Ontwikkelingshulp of ontwikkelingscatastrofe?

[Sjaax]

Wat Ayaan Hirsi Ali voor de Islam is, is Dambisa Moyo voor de hulpindustrie. In haar boek, bestrijdt Moyo de mythe dat hulp helpt. In de huidige geglobaliseerde wereld levert het uitdelen van geld, hoe goed dat ook moge zijn bedoeld, geen bijdrage aan economische ontwikkeling, die de armste landen op het pad van permanente groei zou kunnen brengen.

Bron: http://www.dagelijksestandaard.nl/?p=332

Moeten we idd de effectiviteit van ontwikkelingshulp niet kritischer gaan bekijken. Ik zou niet meteen een pleidooi voor afschaffen van de hulp willen houden. Wanneer er ergens een acute ramp plaatsvindt wegens droogte, overstroming of een andere oorzaak, lijkt het me belangrijk dat er hulp komt. Maar aan de andere kant schijnt veel hulp vooral een aantal corrupte regimes te helpen in plaats van de bevolking.

[Jozef Ostyn]

Ik denk dat we in de eerste plaats inderdaad een onderscheid moeten maken tussen humanitaire crisishulp (tijdelijk) en structurele ontwikkelingssamenwerking (lange termijn).

Ook bij de crisishulp stelt men soms wel eens misbruiken of perverse effecten vast, maar ten gronde kan over de wenselijkheid daarvan weinig discussie bestaan. Ook daar is controle echter essentieel.

Wat de structurele ontwikkelingssamenwerking betreft denk ik dat men genuanceerd moet oordelen. Er lijkt mij zeer veel ruimte te zijn voor gefundeerde kritiek. Maar dat moet aanleiding geven tot betere ontwikkelingssamenwerking, niet tot het weggooien ervan.

Dit vereist eigenlijk een langere overpeinzing maar nu geen tijd.

[slegie]

elke ontwikkelingshulp of crisis hulp kan pas echt werken als er in de desbetreffende landen ook de wil is om te veranderen en er de mentaliteit is om te veranderen en er geen religies zijn die haaks op onze moderne mensrechten staan.

Zolang niet voldaan word aan die voorwaarden is het dweilen met de kraan open.

Waarmee ik niet wil zeggen dat ontwikkelings nutteloos is en dat het zijn nut al niet heeft bewezen door zowel mensen en dierenlevens te hebben gered maar van al die miljoenen die worden ingezameld voor goede doelen verdwijnt er te veel in de zogeheten eigen administratieve kosten en in allerlei kosten aan de vele corrupte overheden in die arme landen

zoals ze zeggen in de volksmond " er blijft te veel geld plakken overal"

[D'ARTOIS]

Oorspronkelijk geplaatst door Sjaax

Bron: http://www.dagelijksestandaard.nl/?p=332

Moeten we idd de effectiviteit van ontwikkelingshulp niet kritischer gaan bekijken. Ik zou niet meteen een pleidooi voor afschaffen van de hulp willen houden. Wanneer er ergens een acute ramp plaatsvindt wegens droogte, overstroming of een andere oorzaak, lijkt het me belangrijk dat er hulp komt. Maar aan de andere kant schijnt veel hulp vooral een aantal corrupte regimes te helpen in plaats van de bevolking.

Het is zoveel als het intrappen van een open deur. Behalve politici die nog wat "onder de tafel" moeten vangen.

[Sjaax]

Als een meerderheid vindt dat ontwikkelingshulp niet moet stoppen en tegelijkertijd vindt dat veel geld in zakken verdwijnt waar het niet hoort, wat is dan een uitweg? Is een mogelijkheid de ontwikkelingshulp via de EU te laten lopen. De EU kan met haar gewicht zware politieke druk uitoefenen. Besteedt een regering de hulp niet adequaat, dan is het jammer, maar dan krijgt die slechts nog een uiterste minimum.

Niet dat dan een figuur als Mugabe oprot, maar de EU zou een politieke tegenstrever die democratischer handelt flink kunnen steunen.

