LSP : Bouwvakkers bij Lindsey Oil Refinary (Total) halen overwinning op het Europa va

[Politics.be]

De Belgische pers had niet veel nodig. Dagenlang liet ze zich meeslepen inde totaal verkeerde voorstelling van het sociaal conflict bij Lindsey OilRefinery (LOR). Een paar union jacks en enkele pankardes die Brownsgrootspraak over Britse jobs voor Britse arbeiders parodiëren,volstonden om het conflict uit te roepen tot het ultieme bewijs vanegoïsme bij de arbeiders. Dat is wereldnieuws, ook in de Belgische pers.Total moest echter inbinden. Italiaanse en Portugese werknemers bij LORwerken voortaan onder dezelfde condities als hun Britse collega's. Eenprimeur voor talloze werven in Groot-Brittannië en wellicht in heelEuropa. Waar blijft onze pers nu?

Wat was er gebeurd? De Franse multinational Total, eigenaar van LOR, wou
net voor kerstdag van de economische crisis gebruik maken om haar contract
met de Britse onderaannemer Shaw op te zeggen. Die stond in voor de
bouw van een nieuwe (hydro desulfarisatie-) installatie. In haar plaats wou
Total beroep doen op IREM, een Italiaanse onderaannemer. Volgens de
Italiaanse vakbondskoepel CGIL is die berucht voor haar anti-syndicale
houding.

Niet het feit dat het IREM werkt met Italiaanse of Portugese arbeiders,
maar het feit dat die arbeiders niet onder het (Britse) nationaal
collectief akkoord voor bouwvakkers vallen, was cruciaal in het conflict.
De Europese richtlijnen, gestut door het Europees hof van de rechten van de
mens, beschouwen het nationaal collectief akkoord immers als een
handelsbelemmering. Het zou indruisen tegen het vrij verkeer van
goederen en kapitaal, ingeschreven in de regelgeving van de Europese Unie,
de club van Europese kapitalisten.

Men heeft geen diploma's nodig om in te zien dat die regels op maat van
het patronaat geschreven zijn. Dat wil niets liever dan de handen vrij
hebben, liefst zonder inmenging door vakbonden. De EU-richtlijnen zijn een
blanco cheque om arbeiders in het gastland aan te voeren aan
slechtere loons- en arbeidscondities zolang de minimumvoorwaarden van het
land van herkomst maar van toepassing zijn. De eerste 100 Italiaanse
arbeiders werden reeds aangevoerd. Ze verblijven op een woonboot in
Grimsby. Het gaat om een soort gevangenisboot bewaakt door
veiligheidsagenten.

Als reactie op het gebrek aan veiligheid op de werven, werden in het
verleden in de sector belangrijke toegevingen afgedwongen. De arbeiders en
hun vakbonden hebben een deel van het beheer uit de handen van het inhalige
patronaat gehaald. Ze zien onder meer zelf toe op het respect van
veiligheidsvoorschriften. LOR is een zogenaamde blue book site. Dat wil
zeggen dat iedere werknemer er onder het nationaal collectief akkoord voor
de bouw valt. Indien Total en IREM in hun opzet geslaagd waren, dan zou dat
de controle op de werf door de arbeiders fors uitgehold hebben.

Wij ontkennen niet dat er elementen van verwarring aanwezig waren. De pers,
hierin bijgestaan door mainstream links, benadrukte vooral het gebruik van
de slogan “Britse jobs voor Britse arbeiders� en het feit dat sommigen
met de union jack zwaaiden tijdens de eerste uren van het conflict. Dat kon
moeilijk anders. De arbeiders werden van de ene dag op de andere op straat
gegooid. Het argument van de patroon luidde diens recht om zonder beperking
beroep te doen op andere werkkrachten uit de Europese unie. Zowat 25.000
geschoolde bouwvakkers werken op gespecialiseerde werven als
olieraffinaderijen en krachtcentrales. Al jaren zijn zij in een strijd
verwikkeld met de patroons over de controle op de werven. Er circuleren
zwarte lijsten, maar in de voorbije periode was het altijd wel mogelijk om
elders aan de slag te gaan. Met de economische crisis is de schrik voor
jobverlies niet alleen voor zichzelf, maar ook voor de volgende generaties,
ingetreden.

