Communitarisme

DSC · 9 maart 2009, 18:13

http://en.wikipedia.org/wiki/Communitarianism

Check de website, ik zou hier graag eens horen wat jullie visies zijn m.b.t. dit fenomeen, no limits...

Kallikles · 9 maart 2009, 19:22

Angelsaksische "filosofie"... Tja.

In de Franstalige ruimte betekent "communautarisme" overigens iets geheel anders.

Sjaax · 10 maart 2009, 09:36

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door DSC

http://en.wikipedia.org/wiki/Communitarianism

Check de website, ik zou hier graag eens horen wat jullie visies zijn m.b.t. dit fenomeen, no limits...

Communitarisme is nogal breed gedefinieerd, moeilijk om er iets over te zeggen. Maar als je als kenmerk zou willen noemen dat een grote rol wordt weggelegd voor NGO's en de civil society, dan vind ik dat een goede benadering. Aan de ene kant verwerpt men de atomistische ultra-liberale benadering, aan de andere kant erkent men de bezwaren van een sterk sociale benadering, waar een grote kans bestaat dat het individu wordt vermalen in bureaucratische, formalistische structuren.
De NGO's zijn een tussenvorm tussen individuele actie en politieke partij met een focus op een bepaald onderwerp. Het nadeel is uiteraard dat niet het brede politieke spectrum in de afwegingen wordt meegenomen. Het voordeel is dat het individuen verenigt, in zekere mate socialiseert en aansluit bij specifieke interesses van mensen

DSC · 10 maart 2009, 13:35

Het is inderdaad zo dat het zich nogal sterk manifesteert in Angelsaksische landen. In de VS is de verankerde politieke tegenstelling liberaal-conservatief immers zo versleten als de eerste stoomtreinen.
Liberalen benaderen de mensen als volledig autonome individuen en verwaarlozen de sociale banden, terwijl conservatieven zich enerzijds vastklampen aan (religieuze) dogma's die een kritische reflectie over waarden in de weg staan en er daarenboven economisch-rechtse visies op nahouden.
Het gemis aan sterke sociaal-democratische, socialistische of christen-democratische tradities veroorzaken hier een zichtbare lacune...

In Engeland heeft Blair er zich dan weer op geïnspireerd m.b.t. het zoeken naar 'de derde weg' tussen kapitalisme en communisme. De fascinatie van Europese sociaal-democraten voor een "third road"-benadering is niet nieuw, maar neemt verschillende vormen aan: van communitarisme tot links-liberalisme, van 'nieuw-links' tot het 'opschuiven richting centrum'. Combineer dit met een reactionnaire socialistische tendens en (pseudo-)marxistisch lobbyisme en je verkrijgt een situatie waarin de rode partijen een even groot allegaartje gaan vormen als de christen-democraten al decennia lang doen in Vlaanderen. CD&V groepeert immers mensen die, mochten de politieke breuklijnen zich VANDAAG af gaan tekenen ipv in de jaren '20 van de vorige eeuw, normaal gesproken nooit met elkaar op 1 lijst zouden gaan staan.

Het gevolg: tijdens economische crisissen reageren de socialisten eerder verdeeld en gaan ze sneller op elkaar hakken dan op de buitenwereld (zie: de PS in frankrijk) of reageren ze nagenoeg niet door het gebrek aan een eenduidige en ideologisch gefundeerde visie (zie: de sp.a)...

De 3 traditionele 'zuilpartijen' zijn uitgegroeid tot kameleonpartijen die hun visies aanpassen om kiezers aan te trekken, en alsmaar meer geloofwaardigheid verliezen. Desondanks overleven ze dankzij de angstvallige behoudsgezindheid van menig kiezer ("kzal maar stemmen waar t t minste kwaad kan"), de populariteit van enkele kopstukken en de verankerde verzuiling in enkele oudere, hetzij (in)direct soms ook doorgegeven aan jongere, middens ("de rooi zijn altijd klootzakken geweest, stem altijd op de sossen want da zijn de goei, stem katholiek want da zijn de goei, de blauw zijn rijke nekken, ne zelfstandige moet liberaal stemmen etc.").

In mijn ogen is het communitaristisch denken hét tegengif t.o.v. de opmars van liberaal-rechts. En dan heb ik het niet enkel over LDD, maar over de toenemende neoliberale consensus binnen Europa.

