Pieter Berckmans: Democratie monddood gemaakt

[FMisplon]

Democratie monddood gemaakt

Heden ten dage mag men geen politicus, journalist of ander maatschappelijk duider aan het woord horen of onmiddellijk komt het woord ‘democratie’ ter sprake. Maar wat is nu precies democratie? Is België een democratie? Zijn partijen democratisch? Hieronder volgt een poging om op deze vragen enige zinnige antwoorden te geven.

Volgens de strikt juridische definitie “wil democratie betekenen dat gezagsonderhorigen in feite door zichzelf bestuurd worden”, al moet daar meteen aan worden toegevoegd dat dit in feite nooit letterlijk mag genomen worden, aangezien democratie quasi altijd door bemiddeling van vertegenwoordiging wordt bereikt, wat meteen ook het verschil vastlegt tussen rechtstreekse en onrechtstreekse democratie. Verder moet de term democratie worden gezien in een breder van het eeuwenoude dilemma tussen vrijheid en gezag. Het regelen van de verhouding tussen burger en overheid, particulier en algemeen belang, etc. Door de eeuwen heen heeft zich in onze Westerse cultuur, van Plato via David Hume tot Voltaire en andere Verlichte denkers, de leer van de rechtsstaat ontwikkeld. De rechtstaat impliceert dat individuele burgers objectief gelijke rechten hebben en hun macht beperkt blijft. Dit in tegenstelling tot dictaturen of politieregimes waar de willekeur van de toevallige, eventueel met geweld afgedwongen machthebbers hun willekeurige regels kunnen laten gelden.
Tot zover de schets van begrippen waaruit ons staatsbestel zou bestaan, wat de concrete toepassing betreft is uiteraard iets anders. Aan de hand van enkele eenvoudige voorbeelden zal uw dienaar proberen duidelijk te maken dat de democratie hier al een tijdje niet meer van toepassing is.

1. Vrije meningsuiting; Eenieder heeft recht op vrijheid van meningsuiting (1)

Is dit zo? De wetgever heeft tegen dit grondbeginsel de afgelopen jaren enkele aanpassingen gedaan, nl. de wet op racisme en xenofobie en de wet op het negationisme. Twee wetten die regelrecht ingaan tegen het bovengenoemde basisbeginsel en die uiteindelijk enkel en alleen de bedoeling hebben “een handrem te zijn tegen de opkomst van zogenaamde extreem-rechtse partijen”. Kritisch historisch onderzoek is evenmin mogelijk, aangezien de overheid bij wet historische feiten vastlegt en deze als DE waarheid worden gezien. Uit pure principiële redenen moet een maatschappij discussie kunnen verdragen, zelfs al zijn sommige argumenten te belachelijk of te absurd voor woorden, de overheid moet de gedachten en de formulering van deze gedachten vrij laten.


2. Democratische partijen. Een typische post-Zwarte Zondag term.(2)

Als we de pers en politici mogen geloven (?) zijn er twee soorten partijen, je hebt democratische en niet-democratische partijen. Een steeds terugkomend argument in deze discussie als zou een partij al dan niet democratisch zijn, is het verkiezen van een partijvoorzitter, als bevestiging van de interne democratie binnen deze partij. Concreet betekende dit enkel dat men in het feit dat Karel Dillen ‘voorzitter voor het leven is van het Vlaams Blok’ en zijn voorzittersschap heeft doorgegeven aan Frank Vanhecke, een middel zag om het Vlaams Blok als ‘ondemocratisch’ te bestempelen. Allemaal goed en wel, maar wat is het alternatief? Zoals de zogenaamde democratische partijen een voorzittersverkiezing uit te schrijven waaraan dan één kopstuk deelneemt en deze verkiezing met een Stalinistische score wint, is dat dan veel beter? Neen, dat is gewoon een staaltje hypocrisie van de hoogste orde.