[D'ARTOIS]

Mugabe heeft, hoe dan ook, de ex kolonie diep in de afgrond gestort. Het heeft geen zin. Hun politieke agenda ligt elders, mn Zwitserland.
Maar iedereen die helpt, krijgt een deel van de buit. Vandaar dat Ontwikkelingssamenwerking een begeerde positie is.

[Nr.10]

Oorspronkelijk geplaatst door D'ARTOIS

Mugabe heeft, hoe dan ook, de ex kolonie diep in de afgrond gestort. Het heeft geen zin. Hun politieke agenda ligt elders, mn Zwitserland.
Maar iedereen die helpt, krijgt een deel van de buit. Vandaar dat Ontwikkelingssamenwerking een begeerde positie is.

Daarom dat het zo belangrijk is om de belastingparadijzen aan te pakken.

[Mahalingam]

Soms kunnen mensen zulke wereldvreemde uitspraken doen. Deze hoorde ik op de radio:
"Ontwikkelingshulp dat is geld van arme mensen in rijke landen geven aan rijke mensen in arme landen.".

[Svennies]

Oorspronkelijk geplaatst door Mahalingam

Soms kunnen mensen zulke wereldvreemde uitspraken doen. Deze hoorde ik op de radio:
"Ontwikkelingshulp dat is geld van arme mensen in rijke landen geven aan rijke mensen in arme landen.".

is dat zo vreemd dacht U, laten we dan maar eens kijken hoeveel van die ontwikkelingshulp ginds in " verkeerde handen " valt...

En die rijken ginds zijn door de band diegenen die de macht in handen hebben en wiens famillie en vriendjes zich verrijken bovenop de armoede van hun onderdanen..Of waar dacht je dat mobutu destijds zijn fortuin vandaan heeft getoverd in een kleine dertig jaar tijd .....

[Johan Bollen]

De ontwikkelingsindustrie gelijk stellen met 'het uitdelen van geld' is simplistisch.

[Johan Bollen]

Oorspronkelijk geplaatst door Sjaax

Bron: http://www.dagelijksestandaard.nl/?p=332

Moeten we idd de effectiviteit van ontwikkelingshulp niet kritischer gaan bekijken.

De O.S. is een domein waar de ideeën voortdurend evolueren, alhoewel die evolutie soms op een pendelbeweging lijkt. Sinds de conferentie van Parijs is het mode om minder paternalistisch op te treden. Een kritische blik is steeds nodig. Tevens is nodig de mythe te doorprikken dat het doel van de ontwikklingssamenwerking in de eerste plaats 'hulp' zou zijn. Dit is zo voor een klein deel van het geld dat aan O.S. besteed wordt. Een van de doelen van de O.S. is bijvboorbeeld de poging tot het smeden van vriendschappelijke banden tussen landen, een ander doel is bijvoorbeeld het richting pogen te geven aan het economische systeem van de geholpen landen.

[Nr.10]

Verklaring van Parijs

[Sjaax]

Oorspronkelijk geplaatst door Nr.10

Verklaring van Parijs

Wat betreft de afstemming vind ik dat de EU-landen hun hulp onderling ook beter moeten afstemmen. Niet dat één land vooral katholieke ontwikkelingsorganisaties steunt die condooms verbieden, terwijl een ander land condooms gemakkelijk beschikbaar stelt.

[liberalist_NL]

Oorspronkelijk geplaatst door Sjaax

Bron: http://www.dagelijksestandaard.nl/?p=332

Moeten we idd de effectiviteit van ontwikkelingshulp niet kritischer gaan bekijken. Ik zou niet meteen een pleidooi voor afschaffen van de hulp willen houden. Wanneer er ergens een acute ramp plaatsvindt wegens droogte, overstroming of een andere oorzaak, lijkt het me belangrijk dat er hulp komt. Maar aan de andere kant schijnt veel hulp vooral een aantal corrupte regimes te helpen in plaats van de bevolking.