Marxistische dogma's zijn achterhaald en een reactionnair socialisme of syndicalisme biedt de mensen niets nieuws. Ook sociale nationalisten maken in de regel een kapitale denkfout: zij brengen de menselijke sociale interactiegemeenschappen immers onder in het concept van 'volkeren'. Die volkeren laten zich vooraleerst moeilijk definiëren: vanuit raciaal oogpunt kan dit wetenschappelijk gezien immers niet, dat is een 'optische illusie'. Vanuit cultureel oogpunt zijn er dan weer geen SLUITENDE grenzen te trekken. Enkel criteria als het nationaliteitscriterium, het geboorte- of woonplaatscriterium houden steek.
Zelfs ALS je ze definieert, bekom je een "ivoren toren-visie": voor een bepaalde Antwerpenaar behoren zijn kameraad die hij op vakantie in Cambodja leerde kennen, alsook zijn Marokkaanse buurman die volgens hem wel 'ok' is, méér tot zijn gemeenschap dan zo'n anonieme West-Vlaming met wie hij veel minder de neiging heeft solidair te zijn.
Die overijverige neiging om banden te structureren maakt van nationalisme immers een praktisch weinig stabiele ideologie.

Daar heel wat sociaal-democraten vaak meer neigen naar ethisch-cultureel links-liberalisme, waarbij de sociaal-economisch liberale marktconsensus stilzwijgend wordt geaccepteerd en soms 'verzacht', is er denk ik ook in Europa nood aan een 'neocommunitaristische stroming', die economisch sociaal is, rechten én plichten t.o.v. de gemeenschap benadrukt (waarbij er wordt geaccepteerd dat gemeenschappen subjectief geconstrueerde en in de tijd veranderlijke micro-realiteiten zijn), een duurzaam beleid t.o.v. de volgende generaties nastreeft, de sociale banden tussen mensen in hun omgeving wil versterken, het onveiligheidsgevoel wil reduceren, sociale en syndicale organisaties mee wil globaliseren ipv afbreken of (de fout die veel reactionnare sossen maken) hen willen 'behouden' op de manier zoals het nu is, immigraties op menswaardige wijze wil reguleren op een manier die gericht is op maximale integratie in de sociale cohesie op het micro-niveau (dus niet door hen te benaderen als paria's, noch met een mentaliteit van 'doe maar op' of 'als ze zich maar aan de wet houden, ist goed' of a.d.h.v. economische criteria als 'ze moeten hier werk hebben' zoals bij Open VLD of LDD, noch op basis van willekeur) én die zowel internationale solidariteit als bestuurlijke subsidiariteit promoot, waarbij markt, overheid en gemeenschap elkaar controleren.
Een dergelijke beweging moet natuurlijk wel democratisch zijn en de individuele mensenrechten respecteren.

Sjaax · 11 maart 2009, 08:51

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door DSC

Daar heel wat sociaal-democraten vaak meer neigen naar ethisch-cultureel links-liberalisme, waarbij de sociaal-economisch liberale marktconsensus stilzwijgend wordt geaccepteerd en soms 'verzacht', is er denk ik ook in Europa nood aan een 'neocommunitaristische stroming', die economisch sociaal is, rechten én plichten t.o.v. de gemeenschap benadrukt (waarbij er wordt geaccepteerd dat gemeenschappen subjectief geconstrueerde en in de tijd veranderlijke micro-realiteiten zijn), een duurzaam beleid t.o.v. de volgende generaties nastreeft, de sociale banden tussen mensen in hun omgeving wil versterken, het onveiligheidsgevoel wil reduceren, sociale en syndicale organisaties mee wil globaliseren ipv afbreken of (de fout die veel reactionnare sossen maken) hen willen 'behouden' op de manier zoals het nu is, immigraties op menswaardige wijze wil reguleren op een manier die gericht is op maximale integratie in de sociale cohesie op het micro-niveau (dus niet door hen te benaderen als paria's, noch met een mentaliteit van 'doe maar op' of 'als ze zich maar aan de wet houden, ist goed' of a.d.h.v. economische criteria als 'ze moeten hier werk hebben' zoals bij Open VLD of LDD, noch op basis van willekeur) én die zowel internationale solidariteit als bestuurlijke subsidiariteit promoot, waarbij markt, overheid en gemeenschap elkaar controleren.
Een dergelijke beweging moet natuurlijk wel democratisch zijn en de individuele mensenrechten respecteren.

