Ostpolitik II

[Sjaax]

Willy Brandt als minister van Buitenlandse zaken heeft in zijn beleid duidelijk de nadruk gelegd op het samenvoegen van de twee Duitslanden. Het is voor hem duidelijk dat dat niet zal gaan op de manier die veel Duitsers wilden. Oost-Duitsland beschouwde men als afgescheurd deel, dat eigenlijk gewoon weer terug moest. Dat de Oost-Duitsers onder druk van de Sovjet-Unie daar anders over dachten, kon alleen met stevige druk op hen veranderen. Willy Brandt was het met deze algemene westerse manier van redeneren niet eens. Volgens hem moest het doel op een andere manier bereikt worden. Dat is dan ook het doel van z'n leven geweest. Daar is hij zijn hele politieke carrière mee bezig geweest. Oost-Duitsland opeisen op een verontwaardigde toon, dat zou niet werken. Volgens Willy Brandt moesten de twee Duitslanden naar elkaar toe groeien, zodat ze dan later samen zouden kunnen gaan. Dat naar elkaar toe groeien kon natuurlijk maar op één manier: West-Duitsland moest zich niet gedragen als of ze de vader is van het oosten, nee, de twee republieken moesten broertjes worden. Dit kon bereikt worden door de ontspanningspolitiek. Het heikele standpunt van West-Duitsland dat Oost-Duitsland eigenlijk gewoon tot één Duitsland hoorde liet men varen. Dat proces staat bekend als de Ostpolitik.

Met de aanstaande minister van Buitenlandse zaken zou Europa eigenlijk een nieuwe Ostpolitiek moeten formuleren. Na de val van de Muur kwam er onder Jeltsin de mogelijkheid om Rusland te integreren in het Westerse kamp. Dat gebeurde iets te gretig met een rücksichtlose neoliberale politiek, waardoor veel Russen tot grote armoede vervielen. Dat gaf weer de kans aan Poetin om Rusland zijn trots terug te geven met een nationalistische politiek en leidde tot wantrouwen tussen Rusland en het Westen. De agressieve politiek van Bush met zijn raketschild in Polen en Tsjechië hielp de ontspanning weinig. Rusland en de EU zijn sinds het laatste decennium niet of nauwelijks nader tot elkaar gekomen. Een nieuwe Ostpolitik, een Ostpolitik II, zou de belangen van beide gebieden moeten onderkennen en met behoud van ieders eigenheid tot veelvoudige samenwerking moeten komen.

[Heel-Nederlander]

Rusland wil niet eens bij de Europese beweging. Het is wat Poetin en Medvedev zeggen:
"Rusland is een grootmacht. Wij treden niet toe tot een invloedsfeer, wij maken er zelf wel een." Ziedaar een van de restanten van de Koude Oorlog in het Russische denken. Ze wanen zich nog altijd een van de twee supermachten en willen hun invloed uitbreiden in Oekraïne, Georgië, Moldavië, Kazachstan en Servië. En dan komen ze ineens de EU tegen die niet of nauwelijks wijkt ... nee ik denk dat een nieuwe Ostpolitik een droom is omdat er geen wederzijds animo voor is.

[Sjaax]

Oorspronkelijk geplaatst door Heel-Nederlander

Rusland wil niet eens bij de Europese beweging. Het is wat Poetin en Medvedev zeggen:
"Rusland is een grootmacht. Wij treden niet toe tot een invloedsfeer, wij maken er zelf wel een." Ziedaar een van de restanten van de Koude Oorlog in het Russische denken. Ze wanen zich nog altijd een van de twee supermachten en willen hun invloed uitbreiden in Oekraïne, Georgië, Moldavië, Kazachstan en Servië. En dan komen ze ineens de EU tegen die niet of nauwelijks wijkt ... nee ik denk dat een nieuwe Ostpolitik een droom is omdat er geen wederzijds animo voor is.

Voor Willy Brandts Ostpolitik bestond aanvankelijk ook weinig animo. Geen compromissen maken met de tegenstrever. Uitgaan van de eigen kracht van sterkte. Dat waren een paar van de tegenargumenten.
Ik haalde juist Brandt aan, omdat hij tegen die argumentatie inging. Het is juist ontzettend belangrijk Rusland niet verder van het Westen te vervreemden. Dat Poetin niet wil, mag geen argument zijn. Een ontspanningspolitiek is in ons beider belang, van de westelijke Europese staten en van Rusland. Als ze dan meer invloed willen in Oekraïne etc. dan kan dat op zekere voorwaarden, als er van de andere kant ook toegevingen komen, bvb op het gebied van mensenrechten en van handelsverdragen.

