva koestert voor de mensheid.[/FONT]

[system]

Oorspronkelijk geplaatst door lombas

De Triniteit, beter bekend als de Heilige Drievuldigheid, is één van de belangrijkste kernslagen van het christendom. Talloze mensen hebben er mee gesukkeld ze proberen te begrijpen - wat voor sommigen neerkwam om te proberen er de grap niet van in te zien - op school, catechese, &c. Nu staan velen er sceptisch tegenover.

Ze duikt hier soms op in discussies, maar ik vraag me af wat het beeld onder christenen (en anderen zijn uiteraard ook welkom) over de Triniteit is. Sommigen zullen afkomen met dogma, anderen met wat hun kritische geest heeft overgebracht (mensen mogen hun eigen evaluatie maken van God's woord - Rom. 14:1-12).


Mijn eigen beeld is tweeledig: "symbolisch" en "realistisch". De symboliek van de Triniteit ligt volgens mij in het vasthouden aan het één-in-drie concept, dat voorschreven is, maar dan als interpretatie van de grondslag van het leven van de aardse mens: Waarheid (God), Weg (Jezus) en Geweten (Heilige Geest). Hoe ik dat in de realiteit invul, heb ik pas recent in mijn kamer ondervonden met de Westminster Larger Catechism in de hand en een grote kaart van Europa aan de muur. Ik las:

"Question 8: Are there more Gods than one?
Answer: There is but one only, the living and true God."

Hoe kan één iets zich in drie manifesteren? Hoe kan een mens omgaan met het concept 'Rusland'. Hij kan er naar op reis gaan en het zien, voor de hand liggend. Maar wat als zijn reisbestemming, of hetgeen hij wil doorgronden, zo enorm is, zo onbereikbaar, dat zoiets onmogelijk is (1: God)? Wel, uiteraard, dan kan hij er een foto van bekijken. Moskou, steppen in Siberië - foto's laten hem een glimp zien van 'wat', 'waar', 'hoe', &c. 'Rusland' is (2: Jezus). Uit het land, en uit de foto, komen zijn overpeinzingen voort (3: Heilige Geest). En zo lezen we ook:

"Question 10: What are the personal properties of the three persons in the Godhead?
Answer: It is proper to the Father to beget the Son, and to the Son to be begotten of the Father, and to the Holy Ghost to proceed from the Father and the Son from all eternity."

De Triniteit is door het concilie van Nicea in 325 geformuleerd geworden. Constantijn (en met hem de 'kerk') wilde eenheid in het christendom en het Arianisme de kop indrukken. Daarom werd toen een éénmakende geloofsbelijdenis ingesteld. Onder andere: God als de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. Deze zienswijze werd dan ook opgelegd als een dogma. Een politieke kwestie en een (tevergeefse) poging tot eendracht onder de toenmalige christenen.

Meer moet men daar allemaal niet achter zoeken.

[godisanidiot]

Ge kunt er allicht tienduizenden boeken mee vullen om het uit te leggen, maar in de grond blijft het zever in pakskes.
Ik vond het het ideale onderwerp om godsdienstleraren mee lastig te vallen.

[lombas]

Oorspronkelijk geplaatst door godisanidiot

Ge kunt er allicht tienduizenden boeken mee vullen om het uit te leggen, maar in de grond blijft het zever in pakskes.

Goed voor je, als je zoiets besluit. Dat ieder met z�*jn geest tot zijn éigen besluiten komt.

[Bhairav]

Oorspronkelijk geplaatst door godisanidiot

Ge kunt er allicht tienduizenden boeken mee vullen om het uit te leggen, maar in de grond blijft het zever in pakskes.
Ik vond het het ideale onderwerp om godsdienstleraren mee lastig te vallen.

Onnozele Nietzsche-quotende puber.

[lombas]

Oorspronkelijk geplaatst door system

De Triniteit is door het concilie van Nicea in 325 geformuleerd geworden. Constantijn (en met hem de 'kerk') wilde eenheid in het christendom en het Arianisme de kop indrukken. Daarom werd toen een éénmakende geloofsbelijdenis ingesteld. Onder andere: God als de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. Deze zienswijze werd dan ook opgelegd als een dogma. Een politieke kwestie en een (tevergeefse) poging tot eendracht onder de toenmalige christenen.