Niet dat ik het oneens ben met je globale schets, maar het is imho geen schets van communitarisme. Communitarisme is aan de ene kant veel beperkter in dat het vooral iets zegt over de dynamiek van groepen in een samenleving en niet over de maatschappelijke inrichting als geheel, en anderzijds is het breder omdat zowel liberalen, christen-democraten als sociaal-democraten zich herkennen in bepaalde punten van het communitarisme. Wat je beschrijft lijkt me meer sociaal-liberalisme.

DSC · 11 maart 2009, 19:10

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Sjaax

Niet dat ik het oneens ben met je globale schets, maar het is imho geen schets van communitarisme. Communitarisme is aan de ene kant veel beperkter in dat het vooral iets zegt over de dynamiek van groepen in een samenleving en niet over de maatschappelijke inrichting als geheel, en anderzijds is het breder omdat zowel liberalen, christen-democraten als sociaal-democraten zich herkennen in bepaalde punten van het communitarisme. Wat je beschrijft lijkt me meer sociaal-liberalisme.

Toch niet, enfin, communitarisme of communitarianisme betekent voorzover ik het door heb idd dat NIET de individuen, maar de 'gemeenschappen' die zij vormen als centrale politieke actoren gelden (verschil met liberalisme) en dat er een derde 'civil society'-poot is van de maatschappij die ondergewaardeerd wordt in klassieke liberale ('markt'-poot) en socialistische ('overheid'-poot) stellingnames. Het is idd een filosofie. Op wiki wordt het mijn inziens schitterend verwoord:

The term is primarily used in two senses:

Philosophical communitarianism considers classical liberalism to be ontologically and epistemologically incoherent, and opposes it on those grounds. Unlike classical liberalism, which construes communities as originating from the voluntary acts of pre-community individuals, it emphasizes the role of the community in defining and shaping individuals. Communitarians believe that the value of community is not sufficiently recognized resp. grounded in liberal theories of justice.

Ideological communitarianism is characterized as a radical centrist ideology that is sometimes marked by leftism on economic issues and moralism or conservatism on social issues. This usage was coined recently. When the term is capitalized, it usually refers to the Responsive Communitarian movement of Amitai Etzioni and other philosophers.

Kortom: communitarisme zou als politieke stroming de gedaante aannemen van een in economisch opzichte sociale ('leftism') beweging, maar moralistisch zijn in maatschappelijk-culturele kwesties, i.t.t. het libertaire karakter van het sociaal-liberalisme en de 'New Left'-beweging van na '68...

Mijn persoonlijke visie is echter dat er wel een zeker verschil bestaat tussen communitar(ian)isme en conservatieve m.b.t. deze laatste issues. Strictu sensu betekent conservatisme het omarmen van de dogmatiek van waarden die in het verleden zijn gesteld.
Communitarisme zou dan weer pragmatischer zijn met deze waardebeleving en vooral de praktische relevantie voor het functioneren van samenlevingen benadrukken.

DSC · 11 maart 2009, 19:25

Nog even het begin van die wiki-pagina herhalen.

Communitarianism, as a group of related but distinct philosophies, began in the late 20th century, opposing in its opinion exalted forms of individualism while advocating phenomena such as civil society. Not necessarily hostile to social liberalism or social democracy, communitarianism emphasizes the need to balance individual rights and interests with that of the community as a whole, and that individual people (or citizens) are shaped by the cultures and values of their communities.[1]

Snap je het coherente beeld?

Wat jij zegt, klopt desalniettemin volledig. Het is een filosofie die zich m.b.t. beleidsniveau vooral manifesteert op micro-niveau, maar dat betekent niet dat zij niet van invloed kan zijn op de politiek als een geheel, hé. Au contraire, ik denk dat een globaliserende wereld en een zich op ondemocratische (lees: achter de schermen gebeurend en enkel bediscussieerd door de top) wijze integrerend Europa juist nood hebben aan een communitaristische benadering in beide betekenissen (erkenning van de gemeenschapsdynamiek op micro-niveau en een daarop gericht beleid op macro-niveau), daar deze mekaar perfect aanvullen.

