Code voor de Vlaming te Brussel

[Pelgrim]

Sit stak al een paar weken in mijn mail box, ik weet niet of dat hier al verschenen is dus post ik het maar even:

11 juli 2008, Vlaamse feestdag te Brussel ... Is er iets veranderd?

Kettingmail: stuur dit bericht door aan al de in Brussel werkende "Nederlandstalige Belgen" die je kent (collega's, familie, kennissen ...) en een groot geluk zal je overkomen (nl. dat Vlaanderen stilaan baas wordt in zijn eigen hoofdstad).

Bijna 40 jaar geleden schreef een onderzoeker "Brussel is waarschijnlijk de enige hoofdstad ter wereld waar er zoveel minachting heerst voor de taal die door de meerderheid van de bevolking van het land gesproken wordt" (D. Wilmars, Diagnose Brussel, 1971).

Is er sindsdien iets veranderd? Neen. Of toch wel, het is alleen maar erger geworden. Zeker sinds Brussel een Derde Gewest is geworden en de centrale overheid geen controle meer uitoefent op de toepassing van de taalwetten, permitteert Franstalig Brussel zich om elke dag opnieuw honderdduizenden Vlamingen te negeren, zelfs ronduit te pesten en te vernederen, door stelselmatig elk onthaal in eigen taal te weigeren.

Een hoofdstad kan alleen leven door en met haar hele land; daarom moet ze - althans in een normaal land - naast de grote voordelen, ook enkele blijvende opdrachten daarvan aanvaarden; en één van die opdrachten is dat ze zich moet openstellen voor de hele bevolking waarvan zij leeft. En dat is bij Brussel voor 80% de Vlaamse bevolking.

In een normaal land gebeurt de financiering van de hoofdstad via het centraal budget van de staat. En heel het land beslist dan ook mee wat er met dat geld in de hoofdstad gebeurt. Dat is nu precies wat Franstalig Brussel niet wil.

Zij hebben van Brussel een apart gewest willen maken, maar ze kunnen met hun eigen inkomsten hun eigen uitgaven niet eens dekken. Daarom eisen ze arrogant steeds bijkomende miljarden van de federale overheid. En ze blijven voorwenden niet te weten dat elke Belgische euro, die Brussel toegestopt krijgt, bestaat uit 70 Vlaamse cent.

Zij wensen "geen Vlaamse schoonmoeder", maar zij eisen wel het geld van die "Vlaamse schoonmoeder". Maar Vlaanderen mag zich niet inlaten met wat Brussel uitvoert met dat geld. Wij mogen zelfs niet vriendelijk vragen dat Brussel, in ruil voor dat vele geld, de kleine inspanning zou doen om de Vlaamse pendelaars in het Nederlands te woord te staan.

Hoe lang kan dit blijven duren?

Het moet uit zijn met die verachting voor al wat Vlaams of Nederlandstalig is.

Daarom houden vanaf 11 juli 2008 (onze feestdag) alle "Nederlandstalige Belgen" zich aan de ...

Code voor de Vlaming te Brussel

De Vlaming als particulier te Brussel: enkel Nederlands

Als je als Vlaming in Brussel gaat winkelen, als je er op café of op restaurant gaat, of je zoekt ontspanning, of je bezoekt een museum, of je moet een beroep doen op openbare diensten, spreek en schrijf dan uitsluitend en alleen Nederlands. Je spreekt of verstaat in die gevallen geen Frans (en ook geen Engels).

Daarbij kan je natuurlijk te maken krijgen met een verkoopster of verkoper, een ober of dienster, of een loketbediende of ambtenaar die geen Nederlands kent (of doet alsof hij of zij het niet kent). Je kan dan gebarentaal maken, een vertaler vragen, een klacht indienen of eenvoudig weggaan. Zonder geld achter te laten natuurlijk. Geen Nederlands, geen centen!

De Vlaming tewerkgesteld te Brussel

Honderdduizenden Nederlandstaligen werken in Brussel met Franstalige collega's, in federale overheidsdiensten, in parastatalen, in federale wetenschappelijke instellingen als bediende in de privé-sector, enzovoort.

