VlaamsProgressieven: Wil Leterme regeren zonder meerderheid?

[Politics.be]

Als ik Bart De Wever mag geloven (en wie zou er nu nog twijfelen aan zijn ultimatums) is er geen regering meer. Of laten Vlaanderen en de CD&V nu plots toe dat Leterme I bis kan blijven voortregeren zonder meerderheid aan Vlaamse zijde?

Ooit verklaarden Leterme en De Wever unisono dat een regering zonder meerderheid aan Vlaamse zijde onaanvaardbaar was. Mijns inziens terecht. De beslissing van de N-VA om Leterme I bis niet langer te steunen, zorgt ervoor dat nog maximaal 42 van de 88 Vlaamse kamerleden de regeringsploeg steunen (en dan reken ik Michel Doomst nog erbij).

Waar Yves Leterme in juni 2007 de verkiezingen won met de duidelijke boodschap dat Vlaanderen zich niet langer mocht laten doen, regeert (of wat daarvoor moet doorgaan) hij vandaag rustig verder terwijl niet eens de helft van de Vlaamse kamerleden hem het vertrouwen geeft. Het moet van de tijd van Surlet de Chokier geleden zijn dat dit nog gebeurde. In volle vakantieperiode pleegt Leterme, bijgestaan door de Koninklijke bemiddelaars, een staatsgreep. Hoe kunnen we regeren tegen de meerderheid van de bevolking in anders noemen? En waarvoor? Toch niet omdat het land zo’n regering nodig heeft? De chaos van de laatste 14 maanden is ongezien. De huidige ploeg slaagde er niet in ook maar één nieuw wetsontwerp gestemd te krijgen.

In die korte periode verloor België zijn ‘golden share’ in Suez-GDF, klom de inflatie naar ongekende hoogtes, vieren we de begroting, werd een hongerstaking hét criterium tot regularisatie,… De politieke impasse maakt van de huidige generatie politici klonen van zij die er eind jaren ’70 - begin jaren ’80 voor zorgden dat u en ik tot op vandaag de fouten van het verleden afbetalen.

De beslissing van N-VA om de regering op te geven, leidt dus onvermijdelijk tot een nieuwe tocht van Leterme richting Laken. Enkel met een “arithmétique hollandaise” kan men nog stellen dat hij over een meerderheid beschikt. N-VA heeft het ons al eens eerder wijsgemaakt: bij de vertrouwensstemming voor de overgangsregering-Verhofstadt mocht geen rekening gehouden worden met hun onthoudingen. Het deed denken aan Willem I die in 1815 de afwezigen en diegenen die “om de verkeerde redenen” tegenstemden, toch als ja-stemmer noteerde om een meerderheid te halen voor zijn nieuwe grondwet. Het resulteerde later in de bekende leuze “Wij willen Willem weg…”

Bron: politics.be