Natuurlijk is de beweging breder dan ze klinkt. Maar de klassieke tegenstellingen tussen socialisten, christen-democraten en liberalen zijn in de praktijk al deels achterhaald, daar het politieke landschap veranderd is en de breuklijnen ten dele verschoven zijn. Je ziet dat aan de 'verholling' van de 3 traditionele partijen in Vlaanderen.

Mijn inziens is een breed, democratisch neocommunitaristisch concept het enige tegengif voor de oprukkende rechts-liberale consensus binnen Europa.

9 maart 2009, 18:13	#1
DSC Lokaal Raadslid Geregistreerd: 9 februari 2009 Locatie: Limburg Berichten: 391	Communitarisme http://en.wikipedia.org/wiki/Communitarianism Check de website, ik zou hier graag eens horen wat jullie visies zijn m.b.t. dit fenomeen, no limits... __________________ Het enige alternatief voor ideologie is populisme.

10 maart 2009, 13:35	#4
DSC Lokaal Raadslid Geregistreerd: 9 februari 2009 Locatie: Limburg Berichten: 391	Het is inderdaad zo dat het zich nogal sterk manifesteert in Angelsaksische landen. In de VS is de verankerde politieke tegenstelling liberaal-conservatief immers zo versleten als de eerste stoomtreinen. Liberalen benaderen de mensen als volledig autonome individuen en verwaarlozen de sociale banden, terwijl conservatieven zich enerzijds vastklampen aan (religieuze) dogma's die een kritische reflectie over waarden in de weg staan en er daarenboven economisch-rechtse visies op nahouden. Het gemis aan sterke sociaal-democratische, socialistische of christen-democratische tradities veroorzaken hier een zichtbare lacune... In Engeland heeft Blair er zich dan weer op geïnspireerd m.b.t. het zoeken naar 'de derde weg' tussen kapitalisme en communisme. De fascinatie van Europese sociaal-democraten voor een "third road"-benadering is niet nieuw, maar neemt verschillende vormen aan: van communitarisme tot links-liberalisme, van 'nieuw-links' tot het 'opschuiven richting centrum'. Combineer dit met een reactionnaire socialistische tendens en (pseudo-)marxistisch lobbyisme en je verkrijgt een situatie waarin de rode partijen een even groot allegaartje gaan vormen als de christen-democraten al decennia lang doen in Vlaanderen. CD&V groepeert immers mensen die, mochten de politieke breuklijnen zich VANDAAG af gaan tekenen ipv in de jaren '20 van de vorige eeuw, normaal gesproken nooit met elkaar op 1 lijst zouden gaan staan. Het gevolg: tijdens economische crisissen reageren de socialisten eerder verdeeld en gaan ze sneller op elkaar hakken dan op de buitenwereld (zie: de PS in frankrijk) of reageren ze nagenoeg niet door het gebrek aan een eenduidige en ideologisch gefundeerde visie (zie: de sp.a)... De 3 traditionele 'zuilpartijen' zijn uitgegroeid tot kameleonpartijen die hun visies aanpassen om kiezers aan te trekken, en alsmaar meer geloofwaardigheid verliezen. Desondanks overleven ze dankzij de angstvallige behoudsgezindheid van menig kiezer ("kzal maar stemmen waar t t minste kwaad kan"), de populariteit van enkele kopstukken en de verankerde verzuiling in enkele oudere, hetzij (in)direct soms ook doorgegeven aan jongere, middens ("de rooi zijn altijd klootzakken geweest, stem altijd op de sossen want da zijn de goei, stem katholiek want da zijn de goei, de blauw zijn rijke nekken, ne zelfstandige moet liberaal stemmen etc."). In mijn ogen is het communitaristisch denken hét tegengif t.o.v. de opmars van liberaal-rechts. En dan heb ik het niet enkel over LDD, maar over de toenemende neoliberale consensus binnen Europa. Marxistische dogma's zijn achterhaald en een reactionnair socialisme of syndicalisme biedt de mensen niets nieuws. Ook sociale nationalisten maken in de regel een kapitale denkfout: zij brengen de menselijke sociale interactiegemeenschappen immers onder in het concept van 'volkeren'. Die volkeren laten zich vooraleerst moeilijk definiëren: vanuit raciaal oogpunt kan dit wetenschappelijk gezien immers niet, dat is een 'optische illusie'. Vanuit cultureel oogpunt zijn er dan weer geen SLUITENDE grenzen te trekken. Enkel criteria als het nationaliteitscriterium, het geboorte- of woonplaatscriterium houden steek. Zelfs ALS je ze definieert, bekom je een "ivoren toren-visie": voor een bepaalde Antwerpenaar behoren zijn kameraad die hij op vakantie in Cambodja leerde kennen, alsook zijn Marokkaanse buurman die volgens hem wel 'ok' is, méér tot zijn gemeenschap dan zo'n anonieme West-Vlaming met wie hij veel minder de neiging heeft solidair te zijn. Die overijverige neiging om banden te structureren maakt van nationalisme immers een praktisch weinig stabiele ideologie. Daar heel wat sociaal-democraten vaak meer neigen naar ethisch-cultureel links-liberalisme, waarbij de sociaal-economisch liberale marktconsensus stilzwijgend wordt geaccepteerd en soms 'verzacht', is er denk ik ook in Europa nood aan een 'neocommunitaristische stroming', die economisch sociaal is, rechten én plichten t.o.v. de gemeenschap benadrukt (waarbij er wordt geaccepteerd dat gemeenschappen subjectief geconstrueerde en in de tijd veranderlijke micro-realiteiten zijn), een duurzaam beleid t.o.v. de volgende generaties nastreeft, de sociale banden tussen mensen in hun omgeving wil versterken, het onveiligheidsgevoel wil reduceren, sociale en syndicale organisaties mee wil globaliseren ipv afbreken of (de fout die veel reactionnare sossen maken) hen willen 'behouden' op de manier zoals het nu is, immigraties op menswaardige wijze wil reguleren op een manier die gericht is op maximale integratie in de sociale cohesie op het micro-niveau (dus niet door hen te benaderen als paria's, noch met een mentaliteit van 'doe maar op' of 'als ze zich maar aan de wet houden, ist goed' of a.d.h.v. economische criteria als 'ze moeten hier werk hebben' zoals bij Open VLD of LDD, noch op basis van willekeur) én die zowel internationale solidariteit als bestuurlijke subsidiariteit promoot, waarbij markt, overheid en gemeenschap elkaar controleren. Een dergelijke beweging moet natuurlijk wel democratisch zijn en de individuele mensenrechten respecteren. __________________ Het enige alternatief voor ideologie is populisme.