Meer moet men daar allemaal niet achter zoeken.

Er zit wel iets meer achter. De Triniteit is een logische gevolgtrekking over wat in de Bijbel staat geschreven, en heeft een oudere traditie achter zich. Het is niet enkel de praktische manifestatie - die tamelijk wat mensen voor de borst stoot als 'raar', 'inconsequent' of 'hypocriet' (cf. beschuldigingen van polytheïsme of varia) - maar ook de theoretisch-praktische manifestatie (een begrip als 'God' laat nou eenmaal zich op meerdere vlakken zien, zoals mijn landschap-foto-gedachte verhaal); waarbij men nooit de symbolische (zoals mijn Waarheid-Weg-Begeestering verhaal) uit de weg mag slaan om daar toe te komen.

[system]

Oorspronkelijk geplaatst door lombas

Er zit wel iets meer achter. De Triniteit is een logische gevolgtrekking over wat in de Bijbel staat geschreven, en heeft een oudere traditie achter zich. Het is niet enkel de praktische manifestatie - die tamelijk wat mensen voor de borst stoot als 'raar', 'inconsequent' of 'hypocriet' (cf. beschuldigingen van polytheïsme of varia) - maar ook de theoretisch-praktische manifestatie (een begrip als 'God' laat nou eenmaal zich op meerdere vlakken zien, zoals mijn landschap-foto-gedachte verhaal); waarbij men nooit de symbolische (zoals mijn Waarheid-Weg-Begeestering verhaal) uit de weg mag slaan om daar toe te komen.

U kunt er natuurlijk veel meer in zien. De wens is vaak de vader van de gedachte. Als u op Wikipedia kijkt dan krijgt u heel veel betekenissen van het magisch (heilig?) getal 3. Inzake de Heilige Drievuldigheid moet men de zaken in een historische context plaatsen. Nergens heeft Jezus gesproken over de Triniteit. Hij haalde eens de Vader aan, dan sprak Jezus weer over de Geest en tussendoor had hij het ook nog over de Zoon. Omdat men niet altijd wist wat Jezus nu het belangrijkste vond en omdat men zich ook afvroeg of hij nu een goddelijke natuur had op de eerste plaats of een menselijke of alle twee, of welke natuur bij Jezus de bovenhand had en wanneer. Of bijvoorbeeld de Geest gelijk was aan God of omgekeerd, of de Zoon gelijk was aan God of misschien aan de Geest, en kon men de Geest dezelfde plaats geven als de Zoon en als God, of stond God hoger dan de Geest en de Zoon lager dan God maar hoger aan de Geest, enz, enz. Deze 'theologische' bespiegelingen gaven aanleiding tot hooglopende discussies, tot ruziënde fracties, fanatieke partijen, afscheuringen, aanhoudende twisten, vechtpartijen, tot een niets aflatende haat en nijd onder de eerste christenen. Om daar allemaal een einde aan te stellen werd er op het genoemde concilie van Nicea een tekst opgesteld die defintief was. En hieruit sproot de H. Drievuldigheid voort.

En Constantijn was tevreden, maar lang heeft het niet geduurd of de christenen zaten mekaar weer in het haar. Tot grote woede van Constantijn.

[lombas]

Oorspronkelijk geplaatst door system

U kunt er natuurlijk veel meer in zien. De wens is vaak de vader van de gedachte. Als u op Wikipedia kijkt dan krijgt u heel veel betekenissen van het magisch (heilig?) getal 3. Inzake de Heilige Drievuldigheid moet men de zaken in een historische context plaatsen. Nergens heeft Jezus gesproken over de Triniteit. Hij haalde eens de Vader aan, dan sprak hij over de Geest en tussendoor had hij het ook nog over de Zoon. Omdat men niet altijd wist wat Jezus nu het belangrijkste vond en omdat men zich ook afvroeg of hij nu een goddelijke natuur had op de eerste plaats of een menselijk of alletwee, of welke natuur bij Jezus de bovenhand had en wanneer. Of bijvoorbeeld de geest gelijk was aan God of omgekeerd, of de Zoon gelijk was aan God of misschien aan de geest, en kon men de Geest dezelfde plaats geven als de zoon en als God, of stond God hoger dan de Geest en de Zoon lager dan God maar hoger aan de Geest, enz, enz. Deze bespiegelingen gaven aanleiding tot hooglopende discussies, tot ruziënde fracties, fanatieke partijen, afscheuringen, aanhoudende twisten, vechtpartijen, tot een niets aflatende haat en nijd onder de eerste christenen. Om daar allemaal een einde aan te stellen werd er op het genoemde concilie van Nicea een tekst opgesteld die defintief was. En hieruit sproot de H. Drievuldigheid voort.

