Over Karim Van Overmeire

Maarten Malaise · 29 mei 2009, 21:48

Hoe kwam ik aan mijn voornaam?

Het is natuurlijk niet gebruikelijk, “een Vlaams Blokker met een islamitische voornaam”. Nochtans heb ik - bij mijn weten - geen islamieten in mijn stamboom. De enige mij bekende niet-Vlaamse voorouder is een Spaanse overgrootmoeder.

Aanvankelijk waren mijn ouders overigens van plan om mij ‘Nikita’ te noemen, naar de Sovjet-leider Nikita Kroetsjov die in september 1960 in de Verenigde Naties met zijn schoen op tafel geklopt had tijdens een toespraak van de Britse premier MacMillan.

Maar uiteindelijk werd het ‘Karim’ naar Karim Aga Khan, de leider van de islamitische Ismaili-secte. De Ismaili’s vormen een meer verlichte stroming binnen de sjiitische islam. Deze Karim werd geboren in 1936 en volgde op 11 juli (jawel) 1957 zijn grootvader op als Aga Khan. Hij zou een rechtstreekse afstammeling van de profeet Mohammed zijn. Ik heb me ooit laten vertellen dat de Aga Khan van zijn volgelingen elk jaar zijn gewicht in goud krijgt. Dat is natuurlijk geen stimulans om een streng dieet te volgen…

‘Karim’ betekent zoveel als ‘de vrijgevige, de genereuze’. Een andere vrij bekende naamgenoot is Abd al-Karim, de Marokkaanse rebellenleider die het in de jaren 1920 opnam tegen de koloniale legers van Frankrijk en Spanje.

Toen ik geboren werd, in 1964, kwam de naam ‘Karim’ niet vaak voor in onze contreien. Door de immigratie vanuit de islamitische wereld is dat ondertussen wel anders. Toch zorgde en zorgt mijn voornaam zeer dikwijls voor verwarring. Op 11-jarige leeftijd werd ik op een zomerkamp per ongeluk bij de meisjes ingedeeld, iets wat ik toen maar matig kon appreciëren. Een paar jaar later zouden mijn bezwaren wellicht minder groot geweest zijn. Overigens krijg ik nog bijna dagelijks post voor ‘mevrouw Karin Van Overmeire’.

Men heeft mij al dikwijls gevraagd waarom ik mijn voornaam niet verander. Maar aangezien ik geen tweede of derde voornaam heb, kan ik die dus ook niet gebruiken. ‘Karim’ is trouwens geen uitsluitend islamitische naam. Er loopt in onze contreien nog minstens een andere Vlaamse Karim rond. En Karim is bijvoorbeeld ook de voornaam van de Libanese politicus Karim Pakraduni, die een christelijke Armeniër is.

Na 38 jaar is het bovendien wel een beetje laat om nog van voornaam te veranderen. Laten we het dus maar bij ‘Karim’ houden.

In 1990 woonde ik in Gent, maar ik kreeg vanuit het partijbestuur de opdracht om het kiesarrondissement Oudenaarde-Ronse te begeleiden. Er waren in dat zeer landelijke arrondissement slechts een handvol Vlaams Blokleden. Ik herinner me een spreekbeurt in Oudenaarde waarop behalve de spreker en ikzelf nog welgeteld twee mensen kwamen opdagen.

In het kiesarrondissement Oudenaarde-Ronse waren slechts twee kamerzetels te verdelen. Dat betekende dat ook dat beide zetels volgens het apparenteringsstelsel verdeeld werden. Het was een loterij: in 1987 had Agalev er een zetel behaald met 4,7 % van de stemmen, terwijl de CVP toen met 31 % uit de boot was gevallen. In 1977 had de Volksunie een zetel behaald met 8,6 % van de stemmen, terwijl de BSP met 21 % buiten de prijzen viel. Ik wist dus dat ik als lijsttrekker van de Vlaams Bloklijst in Oudenaarde-Ronse niet helemaal kansloos was, maar dat ik toch bijzonder veel geluk zou moeten hebben.

Bij de verkiezingen van 24 november 1991 sprong het Vlaams Blok in Vlaanderen van 3 % naar 10,4 % en van 2 naar 12 kamerzetels. In Oudenaarde-Ronse behaalde het Vlaams Blok 5% van de stemmen. Dat was minder dan de VU, Agalev, SP, PVV of CVP. En toch werd door het gekke spel van de apparentering één van de twee zetels aan het Vlaams Blok toegewezen. De PVV-er Jozef Browaeys was met 29,9 % niet verkozen. Ik heb dit altijd een beetje onbillijk gevonden voor deze sympathieke man die vandaag mijn collega is in het Vlaams Parlement, en hij heeft het mij nooit kwalijk genomen.