De vakbonden waren zich aan het voorbereiden op een confrontatie. Dat werd
echter versneld door de gebeurtenissen bij Total. De vakbondsafgevaardigden
pleitten er nog om de normale overlegprocedures te volgen, maar de
arbeiders legden spontaan het werk neer. Het was een onofficiële staking
die begon zonder leiding en zonder duidelijke eisen. Het spontane karakter
van de staking had ook een vacuüm tot gevolg dat de eerste 2 à 3 dagen
ingevuld werd door zelfgemaakt posters, vooral gedownload van een website
van bouwvakkers die de draak steekt met de Britse premier Brown en de naam
BJ4BW, British Jobs for British Workers, draagt. Dat was echter nooit een
eis van de stakers, maar werd door de media aangegrepen om de staking voor
te stellen als gericht tegen œmigranten. De BNP die op basis van de
mediaverslagen verscheen aan de piketten, werd er trouwens weggejaagd.

De manier waarop de pers en mainstream links reageerden was echter niet
zonder gevaar. De moraliserende terechtwijzingen en de onderliggend
beschuldiging van racisme en xenofobie hadden een deel van de arbeiders in
de handen van uiterst rechts kunnen drijven. Dat kon gelukkig afgeblokt
worden doordat een stakerscomité verkozen werd met onder meer enkele
sympathisanten van de Socialist Party, de Britse zusterpartij van de Linkse
Socialistische Partij. British jobs for British workers werd
ingeruild voor de slogan Trade union jobs, pay and conditions for all
workers en de union jack maakte plaats voor pankardes waarop
Italiaanse arbeiders in het Italiaans werden opgeroepen om de staking te
vervoegen.

Sindsdien is de staking niet langer wereldnieuws, ook niet meer in de
Belgische pers. We willen de lezers het resultaat echter niet onthouden. De
arbeiders kregen garantie voor het behoud van 102 van de 198 jobs
beschikbaar in dat deel van de raffinaderij. Er worden geen Italiaanse
arbeiders afgedankt, de 100 die er al zijn, blijven behouden. Als onderdeel
van het akkoord, zullen de vakbondsafgevaardigden er echter op toezien dat
de Italiaanse en Portugese arbeiders aan dezelfde loon en arbeidscondities
tewerkgesteld worden als lokale arbeiders, zoals voorzien in het collectief
akkoord. Dat betekent in de praktijk dat gesyndiceerde werknemers met
Italiaanse IREM werknemers aan de slag zullen zijn en in staat zijn toe te
zien op de naleving van die voorwaarden.

Bovendien heeft het stakerscomité door de vakbonden gecontroleerde
registratie van werkloze geschoolde vakbondsleden afgedwongen. De
kapitalisten huiveren doorgaans bij de gedachte eraan, omdat dit een
beperking is op hun recht om arbeidskracht uit te buiten zonder inmenging
van de vakbonden. Het is feitelijk een vorm van closed shop. De
onderaannemers zijn verplicht beroep te doen op het werklozenregister van
de vakbonden als ze extra werkkrachten nodig hebben. Het alternatief op
vakbondscontrole over aanwervingen, is controle door de werkgevers die
uiteraard geen vakbondsactivisten zal aanwerven, zeker niet in een sector
waar zwarte lijsten schering en inslag zijn.

Dit akkoord is een precedent voor talloze bedrijven waar onderaannemers aan
de slag zijn. Het werd afgedwongen door spontane actie, geleid door een
stakerscomité dat de vakbonden wel moesten erkennen. De beruchte
anti-vakbondswetten bleken waardeloos zodra de massa van de arbeiders zich
in beweging zetten. Het stakerscomité wil een nationale betoging
organiseren tegen de neerwaartse spiraal op het vlak van lonen en
arbeidscondities.

De Linkse Socialistische Partij neemt deel aan de Europese Verkiezingen van
7 juni 2009 met een programma gericht tegen dit patronale Europa. Onze
lijsttrekker daarbij, Bart Vandersteene, sprak zijn solidariteit uit met de
arbeiders bij LOR. Wij delen hun verzet tegen de gevolgen van het asociale
beleid van de EU en komen op voor internationale solidariteit tegen het
Europa van het kapitaal.


Bron: politics.be