We kunnen beter helpen daar democratie op te bouwen, zodat die landen open gaan staan voor échte investeringen. Ook micro-kredieten zijn zeer succesvol.

[kelt]

Laatst een documentaire gezien op Arte (veruit de beste zender daarvoor !) over een groep plantdeskundigen die een expeditie ondernamen naar Centraal-Azie,meer specifiek Tadjikistan ,op hun speurtocht naar oude plantenrassen(gerst,graan,erwten).bedoeling is om de zaadbank op Spitsbergen aan te vullen met genetische materialen ....


Ze konden letterlijk "het verwoestende spoor" volgen van de "ontwikkelingshulp" op de kaart.Overal waar die lui bezig geweest waren met het uitdelen van gratis zaaigoed werd het moeilijk om nog oude (en taaie!)rassen te vinden.Overal op dat "spoor van verwoesting" waren de boeren overgeschakeld op "moderne" variaties met hoge opbrengst(we weten al tegen welke kost aan bewatering,verzorging,pestbesctrijding...).Ja,ze brengen wel vijf keer zoveel op,maar één droge zomer ,of een groter insectenplaag dan gewoonlijk, en het zal afgelopen zijn

Let wel,het gaat om streken waar het 'szomers kurkdroog kan zijn en meer als 30 graden,en waar je je 's winters uit de sneeuw moet graven.Dit vereist eigenlijk taai materiaal!


Ze bezochten nog wat "klassieke" veldjes met gerst.Tot verrukking van de deskundigen stonden binnen iedere vierkante meter wel vijf rassen door elkaar.Dat betekent dat betreffende landbouwer altijd wel wat opbrengt zal hebben,tenzij bij extreme gebeurtenissen.En ZONDER chemische bemesting en allerlei insecticiden en andere rommel die dan afspoelen in de kostbare watervoorraden van het gebied.

De expeditie heeft uiteindelijk,na honderden kilometers door uiterst onherbergzaam terrein,gevonden wat ze zochten,en ja,er zijn daar ook al boeren die het door hebben,en toch hun oude rassen behouden....mogelijk door schade en schande geleerd dat die "ontwikkelingshulp" hen in de problemen dreigde te brengen?

[tomm]

Oorspronkelijk geplaatst door Sjaax

Als een meerderheid vindt dat ontwikkelingshulp niet moet stoppen en tegelijkertijd vindt dat veel geld in zakken verdwijnt waar het niet hoort, wat is dan een uitweg? Is een mogelijkheid de ontwikkelingshulp via de EU te laten lopen. De EU kan met haar gewicht zware politieke druk uitoefenen. Besteedt een regering de hulp niet adequaat, dan is het jammer, maar dan krijgt die slechts nog een uiterste minimum.

Niet dat dan een figuur als Mugabe oprot, maar de EU zou een politieke tegenstrever die democratischer handelt flink kunnen steunen.

Ik kom net terug van een rondreis door verschillende Afrikaanse landen, en het probleem situeert zich lang niet alleen in Zimbabwe.
Zo bijvoorbeeld Côte d'Ivoire, waar de politie systematisch reizigers, inclusief blanken (toeristen zijn er bijna niet, wel veel Libanezen, Fransen en anderen die er wonen), afperst langs de weg. Côte d'Ivoire was een relatief welvarend land, naar Afrikaanse normen, maar een groot deel van de bevolking leefde desalniettemin onder de armoedegrens. De vorige preisdent vond er niet beter op om een gigantische snelweg naar zijn dorp te bouwen(de rest van de wegen in Côte d'ivoire zijn in belabberde staat), en daar dan de tweede grootste kathedraal ter wereld te bouwen, ingewijd door de paus, die vele miljarden kostte, betaald door de schatkist uiteraard. Sindsdien is het "economische wonder" over, en glijdt Côte d'ivoire weg naar absolute armoede. Dan kwam er nog eens een burgeroorlog, en werden de meeste Fransen weggejaagd, en sindsdien gaat het van kwaad naar erger.
Je ziet zoals overal wel dikke VN-bakken, meestal geparkeerd voor de beste restaurants, die in Parijs niet zouden misstaan, en waar je ook de lokale elite vindt.
Zolang er geen mentaliteitswijziging plaatsvindt bij de bestuurders, heeft ontwikkelingshulp geen zin.
Als er al iets nieuws gebouwd wordt, dan is het zonder uitzondering een kerk of moskee.