Op het ogenblik van mijn verkiezing werkte ik op de juridische dienst van het Gemeenschaps*onderwijs (ARGO). Alhoewel men daar graag met de termen pluralistisch en verdraagzaam schermde, was het een links bolwerk. Zelfs de CVP werd er als ‘fascistisch’ bestempeld. De verkiezing van een Vlaams Blokker in hun midden sloeg dan ook in als een atoombom. Ik werd bij mijn chef geroepen. De man gaf mij de raad om al mijn verlof op te nemen en mij ook daarna niet meer te laten zien. “Anders gaat men u hier het leven zuur maken”. Ik heb zijn advies ter harte genomen.

In 1993 verhuisde ik naar Aalst. De keuze voor deze stad lag voor de hand, want Aalst was de hoofdplaats van het nieuwe, samengevoegde kiesarrondissement Aalst-Oudenaarde.

Aalst ligt halverwege tussen Brussel en Gent. De stad telt ongeveer 76.000 inwoners, wat evenveel is als Mechelen of Kortrijk. Aalst is vooral bekend omwille van carnaval. Zeer vele Aalstenaars zijn aangesloten bij een carnavalvereniging. Ze zijn het hele jaar bezig met de voorbereidingen, om dan die paar dagen eens volledig uit de bol te kunnen gaan.

Maar Aalst is ook de stad van priester Adolf Daens en diens broer Pieter. Het Daensisme koppelde de emancipatie van de Vlaamse arbeider aan de eisen van de Vlaamse Beweging. Deze stroming kende haar hoogtepunt in het Aalsterse in de periode voor de Eerste Wereldoorlog, maar in Aalst zijn er vandaag nog altijd kringen en personen die zich Daensistisch noemen. Vlaamsvoelendheid en sociale bewogenheid gaan inderdaad perfect samen.

Het Vlaams Belang beschikt in Aalst over een grote en enthousiaste ploeg medewerkers. En dat komt ook tot uiting in de verkiezingsresultaten. Bij de jongste verkiezingen voor de provincieraad en voor het Vlaams Parlement klokten we af op 27%.

Personalia

* Geboren in Gent op 14 oktober 1964
* Opgegroeid in Geraardsbergen. Woont sinds 1994 in Aalst.[/il]
* Vader van drie kinderen: Frederik, Isabelle en Amber
* Licentiaat in de rechten (RUG, 1990)

Politieke loopbaan:

* Vlaams volksvertegenwoordiger (sinds 1992) (voorzitter van de commissie Buitenlands Beleid, Europese Aangelegenheden, Internationale Samenwerking en Toerisme van het Vlaams Parlement, en lid van de Interparlementaire Commissie van de Nederlandse Taalunie)
* Gemeenschapssenator (sinds 2003) Lid van de Parlementaire Assemblee van de Raad van Europa en van de West Europese Unie).
* Gemeenteraadslid in Aalst (sinds 1995), fractievoorzitter.
* Voormalig lid van de Kamer van Volksvertegenwoordigers (1991-1995)
* Voormalig nationaal voorzitter van de Vlaams Blok Jongeren (1992-1995)

Auteur van:

* Eén Tegen Allen (1993)
* Project Vlaamse Staat (1998)
* De Guldensporenslag – Het verhaal van een onmogelijke gebeurtenis (2001)
* Het Verloren Vaderland (2005)
* Vlaanderen Onafhankelijk. Hoe moet dat dan? (2007)

Bron: website van Karim Van Overmeire
http://www.karimvanovermeire.org/

Jazeker · 30 mei 2009, 16:41

Beste Maarten,

Is het mogelijk wat meer informatie te krijgen over de heer Van Overmeire? Ik zie hier veel over zijn voornaam maar niet wat hij doet en ambieert.

mvg,
Jazeker

FDM · 30 mei 2009, 18:47

heeft zn humaniora gedaan bij de paters Jozefieten, in de klas naast mij

sorif · 31 mei 2009, 05:03

Karim is geen islamitische naam, het is ook geen arabische naam alleen. Het is een semitische naam.

Abdelkarim is wel een religieuze naam, maar moet niet persé islamitisch zijn. Het betekent 'de dienaar van de meeste vrijgevige, de meeste genereuze'.

Abdellaah betekent 'de dienaar van Allah'.