En Constantijn was tevreden, maar lang heeft het niet geduurd of de christenen zaten mekaar weer in het haar. Tot grote woede van Constantijn.

Ik ben er niet van overtuigd dat zaken stoppen bij de Bijbel en bij wat vier evangelisten Jezus lieten zeggen. Ik hecht waarde aan de zaken waar ik waarde aan wil schenken en de moeite voor wil doen met mijn bescheiden verstand kritisch de zaak te overpeinzen.

Hoe je het ook draait of keert, de Triniteit, dogmatisch of niet dogmatisch, is een kernslag binnen het christendom en betrekkelijk wat andere godsdiensten, en een punt vooruit voor veel mensen - ik bedoel, veel mensen hebben er een mening over of een gevoel bij. Ik probeerde te vragen wat die mening of dat gevoel van anderen was. Dat is al.

[system]

Oorspronkelijk geplaatst door lombas

Ik ben er niet van overtuigd dat zaken stoppen bij de Bijbel en bij wat vier evangelisten Jezus lieten zeggen. Ik hecht waarde aan de zaken waar ik waarde aan wil schenken en de moeite voor wil doen met mijn bescheiden verstand kritisch de zaak te overpeinzen.

Hoe je het ook draait of keert, de Triniteit, dogmatisch of niet dogmatisch, is een kernslag binnen het christendom en betrekkelijk wat andere godsdiensten, en een punt vooruit voor veel mensen - ik bedoel, veel mensen hebben er een mening over of een gevoel bij. Ik probeerde te vragen wat die mening of dat gevoel van anderen was. Dat is al.

En welk gevoel zouden de mensen dan daarbij kunnen hebben?

[lombas]

Oorspronkelijk geplaatst door system

Waarom die smiley?

En welk gevoel zouden de mensen dan daarbij kunnen hebben?

Dat vraag ik nu juist. Je moet leeheezeun.

[stropkeuh]

Oorspronkelijk geplaatst door system

U kunt er natuurlijk veel meer in zien. De wens is vaak de vader van de gedachte. Als u op Wikipedia kijkt dan krijgt u heel veel betekenissen van het magisch (heilig?) getal 3. Inzake de Heilige Drievuldigheid moet men de zaken in een historische context plaatsen. Nergens heeft Jezus gesproken over de Triniteit. Hij haalde eens de Vader aan, dan sprak Jezus weer over de Geest en tussendoor had hij het ook nog over de Zoon. Omdat men niet altijd wist wat Jezus nu het belangrijkste vond en omdat men zich ook afvroeg of hij nu een goddelijke natuur had op de eerste plaats of een menselijke of alle twee, of welke natuur bij Jezus de bovenhand had en wanneer. Of bijvoorbeeld de Geest gelijk was aan God of omgekeerd, of de Zoon gelijk was aan God of misschien aan de Geest, en kon men de Geest dezelfde plaats geven als de Zoon en als God, of stond God hoger dan de Geest en de Zoon lager dan God maar hoger aan de Geest, enz, enz. Deze 'theologische' bespiegelingen gaven aanleiding tot hooglopende discussies, tot ruziënde fracties, fanatieke partijen, afscheuringen, aanhoudende twisten, vechtpartijen, tot een niets aflatende haat en nijd onder de eerste christenen. Om daar allemaal een einde aan te stellen werd er op het genoemde concilie van Nicea een tekst opgesteld die defintief was. En hieruit sproot de H. Drievuldigheid voort.

En Constantijn was tevreden, maar lang heeft het niet geduurd of de christenen zaten mekaar weer in het haar. Tot grote woede van Constantijn.