Een ander veel positiever voorbeeld is Ghana. Weinig corruptie, goede wegen, correct bestuur, weinig verschil tussen arm en rijk, ondanks het feit dan Ghana een heel arm land is en blijft.
Een land dat zo bestuurd wordt moet wel geholpen worden, niet door eten uit te delen (ondermijnt de plaatselijke economie) of kleinschalige projecten, wel door systematisch infrastructuurwerken uit te voeren en fabrieken te bouwen, door ingenieurs, landbouwingenieurs, informatici en dergelijke uit te sturen, door Ghanezen op de leiden in Europa, etc. Deze hulp moet gekoppeld worden aan duidelijke economische doelstellingen op lange termijn.
En uiteraard mag ontwikkelingshulp ook gekoppeld worden aan voordelen voor de donor. Zo bijvoorbeeld kunnen Belgische bedrijven ingeschakeld worden om een eerste aanzet te geven tot industrialisatie. Op deze manier heeft China grotendeels Afrika veroverd. Wat telt, in Ghana en overal, is de economische situatie, weinig Afrikanen zitten te wachten op ethische preken uit Europe over mensenrechten, etc. Kleinschalige corruptie zal blijven bestaan, daar moeten we ons geen illusies over maken, maar zolang deze corruptie de algemene economische groei en levensstandaard niet aantasten, hebben we weinig keuze dan ons erbij neer te leggen. Als de criteria echter niet gehaald worden, onder andere door overdreven corruptie, dan moet de hulp gestopt worden. Enkel met deze "carrot and stick" methode zullen Afrikaanse leiders ertoe aangezet worden hun beleid te veranderen.
En de bevolking, die over het algemeen veel reist tussen de buurlanden, zal zien dat het buurland zich ontwikkelt en zij niet, en zal op den duur een verandering van bestuur eisen. Afrika heeft echt nood aan zulke voorbeeldlanden.

[Johan Bollen]

Oorspronkelijk geplaatst door tomm

Ik kom net terug van een rondreis door verschillende Afrikaanse landen, en het probleem situeert zich lang niet alleen in Zimbabwe.
Zo bijvoorbeeld Côte d'Ivoire, waar de politie systematisch reizigers, inclusief blanken (toeristen zijn er bijna niet, wel veel Libanezen, Fransen en anderen die er wonen), afperst langs de weg. Côte d'Ivoire was een relatief welvarend land, naar Afrikaanse normen, maar een groot deel van de bevolking leefde desalniettemin onder de armoedegrens. De vorige preisdent vond er niet beter op om een gigantische snelweg naar zijn dorp te bouwen(de rest van de wegen in Côte d'ivoire zijn in belabberde staat), en daar dan de tweede grootste kathedraal ter wereld te bouwen, ingewijd door de paus, die vele miljarden kostte, betaald door de schatkist uiteraard. Sindsdien is het "economische wonder" over, en glijdt Côte d'ivoire weg naar absolute armoede. Dan kwam er nog eens een burgeroorlog, en werden de meeste Fransen weggejaagd, en sindsdien gaat het van kwaad naar erger.
Je ziet zoals overal wel dikke VN-bakken, meestal geparkeerd voor de beste restaurants, die in Parijs niet zouden misstaan, en waar je ook de lokale elite vindt.
Zolang er geen mentaliteitswijziging plaatsvindt bij de bestuurders, heeft ontwikkelingshulp geen zin.
Als er al iets nieuws gebouwd wordt, dan is het zonder uitzondering een kerk of moskee.

