Het einde van ja, maar, maar.

[epicurist_dirk]

Het einde van ja, maar, maar.

Het einde van de wet ja, maar, maar.
Het einde van de overeenkomst ja, maar, maar.
Het einde van de afspraak ja, maar, maar.
Het einde van juist ja, maar, maar.
Het einde van nee, maar, maar.

Hoe kon nog iets beslist worden in de politiek en in de rechtbank? Het was toch altijd: ja of neen, maar, maar.
Hoe moeten bedrijven nog weten wat te doen, op welke basis kan men investeren. Ja doe maar, maar, maar.
Hoe moeten de mensen nog weten wat een beslissing is, wat en wet is? Wat mag en kan. Ja of neen maar, maar.

Zal de politieker nu niet meer beginnen met: neen, Blabla.
Maar met: ja want er is de wet of er is de afspraak.

Wellicht een illusie. Misschien dat ook hier een omwenteling gebeurd. We zijn nu toch bezig.

[Jazeker]

Wat je ook rookt, laat me weten waar ik het ook kan krijgen.

[epicurist_dirk]

JAZEKER, bedankt voor het grappig antwoord. Dat toch het gevoel geeft dat je zou willen mee dromen over correctere toestanden.

Regels, afspraken, wetten zijn resultaten van gezamenlijke overeenkomsten. Het is evident dat deze aangepast moeten kunnen worden naargelang de wereld evolueert. Waar na het gemeenschappelijke bereikte resultaat de fundatie vormt voor verdere opbouw.

Toch spijtig dat verwacht word dat men in een roes moet zijn om te verwachten dat discussies of menings verschillen verdedigd worden op deze fundaties.

En niet met “neen, blabla...” en de gehoopt eenzijdige visies over het probleem.
Dus niet:
de wet ja, maar..., maar.....
de overeenkomst ja, maar..., maar....
de afspraak ja, maar...., maar.....
juist ja, maar...., maar....

Maar met: ja want er is "de wet ..." of er is "de afspraak ...".

Zoals ik reeds schreef het zal wel bij een illusie blijven. Maar van dromen blijft men jong. Het kan nooit zo slecht zijn dat het voor niets goed is.

[roger verhiest]

Er is de letter van de wet, de geest van de wet
zoals
er een fles is en de geest uit de fles.