Ja er is al zoveel over gezegd en gedacht en ik ook. Tot ik een studie ging lezen waarin het zogezegde mysterie van de drievuldigheid eigenlijk geen mysterie meer bleek te zijn, maar berust op een foutieve vertaling en uitleg van het begrip, het woord God. En de bijbel gebruikt het woord niet , maar het begrip drie-eenheid komt er wel in voor.
Ik heb die studie vereenvoudigd hier uitgelegd, want na ze verschillende keren doorgelezen, ging de frank vallen. En zo moeilijk is hhhhhhhhhhet ook weer niet.


BijbelStudie: Begrip God en Zoon van God

Dit woord , dit begrip geeft nogal wat verwarring. Het woord, of begrip God is niet de eigen- naam van iemand. Het is een taalkundige grammaticale soortnaam ,dat aanduid: het gaat over het Opperwezen, wat of wie aanbidding toekomt.
Webster’s woordenboek definitie is volgende: Elk van een categorie wezens, die men zich als bovennatuurlijk en onsterfelijk voorstelt, (2) een mannelijke godheid (3) een afgod of idool (4) een verafgood ding of persoon (5) de Schepper en Heerser van het universum.

Maar wie stellen we ons nu als zodanig voor en komt nu die aanbidding en verering boven alles toe? En wie\wat heeft alles te betekent in u leven?
Echter de ware God, Wie aanbidding cq verering toekomt , heeft Zich aan de mens bekend gemaakt, nadat deze zich van Hem had afgekeerd. Wie is nu deze god? De God die zich aan Abraham heeft bekend gemaakt. De echte God is persoonlijk en vormt een drie-éénheid. Dat is niet hetzelfde als 3 goden, of 3 diverse verschijningvormen van één God.

Drie-enig zegt: 3 personen en toch één wezen, één natuur, één in identiteit. Het één zijn van God ligt niet in een getalsmatige één, een numerieke 1 , maar in een identiteits -eenheid.
In de franse vertaling staat het juiste weergegeven uit de grondtekst : Hoor Israel onze God (Elohim) zijn Uniek, dwz enig in soort.
Wezen of identiteit heeft te maken met “wat” iemand is, persoon te maken met “ wie” iemand is. Het duidt op de hoedanigheid van iemand.
Het wezen ,het zijn van God , het Opperwezen omvat drie personen: Vader, Zoon en H Geest.

Vergelijk met een drieling. Dit zijn drie apparte personen en toch wezensidentiek. De ééheid het eén-zijn ligt in hun identiteit, niet in hun aantal.
Een volgende vergelijking kan het ook duidelijk maken. Op de zaak hebben we een directie. Die bestaat uit: algm. directeur, technisch directeur en economisch directeur
Ze zij met 3 man, 3 directeurs en toch is er maar één directie. We spreken niet van drie directies, maar toch zijn die drie personen evenveel waard in gezag en functie enz: ze zijn alle drie directeur. Er is 1 directie bestaande uit 3 personen.

Zo analoog aan die vergelijking is er één God (directie) die bestaat uit, omvat, drie personen: God de Vader, God de Zoon en God H Geest. Drie afzonderlijke personen die samen een éénheid vormen met evenveel gezag enz. We spreken niet van drie Goden. We christenen geloven in één God of beter is eigelijk te zeggen: één Godheid , omvattende drie Goddelijke personen.
Door een foute uitleg komen de moslims ertoe te denken dat wij in drie goden geloven.