Een ander veel positiever voorbeeld is Ghana. Weinig corruptie, goede wegen, correct bestuur, weinig verschil tussen arm en rijk, ondanks het feit dan Ghana een heel arm land is en blijft.
Een land dat zo bestuurd wordt moet wel geholpen worden, niet door eten uit te delen (ondermijnt de plaatselijke economie) of kleinschalige projecten, wel door systematisch infrastructuurwerken uit te voeren en fabrieken te bouwen, door ingenieurs, landbouwingenieurs, informatici en dergelijke uit te sturen, door Ghanezen op de leiden in Europa, etc. Deze hulp moet gekoppeld worden aan duidelijke economische doelstellingen op lange termijn.
En uiteraard mag ontwikkelingshulp ook gekoppeld worden aan voordelen voor de donor. Zo bijvoorbeeld kunnen Belgische bedrijven ingeschakeld worden om een eerste aanzet te geven tot industrialisatie. Op deze manier heeft China grotendeels Afrika veroverd. Wat telt, in Ghana en overal, is de economische situatie, weinig Afrikanen zitten te wachten op ethische preken uit Europe over mensenrechten, etc. Kleinschalige corruptie zal blijven bestaan, daar moeten we ons geen illusies over maken, maar zolang deze corruptie de algemene economische groei en levensstandaard niet aantasten, hebben we weinig keuze dan ons erbij neer te leggen. Als de criteria echter niet gehaald worden, onder andere door overdreven corruptie, dan moet de hulp gestopt worden. Enkel met deze "carrot and stick" methode zullen Afrikaanse leiders ertoe aangezet worden hun beleid te veranderen.
En de bevolking, die over het algemeen veel reist tussen de buurlanden, zal zien dat het buurland zich ontwikkelt en zij niet, en zal op den duur een verandering van bestuur eisen. Afrika heeft echt nood aan zulke voorbeeldlanden.

Ik neem uw bericht in zijn geheel over daar het goed geschreven is en ik er me in kan vinden. Echter, u beschrijft een ideale situatie, waarbij de donor ondubbelzinnig poogt ontwikkeling te bevorderen, terwijl in de praktijk de donorlanden zelf corruptie in de hand werken, zelfs bewust, omdat op die wijze controle over de lokale elite kan worden uiitgeoefend. Moesten de donorlanden inderdaad een gezonde democratie (participatie van de burger) ondersteunen zou de corruptie verminderen en er effectief ontwikkeling optreden. De dubbelzinnigheid van donors is het die uw scenario bijna steeds verhindert. Ontwikkeling gaat samen met een participatie van de burgers, een ontvoogding van overheersing. Daar wringt het schoentje voor de 'westerse' ontwikkelingssamenwerking. In ruil voor hulp pretendeert het westen 'controle' en verliest daardoor uit het oog dat op lange termijn vriendschappelijke banden met 'onafhankelijke' en 'ontwikkelde' naties, ook voor het 'westen' voordeliger zijn dan die onmiddelijke controle over lokale elite of economisch systeem op korte termijn.
Ik zie het steeds weer opnieuw...vanaf het moment dat de bevolking het heft in handen wil nemen, en de corruptie wil bestrijden keert het 'westen' zich af, innig verbonden met een niet democratische elite als ze is, uit vrees voor verlies van invloed, niet begrijpend dat dit verlies een teken is van emancipatie, en groei naar een volwassen relatie. Het is daarom dat de ontwikkelingssamenwerking zo'n povere resultaten behaald heeft tot nu toe.
Nu zie ik gebeuren in Bolivia, waar een een elite gesteund wordt om op zelfs gewelddadige wijze de controle over het land te behouden. Dwaas is het om ontegenhoudbare historische evoluties zo tegen te werken en ondertussen alle crediet tav het 'westen' opgebouwd door honderden ontwikklingsprojecten te ondermijnen.