[Heel-Nederlander]

Oorspronkelijk geplaatst door Sjaax

Voor Willy Brandts Ostpolitik bestond aanvankelijk ook weinig animo. Geen compromissen maken met de tegenstrever. Uitgaan van de eigen kracht van sterkte. Dat waren een paar van de tegenargumenten.
Ik haalde juist Brandt aan, omdat hij tegen die argumentatie inging. Het is juist ontzettend belangrijk Rusland niet verder van het Westen te vervreemden. Dat Poetin niet wil, mag geen argument zijn. Een ontspanningspolitiek is in ons beider belang, van de westelijke Europese staten en van Rusland. Als ze dan meer invloed willen in Oekraïne etc. dan kan dat op zekere voorwaarden, als er van de andere kant ook toegevingen komen, bvb op het gebied van mensenrechten en van handelsverdragen.

Ja Brandt was inderdaad een groot staatsman, met een visie die zijn tijd ver voorruit was. En de DDR heeft erop gereageerd, inderdaad. Maar in zie Poetin en Medvedev dat niet zo snel doen, want Rusland is in dat opzicht sterker als wij (Europa vormt nog altijd geen eenheid).

Daarnaast vind ik die opmerking over Oekraïne zorgwekkend. Ik zie liever geen toenemende Russische invloed in Oost-Europa, zeker niet omdat veel van ons gas en onze olie via Oekraïne naar het Westen gaan. Als Rusland haar invloed op Kiev uibreid ... dan kan ze zo onze strot dichtknijpen. Dus van invloed in ruil voor toegevingen ben ik geen voorstander.

[Sjaax]

Rusland is geen monolithisch blok, hoewel dat soms zo schijnt.

Medvedev: Soviet-era terror cannot be justified

(...)

A main goal of the remarks may have been to set Medvedev apart from Putin, a longtime KGB officer who has mixed Soviet-era and czarist imagery to encourage national pride and bolster his own popularity.

Critics accuse Putin of whitewashing history and encouraging a more positive view of Stalin to justify his dominance during his eight-year presidency, which they say brought a retreat from democracy and a return to something more like Soviet-style, single-party rule.

Medvedev, maneuvered into the presidency by Putin last year, has championed the rule of law and civil rights and has stressed that Russia must shed the debilitating legacies of the Soviet past.

But he has been unable to dispel the widespread impression that Putin — now prime minister — remains in charge. And like his calls for a corruption fight and cleaner courts, which seem to have brought little of substance so far, his remarks about the Soviet era are unlikely to convince Russians that his presidency will change the way the country is governed or treats its citizens.

Putin's presidency ushered in a period of burgeoning national pride, reflected in everything from patriotic movies about the past to a strident push for universal recognition of the Kremlin's bluntly positive portrayal of the Soviet role the second world war.

Bron: http://www.google.com/hostednews/ap/...zEbLgD9BLKU2O0

De opmerkingen van Medvedev kunnen erop duiden dat er toch enig verschil van mening bestaat tussen Medvedev en Poetin. Als dat zo is, moet het Westen zo veel mogelijk de meer democratische krachten steunen.

“This is a signal that there’s a difference in values between Putin’s elite and Medvedev’s elite,” said Dmitry Oreshkin, a Moscow-based political analyst. “If Medvedev wants modernization, he needs to make clear that it’s not going to be by way of a ‘great leap.’”

Bron: http://www.bloomberg.com/apps/news?p...d=aKSSZY3Kl7fI

[Heel-Nederlander]

Zonder enige twijfel is Medvedev in principe democratischer ingesteld als de KGB-er Vladimir Poetin. Maar Poetin is de man achter de schermen. Als premier heeft hij meer macht in de Doema als Medvedev. Ook het leger steunt Poetin. Ik vrees dat van echte langdurige ontspanning geen sprake is zolang Poetin aan de touwtjes zit en Medvedev niet sterk genoeg is daar iets tegen te doen.