En het foute begrip van Zoon Gods dat de moslim heeft komt door de foute leer die Mohammed hoorde. Geen enkel christen gelooft zoals de moslim veronderstelt dat een christen gelooft: drie goden Jezus Maria en God. Het Zoon zijn is een geestelijk iets: drukt een relatie uit tussen 2 Personen. Jezus is de eeuwige Zoon van de Vader die er altijd geweest is. En heeft nix met sex te doen. Maria was de moeder van Jezus , als mens, van zijn menselijke hoedanigheid, niet van Zijn goddelijk Wezen. Dat is een wonder Jezus is Mens met twee naturen: goddelijk en menselijk. Daarom is de uitspraak van de katholieke kerk ook nie juist over Maria: moeder Gods. Natuurlijk heeft God geen moeder, das onzin. Maria is de moeder van de mens Jezus van Nazareth. En eigelijk is het beter te zeggen: een maagdelijke conceptie. Jezus is de Tweede Adam zoals de bijbel zegt. Adam viel in zonde en kon geen verlossing geven en ook zijn nakomelingen niet. Dus Gods eeuwige Zoon koos vrijwillig naar de wereld te komen. Daarom is Jezus een nieuwe mens. Daarom kon Hij het offer brengen, het volmaakte offer
En de Vader accepteerde het en gaf het bewijs door de mens Jezus Christus uit de dood op te wekken, want de straf was gedragen, het oordeel voorbij. Hand 31:17. Dit bewijs gaf Hij aan de wereld
Wat deed Jezus nu precies. Door de zonde is de relatie van elke mens met God verbroken. Christelijk geloof is eigelijk geen religie of godsdienst leer: het gaat om relatie tussen twee personen Schepper en schepsel, God en mens. De mens kan met alle goede bedoelingen die relatie niet herstellen, want het oordeel ligt op hem.

Gods reddingsplan
1 Joh 5:11-12 En dit is het getuigenis: dat God ons eeuwig leven heeft gegeven, en dit leven is in zijn Zoon. Wie de Zoon heeft, heeft het leven; wie de Zoon van God niet heeft, heeft het leven niet.

[Judokus]

Deze Geloofsbelijdenis van Athanasius (in het Latijn: Symbolum Athanasianum of Quicunque vult) is een uiteenzetting van de triniteit die wordt toegeschreven aan Athanasius (295-373), aartsbisschop van Alexandrië. In de liturgie werd deze belijdenis opgelezen bij de zondagse priem in de westerse kerk; zij wordt niet gebruikt in de oosterse kerk:

Tekst in Nederlandse vertaling:

1. Al wie behouden wil worden, heeft vóór alles nodig, dat hij het algemeen geloof vasthoudt.
2. Wie dit niet volledig en ongeschonden bewaart, zal ongetwijfeld voor eeuwig verloren gaan.
3. Het algemeen geloof nu is, dat wij één God in de drieheid en de drieheid in de eenheid aanbidden,
4. zonder de Personen te vermengen of het Wezen te delen.
5. Want de Persoon van de Vader, die van de Zoon en die van de Heilige Geest zijn ieder een andere Persoon.
6. Maar één is de Godheid van de Vader en van de Zoon en van de Heilige Geest, gelijk is hun heerlijkheid en gelijk van eeuwigheid hun majesteit.
7. Zoals de Vader is, zo is de Zoon, zo is ook de Heilige Geest.
8. Ongeschapen is de Vader, ongeschapen de Zoon, ongeschapen de Heilige Geest.
9. Onmetelijk is de Vader, onmetelijk de Zoon, onmetelijk de Heilige Geest.
10. Eeuwig is de Vader, eeuwig de Zoon, eeuwig de Heilige Geest.