3. De parastatalen van de regering. Kritische pers een Utopia?

De bekendste parastatalen van de huidige regering zijn het Centrum voor gelijke kansen en racismebestrijding van Johan Leman en de VRT, die haar rol als Staatsomroep graag iets te letterlijk neemt. De rol van deze parastatalen is er vooral op gericht het besmeuren van diegenen die niet als ‘democratisch’ worden aanzien. Erg subjectief lijkt me. Strijd moet men leveren bij een stembusslag, niet in een rechtszaal, of hele thema-uitzendingen laten gaan over een partij, zonder deze zelf één maal om hun mening te vragen. Al is de VRT niet als enige de zwarte piet in dit verhaal, VTM doet weinig beter, ook daar is enige kritische blik al lang verdwenen, worden mensen bij voorbaad uitgesloten aan studiogesprekken en worden parlementaire tussenkomsten in de regiekamers vakkundig weggeknipt. Dit geheel kadert in een malaise die het hele perslandschap omvat, waar logica al lang niet meer van toepassing is en quasi elke kritische pen wordt gebroken. Met recentelijk als negatief hoogtepunt de persoonlijke tussenkomst van premier Verhofstadt binnen de redactie van De Standaard, met als bedoeling Derk-Jan Eppink, een zeldzame kritische stem in het medialandschap het zwijgen op te leggen. Dat Yves Desmet en Siegfried Bracke dikke vriendjes zijn van de verschillende politici is wellicht de oorzaak van hun gebrek aan kritische benadering van de huidige regering. Wat het Centrum voor gelijke kansen en racismebestrijding betreft kunnen we vrij kort zijn, gezien daar al zoveel over gezegd en geschreven is. Feit is dat dit centrum onder het directe gezag van de premier staat en door overheidssubsidies wordt gefinancierd. Verder is het bijzonder opvallend dat de huidige regering, ja die regering die de politieke benoemingen eens ging terugdringen, naar het einde van haar legislatuur een ware diaspora aan het organiseren is van de respectievelijke kabinetten richting overheidsbedrijven. Schoupe moest absoluut weg bij de NMBS, Koen Dassen wordt hoofd van de Staatsveiligheid, de kabinetchef van Rik Daems wordt hoofd van de Nationale Loterij, en ga zo maar door….

4. Het gelijk van de politieke actualiteit. Het dubbele gevaar van de AEL

Dat de Arabisch Europese Liga een gevaar voor onze samenleving is, wist elk zinnig mens reeds geruime tijd, maar de gevestigde politieke partijen beginnen nu pas tot die conclusie te komen. Nu pas, na maanden opvoeren in pers en media, merkt men dat de heer JahJah aan aanhang blijft winnen bij moslimjongeren, maar vooral het feit dat hij een propagandamiddel geworden is van het failliet van de tot dusver geroemde multiculturele samenleving. Nu pas, beseffen ze dat hij niet alleen een levende reclamespot is voor het Vlaams Blok, maar tevens een stemmenkanon dat heel wat zetels van links en uiterst links kan afsnoepen. Verzameld links komt nu tot de vaststelling welke multiculturele doos van Pandora nu dreigt open te gaan, na jarenlang hun kiespubliek te hebben zien overlopen naar het Vlaams Blok hadden de linkse partijen nood aan nieuwe kiezers, zogenaamde ‘nieuwe medeburgers’ , vroeger ook wel gekend onder de naam ‘migrant of gastarbeider’. Maar nu, met de opkomst van eigen mensen die elke integratie afwijzen en enkel uit zijn op conflicten, zal het voor een moslimpartij een koud kunstje worden duizenden stemmen te halen. De leuze ‘Eigen volk eerst’ zal cultuuroverschrijdend zijn!
Wat doet de overheid, in casu de regering, nu? JahJah laten opsluiten, is dat dan de oplossing? De regering speelt paniekvoetbal, en kan enkel verliezen. Laat men JahJah begaan, is het gevolg simpel, 15 juni wordt een Zwarte Zondag zonder weerga, met wellicht als klap op de vuurpijl, een islampartij die het parlement betreedt. Sluiten ze JahJah op? Dan breken er nog grotere rellen uit en maakt men van hem een echte martelaar, en met de verkiezingen hetzelfde resultaat. De regering zit in een lose-lose situatie waar ze zelf voor gezorgd heeft. De lakse nationaliteitswetgeving, het taboe rond migratie, de alles-kan-alles-mag politiek, het bespreken van de meest absurde voorstellen zoals moslimonderwijs in katholieke scholen, enz… hebben voor een kruidvat gezorgd waar slechts een miniem vlammetje een explosie kan veroorzaken. Wat kreeg men? Geen vlammetje, maar een hele orkaanuitbarsting. De aanslagen op 11 september, het aanslepende Palestijns conflict en een nakende oorlog tegen Irak zijn voorbeelden hoe heel deze explosieve situatie tot uitbarsting kan komen. Een welbespraakte kerel als JahJah krijgt het zo wel heel makkelijk. Maar ook hij, als Belgisch staatsburger heeft het recht op vrije meningsuiting, ook dat is democratie. En dat is nu net wat de regering niet graag blijkt te horen. JahJah heeft immers gelijke rechten, als Belg. De regering oogst nu wat ze zelf gezaaid heeft, men had maar wat zorgvuldiger met het uitdelen van de nationaliteit moeten omspringen.