[Sjaax]

Oorspronkelijk geplaatst door tomm

Ik kom net terug van een rondreis door verschillende Afrikaanse landen, en het probleem situeert zich lang niet alleen in Zimbabwe.
Zo bijvoorbeeld Côte d'Ivoire, waar de politie systematisch reizigers, inclusief blanken (toeristen zijn er bijna niet, wel veel Libanezen, Fransen en anderen die er wonen), afperst langs de weg. Côte d'Ivoire was een relatief welvarend land, naar Afrikaanse normen, maar een groot deel van de bevolking leefde desalniettemin onder de armoedegrens. De vorige preisdent vond er niet beter op om een gigantische snelweg naar zijn dorp te bouwen(de rest van de wegen in Côte d'ivoire zijn in belabberde staat), en daar dan de tweede grootste kathedraal ter wereld te bouwen, ingewijd door de paus, die vele miljarden kostte, betaald door de schatkist uiteraard. Sindsdien is het "economische wonder" over, en glijdt Côte d'ivoire weg naar absolute armoede. Dan kwam er nog eens een burgeroorlog, en werden de meeste Fransen weggejaagd, en sindsdien gaat het van kwaad naar erger.
Je ziet zoals overal wel dikke VN-bakken, meestal geparkeerd voor de beste restaurants, die in Parijs niet zouden misstaan, en waar je ook de lokale elite vindt.
Zolang er geen mentaliteitswijziging plaatsvindt bij de bestuurders, heeft ontwikkelingshulp geen zin.
Als er al iets nieuws gebouwd wordt, dan is het zonder uitzondering een kerk of moskee.

Een ander veel positiever voorbeeld is Ghana. Weinig corruptie, goede wegen, correct bestuur, weinig verschil tussen arm en rijk, ondanks het feit dan Ghana een heel arm land is en blijft.
Een land dat zo bestuurd wordt moet wel geholpen worden, niet door eten uit te delen (ondermijnt de plaatselijke economie) of kleinschalige projecten, wel door systematisch infrastructuurwerken uit te voeren en fabrieken te bouwen, door ingenieurs, landbouwingenieurs, informatici en dergelijke uit te sturen, door Ghanezen op de leiden in Europa, etc. Deze hulp moet gekoppeld worden aan duidelijke economische doelstellingen op lange termijn.
En uiteraard mag ontwikkelingshulp ook gekoppeld worden aan voordelen voor de donor. Zo bijvoorbeeld kunnen Belgische bedrijven ingeschakeld worden om een eerste aanzet te geven tot industrialisatie. Op deze manier heeft China grotendeels Afrika veroverd. Wat telt, in Ghana en overal, is de economische situatie, weinig Afrikanen zitten te wachten op ethische preken uit Europe over mensenrechten, etc. Kleinschalige corruptie zal blijven bestaan, daar moeten we ons geen illusies over maken, maar zolang deze corruptie de algemene economische groei en levensstandaard niet aantasten, hebben we weinig keuze dan ons erbij neer te leggen. Als de criteria echter niet gehaald worden, onder andere door overdreven corruptie, dan moet de hulp gestopt worden. Enkel met deze "carrot and stick" methode zullen Afrikaanse leiders ertoe aangezet worden hun beleid te veranderen.
En de bevolking, die over het algemeen veel reist tussen de buurlanden, zal zien dat het buurland zich ontwikkelt en zij niet, en zal op den duur een verandering van bestuur eisen. Afrika heeft echt nood aan zulke voorbeeldlanden.

Goed verhaal vind ik.

Ik ga mezelf nog maar eens herhalen (ik word soms ziek van mezelf). Ik ben het eens met je opmerking: "Enkel met deze "carrot and stick" methode zullen Afrikaanse leiders ertoe aangezet worden hun beleid te veranderen." Maar dan mag het ene ene EU-land niet andere soepeler eisen stellen dan het andere, want dan krijg je dat landen gaan shoppen bij degene die de laagste eisen stelt. En waarom zou een land lage eisen stellen? Daar geef je zelf een antwoord op: "En uiteraard mag ontwikkelingshulp ook gekoppeld worden aan voordelen voor de donor." Met andere woorden levert ontwikkelingshulp ook weer voordeel op voor de donor.