11 maart 2009, 19:25	#7
DSC Lokaal Raadslid Geregistreerd: 9 februari 2009 Locatie: Limburg Berichten: 391	Nog even het begin van die wiki-pagina herhalen. Communitarianism, as a group of related but distinct philosophies, began in the late 20th century, opposing in its opinion exalted forms of individualism while advocating phenomena such as civil society. Not necessarily hostile to social liberalism or social democracy, communitarianism emphasizes the need to balance individual rights and interests with that of the community as a whole, and that individual people (or citizens) are shaped by the cultures and values of their communities.[1] Snap je het coherente beeld? Wat jij zegt, klopt desalniettemin volledig. Het is een filosofie die zich m.b.t. beleidsniveau vooral manifesteert op micro-niveau, maar dat betekent niet dat zij niet van invloed kan zijn op de politiek als een geheel, hé. Au contraire, ik denk dat een globaliserende wereld en een zich op ondemocratische (lees: achter de schermen gebeurend en enkel bediscussieerd door de top) wijze integrerend Europa juist nood hebben aan een communitaristische benadering in beide betekenissen (erkenning van de gemeenschapsdynamiek op micro-niveau en een daarop gericht beleid op macro-niveau), daar deze mekaar perfect aanvullen. Natuurlijk is de beweging breder dan ze klinkt. Maar de klassieke tegenstellingen tussen socialisten, christen-democraten en liberalen zijn in de praktijk al deels achterhaald, daar het politieke landschap veranderd is en de breuklijnen ten dele verschoven zijn. Je ziet dat aan de 'verholling' van de 3 traditionele partijen in Vlaanderen. Mijn inziens is een breed, democratisch neocommunitaristisch concept het enige tegengif voor de oprukkende rechts-liberale consensus binnen Europa. __________________ Het enige alternatief voor ideologie is populisme. Laatst gewijzigd door DSC : 11 maart 2009 om 19:27.