5. Een politieke herbronning. Politici, durf eens in de spiegel te kijken

Een herbronning is nog zacht uitgedrukt voor wat een filosofische herdefiniëring zou moeten zijn. Wat is onze staatsstructuur? Is de burger, in al zijn materiële welvaart, vol vertrouwen in de toekomst? Wensen we te leren uit de lessen van het verleden? Allemaal bedenkingen die zich eenvoudiger aandienen dan opgelost worden. Maar wil men wel iets leren, of wil mijn blijven volharden in de boosheid? Er dienen zich de komende jaren wel enkele discussies aan die zeer cruciaal worden voor het voortbestaan van onze huidige staat. Wat met onze monarchie, een emanatie van anti-democratie? Kan België blijven bestaan? Wordt de kloof tussen Vlaanderen en Wallonië niet stilaan te groot? De toetreding van Turkije bij de EU? Verder migratiestromen uit Afrika en Oost-Europa? Waar brengt ons de ‘War against Terrorism’? Komt er een echte Europese eenmaking en is deze wenselijk? Zo kunnen we nog wel een tijdje doorgaan.
Willen politici eigenlijk wel iets leren? Na de politieke moord op Pim Fortuyn moest het maar eens gedaan zijn met het diaboliseren van politieke tegenstanders. Maar dat was men na een week alweer vergeten , het aanwakkeren van controverse en uitsluiting van een partij en/of groeperingen is nog nooit zo groot geweest. Er is één zekerheid die blijft; het worden nog zeer interessante tijden voor politieke commentatoren!

Pieter Berckmans

[Knuppel]

Mijnheer Pieter Berckmans,

U beseft toch dat bovenstaande één grote aanklacht is tegen de politieke macht van het ogenblik?

Deugt paars-groen dan toch niet?

Ik moet Rik van Cauwelaert van "Knack" toch niet gaan geloven als die op 25 september beweert dat we zitten met de zwakste regering die ooit in het naoorlogse België op ons werd losgelaten?

(Bartje krijgt een hartinfarct als hij dat allemaal leest.)

[M60]

Dit is niet zozeer een aanklacht tegen de huidige regering, maar gaat eeen stapje verder dan het klassieke meerderheid-oppositie-gezever; dit is een aanklacht tegen ons politiek systeem en de politieke cultuur. Ik ken weinig mensen die zoveel zinnige dingen achter elkaar kunnen zeggen; proficiat.

[jdc222]

perfecte analyse. Uit de vele gesprekken, die ik zoweat overal opstart in mijn omgeving meen ik te kunnen afleiden dat de bevolking in de regel erg weinig interesse betoont voor deze problematiek, dat er erg veel domme en kortzichtige mensen zijn en dat die vrijwel nooit zitten in die partij, waarvan men klassiek beweert dat ze enkel dommerikken en kortzichtigen aantrekt en tenslotte, dat de geïnteresseerdfen in de regel het met mij roerend eens zijn.
Der-Jan Epping zei: de kiezer gaat hieraan een einde maken, zoals de kiezer dat gewoonlijk doet. Hij gaat ze weg stemmen.