En nog iets anders. Ik geloof niet in: "Zolang er geen mentaliteitswijziging plaatsvindt bij de bestuurders, heeft ontwikkelingshulp geen zin." Mentaliteit blijft bij alle mensen hetzelfde. Als mensen kunnen profiteren door corruptie, zal de meerderheid het niet laten. Als verstandige westerlingen - door schade en schande wijs geworden, hoop ik - moeten we hulp koppelen aan (politieke) structuren die de kans op corruptie verkleinen.

[tomm]

Sjaax

Ik ga mezelf nog maar eens herhalen (ik word soms ziek van mezelf). Ik ben het eens met je opmerking: "Enkel met deze "carrot and stick" methode zullen Afrikaanse leiders ertoe aangezet worden hun beleid te veranderen." Maar dan mag het ene ene EU-land niet andere soepeler eisen stellen dan het andere, want dan krijg je dat landen gaan shoppen bij degene die de laagste eisen stelt. En waarom zou een land lage eisen stellen? Daar geef je zelf een antwoord op: "En uiteraard mag ontwikkelingshulp ook gekoppeld worden aan voordelen voor de donor." Met andere woorden levert ontwikkelingshulp ook weer voordeel op voor de donor.

Het hangt ervan af welke eisen. De huidige Europese eisen voldoen niet en zijn naast de kwestie. Europa hamert steeds op democratie en verkiezingen, persvrijheid, en dergelijke terwijl de grote meerderheid van Afrikanen in absoilute armoede leven en geen tijd hebben voor politiek, het leven is een dagelijkse strijd om te overleven. De belangrijkste eisen zouden moeten zijn: economische ontwikkeling, bestrijding van armoede, onderwijs en verbetering van de levensstandaard, etc. Dit is zowel in het belang van de bevolking als van de buitenlandse investeerders en donors.
Afrikanen hebben er begrip voor dat de Europeanen eisen dat hun geld voor de juiste doeleinden wordt aangewend en daar controle over willen uitoefenen. Ze kennen hun bestuurders maar al te goed. Ze hebben geen begrip voor Europese eisen die niets met ontwikkeling te zien hebben. Een goed voorbeeld is het aanhoudingsbevel tegen Al-Bashir. Niet alleen is dit bijzonder schadelijk voor het vredesproces in Sudan, veel Afrikanen zien het ook als een vorm van neo-kolonialisme. Iedereen weet ook dat Europa en het Westen 2 maten en gewichten hanteert (bvb. dictators als Museveni of Zenawi worden aan de borst gedrukt, in andere landen eisen ze dan weer democratische hervormingen voor de hulp hervat wordt). Op dat vlak kan Europa leren van China. China wijst Afrikanen nooit met het vingertje terecht, en bemoeit zich nooit met de lokale politiek, maar als blijkt dat hun investeringen niets opleveren, trekken ze zich gewoon terug. Bijna alle nieuwe wegen vandaag in Afrika worden door de Chinezen gebouwd, en dat geldt ook voor een groot deel van de nieuwe investeringen, electriciteitscentrales, etc.

En nog iets anders. Ik geloof niet in: "Zolang er geen mentaliteitswijziging plaatsvindt bij de bestuurders, heeft ontwikkelingshulp geen zin." Mentaliteit blijft bij alle mensen hetzelfde. Als mensen kunnen profiteren door corruptie, zal de meerderheid het niet laten.

Er bestaan grote interne verschillen in Afrika. Ik heb het over extreme corruptie natuurlijk, zoals in Kenya of Côte d'Ivoire, waar bijna het hele staatsbudget verdwijnt. Dat is gelukkig niet het geval in heel Afrika. Er zijn enkele lichtpuntjes in Afrika, arme landen als Mocambique of Ghana die zich ontwikkelen dankzij een goed, eerlijk en efficiënt bestuur. Maar Johan heeft gelijk, Europa en de VS lijken meer bezorgt om de juiste strekking van de leiders dan om economische ontwikkeling en armoedebestrijding.