11. En toch zijn zij niet drie eeuwigen, maar één Eeuwige.
12. Zoals zij niet drie ongeschapenen zijn of drie onmetelijken, maar één Ongeschapene en één Onmetelijke.
13. Evenzo is de Vader almachtig, almachtig de Zoon, almachtig de Heilige Geest.
14. En toch zijn zij niet drie almachtigen, maar één Almachtige.
15. Zo is de Vader God, de Zoon God, en de Heilige Geest God.
16. En toch zijn zij niet drie Goden, maar één God.
17. Zo is de Vader Here, de Zoon Here en de Heilige Geest Here.
18. En toch zijn zij niet drie Heren, maar één Here.
19. Want evenzeer als wij door de christelijke waarheid genoodzaakt worden elke Persoon afzonderlijk als God en Here te belijden, worden wij door het algemeen geloof er van weerhouden te spreken van drie Goden of Heren.
20. De Vader is door niemand gemaakt of geschapen of voortgebracht.
21. De Zoon is door de Vader alleen, niet gemaakt of geschapen, maar voortgebracht.
22. De Heilige Geest is door de Vader en de Zoon niet gemaakt of geschapen of voortgebracht, maar Hij gaat van Hen uit.
23. Eén Vader dus, niet drie Vaders, één Zoon, niet drie Zonen, één Heilige Geest, niet drie Heilige Geesten.
24. En in deze Drieëenheid is niets eerder of later, niets groter of kleiner, maar alle drie Personen zijn aan elkaar gelijk in eeuwigheid en in hoedanigheid.
25. Zodat in alles, zoals reeds gezegd is, de eenheid in de drieheid en de drieheid in de eenheid te aanbidden is.
26. Wie derhalve behouden wil worden, moet deze overtuiging over de Drieëenheid hebben.
27. Maar het is noodzakelijk voor zijn eeuwig behoud, dat hij ook de menswording van onze Here Jezus Christus oprecht gelooft.
28. Het ware geloof is dan, dat wij geloven en belijden, dat onze Here Jezus Christus, de Zoon van God, evenzeer God als mens is.
29. God is Hij, omdat Hij uit de natuur van de Vader vóór de tijden is voortgebracht; en mens is Hij, omdat Hij uit de natuur van zijn moeder ìn de tijd geboren is.
30. Ten volle God en ten volle mens, met een redelijke ziel en een menselijk lichaam,
31. gelijk aan de Vader naar zijn Godheid, minder dan de Vader naar zijn mensheid.
32. Hoewel Hij God is en mens, is Hij toch niet twee, maar één Christus.
33. Eén is Hij, echter niet doordat de Godheid is veranderd in mensheid, maar doordat Hij als God de mensheid heeft aangenomen.
34. Eén is Hij, volstrekt niet door een vermenging van naturen, maar door de eenheid van zijn Persoon.
35. Want zoals een redelijke ziel met het lichaam één mens is, zo is ook God en mens één Christus.
36. Die geleden heeft om ons behoud, is neergedaald in het rijk van de dood, op de derde dag opgestaan uit de doden,
37. opgevaren naar de hemel, en zit aan de rechterhand van de Vader, vanwaar Hij komen zal om te oordelen de levenden en de doden.
38. En bij zijn komst moeten alle mensen wederopstaan met hun lichaam en rekenschap afleggen van hun eigen daden.
39. En die het goede gedaan hebben zullen in het eeuwige leven gaan, maar die het kwade gedaan hebben in het eeuwige vuur.
40. Dit is het algemeen geloof. Wie dit niet oprecht en standvastig gelooft, kan niet behouden worden.