Oorspronkelijk geplaatst door FMisplon

Democratie monddood gemaakt

Heden ten dage mag men geen politicus, journalist of ander maatschappelijk duider aan het woord horen of onmiddellijk komt het woord ‘democratie’ ter sprake. Maar wat is nu precies democratie? Is België een democratie? Zijn partijen democratisch? Hieronder volgt een poging om op deze vragen enige zinnige antwoorden te geven.

Volgens de strikt juridische definitie “wil democratie betekenen dat gezagsonderhorigen in feite door zichzelf bestuurd worden”, al moet daar meteen aan worden toegevoegd dat dit in feite nooit letterlijk mag genomen worden, aangezien democratie quasi altijd door bemiddeling van vertegenwoordiging wordt bereikt, wat meteen ook het verschil vastlegt tussen rechtstreekse en onrechtstreekse democratie. Verder moet de term democratie worden gezien in een breder van het eeuwenoude dilemma tussen vrijheid en gezag. Het regelen van de verhouding tussen burger en overheid, particulier en algemeen belang, etc. Door de eeuwen heen heeft zich in onze Westerse cultuur, van Plato via David Hume tot Voltaire en andere Verlichte denkers, de leer van de rechtsstaat ontwikkeld. De rechtstaat impliceert dat individuele burgers objectief gelijke rechten hebben en hun macht beperkt blijft. Dit in tegenstelling tot dictaturen of politieregimes waar de willekeur van de toevallige, eventueel met geweld afgedwongen machthebbers hun willekeurige regels kunnen laten gelden.
Tot zover de schets van begrippen waaruit ons staatsbestel zou bestaan, wat de concrete toepassing betreft is uiteraard iets anders. Aan de hand van enkele eenvoudige voorbeelden zal uw dienaar proberen duidelijk te maken dat de democratie hier al een tijdje niet meer van toepassing is.

1. Vrije meningsuiting; Eenieder heeft recht op vrijheid van meningsuiting (1)

Is dit zo? De wetgever heeft tegen dit grondbeginsel de afgelopen jaren enkele aanpassingen gedaan, nl. de wet op racisme en xenofobie en de wet op het negationisme. Twee wetten die regelrecht ingaan tegen het bovengenoemde basisbeginsel en die uiteindelijk enkel en alleen de bedoeling hebben “een handrem te zijn tegen de opkomst van zogenaamde extreem-rechtse partijen”. Kritisch historisch onderzoek is evenmin mogelijk, aangezien de overheid bij wet historische feiten vastlegt en deze als DE waarheid worden gezien. Uit pure principiële redenen moet een maatschappij discussie kunnen verdragen, zelfs al zijn sommige argumenten te belachelijk of te absurd voor woorden, de overheid moet de gedachten en de formulering van deze gedachten vrij laten.


2. Democratische partijen. Een typische post-Zwarte Zondag term.(2)

Als we de pers en politici mogen geloven (?) zijn er twee soorten partijen, je hebt democratische en niet-democratische partijen. Een steeds terugkomend argument in deze discussie als zou een partij al dan niet democratisch zijn, is het verkiezen van een partijvoorzitter, als bevestiging van de interne democratie binnen deze partij. Concreet betekende dit enkel dat men in het feit dat Karel Dillen ‘voorzitter voor het leven is van het Vlaams Blok’ en zijn voorzittersschap heeft doorgegeven aan Frank Vanhecke, een middel zag om het Vlaams Blok als ‘ondemocratisch’ te bestempelen. Allemaal goed en wel, maar wat is het alternatief? Zoals de zogenaamde democratische partijen een voorzittersverkiezing uit te schrijven waaraan dan één kopstuk deelneemt en deze verkiezing met een Stalinistische score wint, is dat dan veel beter? Neen, dat is gewoon een staaltje hypocrisie van de hoogste orde.


