Open brief van de Vlaamse Jeugdraad aan de beleidsmakers

[Recitator]

Aan de ministers in dit land, allemaal,

Aan de volksvertegenwoordigers in dit land, ook allemaal,

Beste allemaal,

Graag hadden we jullie op de hoogte gebracht van een zinnetje dat in het Vlaamse regeerakkoord is opgenomen. ‘We zullen de regelgeving met 25 % verminderen tijdens deze legislatuur.’

Als we dit toepassen op de maatregelen waar het jeugdwerk mee geconfronteerd wordt, is er nog veel werk aan de winkel. Om het regeerakkoord uit te voeren moet u, rekening houdend met wat er de laatste 3 jaar aan regelgeving bijgekomen is, namelijk ongeveer de helft van de bestaande regelgeving wegwerken. Tot nog toe is er met andere woorden, enkel meer en zeker niet minder regelgeving. Wij noemen dat minzaam overregulering.

Laten we meteen met een voorbeeld beginnen: een fuif.

Zelf fuiven organiseren, is erger dan het vreselijkste examen.

Eerst zoeken we een plaats. Deze mag natuurlijk niet in een woonkern liggen. De Vlaremwetgeving schrijft immers strikte geluidsnormen voor.

Maar de enige plaats waar we dan nog eens een stevige beat uit de boksen mogen toveren is op de duur het industriepark. Niet meteen de meest romantische plek om even buiten met je lief van andere dingen dan muziek te genieten. Bovendien is het openbaar vervoer op deze plekken op een zaterdagnacht niet echt wat je noemt stevig uitgebouwd.

Vervolgens gaan we affiches plakken. De fiscale zegels hoeven niet meer sinds het begin van dit jaar. Dat lijkt een goede zaak, want in de plaats daarvan hoeven we enkel een eenvoudige brief af te halen bij het ministerie van financiën. Het is alleen wat jammer dat de mensen daar zelf deze nieuwe regels nog niet kennen.

Wel even het politiereglement er bij halen om te zien waar mag geplakt worden.

Daarna doen we de aanvraag voor Sabam. Samen met de leerkracht wiskunde geraken we er wel uit hoeveel we deze heren en dames moeten betalen. In de hoop dat dit geld echt bij de auteurs van onze favoriete muziek terecht komt. In één keer de billijke vergoeding regelen dan maar. Dat dacht je. Andere inningskantoren, andere berekeningswijzen voor een belasting die ons inziens alles met de vorige heeft te maken. Natuurlijk vinden we dat én de auteurs en de muzikanten recht hebben op een goed loon. Maar waarom ze ons persé willen gelijk schakelen met de commerciële sector, en waarom dat niet in één aanvraag kan, dat is ons niet duidelijk.

Op mijn vrije avond vraag ik de tapvergunning schriftelijk aan. De vergunning op etenswaren moet niet, vermits we hiervoor twee jaar terug al 50 euro betaalden en dit drie jaar geldig is. Ik lees de kleine lettertjes wel hoor.

Voor de fuif zelf voorzien we een legertje stewards. We weten niet meer goed of dit nu wel of niet moet van minister Dusquenne, maar we nemen het zekere voor het onzekere. Dan zijn we het al gewoon voor als het echt moet.

We voorzien wat extra toiletten, en hebben ergens gehoord dat deze chemisch moeten zijn. Allicht heel milieuvriendelijk. Wellicht ook iets uit de Vlaremwetgeving. En daarmee is de cirkel rond.

Een mens zou op den duur verzuurd aan een fuif beginnen. Maar dat kan, volgens ons, niet de bedoeling zijn.

O ja, we zijn vergeten kaarten te verkopen. Een hele opluchting, want daardoor is de wet op de ambulante handel niet van toepassing. De inkomsten gaan dus wel aan onze neus voorbij maar ook dat is geluk. We zijn een vzw. Wie weet welke papieren we daar moesten voor invullen.

Uiteraard is dit slechts een voorbeeld. U weet zelf dat we ook nog subsidieaanvragen moeten doen, verslagen en rapporten schrijven in functie van onze erkenningen. We moeten zorgen dat we in orde zijn met verzekeringen uiteraard en liefst nog met de goedkoopste in zee gaan.

Tijdens het spelen is er inderdaad de verkeerswetgeving, maar ook de bossen moeten we administratief kennen. Per keer dat we er in spelen offeren we een boom aan papier op. We houden in de gaten wanneer er kan gejaagd worden, het kajakken in de Ardennen kent voor ons geen geheimen.

We weten aan welke kwaliteitscriteria ons jeugdverblijfscentrum moet voldoen en zijn zeker dat het in orde is qua brandveiligheid. We kunnen dus gerust op kamp vertrekken. Zeker nu we niet meer aan dezelfde vereisten als een reisbureau moeten voldoen, tenminste als het parlement de regering volgt.

De wet op de openbare dronkenschap hangt uit in het jeugdhuis en is gekend en van veilig vrijen en seksuele meerderjarigheid weten we ook een aardig mondje mee te spreken.

Dit alles is een deel van de reguliere werking. We hoeven u niet uit te leggen wat er gebeurt als we iets extra willen doen. Om maar iets te zeggen, een eigen lokaal bouwen ….

We twijfelen er niet aan dat al deze bepalingen met de beste bedoelingen zijn geschreven, alleen komt het op de duur niet meer zo over.



Beste ministers, beste volksvertegenwoordigers,

Wist u dat u het parlement ook voorstellen kan doen om wetten en decreten af te schaffen, administratief te vereenvoudigen, doorzichtig te maken? Dat kan dus hé, we hebben het nagevraagd.

Wist u nog dat u dat in het begin van de regeerperiode zelfs beloofde?

We hopen echt dat u hier snel, en als het even kan in onderling overleg, verandering in brengt. Dat we terug met de dingen kunnen bezig zijn waarmee we echt moeten bezig zijn: plezier maken met elkaar.

Met vriendelijke groeten,

Namens de Vlaamse Jeugdraad,