Als verstandige westerlingen - door schade en schande wijs geworden, hoop ik - moeten we hulp koppelen aan (politieke) structuren die de kans op corruptie verkleinen.

Dat is onzin, sorry. Politieke structuren zijn gewoon structuren, het zijn de mensen die er een invulling aan geven. Kenya, een land dat ik goed ken, is een democratie, maar de regering doet absoluut niets behalve de eigen zakken vullen. Daarnaast heb je enkele autoritaire regimes (Uganda, Ruanda, Eritrea, etc.) die op dat vlak veel betere resultaten kunnen voorleggen.
Ook in Azië wordt uw theorie ontkracht. Landen als China, Singapore, Vietnam, etc. zijn geen democratieën naar westers model, maar kunnen op vlak van armoedebestrijding en ontwikkeling onwaarschijnlijke resultaten voorleggen.

[tomm]

Oorspronkelijk geplaatst door Johan Bollen

Ik neem uw bericht in zijn geheel over daar het goed geschreven is en ik er me in kan vinden. Echter, u beschrijft een ideale situatie, waarbij de donor ondubbelzinnig poogt ontwikkeling te bevorderen, terwijl in de praktijk de donorlanden zelf corruptie in de hand werken, zelfs bewust, omdat op die wijze controle over de lokale elite kan worden uiitgeoefend. Moesten de donorlanden inderdaad een gezonde democratie (participatie van de burger) ondersteunen zou de corruptie verminderen en er effectief ontwikkeling optreden. De dubbelzinnigheid van donors is het die uw scenario bijna steeds verhindert. Ontwikkeling gaat samen met een participatie van de burgers, een ontvoogding van overheersing. Daar wringt het schoentje voor de 'westerse' ontwikkelingssamenwerking. In ruil voor hulp pretendeert het westen 'controle' en verliest daardoor uit het oog dat op lange termijn vriendschappelijke banden met 'onafhankelijke' en 'ontwikkelde' naties, ook voor het 'westen' voordeliger zijn dan die onmiddelijke controle over lokale elite of economisch systeem op korte termijn.
Ik zie het steeds weer opnieuw...vanaf het moment dat de bevolking het heft in handen wil nemen, en de corruptie wil bestrijden keert het 'westen' zich af, innig verbonden met een niet democratische elite als ze is, uit vrees voor verlies van invloed, niet begrijpend dat dit verlies een teken is van emancipatie, en groei naar een volwassen relatie. Het is daarom dat de ontwikkelingssamenwerking zo'n povere resultaten behaald heeft tot nu toe.
Nu zie ik gebeuren in Bolivia, waar een een elite gesteund wordt om op zelfs gewelddadige wijze de controle over het land te behouden. Dwaas is het om ontegenhoudbare historische evoluties zo tegen te werken en ondertussen alle crediet tav het 'westen' opgebouwd door honderden ontwikklingsprojecten te ondermijnen.

Daar ben ik het uiteraard volmondig mee eens. De Europese ontwikkelingspolitiek is erg hypocriet en politiek gemotiveerd. Europa behandelt Afrika nog steeds paternalistisch, in plaats van als gelijke partners. (wat niet wegneemt dat de ene partner de ernstige intenties van de andere mag onderzoeken natuurlijk). In Bolivië en Venezuela worden erg goede resultaten geleverd op het vlak van armoedebestrijding, maar als gevolg van politieke tegenstellingen wordt dit niet ondersteund of onderkend in Europa of de VS. (anderzijds vind ik ook dat Venezuela bvb. zich minder moet inlaten met internationale politiek en het pesten van de VS en zich uitsluitend moet concentreren op de eigen ontwikkeling, ook voor Latijns-amerika geldt hetzelfde: eenmaal duidelijk wordt dat het socialistische beleid van Chavez effectief een einde heeft gemaakt aan de grote sociale tegenstellingen in het land, zal het land automatisch een voorbeeldfunctie uitoefenen)