Oorspronkelijke Latijnse tekst:

1. Quicumque vult salvus esse, ante omnia opus est, ut teneat catholicam fidem:
2. Quam nisi quisque integram inviolatamque servaverit, absque dubio in aeternum peribit.
3. Fides autem catholica haec est: ut unum Deum in Trinitate, et Trinitatem in unitate veneremur.
4. Neque confundentes personas, neque substantiam separantes.
5. Alia est enim persona Patris, alia Filii, alia Spiritus Sancti:
6. Sed Patris, et Filii, et Spiritus Sancti una est Divinitas, aequalis gloria, coaeterna maiestas.
7. Qualis Pater, talis Filius, talis Spiritus Sanctus.
8. Increatus Pater, increatus Filius, increatus Spiritus Sanctus.
9. Immensus Pater, immensus Filius, immensus Spiritus Sanctus.
10. Aeternus Pater, aeternus Filius, aeternus Spiritus Sanctus.
11. Et tamen non tres aeterni, sed unus aeternus.
12. Sicut non tres increati, nec tres immensi, sed unus increatus, et unus immensus.
13. Similiter omnipotens Pater, omnipotens Filius, omnipotens Spiritus Sanctus.
14. Et tamen non tres omnipotentes, sed unus omnipotens.
15. Ita Deus Pater, Deus Filius, Deus Spiritus Sanctus.
16. Et tamen non tres Dii, sed unus est Deus.
17. Ita Dominus Pater, Dominus Filius, Dominus Spiritus Sanctus.
18. Et tamen non tres Domini, sed unus Dominus.
19. Quia sicut singillatim unamquamque Personam Deum et Dominum confiteri christiana veritate compellimur: ita tres Deos aut Dominos dicere catholica religione prohibemur.
20. Pater a nullo est factus: nec creatus, nec genitus.
21. Filius a Patre solo est: non factus, nec creatus, sed genitus.
22. Spiritus Sanctus a Patre et Filio: non factus, nec creatus, nec genitus, sed procedens.
23. Unus ergo Pater, non tres Patres: unus Filius, non tres Filii: unus Spiritus Sanctus, non tres Spiritus Sancti.
24. Et in hac Trinitate nihil prius aut posterius, nihil maius aut minus: sed totae tres personae coaeternae sibi sunt et coaequales.
25. Ita ut per omnia, sicut iam supra dictum est, et unitas in Trinitate, et Trinitas in unitate veneranda sit.
26. Qui vult ergo salvus esse, ita de Trinitate sentiat.
27. Sed necessarium est ad aeternam salutem, ut incarnationem quoque Domini nostri Iesu Christi fideliter credat.
28. Est ergo fides recta, ut credamus et confiteamur, quia Dominus noster Iesus Christus, Dei Filius, Deus et homo est.
29. Deus est ex substantia Patris ante saecula genitus: et homo est ex substantia matris in saeculo natus.
30. Perfectus Deus, perfectus homo: ex anima rationali et humana carne subsistens.
31. Aequalis Patri secundum Divinitatem: minor Patre secundum humanitatem.
32. Qui licet Deus sit et homo, non duo tamen, sed unus est Christus.
33. Unus autem, non conversione Divinitatis in carnem, sed assumptione humanitatis in Deum.
34. Unus omnino, non confusione substantiae, sed unitate personae.
35. Nam sicut anima rationalis et caro unus est homo: ita Deus et homo unus est Christus.
36. Qui passus est pro salute nostra: descendit ad inferos: tertia die resurrexit a mortuis.
37. Ascendit ad caelos, sedet ad dexteram Patris: inde venturus est iudicare vivos et mortuos.
38. Ad cuius adventum omnes homines resurgere habent cum corporibus suis, et reddituri sunt de factis propriis rationem.
39. Et qui bona egerunt ibunt in vitam aeternam: qui vero mala in ignem aeternum.
40. Haec est fides catholica, quam nisi quisque fideliter firmiterque crediderit, salvus esse non poterit.

[system]

Oorspronkelijk geplaatst door Judokus

Deze Geloofsbelijdenis van Athanasius (in het Latijn: Symbolum Athanasianum of Quicunque vult) is een uiteenzetting van de triniteit die wordt toegeschreven aan Athanasius (295-373), aartsbisschop van Alexandrië. In de liturgie werd deze belijdenis opgelezen bij de zondagse priem in de westerse kerk; zij wordt niet gebruikt in de oosterse kerk:

Tekst in Nederlandse vertaling:

1. Al wie behouden wil worden, heeft vóór alles nodig, dat hij het algemeen geloof vasthoudt.
2. Wie dit niet volledig en ongeschonden bewaart, zal ongetwijfeld voor eeuwig verloren gaan.
3. Het algemeen geloof nu is, dat wij één God in de drieheid en de drieheid in de eenheid aanbidden,
4. zonder de Personen te vermengen of het Wezen te delen.
5. Want de Persoon van de Vader, die van de Zoon en die van de Heilige Geest zijn ieder een andere Persoon.
6. Maar één is de Godheid van de Vader en van de Zoon en van de Heilige Geest, gelijk is hun heerlijkheid en gelijk van eeuwigheid hun majesteit.
7. Zoals de Vader is, zo is de Zoon, zo is ook de Heilige Geest.
8. Ongeschapen is de Vader, ongeschapen de Zoon, ongeschapen de Heilige Geest.
9. Onmetelijk is de Vader, onmetelijk de Zoon, onmetelijk de Heilige Geest.
10. Eeuwig is de Vader, eeuwig de Zoon, eeuwig de Heilige Geest.
11. En toch zijn zij niet drie eeuwigen, maar één Eeuwige.
12. Zoals zij niet drie ongeschapenen zijn of drie onmetelijken, maar één Ongeschapene en één Onmetelijke.
13. Evenzo is de Vader almachtig, almachtig de Zoon, almachtig de Heilige Geest.
14. En toch zijn zij niet drie almachtigen, maar één Almachtige.
15. Zo is de Vader God, de Zoon God, en de Heilige Geest God.
16. En toch zijn zij niet drie Goden, maar één God.
17. Zo is de Vader Here, de Zoon Here en de Heilige Geest Here.
18. En toch zijn zij niet drie Heren, maar één Here.
19. Want evenzeer als wij door de christelijke waarheid genoodzaakt worden elke Persoon afzonderlijk als God en Here te belijden, worden wij door het algemeen geloof er van weerhouden te spreken van drie Goden of Heren.
20. De Vader is door niemand gemaakt of geschapen of voortgebracht.
21. De Zoon is door de Vader alleen, niet gemaakt of geschapen, maar voortgebracht.
22. De Heilige Geest is door de Vader en de Zoon niet gemaakt of geschapen of voortgebracht, maar Hij gaat van Hen uit.
23. Eén Vader dus, niet drie Vaders, één Zoon, niet drie Zonen, één Heilige Geest, niet drie Heilige Geesten.
24. En in deze Drieëenheid is niets eerder of later, niets groter of kleiner, maar alle drie Personen zijn aan elkaar gelijk in eeuwigheid en in hoedanigheid.
25. Zodat in alles, zoals reeds gezegd is, de eenheid in de drieheid en de drieheid in de eenheid te aanbidden is.
26. Wie derhalve behouden wil worden, moet deze overtuiging over de Drieëenheid hebben.
27. Maar het is noodzakelijk voor zijn eeuwig behoud, dat hij ook de menswording van onze Here Jezus Christus oprecht gelooft.
28. Het ware geloof is dan, dat wij geloven en belijden, dat onze Here Jezus Christus, de Zoon van God, evenzeer God als mens is.
29. God is Hij, omdat Hij uit de natuur van de Vader vóór de tijden is voortgebracht; en mens is Hij, omdat Hij uit de natuur van zijn moeder ìn de tijd geboren is.
30. Ten volle God en ten volle mens, met een redelijke ziel en een menselijk lichaam,
31. gelijk aan de Vader naar zijn Godheid, minder dan de Vader naar zijn mensheid.
32. Hoewel Hij God is en mens, is Hij toch niet twee, maar één Christus.
33. Eén is Hij, echter niet doordat de Godheid is veranderd in mensheid, maar doordat Hij als God de mensheid heeft aangenomen.
34. Eén is Hij, volstrekt niet door een vermenging van naturen, maar door de eenheid van zijn Persoon.
35. Want zoals een redelijke ziel met het lichaam één mens is, zo is ook God en mens één Christus.
36. Die geleden heeft om ons behoud, is neergedaald in het rijk van de dood, op de derde dag opgestaan uit de doden,
37. opgevaren naar de hemel, en zit aan de rechterhand van de Vader, vanwaar Hij komen zal om te oordelen de levenden en de doden.
38. En bij zijn komst moeten alle mensen wederopstaan met hun lichaam en rekenschap afleggen van hun eigen daden.
39. En die het goede gedaan hebben zullen in het eeuwige leven gaan, maar die het kwade gedaan hebben in het eeuwige vuur.
40. Dit is het algemeen geloof. Wie dit niet oprecht en standvastig gelooft, kan niet behouden worden.

Oorspronkelijke Latijnse tekst:

Ja, dat zal wel zijn, maar vele bisschoppen bestreden ook de idee van een wezensgelijkheid niet enkel van Vader en Zoon maar ook van de Geest. En
dat zorgde voor problemen en daarom zette Constantijn de bisschoppen onder druk om tot een oplossing te komen. Trouwen Athanasius werd verbannen.

[godisanidiot]

Oorspronkelijk geplaatst door Bhairav

Onnozele Nietzsche-quotende puber.

Ik heb Nietzsche nog niet gelezen en ken geen enkele quote van hem.
En wat was er niet juist in wat ik zei?

[Nynorsk]

ik moet iedere keer opnieuw denken aan mijn tante Trinie als ik de titel van dit topic lees.

[Praetorian]

[Praetorian]

Oorspronkelijk geplaatst door Bhairav

Onnozele Nietzsche-quotende puber.

Nietzsche is niet compatibel met pubers.

[netslet]

Oorspronkelijk geplaatst door Praetorian

Tuurlijk gaat er niemand antwoorden, ge hebt het volume van uw geluidskaart gedempt.