Maarten Malaise · 1 juni 2009, 09:51

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Jazeker

Beste Maarten,

Is het mogelijk wat meer informatie te krijgen over de heer Van Overmeire? Ik zie hier veel over zijn voornaam maar niet wat hij doet en ambieert.

mvg,
Jazeker

Sorry, de tijd ontbrak me.
Ik heb het een beetje aangevuld. Over de ambities kan je best een vraag stellen.

Maarten

29 mei 2009, 21:48	#1
Maarten Malaise Administrator Geregistreerd: 1 mei 2002 Locatie: 't Stad Berichten: 1.861	Over Karim Van Overmeire Hoe kwam ik aan mijn voornaam? Het is natuurlijk niet gebruikelijk, “een Vlaams Blokker met een islamitische voornaam”. Nochtans heb ik - bij mijn weten - geen islamieten in mijn stamboom. De enige mij bekende niet-Vlaamse voorouder is een Spaanse overgrootmoeder. Aanvankelijk waren mijn ouders overigens van plan om mij ‘Nikita’ te noemen, naar de Sovjet-leider Nikita Kroetsjov die in september 1960 in de Verenigde Naties met zijn schoen op tafel geklopt had tijdens een toespraak van de Britse premier MacMillan. Maar uiteindelijk werd het ‘Karim’ naar Karim Aga Khan, de leider van de islamitische Ismaili-secte. De Ismaili’s vormen een meer verlichte stroming binnen de sjiitische islam. Deze Karim werd geboren in 1936 en volgde op 11 juli (jawel) 1957 zijn grootvader op als Aga Khan. Hij zou een rechtstreekse afstammeling van de profeet Mohammed zijn. Ik heb me ooit laten vertellen dat de Aga Khan van zijn volgelingen elk jaar zijn gewicht in goud krijgt. Dat is natuurlijk geen stimulans om een streng dieet te volgen… ‘Karim’ betekent zoveel als ‘de vrijgevige, de genereuze’. Een andere vrij bekende naamgenoot is Abd al-Karim, de Marokkaanse rebellenleider die het in de jaren 1920 opnam tegen de koloniale legers van Frankrijk en Spanje. Toen ik geboren werd, in 1964, kwam de naam ‘Karim’ niet vaak voor in onze contreien. Door de immigratie vanuit de islamitische wereld is dat ondertussen wel anders. Toch zorgde en zorgt mijn voornaam zeer dikwijls voor verwarring. Op 11-jarige leeftijd werd ik op een zomerkamp per ongeluk bij de meisjes ingedeeld, iets wat ik toen maar matig kon appreciëren. Een paar jaar later zouden mijn bezwaren wellicht minder groot geweest zijn. Overigens krijg ik nog bijna dagelijks post voor ‘mevrouw Karin Van Overmeire’. Men heeft mij al dikwijls gevraagd waarom ik mijn voornaam niet verander. Maar aangezien ik geen tweede of derde voornaam heb, kan ik die dus ook niet gebruiken. ‘Karim’ is trouwens geen uitsluitend islamitische naam. Er loopt in onze contreien nog minstens een andere Vlaamse Karim rond. En Karim is bijvoorbeeld ook de voornaam van de Libanese politicus Karim Pakraduni, die een christelijke Armeniër is. Na 38 jaar is het bovendien wel een beetje laat om nog van voornaam te veranderen. Laten we het dus maar bij ‘Karim’ houden. In 1990 woonde ik in Gent, maar ik kreeg vanuit het partijbestuur de opdracht om het kiesarrondissement Oudenaarde-Ronse te begeleiden. Er waren in dat zeer landelijke arrondissement slechts een handvol Vlaams Blokleden. Ik herinner me een spreekbeurt in Oudenaarde waarop behalve de spreker en ikzelf nog welgeteld twee mensen kwamen opdagen. In het kiesarrondissement Oudenaarde-Ronse waren slechts twee kamerzetels te verdelen. Dat betekende dat ook dat beide zetels volgens het apparenteringsstelsel verdeeld werden. Het was een loterij: in 1987 had Agalev er een zetel behaald met 4,7 % van de stemmen, terwijl de CVP toen met 31 % uit de boot was gevallen. In 1977 had de Volksunie een zetel behaald met 8,6 % van de stemmen, terwijl de BSP met 21 % buiten de prijzen viel. Ik wist dus dat ik als lijsttrekker van de Vlaams Bloklijst in Oudenaarde-Ronse niet helemaal kansloos was, maar dat ik toch bijzonder veel geluk zou moeten hebben. Bij de verkiezingen van 24 november 1991 sprong het Vlaams Blok in Vlaanderen van 3 % naar 10,4 % en van 