3. De parastatalen van de regering. Kritische pers een Utopia?

De bekendste parastatalen van de huidige regering zijn het Centrum voor gelijke kansen en racismebestrijding van Johan Leman en de VRT, die haar rol als Staatsomroep graag iets te letterlijk neemt. De rol van deze parastatalen is er vooral op gericht het besmeuren van diegenen die niet als ‘democratisch’ worden aanzien. Erg subjectief lijkt me. Strijd moet men leveren bij een stembusslag, niet in een rechtszaal, of hele thema-uitzendingen laten gaan over een partij, zonder deze zelf één maal om hun mening te vragen. Al is de VRT niet als enige de zwarte piet in dit verhaal, VTM doet weinig beter, ook daar is enige kritische blik al lang verdwenen, worden mensen bij voorbaad uitgesloten aan studiogesprekken en worden parlementaire tussenkomsten in de regiekamers vakkundig weggeknipt. Dit geheel kadert in een malaise die het hele perslandschap omvat, waar logica al lang niet meer van toepassing is en quasi elke kritische pen wordt gebroken. Met recentelijk als negatief hoogtepunt de persoonlijke tussenkomst van premier Verhofstadt binnen de redactie van De Standaard, met als bedoeling Derk-Jan Eppink, een zeldzame kritische stem in het medialandschap het zwijgen op te leggen. Dat Yves Desmet en Siegfried Bracke dikke vriendjes zijn van de verschillende politici is wellicht de oorzaak van hun gebrek aan kritische benadering van de huidige regering. Wat het Centrum voor gelijke kansen en racismebestrijding betreft kunnen we vrij kort zijn, gezien daar al zoveel over gezegd en geschreven is. Feit is dat dit centrum onder het directe gezag van de premier staat en door overheidssubsidies wordt gefinancierd. Verder is het bijzonder opvallend dat de huidige regering, ja die regering die de politieke benoemingen eens ging terugdringen, naar het einde van haar legislatuur een ware diaspora aan het organiseren is van de respectievelijke kabinetten richting overheidsbedrijven. Schoupe moest absoluut weg bij de NMBS, Koen Dassen wordt hoofd van de Staatsveiligheid, de kabinetchef van Rik Daems wordt hoofd van de Nationale Loterij, en ga zo maar door….

4. Het gelijk van de politieke actualiteit. Het dubbele gevaar van de AEL

Dat de Arabisch Europese Liga een gevaar voor onze samenleving is, wist elk zinnig mens reeds geruime tijd, maar de gevestigde politieke partijen beginnen nu pas tot die conclusie te komen. Nu pas, na maanden opvoeren in pers en media, merkt men dat de heer JahJah aan aanhang blijft winnen bij moslimjongeren, maar vooral het feit dat hij een propagandamiddel geworden is van het failliet van de tot dusver geroemde multiculturele samenleving. Nu pas, beseffen ze dat hij niet alleen een levende reclamespot is voor het Vlaams Blok, maar tevens een stemmenkanon dat heel wat zetels van links en uiterst links kan afsnoepen. Verzameld links komt nu tot de vaststelling welke multiculturele doos van Pandora nu dreigt open te gaan, na jarenlang hun kiespubliek te hebben zien overlopen naar het Vlaams Blok hadden de linkse partijen nood aan nieuwe kiezers, zogenaamde ‘nieuwe medeburgers’ , vroeger ook wel gekend onder de naam ‘migrant of gastarbeider’. Maar nu, met de opkomst van eigen mensen die elke integratie afwijzen en enkel uit zijn op conflicten, zal het voor een moslimpartij een koud kunstje worden duizenden stemmen te halen. De leuze ‘Eigen volk eerst’ zal cultuuroverschrijdend zijn!
Wat doet de overheid, in casu de regering, nu? JahJah laten opsluiten, is dat dan de oplossing? De regering speelt paniekvoetbal, en kan enkel verliezen. Laat men JahJah begaan, is het gevolg simpel, 15 juni wordt een Zwarte Zondag zonder weerga, met wellicht als klap op de vuurpijl, een islampartij die het parlement betreedt. Sluiten ze JahJah op? Dan breken er nog grotere rellen uit en maakt men van hem een echte martelaar, en met de verkiezingen hetzelfde resultaat. De regering zit in een lose-lose situatie waar ze zelf voor gezorgd heeft. De lakse nationaliteitswetgeving, het taboe rond migratie, de alles-kan-alles-mag politiek, het bespreken van de meest absurde voorstellen zoals moslimonderwijs in katholieke scholen, enz… hebben voor een kruidvat gezorgd waar slechts een miniem vlammetje een explosie kan veroorzaken. Wat kreeg men? Geen vlammetje, maar een hele orkaanuitbarsting. De aanslagen op 11 september, het aanslepende Palestijns conflict en een nakende oorlog tegen Irak zijn voorbeelden hoe heel deze explosieve situatie tot uitbarsting kan komen. Een welbespraakte kerel als JahJah krijgt het zo wel heel makkelijk. Maar ook hij, als Belgisch staatsburger heeft het recht op vrije meningsuiting, ook dat is democratie. En dat is nu net wat de regering niet graag blijkt te horen. JahJah heeft immers gelijke rechten, als Belg. De regering oogst nu wat ze zelf gezaaid heeft, men had maar wat zorgvuldiger met het uitdelen van de nationaliteit moeten omspringen.

