VVO : “IT’S BELGIUM, STUPID”! Defenestratie van Leterme I .

[Politics.be]

Eerste Minister Leterme, zijn mandaat verkregen van 800.000 kiezers indachtig, heeft zijn best gedaan om een “grote” staatshervorming uit de brand te slepen. Toen hij, moe gesard door het eeuwige “NON” van de Franstalige partijen en allerminst gesteund door de Vlaamse coalitiepartner, er de brui aan wilde geven, is hij daarin niet gevolgd door zijn eigen partij. Het is de CD&V slecht bekomen. Door het opgeven van het kartel met de N-VA was ze nog nauwelijks de grootste partij van de coalitie.

Het doorschuiven van de staatshervorming naar de Vlaamse regering heeft de besprekingen over die “grote” staatshervorming nauwelijks vooruit geholpen. De slagkracht van de federale regering was gering. Zo hadden we, wat het Midden-Afrikabeleid betreft, twee ministers van Buitenlandse Zaken, enerzijds De Gucht, anderzijds Michel “pere et fils”... . Over de regularisatie van asielzoekers kon zelfs geen omzendbrief worden opgesteld ! Leterme I struikelde dan zelf over “aantijgingen” inzake een poging tot beïnvloeding van de gerechtelijke macht in de beruchte Fortis-saga ... .

Gevolg: débacle voor de CD&V die haar drie topministers verliest, terwijl andere ministers, over wie toch ook vragen kunnen worden gesteld, mogen aanblijven of zelfs bevorderd worden.

Soldenregering .

Een week voor de regering Van Rompuy tot stand kwam, schreef L. Van der Kelen, hoofdredacteur van het Laatste Nieuws, dat België een echte regering nodig had. Nadien verheugde hij zich over de nieuwe regering. Een echte regering ? Dat was alleszins niet de mening van andere collega’s. Ook niet van “The Economist” bv., die ze typeerde als nogmaals een “caretaker”-regering.

Het VVO sluit zich daar bij aan. Er is geen nieuw programma. Van Rompuy I schuift de verantwoordelijkheid voor een staatshervorming eveneens van zich af. Wat niet verwonderlijk is vanwege een oude krokodil als premier Herman Van Rompuy, die nog opgroeide in de vijver van het tot op de draad versleten Belgisch nationalisme en zich derhalve aanmeldt als een erfgenaam en vaandeldrager van een antidemocratische particratie. Een krachtdadig beleid kan van deze regering niet worden verwacht daar ze bovendien de inwendige beleidstegenstellingen erft van Leterme I, met een aanzienlijk verzwakte CD&V, die intern verdeeld is, omdat de ACW-vleugel op een zijspoor werd gemanoeuvreerd.

. / ..

. / ..

Een regering tegen Vlaanderen .

Er moet worden vastgesteld dat deze federale regering, evenmin als de vorige, langs Vlaamse zijde een meerderheid heeft. Nochtans blijft CD&V deze coalitie steunen, terwijl ze destijds, toen ze nog in de oppositie zat, aankondigde dat zulks een burgerloorlog zou teweeg brengen. “Om het smeer likt de kat de candeleer” ... , ondanks het mandaat dat CD&V bij de laatste verkiezingen had gekregen. Deze houding vertaalt zich in een anti-vlaams beleid, zoals in het afschaffen van de subsidies voor de tewerkstelling van oudere, hoofdzakelijk Vlaamse, werklozen.

Van Rompuy heeft meteen, ook al toen hij “verkenner” was, toegevingen gedaan aan de Franstalige eisen. Zo stemt hij in met “onderhandelingen” over de splitsing van BHV, wat betekent dat wij voor ons goed recht een prijs zullen moeten betalen. Toch wel erg kras, voor een Vlaams politicus die in één van de zes randgemeenten woont !

België is niet de oplossing, wel het probleem !

Van Rompuy I krijgt te kampen met dezelfde noord-zuid-tegenstellingen als de vorige regeringen, ondermeer deze die hierboven werden vermeld en die in beginsel geen “communautaire” problemen zouden zijn. De Franstalige partijen, gesterkt door hun ondemocratisch vetorecht, blijven de Vlaamse meerderheid minoriseren. Indien de Belgische staat nog een overlevingskans wil hebben, dan moet er inderdaad nog vòòr 7 juni een “grote” staatshervorming komen, want nadien kan het te laat zijn !

7 juni, dat is morgen !

Bron: politics.be