2 naar 12 kamerzetels. In Oudenaarde-Ronse behaalde het Vlaams Blok 5% van de stemmen. Dat was minder dan de VU, Agalev, SP, PVV of CVP. En toch werd door het gekke spel van de apparentering één van de twee zetels aan het Vlaams Blok toegewezen. De PVV-er Jozef Browaeys was met 29,9 % niet verkozen. Ik heb dit altijd een beetje onbillijk gevonden voor deze sympathieke man die vandaag mijn collega is in het Vlaams Parlement, en hij heeft het mij nooit kwalijk genomen. Op het ogenblik van mijn verkiezing werkte ik op de juridische dienst van het Gemeenschapsonderwijs (ARGO). Alhoewel men daar graag met de termen pluralistisch en verdraagzaam schermde, was het een links bolwerk. Zelfs de CVP werd er als ‘fascistisch’ bestempeld. De verkiezing van een Vlaams Blokker in hun midden sloeg dan ook in als een atoombom. Ik werd bij mijn chef geroepen. De man gaf mij de raad om al mijn verlof op te nemen en mij ook daarna niet meer te laten zien. “Anders gaat men u hier het leven zuur maken”. Ik heb zijn advies ter harte genomen. In 1993 verhuisde ik naar Aalst. De keuze voor deze stad lag voor de hand, want Aalst was de hoofdplaats van het nieuwe, samengevoegde kiesarrondissement Aalst-Oudenaarde. Aalst ligt halverwege tussen Brussel en Gent. De stad telt ongeveer 76.000 inwoners, wat evenveel is als Mechelen of Kortrijk. Aalst is vooral bekend omwille van carnaval. Zeer vele Aalstenaars zijn aangesloten bij een carnavalvereniging. Ze zijn het hele jaar bezig met de voorbereidingen, om dan die paar dagen eens volledig uit de bol te kunnen gaan. Maar Aalst is ook de stad van priester Adolf Daens en diens broer Pieter. Het Daensisme koppelde de emancipatie van de Vlaamse arbeider aan de eisen van de Vlaamse Beweging. Deze stroming kende haar hoogtepunt in het Aalsterse in de periode voor de Eerste Wereldoorlog, maar in Aalst zijn er vandaag nog altijd kringen en personen die zich Daensistisch noemen. Vlaamsvoelendheid en sociale bewogenheid gaan inderdaad perfect samen. Het Vlaams Belang beschikt in Aalst over een grote en enthousiaste ploeg medewerkers. En dat komt ook tot uiting in de verkiezingsresultaten. Bij de jongste verkiezingen voor de provincieraad en voor het Vlaams Parlement klokten we af op 27%. Personalia Geboren in Gent op 14 oktober 1964 * Opgegroeid in Geraardsbergen. Woont sinds 1994 in Aalst.[/il] * Vader van drie kinderen: Frederik, Isabelle en Amber * Licentiaat in de rechten (RUG, 1990) Politieke loopbaan: * Vlaams volksvertegenwoordiger (sinds 1992) (voorzitter van de commissie Buitenlands Beleid, Europese Aangelegenheden, Internationale Samenwerking en Toerisme van het Vlaams Parlement, en lid van de Interparlementaire Commissie van de Nederlandse Taalunie) * Gemeenschapssenator (sinds 2003) Lid van de Parlementaire Assemblee van de Raad van Europa en van de West Europese Unie). * Gemeenteraadslid in Aalst (sinds 1995), fractievoorzitter. * Voormalig lid van de Kamer van Volksvertegenwoordigers (1991-1995) * Voormalig nationaal voorzitter van de Vlaams Blok Jongeren (1992-1995) Auteur van: * Eén Tegen Allen (1993) * Project Vlaamse Staat (1998) * De Guldensporenslag – Het verhaal van een onmogelijke gebeurtenis (2001) * Het Verloren Vaderland (2005) * Vlaanderen Onafhankelijk. Hoe moet dat dan? (2007) Bron: website van Karim Van Overmeire http://www.karimvanovermeire.org/

30 mei 2009, 18:47	#3
FDM Banneling Geregistreerd: 27 maart 2008 Locatie: NEEE Berichten: 4.466	heeft zn humaniora gedaan bij de paters Jozefieten, in de klas naast mij

31 mei 2009, 05:03	#4
sorif Vreemdeling Geregistreerd: 28 mei 2009 Berichten: 44	Karim is geen islamitische naam, het is ook geen arabische naam alleen. Het is een semitische naam. Abdelkarim is wel een religieuze naam, maar moet niet persé islamitisch zijn. Het betekent 'de dienaar van de meeste vrijgevige, de meeste genereuze'. Abdellaah betekent 'de dienaar van Allah'.