Wie in dat geval is, past op de werkvloer, op kantoor en in een vergadering tegenover collega's van gelijke rang strikt deze regel toe: ieder spreekt zijn eigen taal en verstaat de andere. Het moeten niet altijd de Vlamingen zijn die alle inspanningen doen. Maak die collega's duidelijk dat je niet verwacht dat ze Nederlands spreken, maar wel dat ze het verstaan.

Met Franstaligen van hogere rang wordt alleen in het Nederlands gecommuniceerd. Aanvaard zeker geen bevelen of richtlijnen in het Frans!

Met Franstalige collega's van lagere rang kan je Frans spreken, maar breng ze ook wat Nederlands bij.

Vele Vlamingen moeten in Brussel als ambtenaar, bediende of verkoper/verkoopster, diensten verlenen aan derden. In dat geval spreek je onbekenden altijd eerst in het Nederlands aan. Blijkt dat de cliënt anderstalig, dan kan je overschakelen op zijn/haar taal, indien je die goed machtig bent. En slechts indien dat in je jobomschrijving staat en je er speciaal voor betaald wordt ...

De Vlaming volgt in Brussel altijd nauwgezet deze code ...

o want Brussel ligt helemaal binnen Vlaanderen en Brussel is Vlaamse grond.
o want Brussel leeft van Vlaamse centen.
o want noch lafhartige angst, noch jacht op geld of aanzien kan de Vlaming ertoe aanzetten zijn taal te verloochenen.

Er gaat iets veranderen:

Vanaf 11 juli 2008 is het gedaan met onze onderdanigheid!

Doorsturen a.u.b.!

Lijkt me een interessant initiatief. Als we nu eens collectief Brussel gaan vernederlandsen, dan zijn de problemen ineens opgelost en kan Belgique netjes in twee gesplitst worden.

[Fozzie]

Oorspronkelijk geplaatst door Pelgrim

Sit stak al een paar weken in mijn mail box, ik weet niet of dat hier al verschenen is dus post ik het maar even:

Wie in dat geval is, past op de werkvloer, op kantoor en in een vergadering tegenover collega's van gelijke rang strikt deze regel toe: ieder spreekt zijn eigen taal en verstaat de andere. Het moeten niet altijd de Vlamingen zijn die alle inspanningen doen. Maak die collega's duidelijk dat je niet verwacht dat ze Nederlands spreken, maar wel dat ze het verstaan.

Met Franstaligen van hogere rang wordt alleen in het Nederlands gecommuniceerd. Aanvaard zeker geen bevelen of richtlijnen in het Frans!

Met Franstalige collega's van lagere rang kan je Frans spreken, maar breng ze ook wat Nederlands bij.

Lijkt me een interessant initiatief. Als we nu eens collectief Brussel gaan vernederlandsen, dan zijn de problemen ineens opgelost en kan Belgique netjes in twee gesplitst worden.

Ik kan me er globaal in vinden (ik werk wel niet in Brussel, maar als ik in Brussel ben, dan spreek ik Nederlands), maar ik snap niet goed waarom men onderscheid moet maken tussen collega's van gelijke, hogere en lagere rang.

Ik zou zeggen: elke collega communiceert zijn eigen taal (gelijk welke "rang", we zitten niet in het leger) en de andere begrijpt deze. Een Franstalige chef die een verslag vraagt aan een Nederlandstalige ondergeschikte kan dit vragen in het Frans, maar zal een Nederlandstalig verslag krijgen (desnoods vraagt die chef maar aan een Franstalige om het te vertalen).
Wie omwille van de verschillende taal de andere niet goed begrepen heeft (kan wel gebeuren bij uitdrukkigen en taal-specifieke woorden), kan natuurlijk altijd uitleg vragen. Als een Franstalige ober het woordje "smos" niet begrijpt, dan zal ik heel vriendelijk in het Nederlands uit leggen dat ik een broodje met ham, kaas en groenten wens.

[Everytime]

De meeste Vlamingen hebben geen interesse in dat brol en weten wat de Brusselse realiteit is. Resultaat : ze spreken Frans in Brussel.