5. Een politieke herbronning. Politici, durf eens in de spiegel te kijken

Een herbronning is nog zacht uitgedrukt voor wat een filosofische herdefiniëring zou moeten zijn. Wat is onze staatsstructuur? Is de burger, in al zijn materiële welvaart, vol vertrouwen in de toekomst? Wensen we te leren uit de lessen van het verleden? Allemaal bedenkingen die zich eenvoudiger aandienen dan opgelost worden. Maar wil men wel iets leren, of wil mijn blijven volharden in de boosheid? Er dienen zich de komende jaren wel enkele discussies aan die zeer cruciaal worden voor het voortbestaan van onze huidige staat. Wat met onze monarchie, een emanatie van anti-democratie? Kan België blijven bestaan? Wordt de kloof tussen Vlaanderen en Wallonië niet stilaan te groot? De toetreding van Turkije bij de EU? Verder migratiestromen uit Afrika en Oost-Europa? Waar brengt ons de ‘War against Terrorism’? Komt er een echte Europese eenmaking en is deze wenselijk? Zo kunnen we nog wel een tijdje doorgaan.
Willen politici eigenlijk wel iets leren? Na de politieke moord op Pim Fortuyn moest het maar eens gedaan zijn met het diaboliseren van politieke tegenstanders. Maar dat was men na een week alweer vergeten , het aanwakkeren van controverse en uitsluiting van een partij en/of groeperingen is nog nooit zo groot geweest. Er is één zekerheid die blijft; het worden nog zeer interessante tijden voor politieke commentatoren!

Pieter Berckmans

[Knuppel]

Der-Jan Epping zei: de kiezer gaat hieraan een einde maken, zoals de kiezer dat gewoonlijk doet. Hij gaat ze weg stemmen.

Goed te begrijpen dus waarom Derk-Jan-Eppink zo rap mogelijk weg moest.
Alleen lost het niets op dat ze het nu niet meer zullen horen via Eppink.

Ze zullen het wel horen met de volgende verkiezingen.

[jdc222]

laattijdige reactie: ik vind dat je gelijk hebt. Wachten op de volgende verkiezingen dan maar!

[Rosse van Rostock]

Ook bij mij een late reactie, goed geschreven en inhoudelijk juist, nog iets te braaf, maar bon, nobody is perfect

[marx]

Ach wat

[Hilde Dillen]

[quote="Knuppel"]Mijnheer Pieter Berckmans,

U beseft toch dat bovenstaande één grote aanklacht is tegen de politieke macht van het ogenblik?

Goed zo!

[andev]

Oorspronkelijk geplaatst door FMisplon

Democratie monddood gemaakt

Heden ten dage mag men geen politicus, journalist of ander maatschappelijk duider aan het woord horen of onmiddellijk komt het woord ‘democratie’ ter sprake. Maar wat is nu precies democratie? Is België een democratie? Zijn partijen democratisch? Hieronder volgt een poging om op deze vragen enige zinnige antwoorden te geven.

Pieter Berckmans

Proficiat over de ganse lijn met deze zienswijze.
De meeste mensen zullen er wel hetzelfde over denken.

[Tim S.]

Proficiat!

Uitstekende analyse van het hedendaagse politieke landschap.

[circe]

Je zou toch bijna willen gaan denken dat ze het écht zelf niet weten? Wat die mijnheer Berckmans hier schrijft leeft bij de meeste mensen in mijn kennissenkring ondertussen.
Zijn wij dan allemaal "helderziend"????